Aigeluk euh, euh…

 

 “Aigeluk ga je het optreden van houlikens veil beiter begraipe”, ja onze undercover-onderzoeksjournalist had zijn accentje wel mee om eens een kaikje te gaan nemen bij de voetbalhoooligans. Vanmorgen was hij in “Goeiemoggel, ik rochel het wel effe” om over zijn bevindingen te vertellen.

Onze nationale flitsinterviewster wilde van hem weten wat de hooligans dreef en…oh verbazing: het is status verwerven binnen de eigen groep Neanderthalers. Dat lukt het beste door zoveel mogelijk te schreeuwen en geweld te vertonen. Bokito is er een schoothondje bij.

Ik zat de hele tijd me af te vragen wat er nu eigenlijk nieuw was aan het verhaal. Want afgezien van “aigeluk euh, euh” hoorde ik niet zoveel dat mijn speciale aandacht opeiste. De beweegredenen voor gewelddadige mannen in groepsverband zijn al vele malen onderzocht en de uitkomst is steeds dezelfde. Ze gold ook voor de mannen van de SA in de dertiger jaren van de vorige eeuw. Het gaat om het verwerven van status op een voor de hand liggende en gemakkelijke manier: geweld. Een echte man schrikt voor een beetje knokken niet terug. De testosteronspetters vliegen je om de oren. Een oplossing voor de situatie had ook ons undercoverjournalistje trouwens niet. Dus aigeluk, euh, euh, was er sprake van veel verspilde moeite en geld. De nationale beeldbuischick zat zich even zo goed de hele tijd de verbazen.

Het is ook nog maar helemaal de vraag of je er iets aan zou moeten doen. Een groot deel van het manlijk geslacht uit zich nu eenmaal het gemakkelijkst door geweld toe te passen. Wat is er dan mooier dan dat ze dat doen op een groep gelijkgestemde wilden? Na afloop kun je de rotzooi opruimen en oplappen. Mogelijk dat ze het daarna nog eens een keer doen en dan nog eens een keer enzovoorts. Ik heb er niets op tegen zolang ze mij er niet mee lastig vallen. Dat is dus de kunst. Ik pleit ervoor om na elke wedstrijd in het stadion een uur of twee “matten te organiseren nadat iedereen die niet mee wil doen, is vertrokken. Ze mogen wat mij betreft ook antisemietische of andere beledigende leuzen uitkramen, als de geluidsinstallatie maar is uitgeschakeld. Ik wil ook geen geluidsoverlast.

Natuurlijk, je kunt proberen  jonge jongens op de basisschool de kans te geven hun eigen vaardigheden en gevoelens te ontdekken. Je kunt ook proberen ze een methode aan te leren om die gevoelens te uiten op een, bijvoorbeeld, kunstzinnige wijze. Daarvoor is dan wel een heel ander onderwijsbeleid nodig en…een deel kanslozen in de arena zul je altijd houden.

Over kunst gesproken…daarover hoorde ik ook nog iemand koeren tijdens het opwekkende ochtendgesprek. Er zat nota bene een tv-maakster die tussen neus en lippen door beweerde dat de kunst in Turkije nog in de kinderschoenen stond. Nou, die mevrouw zou ik nog wel eens mee willen nemen op een cultuurtrip door dat land. Ik maak me sterk dat ze niet veel verder komt dan “aigeluk, euh, euh, is dit allemaal ook kunst.”

Even zo goed, haar idee dat de kunst in Turkije nog in de kinderschoenen staat, vond ik wel nieuws. Het maakt ook duidelijk hoe Nederlanders aan zo’n vertroebeld beeld komen van Turkije, een soort Islamitisch ontwikkelingsland met drank en warme stranden. Tja, tegen zoveel ledigheid ben ook ik niet opgewassen. Het beste wat je erover kunt zeggen is “aigeluk, euh, euh.” Overigens hoorde ik Tineke Netelenbos laatst nog bij de Commissie Dijsselbloem verklaren dat zulk gestotter de afgelopen jaren sterk was afgenomen. Dankzij haar onderwijsbeleid natuurlijk. Aigeluk wil ik daar niets over zeggen. Elk nadeel hep se foordeel.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.nieuws.nl

www.nu.nl

www.webpiraat.nl/wp/list_messages/629/1

www.chocolatemonkey.hyves.net/blog/1866618/Stopwoordjes/itv2

www.tegenwicht.org/32_man/beschaafde.htm

www.zappen.blog.nl/rtl_nederland/2007/02/12/rtl_komt_na_shark_met_misdaadserie_standoff

www.webwereld.nl/comments/36869

  

