Pronk met Ploumen

De boel bij elkaar houden… Sinds burgemeester Cohen die woorden in de mond heeft genomen, heeft iedereen er de mond vol van. Ook politieke partijen. Het lukt lang niet altijd om de boel bij elkaar te houden. Niet in de VVD, niet in de SP en ook niet in de PvdA. Soms, zoals in het geval van Jami. zou een partij daar ook heel blij mee moeten zijn.

Nou ja, blij, een scheiding der geesten is altijd jammer maar voor socialisten een heugelijk moment. Het is een onmisbaar onderdeel van de dialectiek waarvan de socialistische aarstvader Marx zo veelvuldig spreekt. Dialectiek zonder scheiding der geesten is ondenkbaar.

Volgenshet partijbestuur van de PvdA zou Jan Pronk geen goed voorzitter zijn geweest omdat hij de geesten uiteen gedreven zou hebben. Hij werkt als splijtzwam en ik denk dat het bestuur daarin gelijk heeft gehad. Jan Pronk is geen diplomaat, dat blijkt alleen al uit de manier waarop hij het, overigens afgrijselijke, bewind in Soedan tegen zich in het harnas wist te jagen. Niemand had er baat bij.

Jan was zondag bij BNR om te vertellen of hij na zijn nederlaag als kandidaat voorzitter soms een eigen beweging zou gaan opzetten. Maar nee, daarvoor is hij te sjiek en te loyaal. Te socialistisch ook.

Het besturen van een politieke partij is iets anders dan het besturen van een stad of een functie bij de VN. Waar de laatste alleen iets kan bereiken met pappen en nathouden totdat de zaak ten goede keert, daar is een politieke partij niet gebaat bij al teveel diplomatie. Zij moet een aantrekkelijk gezicht hebben voor de kiezer. Nu wordt schoonheid niet bepaald door de perfectie maar door de afwijking(en)  daarvan. Aantrekkingskracht bestaat bij de gratie van het opvallende. Wie opvalt, onderscheidt zich van anderen op de één of andere manier.

De boel bij elkaar houden, dat betekent dat iedereen zo’n beetje tevreden blijft. De één is meestal wat meer tevreden dan de ander maar niemand voelt zich er echt lekker bij. Het is het taboe, het ongezegde woord aan de etenstafel, de onmeetbare spanning in de familieverhoudingen. Voor menigeen vormen ze een reden om een hekel te hebben aan verjaarspartijtjes. Maar ze zorgen ervoor dat de familie net zo netjes is als alle andere. De boel bij elkaar houden, betekent dat er niets opvalt. De boel bij elkaar houden?

Weerzinwekkend is zoiets als het om een politieke partij gaat. Waarom zou ik lid willen worden van een vereniging die zich in niets onderscheidt van alle andere verenigingen? Al was het maar dat er elke dag herrie in de tent was. Dat doet het bloed stromen en het leven bruisen. De boel bij elkaar houden? Dat kan nooit slaan op een partij. In een partij moeten de leden bij elkaar willen blijven, vanuit zichzelf. Het `verjaarspartijtje` moet een hoogtepunt zijn voor de leden.

In dat opzicht zou Jan Pronk een uitstekende voorzitter zijn geweest. O ja, er zouden opzeggingen komen, splitsingen, weglopers. De kraan zou wagenwijd open staan. Maar ook nu is ze niet hermetisch gesloten. Dat blijkt uit Jami en Van Dam. Onder Jan pronk zou de partij leegstromen totdat er een kern overbleef met een gedeeld ideaal. Onwrikbaar aan elkaar gekluisterd, ruzie makend en discussiërend en toch koersend in een duidelijke richting.

Daarvoor zouden de gedeelde uitgangspunten zorgen. De voorzitter is de herder, de uitgangspunten of beginselen zijn de honden. En ze zouden sterk en stevig doorstomen. Klein, fijn en uiterst aantrekkelijk voor een flink deel van het kiezerspubliek. Ja, door haar karaktervolle uiterlijk ook aantrekkelijk voor nieuwe leden. Partijen moet je als kiezer vooral uit elkaar kunnen houden.

En nu drijven slechts de ploumen voorbij van een stoomscheepje op de oceaan dat maar niet op gang kan komen. Jan blijft aan boord maar of hij ooit de kans krijgt de ketels op te stoken  zodat het “volle kracht vooruit” gaat, dat blijft voorlopig nog ongewis. Zal de machinist van het Nederlandse socialisme misschien zelf vergaan bij gebrek aan kolen in de bunker?

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

 

www.gillishof.nl

www.mooseminde.blogspot.com

amsterdam.nl/gemeente/documenten/toespraken/cohen/inhoud/2006/festival_der

www.regelzucht.nl

www.iknik.blogspot.com

www.dezwijger.blogspot.com

 www.mythologie.wordpress.com

Geloof en politiek gaan hand in hand

Het verschil tussen Marianne Thieme en een dier is dat de laatste er door zijn of haar onschuld aandoenlijk en aaibaar uitziet. De eerste is aandoenlijk omdat ze er uit ziet als een lekker dier. Ja zeker, ik vind haar een stuk en ik zou best eens een saucijzenbroodje met haar willen eten. Nu is zij lid van de Zevendedagsadventisten en ik vrees alleen daarom al dat het niet zover komt. Mensen uit die hoek zijn vaak vreselijk gewetensvol en principieel. Dat mag wel maar het vormt ook een barrière.

Zou Maarten het Hart het ook zo zien? Wat mij betreft mag hij best zijn mond houden over de religieuze roerselen van Marianne. Hij zou eens wat beter moeten kijken naar zijn eigen zieleroerselen. Ik kan me nog herinneren dat ik hem een tijd lang moest aanspreken als Maartje het Hart. Dat heeft met de Zevende dag niets te maken maar het is nou ook niet bepaald alledaags. Ik vraag me af wat dat soort gedachtenspinsels voor invloed heeft op de zorg voor het welzijn van dieren.

In elk geval vind ik dat Marianne er eerder uitziet om op te eten dan Maarten. Niet dat ik het zal doen. De dieren die er voor mij uitzien om op te eten, consumeer ik meestal ook niet. Het vlees op mijn bord is goeddeels afkomstig van dieren waarvan ik nooit heb gezien hoe ze eruit zagen. Wat is het leven toch ingewikkeld!

