Op het ogenblik ben ik ongeveer op de helft van het boek van Cees Fasseur over Prins Bernhard en Koningin Juliana. Laat ik van tevoren stellen dat ik Cees Fasseur in elk geval zie als iemand die zijn werk als integer historicus heeft gedaan met alle mogelijke persoonlijke feilen die daarbij horen.
Tot op heden kan ik de kritiek op het boek niet delen. Vooral vanuit links-feministische hoek (zo mag je Elsbeth Etty toch wel noemen) is er nog al gefulmineerd tegen de prominente plaats die de prins in het boek inneemt. Er is zelfs gesuggereerd dat het helemaal vanuit zijn gezichtshoek is geschreven. Dat laatste is echt klinkklare nonsens. Ik kan mij best voorstellen dat de knalrode vrouwen liever een boek hadden gezien dat uit de gezichtshoek van Juliana was geschreven of misschien wel van de vrouw van minister president Drees maar van enige partijdigheid in het werk van Fasseur kan ik tot op heden niets terugvinden. Integendeel, de prins wordt hier en daar in (al) zijn zwakheden ten volle beschreven. Niets aan de hand lijkt mij.
Waar wel sprake van is, dat is het feit dat vooral de prins als handelende persoon ten tonele wordt gevoerd. De koningin komt meer tevoorschijn als speelbal van de Baarnsche Kring (de hele gezapige, plutocratische, volgevreten bende die zich op haast wellustige wijze vergaapte aan de veronderstelde kwaliteiten van Greet Hofmans). Dat ook oud geld kan stinken, blijkt maar weer eens. Voorts treedt zij op als reagerend op acties van haar echtgenoot. In hoeverre dat de werkelijkheid benadert, weet ik niet. Bekend is wel dat Juliana moeite had met het nemen van beslissingen. Dat betekent vermoedelijk ook dat zij niet snel tot daden overging.
Nee, het boek van Fasseur maakt niet duidelijk dat één van beide koninklijke echtelieden in overmaat iets te verwijten viel. Duidelijk is wel dat de Koningin “under the spell” was van de “diabolo in femina” die Greet Hofmans heette. In één van de hoofdstukken wordt de vrouw “hysterisch” genoemd maar op mij komt zij als een heel ander type over. Ik kan niet anders dan concluderen dat mevrouw Hofmans een uiterst doortrapt wezen was dat opzettelijke pogingen heeft ondernomen om invloed te krijgen op staatszaken. Daarbij heeft zij op schandalige wijze misbruik gemaakt van het gevoelsleven van de Koningin en vooral voor haar bezorgdheid om haar kind.
Hoewel ik de militaristische kijk op de wereld van Prins Bernhard niet deel, ben ik van mening dat de prins juist heeft gehandeld door de kat de bel aan te binden. Zowel de Nederlandse Staat als de Monarchie en het huwelijk van Bernhard en Juliana hebben daarvan positieve gevolgen ondervonden. Tot zover mijn voorlopig oordeel.
De banale aantijgingen uit de hoek van het rode feminisme doen mij denken aan de stompzinnige reactie die ik vanmorgen ontving toen ik een hondenbezitte wees op het aanlijngebod. “Maar stelt u zich nu eens voor dat u de hele dag aan de lijn moest lopen”.
Ik heb hem uitgelegd dat wij allen dagelijks zeven maal 24 uur per week aan de lijn lopen. We zetten de vuilnisbak op tijd buiten, zetten thee voor de echtgenote, houden een deur open voor een vrouw en helpen haar in haar jas, eten met mes en vork en poepen in het toilet (en niet middenin de woonkamer of op het waterbed, wat te vergelijken zou zijn met het gedrag van een loslopende hond). Oftewel: een al te voor de hand liggende argumentatie slaat maar al te vaak de plank volkomen mis.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.nrc.nl/opinie/article2058099.ece/Juliana_werd_immens_onrecht_aangedaan
www.nrc.nl/opinie/article2058326.ece/Rede_Elsbeth_Etty_over_Fasseur
www.devriesboeken.nl/index.php?od=ab&nav=zoekresultaat&inp=feministische%20visie
www.absolutefacts.nl/politiek/index.htm
www.iisg.nl/viva/frmviva.asp?zoek=amsterdam
www.volkskrantblog.nl/bericht/230759
www.blogger.xs4all.nl/groei/archive/2008/11/11/422852.aspx
www.archieven.blogspot.com/2008/12/archief-cees-fasseur-ea-niet-veilig-bij.html
Politiek 