Risicomeiden

Kortgeleden interviewde ik een geslaagde, vrouwelijke ondernemer van een IT-bedrijf. Tijdens het gesprek vroeg ik haar of ze als vrouw bij een klant niet gemakkelijker binnenkwam dan een manlijke concurrent. Het antwoord was veelzeggend: “binnenkomen doe ik misschien wel sneller maar in het vervolggepsrek moet ik veel beter mijn best doen dan een manlijke collega.”

Ik moest aan dat gesprek denken toen ik donderdag in de auto op BNR de zoveelste  oeverloze discussie hoorde over vrouwen aan de top. Die discussies bewegen zich meestal in eindeloze, vicieuze cirkels en het gekke is dat men steeds weer bij dezelfde vertrekpunten begint. Het meest populair in dat opzicht is: “vrouwen zijn niet ambitieus genoeg” en “Nederland loop achter als het gaat om het aantal vrouwen aan de top.” Het eerste argument beschouw ik als een leugen en het tweede is absoluut irrelevant.

Ik ken minstens één vrouw die ik inmiddels als een  goede vriendin beschouw en die zichzelf tot de succesvolle ondernemers mag rekenen. In dat opzicht heeft ze het vermoedelijk verder geschopt dan ik. Nu is dat laatste geen graadmeter maar het is toch aardig om even te vermelden. Zij onderschrijft tegelijkertijd grotendeels mijn mening als het gaat om werkende vrouwen en vrouwen aan de top. Wie ambitieus genoeg is, moet de top kunnen bereiken zonder veel meer moeite te doen dan een man. Niemand hoeft echter naarboven geschopt te worden terwille van het maatschappelijk evenwicht. De hierboven genoemde vriendin voelt zich ook beledigd door gedachten over quota. Vrouwen die over kwaliteiten beschikken, kunnen het best redden zonder overheidssteun. Ik kan die gedachtengang heel goed volgen.

Er zijn wel eens mensen geweest die dachten dat ik een absolute tegenstander was van vrouwen aan de top. Sommige van mijn publicaties lijken ook in die richting te wijzen, vooral als ik spreek over het “glazige plafond” (typ in onder “search”) . Het tegendeel is waar. Ik zie heel veel heil in vrouwen aan de top mits zij zichzelf blijven en hun vrouwelijkheid behouden. Wie probeert een man te imiteren, staat wat mij betreft naast de pot te plassen. (Ja, inderdaad, in dat geval is het “staat”). Broekpakken en stropdassen zijn in mijn ogen voor een vrouw geen teken van emancipatie maar juist van verdere onderwerping aan de man.

Tijdens de discussie hoorde ik het méér dan ergerlijke verhaal van raden van bestuur en commisssarissen die geen vrouw in de bedrijfstop willen toelaten omdat zij risico’s willen mijden. Vrouwen zouden een ander carrièrepatroon vertonen dan mannen. Ja, natuurlijk stelletje idioten! Daar gaat het nu juist om. Het moet ook anders zijn. Bedrijven zouden zich in de handen moeten knijpen en God op hu blote knieën moeten danken als ze een vrouwelijke manager krijgen die haar vrouwelijkheid tot onderdeel van het management maakt. Waarom? Omdat vrouwen, al dan niet genetisch bepaald, andere zienswijzen en kwaliteiten met zich meebrengen dan mannen. Kwaliteiten die het management in een heel goede richting kunnen sturen. Wie die andere, nieuwe inbreng niet aandurft, moet zichzelf geen ondernemer en ook niet eens manager noemen maar professionele looser.

Van de redacties waarvoor ik werk, wordt de meerderheid aangestuurd door een vrouw en ik voel me daar heel prettig bij. Ben ik niet ambitieus genoeg? Gezien mijn ervaring en leeftijd had ik al lang een reeks aan hoofdredacteurschappen op mijn naam kunnen schrijven. Het zou mij qua verantwoordelijkheden en inkomensniveau dichter in de buurt hebben gebracht van mijn eerder genoemde vriendin maar ik houd teveel van het journalistieke handwerk. Dat is óók ambitie. Groeien in het handwerk. Misschien  dat veel vrouwen het moeilijk vinden om dat los te laten. Het zou kunnen zijn en in dat geval zou ik ze graag gelukkig laten zijn in het werk dat ze doen. Het zou mooi zijn als we ons voor het Nieuwe Jaar eens  voornamen wat minder te letten op cijfers in binnen- en buitenland en méér op de geluksscore. Als ik me niet vergis, biedt de financiële crisis in dat opzicht ruime mogelijkheden.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.blogjump.eu/index.php?2008/12/16/1061-hoogtevrees

www.vrouwenmetambitie.nl

www.carrieretijger.nl/carriere/vrouwen/valkuilen

www.adriaanmeij.com/2007/06/15/als-meppeler-meiden-meer-kinderen-baren

www.wietdebruijn.nl

www.carrieretijger.nl/carriere/vrouwen/succes

www.depers.nl/economie/118279/Verplicht-meer-vrouwen-aan-top.html

www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=68871

www.nrc.nl/W2/Lab/Profiel/Vrouwen/aandetop.html

www.volkskrant.nl/economie/article377306.ece/Aantal_vrouwen_in_top_is_onbekend

OPZIJ voor HEM

Vorige week stelde ik een door mij zeer gewaardeerd vrouwelijk raadslid voor om in een duobaan het hoofdredacteurschap van OPZIJ, Neerlands enige breiclub op papier, op ons te nemen. Zij is een gematigd feministe. Het leek mij leuk om gezamenlijk aan een project te werken en ik zag het als de beste oplossing voor het wat navelstaarderige teutebollenblaadje. Echt, er is heus wel iets van te maken.