Dat moet Wouter Bos ook gedacht hebben toen hij zijn grote artikel in de Volkskrant liet plaatsen naast de kolom van Marianne. Hoe moet het nu toch verder met die partij die maar niet ophoudt zich inwendig te roeren? Stromingen, vleugels, invalshoeken, negativiteit, het kruist elkaar allemaal. Wouter en Mariannne begrijpen elkaar heel goed, dezer dagen. Mogelijk prikken ze samen een augurkje. “Zeg, Marianne, hoe doe jij dat nou met Maartje?”

Wouter heeft uit alle kritiek goed opgepikt dat het “eenvoudige volk”, het “proletariaat” in de PvdA te weinig zichtbaar is. Het wordt overschaduwd door de doctorandussen van de vrijzinnig democratische stroming. Doctorandussen die in het bedrijfsleven vaak lijnrecht staan tegenover de “Jannen met petten en Truzen zonder hoeden” als het gaat om een paar procent loonsverhoging.

Wouter kaart ook de discussie met de SP aan. “We moeten er niet bang voor zijn”, zegt hij moedig. Dat haalt je de koekoek. Wie bang is, gaat altijd het moeras in. Dat geldt zeker in de politiek. Wouter heeft gelijk als hij zegt dat de PvdA en de SP elkaar hard nodig hebben. Niet alleen om de eigen ideologie scherper te stellen. Het gaat dieper.

In deze tijd van globalisering en Europese Unie, de tijd van internationaal verscheuren van de ABN/Amro, houdt de eenvoudige burger zich stevig vast aan zijn of haar directe omgeving, zijn woonplaats of hooguit de regio. Daar liggen zijn of haar belangen. Marianne zou zeggen “de koe moet weer in de wei”. Tegelijkertijd is de globalisering weliswaar een bron van onzinnigheid, te stuiten is ze niet. Het nationalisme van de SP richt zich daarop onder het motto: “Denk lokaal en handel lokaal”. Daar kunnen Jannen met Petten en Truzen zonder Hoeden zich behagelijk in nestelen. Nestwarmte die voortkomt uit het Maoïstisch verleden van de SP. Ook Mao vond dat de lokale gemeenschap zichzelf moest ontwikkelen, binnen de kaders van zijn denkraam natuurlijk. Het nationalisme is ook de band tussen SP en VVD.

De PvdA wil een brede volksbeweging zijn met een open venster op de wereld. Wees dat dan ook. Probeer niet de SP na te bootsen maar wees Europees, dat wil zeggen: “Denk Europees en handel lokaal”. Lokaal, ja zeker, zonder die nestwarmte verliest elke partij de massa van haar achterban. Ik gok erop dat 80 procent van de inwoners van mijn stad geen boodschap heeft aan de “globe” maar wel aan de rivier die door het stadshart stroomt.

Tot op heden zijn Nederlandse politieke partijen er nooit in geslaagd om het belang van de Europese Unie voor die rivier concreet te maken. Zuiver water, arbeidsplaatsen, bereikbaarheid, woongenot, het is nooit aan de Unie gekoppeld. Die koppeling zal de PvdA nu wel moeten gaan maken. Sámen met de SP en ook in discussie met die partij zal ze het sociale element in de samenleving mooier kunnen kleuren dan dat één van beide dat alleen kan. 

En eerlijk gezegd, Wouter Bos mag van gereformeerden huize zijn, ik ken in de PvdA ook katholieken, hervormden, Joden, moslims, hindoes, boeddhisten en helaas ook atheïsten (dat zijn mensen die zichzelf wijs maken dat ze nergens in geloven). Nog nooit heb ik gemerkt dat de geloofsovertuiging van de lijsttrekker van doorslaggevende invloed was op de behartiging van de belangen van mens, dier of milieu. De discussie staat daar garant voor. Dat moet Marianne een troost zijn en voor Wouter een handvat. Geloof en politiek gaan hand in hand terwijl kerk en staat gescheiden blijven.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.morpurgo.nl

www.infotalia.be

www.uwv.nl

Ben ik “Camp”?

Er komt een moment in je leven dat je het moet toegeven: je bent uitgerangeerd en staat met één been in je graf. Vanonder de steen valt het niet mee om de ontwikkelingen in de wereld van de levenden nog te volgen. Als pseudo-letterkundige kun je bijvoorbeeld de ontwikkelingen zelfs in de taal niet meer volgen.

Dat gevoel kreeg ik gisteravond toen het begrip “camp” passeerde in een gesprek. Ik had geen flauw idee wat ermee bedoeld werd en kreeg meteen last van mijn nostalgiesyndroon: ik leef in de wereld van Beatles en hooguit Blondie. Shakira is aan mij voorbij gegaan. Ja zeker die naam ken ik nog. En dan is er nog zo’n schepsel als Birgit of Brigittte Maasland en ook dat is, denk ik gelukkig, aan me voorbij gegaan.

Maar goed “camp” dus. “Voor zover ik begrepen heb is “camp” een woord om aan te duiden dat iets in zo ernstige mate uit de trend ligt, dat het toch weer leuk is. Ik zal maar zeggen: de Teletubbies. Of nog beter: het kapsel van Jan Peter in zijn eerste jaren als premier. Of …nee…ik wilde zeggen het kapsel van Geert Wilders maar daar is niets leuk aan dus vergeet het maar.

Sinds drie maanden draag ik een hoed met slappe rand. Ben ik nu “camp”? Geen flauw idee. Eerlijk gezegd heb ik me er nooit iets van aangetrokken of ik binnen de smalle marges van een trend paste. Ik ben altijd gewoon mijn eigen weg gegaan omdat er altijd wel een schreeuwlelijk is die je in de grond probeert te boren. Wat je ook doet. Niet dat zoiets aan de orde was gisteravond maar het ligt wel aan de basis van mijn eigenzinnige gedrag. De andere kant van de medaille is dat ik nooit carrière zal maken. 

