Sorry Marlous, ik heb van je gejat. Alleen maar een idee en geen fiets en bovendien zeg ik het nog eerlijk ook. Het kwam me zo goed uit. Jatten is een soort wereldwijd cultuurgoed geworden en het mag ook wel zolang je er maar een goede smoes voor hebt.
Kijk nu eens naar de “Autonomen”. Hun autonomie berust vooral op het zelfbedachte recht op vernietiging van andermans eigendommmen. Niet de grote internationals of de wereldleiders hebben van hen het meeste te lijden. Nee, het zijn de kleine, sappelende, zwoegende winkeliers en ondernemers die letterlijk met de brokken zitten. Het is ook de “oppassende burger” (wat dat dan ook moge zijn) die er last van ondervindt. En verbaasd over zoveel tegenwerking van alle kanten, probeert hij of zij de eigen verantwoordelijkheid te nemen. Die wordt overigens wel door een gummiknuppel uit handen geslagen.
De “Autonomen” strijden tegen de globalisering, die dezer dagen weer eens vorm krijgt in de bijeenkomst van de allermachtigsten der aarde. Nou ja, machtig… het zijn ook maar zielige, zeurpieterige zeikerds, hoor. Compleet met jeuk aan de kont, urineleiderproblemen, maagzweer en aambeien (een aandoening die veroorzaakt wordt door het veelvukldig zitten op pluche). Heel die jeukerige jetset wordt afgeschermd door politiemensen, blokkades, pantserwagens en al die andere symbolen van vrijheid, democratie, transparantie en participatie. Alleen het schuurpapier wordt doorgelaten, tegen de jeuk.
Wie het zich allemaal ziet afspelen, krabt zichzelf onvermijdelijk achter het oor. Zou één van die zeurende zeikerds wel eens bij zichzelf te rade gaan en zich afvragen wie hij of zij eigenlijk vertegenwoordigt? Wie het goed meent met “het volk”, zou zich toch niet zo hoeven afschermen? Hij zou bejubeld en verafgood moeten worden. Het zou er uit moet zien als een paus die nieuwe heiligverklaringen uitspreekt.
“Wir sind das Volk” scandeerden de Oostduisters aan de vooravond van de val van de Muur. De communistische leiders waren vergeten wie het volk eigenlijk was en zagen zichzelf, dikgebuikt en wel, als de intellectuele voorhoede van de armzalige massa die ze zelf verder naar de verdommenis hadden geholpen. De G8 is niet meer dan het Politbureau van het “Vrije Westen”. Terwijl zij nog de laatste kaviaar met champagne opboeren, brult de massa buiten “Wir sind das Volk”.
Ondertussen krijgen megalomane bedrijven volop de kans om elkaar op te slokken en daarbij met budgetten te smijten waarmee de honger in Afrika en de oorlog in Darfur in één klap tot een eind gebracht kunnen worden. Economische groei! Get lost! Er is trouwens nog nooit een bewijs gevonden voor de positieve uitwerking van bedrijfsconcentraties op de economie. Alleen de hijgerige peterpauldevriesachtige hebzuchtigen spinnen er garen bij.
Onder het mom van individualisering en particulier ondernemerschap krijgt een reeks van zelfbedachte mega-ondernemingen volop de kans om te spelen met nationaal gevoel, werkgelegenheid en sociale samenhang. Langzaamaan nemen mastodontische organisaties (bedrijven kun je het niet meer noemen) de plaats in van nationale staten. Democratische controle 0, belangstelling voor sociale cohesie en milieu 0, uitsluitend gericht op het vullen van de eigen, bodemloze maag. De inhoud daarvan wordt afgeschermd door kapitaalvretende afweersystemen, raketschilden genaamd, want de monsters zijn desnoods bereid elkaars maag leeg te vreten. Dat moet je zien te voorkomen.
Ik zou hier in kunnen gaan op de absurditeiten rond ABN Amro maar dat kost me gewoon teveel tijd en plaats. Wie het horen wil, komt maar met me praten. Wat zeker is, is dat we van de drogreden van economsiche groei af moeten. Het zou waarschijnlijk goed zijn te werken aan economische krimp: minder overhead, minder hoge kostprijzen, minder hoge lonen, meer kleine zelfstandigen, minder druk op het milieu en vooral minder G8.
En natuurlijk, er zijn altijd profeten die het beter weten en zeggen dat het niet zo’n vaart zal lopen. “We zijn er immers zelf bij.” Ja en? Dat is nu juist precies het probleem. We zijn er bij en laten het maar voortgaan omdat we worden gechanteerd met werkgelegenheid en welvaart. En als dat niet meer helpt, dan begint één van de zeurderige zeikerds wel iets te roepen over terrorisme.
Terrosisme waarvan de inwoner van de gemiddelde stad of het gemiddelde dorp geen last heeft. Die heeft alleen maar ellende van opdringerige projectontwikkelaars, uitbreidende bedrijven die meeuweneieren platwalsen en uit hun krachten groeiende vliegvelden. De lokale gemeenschap heeft last van internationale ontwikkelingen en daar zijn lokale bestuurders zich nog veel te weinig van bewust.
Kortgeleden wenste de gemeenteraad van mijn gemeente een motie niet te bespreken die een internationale zaak aanging. Dat is al jaren zo en het indienen van de motie was dan ook ondoordacht, ja zerlfs een beetje Weltfremd. Toch zou het goed zijn als gemeenteraden zich beraadden op standpunten over internationale zaken en een manier om daarmee om te gaan. Duurzame afzijdigheid is nauwelijks vol te houden. Dat betekent politiek denken met verdieping. Juist nu de politieke partijen aan invloed inboeten, is de inbreng van gecontroleerde, lokale vertegenwoordigers van belang.
Niet een wilde motie en ook geen verwijten in de richting van andere partijen maar een zorgvuldige analyse van de mogelijkheden kan de weg daar naartoe zijn. Een noodzakelijke weg want, globalisering of niet, mensen in de hele wereld hebben wel meer met elkaar te maken gekregen dan in het verleden. Wie zijn autonomie wil behouden, moet daarvan doodrongen zijn. Met z’n allen kunnen lokale bestuurders op die manier de kracht ontwikkelen van Jerommeke en autonome relschoppers en G8e afgevaardigden met de koppen tegen elkaar beuken. Hier, op het dorpsplein ligt het fundament van de macht. Wir sind das Volk!
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
Politiek 
