Bedankt Osama!

Waar zou hij zijn? Osama Bin Laden?  Kortgeleden voorspelde iemand zijn spoedige dood in het grensgebied van Pakistan en Afghanistan. Het is maar goed dat zo’n helderziende anoniem blijft, want zo’n voorspelling is levensgevaarlijk. Eerlijk gezegd zou ik, als ik Osama was, de wereld wijs maken dat ik dood was. Een mythe zoals ze heeft bestaan rond het lichaam van Adolf Hitler is het mooiste wat je je kunt bedenken. En ondertussen maar rottigheid uithalen.

Rottigheid is er natuurlijk zonder zijn toedoen ook wel of…de gebeurtenissen van de laatste maanden werken toch wel heel erg op de fantasie. Stel je eens voor dat Al Quaida er in slaagt om het hele kredietsysteem van de VS naar de knoppen te helpen. Dat zou toch een prachtig resultaat zijn. In de ogen van zijn aanhangers dan natuurlijk. Objectief gezien trouwens ook. Een knap staaltje werk waarvoor je eigenlijk respect zou moeten hebben.

Respect kun je nauwelijks hebben voor de mensen die nu in opstand komen tegen de plannen van Bush en consorten om de bankwereld overeind te houden. Natuurlijk, die banken zijn grotendeels op een misdadige manier aan het werk geweest maar elk lulletje belastingbetaler heeft gemeend daar zijn voordeel mee te kunnen doen. Dat het anders uitpakte, is jammer voor hen. Dan maar geen veel te grote broek aantrekken!’

In elk geval hebben de belastingbetalers boter op hun hoofd. Ze betalen al jarenlang veel te weinig belasting en daardoor hielden ze net genoeg geld over om zich hals over kop in  een riskante  hypotheek te storten. Ze waren toch zelf ook bij die transactie aanwezig? Het is dan ook nogal kortzichtig en belabberd dat sommige Republikeinse politici proberen garen te spinnen bij de situatie. Het heeft iets van Jacobse en Van Es: samen de kluit belazeren en als het kan ook elkaar nog onderuit halen. Dat is nu precies wat kleine boefjes doen.

Grote boeven pakken het beter aan. Natuurlijk had Osama niet de banken, hun managers en uitvoerende personeel in zijn zak. Natuurlijk had hij niet alle arme luizen die een hypotheek aangingen in zijn zak. Nee, maar misschien had hij een propagandamachine in het leven geroepen, in de categorie Lenen.NL of Becam die mensen gek maakte. Een organisatie die mensen vertelde hoe stom en achterlijk ze waren als ze géén hypotheek aangingen. En ondertussen volgde Osama het hele verhaal vanuit zijn geheime onderkomen, waar dan ook. Tussen de pinguins zou hij misschien het minste opvallen.   

Hoe dan ook, het is een idee, een gedachte waarbij die hele helehola van die vliegtuigen in de Twintowers absoluut in het niet valt. Het moet toch in de gedachten van onze terroristische vrienden zijn opgekomen…Maar hebben hun bestrijders daar wel eens aan gedacht?  Je mag het hopen maar geloven doe ik het niet. Terrorismebestrijders zijn gefixeerd op voorgekauwde modellen, de gevaren die ze zelf zouden kunnen bedenken en…ze kennen de geschiedenis niet. Voor dat laatste zijn ze fundamenteel te ongeïnteresseerd in wat dan ook. Maar de nazi’s hebben ooit al eens geprobeerd om het economisch leven van Groot-Brittannië om zeep te helpen met valse ponden. Mijn idee was niet zo origineel.

Osama, bedankt dat je daar nog niet aan bent begonnen. Het is met die suffe “leiders” van het vrije westen en zonder jou allemaal al moeilijk genoeg. Echt, eigenlijk hoef je niets te doen. Het westen draait zichzelf op een goede dag de nek om.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.biosagenda.nl/film_where-in-the-world-is-osama-bin-laden

www.LVB.net – English comments

www.panzerfaust.org/?p=6530

www.www.panzerfaust.org/?p=6530

www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=0420NEMT

www.telegraaf.nl/buitenland/2052704/__Peiling__Oorlog_tegen_terreur_faalt

www.hyves.com

 

 

 

 

De foto’s, geen kunst aan

He, hallo. Ik ben hetr345 htoiuvg, ja… ik wil niet herkenbaar in beeld dus ook niet in een tekst. Weet je ik ben een vrouwelijke zij uit Iran en ik ben uit dat land gevlucht. Toen hoorde ik van Nederland en dat je daar alles mag zeggen wat je wilt. Als mensen dan lelijk tegen je gaan doen, krijg je meteen een stel bodyguards. Ben ik gek op, op bodygards.

Nou, toen ik in Nederland aankwam, wist ik nog niet meteen wat ik zou gaan doen en dus dacht ik ” ik word kunstenares” . Ik had vroeger wel eens naaktfoto’s gemaakt in Iran. Dat mag daar niet omdat de mannen in dat land meteen het slijm op de lippen krijgen als ze een blote vrouw zien en dus ben ik gevlucht. Nou, kunst en foto’s, dan is de keus gauw gemaakt, Ik ben fotografe geworden.

Toen had ik ook al een leuk ideetje. Als ik nou eens een stel Iraanse homo’s ging fotograferen. Dat is heel moeilijk want homo’s schijn je in dat land niet te hebben. Dat zegt de president en dat is een echte, rammende bok hoor!  Die Ahmedinejad. Praat me er niet van. Volgens mij loopt hij op kernernergie. Geen homo dus.

Nou, ik zoeken naar een stel Iraanse homo’s en ja hoor, ik vond ze in Nederland. Dat is een echt homoland weet je. Iraniers die in eigen land gewoon hetero zijn, worden hier spontaan homo, lekkeuh!

Ik dacht dus, ik ga Iraanse homo’s fotograferen. Helemaal niet om de Iraanse president dwars te zitten maar als kunst, weet je. Maar die liflafjes wilden niet met hun porem op de foto. Nou, en toen bedacht ik iets leuks: ik gaf ze een masker. Daarop stonden portretten die de moslims wel zouden aanspreken, dacht ik. Nou ja, niet om te kwetsen of zo maar gewoon, kunst he? Is toch leuk? Ik vond het waanzinnig leuk en goed gevonden ook nog. Die liflafjes vonden het ook leuk en dus deden we het toen maar. Tussen de opnamen door hebben ze ook nog geneukt. Lekkeuh!

Nou en toen, toen heb ik die foto’s aangeboden aan het Haags Gemeentemuseum maar die wilde ze niet exposeren. Flauw hoor of liever laf. Jezus! Het was toch gewoon kunst, toch helemaal niet erg of zo? Tenminste, vind ik niet hoor. Moet allemaal kunnen en ik heb een stel Nederlandse vrienden die zeggen dat ook. Dus ik snap er helemaal geen barst van. Ik vind die directeur van dat museum maar een eh, een eh, …homo! Dat is toch een goed Nederlands woord of zo? Ja ik doe ook iets in burgers, dat kun je wel merken!