Ik heb altijd geleerd dat eigenzinnigheid in tegenstelling tot eigenwijsheid een positieve eigenschap was. In mijn eigenzinnigheid heb ik me de laatste jaren al herhaaldelijk gedachten gemaakt (dat is een Germanisme) over politieke partijen die zich vervreemden van hun beginselen en achterban. Vanmorgen stond er een artikel in de meest volkse krant over de PvdA die als “los zand” aan elkaar zou hangen. Dat was voor mij geen openbaring maar ik heb me wel aan het artikel gestoord.

Dat kwam doordat volgens het stuk “populisten van links en rechts” stellen dat de PvdA een vernieuwer is die de “gewone man” verraadt. Ik heb daar moeite mee. Zoals gezegd ben ik al jaren met het probleem aan het worstelen en nu lijk ik ineens te worden neergezet als een populist. Volgens mij is een populist iemand die iets roept omdat het hem goed uitkomt, bijdraagt aan zijn eigen meerdere eer en glorie. Bij mij gaat het om het welzijn van de politieke samenhang in dit land. Dat is iets heel anders.

Ik heb ook nooit gesproken over “verraad”. Naar mijn mening is de PvdA wel het zicht op de oorspronkelijke, erg omvangrijke achterban kwijt. Dat geldt overigens even goed voor de VVD, zij het dat die achterban kleiner is. Mijn bedoeling is het om de “Parteileitung”  ervan te doordringen dat zij een keuze moet maken over de te volgen weg. Een heldere ideologie die niet parlementair grijs mag zijn maar wel het midden zou kunnen houden tussen het Morgenrood en monarchistisch Oranje. En laten de dames en heren vooral begrijpen dat mijn verhaal niet in deze beeldspraak blijft hangen.

Mocht die duidelijkheid leiden tot het verdwijnen van een deel van de achterban, dan is dat jammer. Het is onmogelijk om het hele volk te laten vertegenwoordigen door één ideologie. Dat kan alleen “voor de schone schijn” in staten die heel ver verwijderd zijn van ons democratisch bestel. Schone schijn want ook een land als Iran slaagt daar niet in. Grote groepen van de bevolking proberen zich te onttrekken aan het officieel verkondigde fundamentalisme. Wat hen rustig houdt, is nationalisme. Niet de Islam.

Nou, ben ik nog een beetje bij de tijd? We zullen het zien. Duidelijk is wel dat de tweedeling binnen de PvdA, zoals de Wiardi Beckmanstichting dat noemt, misschien het beste zou kunnen leiden tot een oplsplitsing waarbij beide “lagen” zelf hun weg gaan zoeken. Dat is niet erg al kan het pijn doen. Het houdt in elk geval de mogelijkheid open voor de partijleden om trouw te blijven aan zichzelf. Volgens mij kun je op die manier populair worden of heel  erg “camp”. Ook dat laatste leidt tot het gewenste doel: aanhang. Die kun je dan weer verenigen en bij elkaar harken door “op camp” te gaan.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.jeugdsentimenten.net

www.nl.trendmicro-europe.com

www.trendystyle.net

Geert Wilders is geen Mr. Bean

Dat reclamemakers mij de hele dag door beschouwen als een soort imbeciel die wel zal lachen om zouteloze grapjes is al irritant genoeg. Dat ze denken dat ik mijn eigen lichaam niet ken, maakt het nog wat bonter. Ik denk aan Actimel dat meent door middel van een bewegend pijltje aan te moeten geven waar mijn buik zit (of eigenlijk die van iemand anders). Dat is voor Actimel  belangrijk want daar wordt 70 procent van onze weerstand bepaald.

Actimel zou wel eens gelijk kunnen hebben. Het overgrote deel van onze weerstand lijkt bepaald te worden in de onderbuik. De bijeenkomst “Wat moeten we met Wilders” van gisteren was op zich al een bewijs van onvermogen. Veel teveel eer voor die man. Geert Wilders is geen Mr. Bean die uit de lucht is komen vallen en ons verrast met zijn onhandige en voor de hand liggende oplossingen. Hij spreekt namens zo’n 500.000 Nederlanders die de loosheid van zijn oplossingen en opvattingen niet inzien. Daarvoor hebben zij heel veel goede redenen. Soms worden die door de onderbuik ingegegeven, soms door een koel verstand. Het is te gemakkelijk om te denken dat Wilders’ aanhang uitsluitend bestaat uit misleide dwazen. 

De niet-Wildersianen zouden zich dan ook niet moeten afvragen wat zij “met Wilders moeten”. Dat leidt alleen maar tot jij-bak-achtige situaties zoals die zich nu afspelen rond mevrouw Wilders. We zouden iets moeten met Wilders’ achterban. De mensen die daartoe behoren zien in Geerts “gedachtengoed” iets dat oplossingen brengt voor hun situatie. Het zijn óók mensen die opkomen voor hun belangen en soms misschien zelfs voor de belangen van de hele samenleving. Zoals zij dat zien, dan tenminste.

Wilders is geen hypnotiseur die mensen kan laten doen die zij niet willen. Hij spreekt klare taal voor een deel van de Nederlanders. Als hij is weggemoffeld komt er een nieuwe leider want ze staan in de rij te wachten. Eerst was er Joop Glimmerveen, daarna Hans Janmaat, toen Fortuyn (die niet eens de bedoeling had rechtsextremisten aan te trekken) en nu Geert Wilders. In de omgeving zoemen onder meer Conrad Kusters en Michiel Smit rond en ik kan nog een hele trits namen noemen.

Stuk voor stuk spreken zij grote groepen mensen aan die in het “donker” leven en geen kansen zien om zich uit hun benarde situatie weg te werken. Een stem op Wilders is niet alleen maar een ondoordachte proteststem, het is de weerklank van de relatieve gezapigheid van andere partijen. Als die de moeite hadden genoemen om wekelijks de extreemrechtse krantjes en websites door te werken, hadden ze geweten wat er leeft onder een, vermoedelijk groeiend, deel van de bevolking. Kennelijk is het andere partijen nopg niet gelukt die 500.000 mensen warm te krijgen voor de oplossingen die zij aanbieden. Misschien spreken ze niet aan en zijn ze dus niet zo goed. Je kunt wel gelijk hebben maar gelijk krijgen is een andere zaak.

