Snelle Jet

Jet Bussemaker, ik vind het een lekker ding om te zien hoor maar ze scheert wel eens wat erg laag over de grond en met veel te grote snelheid. Nu heeft ze weer gezegd dat McCain een ramp zou zijn als president. Hoe weet zij dat zo zeker? Alleen omdat McCain lid is van dezelfde partij als Bush? Dat is erg gevaarlijk.

De structuur van de Amerikaanse partijen is nu eenmaal heel anders dan die van de onze in Nederland. Ook Arnold Schwarzenegger is lid van dezelfde partij en hij doet het als gouverneur van Californië in onze ogen vele malen beter dan het randdebiele oudste zoontje van de familie Bush.  Dat moet ook wel want in Californië zit een invloedrijke, schatrijke kritische lobby ten opzichte van Bush en laat die nu grotendeels tot de vriendenkring van Schwarzenegger behoren!

 

De Democratische Partij omvat elementen die Nazistisch van aard zijn maar ook extreem links, zo links dat de SP er roze bij afsteekt. Qua ledental is het de grootste partij van het land en “les extrêmes se touchent”. De Republikeinse Partij, de achterban van Bush dus, is veel kleiner. Zij omvat Christelijk en materialistisch (rijk) rechts tot en met een stroming die zich wat links van het midden beweegt. Tot die laatste behoort McCain, ookal heeft hij in het verleden wel eens heel vervelende rechtse opmerkingen gemaakt (Bomb. bomb. bomb. Iran!). Beide kandidaten van de grote partijen zijn in elk geval rechts genoeg om onze VVD “behoorlijk links” te vinden. TON en vooral de PVV vallen ook voor he wat meer naar “rechts” uit.

Laat niemand zich illusies maken over de endemische rechtsgeaardheid van de Amerikanen. Die politieke kleur is zo goed als onuitwasbaar in dat land. Soms is ze op kerkelijk/godsdienstige fundamenten gegrondvest, soms vindt ze haar basis in het hebben van geld. Dat laatste maakt een essentieel onderdeel uit van de “American Dream”. Mensen uit de hele wereld kwamen naar de VS om vrij te zijn in hun doen en laten (behalve de negers) en zij wilden ook van die vrijheid alle vruchten plukken. Dat laatste heeft geresulteerd in een onproportionele waardering van aardse goederen. De onvrijwillig geémigreerde negers in het land proberen zich ook meester te maken daarvan. Er zijn glasheldere en succesvolle voorbeelden daarvan zoals Oprah Winfrey. 

De vraag is natuurlijk of Jet haar mening mag geven over de Amerikaanse presidentskandidaten. Persoonlijk vind ik dat niemand dat in het openbaar zou moeten doen. Wij hebben ons in geen enkel opzicht te bemoeien met het democratisch proces in welk land dan ook. Hoewel, ooit vonden Europeanen dat de Amerikaanse president zoveel macht had, dat ook Europese burgers een stem zouden moeten hebben. Dat was in de zeventiger jaren, bloemen in je haar en hippietijd, maar het is nooit zover gekomen. Totdat het zover is, moeten wij onze mond houden. Dat geldt ook voor Jet Bussemaker, Wouter Bos en al die anderen die zo nodig gebruik willen maken van het recht op vrije meningsuiting.

De hedendaagse overwaardering van dat recht is in wezen niet meer dan een slappe smoes om je verstand niet te hoeven gebruiken. bestuurders hebben in dat opzicht extra verantwoordelijkheden. De VVD mag er een politiek opgeblazen zaak van maken die kant noch wal raakt, zorgvuldigheid en matiging van uitspraken door bestuurders is wel gewenst. Zij hebben een voorbeeldfunctie en er wordt van alle kanten op hen gelet. Daar komt bij dat er binnenlands toch echt genoeg te verhapstukken is om een serieuzere discussie over te beginnen. Laat de in dat opzicht maar eens van Jetje geven.

Het zal niemand verbazen dat ik vandaag mijn voorkeur voor welke Amerikaanse presidentskandidaat dan ook uitspreek. Ik zou wel hopen dat allerlei kanslozen zich terugtrokken uit de race omdat zij de verkiezingen uit evenwicht brengen en de beide voormannen voor de voeten kunnen lopen. Het zouons sieren als wij voor het overige doodeenvoudig afwachten wat de keuze van de Amerikaanse kiezer is. Dat is nog spannender ook dan allerlei wilde prognoses en emotionele maar ongefundeerde uitbarstingen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.wesker.web-log.nl/wesker/2005/03/hypocriet_en_op.html

www.internationalespectator.nl/2008/20080600_is_art_schippers.pdf 

www.gamer.nl/doc/43026/De-Nazis-ownen-de-VS-in-nieuwe-screens-Turning-Point

www.frontpage.fok.nl/nieuws/58772

www.amerika.nl/quincyclub/html/verkiezingen2004/republikeinen/Reppartij.htm

www.amerika.nl/quincyclub/html/verkiezingen2004/democraten/demparti

www.barackobama.skynetblogs.be

www.volkskrant.nl/buitenland/article510291.ece/Waarom_John_McCain_kan_winnen

 

 

Veel leesplezier met de Ruslandserie toegewenst!

http://politiek.wordpress.com

 

www.rusland.nl

Karadzic, the musical

“Zeg ken jij Milosevic, Milosevic, Milosevic, zeg ken jij Milosevic, die woont in Scheveningen. Die tekst op een bekend Nederlands volksliedje is nog maar een paar jaar oud. Tot vervelens toe heb ik het gehoord totdat het ineens over was omdat de man dood was.

