Twee violen en Obama

Ja, ik word oud. Ik kan me nog goed herinneren dat ik voor de tv zat en Toon Hermans een conférence zag houden. Daarin vertelde hij dat hij “fiool” zo gevoelig vond. “Een weet u wat ik nóg gevoeliger vind?” vroeg hij daarop. Een echt retorsche vraag natuurlijk want meteen gaf hij het antwoord al: “Twee fiolen.”

Twee violen, ik moest aan al dat sentiment en die gevoelens denken toen ik vanavond keek naar een bijeenkomst van Barack Obama. Tot mijn grote schrik kwamen er twee vrouwen in beeld die Obama zeker zo gevoelig vonden als twee fiolen. In elk geval stonden ze te blèren dat het een lieve lust was. Zó mooi vonden ze Barack woorden en speech. Het ontbrak er nog maar aan dat ze niet jankten omdat ze HEM hadden mogen aanraken. Ja zeker, HEM want de verering voor Obama begint religieuze vormen aan te nemen.

Ik ben voorstander van gevoel in de politiek maar je kunt het ook te gek maken. Aan alles merk ik dat de Amerikaanse samenleving op ontploffen staat en zo gek is dat niet. Onbenul George heeft de samenleving gedurende acht jaar tot een kookpunt gebracht met zijn politiek van tegenstellingen. Schreeuwend dat hij een bruggenbouwer was, heeft hij niet anders gedaan dan groepen uit elkaar drijven en een “wij-zij” beleid voeren. Wie niet voor georgie-boy was, was tegen hem.  De emotie als permanent wapen van onderdrukking. Daar wist hij wel raad mee. Godzijdank is het bijna afgelopen. Eigenlijk vind ik dat op het moment dat hij aftreedt in alle kerken van de wereld een dankstonde moet worden gehouden. Uit het Witte Huis en nooit meer erin.

Maar die vreselijk overdreven emotie is natuurlijk ook niet goed te praten. Het was die emotie die de Amerikanen ertoe bracht ooit een volledig onbekwame president te kiezen. Vooral zijn absolute ridicule optreden op de puinhopen van de twintowers heeft valse sentimenten opgeroepen die geleid hebben tot verschrikkelijke rampen: een midadige inval in Irak, een militaire vergissing in Afghanistan en een financiële crisis die de hele wereld teistert.

Met zijn op asociale  en financieel debiele beginselen gebaseerde beleid heeft hij schurkachtige financiers de vrijehand gegeven in een land dat aan de financiële afgrond stond. Hij is een oorlog begonnen die die afgrond nog dichterbij bracht en…hij heeft de Amerikanen doen geloven dat hij deze zelf-gefabriceerde puinhoop weer zou kunnen opruimen. Er zijn mensen voor minder de bak in gegaan.

Er moet wel iets geks gebeuren om Obama het presidentschap te onthouden. Een kogel van een stel halfgaren is al genoeg maar ook dat zou een emotionele oprisping zijn. En natuurlijk, de strijd is nog niet gestreden maar het zou mooi zijn als in de laatste week weer de wezenlijke argumenten de overhand kregen. Als dat gebeurde, zou ik huilen van geluk. Voorlopig is daarvoor weinig reden met rechters die de kant kiezen van dierenbeulen in het circus. Soms ligt de emotie van de politiek voor het grijpen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.nl.wordpress.com/tag/emotie-in-de-politiek

www.nrcboeken.nl/recensie/nu-ook-nog-in-de-politiek-emoties

www.historischnieuwsblad.nl/00/hn/nl/154/artikel/5609/De_vooruitgang:_Emotie_in_de_politiek.html

www.ru.nl/cpg/jaarboeken/jaarboek_2003

www.atypon-link.com/UBO/doi/pdf/10.1347/wper.47.4.43

www.sairaramira.wordpress.com

www.mythologie.wordpress.com

www.kajman.wordpress.com

www.russia.blog2blog.nl

De foto’s, geen kunst aan

He, hallo. Ik ben hetr345 htoiuvg, ja… ik wil niet herkenbaar in beeld dus ook niet in een tekst. Weet je ik ben een vrouwelijke zij uit Iran en ik ben uit dat land gevlucht. Toen hoorde ik van Nederland en dat je daar alles mag zeggen wat je wilt. Als mensen dan lelijk tegen je gaan doen, krijg je meteen een stel bodyguards. Ben ik gek op, op bodygards.

