Kip, ei, idee, ruzie
De Stichting Lekker Dier heeft een actie op touw gezet onder de naam “Kip, het meest mishandelde stukje vlees”. Daarbij wordt ook vermeld dat de kip nog nooit zoveel ruimte heeft gehad “als in uw oven”. Ik vraag me overigens af of een ei niet nog minder Lebensraum heeft maar goed. Cynisch maar het mag allemaal van de rechter en daar gaat het om in ons land. Ik overweeg geen kip meer te eten.
Nu ben ik toch al geen liefhebber van kip in Nederland. Wel op Cyprus maar daar ziet een stukje kippenvlees er totaal anders uit dan bij ons en het smaak bijna als een karbonaatje. Minder veelzijdig, wel zo lekker. Ik snap ondertussenbest waarom kippenboeren met 1,5 miljoen stuks pluimvee hun kip het “meest veelzijdige stukje vlees”noemen. Temidden van deze massa valt de fokker niet op, behalve doordat er geen kop op zit. Er zit geen smaak aan de kip en dat maakt het vlees zo veelzijdig. Alleen de sector kippenfokkerij zelf is smakelozer. Vanwege het gebrek aan smaak, kun je met een stukje kip alles doen. Het neemt vanzelf de smaak aan van de toegevoegde kruiden, sauzen en noem maar op. Kip is als het toastje onder de brie. In Nederland dan, hè!
Hoe smakelozer, des te veelzijdiger. Zo is het ook met politieke partijen. Naarmate de politieke uitgangspunten verwateren, nemen de nuances toe. De smaak verdwijnt en het is aan de leden en kiezers om er zelf een eigen kruidje of sausje aan toe te voegen. Op den duur wordt dat natuurlijk een enorme kliederboel en kan niemand er meer uitkomen. Het gerecht verliest alle aantrekkelijkheid en de gasten aan het diner zoeken een andere maaltijd. Desnoods gaan ze zelf koken en ja, dan wordt ook niet best maar het is “een eerste probeersel”. Eéns zal het lukken. De kokkerelders voelen zich er in elk geval kiplekker bij.
Een politicus die roept “ik ben niet zo van de ideologie” kun je vergelijken met een kok die de uitwerking van zout op het vlees niet kent. Die niet weet watvoor effecten het flamberen heeft of hoeveel rode wijn er in een rode wijnsaus gaat. Een politicus die roept “ik ben niet zo van de ideologie” kun je vergelijken met een kok die niet weet dat water bij 100 graden kookt, tenzij je een hogedrukpan gebruikt. Een politicus die roept “ik ben niet zo van de ideologie” gaat lijken op de eigenaar van een fokkerij met 1,5 miljoen kippen. Ja, lees het begin van dit verhaal nog maar eens!
Nuances, ze zijn fantastisch en je kunt ook op Cyprus een stuk kip voorzien van een blaadje dit of een poedertje zo. Maar door alle smaakjes heen, proef je nog steeds kip. Als de kruiden de smaak van het vlees bepalen en niet meer accentueren, dan maakt de klant voortaan zelf zijn hapje klaar.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.rtl.nl/(/actueel/rtlnieuws/binnenland/articleview/)/components/…/0227_1500_kippen_stinken.xm
www.kippenforum.nl/phpBB3/viewtopic.php?f=16&t=36030
www.pvdaamsterdam.nl/nieuwsbericht/4567
www.janmarijnissen.nl/weblog/2006/01/03/bos-nuances
In slaven en goud
ABN/Amro wordt verkocht aan Fortis. O nee, toch niet, aan….éénmaal andermaal en nog veel vaker. 
