In onze gemeente wil de wethouder Sociale Zaken de voedselbank overbodig maken. Hij ontkent de noodzaak ervan niet bij voorbaat maar volgens hem moet een beschaafde samenleving anders omgaan met ernstige armoede.
Om de juiste aanpak te kiezen heeft hij gegevens nodig van de gebruikers van de voedselbank. Deze kan hij krijgen van de voorzitter van de organisatie en daar zirt hem nu de kneep. Van meet af aan heeft de voorzitter dwarsgelegen. Het lijkt erop dat hij zijn eigen positie belangrijker vindt dan de nood van zijn clientele. Nu saboteert hij de gang van zaken met allerlei halve en valse argumenten. Daarmee maakt hij zichzelf verdacht. De wethouder is van VVD-huize. Zou de voorzitter cooperatiever zijn bij een wethouder van de SP of GroenLinks?
Vanwege de wet op de privacy kan de wethouder daardoor geen steek verder. De goedbedoelende gratis groentenboer, bakker en slager zal nu toch echt eens de weegschaal naar de juiste kant moeten laten doorslaan.
Evenwicht in de landsregering is al even moeilijk te vinden. Voor de verkiezingen stelde Wouter Bos dat hij geen vice-premier onder Balkenende zou worden. Nu wil PvdA-voorzitter Van Hulten dat Wouter toch een kabinetszetel inneemt. Opzetje of niet, het is`gelul van een dronken aardbei`, om het zo maar eens te zeggen. De man of vrouw die in een politieke partij de meeste touwtjes in handen heeft, hoort in het parlement thuis. Dat past in het zogenaamde duale systeem waar de politieke lijn van een partij los staat van de koers van het kabinet. Als voornoemde man of vrouw toch zitting neemt in het kabinet, moeten de teugels in andere handen komen.
Volgens het partijbestuur benadrukt Bos´ ministersschap het vertrouwen dat de partij in het nieuwe kabinet heeft. De dronken aardbes is nog steeds aan het woord, kennelijk. Een partij neemt deel aan een kabinet omdat zij er vertrouwen in heeft. Wie deelneemt aan een kabinet waarin geen vertrouwen bestaat, werkt mee aan de Libanonisering van het land.
Ik heb een hekel aan de term `politiek leider`. Liever gebruik ik termen als `voorman` of `fractievoorzitter`. In het parlement kan deze zijn of haar stem vrijelijk laten horen en kritiek sopuien als dat nodig is. Als lid van het kabinet is het hem of haar niet mogelijk. Vice-premier en politiek voorman tegelijk wegen teveel. Ze doen de weegschaal op een rare manier doorslaan. Of moet ik zeggen: waagschaal?
Tot sterkte,
Kaj Elhorst.
https://politiek.wordpress.com
Service