De laatste maanden merk ik dat mij steeds vaker wordt gevraagd naar mijn geloof, naar mijn beeld van het onzienbare. Bovendien voerde ik op dit blog een langdurige discussie met een bezoeker over het christelijk geloof. Niet dat die discussie tot een conclusie leidde. Ze bleef zo oeverloos als het Meer van Galilea.
Ik heb het idee dat er een opleving is als het gaat om de belangstelling voor geloof. Niet dat iedereen zich als de beesten aan het bekeren is geslagen maar de belangstelling is er wel. In de discussies is vaak gevraagd wat mijn geloof nu eigenlijkw el inhoudt. Voor degenen die het nog niet hebben opgepikt, zal ik het hieronder nog eern keer uit de doeken doen.
Daarbij valt te bedenken dat mijn geloof voortkomt uit twee ouders: beleving en heel veel nadenken. Het resultaat daarvan is dit mooie kindje: ik geloof in het onmogelijke, eventueel ook ongelofelijke. Ik denk dat alles mogelijk is, ook als het door een menselijk brein niet bedacht kan worden, als het menselijk brein daarvoor doodeenvoudig niet de kaders tot zijn beschikking heeft. Mensen zijn driedimensionaal en hebben over het algemeen vijf zintuigen. Het komt mij onwaarschijnlijk voor dat die begrenzing universeel is.
Nu moet ik daarbij allereerst vermelden dat ik óók geloof dat alles wat de menselijke geest kan bedenken concreet kan worden. Het bewijs daarvoor ligt voor de hand: we beschikken over technieken die bij de mensheid vele eeuwen geleden nog niet eens in de fantasie waren opgedoken. De gedachte dat twee mensen op tienduizenden kilometers van elkaar vandaan binnen enkele seconden met elkaar kunnen praten, is vele eeuwenlang niet bij iemand opgekomen. Wat vandaag onmogelijk lijkt, is morgen trend.
Maar ik doe een stap verder: er zijn ontwikkelingen mogelijk die wij met ons menselijk verstand nooit zullen kunnen bedenken en ook die zijn mogelijk. Zelfs de mogelijkheid dat de mens ooit alles wat mogelijk is kan bedenken, sluit ik niet uit. Nou, dat was een vette hap. Mogelijk verblijven ver weg van ons wezens die contact zoeken met ons op een manier die wij niet begrijpen zodat de boodschap volledg aan ons voorbij gaat. Het zou toch kunnen zijn dat in het AL iets mogelijk is dat geen mens of ander wezen kan bedenken?
Mijn geloof kent geen meneer met een hoge hoed op, een grijze baard, een pandjesjas, een vestzakhorloge en wandelstok met gouden knop. Toch is mijn geloof wel persoonlijk want ik ken niet veel mensen die in het onmogelijke geloven. Veel mensen klampen zich vast aan de wetenschap die allerlei onmogelijkheden vooronderstelt. Wetenschappers die bij voortduring roepen dat iets niet “kan” werken zijn er bij de vleet. in mijn ogen zijn het ook geen echte wetenschappers maar dat terzijde.
Dat brengt ons bij de mening van veel ongelovigen dat ongeloof geen geloof is. Daar ben ik het niet mee eens. het is wel degelijk een geloof. Zo goed als de gelovige het bestaan van God niet kan bewijzen, zo kan de ongelovige het niet bestaan ervan niet bewijzen. Dat betekent dat beide groeperingen hun nzichten voor waar aannemen en dat is een definitie van geloof. En als we dan toch allemaal gelovig zijn, dan is er ook geen enekele reden meer om ruzie te maken over geloof en ongeloof. Hooguit over vrijheid en onvrijheid.
Mijn geloof heeft veel te maken met waardigheid. Wie leeft in het besef dat ALLES mogelijk is, leeft waardig. Hij of zij heeft zij of haar eigen positie duidelijk gedefinieerd en dat is de basis van waardigheid. Klinkt dat geloofwaardig genoeg?
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.planetperplex.com/nl/onmogelijk.html
www.cijfers.net/quiz/nerds.html
www.kennislink.nl/web/show?id=133140
www.synoniemen.net/index.php?zoekterm=onmogelijk
www.nujij.nl/het-officiele-verhaal-kan-onmogelijk-hebben.3995035.lynk
www.poesie1840.skyrock.com/2053313125-onmogelijk.html
www.redirect.waarmaarraar.nl/blog/5088/ID/325987/GO/0/Onmogelijk_Valkenswaard.html
www.gedichten.misslinz.nl/?p=13
Politiek 