Het leven is prachtig, vooral voor een journalist die ook columns schrijft. Morgenmiddag ga ik op bezoek voor een serieus interview bij een kamerlid over de wajong, wat niets met wajang te maken heeft, en vanavond schrijf ik een lekker prikkelend stukkie over twee landelijk bestuurders: Guusje Geluk en Appie Gezondheid, ook wel bekend als de heer Bitterbal en mevrouw Olijfje.
Dat moet wel even want die twee zijn lekker bezig. Guusje beklaagt zich over de mentaliteit van het lagere volk dat wel papiertjes op straat gooit omdat de gemeente het wel zal opruimen maar de belasting te hoog vindt. Nou, voor iemand die alsmaar hoge belastingen vaststelt, vind ik dat een hoog borreltafelgehalte en daarmee zijn we al aardig in de buurt van Appie. Appie heeft tabak van de horeca omdat ze overal weer asbakken op tafel zetten terwijl hij heel hard had geroepen dat het niet mocht. Horecapersoneel heeft namelijk recht op een rookvrije werkplek, uitlaatgassen van auto’s en brommers niet meegerekend.
Guusje beklaagt zich ook over het lagere volk dat alsmaar van die ongebreidelde taal over straat slingert. Ze heeft gelijk, vooral als die taal gepaard gaat met een veel te vroeg afgestoken stuk vuurwerk. Ondertussen houdt Guusje de hand op de knip van de portemonnee als de gemeente Gouda tien miljoen voor gezinscoaches vraagt. “Nee, dat geld is er zeer beslist niet”, zegt ze ijskoud. Dat kan ik begrijpen want het geld gaat op aan de controles die Appie laat uitvoeren in de kroeg, aan de borreltafel. Gelukkig levert dat ook weer geld op en het restant heeft Guusje dan nog net kunnen krijgen om de gemeente Gouda mee ontevreden te stellen.
Nu zouden er misschien al heel wat minder gezinscoaches nodig zijn als het lagere volk gewoon de kroeg kon induiken, zich verslikkend in een alles verstikkend rookgordijn, hoestend en proestend naar buiten komend zodat er niet eens meer adem is om lelijke taal over straat te schreeuwen. Maar zo’n simpele oplossing ziet Guusje natuurlijk niet voor zich want dan gaat het taalgebruik van diverse kamerleden wel weer erg opvallen. Zo’n Wilders of Brinkman uiten zich in een stijl die van geen rookverbod weet maar alles van borreltafels. Asbakkentaal dus. Dat is het parlementaire voorbeeld.
Zo blijkt maar weer eens dat goed voorbeeld goed doet volgen. Guusje en Appie moeten goed begrijpen dat die papiertjes op straat en de opvattingen over de gemeente door de overheid zelf worden gestimuleerd. Het is toch ook zo dat als je een probleem hebt, dat de overheid dan wel iets leuks voor je bedenkt? Je hoeft toch ook haast niets meer zelf te doen? Tegenwoordig kies je geen rookvrije plek, nee je hebt er recht op. Lekker gemakkelijk. Waarom is dat éne papiertje dan ineens zo erg? Nou ja, behalve als je je geld verdient met asbakken op tafel want dat stinkt. Ik bedoel, die asbakken. Die moet je dus zelf wel opruimen.
Ik vind het altijd wel leuk hoor, die moralistische praatjes uit de mond van mensen die niet doorhebben tot hoe hoog ze zelf het immorele gedrag hebben gestimuleerd. Vragen om fatsoen van het lagere volk staat een beetje grotesk want inderdaad, de belastingen zijn onfatsoenlijk hoog en ik zal uitleggen waarom.
Ik ben niet tegen belasting maar die moet toch echt niet boven de 40 procent van mijn inkomen uitkomen. De gemiddelde Nederlander betaalt op het ogenblik ongeveer 70 procent (met BTW, accijnzen en al die andere rommel mee) Nee, het kan allemaal best wel wat minder maar dan moeten de politici de samenleving ook echt gaan sturen. Op het ogenblik hebben ze al dat geld nodig om al het lagere volk tevreden te houden. Dat is niet nodig en het gaat niet lukken ook, zoals in Gouda blijkt.
Beter ware het als de bestuurderen een beperkt aantal speerpunten opstelden aan de hand van hun visie op de samenleving. Dan zou je ook echt kunnen merken dat het met de wereld een bepaalde kant op ging: links of de goot in. Nu merk je er niets van en zwalkt de samenleving tussen links en goot heen en weer. En natuurlijk, de mensen zouden zelf hun parkeerbonnetje in de vuilnisbak moeten gooien of bepalen of ze een rookvrije werkplek wilden of niet en of ze ook maar één asbak in hun café wilden hebben. Het moet uit de lengte of de breedte.
Is dit nou borreltafelpraat? Ik weet het niet. Ik ga het BTW-bonnetje van mijn cafébezoek straks gewoon inleveren bij mijn belastingconsulent. En die brengt het uiteindelijk weer bij mij terug en dan moet ik het nog tien jaar bewaren. Voor als Appie en Guussie erop terug willen komen. Maar ik kan het ook gewoon op straat gooien natuurlijk. Dan maalt niemand er meer om.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.cleanairnederland.nl/asp/links.asp?categorieID=7
www.elsevier.nl/web/Artikel/Samenleving-Modern-moralisme.htm
www.ravagedigitaal.org/2001_2002/0107a8.htm
www.duscblog.wordpress.com/tag/creatief-denken
Politiek 