Mogelijk is het nog steeds wel. Vooral als de partijen de maatschappijkritiek van extreemrechts niet langer zien als het “gedachtengoed van kleine groepjes malloten” maar als wezenlijke onvrede. De gedachten en oplossingen die bij deze groeperingen leven, zijn een signaal en daarmee moet terdege rekening worden gehouden. In het bedrijfsleven worden klachten al heel lang serieus genomen ook al worden ze wel eens wat krom gepresenteerd.

Tegelijkertijd kan er in het parlement zelf iets veranderen. De sleutel ligt op dit moment bij de VVD. Als deze partij haar zelfreinigend vermogen gebruikt, hoeft ze iet langer op een schandalige manier tegen de PVV aan te schurken. Op die manier zou de gedachte dat er iets bestaat als een “fatsoenlijke Islamofobie” haar fundamenten verliezen. Wat moeten we met Wilders? Ga toch weg gek! Ga eens kijken wat je aan jezelf kunt doen en beschouw de voorman van 500.000 Nederlanders niet langer als een geïsoleerde rariteit.

Tot sterkt,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.mrbean.co.uk

www.utwente.nl

www.ei-van-columbus.nl

De zin van de onzinnigheid

Ja, de zin van de onzinnigheid en dat al in de eerste zin. Hoe verzint iemand zoiets? En toch…de lezers van mijn drie vorige columns hebben zich kunnen verkneukelen  in de onzinnigheid. Dat lijkt zo op het eerste gezicht de betekenis van onzinnigheid: lachen.

Nou, dat is nog maar de vraag. Vanmorgen las ik met grote blijdschap in de meest volkse krant van Nederland dat René Cuperus het met mij eens is. Dat is belangrijk want wie ben ik nou helemaal? René Cuperus is medewerker van het wetenschappelijk instituut van de PvdA, de Wiardi Beckmanstichting. Cuperus is dus iemand en hij zegt dat er een te grote kloof is tussen het kader van de partij en de “gewone” achterban.

Je zou ook kunnen zeggen: de doctorandussen en de Jannen met de Pet. Je kunt je afvragen waarom hij dat nu pas zegt maar misschien is het een jong vogelken. Zonder mezelf op de roodborst te willen kloppen, kan ik zeggen dat ik die kloof twaalf jaar geleden al zag. Niet alleen bij de PvdA maar ook bij andere partijen.

Het konijn uit de hoed was “Jip en Janneketaal”. Ineens moesten politici zich gaan uitdrukken in een soort Nederlands die ook begrijpelijk is voor negenjarigen (volgens psychologen een bijzonder lastige leeftijd). Ik heb daar nooit iets van geloofd want de inhoud van de boodschap verandert daardoor niet en dat is nu juist wel de bedoeling. Bovendien leidt ze tot belachelijke uitglijders zoals die van Rita Verdonk “Ik ben niet links, ik ben niet rechts, ik ben recht door zee.” Over onzinnigheid gesproken!

Wie in Jip en Janneketaal uitlegt dat de omgewoelde binnenstad goed is voor ontwikkelingen in de toekomst en natuurlijk de economie en dus de werkgelegenheid, maakt nog steeds niet duidelijk waarom al dat “gewone volk” jarenlang in de rotzooi moet leven. Zonder werk, trouwens. Tegen de tijd dat “de toekomst” is begonnen, gaan ze in de AOW!

De inwoners hebben niet anders dan hun buurt en wijk. Daar is het nu al sinds jaren een zooitje vanwege die belangrijke toekomst met z’n werkgelegenheid en vooraan lopen in economisch opzicht. Moet hun levensgeluk worden opgeofferd aan een stralende toekomst van kenmniseconomie en beursgang waarin medewerkers worden ontslagen terwijl de bedrijven vette winsten maken? Is dat geloofwaardig? De PvdA weet niet hoe ze met dat probleem om moet gaan en de buurt radicaliseert.

 Dat is gek want de afgevaardigden van deze partij hebben de taak ook het “gewone” volk te vertegenwoordigen. Zij lezen nu wel vaak Jip en Janneke en proberen zich die taal aan te leren maar ze praten nog steeds over zaken die het “gewone” volk niet interesseert. Daar leeft vooral één grote vraag: “Waar is mijn sociale nest?” Het “gewone volk” heeft het gevoel te worden opgeofferd aan een toekomst die mijlenver over de horizon ligt. Dan kun je tienduizend keer zeggen dat het niet zo is, het geloof leeft voort en de kloof gaapt verder.

Boven die kloof heeft Geert Wilders een hangbrug gespannen, gammel maar begaanbaar. Jan Marijnissen heeft een iets soliedere houten brug getimmerd. En zie: het volk kwam in groten getale, hoorde deze profeten aan en zij knikten dat het waar was en zij zagen hun wensen op ongelofelijke wijze vermenigvuldigd en vervuld. Althans, zo lijkt het.

Voor Cuperus, Van Hulten, Bos en Tichelaar en al hun volgelingen (en voor veel andere politiek partijen, de VVD voorop)  kan dat in de praktijk niet moeilijker zijn. Meer gerichtheid op het heden en minder op de toekomst. Vanwaar toch die eeuwigdurende leus ‘we moeten klaar zijn voor de toekomst”? Me dunkt, er zijn redenen genoeg om klaar te zijn voor het heden maar daaraan ontbreekt het in ruime mate.

 Minder collectieve luchtkastelen in de vorm van Betuwelijnen en HSL’s  en meer stoeptegels en hondenpoep, dubbele nationaliteiten, leegstaande woonwijken, verstoorde buurten,  hoofddoeken en…

Daar zit de zin van de onzinnigheid. De onzinnigheid die op diverse weblogs over het volk wordt uitgestrooid is een rijke bron van informatie voor iedereen die dit land wil besturen. Daar komen de ergernissen en onderwerpen aan de orde die ons volkje bezighouden. In rechtsradicale, racistische en ook gewoon “volkse” publicaties. Daar gaat het over de vraag of de opzet van gemengde woonwijken bijvoorbeeld wel gaat leiden tot het gewenste resultaat. Daar blijkt dat zo’n mix soms eerder tot conflicten leidt dan tot integratie. Daar komen de problemen van Jan met de Pet over zijn werk, gezinsverbanden, woonbuurt en voeding aan bod.