Maar ja, nu ben ik wel weer wat bekender natuurlijk al moet ik wel oppassen op straat. Ik heb veel vijanden gemaakt en er zijn geen bodyguards. Oooowowowo, ik wil een bodyguard. Lekkeeeeuuuh!

Nou tabe, he, het enige domme blondje uit Teheran! Thoei!

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.frontpage.fok.nl

www.depers.nl

www.bagger-ce.blogspot.com/2007/12/gemeentemuseum-weert-fotos-mohammed.html

www.kajmunk.nl

www.maghreb.nl

www.nl.wordpress.com

Blij zijn met elkaar

Nog niet zolang geleden was ik op een bijeenkomst waar de wijkagent werd aangeduid als “bromsnor.” Voor wie die naam niet kent: Bromsnor was de dorpsveldwachter in een tv-serie uit de tijd dat er alleen nog maar publieke omroepen waren en niemand werd gestoord met gestoorde reclames. Zwart-wit tv en een kopje koffie op de bank. Dat “bromsnor” klonk tijdens die bijeenkomst een beetje folkloristisch en daardoor ook wat denigrerend. Zonder heimwee naar het verleden te krijgen, zou het toch goed zijn om de voordelen van Bromsnor nog eens onder de loep te nemen. Ik maak me sterk dat ook politici die voordelen wel kennen maar daarmee niet te koop willen lopen. Dat heet “oubollig” te zijn en dat is een ander woord voor “psychologisch verantwoord”. Tja, welke politicus of politica zou zich daaraan schuldig willen maken?

In plaats van “oubollig” valt ook wel eens het woord “niet meer van deze tijd” of “een gepasseerd station”, termen die bij voorkeur worden uitgesproken door mannen en vrouwen die schijnen, niet blijken, te weten hoe de toekomst er uit zal zien. En dat nog wel zonder kristallen bol. 

Toch blijkt met enige regelmaat dat zij helemaal niet zo’n heldere kijk hebben op de toekomst en daarom moeten allerlei plannen steeds weer worden bijgesteld. Politici dekkenzich tegen kritiek op dat punt in door de kreet “dat zien we dan wel weer” of “als, als, as is verbrande turf” en dat soort dooddoeners. Een belangrijke oorzaak van onverwachte ontwikkelingen in de loop van de tijd is al heel lang geleden ontdekt in de sociologie “the human factor”. Het gedrag van mensen is nu eenmaal minder voorspelbaar dan het weer. En dat kost al zoveel moeite. Gelukkig maar, zou ik denken want mensen zijn dus geen geprogrammeerde robots.

Tot ieders stomme verbazing is kortgeleden het begip “sociale cohesie” uitgevonden en ook “sociale controle”. Mensen die gek werden van de oplettendheid waarmee dorpelingen zich met elkaars zaken bemoeiden, gaan daar nu toch weer een beetje naar terugverlangen.

Sociale cohesie klinkt onbegrijpelijk genoeg om wetenschappelijk genoemd te worden en dus is het “van deze tijd”. Het betekent doodeenvoudig dat mensen hun buren weer kennen en ook nog weten wie er tien huizen verderop woont. Dat waren we in de wijken die dertig jaar geleden met een heldere blik op toekomst zijn gebouwd, namelijk vergeten. Het betekent zelfs dat mensen gezamenlijk werken aan een prettige leefomgeving en elkaar aanspreken op asociaal gedrag: hond los laten lopen, plassen in de tuin van de buurman, een helse herrie maken met beukmuziek omdat je het zelf zo leuk vindt en ga zo maar door. Weg van de samenleving waarin niemand meer iets met elkaar te maken leek te hebben. Sociale cohesie…

Nu gelooft de overheid niet echt zelf in dat begrip want ondertussen werkt ze aan een voortschrijdende schaalvergroting. Gemeenten worden groter, politieregio’s breiden zich uit, de brandweer is nauwelijks nog vrijwillig. Wie kent de burgemeester van zijn eigen stad nog? Ja, de pers van die stad, die heeft daar wel een flauw vermoeden van maar verder… Vraag elke willekeurige burger op straat wie de burgemeester is en het antwoord zal zijn “geen idee`  of “weet ik veel” of erger.

Terwijl de burgers dus steeds knusser met elkaar om moeten gaan en het liefst tot innig knellende omhelzingen moeten komen, verdwijnt de overheid uit het straatbeeld. Dat geldt ook voor Bromsnor. Weliswaar is het fenomeen wijkagent ingesteld maar dat is de grootste aanfluiting die ooit aan een inspecteursstrot is ontsnapt. Niemand, ik herhaal, niemand kent zijn  wijkagent, niemand heeft een flauw idee hoe hij de hermandad moet bereiken en zelden of nooit wordt de geheel eigentijds, en dus Amerikaans, uitstralende blauwbroek op het juiste moment op de juiste plek waargenomen. Ja zeker, nieuwe uniformen, daaraan besteedt de overheid veel geld. Belangrijk!

De behoefte aan Bromsnor is groot. Die koddebeier die iedereen in de buurt persoonlijk kende en iedereen kende hem. Niemand durfde een verkeerde vinger te verroeren uit angst dat de veldwachter boos zou worden. Er is nu eenmaal geen beter middel tegen kattekwaad, vandalisme en zelfs criminaliteit dan persoonlijke relaties.

Bromsnor moet terug in de buurt en wel dag en nacht. Hij moet er wonen, koken, slapen, kindertjes maken en alle ellende van de buurt kennen en meemaken. Hij moet “zijn” buurtbewoners dagelijks ontmoeten en hun narigheden aanhoren.

Dat geldt ook voor bestuurders. Ze moeten de kans hebben te struikelen over dezelfde losliggende stoeptegel als andere mensen die tegenwoordig met het haast denigrerende begrip “burger” worden aangeduid.

Samenhang is alleen maar mogelijk in kleine gemeenschappen. Buurten en dorpen behoren de kern van de samenleving te zijn. In wezen zijn buurten alleen maar dorpen die in een stad liggen.