Nou, toen ik in Nederland aankwam, wist ik nog niet meteen wat ik zou gaan doen en dus dacht ik ” ik word kunstenares” . Ik had vroeger wel eens naaktfoto’s gemaakt in Iran. Dat mag daar niet omdat de mannen in dat land meteen het slijm op de lippen krijgen als ze een blote vrouw zien en dus ben ik gevlucht. Nou, kunst en foto’s, dan is de keus gauw gemaakt, Ik ben fotografe geworden.

Toen had ik ook al een leuk ideetje. Als ik nou eens een stel Iraanse homo’s ging fotograferen. Dat is heel moeilijk want homo’s schijn je in dat land niet te hebben. Dat zegt de president en dat is een echte, rammende bok hoor!  Die Ahmedinejad. Praat me er niet van. Volgens mij loopt hij op kernernergie. Geen homo dus.

Nou, ik zoeken naar een stel Iraanse homo’s en ja hoor, ik vond ze in Nederland. Dat is een echt homoland weet je. Iraniers die in eigen land gewoon hetero zijn, worden hier spontaan homo, lekkeuh!

Ik dacht dus, ik ga Iraanse homo’s fotograferen. Helemaal niet om de Iraanse president dwars te zitten maar als kunst, weet je. Maar die liflafjes wilden niet met hun porem op de foto. Nou, en toen bedacht ik iets leuks: ik gaf ze een masker. Daarop stonden portretten die de moslims wel zouden aanspreken, dacht ik. Nou ja, niet om te kwetsen of zo maar gewoon, kunst he? Is toch leuk? Ik vond het waanzinnig leuk en goed gevonden ook nog. Die liflafjes vonden het ook leuk en dus deden we het toen maar. Tussen de opnamen door hebben ze ook nog geneukt. Lekkeuh!

Nou en toen, toen heb ik die foto’s aangeboden aan het Haags Gemeentemuseum maar die wilde ze niet exposeren. Flauw hoor of liever laf. Jezus! Het was toch gewoon kunst, toch helemaal niet erg of zo? Tenminste, vind ik niet hoor. Moet allemaal kunnen en ik heb een stel Nederlandse vrienden die zeggen dat ook. Dus ik snap er helemaal geen barst van. Ik vind die directeur van dat museum maar een eh, een eh, …homo! Dat is toch een goed Nederlands woord of zo? Ja ik doe ook iets in burgers, dat kun je wel merken!

Maar ja, nu ben ik wel weer wat bekender natuurlijk al moet ik wel oppassen op straat. Ik heb veel vijanden gemaakt en er zijn geen bodyguards. Oooowowowo, ik wil een bodyguard. Lekkeeeeuuuh!

Nou tabe, he, het enige domme blondje uit Teheran! Thoei!

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.frontpage.fok.nl

www.depers.nl

www.bagger-ce.blogspot.com/2007/12/gemeentemuseum-weert-fotos-mohammed.html

www.kajmunk.nl

www.maghreb.nl

www.nl.wordpress.com

Charme, schoonheid en afwijking

“Schoonheid ontstaat door dat wat afwijkt. De perfecte schoonheid is zelden de moeite van het aanzien waard”, ik las het laatst op een blog van een jongedame die ik redelijk hoog acht. Ja zeker, de kans dat ik mijn charmes in haar aanwezigheid in de strijd zou gooien, is niet ondenkbaar. Natuurlijk, je cherche la femme toujours. C’est ma nature primaire. Vous comprenez? Zeker, ook mij is het een raadsel waarom ik nu ineens overschakel op Frans, het moet wel zijn dat “charme” van huis uit een Frans woord is.

Ik denk dat de jongedame gelijk heeft. Waarom ben ik zo partieel gefixeerd op vrouwelijk schoon? Omdat het niet mijn eigen schoonheid is. Die hoef ik namelijk niet te zoeken want ik heb haar voortdurend bij de hand. Tot vervelens toe, kan ik hier wel verklappen. Die vrouwelijke schoonheid wijkt af van mijn eigen schoonheid, meer dan de schoonheid van andere mannen en daarom gaat mijn voorkeur uit naar vrouwen. C’est pas difficile, hein?

Tja, dat houdt allemaal wel in dat er tussen vrouwen en mannen een nadrukkelijk verschil bestaat en in de afgelopen eeuwen heeft dat niet alleen tot liefde maar ook tot wantrouwen geleid. Er is weinig in het leven waarvan mensen zo moeilijk afstand doen als van hun wantrouwen. Sterker nog, haast elke man is bereid zijn charmes, zo hij die bezit, opzij te zetten als het erom gaat wantrouwen te tonen.  Het is een kunst om primair met je charme te reageren en pas, als het echt nodig is, het wantrouwen naar boven te halen. Meestal gaat het andersom. Een perfect symbool van het wantrouwen dat de man koestert ten opzichte van vrouwen is het “domme blondje”.  Een wonderlijke combinatie omdat het twee eigenschappen aan elkaar koppelt waarvan niet aan te tonen valt dat er enig verband tussen bestaat. Nou ja, tenzij je in de praktijk om je heen kijkt natuurlijk. Empirisch bewijs is er dus wel te krijgen.

