IK SLAAP WINTER TOT 8 JANUARI 2007
LAAT DE KURKEN KNALLEN
LAAT HET VUURWERK KNETTEREN EN
DE HEMEL ROOD KLEUREN
MAAR …
MAAK MIJ NIET WAKKER
Goeie vraag
Gisteren, na afloop van de raadsvergadering, vroeg iemand mij of ik gelovig was. Ja, dan sta je voor het blok. Iemand die gedoopt is of zichzelf bij een geloofsgenootschap heeft aangesloten, heeft het gemakkelijk. Je kunt dan zeggen “ik ben katholiek” of “ik ben moslim”. Dat kan en er is niets op tegen.
Maar ik? Ik ben niet opgevoed en dus ook niet gedoopt want in veel gevallen hoort de doop bij de opvoeding. In de ogen van sommigen ben ik alleen al om die reden een verloren ziel. Soms voel ik me ook wel als zodanig maar het lukt me maar niet om die drempel over te gaan naar zo’n gemeenschap.
Gezellig hoor en maatschappelijk ook heel gunstig. Met de doop krijg je een bedding en een netwerk gratis. Ik heb dat allemaal niet. Alles wat ik heb, heb ik zelf moeten opbouwen. `With me ain hands`.
Nou ja, zelf, je moet ook een duwtje en een steuntje in de rug krijgen, geluk hebben en ergens in het potje passen. Dat zijn allemaal zaken die je niet zelf doet. Wie dan wel? Ja, dat is de grote vraag. Hoewel…
Ik ben er wel een beetje uit. Ik heb geleerd te geloven in dat wat ongelooflijk is, wat onmogelijk lijkt en onhaalbaar. Daar is durf voor nodig en moed want je gaat vertrouwen in `iets` dat je niet in de hand hebt. Je kunt dan geen controlefreak meer zijn, je geeft toe dat `alles` besturen de grootst mogelijke onmogelijkheid is.
Ik ben dus gaan geloven in het onmogelijke maar ik zou dat liever geen God willen noemen. De Taoísten hebben in dat opzicht een wijs spreekwoord, `wie Tao noemt, kent Tao niet`. Ook daaraan zijn beperkingen want in die spreuk is Tao al twee keer genoemd.
Een vrije geest maar geen dolende ziel. Zo zie ik mijzelf het liefste. Een vrije geest die na ampele overwegingen heeft erkend dat religie onmisbaar is. De kerk kun je vaak missen als kiespijn. Maar…religie, verbinding, is er niet alleen met een hogere macht, het slaat ook op de band tussen mensen onderling.
Ik bevind mij op het snijvlak van Boeddhisme en katholicisme aangezien het Boeddhistische streven niet wordt aangewakkerd door de durf van het geloof in het onzienbare. Die is er in het katholicisme wel. De symboliek van beide vind ik prachtig. De wonderen, onbevlekte ontvangenis, opstanding uit de dood, het eeuwigdurende leven en de zelfoverwinning die leidt tot een hoger `ik`, de opoffering in het kader van het lot, ze zijn allemaal te mooi om waar te zijn en dus de moeite van een geloof waard. In beide herken ik het geloof dat er geen weg is naar de vrede maar dat `vrede de weg is`. En juist daarom blijf ik messcherp op het genoemde snijvlak voortgaan.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Dickthee
Chistrun konden wuh weer getuiche sijn van de grohtste vlouekul dy ons lant kend, het chrooth dictee. Min of mehr seerieuse mannen en frauen buigen sich over een text die de eeene naa de anderuh onsin sin bevadt.
Wad brengt onz er tog toe om jahr in iaar uid deeese kul uit te foeren terweil we idere feif jaar onse spelling verrandurrun? En was het groen of wid? Ixelf gubbruik de bonth en bloue spelling. Elluk woort schrijf ic soals ik hut op dat moomend foel. So komd duh bootsgab beter oofer.
Wy sau daarmee un problehm hebbun? Nimant tog? Hut leikt mei dad did furhaal tch duideluk chenoech iz. Wath mij betrefd hep ick hut dickthee gewonnuh.
Tod sterktuh,
Kai Elhorrust
Lambiekske wil keurig neuken
Op 1 november van dit jaar heb ik voorgesteld een keurmerk voor de prostitutie in te voeren. Dat deed ik naar aanleiding van een verschrikkelijke discussie over de gevolgen van de legalisering van het `vak`.
Een van mijn commentatoren zag in dat verband nog al wat bezwaren Vooral op het gebied van criteria, indicatoren en de bijbehorende benchmarking.