Ahmed Aboutaleb en de straatnaambordjes

Toen Ahmed Aboutaleb naar Nederland kwam, was hij 15 jaar. Hij verruilde door toedoen van zijn ouders het warme en droge Marokko voorhet koude, natte Nederland. Aangekomen op Schiphol verwonder hij zich over het platte landschap en het in zijn ogen vreemde gedrag van de mensen. Hij realiseerde zich ook dat dit zijn nieuwe vaderland zou zijn.

In zij geboortedorp was Ahmed altijd ezeldrijver geweest maar vermoedelijk zou hij het ooit gebracht heben tot wijze man van het dorp. Veel meer zat er ter plekke niet in. Nopu ja, wijze man is al heel; wat want je moet over visie, intelligentie en naastenliefde beschikken en kom daar nou nog eens om.

In Nederland kon hij naar school, iets waarva zijn ouders zich overigens niets aantrokken. Na de basisschool volgde de LTS en zo klom hij trede na trede omhoog. Ondertussen werd hij lid van de PvdA waar hij zich wonderwel thuisvoelde. Hij leerde ook vloeiend Nederlands spreken, een taal die hem tot op de dag van vandaag blijft verwonderen.

Ambitieus, intelligent, energiek en ijdel als hij was, klom hij naar de toppen van de Nederlandse samenleving waar hij een dik half jaar geleden eindigde in de positie van staatssecretaris van Sociale Zaken. Het einde is nog niet zicht. Zal hij ooit premier zijn? Wie weet.

Ahmed is een schoolvoorbeeld van geslaagde integratie, een succesvolle mix van eigen cultuur en cultuur van Nederland. Nu gaat dat lang niet alle Marokkanen, Turken en anderen uit ver weg gelegen landen zo gemakkelijk af. Natuurlijk, niet iedereen heeft dezelfde ambitie en intelligentie of hetzelfde taalgevoel. Sommigen krijgen na twintig jaar er met moeite woordjes uit als “goeiemiddag en goeienavond”. Niet genoeg moeite gedaan? Dat zou kunnen maar er speelt ook nog iets anders mee.

Vorige week bracht de meest volkse krant van Nederland een artikel over de massale inteelt in Turkse en Marokkaanse kringen en ook de gevolgen ervan. Die houden onder meer in dat er een sterk groeiende groep verstandelijk gehandicapten in Nederland ontstaat. Verstandelijke handicaps horen tot de gevolgen van inteelt. Dat was in het verleden vooral op het platteland van Nederland ook het geval en door wetgeving en maatregelen is daar in de vorige eeuw een halt aan toegeroepen.

Massa’s ongeregistreerde verstandelijk gehandicapten gaan op den duur een zware belasting vormen voor de samenleving. De Nederlandse overheid zal dus met maatregelen moeten komen om dit gevolg van een traditionele levenswijze tegen te gaan.  Dat betekent ingrijpen in tradities en levensstijl maar er is één troost: de Marokkaanse en Turkse overheid doet in eigen land niet anders.

Terwijl de tijd dringt, komt een mevrouw op een veel te hoge functie met een andere noodkreet. Zij wijst erop dat er veel minder vrouwen op straatnaambordjes in herinnering worden gebracht dan mannen! Deze gekte houdt dus nooit op, deze vorm van verstandelijke handicap blijft maar doorzeuren. Mij persoonlijk maakt het niets uit wat er op een straatnaambordje staat, als ik maar weet dat ik op de juiste plek ben. Het is te hopen dat Ahmed en zijn collega van volksgezondheid duidelijk zien waar de prioriteiten liggen. Welke traditie moet het eerst doorbroken worden, die van de inteelt of die van de straatnaambordjes? Je kunt nu eenmaal niet alles tegelijk doen. Nee, dat is nu juist één van de makken van deze tijd: we willen alles tegelijk doen en daardoor doen we alles maar half. Ik heb nog wel vertrouwen in een staatssecretaris die in elk geval zijn eigen integratie volledig voor elkaar heeft gekregen. 

