De vrolijke moord

In Alphen aan den Rijn woonde ooit een spinnekopje,

Om te zien een mopje, een echt lief popje,

Ze sliep en kookte en maakte haar sopje,

Ze zat te zonnen in haar tuin in een topje

Toen kwam opeens de spinnekop

Die had al een flinke borrel op

Hij zei haar toen hoe het hem speet

Dat zij openlijk zo bloot was gekleed

Geen spier vertrok het spinnekopje

Zij vroeg de kop “Wil jij een hopje?”

Dat leek niet zo erg voor wie het slechts hoorde

Maar zij wist dat een nieuwe toekomst gloorde

De spinnekop verslikte zich en stikte zonder woorden

Zodat spinnekopje vrolijk haar man vermoordde

Wat is hiervan nu de moraal?

Koos u een spinnekopje eens tot vrouw

Slik dan haar zoetheid niet te gauw

Gewaarschuwd door dit afgrijselijk verhaal

Http://politiek.wordpress.com 

Kom, kommer, komst(7)

De laatste dag van het seizoen. Wat valt er nog te zeggen? Langzaam sluipt de ontspanning binnen. Ik moet haast maken want anders is zij de baas over mij voordat mijn werk is afgerond.

“Kom eens met een terugblik”, stelt mijn vrouw voor. Een terugblik? Inhoudelijk was het een enerverend jaar. Veel leuke artikelen geschreven, mooie acquisitieve kansen gekregen en grappige, leuke, opvallende, merkwaardige, verbijsterende en doodgewone doorsneeïge mensen ontmoet. Ja, wat heet doodgewone, trouwens? Zakelijk was het geen slecht jaar en de situatie aan het begin van het nieuwe seizoen ziet er uitermate zonnig uit. Opgevallen in dat opzicht is wel de truc van de “oplevende economie”. Er zijn veel slechte betalers, wanbetalers. Wie nooit zijn rekeningen betaalt, zal altijd vinden dat het hem voor de wind gaat.

Maar natuurlijk! Kommer, Kommer Sybenga. Dat is de naam van de oude wijze, politicus. “Kommer” is een goed Friese voornaam, afgeleid van Gomarus. Dat ik daar niet eerder aan heb gedacht! Het is de derde betekenis van “kommer” die ik ken. Zou “Kwel” de verbastering zijn van “Quaelius”? Ik zal het eens nakijken. 

De komst van een allerlaatste persbericht bezorgde me nog even hoofdpijn. Het verhaal stond vol van technische details die onmogelijk een plekje kunnen krijgen in de krant. Ik heb me er zwetend doorheen geworsteld en uiteindelijk een artikel gemaakt dat de essentie van het verhaal weergeeft. Sommige politici zouden eens een cursus “contacten met de pers” bij mij moeten volgen. Wie weet, volgend seizoen. De gemeenteraad heeft het al gezegd: “We hebben een éducation permanente nodig.” Ze zijn welkom.

Tot sterkte

Kaj Elhorst

(Ik wens iedereen een heerlijke zomerslaap toe)

Http://politiek.wordpress.com

Kom. kommer,komst (6)

Theater De Kom was een veelbelovend project van zo’n 30 jaar geleden in het toenmalige centrum van mijn woonplaats. Vrijwel alles was klaar tot en met de tekeningen van de stoelen aan toe, toen de gemeenteraad als nog besloot dat de miljoenen voor de cultuurtempel weggegooid geld waren. Wat er overbleef waren de huidige bibliotheek en een parkeergarage onder de naam “Thorbecke”. Mij is niet bekend hoevaak deze staatsman in een ander theater kwam dan het parlement.

Kommer en kwel waren dan ook het deel van de inwoners van het uitgegroeide Rijndorp. Wie de cultuur hoog in het vaandel had geschreven, moest een uitweg zoeken naar de grote steden zoals Den Haag, Ansterdam, Leiden en eventueel Rotterdam. Alleen in een, overigens gezellig, soort dorpstheater traden zo nu en dan artiesten op. Op zich leuk, maar toch zeggen de inwoners van mijn stad sindsdien dat er “nooit iets te doen is”.