Vanmorgen ben ik tot vervelens toe door verslaggevers beziggehouden met de vraag of Radovan Karadzic per bus of per helikopter naar het Circustheater Scheveningen was overgebracht. Misschien komt Mladic straks wel met de pizzakoerier, een binnenvaartschip of samen met André van Duin in de bakfiets, twee verkeerde grappenmakers met één bak!  As if I care! Het kan me geen ene, rooie reet schelen. Daarna begonnen er allerlei onnutte bespiegelingen over proces en straf die de man eventueel zou kunnen krijgen. Wat is dit voor berichtgeving? Het maakt duidelijk dat Karadzic vooral volksvermaak is, rijp voor de musical, Joop!

Niemand stelt zich de hamvraag: wat stelt dit allemaal nou voor? Er wordt maar net gedaan alsof er recht is geschied maar dat is niet zo. Karadzic heeft de ellende op de Balkan niet in zijn eentje veroorzaakt of voortgebracht. Hele volkeren zijn medeschuldig. Het is al te gemakkelijk om één of twee verantwoordelijken aan te wijzen. Ondemocratisch ook. Door het tribunaal wordt de gemiddelde kiezer teruggebracht tot een ongeletterde, hulpeloze en sukkelachtige halfdebiel die tot niets in staat is behalve blatend de leider volgen.

Persoonlijk heb ik ook nooit iets gezien in de Neurenberger processen. Met de veroordeling van de Nazitop, of wat daarvan over was, was het kwaad niet uit de Duitse samenleving weggesneden, evenmin als uit de onze trouwens. Het berechten van verslagen tegenstanders voor de begane “misdaden” is een aanfluiting, een herhaling van het recht van de jungle en een ontkenning van de collectieve verantwoordelijkheid. Die is groot want ongewapende, hongerige maar kwade burgers hebben al vaak in de geschiedenis laten zien dat zij ongewenste leiders kunnen laten struikelen. Zij namen wel hun verantwoordelijkheid.  Zolang dat niet gebeurt, staan ze in meerderheid achter hem of haar.

Zo gek is dat niet. Ook Karadzic heeft geloofd dat hij zijn volk zou beschermen tegen het kwaad dat moslims en Kroaten in de ogen van veel Serven nu eenmaal vertegenwoordigen. Hij was de man die zijn volk zou behoeden voor het terrorisme dat, alweer volgens hem en zijn volk, uitging van de anderen. Overtuigd en ijdel, zeker, maar zijn optreden staat hooguit twee stappen af van dat van George Bush. Ook die meent, hij weet het niet, dat hij zijn volk beschermt tegen het kwaad van fanatieke moslims. Om die bescherming tot stand te brengen mag je mensen vermoorden, deuren intrappen en mensen in rechteloze toestand opsluiten. Nee, de grens is niet zo scherp.

Erger is nog het dédain waarmee de gemiddelde mens wordt beschouwd bij al dit soort “rechtspraak”. Hij en zij gaan vrij uit want zij hebben niets misdaan, kennelijk. Klaarblijkelijk kun je van hen niet verwachten dat zij kritisch zijn over de woorden en daden van hun kandidaatleiders, nog voordat deze de touwtjes in handen nemen. Overduidelijk heeft de kiezer dus helemaal geen inzicht en nauwelijks inbreng. Wat is dan nog de zin van het hele “democratische” bestel?

Natuurlijk, eenmaal aan de macht heeft Karadzic een enorme verantwoordelijkheid op zich genomen. Of hij persoonlijk te binden is aan alle begane misdaden is de vraag maar hij heeft er wel de juiste sfeer voor geschapen. Moet hij daarvoor dan niet terugbetaald krijgen? Gezien het feit dat deze man zo ijdel is dat hij geen enkel middel schuwde om zijn doel te bereiken, zou ik een ander voorstel willen doen. Laat hem verzorger worden in een inrichting voor psychiatrische patiënten. Nee, geen dokter maar verzorger. Een dienende functie zou hem niet misstaan. En voor het overige moet iedereen zich afvragen of politiek niet toch een zaak is om zich diepgaand en rationeel mee bezig te houden, méér dan voetbal. En welke verantwoordelijkheid laadt de wereld eigenlijk op zich door deel te nemen aan de Olympische Spelen in China? Tibet, doodvonnissen, milieuvervuiling…

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.fortiscircustheater.nl

www.oad.nl/toon/info.html?info=Tarzan_demusical&context=suDagtochten

www.vsbcircustheater.nl

www.nu.nl/news/1667523/21/rss/Radovan_Karadzic_gearresteerd.html

www.novatv.nl/index.cfm?ln=nl&fuseaction=specials.voorpagina&dossier_id=10

www.elsevier.nl/web/1070432/Artikel/Incompetent-Joegoslavi-Tribunaal.htm

 

 

 

 

Rusland (10) of Vijf dagen Petersburg

We zijn klaar. Het is kwart over vier op woensdagochtend en over een half uur staat de taxi voor. Het Russisch avontuur is bijna voorbij. Het meisje van de receptie komt geeuwend de hal in, speciaal voor onze koffie en boterhammen. Haar glimlach maakt veel goed. De hele papierwinkel die ingevuld moest worden om het land in te komen, de visa, de uitnodigingen van het hotel, de migratieformulieren en de registratiekaarten in het hotel, het feit dat men in de feesttent geen alternatief wilde bedenken voor de kapotte oven bij het ontbijt, de kapotte sauna op zondagochtend, het wordt allemaal in één keer goed door deze glimlach. Ze reageert verlegen als we haar belonen met een forse tip. Nou ja, 1000 roebel, dat is 38 euro. Voor de gemiddelde Rus is dat tweeënhalve dag werken. 

