De Georgische politie en speciale eenheden hernemen de macht over de stad, liet een woordvoerder van het Georgische ministerie van Binnenlandse Zaken donderdag weten.
Een Georgisch politiekonvooi trekt de stad in, berichtte televisiezender Rustavi-2. Het konvooi werd door Russische troepen ontvangen aan de rand van de stad.
Bron: BNR
Het wil maar niet lukken met het gezond verstand, met de nadruk op gezond. Gisteren hoorde ik tot mijn verbijstering dat minister Klink geen aanwijzingen wil geven over het aantal patatverkopers rond scholen. Waarom eigenlijk niet? Hij doet dat toch ook met coffeeshops? Die zijn veelal minder schadelijk.
Nou ja, meestal is het niet de minister maar de gemeente die zoiets bepaalt maar een steun in de rug vanuit de landelijke overheid zou toch niet gek zijn. Toen ik nog op het gym zat, en dat is héél lang geleden, stond er op 50 meter afstad van de school een frietkraam. En wat dacht je wat? Bijna alle scholieren, inclusief ik zelf, deden het brood maar even weg om een lekkere zak vette aardappel met kwak te halen. Ja, het heeft nu eenmaal aantrekkingskracht, net als wiet. Wat zeg ik? Méér dan wiet. Je wordt er nog erger ziek van ook.
Dat geldt zeker voor deze tijd waarin “bezorgde” ouders hun kinderen met de auto naar school brengen en zo voorkomen dat ze een spatje beweging krijgen. Ook weer ophalen natuurlijk met het CO2 monster want stel je voor dat zo’n kind onderweg een pedofiel tegenkomt (die lopen ook bij ons in de buurt bij bosjes rond). Of: dat het kind niet uitkijkt, net zoals moeder, en onder een auto komt waarmee een andere ouder zijn of haar kinderen van of naar school brengt.
De resultaten zijn er. Het spettert werkelijk zwaarlijvigheid in Nederland. Eventueel willen we daar nog wel een vettax voor invoeren want dat verdwijnt dan weer via de schatkist naar Uruzgan maar de frietkramen weghouden bij school? Nee, daar gaat meneer Klink niet over! Tja, je kunt maar beter doodgaan aan een hartkwaal dan aan een pijnverdovend pilletje natuurlijk. En liefst nog zo jong mogelijk ook. Leve de vrije markteconomie die onze jeugd vergiftigt met vet.
Al tientallen jaren is de overheid bezig met een wezenloze strijd tegen het drugsgebruik. Het haalt allemaal niets uit maar we steken er jaarlijks miljoenen in en de politie heeft nergens anders meer tijd voor. Een simpele maatregel om ongezond eten tegen te gaan, dat is teveel gevraagd. Want ja, friet is natuurlijk geen wiet en ook niet illegaal. Wat dat betreft stel ik voor om scholen ook te omgeven met slijters die dan natuurlijk ook best eens een drankje aan de scholieren mogen verkopen.
Ab, haal die klink eens van de deur naar je hersens. Misschien zie je dan nog iets van de frisse buitenlucht. Dan zou je als nog iets kunnen betekenen voor de volksgezondheid.
En wie dit allemaal niet meer kan verteren, die kan gerust zijn. Mijn columns verschijnen pas weer na 1 september. Ik wens iedereen een vette tijd toe!
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.dieet.blog.nl/kinderen/2008/08/04/hersenactiviteit-anders-bij-dikke-kinderen
www.gezondheid.blog.nl/overgewicht/2008/07/25/ouders-moeten-zich-schamen-voor-te-dikke-kinderen
www.gezondheid.blog.nl/overgewicht/2008/07/25/ouders-moeten-zich-schamen-voor-te-dikke-kinderen
www.nu.nl/news/1672984/151/’Ziekenhuis_behandelt_duizenden_te_dikke_kinderen’.html
President Sjaakasvili (voor vrienden: Sjaak) van Georgië is misschien een wat dommige nationalist hoewel hij een schone Zeeuwse aan de haak heeft geslagen. Hij lijkt mij niet dom genoeg om te denken dat hij met zijn pantserwagen, fietsbrigade en raketsetje dat hij van Boesj op zijn verjaardag heeft gekregen de kernmacht van Rusland en een horde ontevreden bergbewoners de baas kan.