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 Service

www.thebecompany.nl

www.wijkalliantie.nl

www.vandaalmeer.nl

www.slowmanagement.nl

www.hetkanwel.net

www.deburgerislos.medialab.hva.nl

Geert Wilders, de Joods-Christelijke lariekoek en shoarma

Vandaag las ik het verhaal van een christelijk fundamentalistische Cornelia die vond dat de Heilige Geest ons moest beschermen tegen het Islamitische gevaar. Och jee, je ruikt het al op een afstand, daar kwam ook weer de Joods-Christelijke waarden en normen rimram om de hoek kijken. Conelia mag door de paus heilig worden verklaard want zij ziet dingen die met de beste wil van de wereld nergens te ontdekken zijn. Joods-Christelijke verbondenheid! Volgens mij gaat die niet verder dan een bordje shoarma. 

Dat er zoiets als een Joods-Christelijke cultuur of een Joods Christelijk waarden- en normen patroon zou bestaan, beweegt mij afwisselend tot uitbundige lach- en huilbuien. Het is de lariekoek van Geert Wilders die dit soort terminologie in de wereld helpt. Vandaag hoorde ik één van zijn aanhangers vragen om de opheffing van het Europees Parlement. Als dat Joods-Christelijke waarden en normen zijn, dan zou ik willen voorstellen Duitsland op te delen in een westelijk en een oostelijk deel. En wat dacht Wilders van de restauratie van het Habsburgse keizerrijk? Tenslotte heeft bij Wenen een belangrijke slag gewoed die de Turken, en dus de moslims, tegenhield. 

Zeker, aan onze samenleving liggen Joodse, Griekse en Christelijke waarden en normen ten grondslag maar dat betekent niet dat er een soort gemeenschappelijk patroon of een vorm van eclectische cultuur op zou zijn gebaseerd. Daar komt nog bij dat het Christendom oorspronkelijk een Joodse sekte was en dat alleen door herrie ook niet-Joden het voorrecht kregen er lid van te worden. 

Laten we het allemaal nog eens onder het vergrootglas leggen. In de Oude Testament wordt de komst van de Verlosser, de Heiland, aangekondigd. De religieuze plaats of historische betekenis die deze figuur uiteindelijk zou krijgen, wordt niet duidelijk. De Heiland zou de zonden van de mensen op zich nemen maar of hij daarme ook in de harten van de mensen gesloten zou worden, blijft buiten beschouwing. Deze aankondiging is in wezen de enige verbinding tussen het Oude en het Nieuwe Testament.

Voor het overige getuigt het oudere boek uitsluitend van moord en doodslag en van een wrekende God. Het oudere boek is niet gebaseerd op een geloof van liefde maar op één van angst. Oog om oog valt niet te rijmen met “de andere wang toekeren”. De band tussen de Joodse en Christelijke geschriften is dan ook flinterdun. Het Oude testament en daarmee de Tora vertoont veel meer overeenkomsten met de Koran dan met het Nieuwe Testament.

Als er al een levensovertuiging bestaat die aansluit bij het Christendom, dan is dat het Boeddhisme. De treden omhoog naar een beter leven zijn te vergelijken met de zelfreiniging die de RK-kerk  kent in de vorm van de biecht. Het protestantisme kent de individuele band met het hogere zijn, i.c. God, een belangrijker plaats toe dan het katholicisme en daar ligt ook een verband met het Boeddhisme.