De taxi’s voeren ons met 130 km per uur door het centrum van St. Petersburg naar luchthaven Pulkowo! De politie reageert nergens. Taxi’s mogen blijkbaar alles. We zijn er dus veel eerder dan we dachten. Het lange wachten begint. In totaal moeten we zes keer ons paspoort laten zien en zijn er twee veiligheidscontroles maar, zoals ik iemand hoor zeggen: “Ze zijn hier veel beleefder dan in de VS!”. Gelatenheid past hier om gek worden te voorkomen, tja die glimlach van die receptioniste… De taxfreewinkel heeft flessen Famous Grouse in de aanbieding en heel veel chocola. Leuk om mee te nemen. Vrijwel op de minuut af vertrekt het vliegtuig. Keurig.

Boven, bij heldere hemel denk ik nog even terug aan de Russen de ongebreidelde tot in bizarre aantoe aanwezige ruimte, de krankzinnigheid van massale hoogbouw, de dodelijke socialistisch-realistische volkswijken maar ook de hoogtepuntjes van architectonische schoonheid, de nieuwe familie, vrienden en vriendinnen. Het zal niet meevallen om afscheid te nemen van dit land, om deze reis te vergeten. Beneden ons zijn de uitgestrekte akkers en weilanden te zien, de eenzame houten huizen en dan volgt het grote meer van Estland, de Oostzee, Gutland en de akkers van Zuid-Zweden met in de verte de onafzienbare bossen. Het is pracht weer. Dat blijkt het even later ook op Schiphol te zijn.

Russen kunnen niet zeggen: “ik heb een huis”. Als zij dat willen uitdrukken, zeggen zij: “Een huis is bij mij”. Daarin klinkt iets door van onzekerheid. Het huis kan zo maar ineens niet meer bij je zijn maar geniet ervan zolang het er is! Rusland is een andere wereld waar je gemakkelijk binnenstapt doordat het zo dichtbij is. Ik herinner me de goedlachsheid van de mannen, mannen die altijd willen drinken op vriendschap en vrede. Het doet denken aan de zestiger en zeventiger jaren in het westen. Mannen die ook voortdurend hun best doen om te laten zien hoeveel ze van hun dochter houden maar die tegelijkertijd het verlangen naar een nieuwe, verrassende vrouw niet kunnen verbergen.

De vaardigheid van de vrouwen om haast onbeschaamd en in het openbaar tegen je aan te kruipen voor een moment om zich even later weer over te geven aan feestgedruis en misschien weer terug te komen. Het lijkt of je ze kwijt bent maar dat is niet zo. Ze komen altijd terug. Als ze je opzoeken, willen ze altijd dichtbij zijn.

Russen zijn me lief geworden nu ze hun ware gezicht hebben laten zien, nu de maskers van de Sovjet-Unieperiode zijn afgevallen. Niet liever dan andere volkeren maar wel even lief. Hoewel, hun vermogen om bij het moment te leven is vrij uniek. Mooi ook. Ik wil een keer terug en die kans zit erin want ik heb daar vrienden en familie. “Rusland is bij mij”, al heb ik het niet. Dat is óók politiek.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

 

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.rusland.nl

www.stelling.nl/kleintje/actueel/OOXP1114338733.html

www.hette.web-log.nl/hette/verhalen_uit_rusland/index.html

www.russiatoday.com

www.russiatravel.nl

www.weblogs.nos.nl/moskou/2008/02/21/back-to-the-ussr

www.rossia.wordpress.com

Rusland (9) en zijn mannen

Wat is romantiek? Is dat elkaar ten huwelijk vragen tijdens een levensgevaarlijke parachutesprong? Russische mannen hebben dat soort kunstgrepen niet nodig. Anders dan onze verveelde en verwende westerse jongetjes, dragen Russische mannen de gloed van de ware romantiek nog in zich. Met hun innerlijke warmte kunnen zij een vrouw het gevoel geven dat het hartje van Siberië een palmenstrandaan de Indische Oceaan is.

En natuurlijk, balalaika, inspannende dans en gebronsde zangstemmen horen erbij maar het is allemaal wel “eigen:” romantiek, geen “ingehuurde”. Russische mannen waqren van huis uit de baas, de beer, in huis voor zover de landheer hen niet overrulede. Ze zagen hun positie veranderen toen de communisten de vrouw ruimte gaven om zich te ontplooien. Ze werden bijna weggeëmancipeerd maar…de Russische vrouw hield de behoefte aan de warme beer die haar bij alle storm en tegenwind van de Russische samenleving beschutting en warmte zou bieden. De man ondertussen bleef een beer zoals hij dat al eeuwen was. Tot op de dag van vandaag is monogamie in  de ogen van de Russische man een wat bizar begrip. Sommigen houden er, openlijk twee, drie of vier vrouwen op na. Anderen “overlappen” een vrouw met een ander. Ach, er is niets nieuws onder de zon. Geen wonder dat de Russische vrouw het herlijk vindt als een wildvreemde aandacht aan haar besteedt.

De westerse vrouwen die ik erover sprak, zagen weinig mooie of knappe jonge Russen en de meeste ouderen vielen ook tegen. Een deel van het inwendige vuur van de mannen wordt geblust door de wodka. Een ander deel is vertrapt door communistische normen en waarden die geen boodschap hadden aan individueel manlijke capaciteiten. De man was in de Sovjetmaatschappij gedegradeerd tot een productiewezen. Iets wat in onze kapitalistische samenleving overigens ook lijkt te gebeuren. Mensen zijn veranderd in  consumenten.

