Gisteren werd ik door de gemeente uitgenodigd om mijn mening te zeggen over het wekelijkse overleg met het college van B&W. Leuk natuurlijk voor een columnist. Je mening zeggen, daar ben je dagelijks mee bezig.
Terwijl ik de vragen zat te beantwoorden en duidelijk maakte hoe slecht het ervoor stond met de journalistiek in Nederland, werd me steeds duidelijker dat het niet alleen aan de journalisten ligt. Voorlichters zijn eigenlijk vooral ingehuurd om de verschaffing van informatie tegen te gaan. Dat doen zij door informatie uit te dragen die ongevaarlijk is. Op die manier smoren ze een deel van het onderzoekende karakter van de journalist in de kiem. Die is dan ook steeds meer tevreden met het feit dat hij een verhaal heeft. De inhoud doet er dan minder toe. Zijn of haar redacteur kijkt er al netzo tegenaan want er moet vooral papier gevuld worden.
Zou het de bedoeling zijn de journalistiek stilzwijgend monddood te maken (kijk dat is nou eens een leuk aforisme)? De reputatie van journalisten is al niet al te best en cirkelt rond “praatzieke drinkebroers” en “onverantwoordelijke kletskousen”. Nu moet ook nog hun behoefte aan waarheidsvinding het ontgelden. Als dat is gelukt, zijn we van die lastpakken af.
Vanmorgen hoorde ik van de nieuwslezer dat president Boesj in Rusland de persvrijheid aan de kaak ging stellen. Kijk, dat past aardig bij het beeld. Zonder het te beseffen had de taalvirtuoos van het nieuws een uitdrukking gebruikt die bij mijn overpeinzingen aansloot. “De persvrijheid aan de kaak stellen”. Ja zeker, die persvrijheid is een gevaar voor de machthebbers. Stiekem vermoedde ik dat Boesj HET GEBREK AAN persvrijheid aan de kaak zou stellen. Hoewel, met Boesj weet je nooit.
Tot sterkte
Kaj Elhorst
Politiek 
Geef een reactie