Nu wordt een profeet in eigen land zelden gewaardeerd en zo gaat dat ook met mij. Uitgerekend in België gaan stemmen op om een keurmerk voor bordelen in te voeren. En als de Belgen het doen, dan volgen de Nederlanders vaak snel. Alleen op het gebied van gratis openbaar vervoer wil dat maar niet lukken. Overigens was het voorstel van voornoemde commentator om (potentiële) hoerenlopers een medicijn te geven dat hen op andere gedachten zou brengen. Ook dat kan trouwens niet probleemloos want voordat een nieuw medicijn door de keuring is…
Natuurlijk doet zich nog een heel ander probleem voor. De gedachte van een keurmerk is de beïnvloeding van de klant. Deze zou zich door kwaliteit laten leiden en op die manier zou er een eind komen aan de illegale hoerderij. Ik geloof daar niets van. Wie jeuk heeft in de onderbuik, kijkt vooral naar de prijs. Een goedkope wip heeft altijd nog de voorkeur boven een Arbo-erkende. Vooral in de kersttijd als alles toch al zo duur is en mannen door het vele eiwitrijke voedsel vaker jeuk hebben.
Nu er stemmen opgaan om de reclame op alcohol te beperken, terwijl het spul overal te koop is, zou ik ook het aanbod aan prostitutie maar eens wat beperken. Er valt iets voor te zeggen om elke hoer een lint te laten dragen met het opschrift `dit product kan u aids of een druiper bezorgen`.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Dialoog
Voor mij op mij bureau zit kabouter Plop. Hij zit daar al jaar en dag, in de hoop dat ik hem niet van zijn comfortabele plek afgooi. Naast hem zit een scarabee die maar niet dichter bij de kabouter komt. Ik denk dat Plop dat helemaal niet erg vindt. Hij denkt dat scarabeeën vies zijn. Raar eigenlijk want de Egyptenaren beschouwden die beestjes als heilig en nog steeds hebben ze de reputatie geluk te brengen.
Ja, dit is een soort dialoog want ook al zeggen Plop en de scarabee geen woord, zij spreken toch tegen me. Het is alsof ze me iets willen vertellen. Over de vele uren die ik achter dit megabureau doorbreng en waar zich de rotzooi voor Kertsmis weer begint op te stapelen. Over de vele uren dat ze er alleen zijn en waarin ik maar denk dat ze even doodstil zitten als nu. Maar ik weet dat niet.
Ik weet niets over het gedrag van beide kamergenoten als ik er niet bij ben. Zoiets moet minister Kamp gedacht hebben toen hij Harry van Bommel toebeet dat hij maar eens in Afghanistan moest gaan kijken. Waarom zou Van Bomml dat eigenlijk doen? De parlementarièr heeft al lang door dat Kamp aan een vorm van pedologisch autisme lijdt die tot naíveteit van de ergste soort voert. Kamp zet nog steeds zijn speelgoedautootjes elke avond op zijn beddekussen en voor het slapen gaan fluistert hij dat ze voor veiligheid moeten zorgen. Zelfs ´s zomers als het in de kamer wipt van de muggen, slaapt hij daardoor als een roos.
Het probleem met Kamp is dat hij in ieder mens een soort Achterhoeker ziet. De Taliban zijn in zijn opgen niet anders dan een vervelende bende die huishoudt in het land van krentenwegge (Twente) en Midwinterhoorblazen. Een beetje veldwachter wordt die boeven wel de baas. Kamp gaat die mensen daar echt helpen met..Ja kom nou, eerst moeten we de boeven vangen. Nog even schieten dus. Nederland schiet zich een weg naar de vrede.
Hoe komt het toch dat ik van zo´n vredig beeld van Plop en een scarabee uitkom bij `Mijn Kamp`in Afghanistan?
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Witte kerst (3)
Sinds een week ongeveer zie ik overal in de stad kerstmannen aan touwtjes bungelen terwijl ze bezig zijn dakgoten te beklimmen. Sneeuwpoppen steken opgeblazen en lichtgevend boven gevels uit en kerstbomen zingen het honderd uit.
Nog erger is het in de reclamespots op de tv waar kerstmannen en -bomen mij letterlijk lopen toe te krijsen wat ik allemaal voor moois kan kopen. Mannen en vrouwen brullen mij in Engelstalige liedjes allerlei kerstwensen toe waarvan ik de consequenties niet kan overzien (have yourself a merry little Christmas of `all I want for Christmas is you`). De tijden van Dickens met de eenzame schooier die liedjes zingend de hoed ophield voor een schamele shilling zijn echt voorbij.