Aan de andere kant doet onder vrouwen het gerucht de ronde dat alle mannen brulapen zijn, wat dan weer niet erg flatterend is voor de brulapen., zeker niet voor de vrouwen onder hen.  Dat alles wijst erop dat vrouwen en mannen eeuwenlang hun best hebben gedaan om elkaar te overladen met negatieve kenmerken En ze doen het nog steeds.

Nu lijken daarover over het algemeen niet zoveel moeilijkheden te worden gemaakt al zijn er mensen die het liefste zouden zien dat mannen en vrouwen ongeveer hetzelfde zouden zijn. De hele wereld “uniseks” en alles is ideaal en harmonisch.Een soort Bund Deutscher Mädel maar dan anders. Ik behoor niet tot die groep want ik ben van nature een liefhebber van verschillen. Als ik vier boterhammen meeneem naar mijn werk voor de lunch, doe ik op alle vier iets anders. Dat wil overigens niet zeggen dat er geen broodbeleg bestaat waaraan ik de voorkeur geef maar ik heb mijn lesje geleerd. Ik heb in mijn jonge jeugdjaren zoveel pindakaas gegeten dat ik er nu al vijftig jaar van gruw. Dat hoop ik met vrouwen ook te bereiken, of juist niet. Vul zelf maar in. .

Verschil dus, dat moet er zijn. In sommige gevallen werkt dat heel ver door. Zo heeft de SGP besloten dat vrouwen geen politieke of bestuurlijke functies mogen bekleden. Ben ik daartegen? Helemaal niet. ik heb slechte ervaringen met vrouwelijke politici en bestuurders. Het kan natuurlijk aan mij liggen omdat zij met hun afwijkingen steeds weer kans zien om mijn weerstand tegen hun ideeën en opvattingen te verminderen. Hopen maar dat er veel blondjes bij zijn want die hebben weinig ideeën. Je bent niet voor niets dom.

Nu is dat op zich niet erg want zoals ik al eens eerder schreef heb ik niet het idee dat politici  worden voortgedreven door een storm aan gedachten en ideeën. Dat hoeft ook niet. Voor de politiek moet je kunnen kiezen en vooral…gekozen worden.. Juist, gekozen worden en de SGP heeft ervoor gekozen om de vrouw niet in bestuurlijke of politieke functie te plaatsen. Heeft die partij het recht daartoe? Maar natuurlijk, als ik een vereniging opricht mag die elk doel nastreven dat ik zelf heb bedacht. Sommigen menen dat de SGP haar boekje te buiten gaat omdat ze de enige partij is die voor vrouwen op de parkeerplaats heeft gekozen. Wat een onzin, kiezen is van deze tijd en juist omdat ze de enige partij is die dezulke keuze maakt, is dat heel goed. Ik zou zelfs zeggen: charmant.

Vrouwen kunnen in de politiek alles bereiken maar niet via de SGP. Wat zou dat? Eerlijk gezegd lijkt het me verschrikkelijk om een vrouwelijke SGP politica te hebben. Rechtlijnige mannen zijn erg, rechtlijnige vrouwen zijn levensgevaarlijk. Daar komt bij dat de keuze van de SGP bijdraagt aan schoonheid vanwege de afwijking. En afwijking leidt weer tot veelkleurigheid . Die veelkleurigheid is het kenmerk van een democratie en ook haar charme. Kijk, charme gedijt alleen maar in een samenleving die veelkleurig is. Ik houd alleen voor een vrouw de deur open en ik maak alleen tegen haar mijn uiterst charmante opmerkingen, opmerkingen waarvoor ik van een man een dreun voor mij kop zou krijgen. Kortom de SGP is een wezenlijk element bij het behouden van charme in de samenleving. Ik hoop dus dat ze nog heel lang in haar keuze zal blijven volharden. 

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.tijdvoorechteschoonheid.nl

www.charme.nl

www.flabber.nl

www.iknik.blogspot.com

www.vrouw.blog.nl

www.cinner.com

Ik heb gelijk

 

. 