Schop die normen en waarden er dan uit! Ja, dat gaat niet zo maar. In het westen hebben we de neiging te denken dat anderen hun haast anageboren levensopvatting binnen een paar dagen over boord kunnen zetten. Zelf zijn we trouwens in dat opzicht zo flexibel als beton. Nee, er zullen zeker nog twee tot drie generaties overheen gaan voordat de Russische man de aangeleerde lamlendigheid van het Stalinistische staatskapitalisme heeft uitgeroeid. 

Dat neemt niet weg dat de Russische man nog altijd uitblinkt in de presentatie van zijn charmes en romantiek. Dat kwam tijdens het huwelijksfeest méér dan ééns naar voren evenals de gevoeligheid van westerse en Russische vrouwen daarvoor.Overigens waren de Russische vrouwen niet minder ontvankelijk voor de charmes van niet-Russische mannen.

Vandaag zei iemand tegen mij: :”Ik heb altijd begrepen dat Russen zo gevoelig zijn”. Ja, dat klopt, zij zijn gevoelig voor charme want charme maakt de melancholie goed die diep in hun binnenste leeft. Het is de melancholie van de verlatenheid, ontberingen en het besef dat deze avond opnieuw een dag is overleefd. En wie denkt dat zoiets niets met politiek te maken heeft, moet niet aan politiek doen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.rusland.nl

www.home.hetnet.nl/~gabby-pat/kozakken.htm

www.noorderlicht.vpro.nl/artikelen/31207483

www.RussianEuro.com

www.lindainrusland.web-log.nl/lindainrusland/2006/05/frequently_aske.html

www.rossia.wordpress.com

 

     

 

Rusland (8) en zijn vrouwen

Het begint al bij de blik in de ogen. Russische vrouwen dragen in hun ogen het hele verhaal van verwondering, verlangen en nieuwsgierigheid naar de toekomst. Dat ziet er heel wat beter uit dan de ogen van westerse vrouwen die vooral sjagrijn uitdrukken omdat ze nog steeds niet hebben wat ze zien als hun recht.

Russische vrouwen zijn opwindender en uitdagender dan westerse vrouwen. Ze snakken naar warmte en genegenheid en willen niets liever dan een beschermende arm om hun schouders. Westerse vrouwen denken bij warmte en genegenheid: “hè? Ik heb al geld hoor, ik ben economisch zelfstandig. Voor hen is de man net als de kinderen niet veel meer dan een speeltje en een opsiersel aan hun materialistische bestaan. Zodra ze last veroorzaken, gaan ze met het grof vuil mee. Ciska Dresselhuys heeft met haar schendblaadje Opzij  en haar gehamer op economische onafhankelijkheid er geen goed aan gedaan.

Nee, dan de Russische vrouw die warmte en genegenheid nodig heeft vanwege het politieke en economische harde klimaat. Vrouwen in Rusland zijn minstens zo geëmancipeerd als in het westen. Vooral de hoger opgeleiden onder hen, en dat zijn er zeer velen, trouwen jong. Hoog opgeleide Russische vrouwen trouwen als ze tussen de 20 en 25 zijn. Dan dragen ze zorg voor veel kinderen om hun man vast te houden omdat die nu eenmaal kan bijdragen aan de stabilieit van hun bestaan. Dat brengt met zich mee dat ze tegelijkertijd ook nog wel eens graag de arm en nog veel meer van een vreemde man willen voelen. De leeftijd van die arm of welk ander lichaamsdeel dan ook, doet er in beginsel minder toe. Hun echtgenoot was vaak wel een vroege maar niet altijd de beste keuze.

De toegankelijkheid van Russische vrouwen vindt haar basis daarin maar ook in de wijze van emanciperen. vrouwen met een hoge opleiding en/of functie weten dat zij zichzelf hebben ontwikkeld ten behoeve van de gemeenschap, het collectief, niet alleen maar ter meerdere eer en glorie van zichzelf. Gisteren vroeg iemand aan mij of dat nog steeds zo was en ja, het is nog steeds zo. Tenslotte zijn de huidige twenners in Rusland allemaal nog in of vlak na het communistische regiem geboren. Hun normen en waardenpatroon hebben zij dan ook daaaraan ontleend. En de regimes na het rode bewind onderscheidden zich daarvan niet door een mindere waardering voor de nationale eenheid. Vooral Poetin heeft een fors beroep gedaan op het Russische, nationale en collectieve bewustzijn.

Russische zijn daardoor meer op samenleving en andere mensen gericht dan westerse geëmancipeerde vrouwen. En… laten we duidelijk zijn: Russische vrouwen kennen niet of nauwelijks een glazen plafond. Ze bewegen zich met het grootste gemak in hoge functies en posities, technisch of sociaal van aard. Dat geldt ook voor een ogenschijnlijk manlijk bolwerk als de krijgsmacht of politie.  Alleen de politiek, dat is toch nog vooral een mannenterrein. So what? 

 

Nee, Derk Sauwer zal er niet snel toe komen een Russische versie van Opzij uit te geven. Een dergelijk trutterig, navelstaarderig blaadje hebben de vrouwen van Rusland niet nodig.

Dat geldt overigens vooral voor de hoog opgeleide, jonge vrouwen. Jammer is dat Russische vrouwen snel oud worden en soms ook verschrikkelijk dik. het harde bestaan en het repressieve maatschappelijke klimaat eisen hun tol. Na hun 45e begint bij de meesten een soort ontvrouwelijking, misschien gaat die ook hand in hand met de overgang. Oudere Russische vrouwen verliezen veel van de glans die ik eerder vermeldde en dat is in het westen dan weer niet het geval.

Laten we eerlijk zijn: er zijn uitzonderingen en wie denkt dat ook dat niets met politiek te maken heeft, moet niet aan politiek doen. 