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.sp.nl/nieuws/tribune/200202/reintegratiebv.stm
www.proto4.thinkquest.nl/~kld072/hst%202%20gs.htm
Stank voor bank
Het was vanmorgen een hele geruststelling om na alle berichten over de kredietcrisis een tv-spotje te zien en te horen met de tekst “Veel mensen zijn lui met sparen”. Daarin werd mij verteld dat ik ruim 5 procent rendement kon halen van mijn spaargeld.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
Pantène haarlijn en de kledietclisis
Zouden de Chinezen kunnen wennen aan de Pantène haarlijn? Gaan ze die haarlijn misschien bijstellen volgens de handboeken van wat behoorlijk en wat onbehoorlijk is volgens de Communistische Partij? Ik zou het niet weten maar het zijn wezenlijke vragen dezer dagen. De volgende vraag is of ook Chinese gynaecologen voorstander zijn van borstvoeding. Ook daarover bestaat geen zekerheid omdat het heel moeilijk is moedermelk aan te lengen met water en dat dan weer te verdoezelen.
Toch zijn het stuk voor stuk vragen waarmee we ons bezig moeten houden nu Fortis veranderd wordt in Foltis en niemand weet waar deze ontwikkeling zal eindigen. Eerlijk gezegd be ik wel blij met et nieuws van de laatste weken want één ding weet ik zeker: wie ook de grootste aandeelhouder van Foltis wordt, belazerd worden we allemaal. Alleen de graaierige graaihandjes komen er ongeschonden vanaf maar ook in dat opzicht is er niets nieuws onder de zon. Het zou toch leuk zijn als er in Den Haag een Graaitribunaal werd gevestigd. Waarschijnlijk zou daaraan veel meer eer te behalen zijn dan aan Joegoslavië of hoe al die mislukte staten nog meer heten.
De Chinese regering onde leiding van president Ho (Je krijgt toch ook niet voor niets zo’n achternaam) wist al tijdens de Olympische Spelen dat er giftige babymelk op de markt was maar ze heeft angstvallig haar mond gehouden om een schandaal te vermijden. Je kunt beter 50.000 baby’s verliezen dan je gezicht. Ik kan me dat ook best voortellen want er zijn Chinezen genoeg, zoniet teveel. Dat lijkt hard maar het is niet mijn gedachten. Het was Mao tse Toeng die ooit zei: “Het is niet zo erg als er een kernoorlog uitbreekt, er blijven altijd Chinezen genoeg over.” Met dank aan de heilstaat.
En dan te bedenken dat Nederlandse soldaten in Afghanistan tegen beter weten in de boel op willen bouwen ten behoeve van een paar honderd baby’s. Hard nodig want zoveel Afghanen, de honden niet meegerekend, zijn er niet. Nee, ik ben best blij met de leningen die onze overheid bij meneer Ho gaat sluiten om Foltis te redden. Over enige tijd ben ik van zins daar een aandeel te kopen waar ik dan een obligaatsjietje “kindelalbaid”bai”, bij klijg. Ik bedoel “krijg”.
Verbazen doe ik me al lang niet meer. Minister Bos beweert met een uitgestreken gezicht dat nooit te voorzien was geweest dat het met ABN/Amlo en Foltis zo zou aflopen. “Achteraf is het gemakkelijk praten”, zei hij. Grappig wel. Met open ogen heeft hij toegezien hoe Foltis een veel te grote brok ging aankopen en daardoor geen enkele leselve voor noodsituaties overhield. Dat was toch wel een beetje vleemd in een peliode waalin de hele hypotheekclisis zich al aftekende. En tlouwens, waalom hebben de Belgische en Nedellandse ovelheid niet besloten Foltis te velkopen aan ABN/Amlo?
Ho wilde zijn gezicht niet kwijt, Bos kon van tevoren niets overzien en dan hebben we nog George Bush die als pusher van de vrijemarktpsychose eigenlijk aan de bron van al deze ellende zit. Ik vind dat Ho, Bos en Bush (zou “Ho” ook zoiets als “bos” betekenen?) een gouden medaille hebben verdiend. Het is natuurlijk wel jammer dat goud dankzij het optreden van deze drie heren inmiddels onbetaalbaar is geworden maar…ach dan passen we toch gewoon het Hollands principe toe?
