Kleine potjes hebben grote oren. Dat is gemakkelijk want daardoor is de seksuele voorkeur van pasgeboren meisjes snel vast te stellen. Voor ouders in de ontkennigsfase wordt het dan misschien aantrekkelijk om hun kind één of meer oren aan te naaien maar daarvoor heb je dan wel een donororen nodig. En daar begint het geduvel, vooral omdat die ontkennende ouders veelal van christelijken huize zijn.
De discussie over het systeem van orgaandonaties is niet eens door hun toedoen weer helemaal opgerakeld. Deze keer is de uitreiking van een tweedehands prijsje in de VS de aanleiding Bij BNN zwaaien ze al even verheugd met zo’n standbeeldje als sommige koks met hun sterren waardoor je er als een Michelinmannetje uit gaat zien. BNN probeert de discussie opnieuw aan de gang te krijgen in de veronderstelling dat een algemeen donorschap van Nederlanders zal leiden tot meer donororganen.
Dat is nog maar helemaal de vraag. Ik ben nu 62 en als mijn lever het begeeft, heb ik niets aan de lever van een 85-jarige die mij dan misschien vijf jaar respijt geeft zodat ik daarna iets van een 100-jarige kan laten implanteren of zo. Nee, het is belangrijk dat het gedoneerde orgaan ook geschikt is voor de ontvangende persoon en daar zit een lelijke barrière. Naarmate iemand jonger is, zijn er minder organen geschikt. Bij BNN kunnen ze misschien wel goed rekenen maar het is me wel een stel domoren hoor. Aan dit discussiepunt wordt namelijk nooit gerefereerd.
Het lijkt mij dan ook verstandig om de hele discussie maar een seven op te zouten. Donororganen vormen een tussenstation op de weg naar het eeuwige leven en het is de vraag of we dat wel echt willen. Binnen enkele tientallen jaren kunnen we bovendien elk donororgaan met behulp van stamcellen van de patiënt zelf produceren en dan zijn we inderdaad niet ver meer van de eindeloze lijdensweg op aarde.
Als het eenmaal mogelijk is om mijn hersens te reproduceren vanuit mijn scheenbeen, dan is het hele probleem opgelost en vragen we ons af of we de verplichting tot reproductie en klonen wel mogen opheffen. Dat eindeloze leven blijkt namelijk straks heel goed te zijn voor onze economie en een stabiele arbeidsmarkt. Het betekent ook het einde van pensioenfondsen want iedereen werkt gewoon door totdat…geen deadline dus. Ik moet er niet aan denken.
Hoe dan ook, zoals gewoonlijk wordt het probleem van een gebrek aan donororganen nog deze eeuw door de wetenschap opgelost. We kunnen ons beter richten op de vraag waar je troost en vreugde vindt in een wereld waarin iedereen zich onsterfelijk belachelijk maakt. Die vraag vind ik doodleuk belangrijker.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.kennislink.nl/web/show?id=88288&showframe=content&vensterid=70344&prev=88281
Politiek 