Echt, ik houd van de raads- en commissieleden in mijn gemeente en zij zijn mij allemaal bijna éven lief. Tja, dat de één je wat nader staat dan de ander, daar ontkom je niet aan maar toch. Even zo goed, soms slaat de wanhoop toe en dat was gisteravond het geval.
Nu was dat best te begrijpen want de discussie ging eigenlijk wel over een opmerkelijk onderwerp. Ooit besloot de gemeenteraad een zwembad, De Thermen geheten, in onze gemeente te slopen maar nog voordat het zover was, vloog het gebouw in brand. Na allerlei verwikkelingen besloot de raad daarna om het gebouw opnieuw op te bouwen. Thermae novae. Ja, het zwembad kwam terug. Hoe je het ook wendt of keert, het blijft een bijzondere zaak.
Iedereen blij.zou je zo zeggen maar dat is niet het geval want de meningen zijn sterk verdeeld als het gaat om de functie en de inrichting van het zwembad. De één wil er recreatief spetteren, de ander ziet er vooral een mogelijkheid in Olympische ambities te verwezenlijken. Een fel debat was dus te verwachten. Dat kon geen verrassing zijn maar van tijd tot tijd leek het toch enigszins uit de hand te lopen. Op een goed moment ging het debat over de vraag wie wat aan wie gevraagd had, hoe dat was gebeurd, waarom, wanneer en tenzij het toch weer anders was danwel niet. Zoiets dus. Het valt me niet mee een woordelijk verslag te doen.
Met efficiënt vergaderen heeft dat natuurlijk niets te maken. Ik moest van tijd tot tijd denken aan een kinderliedje van vroeger: Op een stokje zat een apie voor mijn moeders keukendeur. Hij had een gaatje, in zijn broekje, en daar stak zijn staartje deur.” vraag me niet waarom. Ik had dan ook het gevoel dat het debat helemaal niet meer over het zwembad ging maar over de tweestrijd tussen collegepartijen en oppositie. Overigens koos het CDA in die discussie een wat onduidelijke middenpositie.
Nu vind ik het natuurlijk leuk om scherpe politieke tegenstellingen te ontdekken maar daarvan was geen sprake. De hele raad wil het zwembad herbouwen maar de niet collegepartijen proberen wat meer met de omwonenden “mee te denken” zoals dat heet. Zij doen hun best zich als grootste kampioen van de omwonenden op te treden en overtreffen elkaar in dat opzicht in toegeeflijkheid ten opzichte van de wensen die daar leven: recreatief zwemmen, een zwembad voor iedereen, een zo min mogelijk overlast gevende toegang voor auto’s en ander verkeer en afscheiding van het hele complex van de wijk.
Overigens komt daar nog een complicatie bij. Er is de bouw van wat woningen en van een sociaalcultureel centrum gepland. Die woningen zijn een erfenis van de sloopplannen van het zwembad. Door die toevoegingen wordt de hele zaak al zo vertroebeld dat ik er niet eens meer zou willen zwemmen. Maar goed…
Het effect van de hele discussie was dat er niets gebeurde behalve dat de klok doortikte tot na twaalven. Het was de bedoeling dat de commissie akkoord ging met een voorstel van het college maar dat bleef een beetje in de lucht hangen. Niemand leek er meer zin in te hebben om iets positiefs over de zaak te zeggen. In dat opzicht leek het een beetje op die Europese grondwet die geen grondwet was maar dan anders.
Voor de jongens van de pers was het langdurig, bij tijd en wijle wel komisch maar over het geheel genomen toch vooral vermoeiend. Volgens mij had de voorzitter van de commissie hetzelfde gevoel. Een beetje thermenaal vergaderen, zal ik maar zeggen. Je hoopt steeds dat er een eind aan komt en dat er een warm bad op je wacht.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.vergaderwijzer.nl/tiparchief/tiparchief1.htm
www.zios.nl/dhb/index2.php?option=com_content&do_pdf=1&id=33
www.nl.youtube.com/watch?v=Kc389mdD64k
www.managementboek.nl/boek/9789047001522/de_one_minute_manager_en_de_apenrots_kenneth_blanchard
www.arnhem.nl/sites/sportbedrijf/de_grote_koppel/zwembad/recreatief_zwemmen
www.sprenkelaar.nl/index.php?hm=rec&pagina_id=119&openingstijden_soort_id=1
Politiek 