Ik heb gelijk. Jij niet, jullie niet, zij niet maar ik wel. Ik wil het hier maar eens gezegd hebben want het wordt zolangzaamaan tijd dat iedereen het gaat beseffen. Nog een keer dus: ik heb

Ik ben ook niet de enige die dat van zichzelf weet. Het geldt ook voor staatssecretaris Verbijsterveld die stug en star blijft vasthouden aan haar 1040 lesuren per leerling in het voortgezet onderwijs. Ze doet lekker geen stap terug, nou ja, een verrot klein stapje dan, vooruit…

Natuurlijk mag je als overheidsdienaar nooit je ongelijk toegeven. Ook niet als  je jezelf daarmee belachelijk maakt. En dat doet mevrouw Verbijsterveld volop. Het probleem zit hem natuurlijk in de definitie van “kwaliteit”. De staatssecretaris denkt dat de kwaliteit van onderwijs afhankelijk is van het aantal uren dat een pubertje in de lesbanken doorbrengt. Niets is minder waar.

Kwaliteit hangt van heel veel factoren af als het om onderwijs gaat. In de eerste plaats is er de inhoud van de leerkracht als mens. Heeft hij of zij daadwerkelijk iets mede te delen aan de volgende generaties? Hebben zijn of haar gedrag en uitingen betekenis voor hun verdere leven. Leerkrachten kunnen daarin geschoold worden door veel te discussiëren over vaktechnische en over maatschappelijke onderwerpen en vervolgens ook analyses te maken van die discussies. Dan is de vraag: kent de leerkracht zijn vak goed genoeg? Daarvoor is niet altijd de hoogstmogelijke opleiding voorwaarde. Het gaat vooral om de affectie die de leerkracht met zijn of haar vak heeft en inzicht in de inhoudelijke kanten die het vak leuk maken voor de leerling.

In de derde plaats gaat het om de aandacht die de leerkracht bereid is te geven aan de individuele leerlingen. Het gaat tenslotte om kinderen die hun weg moeten vinden in de micromaatschappij die de school is. Het gaat niet aan de kinderen tijdens deze ontdekkingstocht ook nog eens heel veel zelfstandig onderzoek te laten doen naar informatie. Daarvoor zijn zij als puber nog niet geschikt. Leerlingen hebben vakinhoudelijke en emotionele begeleiding nodig.

Tegenover de eis dat leerkrachten goed inzicht in maatschappij, vak en kind moeten hebben, staat dat de kinderen daadwerkelijk naar school komen. Om te leren, wel te verstaan. Niet om leerkrachten of het lesprogramma te beoordelen. Kinderen kunnen niet bepalen of een bepaalde les voor he van belang is. Misschien is dat belang niet onmiddellijk waarneembaar maar dat wordt het later veelal wel.

Er zijn duizenden scholieren die maar niet begrijpen waarom zij geschiedenis- of godsdienstlessen moeten volgen. Later in hun leven blijken zij er heel vaak toch blij mee te zijn. Het is het ministerie maar vooral de leerkracht die de keuze voor de kinderen moet maken.

Ik snap ook wel dat leerlingen het dolletjes vinden om over van alles en nog wat mee te praten. Net als volwassenen blablablaten ze het liefst over zaken waarvan zij geen verstand hebben. Dat draagt niet bij aan een hogere kwaliteit onderwijs, wel aan meer geschreeuw zonder wolproductie.

Misschien is Verbijsterveld zelf wel het kindje van zo’n blablablaat-cultuur. Zeker is, dat daaraan u maar eens een eind moet komen en dat er kaders gesteld moeten worden. Maar geen rammelende kaders. Van mij mag 1040 uur best en ook wel 1100 maar dan moeten school en leerkrachten dondersgoed weten dat elk uur een zinvolle inhoud heeft gekregen. De staatsscretaris moet lak hebben aan Laks maar niet aan kinderen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.adburdias.nl

www.gezond-vitaal.nl

www.docentenplein.nl

www.laks.nl

www.ocw.nl

www.sathyasai.nl

Geert Wilders en de Betutteling

Wat is het verschil tussen Geert Wilders en een gewone leerkracht? Geert Wilders krijgt alle vrijheid om films te maken waarvan van te voren  vaststaat dat ze veel maatschappelijke onrust zullen veroorzaken, een leraar heeft geen enkele vrijheid bij het overbrengen van maatschappelijke waarden en normen aan de leerlingen. Het eerste heet ´vrijheid van meningsuiting` het tweede staat bekend als `structurering van het onderwijs`.

Nu is Geert Wilders het beste voorbeeld van de gevolgen die daaruit voort kunnen komen. Omdat geen enkele leraar hem heeft duidelijk kunnen maken wat fascisme precies is, noemt hij de Koran een fascistisch boek. Wie ooit een leerkracht heeft gehad die de moeite waard was om naar te luisteren, weet dat daarvan geen sprake kan zijn. De Koran is een heilig boek, zoals de Bijbel, dat een bepaald waarden en normenpatroon ondersteunt en dat voor velerlei uitleg vatbaar is. Dat is het verschil met het fascisme van Wilders. Dat is maar voor één uitleg vatbaar.