Schaalvergroting is een ernstiger bedreiging voor onze samenleving dan de “terroristische activiteiten”. Schaalvergroting bedreigt de samenhang van de samenleving en laat haar uit elkaar vallen. Het is het rottingsproces dat in de tandheelkundige wereld caries wordt genoemd of tandwolf. Ik wil vooruit naar het kleine, overzichtelijke, de buurtraad rond de dorpspomp. Ondanks internet en mobiele telefonie kunnen we nog steeds niet zonder die kleine, vertrouwde gemeenschap waarin we blij zijn met elkaar.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.dorpsraadkoewacht.nl

www.dorpsraad-glanerbrug.nl

www.hetplatformberoepsonderwijs.nl

www.foodlog.nl

www.spiritvoorgent.blogspot.com

www.regelzucht.nl

De kruik gaat net zolang te Beerenburg …

Een vrachtwagen vol zandzakken verspert vandaag de oprijlaan naar het huis van Kommer. De wagen is vastgelopen in een kuil in het pad en door het gewicht kan hij niet weg. Kommer staat er een beetje mistroostig bij te kijken. Hij had de zandzakken juist besteld voor het geval dat de regen zou toeslaan. “Mijn vrouw heeft een beetje veel naar de Engelse tv gekeken”, vertrouwt hij mij met een knipoog toe.

Het is natuurlijk ook dweilen met de kraan dicht. Onder het lopen naar het huis toe begint de oude en ook zeer wijze politicus zijn verhaal al. “Wij kunnen hier in Nederland nu wel dijken bouwen en verhogen en waterbuffers aanleggen, als meneer Boesj door blijft gaan zich niets aan te trekken van de opwarming van de aarde, zal het niets uithalen.” Met zijn rubber laarzen durft hij niet door de hoofdingang en de marmeren hal te lopen. Daarom kiezen we deze keer voor een zij-ingang die voert door kelders vol voorraden voor de keuken en de stallen en natuurlijk rekken vol wijn en Beerenburg. Bovendien vermoed ik in haast onzichtbare hoeken en gaten de bizarre uitvindingen die hij in de loop van de jaren heeft gedaan zoals de automatische zakdoek die als een soort airbag uit de bomen van je bril kon komen zakken bij een niesbui. Kommer zelf heeft ze ver weggestopt omdat hij ze als jeugdzonden beschouwt.

Het is duister in de kelders want Kommer staat bij zijn voorraden alleen maar spaarzaam licht toe. “Dat is beter voor de voorraden en voor het milieu. Weet je dat ik in mijn hele huis al lang spaarlampen heb? Voor mij zijn het echt spaarlampen geworden. Ik ben een liberale milieufreak”, lacht hij. “Sommigen denken dat die twee niet samengaan.”

Binnen in de werkkamer voelt het behagelijk aan en het eerste glas Beerenburg verdrijft kou en vocht uit ons binnenste. Juli 2007 en er zijn nog steeds mensen die denken dat het alleen maar gaat om een wat slechtere zomer. Kommer schudt zijn hoofd. “Het is de ontkenningsfase. Zolang je maar beweert dat de kwaal niet bestaat, kun je volhouden dat ze er niet is…totdat je eraan bezwijkt. Politici zijn helden in dat opzicht. De één beweert met het grootste gemak dat de uitstoot van CO-2 door de mens niets te maken heeft met de klimaatverandering. Hij of zij slaat ook waarschuwingen van de ozongaten in de wind. Ja, sterker nog, de grootste vervuiler van allemaal zorgt voor een piek door Bagdad aan barrels te gooien met een piek aan luchtvervuilend wapentuig.  De ander denkt dat het wel zal meevallen met de gevolgen van straling nabij zendmasten en zo gaan we maar door. Zelfs als het wetenschappeklijk bewijs er is, dan roepen politici nog dat het allemaal erg meevalt. Dan zoeken ze naar manieren om de technische noviteiten door te voeren op een ogenschijnlijk ongevaarlijke manier. Ik heb in mijn tijd altijd gepleit voor bedachtzaamheid  en voorzichtigheid.”

Hij zakt nog eens lekker onderuit in zijn stoel en neemt een forse nip van zijn Beerenburg. “Vandaag geen pijp”, zegt hij. “Zo’n ding is niet veel beter dan een mini-kolencentrale. “Het is natuurlijk wel raar als mensen ervan opkijken dat het wonen langs een snelweg ongezond is. Dat fijnstof op elke manier je lijf afbreekt, was onder de mijnwerkers al eeuwen bekend. Praat me niet van de klachten die daar voorkwamen behalve een stoflong: kanker, hartziekten en vergiftiging van organen. Hoe dom kun je zijn als je denkt dat het allemaal maar goed gaat? Er zijn echt dagen dat ik naar de Eerste Kamer terugverlang om al die hoofden eens flink door elkaar te schudden.” Het is duidelijk, het enige dat goed is voor een mens is: Beerenburg. “Nou ja”, glimlacht Kommer, “en een goede maaltijd en niet te vergeten nachtrust natuurlijk.” Hij kijkt me doordringend aan maar niet te lang. Al gauw dwalen zijn ogen weer af naar de troosteloos neerdruppende regen buiten en de storm in de kruin van de bomen. “Gewoon een slechte zomer!” spot hij.

Dan veert hij overeind om de glazen opnieuw vol te schenken. Tussendoor wijst hij op een kleine tekening, of eigenlijk een ets, in een donkere hoek van de kamer. “Kijk, daar staat een echte Friesche windmolen, een eeuwenoude uitvinding die gebruikmaakte van een natuurlijke energiebron. Nu verrijzen er ineens overal oerlelijke, eenbenige propellors om die energie op te vangen. Het zou minstens zo efficiënt zijn om huizen in het buitengebied in de vorm van een molen te bouwen en ze hun eigen energie te laten opleveren. Een leuker gezicht en ook toepasbaar in sommige delen van de stad.” Ik kijk even verbluft voor me uit en vrees te maken te hebben met een oprisping van één van zijn “jeugdzondige gedachten”. Kommer lijkt mijn verbijstering niet op te merken en gaat verder.

“Voor het verkeer en vervoer is er maar één oplossing, een revolutionaire overstap naar openbaar vervoer. Laten we zeggen tussen nu en 2017. Versmalling van snel- en binnenwegen, verruiming en verfijning van het net van spoorlijnen en de invoering van kleine bussen met tien tot twintig zitplaatsen. Het is helemaal niet nodig om de privé-auto in te leveren, het ding zal vanzelfsprekend veel minder gebruikt gaan worden.” 

Ondertussen blijven politici maar beweren dat “je de mensen de auto niet uitkrijgt”.  “Nee, natuurlijk niet”, lacht Kommer. “Niet als je de benzineprijs ééns in de tien jaar met een eurootje verhoogt. Daar worden de mensen niet angstig van. ” Politici in de ontkenningsfase, voor Kommer vormen ze een legioen staatsgevaarlijke en lugubere types. “De war on terrorism zou tegen hen gevoerd moeten worden”, besluit hij.