Het heeft geen pas om die signalen, hoe radicaal ook, terzijde te schuiven. Zij zijn een teken aan de wand dat wordt afgegeven door een volk dat zich onbegrepen en vergeten voelt. Politici moeten er rekening mee houden en oplossingen zoeken zonder radicaal te zijn. René Cuperus en de anderen zouden er dan ook eens vaker daar moeten kijken.

Weg met de academische modellen en terug naar de solidariteit met hen die in het gedrang komen in de alledagelijksheid van hun bestaan. De onzinnigheid kan daarbij als gids dienen zonder haar over te nemen. Solidariteit met mensen in achterstandswijken heeft gevoel nodig, idealen die herkenbaar zijn. Wie verstandige dingen zegt, mag het gevoel niet vergeten.

En tot slot. Ik las kortgeleden dat de PvdA mikt op meer deskundigheid en verjonging. Het laatste beschouw ik als een redelijk loos begrip, zoals ik al eerder aangaf. Het eerste is vaag. Welke deskundigheid? Deskundighieid van de tekentafel of van de zieleroerselen van Jan met de Pet? Als het aan mij ligt, is die laatste deskundigheid voorlopig het eerste aan de beurt.  

Dat kan vorm krijgen door de fractie een betere afspiegeling van de samenleving te laten zijn. Weliswaar is ze in toenemende mate meer cultureel samengesteld en zitten er vrouwen in maar hoe zit het met het percentage Jan met de Petten? Juist in een grote fractie kan hun invloed de juiste sterkte krijgen. Oftewel: de teksten zijn begrepen, het commentaar is relevant. 

En als uitsmijter: dit is geen pleidooi voor pragmatisme of rechtsradicalisme. Beide beschouw ik grotendeels als onzinnigheid. Het is een pleidooi voor solidariteit van politici met mensen die daar de meeste behoefte aan hebben.

En als allerlaatste uitsmijter: doen ze dan helemaal iets goed bij de PvdA? O zeker wel, het idee van wijkgericht werken is uitstekend, Het sluit naadloos aan op het bovenstaande maar … de uitwerking moet gericht zijn op het nu, niet op de lange termijn.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.nu.nl

www.fos.socsol.be

De camouflage van de onzinnigheid

Deze week nog sprak ik met een politicus over “keuzen maken”. Hij stelde dat het maken van keuzen essentieel was voor de politiek. Daar ben ik het mee eens. Het is alleen wel de vraag wanneer je die keuzen gaat maken.

Wat mij betreft ligt de eerste keuze in de politiek bij een ideaalbeeld van de samenleving en ik nestel mij in de stroming die zich daar het meest bij aansluit. Dat is overigens niet het enige criterium. Ik moet me ook echt thuisvoelen bij mijn “clubgenoten”. Iemand kan  idealen met mij delen zonder ooit mijn vriend te zullen zijn maar enige vorm van gelijk gedachtengoed en gedrag moet er toch wel zijn. Het moeten ook echte idealen zijn en niet alleen maar pragmatische selecties.  In tegenstelling tot de laatste, geeft een ideaal zin aan wat ik denk en doe.

Onzinnigheid kent vele idealen zoals “help de immigranten het land uit”. Het is een ideaal al kan ik het niet omschrijven als een loffelijk streven. Een ideaal kan ook zijn “help de dictatuur de wereld uit”. Dat komt al dichter bij me maar daarna gaat de vraag knagen of het bieden van collectieve zekerheden, normen en waarden hetzelfde is al dictatuur. Loopt er een rechte lijn van vrijheid via betutteling naar dictatuur? Hoever kan de overheid tegemoet komen aan een collectieve behoefte aan veiligheid zonder dictatoriaal te worden?

Daar ligt het camouflagenet van de onzinnigheid zo’n beetje. De onzinnigheid lijkt een alternatief te bieden. De onzinnigheid maakt Joden tot zondebok in een Naziregime en maakt immigranten tot een vijfde kolonne van de verschikkelijke “Kalief”. De vraag is hoe ik die onzinnigheid moet herkennen met mijn kennis van de Tweede Wereldoorlog en de Shoa in het achterhoofd. Hoe zou ik moeten weten of de anti-immigranten ongelijk hebben. Zijn zij de Nazi’s van deze tijd of is het net andersom? Hoe kan ik in het Verzetsmuseum ontdekken of Geert Wilders, bij wijze van spreken, de nieuwe NSB-er is? Hoe weet ik zeker dat Wouter Bos of André Rouvoet het bij het goede eind hebben? Klinkt Henk Kamp redelijk of juist wankelmoedig? Ook in de periode 1933-1945 waren er velen die moeite hadden met kiezen tussen Hitlergroet en V-teken.

Die keuze en die herkenning is niet zo eenvoudig want het is een feit dat duizenden jongens en meisjes uit de moslimwereld bereid zijn zich op te blazen voor hun ideaal, voor de keuze die zij hebben gemaakt. Dat ziet er angstaanjagend uit, niet minder verschrikkelijk dan de laarzen van de SS en de parades op het Rode Plein of het Plein van de Hemelse Vrede (!). En die vliegtuigen zijn toch daadwerkelijk in de Twintowers binnengevlogen en Theo van Gogh is toch door een fundamentalist vermoord en de treinen in Madrid zijn toch door terroristen opgeblazen?  En elke keer klinkt het antwoord bevestigend. De onzinnigheid heeft recht van spreken, zo schijnt het.

Nogmaals, is dus de vraag hoe de onzinnigheid ontmaskerd kan worden. Vandaag las ik nog op een racistisch blog een tekst van iemand die het maar moedig vond om zo open en “erudiet” over de Islam te discussiëren. In werkelijkheid is er ter plekke geen sprake van een discussie en alleen maar de wens om de bezoekers te sturen in een anti-Islamrichting. De onzinnigheid camoufleert zich voor de schrijfster onder schijnbaar erudiete schrijfsels. De ware aard van het blog komt naar boven als de tegenstand te groot wordt. Dan volgen jij-bakken en scheldpartijen.