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service 

www.RussianEuro.com

www.rusland.net/index.php?option=com_content&task=view&id=37&Itemid=65

www.weblogs3.nrc.nl/moskou/2006/10/13/i-am-true-the-very-sincere-and-opened-girl

www.rusland.nl

www.wetterklima.de/cams/russlandcam.htm

www.rossia.wordpress.com

 

 

Rusland (7) als toerist

I’m from Holland, where the fuck you’re from?” Het was één van de hoogstaande stukken ” muziek” die de Russische DJ tijdens het huwelijk van mijn zoon bij tijd en wijle draaide. De Russen stoorden zich er niet aan maar wij verbaasden ons er wel over. Misschien had hij gelijk. Je moet verschil maken tussen Nederland en Rusland. Hoezo? Mij viel op dat in de toeristenfolder van St. Petersburg de toeristen worden gewaarschuwd tegen het bandietistische  optreden van de politie. “Zij is er te allen tijde op uit om u te beboeten”, stond er letterlijk. Blijf er dus bij uit de buurt. Niet “meer blauw op straat” maar “blijf weg bij het grijs”, zou je kunnen zeggen. Zoiets heb ik nog nooit in een VVV-brochure zien staan maar vanaf dat moment stond de Petersburgse agent bij ons gezelschap bekend als “Mafkees”. We besloten elk zebrapad keurig te gebruiken, alleen bij groen over te steken en nooit op de rijbaan te lopen. Als echte Nederlanders hebben we dat niet langer dan één dag volgehouden. What the fuck!

Aan de andere kant is het verschil ook weer niet zó groot. De club van Nederlandser expats in de stad, echt ze zijn er, heet “Dutch Drinking Comittee”.  ‘Tja, dan lullie nie meer’. Bovendien houden Russen en Nederlanders veel van een boottochtje door de gemeentelijke wateren. Dat is ook in St. Petersburg heel goed mogelijk en op de tweede dag van ons verblijf in de stad besluiten we dat maar eens te doen.

De boot vaart in een heel hebbelijk tempo door het kanaal maar de gids spreekt uitsluitend Russisch. Nu kan ons dat niet veel schelen omdat we zelden of nooit naar het geleuter van gidsen luisteren. Het is meestal te vervelend om aan te horen. We kijken en nemen waar. Daar heb je meer aan. Vanwege het niet zo heel goede weer krijgen we een deken toebedeeld zodat we ook bij wat lagere temperatuur toch op het buitendek kunnen blijven. Daar was een Mafkees nooit op gekomen, denk ik.

De boot vaart ook met een grote zwaai de Neva op en daar speuren mijn ogen de rivier af naar de kruiser de Aurora. Vanaf dat schip werden in 1917 zo ongeveer de startschoten van de revolutie gegeven. 33 jaar geleden lag het curieus vormgegeven ding nog nabij het winterpaleis. Ook nu hoor ik dat de gids erover spreekt, het is één van de weinige woorden die ik versta maar van de kruiser is niets te zien. De vorm van de Aurora is zo kenmerkend omdat het lichaam van het schip haast omgekeerd is. Het is aan de onderkant breder dan aan de bovenkant, een architectonisch kunststukje voor oorlogsschepen uit het begin van de vorige eeuw. Hoe dan ook, het schip is er niet. Misschien moest het wijken voor de modernere, met raketsystemen uitgeruste schepen die zijn binnengevaren voor de vlootschouw van de 27e. 

De boot vaart verder en passeert onder meer een onderzeeër en een werf die met behulp van de Nederlanders ooit is opgericht. het ding oogt vervallen maar wordt nu weer helemaal opgekalefaterd. De kalefateraars zijn in St. Petersburg hard aan het werk want er is veel moois dat de communistische lomperikken hebben laten verslonzen en…Poetin komt uit deze stad. Hij heeft een flinke bijdrage uit de staatskas gedaan. Zo gaan die dingen. St. Petersburg wordt de prachtwijk van Poetin.

De tocht duurt lang maar laat wel veel gezichten van de stad zien. Als sluitstuk van de dag brengen we een bezoek aan de Peter Paulsvesting. Die hebben we 33 jaar gelede ook gezien maar wat een verschil! De vesting is vrijwel volledig gerestaureerd. Als eerste is er natuurlijk de kathedraal die een wat doodse sfeer ademt doordat er een hele reeks dode tsaren en grootvorsten ligt opgebaard. Dan is er de munt en het historisch museum. Mooie reproducties van huizen en schepen en even wanen we ons zelfs op het dek van een zeventiende eeuws schip.

Het was mooi. Aan het einde van de middag worstel ik me nog een eindje naar een slijterij die deel uitmaakt van een ondergronds winkelcentrum. Ik “score” er een halve liter Johnnie Walker die ons die avond in slaap moet helpen. Ik mijmer nog even over het lange wachten voor het loket in het museum omdat er egwoon niemand was om kaartjes te verkopen terwijl het pijltje in de hal met het woordje tickets toch echt die kans op wees. I’m from Holland… Het is genoeg en tijd voor een nachtmutsje. St. Petersburg, zij die slapen gaan, groeten u! En wie denkt dat het allemaal niets met politiek te maken heeft, moet niet aan politiek doen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

 

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.rusland.nl

www.russiatoday.com

www.russiatravel.nl

www.soviethistory.org/index.php?action=L2&SubjectID=1917october&Year=1917

www.mieks.info/reisverhalen/Sint-Petersburg/Sint-Petersburg-peterenpaul.html

www.saint-petersburg.com/virtual-tour/cruiser-aurora.asp

www.dag.nl/marine’

www.rossia.wordpress.com

 

 

Rusland (6) of Matroesjka

Stalen deuren en videosystemen grendelen het hotelletje op de eerste verdieping af. De kans dat criminelen of gewoon dronken Petersburgers binnendringen is te groot en brengt teveel risico’s met zich mee. Het minihotel wordt elk etmaal bestierd door één enkele jongedame. Zij is 24 uur in dienst en bezet ’s nachts één van de twaalf kamers. Vermoeiend, ja maar niet hopeloos. De meisjes die gedurende ons verblijf het hotel bezetten zijn stuk voor stuk jong, intelligent en uiterst servicegericht. Zij volgend dan ook allemaal een hogere opleiding die ze betalen met het baantje bij het hotel.