De kroon waarmee de Nederlandse koning(inn)en worden ingehuldigd is van koper, zij het dat er een dun laagje goud overheen zit. Nou, dat lijkt me aardig passen bij de opvattingen van meneer Ho. Je moet natuurlijk wel oppassen dat je geen kopervergiftiging oploopt maar ach, het gaat toch in eerste instantie om het gezicht. Het vertrouwen van de belegger is al lang hersteld nu hij ziet tegen welke bodemprijzen hij een aandeel Foltis kan kopen. Die bank wordt echt helemaal uitgemolken, desnoods met behulp van een beetje water. Maar ja, wie ben ik nu om zoiets te voorzien? De Pantène haarlijn dekt alles toe.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.refdag.nl/dossier/2619/Kredietcrisis.html
www.quotenet.nl/biz/triodos_verslaat_kredietcrisis.php
www.keesjemaduraatje.web-log.nl/keesjemaduraatje/2008/09/kredietcrisis.html
www.refdag.nl/artikel/1361341/Melkschandaal+China+breidt+zich+verder+uit.html
www.bnr.nl/artikel/10136365/moeder-profiteert-melkschandaal-china
.
Dubbel oude Goudse kaas
Misschien ga ik beleggen in Goudse kaas. Als de voortekenen niet bedriegen, wordt die straks gemaakt door een groeiend aantal Marokkaanse jongeren en zo investeer je in een veilige, ontgrijzende maatschappij die alle tradities eerbiedigt. Marokkaanse jongeren die Goudse kaas bereiden, dat is pas integratie.
Iedere leerkracht weet dat je vervelende jongeren, jongeren die de les verstoren niet de klas uit moet zetten. Tenminste, je moet dat zien te voorkomen. Notoire lastpakken geef je een verantwoordelijkheid want dat is waar ze eigenlijk om vragen: “Geef mij iets waarvoor ik verantwoordelijk ben. Laat mij meedoen aan deze samenleving, ik heb de leeftijd wel maar de mogelijkheden (nog) niet.” Wie om negatieve aandacht vraagt, vraagt even zo goed om aandacht.
Hero Brinkman is wat dat betreft een beroerde opvoeder. Hij heeft het bij de politie met veel moeite tot onderknuppel gebracht en vond veel voldoening bij de ME (Mat-Eenheid). Dankzij bovenbaas Wilders kon hij zich een weg banen naar het parlement maar als ex-politieman boeit hij niet. Hij figureert eerder als heldentenor maar dan één waarmee je nauwelijks medelijden kunt voelen.
Brinkman is het schoolvoorbeeld van een topartiest in Verbeets operettegezelschap. Er wordt een tweede voorstelling van hetzelfde programma gegeven en Brinkman voelt zich nog beter in zijn rol dan de eerste keer. Terwijl hij zijn lied van de stervende zwaan in de arena zingt, karnen krachtige Marokkaanse armen de melk voor de Goudse kaas. Zij hebben afgesproken dat deze blijft rijpen totdat Brinkman is uitgezongen en zo komen we aan dubbel oude, Goudse kaas. Die brokkelt helemaal vanzelf uit elkaar.
Zolangzamerhand wordt duidelijk waarom het zo leuk is om buschauffeur te zijn. Je klaagt een keer en meteen praat heel Nederland erover. Met je bus rijd je ondertussen in een grote boog om de Oosterwei heen terwijl Brinkman zijn liederen door de je autoradio laat klinken. En dan, o schrik, zie je in het grasland ineens Martine Bijl voor je opduiken die voor de verandering niet met een spruitjesboer maar met Marokkaanse jongeren op stap is. Om een spotje over dubbel oude Goudse kaas te maken.