Ik stelde daarbij dat ik dan de journalist zou zijn en zij …de vrouw. Ja, ik ben een geboren journalist en zij is een geboren vrouw. Vooral aan dat laatste weiger ik te twijfelen. Daaraan is ook niets denigrerends want het “vrouw-zijn” is bij OPZIJ een specialisme, zowel in de presentatie als voor wat betreft de inbreng. Mijn belangstelling voor het hoofdredacteurschap van het blad kent verscheidene kanten. In de eerste plaats ben ik al vele jaren rijp om een volwaardig hoofdredacteurschap op te nemen. Dat heeft dus te maken met een soort beroepseer.

In de tweede plaats meen ik het beter te kunnen dan Ciska Dresselhuys en in de derde plaats vind ik dat er met OPZIJ best iets te doen zou zijn. Wie de positie van de vrouw wil verbeteren, moet natuurlijk de vrouw mobiliseren maar dat is maar één deel van het verhaal. In de tweede plaats, of eigenlijk de eerste, moet de wereldhervormer zich richten op de man. OPZIJ moet dan ook grotendeels een blad voor de man worden. Het moet duidelijk maken hoe breed en boeiend de kwaliteiten van de vrouw zijn. Op een manier die de man aanspreekt. Tja, dat lukt niet door een beetje potterig bij elkaar te kruipen en lieve briefjes aan elkaar te schrijven, ook niet in de vorm van een tijdschrift.

En dan die maatlat! Die is toch alleen maar bedoeld voor de kneuterige lezeressen van het blad om zich te verkneukelen aan het afzeiken of bewonderen van een manlijke personage? Wat een gotspe! Je gaat toch in een blad voor vrouwenemancipatie geen mannen ten tonele voeren die het fantastisch hebben gedaan of die zelfs maar de moeite waard zijn om genoemd te worden? Daarmee maak je zo’n man veel te belangrijk en eerlijk gezegd…vrouwvriendelijkheid hoort vanzelfsprekend te zijn voor mannen. Als je ziet wat ze verder doen met vrouwen! Ze zouden zichzelf totaal ongeloofwaardig en verachtelijk maken als ze zich niet vrouwvriendelijk opstelden. Nou ja, kennelijk zijn veel mannen ongeloofwaardig en verachtelijk, maar dat terzijde.  

Het is maar één van de vele voorbeelden van vrouwen die zich in eigen vlees snijden want…wat te denken van Agnes Jongerius en haar vrouwenquota voor topposities in het bedrijfsleven? Daarmee probeerde zij vermoedelijk te solliciteren naar de baan van Dresselhuys want o, o, o… Snapt zij eigenlijk wel dat zij daarmee de vrouw denigreert en verlaagt tot een wezen dat een rollator nodig heeft om te trainen voor de 100 meter horden op de Olympische Spelen? Stel je toch voor dat je als vrouw op die manier aan een hoge baan komt. Dan zit je toch echt in een kutpositie.

Nee, OPZIJ wordt, als het aan mij ligt, een blad voor HEM. Een man als hoofdredacteur die ook naar buiten toe optreedt, maakt duidelijk dat de emancipatie bij de vrouwenbeweging ver is gevorderd en dat zij heeft begrepen wat goed voor haar is. Een vrouw als hoofdredacteur maakt duidelijk dat vrouwen belangrijke maatschappelijke posities kunnen bezetten en…dat het blad nog steeds draait om de vrouw. Een vrouw die jonge vrouwen kan stimuleren om zich in te zetten en om moeite te doen. Een zelfbewuste vrouw die de dagelijkse discussies rond de verdeling van taken kent.

Zo één is het raadslid waarvan ik sprak. Nu moet ik toegeven dat mijn werkpakket wat meer mogelijkheden biedt om een hoofdredacteurschap te incorporeren. Dat komt doordat zij tot op heden geen redactionele activiteiten uitvoert en ook niet lijkt te ambiëren. Zij heeft overigens wel een artikel geschreven voor het PvdA-blad “Lokaal Bestuur” waarin zij de absurditeit van de eerder genoemde vrouwenquota aantoont. Ja, ik weet wel met wie ik zaken wil doen.

OPZIJ voor HEM, het moet de nieuwe insteek worden voor de reconstructie van een tijdschrift dat nu alleen nog maar geschikt is om de kattenbak van een vrouwtjespoes schoon te maken. Dat lijkt me een mooie afsluting want ik ga deze column gebruiken als sollicitatiebrief.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.deverzethendel.cvanlangeveld.nl/

www.opzij.nl/opzij/show/id=18755

www.radicaalfeminisme.nl

www.vrouwennuvoorlater.nl/divers/dollemina.htm

www.wijblijvenhier.nl/index.php?/archives/1551-Opzij-discrimineert.html

www.nu.nl/news/1527097/36/rss/Opzij_moet_mannen_een_kans_geven.html

 

 www.opzij.nl