Het Joods-Christelijke samengaan is een mythe. Tot mei 1945 leefden Joden en Christenen in Europa vrijwel volledig gescheiden al deden zij wel zaken met elkaar. Over en weer bestonden tal van vooroordelen en het onderlinge imago was al eeuwen slecht zoals blijkt uit termen als “jodenstreek”en “voddenjood”. In de tweede Wereldoorlog heerste in Nederland een wijdverbreide opvatting dat “die Rotmoffen met hun Rotpoten van onze Rotjoden moesten afblijven”. Joods-Christelijke waarden en normen! De Joden woonden ook vaak in al dan niet gesloten ghetto’s. Niks gezamenlijk waarden- en normenpatroon, niks gezamenlijke cultuur. Over de eeuwen die daaraan voorafgingen, hoeven we het hier liever niet te hebben. De wijze waarop Oost-Europese “Christenen” omgingen met Joden, toont, aardig gezegd, geen vorm van een gezamenlijk waarden- en normenpatroon. Het woord pogrom is niet voor niets van Russische herkomst. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Gewoon integratie door segregatie en in sommige landen was het geregeld moord en doodslag.

De term Joods-Christelijk is een verzinsel van een verkeerd begrepen cultuurhistorie en bedoeld om de tegenstand tegen de Islam op alle fronten te mobiliseren. Vanuit het paranoïde gevoel dat onze samenleving islamiseert, moet er worden gevochten tegen het gevaar van iets dat zelfs door sommigen als “woestijnnazisme ” wordt getypeerd. Dat gaat volkomen voorbij aan de historische functie van de Islam als ordenaar en brenger van recht in een periode van volslagen chaos en verloedering van de Arabische wereld, de tijd waarin Mohammed leefde.

Joden en Christenen delen geen waarden behalve de heilige overtuiging dat hun eigen god de enige ware is. Die overtuiging hebben moslims ook. Ergens las ik dat de Joods-Christelijke waarden “vergeving, vrijheid, rechtvaardigheid en hoop” zouden zijn. Ik eet mijn  hoed op als ik daarover iets in het Oude Testament lees. Ik word kanibaal als ik van die waarden iets ontdek in de uitingen van de partij van Wilders.

Het feit dat Joden en Christenen in het westen eeuwenlang volslagen naast elkaar hebben geleefd totdat er een zekere integratie ontstond, geeft te denken. Ik durf te pleiten voor moslimscholen, moslimtheehuizen en moslimverenigingen en ongemengde wijken en buurten. Wie vanuit zijn eigen cultuur kennis kan maken met andere culturen, zal dat veel gemakkelijker doen. Eerst moet er veiligheid zijn en het vertrouwen geaccepteerd te worden. Dan volgt de toenadering. Zo zit het leven in elkaar. Maar ook van een Islam-Christelijke waarden en normenpatroon zullen we nooit kunnen spreken. Cultrele groepen zullen eeuwenlang hun eigenheid behouden. Het streven moet gericht zijn op vreedzame coëxistentie. De echte integratie verloopt druppelsgewijs en naarmate er minder conflicten zijn, gemakkelijker.

Tot sterkte,

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

http://www.army-chaplaincy.be

www.elsevier.nl

www.forums.marokko.nl

www.wijblijvenhier.nl

.

Een blauwtje lopen bij de VN

Gisteravond zag ik een klein plukje van één van die zogenaamde actualiteitenrubrieken zoals “Vier in het Land” of iets dergelijks. Twee sufpubers staan van achter een lessenaartje wat teksten uit hun hoofd op te dreunen met al dan niet schokkende beelden ondersteund. Deze keer ging het over hertjes die de gemeente Rotterdam niet kwijt kan. De buurt is bang dat de dieren naar de slager moeten vanwege de bouw van een nieuwe wijk. Voorafgaand daaraan ging het verhaal over een pedofiel die ergens in een wijk woonde en waarvan de woonplaats bekend was gemaakt door de gemeente.

Nou wil ik dat niet asociaal noemen maar wel onverantwoordelijk. Toegegeven, die pedofiel had nog al wat op zijn geweten maar nu hij weer vrij is, zal hij ook ergens moeten wonen. Dramatische verhalen over een pedofiel die eerder in die wijk woonde, doen daar niets aan af. En die herten? Als de gemeente ze naar de slager brengt, maak ik goulash van het college.