De onzinnigheid kan volgens mij haar angstgevoelens niet verbergen. Angst voor niet nader omschreven ontwikkelingen zoals een vaag begrip met de naam “tsunami van moslims”. Alleen al het gebruik van het trendy woord “tsunami” werkt verwarrend en beangstigend. Een tsunami is een onbeheersbare, nietsontziende kracht die niet uitsluitend haar tegenstanders maar in werkelijkheid elk schepsel en voorwerp vernietigd. “Rücksichtlos”, het woord dat de Nazi’s zo graag gebruikten, is daar een nog te vriendelijke omschrijving voor.

Onzinnigheid heeft geen monopolie op angstgevoelens. Ook anderen kunnen bang zijn voor aanslagen en oorlog. Maar daar waar de onzinnigheid steeds een vormeloze zondebok zoals “de Joden” of “de moslims”of “de Islam” aanwijst, daar geldt aan de andere kant uitsluitend angst voor het daadwerkelijke gevaar, zoals terroristen. Onzinigheid ontkent ook het bestaan van de individu en ziet, in onze tijd, wel de Islam maar niet de moslim. Dat heeft de ozinnigheid nodig want een groot collectief aan vijanden boezemt meer angst in dan individuen, schijnbaar zonder verbondenheid.

Onzinnigheid heeft te allen tijde een zondebok nodig, een gemeenschappelijke vijand, iets om op neer te kijken,  tegenaan te trappen en om onderuit te halen. Onzinnigheid richt zich op vernietiging. Die eigenschap kan ze niet camoufleren, niet onder “erudiete” teksten en niet onder de halve waarheden die ze verkondigt.

Politiek is het maken van keuzen en ik denk dan ook dat het goed zou zijn als de niet-onzinnigen hun idealen scherper zouden omlijnen, meer contrasterend zouden omlijnen. Meer polarisatie? Ja, maar polarisatie hoeft geen voorwaarde voor moord en doodslag te zijn. Niet met spontane emotionaliteit en al helemaal niet met zondebokken, ook niet als die Geert Wilders heten. Wel met weloverwogen, concreet vormgegegeven modellen, niet uit een academische mal maar uit de mal van het dagelijks leven. Dat kan, pro actief en anticiperend.

Mijn excuses voor de zware maaltijd van vandaag. Dat ze u wel moge bekomen.

Tot sterkte,

 Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.levenskracht.info

De verleiding van de onzinnigheid

Humor is verleidelijk maar onzinnigheid ook. Humor verleidt doordat ze de schermen afbreekt die mensen tussen elkaar overeind houdt. Humor nuanceert rotsvaste waarneden en stelt wetenschappelijke zekerheden ter discussie. Onzinnigheid doet dat ook. 

Ik kan me de verleiding van de Nazi’s nog goed voor ogen halen. De mooie uniformen, jongetjes die in de bergen niet anders deden dan soldaatje spelen en bij het kampvuur zingen. Kameraadschap, avontuur, ontberingen in veiligheid. Wat is er mooier?  De verleiding van de onzinnigheid ziet er minstens even aantrekkelijk uit. Onzinnigheid is altijd rebels en dat spreekt jongeren aan. Bovendien hoef je niet al teveel kennis te hebben of intellectuele vaardigheden om aan de onzinnigheid bij te kunnen dragen. Het is slechts een kwestie van meedoen aan het onzinnige gesmoezel.

Een voorbeeld. Mij is een man bekend die op zijn weblog Islamhaat predikt. Hij gaat uit van de stelling `de Islam is gevaarlijk en moslims zijn dom en onwetend`. Vervolgens zoekt hij alle documenten bij elkaar die zijn stelling kunnen onderbouwen. Erg kritisch over de herkomst of de auteurs van de documenten is hij niet en hij zet ze ook niet in de context van tijd en plaats. Toch zijn daarbij de nodige vraagtekens te plaatsen want wat is de geloofwaardigheid  van sites als “De Dutch Disease Report” of www.hetvrijevolk.nl ? Discutabel, lijkt me.

 Alle documenten die ondertussen zijn stelling zouden kunnen weerleggen, laat hij buiten beschouwing. De conclusie is, zie ik heb gelijk! Op dezelfde manier gaan `wetenschappers` te werk die aantonen dat de aarde plat is. Ja zeker, ze zijn er nog. Er zijn meer rebelse opvattingen zoals het gerucht dat de Amerikanen nooit op de maan zijn geland en dat president Kennedy niet is vermoord door Lee Harvey Oswald. En altijd weer wordt een zorgvuldige selectie van bewijzen gepresenteerd, vergelijkbaar met de tunnelvisie die justitie van tijd tot tijd laat zien.  

In zijn onzinnige opvattingen wordt voornoemde blogger gestaafd door het merendeel van de bezoekers van zijn weblog. De onzinnigheid verleidt velen want er komen maar liefst zo’n 600-700 hits per dag binnen en soms veel meer. Dat komt overeen met veertig keer het aantal mensen dat aan de “discussies” meedoet. Oud en jong die om uiteenlopende redenen een appeltje met de maatschappij te schillen hebben en daarom bereid zijn elke rebelse opvatting te omarmen. Appeltjes en verleiding, er zijn boeken vol over geschreven. De één komt met nog `sterkere` verhalen over Islam en moslims dan de ander. En zie, ook hier bloeit iets moois op tussen mensen die elkaar vinden in de onzinnigheid.

Het heeft er dus de schijn van dat het alleen maar voordelen heeft om een onzinnige stelling aan te hangen. Eenstemmigheid, afzetten tegen het establishment en de heersende opvattingen, het voeden van eigen superioriteitsgevoelens ten opzichte van het “domme volk” dat de gewone krant gelooft enzovoorts. Geloof in onzinnigheid is de hemel op aarde, vooral als het als enige en universele waarheid wordt gepresenteerd.

Verleiding is heerlijk, nee kan heerlijk zijn. De verleiding door een vrouw is een aangename ervaring mits…ze op ware gevoelens van sympathie is gebaseerd en dus niet onzinnig is. Wie zich laat verleiden om gebruikt te worden, komt vaak pas na lange tijd tot spijt en inkeer. Misschien zou je kunnen zeggen dat “onzinnigheid” een vrouw is die uitsluitend eigen bevrediging nastreeft? Al kent ze dan een moment van verleidelijkheid? Hoogst onbevredigend en uiteindelijk ook humorloos.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

Service

www.vrouwenversieren.com

www.mennonicolai.nl

www.frontpage.fok.nl

De kracht van de onzinnigheid

Gaan we onze humor verliezen? Het lijkt er wel op. Wie wil lachen, moet zich voorbereiden op chagrijn zou ik dezer dagen zeggen als variant op een bekend Romeins spreekwoord. De discussie in de Tweede Kamer van gisteren valt niet op door argumenten maar door de toon. Wilders heeft zich voorgoed geïsoleerd van de rest al kan de VVD niet nalaten zo nu en dan een handje toe te steken. Dat laatste zal haar overigens niet helpen.