Lopen naar huis is net zo leuk als rijden met de auto. Ik durf de motor gewooon niet meer te starten na het milieu-infuus dat Kommer ten beste heeft gegeven. En onderweg krijg ik al de neiging omvergereden bloemetjes weer rechtop te zetten.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.yukiko.web-log.nl

www.gedichten-freaks.nl

www.members.lycos.nl

www.nujij.nl

www.martine-th.hyves.nl

www.johnito.blogspot.com

Rechts, links en Beerenburg

“Wie niet kan laveren, moet niet in de politiek gaan”, Kommer Sybenga, de oude en wijze politicus, zakt onderuit in zijn relaxfauteuil met hocker en sabbelt aan zijn Friesche pijp. Hij weet waar hij over praat want in zijn vrijetijd, tegenwoordig bijna altijd, is Kommer een verwoed zeiler. Hij heeft kanalen, rivieren, meren en zeeën en zelfs de oceaan bezeild en elke keer weer kwam hij met man en muis gezond thuis.

Het valt mij op hoe de relaxfauteuil vloekt bij de rest van het interieur. De beige-bruin gestuukte muren, de witte schouw met eikenhouten lijst, de zware, bruine Friese stoeltjesklok en dan is er ineens de diarreekleurige relaxfauteuil. Kommer moet de verwondering in mijn ogen hebben opgemerkt. “Ik kon hem in geen andere kleur krijgen”, zucht hij. “Hoewel het ding me een godsvermogen heeft gekost. Alles is elektrisch, weet je. Er zit zelfs een automatisch massagebedrijf in zitting en rugleuning. Toch  ben ik wel eens bang dat als ik in deze stoel een hartaanval krijg, dat het ding me automatisch voorover eruit zal kieperen. Hij zit lekker maar hij houdt niet van me. Soit.”

Inderdaad, daarover zouden we het niet hebben. Ik ben deze keer met mijn blocnote bij de éminence grise van de Nederlandse politiek binnengevallen om over links en rechts te spreken. “Laveren`, herhaal ik. `Als een stuurman naast God?` Kommer barst in een onbedaarlijke maar door het pijproken aangevreten lach uit. `Kijk, dat is nu rechts`, zegt hij eindelijk. `Alles altijd koppelen aan wat het meest voor de hand ligt.`

`Laveren is een activiteit waarbij je links en rechts nodig hebt`, gaat hij verder. `Vooral bij tegenwind kom je er het beste mee vooruit al moet je goed opletten hoe ver je van de middenlijn afblijft. En`, laat hij daar nadrukkelijk op volgen. `Die middenlijn heeft niets te maken met een zogenaamd politiek midden. De middenlijn is de rode draad die jou als politicus (het woord `politica`ligt Kommer wat minder gemakkelijk in de mond, wat ik dan weer als rechts beschouw) op het juiste spoor houdt. De middenlijn bepaalt wat acceptabel is en wat niet en hoever je het evenwicht mag verstoren. Van jezelf.` Hij lurkt borrelend aan zijn pijp en stampt de tabak nog eens aan.

`Zin in een glaasje Beerenburg?` Ik ben geen liefhebber van het spul maar als Kommer je zoiets aanbiedt, kun je het niet weigeren. Je zou de man tot in het diepste van zijn Friese ziel treffen. Hij schenkt het roodbruine vocht haast liefdevol in en drukt de kurk met een absolutistisch gebaar op het kruikje. `Die moet goed  dicht zijn, anders gaat het aroma verloren`, lacht hij terwijl hij de pijp van zijn linker naar zijn rechter mondhoek beweegt. 

`Links is `zorg` voor de mensen en zien dat niemand verloren gaat of buiten blijft staan. `Rechts is handhaven van goede, oude gebruiken en gewoonten. `Links` is openstaan voor nieuwe mogelijkheden omdat je denkt dat de wereld er beter van zal worden. `Rechts` is het afkeuren van nieuwigheid omdat je bang bent dat de wereld verloedert. `Links` is welzijn, `rechts` is welvaart. `Links` is `letten op de behoeften van de individu zodat iedereen tot zijn recht komt. `Rechts` is initiatief nemen om er beter van te worden en te zorgen dat je gezin het goed heeft. `Links` is buiten op straat, `rechts` is lekker thuis bij de open haard`.

Kommer kijkt nu even zwijgend en nadenkend voor zich uit terwijl hij ziet dat zijn pijp uitgaat maar hij steekt hem niet opnieuw aan. “Links` en `rechts` hebben elkaar nodig. Het zijn twee paarden die de wagen van je leven vooruittrekken. `Midden` is niks. `Midden loopt in het tweespan niets, er bestaat evenwicht maar er gaat geen kracht van uit`, gaat hij verder. `Midden` is onverschilligheid omdat door de onbewegelijkheid niets er meer toe doet. Stuurmanskunst drijft je van links naar rechts en weer terug, steeds door het midden maar daar verblijf je maar heel kort. Bijna steeds ben je aan één van beide zijden van `midden`. Praat me dus niet van het politieke midden. Dat is dood en het absolute niets.` Nijdig stanpt hij nog een keer zijn uitgebrande pijp aan. `Praat me niet van het midden`, zegt hij nog een keer. Dan kijkt hij of hij zich bedenkt. `Alleen…het werkelijke politieke midden ligt in je zelf. Zoek het op en houd het vast, gewoon om overeind te blijven.`

Hij leunt nu achterover in zijn stoel en laat de rugleuning wat verder naar achteren zakken. `Nog een Beerenburg?` en ik stem opnieuw in. `Weet je, als een vrouw haar armen om je nek slaat dan raken haar handen elkaar achter je. De linker en de rechter hand en hoe steviger ze elkaar vastpakken, des te beter voel jij je.` Hij heeft zijn pijp opnieuw aangestoken en blaast een eerste onbeholpen wolkje uit. Daarmee geeft hij mij de tijd om over zijn woorden na te denken. Niet veel trouwens want ik moet het allemaal nog opschrijven ook. `Links en rechts, het is allemaal niet principieel, het is niet meer dan een verschil in graden ooster- en westerlengte. Wie vergeet op tijd over stag te gaan, valt van de aardbol af. Die heeft ons niets meer te zeggen. En daarbij wilde ik het graag laten, jongeman.`

Die laatste woorden van Kommer zijn kenmerkend voor hem. Ik ben 61.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.fertiliteit.info

www.tamaraengert.wordpress.com

www.red-star.nl

www.digischool.nl

www.intensievemenshouderij.nl

marbel.info

www.denieuwereporter.nl

`

Het geloof kan ik u niet schenken

Ik ben gek op katten, honden, paarden, futen, adelaars, beren, mollen, schapen, geiten, varkens, forellen, walvissen, dolfijnen, zilvervisjes en nog veel meer dieren zoals ook op kastanjes, beuken, berken, dennen, sparren, wilgen, elzen, hortensia’s, rozen, tulpen, afrikaantjes en ga zo nog maar even door. Alleen met mensen heb ik wel eens een probleem. Sterker nog, ik heb uitsluitend met mensen problemen.