“De komst van een splinternieuw theater dat twee keer zo duur is, is van recentere datum”, zei ik zuchtend tegen de oude, wijze politicus. “Ja, regeren is vooruitzien”, sprak deze somber. “Maar het is nu nog te vroeg om een oordeel uit te spreken. Het nieuwe theater in jouw stad moet zich eerst nog bewijzen. Als blijkt dat het niks wordt, dan hebben de sceptici uit het verleden gelijk gehad.” Het klonk bijna hoopvol. Geen wonder want ooit behoorde hij tot de tegenstanders. Hij hoorde mijn laatste vraag niet. “Hoe láng moet je wachten om een oordeel uit te spreken?”

Tot sterkte

Kaj Elhorst

(Over 1 dag ga ik op reces)

Http://politiek.wordpress.com

Kom, kommer, komst (5)

“Kom je met zoiets bij mij?”vroeg de oude, wijze politicus. “Je weet toch dat ik er geen tijd voor heb.” Hij maakte duidelijk dat hij dikke stapels gewichtige en vrijwel geheime papieren over veiligheid moest doornemen en dat hij geen kans zag onze katten te verzorgen. Gelukkig was er zijn kleindochter, Amelie, die altijd gekleed gaat alsof ze zo de catwalk op moet en zich ook zo gedraagt. Heel verschaafd, heel netjes en behulpzaam zolang haar kleren schoon blijven en haar handen niet vuil worden. De hele familie heeft trouwens iets tegen vuile handen.

Water, brokjes hapjes, alles stond klaar. Kommer verwachtten we dan ook niet voor onze katten al zou Amelie ze nooit op schoot nemen om kreukels en vlekken in haar stralende jurkje te voorkomen. Op haar manier houdt ze van dieren. Zo is ze met mensen ook, ze is een echte kruidjeroermeniet. Heel anders dan haar grootvader die zich altijd gul lachend en vooral ook zoenend een weg baant door de maatschappij.  

De komst van een doorgaande weg aan de voorkant van ons huis, blijft nog even uit. Het is bouwvak dus alles blijft voorlopig stil en rustig. Amelie zal haar zijden balletschoentjes ook niet behoeven te bevuilen aan een opengebroken straat. Dan zou ze zeker niet komen. Nee, we konden met een gerust hart op vakantie, wetende dat de kampioen van de lokale veiligheid op afstand onze voordeur in de gaten hield.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

(Over twee dagen ga ik op reces)

Http://politiek.wordpress.com

Kom, kommer, komst (4)

“Een kom water en wat brokken in de avond, dat is genoeg”, zei de oude, wijze politicus. “Ik ben zo blij dat jullie op onze dieren willen letten tijdens onze vakantie. Vooral Blaf, de hond, kan moeilijk zonder mensen en in de vliegmachine wil hij ook al niet. “We doen het graag voor de hond”, antwoordde ik even humoristisch als eerlijk. De oude, wijze politicus keek mij even half geschokt aan en begon toen te grinniken. “Die Kaj”, zei hij. “Ja, ja, ik ga je volgend jaar in de gaten houden.” Ik  glimlachte al even mierzoet terug.

Veel kommer heeft de hond niet gehad. Blaf is een leuk dier en hij doet zijn naam zelden eer aan. Dat vinden de buren ook leuk. Ik heb heel wat uurtjes met Blaf doorgebracht en mijn eigen hond, Butler, mocht dan mee. Wat hebben die dieren gespeeld! In de van huis uit wat bedroefde blik van Blaf meende ik zelfs te lezen dat hij de afgelopen jaren nog nooit zoveel lol had gehad.

Het vliegtuig was al weer geland en wij wachtten de komst van de oude, wijze politicus en zijn nog oudere,  minder wijze maar wel heel verschaafdere vrouw af. Blaf liep de hele ochtend tegen ons te kwispelen alsof hij door had dat er iets bijzonders ging gebeuren. Op het moment dat de voordeur openging, huppelde hij er naartoe maar toen hij zag wie er binnenkwam, rende hij weer naar mij terug. “Een beetje in de war”, glimlachte de oude, wijze politicus. “Ach ja”, grinnikte ik. “Bij hem is dat na één dag over.”  

Tot sterkte

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

(Over drie dagen ga ik op reces)

Koek en zopie

Gisteren werd ik door de gemeente uitgenodigd om mijn mening te zeggen over het wekelijkse overleg met het college van B&W. Leuk natuurlijk voor een columnist. Je mening zeggen, daar ben je dagelijks mee bezig.

