We bedriegen en liegen er wat op los. In naam van de westerse “waarden en normen” en van de commercie mag alles. Om met het laatste te beginnen. Vanmorgen moest ik tien minuten in een winkelcentrum zijn waar je 10 eurocent betaalt voor 17 minuten parkeren. Al gauw bleek mij dat er een addertje onder het gras zat want je moest minimaal 30 eurocent in de automaat gooien. Genaaid dus! Na tien minuten kwam ik naar buiten en ik had betaald voor bijna een uur. Tja, voor de onthaasting zou het goed kunnen zijn want ik had dus nog veertig minuten over voor een kop koffie, waarvoor ik dan natuurlijk ook weer had moeten betalen. Ik had ook de nabijzijnde bibliotheek binnen kunnen lopen om te niksen. Hoe dan ook, ik zou bedrogen uitgekomen zijn.
Terwijl onze premier `waarden en normen` (steevast in de verkeerde volgorde dus dat zet ik hierbij maar even recht) `op de agenda heeft gezet`, ziet hij er geen been in ons dagelijks te bedriegen. Zijn permanente verhaal dat wij de Afghanen komen helpen is een leugen van de bovenste plank die levens en heel veel geld kost. Nu ken ik de Afghanen wat beter dan Balkenende en mijn kennis van dit `volk` werd nog weer eens ondersteund door een bericht in de krant. President Karzai van Afghanistan stuurt alleen extra troepen naar crisisgebieden als de plaatselijke gouverneur een stamgenoot van hem is. Dat is ook logisch.
In mijn meest optimistische momenten ben ik bereid te geloven dat de president streeft naar een veilig en rustig land. Maar hoe zit het dan op zijn verjaardasgsfeestje? Stel dat hij een gouverneur helpt die niet tot de stam behoort. Op zijn feestje wordt hij meteen aangevallen met vragen `ga je die gekken van tien dorpen verderop helpen? Laat die lui elkaar afmaken. Des te eerder zijn wij de baas.` Daar ga je met je mooie ideeën.
Heus, ik ken het land, en Afghanistan zonder koning is geen land maar een bundel regio´s die volledig lak aan elkaar hebben behalve als het om de handel in drugs gaat. Volgens onze premier zijn wij daar om die mensen te helpen. Wij moeten de plaatselijke bevolking voor ons innemen. Dat is echt helemaal lachwekkend. Ik zal even een verhaaltje van voor mijn tijd vertellen.
Toen de Duitse troepen op 19 mei 1940 ons land binnenvielen, waren de Duitse soldaten en officieren gelijmd met de prachtigste verhalen. Zij zouden Nederland uit de klauwen van Joden en Britten redden. Nederlanders vormden een Germaans broedervolk en wat was er mooier dan samen met hen één groot Germaans rijk te vormen.? Om de mogelijkheden daartoe open te houden, moesten de Duitse soldaten zich keurig gedragen in ons land. Behalve dat bombardementje op Rotterdanm, hebben ze dat ook gedaan.
Ze zeiden netjes goedenmorgen en goedenmiddag, betaalden de chocoladerepen, roomboter en koffie die zij bij tonnen inkochten en lieten de dames altijd voorgaan. Schurk der schurken Seyss Inquart zag de Nederlanders als raszuivere aanvulling op het Duitse volk. Hij was ervan overtuigd dat wij ons gelukkig zouden voelen in het komende Duizendjarige Rijk. Ja, de Duitse soldaten probeerden de bevolking voor zich te winnen.
De één deed vriendelijk en aardig, de ander wat minder tegen de indringer en sommigen verzetten zich. Tegen het verzet trad de bezetter hard op en zie…het verzet groeide tegen de verdrukking in. Maar wij zijn toch geen nazi´s? Nee, maar we proberen wel onze overtuiging en levensvisie op te leggen aan een volk dat daar geen behoefte aan heeft. Even overdrachtelijk denken dus, svp!
In Afghanistan doen de dorpelingen heel vriendelijk tegen onze soldaten maar daar hebben zij een goede reden voor. Ze vinden ons niet echt aardig maar we zijn met ons wapentuig ter plekke wel de baas. Daar moet je je voor indekken. Ondertussen groeit het verzet want voor elke 100 gedode `Taliban` komen er vijfhonderd in de plaats. Tijdens onze pogingen om Afghanen voor ons in te nemen, schieten we andere Afghanen dood. In de ogen van de dorpelingen zijn we dus niets beter dan de Taliban.
Lang genoeg heb ik in Afghanistan vertoefd om te weten waar het om draait en het draait altijd om de vraag wie de baas is. Voor het oog zullen ze onze vrienden worden en onze goede gaven zullen ze met graagte aanvaarden maar uiteindelijk zijn de Taliban belangrijker. Als wij vertrokken zijn, wonen er nog steeds Taliban in het land en je hoeft je nauwelijks af te vragen met wie de Afghaanse boeren dus het meeste rekening houden.
`Wij gaan die mensen helpen` zoals de Nazi´s ons kwamen helpen op weg naar een prachtige Germaanse heilstaat. Het gaat er niet om wat het ideaal is maar in welke mate je er in gelooft. Wie denkt dat zijn eigen toekomstbeelden het heil van de hele mensheid zullen inhouden, stapt als een pantserwagen op rupsbanden heen over verschillen in godsdienst, traditie, familieverband, vijandschappen en goede betrekkingen, afhankelijkheden en persoonlijke belangen.
Nu weet ik wel dat christenen nog wel eens de gedachte hebben dat hun Heiland het geluk voor de hele wereld betekent. Misschien is dat waar en misschien hebben ze gelijk. Ze zullen niet gelijk krijgen. Nu weet ik wel dat onze atheìsten denken dat hun materialistische wereldbeeld voor de hele menseheid het grootste geluk zal brengen. Misschien is dat waar en misschien hebben ze gelijk maar ze zullen niet gelijk krijgen.
De conclusie kan alleen maar zijn dat onze van gereformeerden huize zijnde premier en vice-premiers op grond van naieveteit zich laten leiden tot de verkondiging van leugens. Dat wij ooit de Afghanen voor ons kunnen innemen en kunnen helpen is het grootste massabedrog van de laatste vijftig jaar. Alleen de wat simplistische militairen in Afghanistan geloven er hopelijk nog in. Helaas zijn ook zij bedrogen door regeerders die waarden en normen prediken.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
https://politiek.wordpress.com
Service
Politiek 