Vanmorgen was een psycholoog op bezoek bij het nationale tuttebelletje van GMNL en hij kwam met een opmerkelijke mededeling: kinderen hebben meer last van een scheiding dan we dachten. Nou, dat dacht ik al.
De psycholoog meende dat ouders in gedeeld ouderschap zich meer zouden moeten kunnen inleven in de problemen van hun kind. Minder ruzie maken ook. Ja, dat haal je de koekoek. In verreweg de meeste gevallen waren de ouders niet eens in staat zich in te leven in de situatie van hun partner en leidde dat tot ruzie maken. Als ze wat meer empathie hadden gehad, was er geen scheiding gekomen. Pas op: de meeste gevallen maar ook weer lang niet allemaal.
Gebrek aan empathie en ruzie liggen naast elkaar en ze blazen zelfs het bestuur van de PvdA op. Die partij gaat op het ogenblik door een diepe crisis, iets dat partijen allemaal op hun beurt meemaken. Een diepe crisis maar de oplossing ligt minder diep, misschien wel ondiep al moet je daar wel diep over nadenken.
Ik heb niets tegen Wouter Bos maar als hij zegt “Mensen mogen veel verdienen, vooral als we er allemaal beter van worden”, dan wordt het mij ook een beetje te gortig. Kan hij mij alsjeblieft duidelijk maken wat ik beter ben geworden van de bonussen van Anders Moberg en Rijkman Groenink?
Kan hij dat alsjeblieft ook even gaan uitleggen in de wijk Ondiep in Utrecht? Echt uitleggen, bedoel ik. Zodat die mensen daar ook denken: “Verrek zeg, die zakkenvullerij van die topmanagers heeft ons wel heel veel voordelen opgeleverd.” Jahaa, want in die termen denkt dit verongelijkte deel van de PvdA-achterban. En terecht natuurlijk. Vage praatjes voor de vaak, daar heeft niemand wat aan. Idealen zijn een mooi bindmiddel maar ze kunnen niet zonder gezamenlijke belangen.
“Als we er allemaal beter van worden”, dat is een kreet die wijst in de richting van de brede volksstroming die de PvdA had kunnen worden. Maar wel héél vaag. Dat woordje “allemaal” daar zit het hem in. Dat suggereert dat straten vol werklozen en uitkeringstrekkers op hun knieën naar het huis van Groenink moeten trekken en een kaarsje branden. Wij zijn zo dankbaar! “De man heet natuurlijk niet voor niets Rijkman. “Hij wel”, zo zullen ze daarbij in stilte denken.
Wouter staat voor het probleem de twee belangrijkste elementen in de PvdA bij elkaar te houden. Dat kan misschien wel maar dan zal er toch íets moeten zijn dat die twee lagen bindt. Niet het oppervlakkige gepraat over “wat die ondernemers doen is goed voor de werkgelegenheid”. Nee, concreet, een doel om naar te streven. Een gezamenlijk doel om naar te streven. Als zo’n gemeenschappelijk ideaal van “Jan met de Petten en Truzen zonder Hoed en aan de andere kant de “doctorandussen” zich niet vermengt met een gemeenschappelijk belang, dan komt er straks een grote olifant die het sociaaldemocratische kaarsje uitblaast.
Dat zou niet goed zijn voor Nederland maar wel een logische ontwikkeling. Het vergaat de PvdA dan als de ABN Amro die bijna letterlijk tussen Scylla en Charibdis koerst. In het beste geval, valt de partij dan in twee delen uiteen die ieder, al dan niet, weer op zoek gaan naar fusiepartners. De strijd om het sociaaldemocratische gedachtengoed barst daarna in volle hevigheid los en die wordt gewonnen door…de SP.
Empathie, invoelingsvermogen in de ander, dat hebben beide elementen binnen de partij nodig. Nu is empathie zo ongeveer het moeilijkste wat er in de wereld bestaat. Verplaats je in andermans positie. De burgemeester van mijn gemeente heeft in zijn Burgerjaarverslag zijn ambtenaren daartoe opgeroepen. Of hij daarmee een roepende in de woestijn zal zijn? Voor zover ik hem ken niet maar of zelfs zijn daadkracht voldoende zal zijn om de boodschap in de hersenpan van zijn medewerkers te laten landen? Het blijft de vraag.
Empathie is nodig in alle geledingen van de PvdA, een breedgedragen invoelingsvermogen. Ga er maar aan staan. Eén ding is zeker: als het nu niet lukt, dan zal het nooit meer lukken. !
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
Politiek 
Geef een reactie