Zeker, er zijn verschillen tussen Bijbel en Koran maar daarover wil ik het nu niet hebben. Veel belangrijker is de betutteling waarover Vincent Bijlo het vanmorgen had bij `Goedemorgen Nederland`  Hij denkt dat betutteling een kenmerk van dit kabinet is. Was het maar waar! Een paar jaar voor de klas is voldoende om beter te weten. Het onderwijs is al sinds 1965 onderwerp van betutteling. Een niet aflatende  stroom van oekazes, regelingen, wetten en voorschriften heeft niet alleen alle leerkrachten tot lesboeren gedegradeerd maar ook nog eens alle stromingen in het onderwijs gelijkgeschakeld. De Nazi´s hadden het niet beter gekund.

Daar komt bij dat de overheid van meet af aan absoluut geen vertrouwen had in de leerkracht. Deze stond maar een beetje autonoom te zijn voor zo´n groep leerlingen en god mag weten wat hij of zij de kinderen allemaal wel bijbracht. Nee, de leerkracht moest tot hulpeloze stuntel worden gemaakt door de invoering van een schoolbegeleidingsdienst. Daarmee ging het leraarsvak lijken op het beroep van de man of vrouw die de kroketten in de automaat legt.

Onaantrekkelijk, nou zeker, dat is het vak van leerkracht steeds meer geworden. Daarbij komt dat de overheid de ouders aanmoedigde steeds minder tijd vrij te maken voor aamdacht voor hun kinderen. Economische productie ging vóór  de ouderlijke investering in het familiaire broedsel. In plaats van ouders kwamen er Spartaanse kinderopvangers die op `professionele` wijze de kinderen leerden hoe zij een grote mond konden hebben. Dat alles onder het motto `opvoeding tot weerbaarheid en mondigheid`. O ja , `zelfredzaamheid` hoort daar ook nog bij.

Deze pedagogiek en psychologie van de koude grond is gepaard gegaan met veel te grote scholencombinaties waarin kinderen zichzelf alleen maar konden handhaven door een grote mond op te zetten. Ze werden er aan hun lot overgelaten en moesten veel kennis maar zo´n beetje zelf zien te vergaren. Die stomme leerkracht wist zolangzamerhand niet eens meer van toeten en blazen, laat staan dat hij kon rekenen en spellen.

Het wantrouwen tegen de leerkracht groeide daardoor verder in en daarmee de weerzin tegen het vak. Uiteindelijk heeft dat allemaal geleid  tot uiterst vervelende, over het paard getilde kindertjes die nota bene een eigen vakbond hebben. Die hebben ze hard nodig omdat ouders en leerkrachten niet meer over de competenties beschikken om iets voor hen te betekenen.

Die oervervelende kindertjes groeien later uit tot walgelijke, eigengereide en aan de krankzinnigheid grenzende politici die niet te handhaven zijn in een nette politieke partij. Ze richten dan hun eigen jeugdbende op en gieten daar overheen een politiek getint sausje. De kunst is daarmee zoveel mogelijk rotzooi te veroorzaken en daarin slaagt Wilders in de voetsporen van Ayaan wonderwel.

Een film maken! Laat hij maar eens een film maken over het onderwijs dat hij heeft genoten en hoe hij daardoor is opgegroeid tot hangpoliticus. Misschien moeten we er maar eens een stel opbouwwerkers op af sturen, Hirsch Ballin voorop. Die betutteling zou geen kwaad kunnen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

 

https://politiek.wordpress.com

Service

www..vn.nl/tienpuntenplan/?p=29

www.rtl.nl/actueel/rtlnieuws/betutteling.xml

www.leerkracht.nl

www.ger.xs4all.nl

www.kijkoponderwijs.blogspot.com

www.laks.nl

Marcel Roele of “Die Verwirrung ist unter uns”

Kortgeleden kreeg ik een artikel onder ogen van Marcel Roele. Deze presenteert zich als wetenschapsjournalist en als zodanig is hij vaste medewerker van HP/De Tijd. De vraag is of hij niet beter kan gaan schoonmaken of koffie ronddelen, desnoods tijdens persconferenties.

Roele stelt zichzelf de vraag “Was Hitler links?” Een legitieme vraag hoewel ze wel wat absurdistisch aandoet en de verdenking met zich meebrengt Hitler te willen onderbrengen in één van de hedendaagse, politieke kampen.