Het komt denk ik doordat ik aan al die dieren en planten regelrecht kan zien wat en wie ze zijn. Ze verhullen niets, de buitenkant is hun ware gedaante en hun instinct is mij meer dan duidelijk. Dat geldt overigens niet voor al mijn soortgenoten want sommigen vergissen zich wel eens in het gevoelsleven van een gorilla. Het gezegde “Gedanken sind Frei” geldt, voor zover ik kan nagaan, niet voor dieren en planten omdat zij hun gedachten dagelijks aan mij tonen en dat maakt die gedachten kwetsbaar en gevoelig voor kritiek. Al moet je daar bij sommige dieren mee oppassen. Zeker is dat in menselijke hoofden zich een scala aan veelkleurigheid bevindt dat misschien de verschillen in de dieren-en plantenwereld nog overtreft. Misschien.

Aan mensen zie je niets. Natuurlijk ze kammen hun haar wel of niet, laten hun baard en snor wel of niet staan, maken zich wel of niet op en kleden zich op een manier die wel of niet bij hen past. Maar het is altijd “wel of niet” en wat mijn medemens met zijn of haar  uitdossing bedoelt, wordt lang niet altijd duidelijk. Hetzelfde geldt ook voor wat mijn soortgenoten zeggen en doen. Het kan allemaal altijd een andere lading of achtergrond hebben dan ik ooit had gedacht. Sommige mensen worden van al die misleiding en zinsbegoocheling rijk: reclamemakers en oplichters bijvoorbeeld. Dat is ook bijna hetzelfde.

Marketingboys die echt geen enkel gevoel voor mij hebben doen zich voor als mijn grote redder in de nood als het erom gaat mij iets aan te smeren waarvan ik zelf de noodzaak niet inzie. Als er één vaardigheid is waarin de mens goed is, dan is het valsheid in woord, daad, geschrifte en glimlach.

Nu heb ik samen met enkele anderen naar aanleiding van mijn column over `Livestro, zijn rechtse tuig etc… een langdurige discussie gevoerd met Ben Kok die zichzelf Joods-Christelijk pastor noemt. Wie meer wil weten over mijn zienswijze op zijn inzichten, moet die column en de commentaren maar eens nalezen. Ik wil uit het hele verhaal één onderdeel uitlichten.

Misschien dacht ik het altijd wel maar soms moet je een goede formulering vinden om te begrijpen wat je denkt. Het maakt niets uit wat een ander gelooft. Alleen de consequenties die hij of zij daaraan verbindt zijn voor mij belangrijk. Hoe gaat hij of zij zich gedragen naar aanleiding van het eigen geloof? Ik kan daar namelijk last van hebben. Wie zich vanwege zijn of haar geloof voortdurend bemoeit met mijn denken en handelen, wordt een steen des aanstoots op mijn weg. Hij of zij legt mij steeds weer meer dan een strobreed in de weg.

Daarom is de atheist die hoofddoekjes of  hangers met kruisbeelden verbiedt, mij een doorn in het oog. Daarom is de Joods-Christelijke pastor die vliegtuigjes laat vliegen met christelijke bekeringsteksten boven een moskee mij een doorn in het oog. En ik voel wel de doorn in mijn oog maar niet de balk in het oog van de pastor.

Als mens moet ik in deze, materiele wereld leven en mijn geloof, ja ook het mijne, is mij een troost. Het is MIJ een troost en daarmee wil ik een ander niet lastigvallen totdat erom gevraagd wordt. Dan wil ik daarover best iets vertellen. De pastor beroept zich op liefdevolheid. Ik stel daar tegenover dat juist mijn terughoudendheid een daad van liefdevolheid is. Ik vertrouw erop dat anderen heel goed in staat zijn zelf hun weg te vinden, totdat het tegendeel bewezen is. Bijvoorbeeld, totdat  je als arts zo diep bent gezonken dat je aanslagen gaat plegen.

Het geloof kan ik niemand schenken en al helemaal niet opleggen. Ik kan het presenteren als erom wordt gevraagd maar de mensen om mij heen moeten toch echt zelf weten of ze het koekje aannemen of niet, dat lijkt mij. En ondertussen sind Gedanken, en dus ook het geloof, frei.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.regenboogsite.tk

www.walburgcollege.nl

www.sochicken.nl

www.turnhoutblogt.be 

www.cynthialog.com

www.lucaswashier.nl

De DDR en Arend Jan Boekesteijn

Het WC-papier in de DDR was zó hard dat met behulp daarvan zelfs “der letzte Arsch  rot wird’. Dat was humor in de communistische heilstaat van Erich Honnecker wiens portret nu voor 5 euro te koop is in het nieuwe DDR-Hostel in Berlijn. Alles doet er herinneren aan de DDR: grauwe eentonige buitenkant, krakkemikkig en slecht fumctionerend interieur, het WC-papier en noem maar op. Het enige wat niet gelijk is gebleven, is de service. De gast wordt er niet meer als een ongewenste hond behandeld zoals destijds gebruikelijk was. DDR-Hostels waren een schoolvoorbeeld van ongastvrijheid. En nog iets: de slaapkamers zijn niet meer voorzien van afluistermicrofoons, iets wat ik persoonlijk wel betreur.

De opening van het Hostel is een commerciële grap. Er is een bepaald publiek dat graag eens wil meemaken hoe het was om het als gast te doen met de opzettelijke en schandelijke armoe in de heilshoreca. De hoteleigenaar denkt er goed aan te kunnen verdienen, mede dankzij de souvenirs uit de DDR-tijd. Het mooie ervan is dat het gaat om een persiflage van iets dat inmiddels geen dagelijkse werkelijkheid meer is.

Ja, het is een bekende uitspraak “later lach je erom”. Ik vraag me af of dat ook het geval zal zijn met Arend Jan Boekesteijn. Deze zoetgevooisde agressieveling heeft volkomen ten onrechte een plaats verworven in de VVD-fractie. Dat zou nog niet zo erg zijn als hij zijn mond hield maar dat is beslist niet het geval. Boekesteijn lijkt wel een soort rijzende ster binnen de partij ook al staat hij even ver van het liberalisme af als Honnecker. Hij is het vleesgeworden verval van het liberalisme.

Het probleem met Boekesteijn is dat hij maar één mondhoek heeft: de rechter. Hij wil als het even kan in de komende vier jaar 1,2 miljard van mijn zuur verdiende centen over de balk smijten om de koloniale macht in Afghanistan in stand te houden. Ik krijg het gevoel dat je in zijn ogen beter 10 Afghaanse meisjes dood kunt schieten dan één Talibanstrijder laten ontsnappen. Hij gloeit van trots als hij kan melden dat Nederland aan dergelijke glorieuze operaties heeft meegedaan. Ja, ja, Hollands vlag  aan vreemde kust, of liever: in vreemde steenwoestijn.