En terwijl Brinkman zingt en volgens Boris van der Ham de kruisraketten op de jongeren richt, galmt de stem van Martine door heel Nederland. Al melkend laat zij een koe lachen zoals ze nog nooit heeft gelachen en dan blijkt dat Brinkman geen kaas lust. Hij heeft dan ook al weer nergens kaas van gegeten en natuurlijk probeert hij daar de Marokkaanse jongeren de schuld van te geven. “Wie Goudse kaas maakt, moet terug naar zijn eigen land”, klinkt zijn stem nog maar Martine lacht hem uit. La vache qui rit.
Is het u ook opgevallen dat de foto van de Amerikaanse baas van de centrale bank in de Volkskrant wel een foto van Saddam Hoessein lijkt te zijn?
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.volkertvandergraaf.net/Allochtonen/marokkanen_in_gouda.htm
www.maroc.nl/forums/showthread.php?s=4e92a5fe89051d778251aec66e
www.nujij.nl/marokkanen-gouda-willen-revolutie
Populisten, populieren, het gepopel en het gepeupel
Ik ben natuurlijk ontzettend populair met dit blog. Vooral in politieke kringen in Nederland maak ik een toenemend aantal vrienden met mijn opmerkingen, letterlijk: links en rechts. Ik moet zeggen, ik verheug me ook in die populariteit want het is leuk om altijd en overal te worden herkend. Soms komen mensen mij tegemoet met de opmerking “U bent toch een ontzettend bekende persoon”. Wie ben ik dan dat ik dat zal ontkennen? Overigens: de mensen die dat zeggen, ken ik meestal niet maar dat doet er niet toe.
Populair is als woord natuurlijk afgeleid van het woordje “populus” dat in het Latijn “volk” betekende en dan vooral het volk van de stad Rome. “Senatus Populusque”: de senaat en het volk, ze worden nog al eens in één adem genoemd in Romeinse publicaties.
Dat mochten de politici van de dag van vadaag willen. Zij worden zelden in één adem genoemd met het volk tenzij die adem de kloof aanduidt die tussen beide bestaat. Nee, politici van vandaag proberen zich te onderscheiden door de durf om ook “onpopulaire maatregelen” te nemen. Alleen de uitdrukking al “onpopulaire maatregelen”! Dat betekent dan meestal dat ze aan de portemonnee van de mensen komen, zoals nu weer dreigt te gebeuren door die rare verhoging van de accijns op bier. Hou toch eens op met het verhogen van belastingen en maak gewoon scherpere keuzen. Dat zou beter zijn en he zou je zelf er populairder mee kunnen maken.
Oei, die opmerking grenst aan het populisme en dat is een trendy uitdrukking voor opmerkingen dië bij “het volk”, het gepeupel dat niets van politiek begrijpt, in de smaak vallen. Een voorbeeld? “Wij gaan de files oplossen?” Ik vraag me altijd af hoeveel zoutzuur Rita denkt daarvoor nodig te hebben maar goed, het gaat er in als Peijnenburg.
Nu is het eigenlijk wat populistisch om een concurrent in de politiek te betichten van populisme. Bij tijd en wijle maken alle politici gebruik van populismen omdat ze heel goed weten dat het helpt bij het vergaren van stemmen. Bovendien is het gevaarlijk om er al teveel mee te schermen omdat voorgangers daardoor heel goed beschadigd kunnen raken. Thorbecke, Schaepman, Groen van Prinsterer, Kuyper* (met ster dus), Domela Nieuwenhuis, Troelstra, Drees, Joop de Uyl, Colijn . Wiegel en Van Agt waren allemaal populisten. Zij wisten allemaal de juiste toon te vinden om brede massa’s achter zich te verzamelen. Dat is ook niet slecht aangezien het gepeupel niets van politiek begrijpt maar wel heel veel van hebbedingetjes en voordeeltjes. Vooral gratis cadeautjes en in het vooruitzicht gestelde lui(ll)igheid doen het goed.