Even zo goed: legitiem. Een wetenschapsjournalist mag zich elke vraag stellen waaraan hij wetenschappelijke waarde hecht.

Het artikel wordt al meteen verdacht doordat de definitie van “links” nergens wordt gegeven. In de loop van het verhaal wordt duidelijk waarom dat zo is. Roele verwart links met socialistisch. Dat is niet zo best. De termen “links” en “rechts” zijn wel degelijk te definiëren en hebben dan geen congruentie van links en socialistisch ten gevolge.

Historisch gezien zijn de termen afkomstig van de locatie die de parlementsfracties ten opzichte van hun voorzitter innamen: links of rechts van de voorzitter. De partijen aan de linkerhand waren over het algemeen niet confessioneel en in elk geval vooruitstrevend en vernieuwend. Aan de rechterhand zaten de conservatieven en confessionelen. In zijn artikel lijkt Roele een ander onderscheid te maken al doet hij dat niet expliciet. Bij hem is links “slecht en moorddadig” en rechts is iets anders. Links is bemoeizuchtig en staat voor het collectief, rechts “laat de wind maar waaien”. De historische contekst is echter heel anders.

In werkelijkheid is links vooruitstrevend en niet confessioneel, dat wil zeggen dat de partijen zich niet beroepen op een hogere macht. De eerste groep die de naam “links” kreeg toebedacht, waren de liberalen ( een politieke stroming die Roele helemaal niet noemt en dat is toch merkwaardig). Later kwamen daar de socialisten in diverse gradaties bij.

De liberalen keerden zich tegen de macht van de confessionelen en conservatieven die elke technologische en commerciële vooruitgang tegenhielden. De socialisten keerden zich tegen de uitbuiting van de arbeiders door de liberale en conservatieve ondernemers.

Nu schotelt Roele ons het beeld voor van conservatieven en confessionelen die alles en iedereen maar zo’n beetje ongemoeid lieten. Niets is minder waar maar zij hadden veelal andere methoden om zich met Jan en Alleman te bemoeien. In de eerste plaats was er een sterk restrictieve wetgeving om de belangen van de bevoorrechte klassen te beschermen. In de tweede plaats hadden, vooral de confessionelen, de kerk die een uitgebreide bemoeizucht tentoonspreidde, tot in de kleinste details. Het waren ook de conservatieven en confessionelen die de man tot “hoofd van het gezin” hadden gemaakt. Bemoeienis van bovenaf is dus een allesbehalve exclusief kenmerk van socialisten. Nota bene waren het de “linkse” liberalen die zich daartegen altijd het meest verzetten.

Op nog andere plaatsen gaat Roele in zijn artikel de bocht uit. Zo stelt hij dat de Nazi’s niet de steun hadden van de grote ondernemers. Met het grootste gemak passeert hij de Pruisische traditie waarbij het grote ondernemerschap zich bij voortduring inzette voor de meerdere glorie van het vaderland. De verwevenheid tussen bedrijfsleven en overheid was in Pruisen al heel groot. Niet de vrije markt maar het nationale belang stond daarbij voorop. En inderdaad, Hitler volgde die traditie door de teugels aan te trekken.

Elders in zijn artikel verzuimt Roele te vertellen dat de NSDAP niet een nieuwe naam was voor de oorspronkelijk Deutsche Arbeiter Partei maar dat daar een fusie aan voorafgegaan was met de Deutsche Nationale Volkspartei (DNVP). Deze laatste bracht een flink nationalistisch element in de “nomenclatura” van de NSDAP.

Roele meent ook een overeenkomst te zien in de hoeveelheden slachtoffers die het Naziregiem en de regiems van Stalin en Mao of de rode Khmer met zich mee hebben gebracht. Hij tekent daarbij niet aan dat elke revolutie een dergelijk gevolg had. Dat was in Rome al zo, het gold bij de Franse Revolutie maar ook bij de revolten in andere tijdperken. Het kan dus niet gezien worden als een kenmerk van socialisten. Verder meent hij dat Peron gematigder was dan Hitler. Kletskoek, een stelling die hij niet kan bewijzen. Bovendien was Peron (Argentinië) veel meer gefixeerd op Mussolini dan op Hitler.

En zo gaat het maar door. Roele rijgt ongebreideld feitjes aan elkaar zonder die in hun contekst te plaatsen. Tenslotte eindigt hij met de conclusie  dat Hitler in de Nederlandse contekst van vandaag zou kiezen voor de SP. Best mogelijk maar hij zou dan tevens heel gauw een fusie met de PVV entameren. Daar komt bij dat Hitler nooit kansen zou hebben gehad in een partij die bij aanvang al zo omvangrijk en gesetteld was. De DAP was bij Hitlers aantreden 8 leden groot.