Gisteravond was ik bij een vergadering van de raadscommissie en daarbij ging het om veiligheid. Ook het rechts-extremisme kwam aan bod. De burgemeester antwoordde op vragen dat hem geen verontrustende ontwikkelingen bekend waren in onze gemeente. Hoewel ik hem geloof, laat het me niet rustiger slapen. Zelf heb ik andere ervaringen.

Ik bedoel met rechts-extremisme. Het klimaat is er rijp voor want er is een maatschappelijke kloof ontstaan door het grote aantal immigranten en de weigering hen te accepteren in Nederland. Dat is aanleiding, geen oorzaak, van spanningen in wijken en in het hele land. Op internet verschijnt ondertussen de ene na de andere website waarin onzinnigheid en geschiedvervalsing elkaar afwisselen om bijvoorbeeld aan te tonen dat moslims minderwaardige criminelen zijn. Ieder “bewijs” wordt verzameld om het eenmaal ingenomen standpunt kracht bij te zetten. Letterlijk stellen sommigen dat de Islam een besmettelijke hersenziekte is. Dat ziet men op deze websites als humor.

Dat lijkt mij respectloos genoeg. Ook gevaarlijk, omdat totaal onwetende websurfers zich op anecdotische wijze aansluiten bij de stellingname. Zij zijn bereid totale onzinnigheid te geloven als het maar in het straatje past.

Zo zouden Nazi’s een soort socialisten zijn en hebben moslims nog nooit iets bijgedragen aan de wetenschap. Die stelling is niet vol te houden omdat nog tweehonderd jaar na het optreden van Mohammed het Midden-Oosten in veel opzichten voor lag op West-Europa. Dat de Islam eem remmende werking heeft gehad op wetenschappelijk onderzoek, is mogelijk maar niet rampzalig. 

Een andere groepering roept op tot steun aan Hezbollah in Libanon “omdat die beweging ook tegen Joden vecht”.  Vanzelfsprekend is het niet de bedoeling van die groepering dat hun Libanese “bondgenoten” massaal naar Nederland komen. Cirkelredenering volgt op cirkelredenering maar juist wie niet zoveel intellectuele bagage heeft, is daarvoor gevoelig. Daarin schuilt een groot risico.

Dat risico wordt nog sterker doordat het rechts-extremisme inmiddels in de Tweede Kamer een icoon van formaat heeft gevonden in de vorm van Geert Wilders. De agressieve boventoon wordt gevoed door acceptatie van respectloosheid. Die vindt haar wortels dieper in de samenleving dan we zo op het eertse gezicht zouden vermoeden. Ze begint bij het voetbalvandaslisme dat door sommigen is geaccepteerd als onderdeel van de voetbal”cultuur”. Een feit is dat dit vandalisme een uiting is van gebrek aan respect. De koppeling met TV-programma’s van Tien is gauw gelegd. Big Brother, de Gouden Kooi, de ontleding van lijken op TV en de voorgenomen uitzending van een masturbatiemarathon maken gebrek aaan respect tot vermaak. Zo wordt het aanvaardbaar om respect voor de ander af te zweren. In die zin is TV Tien zelfs een wegbereider van het rechts-extremisme.

Als respectvol mens en min of meer redelijk denkend wezen heb ik vertrouwen in de burgemeester. Ik geloof dat bij hem geen zorgwekkende rapportages binnenkomen over het rechts-extremisme in mijn gemeente. Tegelijkertijd betwijfel ik of deze voortwoekerende ziekte wel voldoende onder controle is. Ondertussen weet het Verzetsmuseum niets beters te doen dan een expositie over de Shoa. Alsof dat helpt!

De kinderen die ernaar kijken, krijgen niet het vermogen om de “goodies” te onderscheiden van de “baddies”. Hooguit ontwikkelen zij een misplaatst anti-Duitsisme. En ondertussen geven tal van websites onze jeugd een vertekend beeld van wat goed is en wat slecht. Naar aanleiding daarvan doen jongeren een, nogal eens verkeerde, keuze. Het is de kracht van de onzinnigheid.

Http://politiek.wordpress.com

Service

3voor12.vpro.nl

forum.onzin.com

afanederland.antifa.net

Kip, koe en achterstandswijk

Vandaag kreeg ik een fraai verhaal voor ogen. Een Indiase boer (Hindoe) merkte dat hij elke dag een aantal kippen miste. Dat ging dagenlang achtereen door en de boer vreesde al dat hij zijn hele bepluimde veestapel zou moeten missen. Op een nacht besloot hij eens te gaan kijken wat de oorzaak van zijn ellende was. En zie: middenin de nacht kwam een koe die een paar kippen oppeuzelde. De boer stond voor een dilemma want zoals bekend zijn koeien in India heilig. Voorlopig heeft hij het verhaal de wereld in geholpen dat de koe in haar vorige leven een tijger was. Dat sluit aan bij het geloof in reïncarnatie van de Hindoes.

Dat sluit allemaal naadloos aan op de verkieizingsuitslag van gisteren. De PvdA leed zwaar verlies. Dat was overigens ongeveer hetzelfde verlies als bij de Tweede Kamerverkiezingen. Het kwam er niet nog eens bovenop. Een groot deel van de voormalig PvdA-kiezers lijkt over te lopen naar de SP. Wat moet de partij daar nu mee?

Net als de Indiase koe blijkt de identiteit van de PvdA voor veel kiezers onherkenbaar te zijn. Let wel, de partij is de Partij van de Arbeid en niet van de Arbeiders. Ze is ontstaan uit een samengaan van de SDAP (Sociaal Democratische Arbeiders Partij) en de VD (Vrijzinnig Democraten). Deze laatste was voor de Tweede Wereldoorlog een soort sociaal-liberale groepering. Na de oorlog meenden beide partijen dat de scherpe klassenscheiding maar eens moest worden opgeheven. Het gekissebis had immers alleen maar geleid tot de opkomst van onvredepartijen zoals de NSB en Zwart Front.