Het zijn relatief kleine, plaatselijke problemen. Heel wat anders dan Nederlandse soldaten die doodvallen als vliegen in het onherbergzame land van Afghanistan. Daar zijn ze neergezet door politici met zonnenbril en witte stok met rode banden. Mannetjes en vrouwtjes die wel eens de grens over zijn geweest maar nooit hebben begrepen dat mensen in een ander land er een andere manier van leven op na (willen) houden. De gedachte aan een vredesmissie gaat uit van het idee dat vreemdelingen, wij dus, het grote geluk over het land zullen brengen, In werkelijkheid veroorzaakt het een fusie tussen radicale moslims en nationalisten of liever `lokalisten`. Veel Afghanen beseffen niet eens dat ze in Afghanistan wonen maar ze kennen wel hun dorp en streek. 

Het voortdurende gebruik van de term  ” vredesoperatie” is mij een geslepen doorn in het oog. Vredesoperaties bestaan niet. Militairen voeren oorlog, dat geldt ook voor onze `blauwhelmen`. Wie oorlog voert, kan geen vrede stichten. Soms, heel soms kunnen legers omstandigheden creëren waaronder andere mensen vrede kunnen stichten en een deel van de problemen oplossen. Maar neem nu de Tweede Wereldoorlog. Die maakte een eind aan de gruwelijke moordpartijen op Joden. En waar heeft dat toe geleid? Een Joodse staat die Palestijnen onderdrukt. Het probleem is niet opgelost maar verplaatst.

De Koreaanse oorlog werd tenminste nog `oorlog” genoemd. Daarna kwam Vietnam, dat heette ook nog oorlog. Het was weliswaar geen VN-actie maar wel internationaal militair ingrijpen. Die actie leidde tot een verloren oorlog. In Cambodja kwamen de VN wel opdagen maar het is er nog steeds een zooitje. In Kongo zetten de VN “blauwhelmen” in en de moordpartijen zijn er aan de orde van de dag. In Rwanda moordden de mensen elkaar uit ondanks een “vredesmacht”, in Ethiopië en Eritrea staan legers klaar om elkaar op ieder gewenst moment in de haren te vliegen, in Somalië is nauwelijks duidelijk wat er aan de hand is, Israël hoefde maar te kikken en de VN-troepen vertrokken, in Oost-Timor breken moordpartijen uit zodra er een conflictje speelt op Cyprus houden VN-troepen de strijdende partijen uit elkaar die vooral door autoritaire regiems in Turkijke en Griekenland tegen elkaar waren opgehitst. Vrede is er niet.

En dan is er voormalig Joegoslavië. Bosnië vooral,  dat op een krankzinnige manier is opgesplitst in twee republiekjes die geen enkele overlevingskans hebben. Misschien, heel misschien lossen de inwoners daar zelf hun problemen op maar dat kost heel veel tijd. hetzelfde geldt voor Kosovo. Was er nog meer?

Kijk eens naar West-Europa, de moeder van het rationele denken en de vrede. De Baskische afscheidingsbeweging gaat weer bommen gooien en Walen en Vlamingen zouden elkaar het liefste door de fruitpers duwen. In Noord-Ierland regeren katholieken en protestanten nu samen. Maar hoe komt dat? VN-vredesmissie, Britse politiemacht? Welnee. De Noord-Ieren hebben zelf ingezien dat het zo verder niet ging. Zij hebben vooral zichzelf geholpen. Al jarenlang was de grote massa van Noord-Ieren het zat en langzaamaan hebben de “gewone” burgers hun zin kunnen doordrijven. En nu maar afwachten.

De “vredesmissie” in Afghanistan is in werkelijkheid een kapitaalverslindende oorlogsoperatie. Volgens minsister Verhagen zijn onze troepen in dat land hard nodig ter wille van onze veiligheid. Het erge is dat hij weet dat hij uit zijn nek kletst maar even zo goed dit soort lulkoek aan de goegemeente verkoopt. Het terrorisme laat zich niet genhouden door ons gestuntel in Afghanistan. Als terrorristen al oefenkampen nodig hebben, dan vestigen ze die met evenveel liefde elders: in Somalië, in Gaza, in Soedan, in onbegaanbare streken in Afghanistan en Pakistan en in ieder land dat ons wil pesten.