Ik kom op het onderwerp terug maar nu al is duidelijk dat Roele zich niet erg heeft opgesteld als wetenschapsjournalist. Broddelwerk Marcel. Foei!

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.elsevier.nl

www.gebladerte.nl

www.marcelroele.com

www.mythologie.wordpress.com

Trots op Rita, m’n eigen en mezelf

Ik ben eigenlijk best wel trots op mezelf. Oorspronkelijk was ik een wat stil, teruggetrokken jongetje met weinig toekomstperspectieven. En zie mij nu eens.

Ik ontmoet de machtigen der aarde in mijn gemeente, ik werk me suf voor de diverse opdrachtgevers en daarvoor krijg ik een vergoeding waarmee ik zelfs zonder ambitieuze vrouw een gezin zou kunnen onderhouden. Nou?

In de toekomst ga ik dat allemaal nog beter doen. Ik ben van plan om me niet te laten leiden door beginselen, principes of menswaardigjeid. Ik gaaaaaaaaaaaaaaaa er gewoooon voor. Waarvoor? O ja, voor mezelf natuurlijk.

Om dat allemaal mogelijk te maken richt ik een vereniging op “Trots op m’n eigen en mezelf” en ik vraag Kay van der Linden om die nieuwe club te boosten, weet je wel. Kay van der linden weet precies hoe je van niets een niets met een gezicht moet maken en dat vind ik zo prettig aan hem. Zo word  ik dus echt helemaal booming he!

Ja, sommige mensen riepen mij al toe of ik niet samen met Rita voor m’n eigen zou gaan, zoiets als Jan Klaassen en Katrijn maar daar zie ik niet zoveel in. Rita gaat ook voor haar eigen en derzelfstezellefie en als je daarmee samengaat, dan krijg je hommeles. Dat wordt 2spalt. 2spalt en nog meer asfalt, dat was een leus die ik zelf en m’n eigen ook hadden bedacht maar Kay van der Linden vond het niets. Nee, hij had meer iets met “We laten ze een allochtoontje lager zingen” Geniaal! Waar haalt die man het vandaan en dat voor weinig. Nou ja, weinig…als je de declaraties ziet van die man…”

Nou Rita gaat dus voor zichzelf en der eigen en ze heeft natuurlijk heel veel voetbalhoolifans. Veel plezier Rita! Beginselen heeft ze niet maar ze gaat wel de files aanpakken. Hersens heeft ze ook niet maar ze gaat van alles met het onderwijs doen. Vrienden heeft ze bovendien helemaal  niet en dus houdt ze elke vreemdeling buiten de deur. Nou, veelbelovend. En geloof het of niet, Ciska Dresselhuys, Rita is een ambitieuze vrouw. Ze wil Minister President worden. Dan mag ze op Koninginnedag de Kijkbuiskinderen toespreken. 

Zeg Ciska, als ik jou was koos ik Rita als rolmodel voor een feuilleton in je blaadje. Nou Nederland heeft er weer wat veel geld verdienende rottigheid bij. Voor Kaaaaay vind ik het wel leuk. Die heeft eindelijk weer een baantje.

 “Ja, wij zijn trots, trots, trots, gaat ie links uit de flank, trots, trots, gaat-ie rechts door’t behank, trots op onze Riiiiiita..trots op Nederland.

We kiezen Rita als ons kindje en als knuffelkonijn. Met haar bijster goed ideeëngoed mag ze de baas in huis ook zijn. En met haar linksrechtsrechtdoorzee. Neemt ze ons wel met zich mee..hiephoj. Tatatatatralala, tatatatralala, Rita geef ons geld. Tatatatatralala, tatatatatralala, jij bent onze held. Maar bespaar ons één moment…en word geen Minister President. Hiephoj (grote trom, klarinet en trompet vals door elkaar)

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

213.206.88.38/weblog/blokker/2006/10/01/ik-ben-trots-op-nederland

www.geenstijl.nl

www.retecool.com

www.molblog.nl

www.pwc.blogs.com

www.madeforadsense.nl

www.blog2punt0.nl

www.mythologie.wordpress.com

Brandende ambitie

Elke week ga ik een aantal keren per trein naar Utrecht en weer terug. Lekker, ontspannen en rustig, als de trein tenminste rijdt. Het leuke van treinreizen is het gezelschap.