Een viersterrenhotel dat een ruime vierpersoonskamer met begane grond en entresol, biedt met twee tv’s, een dvd-speler, een koelkast met vriesvak, telefoon douche, toilet en wastafel en een inloopkast, alleen geen ligbad. Het ontbijt bestaat hier niet uit de gebruikelijke “bliny”, koude pannenkoeken met zure room, maar uit brood met beleg zoals we dat thuis zijn gewend, koffie, thee, ei en vruchtensap. Voor lunch en diner moeten we elders ons heil zoeken. Ik heb het in Spanje wel eens erger gehad.

Niet ver van ons hotel golft de Neva, de rivier die St. Petersburg in twee delen scheidt. Ze is ongeveer drie tot vier keer zo breed als de rivier in mijn eigen stad en biedt ook zeeschepen toegang. Dat is te merken want net als 33 jaar geleden viert de stad over een week “de dag van de vloot”. Die gaan we dus missen maar de eerste donkergrijze, haast zwarte oorlogsbodems waaronder één van de beruchte onderzeeërs,  van de noordelijke vloot zijn de rivier al opgestoomd. Voor het publiek is dat een goede reden om de camera’s flink te laten klikken. Een Russische oorlogsbodem op de foto, dat is…helemaal niets want de Russen laten echt niets méér of minder zien dan iedereen al weet. Zij zijn wel Oosteuropees maar niet gek.

Hier aan de Neva krijgen we een heerlijke zon met frisse wind. We passeren het gebouw van de Admiraliteit en het winterpaleis, de hermitage, laten we links liggen. Het gebouw is opgeschilderd maar voor een groot deel nog afgeschermd met bouwdoeken. Alex’vrienden die in een ander hotel verblijven zullen er later met één van ons wel een bezoek aan brengen. Wij gaan nu naar de kathedraal van de Verlosser op het Bloed, een historische plek. Hier gooide een anarchist een bom naar de koets van tsaar Alexander II die daarbij het leven liet. Zijn opvolger, Alexander III, spendeerde een godsvermogen aan de bouw van de kerk. Het hele gebouw is aan de binnenkant versierd met ikonen van heiligen van vier bij vijftig, volledig uitgevoerd in minuscule mozaïeksteentjes. Er is twaalf jaar aan gewerkt om de mozaïeken tot een goed einde te brengen. In dezelfde tijd had de Russische boer twee boterhammen en een kom bietensoep per dag te eten. Goud en edelsteen zorgen ervoor dat de bezoeker zich niet vergist in de waardering die Alexander II had voor zijn voorganger. De kerk was in 1910 afgebouwd, zeven jaar voor de Revolutie.

Voor onze lunch zou de 19e eeuwse Russische boer een moord hebben gedaan. We dwalen door de stad en komen uit bij een marktje met kiosken die vooral veel matroeschka’s ( een pop in een pop in een pop)  aanbieden. Daaronder is inderdaad ook de versie die aan de buitenkant president Medvedev laat zien maar de tweede pop vertoont de trekken van Poetin! Er is ook Russisch lakwerk in zwart, goud en oranje. Heel anders dan 33 jaar geleden zijn de verkoopsters maar al te graag bereid om uitvoerig te vertellen over de manier waarop hun waar wordt gefabriceerd. Het verschil tussen een Moskovitische, Petersburgse en Siberische matroesjka is ons na afloop helemaal duidelijk. Ze wijzen op de leukste en kleinste details in het besef dat juist die veelal een artikel aantrekkelijker maakt en….ze glimlachen erbij. Dat kwam in de Breznjevtijd zo goed als niet voor.

Ja, ze menen ons zelfs te moeten uitleggen dat de hamer en sikkel in combinatie met CCCP het symbool zijn geweest van de voorbije Sovjet Unie. Waarschijnlijk is dat voor de jonge Russische verkoopsters altijd nog merkwaardiger dan voor ons als westerse kinderen van de Koude Oorlog. Hwet is heus waar, de USSR komt niet meer terug of het moest zijn door de buitenlanders die hier nog wel eens in een rood T-shirt met de zwarte letters CCCP rondlopen. Zouden ze weten waarvoor ze “reclame” maken?

Ik kan ook één van de prachtige Sovjet-petten met hoog oplopende voorkant en brede rand kopen. Schitterend! Maar wanneer zet je zoiets op je hoofd? Als je in de tuin bezig bent de rozen te snoeien, als je de hond uitlaat of als je namens de krant een raadsvergadering bijwoont? Ik houd het op een zakflacon met Sovjetsymbolen. Die kan ik tenminste veilig wegbergen.