Ondertussen zijn we verontwaardigd over de geheime CIA-gevangenissen terwijl die onderdeel uitmaken van de enige doeltreffende aanpak van terreur, tegenterreur. Hoe te voorkomen is dat mensen daar onterecht verzeild raken, is een probleem op zich. Ontvoering van terroristen en hun `verdwijning` kan onrust in terroristische groeperingen veroorzaken en dat is dus een goed bestrijdingsmiddel. Voor de rest is een effectieve aanpak van terreur in eigen land of in de EU aan te bevelen. Oorlog voeren in Afghanistan en Irak is niet meer dan symboolpolitiek die de situatie in werkelijkheid verergert. “Onze jongens en meisjes” lopen er niet de wacht maar wel een blauwtje.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.landmacht.nl

www.oneworld.nl

www.scholieren.nrc.nl

www.verteranen-platform.nl

www.veteranen-online.nl

FC Hamas, dor als zand of groen als gras?

Vrijdagavond, een jaarlijkse bijeenkomst bij de chef redactie van de lokale krant waarvoor ik werk. Alle redacteuren en correspondenten zijn aanwezig. lekker weertje, lekker biertje, lekker hapje en een gezellige tafeldame. Een bijeenkomst zoals je die in een min of meer geregelde samenleving verwacht.

Het gezelschap is behoorlijk gemengd en onder de correpsondenten bevindt zich ook een aantal oud-militairen. Plotseling krijgt één van hen, heel actief in het voetbal, overduidelijk de kans om zijn stem te laten horen. Zijn boodschap is al even duidelijk: of je het nou leuk vindt of niet, Hamas laat in de Gaza zien hoe je problemen in het Midden Oosten moet oplossen. Met veel geweld, moord en doodslag dus.

Nu is mij duidelijk dat militairen niet bang moeten zijn voor een beetje geweld in de omgeving. Het zou zoiets zijn als een brandweerman die bang is voor vuur of onweer. Toch daagt de spreker mij uit en ik vraag hem welk probleem er in de Gazastrook eigenlijk is opgelost. “Hamas is de baas”, zegt hij kort en krachtig zoals dat bij een beroepsmarcheerder hoort. Halt, stop, plaats rust.

Tja, ik denk dat daar het verschil zit tussen het voetbal- of soldatendenken en  het denken van de politicus. De baas! Wat heb je eraan om de baas te zijn? Als je de baas bent, moet je daar iets mee doen. Dan moet je doelstellingen en vooral verbeteringen bereiken. Gebeurt dat niet, dan is binnen de kortste keren weer iemand anders de baas. Bij de soldaat hangt alles af van de verovering van een heuveltop. Wat het doel daarvan is, zal hem worst zijn. Het feit dat hij de heuvel heeft veroverd, is voldoende.

In dat opzicht lijkt de voetballer op de soldaat. Hij moet zorgen dat de bal zo vaak mogelijk in het doel van de tegenstander terechtkomt. Als het aantal doelpunten hoger is dan dat van de tegenpartij, hebben hij en zijn kameraden gewonnen. Dan is hij, met zijn club, de baas. Daarna volgt er niets meer want eigenlijk heb je er niets aan om de baas te zijn op het voetbalveld. Het gras gaat niet harder groeien, de tribune wordt niet automatisch schoongespoeld, je bent niet ineens van je aambeien af en je relatie wordt er ook niet beter door. Behalve dan bij Noppen en Naaldhakken.

De baas zijn, heeft nut als je er iets mee kunt bereiken en wat dat betreft ziet het er slecht uit voor Hamas. Zeker, oorspronkelijk waren ze goed op dreef. Door scholen en ziekenhuizen te bouwen, wonnen ze de harten van de mensen. Door onverzettelijk partij te kiezen tegen Israël, kreeg hun naam in eigen land nog meer glans. Maar hun belofte maakten ze, gelukkig, nog nooit waar: Israël van de kaart vegen. Nu ze de baas zijn in Gaza zal daarin weinig veranderen. Ze kunnen misschien een raketje meer afschieten dan vroeger maar daar krijg je op den duur ook de balen van.