Nee, het is de kift. Ik denk dat vooral politici die de juiste toon niet weten te vinden, anderen beschuldigen van populisme. Dat is gemakkelijk en dus héél populistisch. Dat heeft ook te maken met hun onvermogen om kritiek te verdragen terwijl ze toch zouden moeten weten dat hoge bomen veel wind vangen. In dat opzicht horen zij populieren te zijn die met de wind meebuigen. Soms vind je de juiste voorbeelden zo maar in de natuur.
Wat hen bindt met de hiervoor genoemde populisten is dat ze staan te popelen om macht te hebben. Jammer want die krijg je alleen maar als een groot genoeg deel van het gepeupel achter je staat en daarvoor is populisme onmisbaar. De boodschap moet dus zijn: begeef je op het terrein van populisme, ja, op gevaar af dat je een gedreven politicus wordt. Als het zover is, win je vanzelf aan populariteit.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.maurice.nl/index.php?itemid=8
www.forumdemocratie.nl/dreigt_nederland_in_de_val_van_gemakzuchtig_populisme_te_stappen
www.mo.be/index.php?id=63&tx_uwnews_pi2%5Bart_id%5D=22552&cHash=26aa6c2c6a
www.dejournalist.nl/tags/tag/populisme
Ochtendkrakers (21)
Je wordt wakker en je denkt:
– Ed heeft het Sinkende schip verlaten, wat overblijft is een dobberende ton.
Wordt het nu “Rita Verdronk”?
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.filmfocus.nl/forum/l/6586-lovely-rita.html
Schuldgevoel
Vandaag meende iemand mij te moeten betichten van een schuldgevoel omdat mijn ouders kolonialen waren. Hij suggereerde dat hij mijn stuk “Indonesië is geen land” had gelezen maar volgens mij is hij er met één enkele oogknipper overheen gevlogen. Daarom zal ik het stuk aan het eind van dit verhaal nog een keer plaatsen.
Nooit van mijn levensdagen heb ik een greintje schuldgevoel gehad over het koloniale verleden van mijn ouders en grootouders. Dat zal uit het stuk ook naarvoren komen, meen ik. Integendeel, ik heb heel duidelijk een genuanceerd beeld gegeven van de daden die Nederlanders in het verleden in Indië hebben verricht. En waarom ook niet?
Ik heb geen schuldgevoel en ik kan het ook niet hebben. Persoonlijk heb ik part nog deel gehad aan wat zich ook maar in Indië af heeft gespeeld. Ik weiger ook een waarde-oordeel uit te spreken over het gedrag van mijn ouders en voorouders waar ook ter wereld. Zij leefden in hun eigen tijd en hun eigen omgeving en daarnaar hebben zij gehandeld en gesproken. Volgens mijn opponent voelde ik me met schuldgevoel en al toch trots op mijn afkomst. Trots? Geen sprake van! Ik vind het wel leuk en bijzonder maar trots, nee…
Ik heb mij ook nog nooit verbonden gevoeld met slavernijmonumenten en dat soort schuldbekentenissen. Ik weiger schuld met mij mee te dragen voor wat er in het verleden is gebeurd en ik ga er ook geen excuses voor aanbieden. Het zou ook een loos gebaar zijn. Ik kan geen excuses maken voor wat anderen, soms honderden jaren geleden, hebben gedaan.
Natuurlijk hoor ik wel eens mensen zeggen dat de nazaten van slaven en ander mishandeld volk daar behoefte aan hebben. Het is jammer voor ze, ze zullen zelf over de kloof die zij voelen heen moeten stappen. Ik kan ze als vrienden en goede buren aanvaarden maar excuses: nee. Die komen bij mij de bek niet uit. En al helemaal niet als ik zie hoe negerstammen elkaar eeuwenlang het leven zuur hebben gemaakt. Al helemaal niet als ik zie hoe Indiërs onderling elkaar dwars hebben gezeten.
Op de dag dat ieder ander mens veel beter is dan ik, misschien zal ik dan een schuldgevoel krijgen en excuses maken. Ik vrees met grote vreze dat ik die dag niet mee ga maken.