Een wandeling langs de Nevsky Prospekt, de beroemdste en belqangrijkste straat van St. Petersburg is de moeite waard. Hier spreidt zich het volle kapitalisme in al zijn bizarre vormen ten toon. Hier worden prijszen gevraagd die doen vermoeden dat uitsluitend Poetin (van huis uit een Petersburger) en Medvedev er wel eens komen shoppen. Of de baas van Gazprom of Derk Sauwer of die voetbalmaniak waarvan ik de naam even vergeten ben. In de zijstraten staan de mercedessen, BMW’s en andere westerse overdrijvingen geparkeerd. In de achterbak daarvan ligt voor de gemiddelde Petersburger een jaarinkomen. Het is tijd om aan tafel te gaan: in een Grieks restaurant! En wie denkt dat het niets met politiek te maken heeft, moet niet aan politiek doen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.rusland.nl

www.rusland.net

www.catalogue.horse21.nl/russia+hotels/saint+petersburg+hotels/hotels8/15

 

www.russiatoday.com

www.russiatravel.nl

www.twip.org/image-asia-russia-saint-petersburg-church-of-the-savior-on-blood-st-petersburg-canal-nl-9684

Rusland (5) en zijn zwerfhonden

Dit keer geen trein maar een bus. Een bus waar het moegefeeste publiek zich naartoe sleept met koffers op wieltjes over een, ja grappig, pad van grind. Het rolt wel maar niet de goede kant op. Halverwege is het graf van een gesneuvelde soldaat. Rusland is ermee bezaaid. Vriend Stalin heeft 25 miljoen slachtoffers in zijn eigen land op zijn geweten. Hitler zou daar zijn vingers bij aflikken.

De bus ziet er niet slecht uit maar met de weg is het anders gesteld. Het hobbelt een beetje tijdens het rijden maar al van jongsafaan heb ik daar geen moeite mee. Zo voel je tenminste dat je rijdt. Bos, bos, bos, ondertussen hoor ik dat we eigenlijk helemaal geen feest hadden mogen vieren in het vakantieoord aan de kust. Het ligt binnen een restricted area vanwege de nabijzijnde kernreactor, Sosnovy Bor. Alleen bewoners van het gebied zelf mogen er komen. Het maakt niet uit want voor ons zit het feest erop.

We hebben besloten nog twee dagen in St. Petersburg door te brengen want dat ligt vliegtechnisch wat handiger en het is leuk. Tenminste, dat lijkt ons zo. Wat we precies in de stad gaan doen, is nog niet duidelijk. Twee dagen in St. Petersburg is verrekte weinig, eigenlijk heb je meer aan twee weken en dus moet je heel orgvuldig met je tijd omgaan. De Hermitage doen we in geen geval want daar zijn we dertig jaar geleden uitvoerig rondgeleid en ondertussen heeft het ex-winterpaleis alleen maar een likje verf gekregen. Veel hangt ook af van het weer en dat is vandaag, zondag, belabberd.

De bus raast verder, door dorpen, bossen en akkergebieden. Onderweg stoppen we bij een vesting maar alleen maar om de chauffeur en wat andere verslaafden een trekje aan de sigaret te laten nemen. Verder gaat het weer. Het bos wordt hier en daar plotseling onderbroken door grote pijpleidingen die nergens vandaan lijken te komen en ook nergens naartoe gaan.

Plotseling deelt de chauffeur ons doodleuk mee dat hij niet helemaal naar St. Petersburg gaat. Mag niet van de baas want hij heeft nog een eindje te gaan, helemaal naar Moskou. Het is één van de vele desillusies die Russen je soms bezorgen. Afspraken maken is in dit land bijzonder moeilijk. Een echte vaste afspraak lijk je met niemand te kunnen maken. En, om nog maar even op de aanleiding van onze reis terug te komen, een huwelijk is dat ook niet. Daarover later.

De bus brengt ons naar een plaats, Gatschina genaamd, en daarvandaan kunnen we met de trein verder. Dat is duidelijk want de trein staat al klaar op het moment dat we stoppen. met onze herinneringen aan treinverbindingenin het achterhoofd wordt dat dus rennen en hollen om nog in te stappen. Tijd om echt afscheid te nemen van onze Russische vrienden is er daardoor nauwelijks.

Deze trein schudt en kraakt nog erger dan de vorige maar er is geen Ochrana en dat is weer positief. Er zij wel verkopers van allerlei artikelen, je vindt ze in elke trein in Rusland. Ze verkopen, illegale, CD’s en DVD’s, tijdschriften, schoenen en in onze coupé zit deze keer zelfs een verkoper van pleisters. De verkopers houden bij binnenkomst een heel verhaal over hun produkt waarop haast niemand reageert. Het lijkt me een frustrerende manier om aan je geld te komen maar goed…het particulier initiatief staat hier nog in zijn kinderschoenen. Voor de meesten in elk geval wel. Een enkeling heeft een paar jaar geleden een stevige graai in de partijkas van de CP kunnen doen en zo’n startkapitaal is natuurlijk altijd welkom. Wie die kans heeft gehad, is inmiddels ruimschoots boven Jan. Een communist die zich tot kapitalist bekeert, doet Rijkman Groenink en Anders Moberg tot sukkeltjes verbleken. In de voormalige heilstaat tiert het verschil tussen rijk en arm welig.

We zijn er. De trein rolt het Baltisch Station binnen en even later staan we buiten. Op het plein voor het station groept een achttal weilde zwerfhonden bij elkaar waarvan er één zwaar gewond is. Ze zijn beroemd. Ooit wilde de overheid de zwerfhonden van het station afschieten maar toen kwamen de Petersburgers in het geweer. Sindsdien hebben ze een bevoorrechte positie in de stad. Twee taxi’s brengen ons in vliegende vaart naar ons hotelletje nabij de Admiraliteit en die avond eten we in een luxe restaurant in een zijstraat van de Nevsky Prospekt. Te duur voor de gemiddelde Rus, heel acceptabel voor ons. En de zon gaat opnieuw nauwelijks onder. Wie denkt dat het allemaal niets met politiek te maken heeft, moet niet aan politiek doen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.strangelove.net/~kieser/Russia/villagestructures

www.traveljunkies.nl/wereldreis/rusland/transsiberie

www.russischinrusland.nl/sin.htm

www.nevsky-prospekt.com

www.easytobook.com/…/sint-petersburg/treinstations/baltisch-treinstation-l857-hotels/3-stars

www.bennenk.com/Rusland/Petersburg1%20Body.htm

www.rusland.net

/

 