Hamas heeft het groene gras onder eigen voeten al lang kapot gespeeld. De inwoners van Gaza zijn de groepering niet dankbaar voor het geweld van de afgelopen dagen. Tal van aanhangers hebben doorgekregen dat ook Hamas hen niet uit de rotzooi zal halen. Tenslotte lopen de grenzen tussen Hamas en Fatah nog al eens dwarsdoor families heen.

Nee, Hamas heeft helemaal niet laten zien hoe je een probleem in het Midden-Oosten oplost. Het heeft laten zien hoe je jezelf buitenspel zet. Maar wacht even! Dat probleem is misschien wel opgelost. Als Hamas buitenspel staat, zijn er meer mogelijkheden voor de oplossing van het conflict Israël-Palestijnen. Zoiets heet “je doel voorbij schieten”  en elke voetballer of soldaat kemt daarvan de risico’s.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.onmacht.nl

www.hamas.org

www.geenstijl.nl

www.frontpage.fok.nl

www.nieuwnieuws.nl

www.nederkrant.wordpress.com

www.voetballen.jouwpagina.nl

Het Europagevoel

In Brussel staat een groot magazijn met hoge stapels publicaties van de Europese Unie. Papier dat stof ligt te vergaren omdat niemand er belangstelling voor heeft. Het zou interessant zijn om eens te gaan kijken hoeveel geld aan drukwerk en arbeidsuren daar volledig liggen te vergaan

Europa lééft niet, het bestaat en voor veel mensen is het niet meer dan een comapatiënt die hinderlijk in de weg ligt. Euthanasie zou het beste zijn. Als een oprisping van de patiënt teveel aandacht vraagt, gaan de huisgenoten doodgewoon hun gang en keren ze zich van de zieke af. En toch, het had allemaal zo mooi kunnen zijn.

Vlak na de Tweede Wereldoorlog ontstond bij een aantal politici, vooral in Frankrijk en Duitsland, het gevoel dat het maar eens afgelopen moest zijn met oorlogvoeren. De belangrijkste grondstoffen, kolen en staal, zouden in collectieve handen komen en zo werd de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS) opgericht. Mooi en ook weer uiterst lelijk.

Het misverstand werd geboren dat economie de belangrijkste drijfveer voor Europa zou moeten zijn. De latere naam Europese Economische Gemeenschap was veelzeggend. Dat was voor de VS wel weer leuk want die hadden met het Marshallplan echt wel genoeg geld in Europa geïnvesteerd. Het werd tijd om er de revenuen van te trekken. En zo geschiedde. Op het niveau van het grootkapitaal groeide en bloeide een gemeenschap waarvan haast niemand iets merkte in het dagelijks leven. Tenminste, zo leek het.

In werkelijkheid bemoeide die almaar groeiende gemeenschap zich tot in de details met het dagelijks leven. Zo geven Europese richtlijnen aan hoe breed de voegen tussen de tegels in een slagerij moeten zijn. Vanwege de hygiëne, snap je wel? En…een absurd groot bedrag aan gelden verdween in de zakken van boeren die het hoofd nauwelijks boven water konden houden. Ik ken een aardappelboer die elk jaar 0 euro verdient en leeft van de subsidies.   

Bloedeloos en afstandelijk, dat is en blijft Europa. Tien jaar geleden stelde ik de Europese Commissie voor om een lespakket samen te stellen waarin een vrachtwagenchauffeur met zijn auto alle lidstaten doorreisde en kennisnam van al die landen. Het is niet doorgegaan want men vroeg zich af of het onderwijs daaraan wel behoefte had. Ik was ontzet, met in mijn achterhoofd al dat stofvretende papier waarvan men ooit had gedacht dat er behoefte aan bestond.

Behoefte is er volgens mij in de eerste plaats aan kennismaking want wat weten wij nu helemaal van onze nieuwe landgenoten? Friezen zijn de oorlogen met Limburg (ook wel Limbabwe genaamd) nauwelijks ontgroeid. Achterhoekers beschouwen de randstedelingen als arrogante eigenwijze eikels (wat ze vaak ook zijn), veel Nederlanders hebben tot hun schrik ontdekt dat Duitsers aardig zijn (wat ze soms ook zijn).