Indonesië is geen land
Ik kan me nog goed herinneren hoe Michael Gorbatsjov reageerde op slachtoffers van oorlogsgeweld in Noord-Pakistan. “Die mensen beseffen niet eens dat ze in Pakistan wonen”, zei hij toen. En ja, ik denk dat hij gelijk had. Deze week werd mij gevraagd “wat is een land”?” omdat ik beweerde dat Indonesië geen land was en het nooit zou worden ook. Het antwoord op die vraag is eenvoudiger te geven dan het lijkt.
Een land is het grondgebied dat wordt ingenomen door een staat en een staat is de organisatievorm van een volk. Daarmee komen we op glad ijs want over het begrip “volk” zijn de allerafschuwelijkste oorlogen gevoerd. Toch is er wel een definitie van “volk” te geven. Een volk is een groep mensen waarvan de gemeenschappelijke historische, culturele en eventueel raciale kenmerken en ervaringen sterker zijn dan de kenmerken die hen scheiden.
Dat nu is ook precies de reden waarom Indonesië geen land is. Er woont geen volk maar er woont een mengeling van volkeren. Daarin onderscheidt het land zich bijvoorbeeld van de VS. Daar wonen wel heel veel verschillende rassen maar zij vormen toch één volk. Overigens zijn de bindende factoren daar uiterst dun en blijft de kans op uitéénvallen steeds bestaan. Aan de andere kant wordt de band hechter naarmate ze langer voortbestaat.
Indonesië huisvest een scala aan volkeren die niets met elkaar te maken hebben. De Atjeher voelt geen enkele verwantschap met de Dajak. De Oost-Javaan heeft nauwelijks verwantschap met de West-Javaan, de Papoea onderscheidt zich van de meeste inwoners van Indonesië niet alleen door historie en cultuur maar ook nog door ras en godsdienst en hetzelfde geldt voor de Molukker.
Zeker, Java is een meltingpot van Indonesische volkeren geworden maar zij zij niet met elkaar verbonden door een gemeenschappelijke historie en ook niet door een gemeenschappelijk doel. Dat is ook al weer een verschil met de VS. The American Dream glanst weliswaar niet meer zoals ze dat in het verleden deed maar ze vormt wel een band. mensen gingen en gaan naar de VS om een beter leven te hebben. De negers en Indianen zijn de uitzondering daarop maar…het streven van de eerste groep is er volledig op gericht om zich meester te maken van die droom.
Nu is mij verweten dat ik met mijn stelling dat indonesië geen land is, de kolonialen en hun gedrag heb willen goed praten. Dat is niet het geval, ik heb ze wel wat minder willen criminaliseren. De zogenaamde onafhankelijkheid van de Indonesische Republiek heeft voor een groot deel van haar bewoners niet minder maar meer onderdrukking gebracht dan koloniale tijden. Nu zou dat nog te verteren zijn als de onderdanen van de Soesoehoenan van Soeroekarta of van Djokja onderdrukt werden door hun eigen “Heer der Heren”. Dat is niet het geval. Het is veel erger geworden want de Atjehers, bijvoorbeeld, worden nu onderdrukt door de Soesoehoenan van Djakarta, de president dus. Sinds de Indonesische onafhankelijkheid hebben Indonesische machthebbers misdaden tegen hu eigen bevolking begaan waarbij de daden van Jan Pieterszoon Coen en van Heutsz verbleken. Zegt de naam Ventje Soemoeal iemand nog iets?
Voor de Atjeher, de Lombokker, de Balinees of de Timorees en zeker voor de Papoea is het er eigenlijk alleen maar erger opgeworden. De onderdrukker zit dichterbij en is dus gevaarlijker. Ondertussen is het de Heer in Djakarta die verordonneert dat de inwoners van Kalimantan (Borneo) hun bossen verliezen. Eén van de zwaarste aantijgingen aan het adres van de koloniale planters was dat zij de bevolking verplichtten gewassen te verbouwen waaraan de Indiërs zelf niets hadden. Ze ware goed voor de internationale markt. En zie: het bestuur in Djakarta doet precies hetzelfde in het kwadraat.