Echte walging komt over mij als ik zie hoe deze man met een vriendelijk gezicht en op zachte toon zijn agressiviteit presenteert. Hij doet dat op basis van vermeende intellectualiteit die hij dan weer heeft ontleend aan een, op het eerste gezicht mislukte, studie geschiedenis.

Wat hij maar niet wil begrijpen, is dat terroristen geen “thuisland” nodig hebben. De laatste, mislukte aanslagen in Londen en Glasgow onderstrepen dat. Eén van de verdachten is nota bene arts in een ziekenhuis in Australië. Niks Afghanistan, niks Irak, niks Taliban en zelfs niks Osama. Gewoon met vrienden in de garage gezellig bommetjes in elkaar knutselen en die heel ergens anders in de wereld af laten gaan. Het mag nu toch wel duidelijk zijn dat de zogenaamde succesvolle strijd tegen Talibandieten in Afghanistan geen enkele invloed heeft op het handelen van dit soort “artsen”. Misschien dat er binnenkort ook priesters en soldaten van het Leger des Heils bij betrokken zijn.

Boekesteijn lijkt geïnvesteerd te hebben in terroristische netwerken. Hij wil ze stimuleren door de bevolking van Afghanistan en Irak en het hele Midden-Oosten tegen ons in het harnas te jagen. Als historicus zou hij moeten weten dat al dat wapengeweld nog nooit een probleem heeft opgelost en dat geldt dubbel en dwars voor de waanzin van vredesoperaties. En tegen zulke echte mannen moet onze nationale sufmuts Gerdi Verbeet het opnemen (sorry hoor, in mijn ogen gaat het met haar van kwaad tot erger en dat is vooral zo erg omdat zij een belangrijke representante is van de sociaaldemocratie).

Ja, daarom heb ik Boekesteijn en het DDR-Hostel in één verhaal gegoten. Ik kan gewoon niet wachten tot het vriendelijk klinkende maar o zo verraderlijke stemgeluid van Boekesteijn tot het verleden is gaan behoren zodat we hartelijk kunnen lachen om de Bokito-praat die hij heeft uitgekraamd. Begrijp me goed, het gaat me om zijn  optreden in de politiek en in de publiciteit. Voor het overige doet hij maar want ja, geen mens is feilloos. Daar moet ik altijd aan denken als ik de portrettengalerie van Adolf Hitler, Erich Honnecker, Kurt Waldheim, Walter Ulbricht, Lenin, Marx, Poetin, George Bush senior en junior, maar ook Kennedy, De Gaulle, Churchill, Kaj Elhorst, Said (volgens sommigen is dat mijn pseudoniem) en Prins Hendrik, zie. Geen mens is feilloos, de één heeft meer fouten dan de ander maar fouten zijn er altijd. Ik hoop dat we over een paar jaar voor vijf euro een foto van Boekesteijn te koop zien staan in Kaboel.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 Service

www.bouhammer.com/nucleus/AfghanBlog.php

www.afghanwarrior.blogspot.com

www.afghanistan.blogvandaag.nl 

www.wikipedia.org/wiki/Liberalisme

http://www.vvd.nl/index.aspx?ChapterID=1159 http://www.vvd.nl/index.aspx?ChapterID=1159

Karzais verjaarsfeestje (Zo zijn onze manieren)

We bedriegen en liegen er wat op los. In naam van de westerse “waarden en normen” en van de commercie mag alles. Om met het laatste te beginnen. Vanmorgen moest ik tien minuten in een winkelcentrum zijn waar je 10 eurocent betaalt voor 17 minuten parkeren. Al gauw bleek mij dat er een addertje onder het gras zat want je moest minimaal 30 eurocent in de automaat gooien. Genaaid dus! Na tien minuten kwam ik naar buiten en ik had betaald voor bijna een uur. Tja, voor de onthaasting zou het goed kunnen zijn want ik had dus nog veertig minuten over voor een kop koffie, waarvoor ik dan natuurlijk ook weer had moeten betalen. Ik had ook de nabijzijnde bibliotheek binnen kunnen lopen om te niksen. Hoe dan ook, ik zou bedrogen uitgekomen zijn.

Terwijl onze premier `waarden en normen` (steevast in de verkeerde volgorde dus dat zet ik hierbij maar even recht) `op de agenda heeft gezet`, ziet hij er geen been in ons dagelijks te bedriegen. Zijn permanente verhaal dat wij de Afghanen komen helpen is een leugen van de bovenste plank die levens en heel veel geld kost. Nu ken ik de Afghanen wat beter dan Balkenende en mijn kennis van dit `volk` werd nog weer eens ondersteund door een bericht in de krant. President Karzai van Afghanistan stuurt alleen extra troepen naar crisisgebieden als de plaatselijke gouverneur een stamgenoot van hem is. Dat is ook logisch.

In mijn meest optimistische momenten ben ik bereid te geloven dat de president streeft naar een veilig en rustig land. Maar hoe zit het dan op zijn verjaardasgsfeestje? Stel dat hij een gouverneur helpt die niet tot de stam behoort. Op zijn feestje wordt hij meteen aangevallen met vragen `ga je die gekken van tien dorpen verderop helpen? Laat die lui elkaar afmaken. Des te eerder zijn wij de baas.` Daar ga je met je mooie ideeën. 

Heus, ik ken het land, en Afghanistan zonder koning is geen land maar een bundel regio´s die volledig lak aan elkaar hebben behalve als het om de handel in drugs gaat. Volgens onze premier zijn wij daar om die mensen te helpen. Wij moeten de plaatselijke bevolking voor ons innemen. Dat is echt helemaal lachwekkend. Ik zal even een verhaaltje van voor mijn tijd vertellen.

Toen de Duitse troepen op 19 mei 1940 ons land binnenvielen, waren de Duitse soldaten en officieren gelijmd met de prachtigste verhalen. Zij zouden Nederland uit de klauwen van Joden en Britten redden. Nederlanders vormden een Germaans broedervolk en wat was er mooier dan samen met hen één groot Germaans rijk te vormen.? Om de mogelijkheden daartoe open te houden, moesten de Duitse soldaten zich keurig gedragen in ons land. Behalve dat bombardementje op Rotterdanm, hebben ze dat ook gedaan.

 Ze zeiden netjes goedenmorgen en goedenmiddag, betaalden de chocoladerepen, roomboter en koffie die zij bij tonnen inkochten en lieten de dames altijd voorgaan. Schurk der schurken Seyss Inquart zag de Nederlanders als raszuivere aanvulling op het Duitse volk. Hij was ervan overtuigd dat wij ons gelukkig zouden voelen in het komende Duizendjarige Rijk. Ja, de Duitse soldaten probeerden de bevolking voor zich te winnen.

