Risicomeiden

Kortgeleden interviewde ik een geslaagde, vrouwelijke ondernemer van een IT-bedrijf. Tijdens het gesprek vroeg ik haar of ze als vrouw bij een klant niet gemakkelijker binnenkwam dan een manlijke concurrent. Het antwoord was veelzeggend: “binnenkomen doe ik misschien wel sneller maar in het vervolggepsrek moet ik veel beter mijn best doen dan een manlijke collega.”

Ik moest aan dat gesprek denken toen ik donderdag in de auto op BNR de zoveelste  oeverloze discussie hoorde over vrouwen aan de top. Die discussies bewegen zich meestal in eindeloze, vicieuze cirkels en het gekke is dat men steeds weer bij dezelfde vertrekpunten begint. Het meest populair in dat opzicht is: “vrouwen zijn niet ambitieus genoeg” en “Nederland loop achter als het gaat om het aantal vrouwen aan de top.” Het eerste argument beschouw ik als een leugen en het tweede is absoluut irrelevant.

Ik ken minstens één vrouw die ik inmiddels als een  goede vriendin beschouw en die zichzelf tot de succesvolle ondernemers mag rekenen. In dat opzicht heeft ze het vermoedelijk verder geschopt dan ik. Nu is dat laatste geen graadmeter maar het is toch aardig om even te vermelden. Zij onderschrijft tegelijkertijd grotendeels mijn mening als het gaat om werkende vrouwen en vrouwen aan de top. Wie ambitieus genoeg is, moet de top kunnen bereiken zonder veel meer moeite te doen dan een man. Niemand hoeft echter naarboven geschopt te worden terwille van het maatschappelijk evenwicht. De hierboven genoemde vriendin voelt zich ook beledigd door gedachten over quota. Vrouwen die over kwaliteiten beschikken, kunnen het best redden zonder overheidssteun. Ik kan die gedachtengang heel goed volgen.

Er zijn wel eens mensen geweest die dachten dat ik een absolute tegenstander was van vrouwen aan de top. Sommige van mijn publicaties lijken ook in die richting te wijzen, vooral als ik spreek over het “glazige plafond” (typ in onder “search”) . Het tegendeel is waar. Ik zie heel veel heil in vrouwen aan de top mits zij zichzelf blijven en hun vrouwelijkheid behouden. Wie probeert een man te imiteren, staat wat mij betreft naast de pot te plassen. (Ja, inderdaad, in dat geval is het “staat”). Broekpakken en stropdassen zijn in mijn ogen voor een vrouw geen teken van emancipatie maar juist van verdere onderwerping aan de man.

Tijdens de discussie hoorde ik het méér dan ergerlijke verhaal van raden van bestuur en commisssarissen die geen vrouw in de bedrijfstop willen toelaten omdat zij risico’s willen mijden. Vrouwen zouden een ander carrièrepatroon vertonen dan mannen. Ja, natuurlijk stelletje idioten! Daar gaat het nu juist om. Het moet ook anders zijn. Bedrijven zouden zich in de handen moeten knijpen en God op hu blote knieën moeten danken als ze een vrouwelijke manager krijgen die haar vrouwelijkheid tot onderdeel van het management maakt. Waarom? Omdat vrouwen, al dan niet genetisch bepaald, andere zienswijzen en kwaliteiten met zich meebrengen dan mannen. Kwaliteiten die het management in een heel goede richting kunnen sturen. Wie die andere, nieuwe inbreng niet aandurft, moet zichzelf geen ondernemer en ook niet eens manager noemen maar professionele looser.

Van de redacties waarvoor ik werk, wordt de meerderheid aangestuurd door een vrouw en ik voel me daar heel prettig bij. Ben ik niet ambitieus genoeg? Gezien mijn ervaring en leeftijd had ik al lang een reeks aan hoofdredacteurschappen op mijn naam kunnen schrijven. Het zou mij qua verantwoordelijkheden en inkomensniveau dichter in de buurt hebben gebracht van mijn eerder genoemde vriendin maar ik houd teveel van het journalistieke handwerk. Dat is óók ambitie. Groeien in het handwerk. Misschien  dat veel vrouwen het moeilijk vinden om dat los te laten. Het zou kunnen zijn en in dat geval zou ik ze graag gelukkig laten zijn in het werk dat ze doen. Het zou mooi zijn als we ons voor het Nieuwe Jaar eens  voornamen wat minder te letten op cijfers in binnen- en buitenland en méér op de geluksscore. Als ik me niet vergis, biedt de financiële crisis in dat opzicht ruime mogelijkheden.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.blogjump.eu/index.php?2008/12/16/1061-hoogtevrees

www.vrouwenmetambitie.nl

www.carrieretijger.nl/carriere/vrouwen/valkuilen

www.adriaanmeij.com/2007/06/15/als-meppeler-meiden-meer-kinderen-baren

www.wietdebruijn.nl

www.carrieretijger.nl/carriere/vrouwen/succes

www.depers.nl/economie/118279/Verplicht-meer-vrouwen-aan-top.html

www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=68871

www.nrc.nl/W2/Lab/Profiel/Vrouwen/aandetop.html

www.volkskrant.nl/economie/article377306.ece/Aantal_vrouwen_in_top_is_onbekend

Charme, schoonheid en afwijking

“Schoonheid ontstaat door dat wat afwijkt. De perfecte schoonheid is zelden de moeite van het aanzien waard”, ik las het laatst op een blog van een jongedame die ik redelijk hoog acht. Ja zeker, de kans dat ik mijn charmes in haar aanwezigheid in de strijd zou gooien, is niet ondenkbaar. Natuurlijk, je cherche la femme toujours. C’est ma nature primaire. Vous comprenez? Zeker, ook mij is het een raadsel waarom ik nu ineens overschakel op Frans, het moet wel zijn dat “charme” van huis uit een Frans woord is.