Nee, een kerstman schettert in mijn oor dat ik de supervoordelige LCD tv voor 2000 euro moet aanschaffen zodat ik het vuurwerk met oudjaar beter kan zien. Ik ben toch niet visueel gehandicapt? Tweeduizend euro, lekker goedkoop, dat zijn kreten die de verkopers de laatste dagen hun strot uit maar mijn oor niet in kunnen krijgen. Mijn hele kerstfeest kost nog bij lange na geen tweeduizend euro. Ben je nou helemaal betoeterd! Hoewel, ik moet toegeven dat de rekening bij de slijter er mocht zijn.
Het is het kabaal en de opge`blinqte` kerstmannen die mij het meeste storen en zij zijn het ook die mij vooral een `herrie Christmas` toewensen.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Taliboem
Er valt de laatste tijd niet veel te lachen als je naar TV kijkt. Bush is nog steeds president en in New York bouwen ze een nieuwe toren die zo hoog is dat je niet eens een vliegtuig nodig hebt om er tegenaan te vliegen. Blair is nog premier en hij gaat kennelijk voor de grap op bezoek in Irak en Israël (niets bereikt maar veel lachende gezichten).
Aangezien ik al eerder heb uitgelegd dat ik nooit ben opgevoed, heb ik alleen van anderen gehoord dat je daar allemaal niet om hoort te lachen en dus houd ik mij gezicht strak. Maar vanavond was er toch iets geks op tv. Er was een video op te zien waarop een Taliboemmalloot toonde hoe hij een bom maakte die hij vervolgens op een Amerikaanse tank uitprobeerde. Het ding ontplofte en de tank was kaput. niks om te lachen zou je zo denken en toch…
De malloot was alsmaar aan het woord terwijl hij de show gaf en ik verstond er geen woord van. Toch hoorde ik hem op het moment dat de bom ontplofte heel duidelijk “boem” zeggen. Dat was echt te gek voor woorden en mijn lachspieren werden in elk geval geprikkeld. Niet omdat het echt leuk was maar omdat het zo’n zotte vertoning was.
Nu weet ik dat de Taliboem niet van lachen houden. Alles wat leuk was, hadden ze in hun oppermachtige tijd uitgebannen. Ik maak me dus sterk dat de video geen mislukte uitzending van candid camera was. Het zou me toch wel wat al teveel moeite kosten om dat stel goddelozen dat zich fundamentalist noemt te moeten bedanken voor hun filmpje.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Witte kerst (2)
We hebben het goed gedaan! Eerst steunden we de Palestijnen in hun pogingen om een democratische verkiezing te houden. En ja hoor, die verliepen nog vrij regelmatig ook. Alleen de uitkomst stuitte ons tegen de borst. Naast Hugo Chavez in Venezuela kwam hier nu een nieuw ongewenste vreemdeling op democratische wijze aan de macht: Hamas.
Onmiddellijke schaarden we (lees: Bush en Blair) ons aan de kant van Israël en wantrouwden we Hamas tot op het bot. Die club zou zeker de kernmacht Israël van de kaart vegen (de onmacht van atoombommen). En dus besloten we dat het Palestijnse volk moest verhongeren en creperen van de ziekten. Een ongewenst regiem? Dan geen geld! Ja, het is kwaad kersen eten met democratieën.
Vervolgens gaven we Israël de vrije hand in de Palestijnse gebieden en zagen we toe hoe het geweld escaleerde tot aan de poorten van Beiroet. In hun opperste wanhoop begonnen de Palestijnen op elkaar te schieten toen de cashflow werkelijk door Israëlische grenswachten tot staan werd gebracht.
Nog even en wij kunnen de reddende engel spelen. Een betere rol voor ons is niet denkbaar, zo vlak voor Kerstmis.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Flamboyance (2)
Gisteren voor de tweede keer in één maand naar Maastricht geweest. Wat een heerlijke stad! Met van die genoegelijke spitsvondigheden als een Mariakapel met het opschrift “Ga hier niet voorbij zonder “Ave Maria” te zeggen. Binnen kon je speciaal voor Maria enorme kaarsen branden en op het knielbankje lag een rij macho stoere binken te bidden. Ik denk dat je er een evenwichtiger mens van wordt als je die nederigheid periodiek betoont. Als tegenhanger van je macho inborst. Niet zo gek. Zouden we in Alphen ook moeten doen.