“Maar ze besturen nu toch zichzelf?” Dat blijkt dus niet het geval te zijn. Alle vruchten van verkiezingen en hard werken komen terecht op de creditcards van de Soesoehoenan en zijn volgelingen. Nee, de inwoners van Indonesië zijn er met hun “merdeka” geen milimeter op vooruitgegaan. Erger nog, de schijn van zelfbestuur heeft ze verder van hun autonomie afgedreven.
De onmenselijkheid van de koloniale onderdrukking in Nederlandsch Indië valt niet te ontkennen. Er zijn voorbeelden geweest van jhet platbranden van akkers en dorpen. Er zijn onmenselijke strafexpedities geweest maar…er waren ook andere en betere verhoudingen. De dekolonisatie werd dan ook niet gedragen door een meerderheid van de Indiërs. Dat kon ookniet omdat veel mensen niet eens beseften dat ze in Nederlandsch Indië woonden.
De dekolonisatie vond plaats doordat in Nederland een beeld was ontstaan van de harteloze koloniaal die de zieleige inlander onderdrukte en terroriseerde. Misschien werd dat beeld nog versterkt doordat ene reklatief groot deel van de kolonialen aanhanger was van de NSB. Dat viel in 1945 natuurlijk niet te pruimen. Het laatste duwtje van de dekolonisatie werd gegeven door een groep verwende en verwesterde Indiërs onder leiding van Soekarno en Hatta die nooit meer dan enige tienduizenden aanhangers hebben gehad. Een representatieve hoeveelheid van de Indische bevolking was dat nauwelijks te noemen.
Daarom zou het goed zijn als we ons niet steeds weer door hypes lieten meeslepen. Voor zover het de Antillen aangaat, zou het beter zijn om af te zien van die zogenaamde onafhankelijkheid. De eilanden zullen het slagveld worden voor de VS en Venezuela en ten prooi vallen aan de slinkse politieke acrobaten die nu eenmaal overal te vinden zijn. Nee, de status van “gemeente” zou een goede oplossing zijn. Het zou ons niet voor de tweede keer een archipel in de ellende doen storten.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Http://politiek.wordpresss.com
Service
www.judithhamerlinck.nl/schuldgevoel.htm
www.entoen.nu/venster.aspx?id=23
www.slavernijmonument.nl/index.php?page=3
www.nobodyhere.com/excuses.hier
www.wazamar.org/gen-links/b-Ned-Ind.htm
www.wereldpagina.nl/index.php/Nederlandse_Antillen
Twilight zone
Op één van mijn andere weblogs, www.mythologie.wordpress.com , schrijf ik een fantasyverhaal. Wie de inhoud ervan willeren kennen, moet er maar eens gaan kijken. Hier noem ik het omdat op mijn blog “Meer van Galilea” inmiddels 196 reacties zijn gekomen. Een groot deel is afkomstig van mensen die teleurgesteld zijn in hun ooit beleden christelijke geloof en die daaruit de conclusie hebben getrokken dat de geestelijke wereld onzin is.
Dat vind ik jammer. Tegen wil en dank word ik nu in de rol van “verdediger van het Christendom” gedrongen. Niet omdat het Christelijk geloof mij zo na aan het hart ligt maar omdat ik het standpunt verdedig dat er “meer” is. In de ogen van sommige reageerders moet ik wel een orthodox Calvinist lijken.
Nu kan mij dat niet zoveel schelen. Wat ik wel belangrijk vind, is de stelling dat een deel van onze omgeving wordt ingenomen door “iets” dat niet mathematisch of wetenschappelijk waarneembaar is. Er zijn twee belangrijke redenen die mij tot die overtuiging brengen. In de eerste plaats is alleen de aannemelijkheid van zo’n geestelijke wereld uitdagend genoeg om ongebreidelde fantasie te laten leven. Die fantasie is weer de bron van humor, wetenschap, liefde en veel meer mooie dingen in het leven. Ook seksualiteit kan uitsluitend bestaan bij de aanwezigheid van onbegrensde fantasie, al maakt lang niet iedereen daar dan gebruik van.