Een gevolg van die afspraak was onder meer dat Willem Drees sr. een AOW maakte die voor alle Nederlanders toegankelijk was en dus niet alleen voor de arbeiders. Dat was een eerste stap “weg” van de oorspronkelijke SDAP achterban.

En nu wordt er al wel eens gesproken van de Partij van de Adel of de Partij van de Academici. Sommigen menen dat de kloof tussen academici en adel en aan de andere kant de arbeiders kan worden overbrugd door het sociale gevoel te laten spreken. Ik ben ervan overtuigd dat zoiets onvoldoende is want juist de “arbeiders” moeten dat gevoel ook vertrouwen. Zoals ik kortgeleden aan een raadslid uitlegde, heb je eerst vertrouwen nodig en kun je pas daarna draagvlak krijgen voor je plannen. Hoe mooi die ook zijn.

Wie met een aardappel in de keel, een dikke dienstauto onder de kont en een driedelig maatpak de “arbeiders” komt vertellen dat hij goed voor ze zal zorgen, wint hun vertrouwen niet. Vooral niet als die boodschap wordt verpakt in macro-sociaal-economische context (ja, ik kan het ook!). Daarbij komt dat de PvdA al jarenlang ontkent dat er nog arbeiders zijn. Wie bepaalde wijken van Rotterdam. Den Haag, Amsterdam en andere grote steden doorkruist, weet dat ze er beslist nog wel zijn. Zij hebben niet alleen een smalle portemonnee maar zitten ook maatschappelijk in het verdomhoekje.

En nu komt het gladde ijs. Deze arbeiders zien hun woonwijken plotseling voor een groot deel bevolkt door mensen waarvan zij de taal niet snappen, de kleding bespottelijk vinden, de gewoonten verafschuwen en het dagelijks gedrag storend. Inderdaad. immigranten komen voor het grootste deel in deze arbeiderswijken terecht. De oorspronkelijke bevolking voelt zich in de veilig gewaande “eigen omgeving” niet meer thuis. Je zou het de “volksburchten” kunnen noemen noemen. De Schilderwswijk in Den Haag was daarvan een voorbeeld. De eigen leiders, de PvdA-kopstukken, krijgen daarvan de schuld. Gedeeltelijk terecht omdat juist deze partij heeft aangedrongen op gemengde bewoning van wijken, een aanpak waarvan het heilzame karakter nog verre van zeker is.

Het is de arbeiders nu eenmaal niet gegeven om een breder maatschappelijk inzicht te hebben. Ze kunnen zich die inzichten wel verwerven maar tegen de tijd die stap gelukt is, zijn ze geen arbeider meer. Dat klinkt denigrerend maar het berust op feitelijkheden. Die feitelijkheden worden nog vergroot doordat de oude arbeidersberoepen, het handwerk, al zeker 25 jaar met het nodige dédain wordt bekeken. Dat geldt ook voor de PvdA met haar onderwijshervormingen die iedereen naar intellectueel hoogstaande beroepen moesten voeren.

De druiven zijn zuur. De PvdA moet nu kiezen, voor de arbeider of voor de arbeid of, zo mogelijk, voor allebei. Het is de SP wel gelukt om die keuze te maken en daardoor vormen het kiezersvolk en het ledenbestand ook een mix van arbeiders en hoog opgeleide intellectuelen die hand in hand ten strijde trekken. Voorwaarts kameraden! Kiest de PvdA niet, dan zit er nog maar één oplossing op: een fusie met D66 en de linkervleugel en het midden van de VVD. In wezen is dat een herhaling van zetten met een kleine beweging naar rechts.

Natuurlijk ben ik maar een marginaal denker en schrijver maar ik ben bereid mijn denkkracht in te zetten voor een opmars op de weg terug van de PvdA. Take it or leave it. Ik denk dat de PvdA in haar vorige leven rood was en conservatieven vrat. Nu lijkt ze die te koesteren. Wat wordt de volgende trede in de reïncarnatieve reeks?

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.phoenixcontact.nl

wwws.ncpn.nl

www.js.nl

Tweede plaats

De Eerste Kamer komt op de tweede plaats. Zo zit onze staatsinrichting in elkaar en vele eersten zullen de laatsten zijn. Het gekke is nu dat wij ons met enige regelmaat afvragen of die Eerste Kamer niet afgeschaft moet worden. Een lekker brokje Calvinisme want volgens de voorstanders van afschaffing  is het allemaal erg duur en weinig efficiënt.

Persoonlijk zou ik graag lid worden van de Eerste Kamer, een eerbiedwaardig college dat niet onderhevig is aan de waan van de dag. Een gezelschap heren en dames dat vanuit een bepaalde politieke gezichtshoek het “hoger beroep” op een wet behandelt. Want ja, zo zou je de Eerste Kamer moeten zien: als gerechtshof. Hebben de wat pikkerige kippen van de Tweede Kamer en de haastige hazewindjes van het kabinet hun werk wel fatsoenlijk gedaan?  Is er zindelijk gediscussieerd en zijn er, waar nodig, zinvolle aanpassingen aangebracht?

Overbodig is zo’n senaat beslist niet maar ze heeft haar eigen taak. Hier staan niet politieke beginselen maar het algemeen belang en de rechtskundige voldragenheid op het spel. Die kunnen heel goed vanuit verschillende politieke invalshoeken worden beoordeeld maar uiteindelijk dient het werk de stabiliteit van de samenleving.

Dat betekent overigens wel dat Eerste Kamerleden zich evenveel onder het “volk” en moeten begeven als Tweede Kamerleden en dat ze ook wel degelijk vele werkbezoeken moete afleggen. De Eerste Kamer mag niet verworden tot een rechtskundige die uitsluitend zijn studeerkamer kent. In dat opzicht neemt de Eerste Kamer zelfs een eerste plaats in, kennisneming van overwegingen bij kiezers, een afgewogen discussie die niet onder druk staat van de dagelijkse hectiek. Een ontdekkingsreis naar datgene wat mensen echt bezielt.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com