De één deed vriendelijk en aardig, de ander wat minder tegen de indringer en sommigen verzetten zich. Tegen het verzet trad de bezetter hard op en zie…het verzet groeide tegen de verdrukking in. Maar wij zijn toch geen nazi´s?  Nee, maar we proberen wel onze overtuiging en levensvisie op te leggen aan een volk dat daar geen behoefte aan heeft. Even overdrachtelijk denken dus, svp!

In Afghanistan doen de dorpelingen heel vriendelijk tegen onze soldaten maar daar hebben zij een goede reden voor. Ze vinden ons niet echt aardig maar we zijn met ons wapentuig ter plekke wel de baas. Daar moet je je voor indekken. Ondertussen groeit het verzet want voor elke 100 gedode `Taliban` komen er vijfhonderd in de plaats. Tijdens onze pogingen om Afghanen voor ons in te nemen, schieten we andere Afghanen dood. In de ogen van de dorpelingen zijn we dus niets beter dan de Taliban. 

Lang genoeg heb ik in Afghanistan vertoefd om te weten waar het om draait en het draait altijd om de vraag wie de baas is. Voor het oog zullen ze onze vrienden worden en onze goede gaven zullen ze met graagte aanvaarden maar uiteindelijk zijn de Taliban belangrijker. Als wij vertrokken zijn, wonen er nog steeds Taliban in het land en je hoeft je nauwelijks af te vragen met wie de Afghaanse boeren dus het meeste rekening houden.

`Wij gaan die mensen helpen` zoals de Nazi´s ons kwamen helpen op weg naar een prachtige Germaanse heilstaat. Het gaat er niet om wat het ideaal is maar in welke mate je er in gelooft. Wie denkt dat zijn eigen toekomstbeelden het heil van de hele mensheid zullen inhouden, stapt als een pantserwagen op rupsbanden heen over verschillen in godsdienst, traditie, familieverband, vijandschappen en goede betrekkingen, afhankelijkheden en persoonlijke belangen.

Nu weet ik wel dat christenen nog wel eens de gedachte hebben dat hun Heiland het geluk voor de hele wereld betekent. Misschien is dat waar en misschien hebben ze gelijk. Ze zullen niet gelijk krijgen.  Nu weet ik wel dat onze atheìsten denken dat hun materialistische wereldbeeld voor de hele menseheid het grootste geluk zal brengen. Misschien is dat waar en misschien hebben ze gelijk maar ze zullen niet gelijk krijgen.

De conclusie kan alleen maar zijn dat onze van gereformeerden huize zijnde premier en vice-premiers op grond van naieveteit zich laten leiden tot de verkondiging van leugens. Dat wij ooit de Afghanen voor ons kunnen innemen en kunnen helpen is het grootste massabedrog van de laatste vijftig jaar. Alleen de wat simplistische militairen in Afghanistan geloven er hopelijk nog in. Helaas zijn ook zij bedrogen door regeerders die waarden en normen prediken.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

 

www.forum.funx.nl

www.frontpage.fok.nl

www.oruzgan.web-log.nl

www.forum.politics.be

 

 

http://www. 

De gouden strop

Al een tijdje ben ik bezig met een groot acquisitie-offensief. Ja zeker, ook ik doe aan grote offensieven net als de Amerikanen. Het verschil is dat er ondertussen geen kleine ettertjes aan de poten van mijn  stoel zitten te zagen. Ik stort me ook nooit in ondoordachte avonturen. Even zo goed blijft  het ondernemerschap een avontuur en op de achtergrond vraag je je altijd af hoe het zal aflopen.

In dat opzicht lijkt mijn werk wel een beetje op een thriller, een spannende roman. Gisteren is de winnaar van de Gouden Strop bekend geworden en ik wens hem er geluk mee. Kennelijk kan hij schrijven want het merendeel van de ingezonden manuscripten  was het inzien niet waard. In de woorden van Clairy Polak: `dan ging het er niet eens meer om of het verhaal spannend was. Zo slecht was het geschreven.`Het is bedroevend.

Het is nog treuriger als je bedenkt dat al die `verhalen` wel worden uitgegeven en zelfs enigermate gelezen. Als Clairy gelijk heeft, vraag je je af hoe die `auteurs` dat voor elkaar krijgen. Als docent Creatief Schrijven komen mij geregeld verhalen onder ogen die zonder meer rijp zouden zijn voor publicatie in boekvorm. Als ze de uitgevers al bereiken, dan kijken ze er niet naar om. De eerste de beste hansworst die genoeg idioterie in zijn verhaal verpakt en verder uitsluitend kromme zinnen schrijft, vindt wel een plekje in de schappen. Ja, zelfs nog met een adorerend verhaal op de achterflap.

Zelf heb ik ook wel last van die professionele tegenwerking van uitgevers die vooral gebaseerd is, denk ik, op het onvermogen om eigen product en persoonlijkheid goed te verkopen. Zowel op het gebied van mijn CV als bij mijn acquisitie heb ik de hulp van anderen ingeroepen en waarschijnlijk niet zonder resultaat. In elk geval hebben zij mij op een andere manier tegen mezelf aan laten kijken en dat helpt. Het geeft een steuntje in de rug.

Dingen die ik heel gewoon vind, blijken anderen ineens  te waarderen als heel `knap` en `bijzonder`. Dat zijn, in moderne termen vervat, `unique sellingpoints`. Het zal wel, ik ga er in elk geval gebruik van maken.

Wie ook over een unique sellingpoint moet beschikken,  is Tony Blair. Hij wordt gezant voor het Midden-Oosten van een aantal grootmachten in de wereld. Het zal zijn taak zijn om vrede in die regio te bewerkstelligen. Dus eerst moet je groteske leugens verkopen,  twee landen in het Midden-Oosten binnenvallen en er oorlog voeren, mensen uit hun huizen sleuren en de wereld aanzetten tot meer geweld. Daarna krijg je tot taak in de zelf aangewakkerde brandhaard het vuur te doven.

Nu kan ik me herinneren dat Saddan Hoessein,  onder meer dankzij Tony Blair, stierf aan een gewoon stuk touw. Voordien werd Saddam  gesteund door westers wapentuig en westerse gifgassen. Het levensverhaal van Tony Blair maakt kans op de Gouden Strop, moorddadig, bizar, absurd bij tijd en wijle spannend. Alleen ontbreekt één karkateristiek. Het geheimzinnige slot. We weten al hoe het verhaal afloopt. Meneer Blair vliegt heen en weer tussen Londen, New York en het Midden-Oosten, bereikt niets en ontvangt de Nobelprijs voor de Vrede. Toch nog een prijs! Zou ik eerst een oproep moeten doen om boekverbrandingen, vooral van de Koran natuurlijk, om toch nog een boek uitgegeven te krijgen?