Als hij dus maar enigszins het idee had gehad dat zijn inval in Zuid-Ossetië tot zo’n drama zou leiden, dan had hij het niet gedaan. Hij moet dus andere inzichten hebben gehad en die waren ongetwijfeld afkomstig uit het Witte Huis. De Amerikaanse regering doet al lange tijd moeite om invloed in het gebied te krijgen. Niet alleen de olie is daarbij van belang maar ook het “containment” van Iran. Amerikaanse desperado’s hebben Sjaak dus verteld dat hij zijn gang kon gaan, vooral tijdens de Olympische Spelen. Voor de Amerikanen was het een gok, niet meer en ook niet minder en zij betrokken er ook hun Europese “bondgenoten ” niet bij.
De Russische reactie kwam met onverwachte felheid waarbij opviel dat Medvedev wel heel snel een forse krijgsmacht bij de hand had. Hij lag vermoedelijk al lang op de loer. En…het idee daarbij is wel degelijk om de Georgische hoofdstad te bezetten. De Russen hebben daarvoor verscheidenen redenen.
In de eerste plaats willen zij in Georgië een bewind dat in de pas loopt met de ideeën die van het Kremlin uitgaan. In de tweede plaats krijgen de Russen op die manier meer greep op de Kaukasische olie en dan is er nog iets.
Voor West-Europeanen is het niet te begrijpen hoe diep de wonden zijn die de dictatuur van Stalin in de Russische, Oekraïense, Kazachstaanse en andere ex-Sovjetvolkeren heeft geslagen. De volslagen ontheemding en etnische ontworteling die zijn regiem veroorzaakte is nauwelijks met een toetsenbord te beschrijven. Niet Hitler maar Stalin is in de oude Sovjetstaten de verpersoonlijking van de duivel.
Stalin was van geboorte Georgiër (Gori). Alle prachtige verhalen ten spijt, is dat altijd een bron van wrok geweest van andere Sovjet-volkeren tegen de Georgiërs. Het feit alleen al dat na het gorbatsjovtijdperk de standbeelden van Stalin in Tbilisi bleven staan, was hen een doorn in het oog. Wat zou er prachtiger zijn als de Russische troepen al die vermaledijde gedenktekens zouden kunnen vernielen? Als Stalin in Tbilisi netzo van zijn voetstuk werd getrokken als Saddam Hoessein in Bagdad?
Daarbij komt dat ook de Russen goede leerlingen zijn van Boesj. Zij gebruiken voor de krijgsmacht die Georgië verovert het woord “vredesmacht”. Zij hebben van hun opponenten in de wereldheerschappij geleerd dat je mag doen wat je wilt als je een vredesoperatie uitvoert. Ook de VN mag je dan best aan je laars lappen. Over tien jaar gaat het veel beter in Georgië, dan luisteren de bestuurders daar volledig naar Moskou!
Ondertussen voltrekt zich opnieuw een drama dat, zoals welke oorlog of vredesoperatie dan ook, geen oplossing gaat brengen. Binnenkort plegen Georgiërs bomaanslagen in Tbilisi, Moskou, Petersburg en misschien zelfs wel in New York, met een vliegtuig of zo. Tegelijkertijd bieden wij Sjaak en zijn echtgenote asiel aan in een vakantiehuisje aan de Zeeuwse kust. Dat zou nog eens een mooi gebaar zijn van zuinigheid.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.hansrossel.com/reizen-informatie/georgie-tbilisi/reisverslag-georgie
www.sandravanbeek.nl/wordpress
www.zomerlog.blogvandaag.nl/page/log/32789/Vanuit%20Tbilisi:%20Blijven%20of%20gaan%3F/
www.uitpers.be/artikel_view.php?id=1542
www.edestad.nl/page/Inter-nationaal/Thema/Georgie-en-Rusland-tot-elkaar.246409.news
www.forum.politics.be/showthread.php?p=3620192
Er zijn een paar dingen waar je met Kommer altijd over kan praten. Schaatsen en paarden horen daar zeker bij. Als het over paarden gaat, dan het liefst het Friesche Stamboek natuurlijk maar goed, als het niet anders kan zijn andere rassen zoal Arabieren ook goed. het is vrijwel de enige gelegenheid waarbij Kommer trouwens met liefde over Arabieren spreekt. Het Nabije Oosten heeft hem nooit erg getrokken.
De wereld staat op zij kop want deze keer heb ik Kommer iets te vertellen. helemaal binnenkamers zal het wel niet blijven want dankzij de overtrekkende wolkenvelden, zitten we weliswaar weer gewoon op zijn werkkamer, aan de andere kant is er natuurlijk altijd mijn weblog. Terwijl Kommer de glaasjes inschenkt en hij tenslotte in zij luie stoel onderuit zakt, zegt hij nieuwsgierig. “Nou, vertel maar eens, mien jong.”