Rusland (4) gaf mij vrienden

Tja, de cliché’s zijn waar. Russen kunnen zuipen, erg veel zuipen en nog meer zuipen en…Nederlanders doen  het hun na. Maak er een competitie van, dan vallen de Nederlanders bepaald niet in het niet. De twaalf landgenoten verzwolgen evenveel drank als hun 35 Russische tegenspelers samen. In totaal ging er zestig liter wodka door die in flessen en plastic jerrycans werd aangesleept. Daarnaast was er nog een onbepaalde hoeveelheid bier en wijn, waaronder ook de champagne. De wodka was overigens van uitzonderlijke kwaliteit zodat zelfs ik hem lekker vond. Het is in Nederland bepaald niet mijn lievelingsdrank. In Rusland maakte ik ondermeer kennis met een bruin gekleurde wodka die de smaak van amandelen had.

De slachtoffers? Ja, ook in dat opzicht bleven de Nederlanders niet achter. Van de twaalf werd er één laveloos weggesleept madat hij over tafel had gekotst en troffen we middenin de nacht er twee met een glazige blik in de ogen aan, aan het strand en ver weg vanhet kamp. Daarnaast liepen er vier of vijf, waaronder ik, op een wattige deken zonder zwaaierigheid te vertonen of hoofdpijn te hebben. De overige vier waren zo goed als vrij van alcoholische invloeden. Persoonlijk merkte ik maar weer eens hoe goed het is om tussendoor grote hoeveelheden water te drinken. Bij de Russen gingen er twee voortijdig onder zeil en liep een man of twaalf op een soort permanent alcoholisch intstandhoudingsniveau. Onder de vrouwen aan beide zijden was het alcoholgebruik aanmerkelijk minder dan onder de mannen. Dat bleek mij onder meer de volgende dag toen één van de Nederlanders met een glaasje in de hand mijn huisje passeerde onder de kreet “We gaan even een drinkje halen bij de Russen”. Het was kwart voor negen ’s morgens. Twee uur later moest hij opnieuw worden afgevoerd. Tot zover de cliché’s.

Het was bij lange na niet de drank alleen die de toon bepaalde. Meteen bij binnenkomst in de feesttent viel nog veel meer de geur van de zalm op die regelrecht en vers uit Finland was aangevoerd. Dikke plakken gegrilde zalm en grote schalen gerookte lappen van die diersoort. Het was de lekkerste zalm die ik ooit heb gegeten. Daarnaast waren er vlees- en vissalades, Russisch brood en bakken met rundvlees en champignons. Voor de eenvoudigen in het gezelschap stond er ook nog ham, salami en kaas op tafel. Die dag heb ik uitsluitend zalm gegeten.

Tussen al die lekkernijen door waren er de goede gesprekken met Russische mannen en vrouwen uit verschillende delen van het land. Langzaamaan leerde ik de familieverbanden kennen, ook als het ging om mensen die eigenlijk alleen maar Russisch spraken. Gek is dat, hoe goed je kunt communiceren met iemand die alléén zijn of haar eigen taal spreekt. Ook de Russen waren aangenaam verrast over die “aardige Nederlanders”. Ja, het is toch een ver volk en je weet niet wat je ervan verwachten moet. Russen en Nederlanders kunnen het verbijsterend goed met elkaar vinden. Er waren trouwens verbazingwekkend veel Russen die de naam Guus Hiddink nog nooit hadden gehoord.   

Tijdens de maaltijd boden de gasten hun geschenken aan het bruidspaar aan. Een echt feest. Iedereen had wel een toespraakje dat eindigde in een stuk opzwepende muziek waardoor de gasten weer van tafel moesten om te dansen. Dat was goed voor de spijsvertering. Mijn vrouw lag erg goed bij de Russische mannen dus ik moest iets anders. Dat werden afwisselend de moeder van de bruid en mijn vertaalster. Daarna kwamen de spelletjes zoals de drie als vrouw verklede mannen die mannen moesten versieren en de mannen die een wedstrijd deden in de uitvoering van de functie van kinderoppas. Ja, want kinderen moeten er wel komen natuurlijk. En verder, ook weer veel dansen met hoog opzwaaiende benen en sierlijke, elegante bewegingen.

Méér dan ééns klonk er de kreet “Goerka”! Het Russische woord voor augurk duidt ook op bitterheid en zuur en het bruidspaar kon die alleen afkopen door elkaar innig te zoenen. Dat moest doorgaan zolang de Russen Goerka! riepen. Omdat wij in het begin de zin van het spelletje niet begrepen en het woord niet goed verstonden maar de feestvreugde niet wilden bederven, riepen wij dan ook maar “Boerka!!!” Ondertussen keek mijn vertaalster (23)me aan of ze maar al te graag het bruidspaar na wilde doen, met mij. Dat was een hele eer, gezien de 39 jaar verschil. Wie mij kent, weet hoe ik dat heb opgelost. Over Russische vrouwen meer in het algemeen kom ik nog te spreken in de volgende afleveringen.

Om 1 uur ’s nachts was het feest voorbij, op het zoeken naar de vermisten na. De volgende ochtend was het inpakken geblazen voor een aftocht naar St. Petersburg. Wie denkt dat het niets met politiek te maken heeft, die moet niet aan politiek doen.  

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.rusland.nl

www.landenweb.net/rusland

www.rusland.net

www.galyatours.nl

www.visatorussia.com/nl/russianvisa.nsf/index.html

 

 

/