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.dokterbizar.nl

www.bizarsite.nl

www.smsbizar.nl

www.bizar.web-log.nl

www.thegosthunter.nl

 

Geert Wilders, de Joods-Christelijke lariekoek en shoarma

Vandaag las ik het verhaal van een christelijk fundamentalistische Cornelia die vond dat de Heilige Geest ons moest beschermen tegen het Islamitische gevaar. Och jee, je ruikt het al op een afstand, daar kwam ook weer de Joods-Christelijke waarden en normen rimram om de hoek kijken. Conelia mag door de paus heilig worden verklaard want zij ziet dingen die met de beste wil van de wereld nergens te ontdekken zijn. Joods-Christelijke verbondenheid! Volgens mij gaat die niet verder dan een bordje shoarma. 

Dat er zoiets als een Joods-Christelijke cultuur of een Joods Christelijk waarden- en normen patroon zou bestaan, beweegt mij afwisselend tot uitbundige lach- en huilbuien. Het is de lariekoek van Geert Wilders die dit soort terminologie in de wereld helpt. Vandaag hoorde ik één van zijn aanhangers vragen om de opheffing van het Europees Parlement. Als dat Joods-Christelijke waarden en normen zijn, dan zou ik willen voorstellen Duitsland op te delen in een westelijk en een oostelijk deel. En wat dacht Wilders van de restauratie van het Habsburgse keizerrijk? Tenslotte heeft bij Wenen een belangrijke slag gewoed die de Turken, en dus de moslims, tegenhield. 

Zeker, aan onze samenleving liggen Joodse, Griekse en Christelijke waarden en normen ten grondslag maar dat betekent niet dat er een soort gemeenschappelijk patroon of een vorm van eclectische cultuur op zou zijn gebaseerd. Daar komt nog bij dat het Christendom oorspronkelijk een Joodse sekte was en dat alleen door herrie ook niet-Joden het voorrecht kregen er lid van te worden. 

Laten we het allemaal nog eens onder het vergrootglas leggen. In de Oude Testament wordt de komst van de Verlosser, de Heiland, aangekondigd. De religieuze plaats of historische betekenis die deze figuur uiteindelijk zou krijgen, wordt niet duidelijk. De Heiland zou de zonden van de mensen op zich nemen maar of hij daarme ook in de harten van de mensen gesloten zou worden, blijft buiten beschouwing. Deze aankondiging is in wezen de enige verbinding tussen het Oude en het Nieuwe Testament.

Voor het overige getuigt het oudere boek uitsluitend van moord en doodslag en van een wrekende God. Het oudere boek is niet gebaseerd op een geloof van liefde maar op één van angst. Oog om oog valt niet te rijmen met “de andere wang toekeren”. De band tussen de Joodse en Christelijke geschriften is dan ook flinterdun. Het Oude testament en daarmee de Tora vertoont veel meer overeenkomsten met de Koran dan met het Nieuwe Testament.

Als er al een levensovertuiging bestaat die aansluit bij het Christendom, dan is dat het Boeddhisme. De treden omhoog naar een beter leven zijn te vergelijken met de zelfreiniging die de RK-kerk  kent in de vorm van de biecht. Het protestantisme kent de individuele band met het hogere zijn, i.c. God, een belangrijker plaats toe dan het katholicisme en daar ligt ook een verband met het Boeddhisme.

Het Joods-Christelijke samengaan is een mythe. Tot mei 1945 leefden Joden en Christenen in Europa vrijwel volledig gescheiden al deden zij wel zaken met elkaar. Over en weer bestonden tal van vooroordelen en het onderlinge imago was al eeuwen slecht zoals blijkt uit termen als “jodenstreek”en “voddenjood”. In de tweede Wereldoorlog heerste in Nederland een wijdverbreide opvatting dat “die Rotmoffen met hun Rotpoten van onze Rotjoden moesten afblijven”. Joods-Christelijke waarden en normen! De Joden woonden ook vaak in al dan niet gesloten ghetto’s. Niks gezamenlijk waarden- en normenpatroon, niks gezamenlijke cultuur. Over de eeuwen die daaraan voorafgingen, hoeven we het hier liever niet te hebben. De wijze waarop Oost-Europese “Christenen” omgingen met Joden, toont, aardig gezegd, geen vorm van een gezamenlijk waarden- en normenpatroon. Het woord pogrom is niet voor niets van Russische herkomst. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Gewoon integratie door segregatie en in sommige landen was het geregeld moord en doodslag.

De term Joods-Christelijk is een verzinsel van een verkeerd begrepen cultuurhistorie en bedoeld om de tegenstand tegen de Islam op alle fronten te mobiliseren. Vanuit het paranoïde gevoel dat onze samenleving islamiseert, moet er worden gevochten tegen het gevaar van iets dat zelfs door sommigen als “woestijnnazisme ” wordt getypeerd. Dat gaat volkomen voorbij aan de historische functie van de Islam als ordenaar en brenger van recht in een periode van volslagen chaos en verloedering van de Arabische wereld, de tijd waarin Mohammed leefde.

Joden en Christenen delen geen waarden behalve de heilige overtuiging dat hun eigen god de enige ware is. Die overtuiging hebben moslims ook. Ergens las ik dat de Joods-Christelijke waarden “vergeving, vrijheid, rechtvaardigheid en hoop” zouden zijn. Ik eet mijn  hoed op als ik daarover iets in het Oude Testament lees. Ik word kanibaal als ik van die waarden iets ontdek in de uitingen van de partij van Wilders.

Het feit dat Joden en Christenen in het westen eeuwenlang volslagen naast elkaar hebben geleefd totdat er een zekere integratie ontstond, geeft te denken. Ik durf te pleiten voor moslimscholen, moslimtheehuizen en moslimverenigingen en ongemengde wijken en buurten. Wie vanuit zijn eigen cultuur kennis kan maken met andere culturen, zal dat veel gemakkelijker doen. Eerst moet er veiligheid zijn en het vertrouwen geaccepteerd te worden. Dan volgt de toenadering. Zo zit het leven in elkaar. Maar ook van een Islam-Christelijke waarden en normenpatroon zullen we nooit kunnen spreken. Cultrele groepen zullen eeuwenlang hun eigenheid behouden. Het streven moet gericht zijn op vreedzame coëxistentie. De echte integratie verloopt druppelsgewijs en naarmate er minder conflicten zijn, gemakkelijker.

Tot sterkte,

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

http://www.army-chaplaincy.be

www.elsevier.nl

www.forums.marokko.nl

www.wijblijvenhier.nl

.