Er zijn een paar dingen waar je met Kommer altijd over kan praten. Schaatsen en paarden horen daar zeker bij. Als het over paarden gaat, dan het liefst het Friesche Stamboek natuurlijk maar goed, als het niet anders kan zijn andere rassen zoal Arabieren ook goed. het is vrijwel de enige gelegenheid waarbij Kommer trouwens met liefde over Arabieren spreekt. Het Nabije Oosten heeft hem nooit erg getrokken.
De wereld staat op zij kop want deze keer heb ik Kommer iets te vertellen. helemaal binnenkamers zal het wel niet blijven want dankzij de overtrekkende wolkenvelden, zitten we weliswaar weer gewoon op zijn werkkamer, aan de andere kant is er natuurlijk altijd mijn weblog. Terwijl Kommer de glaasjes inschenkt en hij tenslotte in zij luie stoel onderuit zakt, zegt hij nieuwsgierig. “Nou, vertel maar eens, mien jong.”
Tja, waar moet je beginnen? “Mijn dochter is voor goed weg”, zeg ik. “Weg uit Nederland in elk geval.” Kommer kijkt bedenkelijk en valt mij in de rede, “Hoe weet je zo zeker dat het voor goed is?” vraagt hij. Zonder aarzelen weet ik op die vraag een antwoord: “De paarden zijn naar Spanje verhuisd.” Kommers ogen beginnen nog iets meer van nieuwsgierigheid uit te stralen. “Zo, zo, heb je ze zelf gebracht, in één dag tijd?” Ik schud mijn hoofd; “ik ben geen dierenbeul! Ze hebben er drie dagen over gedaan. De stalbaas in Nederland heeft ze naar Spanje gebracht. Hij heeft zijn stal grotendeels opgeheven en maakt er een managementsinstituut van. Heel bijzsonder, dat wel, management aan de hand van de omgang met paarden.”
De stalbaas heb ik sinds zijn terugkeer nog niet gesproken maar ik weet dat hij vandaag weer aan het werk gaat. Het is een hele onderneming geweest om de paarden in Spanje te krijgen: papieren, veel papieren, keuringen en de schets van de paarden en natuurlijk een stal in Spanje zoeken. Bovendien moest er twee keer onderdak zijn voor de nacht voor mens en paard. Maar ja, voor zo’n onderneming heb je heel veel over en mijn dochter is zielsgelukkig. Ze staan op de nieuwe stal in een mooiere omgeving dan in Nederland denkbaar was: aan de rand van een natuurgebied en vlakbij het strand. Wat wil een amazone nog meer?
“Ja, bureaucratie”, Kommer schraapt zijn keel. “Die was zeker net zo erg als voor jullie reis naar Rusland?” Ik geef het toe, er kwam verschrikkelijk veel papierwerk bij kijken. “Gelukkig heb ik het niet hoeven doen. Eigenlijk heb ik er zelf niet veel werk aan gehad. Maar ja, ik begrijp het allemaal wel. Jammer genoeg is papierwerk het enige middel tegen paardendiefstal over de overbrenging van ziekten.”
“Er was een andere oplossing geweest”, meent Kommer. ” Hij trekt een moeilijk maar ook grijnzend gezicht. “Ze hadden te paard naar Spanje kunnen gaan. Vierhonderd jaar geleden had je geen andere mogelijkhed gehad.” Ik tel even terug. Vierhonderd jaar geleden! “Dat was nog vóór het twaalfjarig bestand”, zeg ik vlug. “In dat geval had ik er de harnassen, helmen, musketten en lansen bij moeten leveren. We waren in oorlog met Spanje!” Kommer lacht: “Er komt een tijd dat Palestijnen in Tel Aviv koffie gaan drinken”, zegt hij. “Het is allemaal onzin.
“Bedenk wel dat één van de meest gevreesde Sovjetdictators een Georgiër was.” Kommer heeft gelijk. Had Stalin ooit kunnen bevroeden wat er vandaag in zijn geboorteland gebeurt? En had het hem ook maar ene kleine rotreet kunnen schelen? Een man die zijn eigen zoon de dood injaagt?”
Tja, met Kommer zit je gauw op een omweg. Iets dat je bij paardentransport beter niet kunt doen. “Ik ben blij dat ze er zijn en ik ben blij dat zoiets tegenwoordig kan”, besluit ik. “Daar hebben we toch ook die Unie voor.” “Misschien verruil je ooit nog eens de Berenburg voor sangria”, lacht Kommer maar daar geef ik geen antwoord op. Geef mij maar een goede whisky. Niet voor niets was dat de naam van mijn eerste paard. Na enig zwijgen gaat Kommer verder. “En ga je haar missen?” Ik schrik. Dat hij er nog over zou beginnen! “Ik miste haar al”, zeg ik vlug. “Ik weet nu tenminste dat ze gelukkig is met haar paarden en…Spanje is het andere eind van de wereld niet.” Een rijk waar de zon nooit ondergaat, nee dat bestaat niet meer en ik ben er zó gelukkig om.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.paardenkracht.net/media/default.aspx/emma/org/1214874/F930861119/Paard%20en%20Welzijn04-06-2008
www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=158&t=964363
www.enews.nieuwskiosk.nl/template/377/E7PSryYTeniLtLQhBNMddg
www.horses.nl/verzorging/dossiers/5334/welzijn
www.frankrijkemigratie.web-log.nl
Politiek 