Ik ben gek op katten, honden, paarden, futen, adelaars, beren, mollen, schapen, geiten, varkens, forellen, walvissen, dolfijnen, zilvervisjes en nog veel meer dieren zoals ook op kastanjes, beuken, berken, dennen, sparren, wilgen, elzen, hortensia’s, rozen, tulpen, afrikaantjes en ga zo nog maar even door. Alleen met mensen heb ik wel eens een probleem. Sterker nog, ik heb uitsluitend met mensen problemen.
Het komt denk ik doordat ik aan al die dieren en planten regelrecht kan zien wat en wie ze zijn. Ze verhullen niets, de buitenkant is hun ware gedaante en hun instinct is mij meer dan duidelijk. Dat geldt overigens niet voor al mijn soortgenoten want sommigen vergissen zich wel eens in het gevoelsleven van een gorilla. Het gezegde “Gedanken sind Frei” geldt, voor zover ik kan nagaan, niet voor dieren en planten omdat zij hun gedachten dagelijks aan mij tonen en dat maakt die gedachten kwetsbaar en gevoelig voor kritiek. Al moet je daar bij sommige dieren mee oppassen. Zeker is dat in menselijke hoofden zich een scala aan veelkleurigheid bevindt dat misschien de verschillen in de dieren-en plantenwereld nog overtreft. Misschien.
Aan mensen zie je niets. Natuurlijk ze kammen hun haar wel of niet, laten hun baard en snor wel of niet staan, maken zich wel of niet op en kleden zich op een manier die wel of niet bij hen past. Maar het is altijd “wel of niet” en wat mijn medemens met zijn of haar uitdossing bedoelt, wordt lang niet altijd duidelijk. Hetzelfde geldt ook voor wat mijn soortgenoten zeggen en doen. Het kan allemaal altijd een andere lading of achtergrond hebben dan ik ooit had gedacht. Sommige mensen worden van al die misleiding en zinsbegoocheling rijk: reclamemakers en oplichters bijvoorbeeld. Dat is ook bijna hetzelfde.
Marketingboys die echt geen enkel gevoel voor mij hebben doen zich voor als mijn grote redder in de nood als het erom gaat mij iets aan te smeren waarvan ik zelf de noodzaak niet inzie. Als er één vaardigheid is waarin de mens goed is, dan is het valsheid in woord, daad, geschrifte en glimlach.
Nu heb ik samen met enkele anderen naar aanleiding van mijn column over `Livestro, zijn rechtse tuig etc… een langdurige discussie gevoerd met Ben Kok die zichzelf Joods-Christelijk pastor noemt. Wie meer wil weten over mijn zienswijze op zijn inzichten, moet die column en de commentaren maar eens nalezen. Ik wil uit het hele verhaal één onderdeel uitlichten.
Misschien dacht ik het altijd wel maar soms moet je een goede formulering vinden om te begrijpen wat je denkt. Het maakt niets uit wat een ander gelooft. Alleen de consequenties die hij of zij daaraan verbindt zijn voor mij belangrijk. Hoe gaat hij of zij zich gedragen naar aanleiding van het eigen geloof? Ik kan daar namelijk last van hebben. Wie zich vanwege zijn of haar geloof voortdurend bemoeit met mijn denken en handelen, wordt een steen des aanstoots op mijn weg. Hij of zij legt mij steeds weer meer dan een strobreed in de weg.
Daarom is de atheist die hoofddoekjes of hangers met kruisbeelden verbiedt, mij een doorn in het oog. Daarom is de Joods-Christelijke pastor die vliegtuigjes laat vliegen met christelijke bekeringsteksten boven een moskee mij een doorn in het oog. En ik voel wel de doorn in mijn oog maar niet de balk in het oog van de pastor.
Als mens moet ik in deze, materiele wereld leven en mijn geloof, ja ook het mijne, is mij een troost. Het is MIJ een troost en daarmee wil ik een ander niet lastigvallen totdat erom gevraagd wordt. Dan wil ik daarover best iets vertellen. De pastor beroept zich op liefdevolheid. Ik stel daar tegenover dat juist mijn terughoudendheid een daad van liefdevolheid is. Ik vertrouw erop dat anderen heel goed in staat zijn zelf hun weg te vinden, totdat het tegendeel bewezen is. Bijvoorbeeld, totdat je als arts zo diep bent gezonken dat je aanslagen gaat plegen.
Het geloof kan ik niemand schenken en al helemaal niet opleggen. Ik kan het presenteren als erom wordt gevraagd maar de mensen om mij heen moeten toch echt zelf weten of ze het koekje aannemen of niet, dat lijkt mij. En ondertussen sind Gedanken, en dus ook het geloof, frei.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
https://politiek.wordpress.com
Service
Politiek 
Ik vind het leuk om leuke verhalen te vertellen, dat doet alle ‘ellende’ vergeten, het ligt de positieve dingen en gebeurtenissen op. Daarom, mijn feestblog.
Terug komend op geloof, waar je het hierboven over hebt. Geloof werd mij vorige week ook een doorn in het oog. De oproep van de paus, om geen amnesty international geld te geven, omdat zij (al dan niet) verkrachte meisjes in arme wereldlanden helpen bij het financieren en uitvoeren van een abortus, legt een knoop in mijn maag. Een knoop van walging.
Ik vind het ronduit oneerlijk, dat een misbruikt meisje in een ellendige omgeving (lees; derde wereld landen), niet eens meer dat kleine lichtpuntje kunnen krijgen. Het weg laten halen van de ‘baby’. Ik vind het egoïstisch om dit te zeggen. En áls je dit al zegt, zorg dan dat er wel alternatieven worden geboden. Een gratis morning afterpil, gratis condooms of wat dan ook.
Het is een ondoordachte, egocentrische uitspraak, waardoor ik weer een klein stukje afkeer heb gekregen voor de katholieke kerk. En daarom, vind ik het geloof niet leuk, omdat het (mogelijk) misbruikt word. Iedereen gelooft wel ergens in, maar hou dit voor jezelf tot een ander erom vraagt, zoals jij doet Kaj.
Velen doen dit niet, het is irritant dat dat kerk ‘klanten’ probeert te werven in de winkelstraat. Dan ga ik hier tegenin, maar het weerwoord (in mijn oren altijd zwak) word behoorlijk irritant. Pff… stomme christenen is het eerste wat ik dan denk. Naja niet direct, maar ik vind het wel bullshit. Hetzelfde geld voor jehova-getuigen met hun voetjes tussen de deur en voor zovele euro’s een bijbel willen verkopen. Ze zijn net marketeers, alleen bij die lui is het meestal een kwestie van de telefoon op de haak gooien.
Ik ben niet opgegroeid met een geloof, maar door dit soort dingen, daalt mijn interesse zeer sterk.
Ohja, Haaaj Kaj!
Ik ben overrrr naar tweede leerjaar! Dus het verwaarlozen van mijn weblog, was het waard!
Hoe gaat het met onze collumnist? Al een flinke vakantie geboekt voor augustus?
Groetjes Miranda
Een kleine aanvulling. Het laten doen van abortus is ongetwijfeld een weloverwogen keuze en niet de keuze tussen pindakaas of smeerkaas voor op je boterham.
Ik denk niet dat iemand dit voor zijn of haar plezier doet. Al snel omdat dit de enige uitweg lijkt.