Dit keer geen trein maar een bus. Een bus waar het moegefeeste publiek zich naartoe sleept met koffers op wieltjes over een, ja grappig, pad van grind. Het rolt wel maar niet de goede kant op. Halverwege is het graf van een gesneuvelde soldaat. Rusland is ermee bezaaid. Vriend Stalin heeft 25 miljoen slachtoffers in zijn eigen land op zijn geweten. Hitler zou daar zijn vingers bij aflikken.
De bus ziet er niet slecht uit maar met de weg is het anders gesteld. Het hobbelt een beetje tijdens het rijden maar al van jongsafaan heb ik daar geen moeite mee. Zo voel je tenminste dat je rijdt. Bos, bos, bos, ondertussen hoor ik dat we eigenlijk helemaal geen feest hadden mogen vieren in het vakantieoord aan de kust. Het ligt binnen een restricted area vanwege de nabijzijnde kernreactor, Sosnovy Bor. Alleen bewoners van het gebied zelf mogen er komen. Het maakt niet uit want voor ons zit het feest erop.
We hebben besloten nog twee dagen in St. Petersburg door te brengen want dat ligt vliegtechnisch wat handiger en het is leuk. Tenminste, dat lijkt ons zo. Wat we precies in de stad gaan doen, is nog niet duidelijk. Twee dagen in St. Petersburg is verrekte weinig, eigenlijk heb je meer aan twee weken en dus moet je heel orgvuldig met je tijd omgaan. De Hermitage doen we in geen geval want daar zijn we dertig jaar geleden uitvoerig rondgeleid en ondertussen heeft het ex-winterpaleis alleen maar een likje verf gekregen. Veel hangt ook af van het weer en dat is vandaag, zondag, belabberd.
De bus raast verder, door dorpen, bossen en akkergebieden. Onderweg stoppen we bij een vesting maar alleen maar om de chauffeur en wat andere verslaafden een trekje aan de sigaret te laten nemen. Verder gaat het weer. Het bos wordt hier en daar plotseling onderbroken door grote pijpleidingen die nergens vandaan lijken te komen en ook nergens naartoe gaan.
Plotseling deelt de chauffeur ons doodleuk mee dat hij niet helemaal naar St. Petersburg gaat. Mag niet van de baas want hij heeft nog een eindje te gaan, helemaal naar Moskou. Het is één van de vele desillusies die Russen je soms bezorgen. Afspraken maken is in dit land bijzonder moeilijk. Een echte vaste afspraak lijk je met niemand te kunnen maken. En, om nog maar even op de aanleiding van onze reis terug te komen, een huwelijk is dat ook niet. Daarover later.
De bus brengt ons naar een plaats, Gatschina genaamd, en daarvandaan kunnen we met de trein verder. Dat is duidelijk want de trein staat al klaar op het moment dat we stoppen. met onze herinneringen aan treinverbindingenin het achterhoofd wordt dat dus rennen en hollen om nog in te stappen. Tijd om echt afscheid te nemen van onze Russische vrienden is er daardoor nauwelijks.
Deze trein schudt en kraakt nog erger dan de vorige maar er is geen Ochrana en dat is weer positief. Er zij wel verkopers van allerlei artikelen, je vindt ze in elke trein in Rusland. Ze verkopen, illegale, CD’s en DVD’s, tijdschriften, schoenen en in onze coupé zit deze keer zelfs een verkoper van pleisters. De verkopers houden bij binnenkomst een heel verhaal over hun produkt waarop haast niemand reageert. Het lijkt me een frustrerende manier om aan je geld te komen maar goed…het particulier initiatief staat hier nog in zijn kinderschoenen. Voor de meesten in elk geval wel. Een enkeling heeft een paar jaar geleden een stevige graai in de partijkas van de CP kunnen doen en zo’n startkapitaal is natuurlijk altijd welkom. Wie die kans heeft gehad, is inmiddels ruimschoots boven Jan. Een communist die zich tot kapitalist bekeert, doet Rijkman Groenink en Anders Moberg tot sukkeltjes verbleken. In de voormalige heilstaat tiert het verschil tussen rijk en arm welig.
We zijn er. De trein rolt het Baltisch Station binnen en even later staan we buiten. Op het plein voor het station groept een achttal weilde zwerfhonden bij elkaar waarvan er één zwaar gewond is. Ze zijn beroemd. Ooit wilde de overheid de zwerfhonden van het station afschieten maar toen kwamen de Petersburgers in het geweer. Sindsdien hebben ze een bevoorrechte positie in de stad. Twee taxi’s brengen ons in vliegende vaart naar ons hotelletje nabij de Admiraliteit en die avond eten we in een luxe restaurant in een zijstraat van de Nevsky Prospekt. Te duur voor de gemiddelde Rus, heel acceptabel voor ons. En de zon gaat opnieuw nauwelijks onder. Wie denkt dat het allemaal niets met politiek te maken heeft, moet niet aan politiek doen.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.strangelove.net/~kieser/Russia/villagestructures
www.traveljunkies.nl/wereldreis/rusland/transsiberie
www.russischinrusland.nl/sin.htm
www.easytobook.com/…/sint-petersburg/treinstations/baltisch-treinstation-l857-hotels/3-stars
www.bennenk.com/Rusland/Petersburg1%20Body.htm
/
Politiek 