Wij hadden inmiddels in de Sint Servaes al een kaarsje gebrand voor een bekende die dat nodig heeft en mijn vrouw vindt dat je bij zoiets geen overmatigheid moet betrachten. Ze heeft gelijk. Wij waren bovendien om een héél andere reden in Maastricht.
Daar heb ik een hoed gekocht, een echte Stenton. Ik wilde dat al vele jaren maar om de één of andere reden kwam het er niet van. Volgens de mevrouw in de winkel heb ik een hoedenhoofd en eerlijk gezegd vond ik dat zelf ook al heel lang en niet alleen ik. Wat dat is?
Een hoedenhoofd houdt het midden tussen de uitstraling van vrije geest en gentlemanship. Geen hypocrisie want het is uitstraling en het is dus allemaal duidelijk aan me af te lezen. Een béétje heer maar dan wel één die zelf zijn weg uitstippelt. Die weg ligt lang niet altijd netjes tussen de lijntjes.
Hoe krijg je dat voor elkaar? Mensen die mij redelijk kennen of dit weblog volgen weten dat mijn moeder is overleden toen ik veertien was. Ik doe daar niet zo geheimzinnig over. Het heeft me gevormd. Mijn dochter zei een paar dagen geleden:”Dus je bent opgevoed door je vader.” Daarop schoot ik spontaan in de lach. Opgevoed door mijn vader? Nou nee, ik ben helemaal niet opgevoed. Ik ben opgegroeid. Dat is iets anders.
Mijn opvoeding heb ik opgedaan op straat, in bars, nachtclubs, onder vrienden en uiteindelijk in mijn eigen gezin. Lang niet alles ging altijd op rolletjes of van een leien dakje. Dat heb je dan. Het heeft wel gewerkt en ik heb vooral het laatste half jaar vaak het idee dat ik mijn eigen “ik” weer heel sterk terug heb gevonden. Ik ben meer mezelf dan in voorgaande jaren met alle voor- en nadelen die daaraan verbonden zijn. De flamboyance van een hoed met slappe en brede rand hoort daar bij.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Talent
Vrouwen kiezen meer voor hun gezin en minder voor een carrière. En wat zou dat? De ware emancipatie zit in de keuzevrijheid van de vrouw. Als zij voor haar kinderen wil zorgen, dan is daar niets mis mee. Wie haar daar vanaf wil houden is misdadig bezig, dictatoriaal, antidemocratisch en non-emancipatoir.
Weggegooid talent! Wat een onbegrip en nonsens. Alsof voor het opvoeden van een kind alleen maar zeugende vaardigheden nodig zijn! Een moeder met grote talenten kan die overdragen op haar kinderen, jongens en meisjes. Zij draagt daardoor soms méér bij aan de ontwikkeling van mensen dan de vrouwelijke directeur van een internetbedrijf.
Dat geldt zeker als zij heeft gestudeerd. De brede visie op de samenleving, die zij daardoor hoort te krijgen, is een belangrijk winstpunt bij de opvoeding. Kinderen met een breed inzicht worden de groothartigen van de toekomst. Een vrouw die haar grote talenten gebruikt voor de opvoedig van haar kinderen, bewijst de samenleving een belangrijke dienst. Opvoeding lijkt wel eens beschouwd te worden als een bijzaak terwijl het de belangrijkste verantwoordelijkheid van ouders hoort te zijn.
Al sinds jaar en dag probeer ik de emancipatie van man en vrouw tot dagelijkse werkelijkheid te maken. Ik laat de hond uit, help bij het afwassen, kook soms, ruim de rotzooi van tijd tot tijd op, zet de vuilnisbak buiten en haal hem weer binnen en geef de katten te eten. En ja, ik praat van tijd tot tijd met mijn kinderen, mijn vrouw, de hond en de poezen.
Mijn vrouw ontwikkelt voortdurend haar intellectuele capaciteiten en heeft steeds de mogelijkheid om haar kansen te grijpen. In hoeverre zij dat doet, dat is haar eigen keuze. Een keuze die ik wel kan ondersteunen maar niet opdringen.
Ik geniet van intelligente vrouwen, zelfs als ze hebben gestudeerd en daarvan blijk geven. In tegenstelling tot een groot deel van mijn seksgenoten die, volgens geruchten, het liefst met een domme `babe` te maken hebben. Ik houd van sprankeling en intelligentie bij een vrouw. Dat geeft me een kick. Die sprankeling kan verloren gaan bij een al te zwaar aangezette emancipatielast.
Laat de vrouwen toch eens met rust en geef ze de kans hun eigen keuzen te maken! Houd eens op met dat man-vrouwgezeik! We worden er allemaal beter van.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Politiek 