Ik denk dat de jongedame gelijk heeft. Waarom ben ik zo partieel gefixeerd op vrouwelijk schoon? Omdat het niet mijn eigen schoonheid is. Die hoef ik namelijk niet te zoeken want ik heb haar voortdurend bij de hand. Tot vervelens toe, kan ik hier wel verklappen. Die vrouwelijke schoonheid wijkt af van mijn eigen schoonheid, meer dan de schoonheid van andere mannen en daarom gaat mijn voorkeur uit naar vrouwen. C’est pas difficile, hein?

Tja, dat houdt allemaal wel in dat er tussen vrouwen en mannen een nadrukkelijk verschil bestaat en in de afgelopen eeuwen heeft dat niet alleen tot liefde maar ook tot wantrouwen geleid. Er is weinig in het leven waarvan mensen zo moeilijk afstand doen als van hun wantrouwen. Sterker nog, haast elke man is bereid zijn charmes, zo hij die bezit, opzij te zetten als het erom gaat wantrouwen te tonen.  Het is een kunst om primair met je charme te reageren en pas, als het echt nodig is, het wantrouwen naar boven te halen. Meestal gaat het andersom. Een perfect symbool van het wantrouwen dat de man koestert ten opzichte van vrouwen is het “domme blondje”.  Een wonderlijke combinatie omdat het twee eigenschappen aan elkaar koppelt waarvan niet aan te tonen valt dat er enig verband tussen bestaat. Nou ja, tenzij je in de praktijk om je heen kijkt natuurlijk. Empirisch bewijs is er dus wel te krijgen.

Aan de andere kant doet onder vrouwen het gerucht de ronde dat alle mannen brulapen zijn, wat dan weer niet erg flatterend is voor de brulapen., zeker niet voor de vrouwen onder hen.  Dat alles wijst erop dat vrouwen en mannen eeuwenlang hun best hebben gedaan om elkaar te overladen met negatieve kenmerken En ze doen het nog steeds.

Nu lijken daarover over het algemeen niet zoveel moeilijkheden te worden gemaakt al zijn er mensen die het liefste zouden zien dat mannen en vrouwen ongeveer hetzelfde zouden zijn. De hele wereld “uniseks” en alles is ideaal en harmonisch.Een soort Bund Deutscher Mädel maar dan anders. Ik behoor niet tot die groep want ik ben van nature een liefhebber van verschillen. Als ik vier boterhammen meeneem naar mijn werk voor de lunch, doe ik op alle vier iets anders. Dat wil overigens niet zeggen dat er geen broodbeleg bestaat waaraan ik de voorkeur geef maar ik heb mijn lesje geleerd. Ik heb in mijn jonge jeugdjaren zoveel pindakaas gegeten dat ik er nu al vijftig jaar van gruw. Dat hoop ik met vrouwen ook te bereiken, of juist niet. Vul zelf maar in. .

Verschil dus, dat moet er zijn. In sommige gevallen werkt dat heel ver door. Zo heeft de SGP besloten dat vrouwen geen politieke of bestuurlijke functies mogen bekleden. Ben ik daartegen? Helemaal niet. ik heb slechte ervaringen met vrouwelijke politici en bestuurders. Het kan natuurlijk aan mij liggen omdat zij met hun afwijkingen steeds weer kans zien om mijn weerstand tegen hun ideeën en opvattingen te verminderen. Hopen maar dat er veel blondjes bij zijn want die hebben weinig ideeën. Je bent niet voor niets dom.

Nu is dat op zich niet erg want zoals ik al eens eerder schreef heb ik niet het idee dat politici  worden voortgedreven door een storm aan gedachten en ideeën. Dat hoeft ook niet. Voor de politiek moet je kunnen kiezen en vooral…gekozen worden.. Juist, gekozen worden en de SGP heeft ervoor gekozen om de vrouw niet in bestuurlijke of politieke functie te plaatsen. Heeft die partij het recht daartoe? Maar natuurlijk, als ik een vereniging opricht mag die elk doel nastreven dat ik zelf heb bedacht. Sommigen menen dat de SGP haar boekje te buiten gaat omdat ze de enige partij is die voor vrouwen op de parkeerplaats heeft gekozen. Wat een onzin, kiezen is van deze tijd en juist omdat ze de enige partij is die dezulke keuze maakt, is dat heel goed. Ik zou zelfs zeggen: charmant.

Vrouwen kunnen in de politiek alles bereiken maar niet via de SGP. Wat zou dat? Eerlijk gezegd lijkt het me verschrikkelijk om een vrouwelijke SGP politica te hebben. Rechtlijnige mannen zijn erg, rechtlijnige vrouwen zijn levensgevaarlijk. Daar komt bij dat de keuze van de SGP bijdraagt aan schoonheid vanwege de afwijking. En afwijking leidt weer tot veelkleurigheid . Die veelkleurigheid is het kenmerk van een democratie en ook haar charme. Kijk, charme gedijt alleen maar in een samenleving die veelkleurig is. Ik houd alleen voor een vrouw de deur open en ik maak alleen tegen haar mijn uiterst charmante opmerkingen, opmerkingen waarvoor ik van een man een dreun voor mij kop zou krijgen. Kortom de SGP is een wezenlijk element bij het behouden van charme in de samenleving. Ik hoop dus dat ze nog heel lang in haar keuze zal blijven volharden. 

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.tijdvoorechteschoonheid.nl

www.charme.nl

www.flabber.nl

www.iknik.blogspot.com

www.vrouw.blog.nl

www.cinner.com