Tja, waar moet je beginnen? “Mijn dochter is voor goed weg”, zeg ik. “Weg uit Nederland in elk geval.” Kommer kijkt bedenkelijk en valt mij in de rede, “Hoe weet je zo zeker dat het voor goed is?” vraagt hij. Zonder aarzelen weet ik op die vraag een antwoord: “De paarden zijn naar Spanje verhuisd.” Kommers ogen beginnen nog iets meer van nieuwsgierigheid uit te stralen. “Zo, zo, heb je ze zelf gebracht, in één dag tijd?” Ik schud mijn hoofd; “ik ben geen dierenbeul! Ze hebben er drie dagen over gedaan. De stalbaas in Nederland heeft ze naar Spanje gebracht. Hij heeft zijn stal grotendeels opgeheven en maakt er een managementsinstituut van. Heel bijzsonder, dat wel, management aan de hand van de omgang met paarden.”
De stalbaas heb ik sinds zijn terugkeer nog niet gesproken maar ik weet dat hij vandaag weer aan het werk gaat. Het is een hele onderneming geweest om de paarden in Spanje te krijgen: papieren, veel papieren, keuringen en de schets van de paarden en natuurlijk een stal in Spanje zoeken. Bovendien moest er twee keer onderdak zijn voor de nacht voor mens en paard. Maar ja, voor zo’n onderneming heb je heel veel over en mijn dochter is zielsgelukkig. Ze staan op de nieuwe stal in een mooiere omgeving dan in Nederland denkbaar was: aan de rand van een natuurgebied en vlakbij het strand. Wat wil een amazone nog meer?
“Ja, bureaucratie”, Kommer schraapt zijn keel. “Die was zeker net zo erg als voor jullie reis naar Rusland?” Ik geef het toe, er kwam verschrikkelijk veel papierwerk bij kijken. “Gelukkig heb ik het niet hoeven doen. Eigenlijk heb ik er zelf niet veel werk aan gehad. Maar ja, ik begrijp het allemaal wel. Jammer genoeg is papierwerk het enige middel tegen paardendiefstal over de overbrenging van ziekten.”
“Er was een andere oplossing geweest”, meent Kommer. ” Hij trekt een moeilijk maar ook grijnzend gezicht. “Ze hadden te paard naar Spanje kunnen gaan. Vierhonderd jaar geleden had je geen andere mogelijkhed gehad.” Ik tel even terug. Vierhonderd jaar geleden! “Dat was nog vóór het twaalfjarig bestand”, zeg ik vlug. “In dat geval had ik er de harnassen, helmen, musketten en lansen bij moeten leveren. We waren in oorlog met Spanje!” Kommer lacht: “Er komt een tijd dat Palestijnen in Tel Aviv koffie gaan drinken”, zegt hij. “Het is allemaal onzin.
“Bedenk wel dat één van de meest gevreesde Sovjetdictators een Georgiër was.” Kommer heeft gelijk. Had Stalin ooit kunnen bevroeden wat er vandaag in zijn geboorteland gebeurt? En had het hem ook maar ene kleine rotreet kunnen schelen? Een man die zijn eigen zoon de dood injaagt?”
Tja, met Kommer zit je gauw op een omweg. Iets dat je bij paardentransport beter niet kunt doen. “Ik ben blij dat ze er zijn en ik ben blij dat zoiets tegenwoordig kan”, besluit ik. “Daar hebben we toch ook die Unie voor.” “Misschien verruil je ooit nog eens de Berenburg voor sangria”, lacht Kommer maar daar geef ik geen antwoord op. Geef mij maar een goede whisky. Niet voor niets was dat de naam van mijn eerste paard. Na enig zwijgen gaat Kommer verder. “En ga je haar missen?” Ik schrik. Dat hij er nog over zou beginnen! “Ik miste haar al”, zeg ik vlug. “Ik weet nu tenminste dat ze gelukkig is met haar paarden en…Spanje is het andere eind van de wereld niet.” Een rijk waar de zon nooit ondergaat, nee dat bestaat niet meer en ik ben er zó gelukkig om.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.paardenkracht.net/media/default.aspx/emma/org/1214874/F930861119/Paard%20en%20Welzijn04-06-2008
www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=158&t=964363
www.enews.nieuwskiosk.nl/template/377/E7PSryYTeniLtLQhBNMddg
www.horses.nl/verzorging/dossiers/5334/welzijn
www.frankrijkemigratie.web-log.nl
Ooit schonden Chinese tanks de Hemelse Vrede
Nu vertrappen Georgische en Russische tanks de Olympische vrede
Het vuur in de vlam is al lang verkoold
Of zij nu wel of niet de wereld ronddoolt
We zijn op weg naar de vrede
Maar hebben de weg die vrede heet, nog nooit betreden
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.koninklijkhuis.nl/content.jsp?objectid=4365
www.nu.nl/news/1693033/20/rss/’Georgi%EB_verklaart_Rusland_de_oorlog’
Je hebt sprinters en stayers in de sport. Kommer weet er alles van want juist in zijn nationale sport, het schaatsen, komen beide termen veel voor. “Een stayer is een blijvertje”, zegt hij met een tevreden gezicht. “ik ben altijd veel meer een stayer dan een sprinter geweest. Ik hield van de dingen en wilde ze nooit meer loslaten, noem het een geperverteerde verlatingsangst”, zegt hij lachend. Ondertussen nipt hij zittend op zijn veranda gauw even een Berenburgje weg. Ik doe het hem na want ik wil altijd graag sprinten.