Terwijl  ik de vragen zat te beantwoorden en duidelijk maakte hoe slecht het ervoor stond met de journalistiek in Nederland, werd me steeds duidelijker dat het niet alleen aan de journalisten ligt. Voorlichters zijn eigenlijk vooral ingehuurd om de verschaffing van informatie tegen te gaan. Dat doen zij door informatie uit te dragen die ongevaarlijk is. Op die manier smoren ze een deel van het onderzoekende karakter van de journalist in de kiem. Die is dan ook steeds meer tevreden met het feit dat hij een verhaal heeft. De inhoud doet er dan minder toe. Zijn of haar redacteur kijkt er al netzo tegenaan want er moet vooral papier gevuld worden.

Zou het de bedoeling zijn de journalistiek stilzwijgend monddood te maken (kijk dat is nou eens een leuk aforisme)? De reputatie van journalisten is al niet al te best en cirkelt rond “praatzieke drinkebroers” en “onverantwoordelijke kletskousen”. Nu moet ook nog hun behoefte aan waarheidsvinding het ontgelden. Als dat is gelukt, zijn we van die lastpakken af.

Vanmorgen hoorde ik van de nieuwslezer dat president Boesj in Rusland de persvrijheid aan de kaak ging stellen. Kijk, dat past aardig bij het beeld. Zonder het te beseffen had de taalvirtuoos van het nieuws een uitdrukking gebruikt die bij mijn overpeinzingen aansloot. “De persvrijheid aan de kaak stellen”. Ja zeker, die persvrijheid is een gevaar voor de machthebbers. Stiekem vermoedde ik dat Boesj HET GEBREK AAN persvrijheid aan de kaak zou stellen. Hoewel, met Boesj weet je nooit.

Tot sterkte

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Kom, kommer, komst (3)

“In de bebouwde kom van onze stad is weinig groen te ontdekken”, zei de oude wijze politicus. Hij kon het weten want hij had ooit zelf opdracht gegeven om de oorspronkelijke groengebieden vol te laten bouwen. “Inbreiden” was de term daarvoor, een afschuwelijk neologisme dat zich, net als nieuw- en oudkomer, in de loop van de jaren heeft verspreid als een levensgevaarlijk virus. Als journalisten volgden we de oude vos door straten en stegen om de laatste stukjes groen te registreren. “We willen de ecologische hoofdstructuur nieuw leven inblazen door kleine salamanders uit te zetten”, zei hij ten slotte.

“Kommer”, waarschuwde de oude, wijze politicus terwijl hij naar de grond wees. “Zo noemen wij jagers “hazenpoep”verduidelijkte hij. We stonden middenin het groengebied even buiten de stad en verwonderden ons erover dat de man die de ecologische hoofdstructuur wilde herstellen, ook jager was. “Hier, uit dit gebied moeten de salamanders komen”, ging hij onverstoorbaar voort alsof hij de verwondering bij ons niet opmerkte. Dat viel te rubriceren als “beroepsdeformatie”: het negeren van ongewenste reacties. Tussen de kommer en de eieren van weidevogels door baanden we ons een weg om exemplaren van de bedoelde salamander te vinden.

De komst van een natuurvriend bracht helderheid. “De salamanders zitten hier nog niet”, legde hij uit. “We gaan ze hier uitzetten en opkweken. Pas daarna  kunnen we een deel van de salamanderpopulatie uitzetten in stedelijke gebieden. De oude, wijze politicus knikte alsof dat voor hem geen nieuws was en ons brandde maar een vraag op de lippen: “Waarom heeft u ons dan hier naartoe laten komen?” We kenden het antwoord al: “Het is hier zo prachtig. Dat moet u beschrijven!”

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

(Over vijf dagen ga ik op reces)

Http://politiek.wordpress.com

Kom, kommer, komst (2)

“Kom”, zei de oude, wijze politicus, “gerust eens langs voor een borrel. Dan kunnen we het beleid voor de komende jaren in grote lijnen uit de doeken doen. Geen details natuurlijk want we zijn altijd afhankelijk van de volksvertegenwoordiging. Die moet de kaders stellen waarbinnen wij ons bewegen. Daar doet ok de oppositie aan mee al vrees ik dat die hoofdzakelijk “nee” zal zeggen. Het zij zo, wij zijn in de meerderheid en de meerderheid bepaalt.” 