In de tweede plaats is het belangrijk om iets aan te nemen voor waar zonder dat daarvoor het “wetenschappelijk”bewijs bestaat. Iets “voor waar aannemen” vereist “vertrouwen”, het vertrouwen dat het zo zal zijn. Die hoge vorm van vertrouwen is de bakermat van het gewone vertrouwen dat mensen al dan niet in elkaar hebben. Het is ook niet te verwarren met goedgelovigheid. Echt vertrouwen bestaat op grond van een zekere waarneming ook al is die niet in cijfers en metingen uit te drukken.
Ongebreidelde fantasie vormt dan ook de basis voor wetenschappelijke vindingen. Alles wat de mens kan bedenken, kan ook bestaan. Dat heeft de geschiedenis aangetoond. De vraag of zo’n gedachtenspinsel een rol gaat spelen in het dagelijks leven van mensen is afhankelijk van behoeften en technische mogelijkheden of ontdekkingen. De deuren van de tempel van Jeruzalem werden met behulp van een stoommachine geopend en gesloten maar in geen enkel ander opzicht pasten de Joden het principe toe: omdat zij er geen behoefte aan hadden.
Nu weten wij geen van allen wat mensen in de toekomst nog gaan bedenken. Daarbij zullen vermoedelijk dingen zijn die nu niet eens in onze hersenen opkomen. Ze liggen op dit moment nog buiten de grenzen van ons menselijk bewustzijn maar kruipen er op een goed moment in. Of niet en dan blijven zij voorgoed buiten onze invloedssfeer. Erg is dat niet maar het is wel een aannemelijke mogelijkheid.
Misschien, heel misschien lichten wetenschappers binnenkort een tipje van de lsuier op. Kortgeleden slaagden zij erin een planeet te fotograferen in een ander zonnestelsel. Dat was nog nooit eerder gebeurd. Misschien blijken de levende wezens op deze planeet totaal andere toepassingen te heben ontwikkeld uit stoffen en materialen dan wij. Misschien heben zij ontdekt hoe je met zilverpapier kanker kan bestrijden. gewoon door een andere kijk op de zaken, gewoon doordat ze andere zintuigen hebben. Of omdat hun hersens op een andere manier in elkaar zijn gewikkeld of omdat ze helemaal geen hersens hebben.
Wie niet bereid is aan te nemen dat het onmogelijke mogelijk is, maakt de mens hersendood. Daarom, en daarom vooral, zouden politici veel meer moeten werken aan hun eigen fantasie en aan die van jeugd en jongeren. Dat zou het vertrouwen en de hoop doen toenemen en omdat er zoveel wonderlijks te ontdekken valt, misschien zelfs de liefde. Vertrouwen, hoop en liefde, het grenst aan fantasie. Een fantasie die zelfs bij de agnost bestaat in zijn zaligmakende geloof in de toekomst maar eigenlijk is hij of zij een idioot.
Het geloof in de toekomst is een geloof in iets dat niet bestaat, nooit heeft bestaan en nooit zal bestaan omdat het altijd anders zal zijn dan je denkt. Een bewijs voor de toekomst is niet te geven en al helemaal niet volgens de “wetenschappelijke”en zintuigelijke methode. De toekomst: is niet meer dan een abstracte projectie van het heden en verleden. Niet te vatten in cijfers en bewijzen want niemand weet of er zelfs maar een schim van een toekomst zal zijn. Maar wie erin gelooft, gelooft in het onmogelijke en dat is mooi
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.myhomeplanet.nl/Fantasie1.html
www.nl.shvoong.com/books/science-fiction
www.libertarian.nl/NL/archives/001802.php
Politiek 