Kommer leunt op zijn comfortabele tuinstoel achterover en glimlacht. “Ik weet wat je denkt”, zegt hij gniffelend. “je denkt, alleen in het drinken is hij altijd een sprinter geweest”, en je hebt gelijk hoor! Ik sprintte altijd bij het drinken omdat de Berenburg de enige was die mij losmaakte van de dingen die ik niet los kon laten. Op den duur was dat natuurlijk niet vol te houden. Niets was vol te houden, zeker de fles niet!” grapt hij.
“Maar weet je”, hij schommelt nu op zijn stoel van voren naar achteren en weer terug. “Zou het niet een mooie gedachte zijn om ook eens een wedstrijd te houden in het langdurig volhouden. Niet de eerste te zijn maar het meest zorgvuldig en diepzinnig in de dingen gekeken te hebben. Zoals je een bloem kunt onderzoeken, eindeloos van alle kanten kunt bekijken en van binnen van buiten minutieus inspecteren. Niet zopiets van: “o, kijk eens wat een leuk bloemetje”! Maar meer een situatie van respectvol bewonderen van ieder detail? Zou dat niet mooi zijn? Volgens mij zit er een Olympische Sport in. De deelnemers krijgen drie weken de tijd, degene die de tijd echt volmaakt, wint goud. Wie het voor die tijd opgeeft, verliest. Een wedstrijd volhouden! Dat heeft veel te maken met liefde voor de dingen en voor de liefde is nog nooit een gouden medaille uitgereikt. Waarom eigenlijk niet? Niemand geeft toch een prijs voor de snelheid waarmee je de liefde bedrijft? Zijn we zo bang voor de liefde en de bijbehorende traagheid dat we er geen prijs voor willen uitreiken? Ja zo’n wedstrijd in traagheid , dat zouden de mensen meer moeten doen. Goed tegen stress en paniek.”
Ik kijk mijn oudere vriend onderzoekend aan. Er is in elk geval één ding dat hij eindeloos kan doen: nadenken en praten, vooral als het om niet alledaagse dingen gaat, vooral als het geen platgetreden paden zijn. Hier zit naast mij een echte liberaal hoewel sommigen hem misschien “anarchist” zouden noemen.
Ik besluit dat ik graag met deze anarchist nog een hele tijd naar het gefluit van de vogels, het gescharrel van de vos en de das, de konijnen en de hazen, de bijen en de vlinders wil luisteren en kijken. Dat gaat goed totdat een haas het gazon voor de veranda overschiet. “Een Olympische haas”, zegt Kommer op een vertraagde toon. “Tja, dat zijn die snele sporters daar allemaal: het haasje.” Die avond wordt het half één voordat ik de veranda verlaat. Er is geen woord meer gepasseerd. We hadden ons vastgebetenn in onze gedachten. Heel mooi!
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.kinderlines.nl/homepages/loveboys1414.html
www.myhomeplanet.nl/Liefdes1.html
www.ahlasunnah.wordpress.com/2007/07/22/vier-soorten-liefde
www.djtrail.nl/component/option,com_joomlaboard/Itemid,166/func,view/catid,2/id,6676
Vandaag vind ik Kommer weer in zijn tuin, zijn uitgestrekte tuin waar hij zo graag rondwandelt. “Weet je, mijn jonge vriend”, zegt hij zonder aarzeling ook al ben ik maar tien jaar jonger. “Nu ik besloten heb alleen de paardensport te bekijken tijdens die spelen in Peking, heb ik zeeën van tijd om de bloemenpracht in mijn tuin te bekijken.” Hij pakt mij bij mijn linkerarm en sleurt me bijna mee naar een bed vol prachtige paarse en roze bloemen. “Is het niet schitterend?” vraagt hij vol trots en ik moet toegeven dat de kleurenpracht overweldigend is.