“Kommer en kwel willen we bestrijden. De mensen moeten als het ware zo’n positief gevoel krijgen dat ze desnoods spontaan uit hun rolstoel opstaan en verder wandelen. Dan snijdt het mes aan twee kanten. De mensen kunnen zich zelfstandig handhaven en wij hoeven minder uitkeringen te financieren.”

De komst van de oude, wijze politicus naar de redactie had iets van een bezoek van Sinterklaas. Het was eenmalig en zo bijzonder dat Canossa* erbij verbleekte. Maar het was geen schuldbetuiging, nee, het werd een lofpreek. Een betoog over de betrouwbaarheid van de pers en de helderheid waarmee het beleid door de journalist uiteen was gezet.

Gisteren verweet iemand mij dat er in mijn laatste columns geen ik-persoon voorkwam. Naar de letter van de definitie is dat wel verplicht en daarom het volgende:

Ik vind dit stukje toch al veel positiever dan het vorige. Niet waar? En toch, er blijft iets aan me knagen. Het ergert me dat er aan “kommer” geen andere betekenis kan worden gegeven dan “leed”. Ik moet dat nog eens nazoeken. Morgen weer.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

(Over zes dagen ga ik op reces)

*Lees de annalen na van het Heilige Roomse Rijk

Http://politiek.wordpress.com 

Kom, kommer, komst

Als docent laat ik cursisten nog wel eens een verhaal schrijven aan de hand van een paar ogenschijnlijk losse woorden. Dat levert veelal de prachtigste producten op. Vandaag wil ik het zelf ook eens proberen. 

“Kom, kom”, zei de oude wijze politicus. “We kunnen onmogelijk in de toekomst kijken en koffiedik bezorgt me koude rillingen. Nee, ik beloof dat we de zaak later nog eens zullen evalueren, sterker nog: ik zal periodiek verslag doen. Verder zien we wel.”

Kommer en kwel trokken over het land. De honger en schaarste heersten alom en zelfs de politici zaten met magere, bleke gezichtjes naar elkaar te kijken. Nee, dit had niemand kunnen voorzien. Die van de oppositie, die hadden het wel voorspeld maar dat waren ook altijd van die zwartkijkers. En nee, ze mochten nu niet steeds weer zeggen “We hebben ervoor gewaarschuwd”. Achteraf praten was altijd erg gemakkelijk. Hoe het nu verder moest? Ja, dat wist ook de oude, wijze politicus niet. Zelfs al had hij het gewild, koffiedik was nergens meer te krijgen.

De komst van een journalist temidden van het politieke gezelschap leverde vooral beroering op. De man strooide maar wat nieuwe ideeën om zich heen maar daar konden de politici niets mee. Ook de oude, wijze politicus zag er niets in. “Nee zeg, zo’n journalist draagt ten slotte geen verantwoordelijkheid. Hij schrijft alleen maar wat en meestal nog fout ook.”

Nou, ik geloof dat het aardig gelukt is al klinkt het allemaal wel weer erg negatief. Maar ja, “daar is hij journalist voor”, zei de oude, wijze politicus. Toch ga ik binnenkort kijken of ik met dezelfde drie woorden een positief stukje kan schrijven.

Tot sterkte

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Komkommer en kwel

Het is komkommertijd. Persoonlijk vind ik dat niet zo erg want komkommers hebben weliswaar niet veel smaak maar juist daardoor worden ze ons meest veelzijdige stukje groente.

Voor mij als journalist is het erger want komkommertijd suggereert dat we moeten verkommeren van nieuwshonger. Dat maakt het schrijven van een column ook niet gemakkelijker. Ik kan moeilijk Remco Campert na gaan apen en een politicus uit mijn duim zuigen. Dat zou plagiaat zijn en ik weet niet hoe dat smaakt met komkommer.

Inmiddels weten mijn lezers wel dat ik me vooral bekommer om iedereen voor wie het leven kommer en kwel is. Het is als dat lied van Ramses Shaffy “Voor degeen met de slapeloze nachten, voor degeen …. bidt, lach…etc. Dat lied kan ik nauwelijks onbekommerd aanhoren maar ja, ook dat is geen eindeloos nieuws.

Voorlopig kijk ik over de kommervolle landen van de wereld heen en zie ik de vakantie gloren. Ik heb het vertrouwen dat de tussenliggende interval te overbruggen is. Ik kom er wel.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

(Over zeven dagen ga ik op reces)

Http:// politiek.wordpress.com