Dat bestaat grotendeels uit een groot aantal schoonheden van de vrouwelijke sekse, zij het dat ze voor mijn smaak wat aan de jonge kant zijn. Ze reizen heen en weer naar Universiteit of HBO en soms ook nog heel andere opleidingen. Uit hun vrolijke gekwek en gekwebbel valt het onderscheid lang niet altijd op te maken. Meestal gaat het over goede en slechte tijden en redenen om niet aan de lessen deel te nemen.

Nu stelt minister Plasterk voor om de beurs af te schaffen en deze volledig te vervangen door een lening. Of tenminste, dat gaat hij als goed sociaaldemocraat voorstellen. Het studeren wordt daardoor minder aantrekkelijk en waarom ook niet? Zo’n studie is ook in mijn ogen geen must en wat mij betreft zij er al doctorandussen veel teveel. Je vindt ze bij de plantsoenendienst hangend op een hark, onder de ijscomannen, als salesmanager  (mijn God!) of onder de journalisten. Allemaal beroepen waarvoor geen academische opleiding nodig is al verdienen sommige wel een goede ondergrond.

Ik ben het dan ook eens met Plasterk en ik vind het ook goed dat hij de lerarensalarissen omhoog wil gooien. Tenminste, als dat gepaard gaat met herstel van een flink stuk autonomie en inhoudelijk gewicht van het vak.

In het verleden dacht de sociaaldemocratie wel eens dat een academische opleiding zou leiden tot volksverheffing. Niets is minder waar gebleken. In plaats daarvan is de opleiding uitgehold en zit Nederland vol suffige specialistjes die uitsluitend iets weten van hun eigen vakgebiedje. Stel je voor, een hoogleraar vrijwilligerswerk die zijn  studenten iets bijbrengt over zijn “wetenschap”.

Nee, aan volksverheffing doe je door de mensen algemene ontwikkeling mee te geven. Ze te leren méér dan één kant van een zaak in te zien en dat gebeurt op de universiteit maar mondjesmaat. Die is immers gedegradeerd tot personeelsfabriek voor het bedrijfsleven.   

Het beroerde is wel dat Plasterks voorstellen een zwaktebod zijn. De overheid wil tien miljoen doeleinden tegelijkertijd verwezenlijken en wentelt de verantwoordelijkheid voor een deel daarvan af op de verbluft kijkende, mutsige eindexamenkandidaat die zich beraadt op de vervolgstappen in zijn carrière.

Over carrière gesproken: gisteravond was het levende bewijs dat schoonheid van je binnenste komt, Ciska Dresselhuys, weer even op tv. Ze zat te liegen dat het een lust was en beweerde dat bij de start van “Opzij” slechts 0 procent van de vrouwen in Nederland ambitieus was.

Nu zijn dat 37  procent. Dat wil zeggen dat ruim eenderde van alle vrouwen carrière wil maken. In de weinig verleidelijke ogen van Ciska is dat nog steeds weinig maar toch meent ze dat er een mooie stap voorwaarts is gezet. Voor de rest zat zij vrouwen op te stoken om toch vooral aan het betaalde werk te gaan vanwege het hoog oplopende percentage echtscheidingen.

Wat gaan we nou krijgen? Moeten onze meisjes zich bij hun opleiding laten leiden door de mogelijkheid dat ze zullen scheiden? Dat is toch echt de wereld op zijn kop zetten! Ciska zou er met haar energie en veronderstelde talenten toch alle mogelijke moeite voor moeten doen aan te geven hoe je scheidingen kunt voorkomen. Dat lijkt me een heel wat positievere kijk op de zaken.

Of het onderwijs daaraan iets kan doen? Dat lijkt me wel. Zeker als de docenten van de toekomst zelfbewuste, goedbetaalde en autonoom optredende opvoeders en leermeesters zijn. De plannen van Plasterk moeten dan ook gepaard gaan met voorstellen voor versterking van het beroep. Niet qua kennis maar, hoe heet dat ook weer? Qua competenties of zo?

Het zal er wel niet van komen want Ronald wil dolgraag hetzelfde bereiken als Ciska. “We stimuleren vrouwen niet maar rammen ze door het glazen plafond”, is het motto. Weten beiden eigenlijk wel hoeveel vrouwen van rond de veertig met een burn out thuiszitten?

Het zou me niets verbazen als de twee geregeld aan de borreltafel vanwege de meest absurde ideetjes zitten te giechelen. De volgende morgen maakt de minister ze dan tot wet. Ja, want ook hij is het product van een veel te weinig selectief academisch systeem.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

 www.gedachtenboek.nl

www.123test.nl

www.paulrigolle.be

www.wielrennen.blog.nl

www.cinner.com

www.dewerkendemoeder.nl

www.mythologie.wordpress.com