“Als ik dat zie, moet ik in deze tijd denken aan de leus van de Culturele Revolutie in China “Laat duizend bloemen bloeien”. Hoofdschuddend gaat Kommer op zijn hurken zitten naast het bloembed om wat plantjes beter te schikken. “De grootste schurken kunnen de mooiste zinnen utispreken”, zegt hij langzaam. “Het gaat er maar om dat je het gif erin herkent.” Hij glimlacht omdat ik niet direct reageer. “Besef je wel dat de Chinezen dat soort leugens de wereld instrooiden in een tijd waarin onze jeugd met bloemen in het haar rondliep? Kijk, dat is pas marketing!” Ik slik mijn woorden in die ik haast te vlug had gezegd want ook ik ben ooit met bloemen getooid geweest maar niet met bloemen uit China en zeker geen maoïstische bloemen.
“Maar, er zat toch ook wel iets goeds in”, probeer ik. “Die gedachte dat je op kleine schaal en in de eigen kleine gemeenschap gezamenlijk het leven zou kunnen verbeteren. Het doet toch denken aan het verstrekken van mikrokredieten!” Kommer geeft niet direct antwoord maar wijst op een bediende die nu met een blaadje en twee glazen Berenburg nadert. “het lijkt me een goed moment om eerst eens een stevige slok te nemen”, zegt hij ernstig. Hij slaat zijn glaasje in één keer achterver en zet het weer terug op het dienblad. De bediende schenkt het onmiddellijk weer vol vanuit een zakflacon. Ik volg Kommers voorbeeld en ook mijn glas wordt meteen weer gevuld.
“Natuurlijk, er zat iets moois in!” stemt Kommer in. “Maar kijk eens naar al die bloemen. Hebben zij ook niet iets moois, allemaal? En is het niet vooral de combinatie van al die kleuren die ons een goed gevoel geeft?”Tja, ook daar zit weer wat in hoewel sommige bloemen van zichzelf ook heel mooi zijn. Kommer knikt heftig. “Zo zie je maar, jongeman, de schoonheid komt alleen maar tot uiting in gezamenlijkheid maar ook door elke bloem apart in al zijn pracht en praal te laten zien. Dat was niet wat Mao bedoelde. Hij gooide over alle bloeiende schoonheid heen een deken van kleurloosheid. Daardoor leek het toch weer allemaal op elkaar en dat was de bedoeling ook. het moest erop lijken dat elke bloeiende bloem in welk dorpje dan ook, uiteindelijk mest had gekregen uit de centrale pot van Peking. Snap je dat?”
Beeldspraak kan nog al eens mank gaan maar over deze moet ik heel lang nadenken voordat ik kan overzien of ik het ermee eens ben. Die tijd krijg ik niet want Kommer gaat onverstoorbaar verder. “En de moderne tuinman uit Peking heeft al die verschillende bloemperkjes weer vertrapt ten gunste van een overmaat aan rozen en tulpen op één plek.”Hij lijkt nu even over zijn eigen woorden na te denken, iets dat lang niet altijd aan hem te zien is.
“Dat zou toch zonde zijn”, besluit hij eindelijk. Alles groen en maar op één plek kleur? Nee, zover moeten we het niet laten komen.” Hij klokt zijn laatste slok Berenburg weg en staat weer op. “Kom jongeman, er is nog veel werk te doen vandaag. Ik moet opruimen want vanaf september gaan we een paar maanden naar Nieuw Zeeland en Australië. Het is daar dan voorjaar en zelfs in de droogste gebieden bloeien onwezenlijk veel bloemen. Héérlijk.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.zendingsraad.nl/china%20beraad/verslag%20Chinaberaad.htm
www.volkskrantblog.nl/blog/31056
www.nl.internationalism.org/node/352
www.nujij.nl/het-maoisme-van-marijnissen.2831454.lynkx
www.1world2travel.com/article.php?articleID=33
Je wordt wakker en je denkt:
– Olympische Spelen in Peking? Dan kunnen ze beter het rookverbod in de horeca weer opheffen!
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.proto5.thinkquest.nl/~lle0410/gevolgen%20van%20roken.htm
www.internetmoedertje.nl/Levensbedreigende%20rokershoestje
Politiek 