Belgen blijven dom (wat klopt, vooral als blijkt dat ze alleen Frans spreken), Luxemburgers zullen altijd “bloibe die sie sin”, Fransen zijn sjagrijnig (waar), Spanjaarden vermoorden stieren (lang niet altijd waar) Portugezen spreken een onverstaanbaar soort Spaans (klopt), Italianen zijn geboren ADHD (klopt lang niet altijd), Oostenrijkers zijn vrolijke Duitsers (nou…), Grieken zijn onbetrouwbaar en hebben altijd oorlog met de Turken (klopt niets van), Cyprioten, tja, Finnen hebben Nokia (klopt), Zweden voelen aan als knäckebröd (klopt niet), Ieren geloven in sprookjes (is soms waar), Engelsen zijn arrogant (hmwaa), Polen zijn zuiplappen en eten tulpenbollen (het eerste klopt) Denen zijn Nederlanders met een minder grote mond en Maltezers zijn hondjes (waar).

Dan heb je nog Hongaren, Slowaken, Tsjechen, Esten, Litauers en Letten en Slovenen weet ik veel, straks komt het land van Dracula (Transsylvanië) erbij (klopt niet want de historische graaf Dracula was vorst van Walachije dat trouwens ook in Roemenië ligt) en ook Bulgarije (een grote achterstandswijk, een soort Ondiep in de bergen), het grote schrikbeeld is verder natuurlijkde toevoeging van Turkije. Wat nou, Europagevoel?

Er is een echte kennismaking nodig. Dat wil zeggen een speelse ontdekkingstocht door de gouwen van de Europese Unie, wat mij betreft op een  “crossmediale” methode. Wie weet. Of misschien moet er wel een virtuele vorm van Europa komen waarin mensen kunnen leven en werken. Het gevoel van Floortje Dessing. Zoiets dus.

Als ik met anderen een vrienden- of zelfs familieverband moet vormen, dan wil ik eerst weten wie het zijn en wat ze denken, hoe ze zich gedragen en wat ze van plan zijn. Is dat zo moeilijk te bedenken? Voor Max van den Berg wel. Die weet wer niets beters te doen dan te komen met het zoveelste lespakket over beleid en organisatie van de EU. Een glazen kooi zonder mensen. Een warm gevoel krijg ik er nog steeds niet bij.

Deze vijftigste verjaardag van de EU wordt een absoluut mislukt feestje als er van die culturele ontdekking niets gaat komen. Grondwet of welk andere overeenkomst ook, het blijft allemaal uitermate verdacht en menigeen zal er alleen maar een verlies aan autonomie in zien. Een Unie die alleen op munten en verstand berust, zal nooit populair worden. Ik wil gevoel zien en enthousiasme ontdekken, arm   in arm dansen en zingen, samen drinken en eten en gezamenlijk alles vieren wat er maar te vieren valt. Dan, ja dan, kan ik me voorstellen dat mensen voor een gezamenlijk land gaan stemmen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.ambafrance.nl

http://www.dwars.org/evenement/euregionaal_treffen_rond_de_dag_van_europa_in_maastricht -nl

Prozac maakt depressief

Eén dezer dagen is het boek “De Prozac Monologen” uitgekomen. Alleen de titel al maakt je depressief. “Monologen”, dat zijn van die ellenlange verhalen die je het beste op de WC kunt houden omdat er toch niemand is die luistert. Uitgerekend met zo’n boek wil de schrijfster chronische dippelingen en hun omgeving uit de put halen.

Misschien kun je uit het boek even zo goed toch hoop putten en in elk geval is dat hard nodig. Steeds meer mensen geven zich over aan de navelmonoloog, oftewel het intensieve gesprek met zichzelf zonder dat ze een steek verder komen. Dat is ook niet zo gek want afgezien van Koninginnedag is er in de wereld niet veel om vrolijk van te worden. Je ziet een Wouter Bos die de tekst van de Internationale niet kent, zijn partij die mogelijk maar 24 zetels “scoort”(alsof dat op dit moment interessante informatie zou zijn), Russische 1 meidemonstranten die de samenleving weer netzo willen laten zijn als vijfentwintig jaar geleden (wat absoluut onmogelijk is)  een Wolfowitz die de portomonnee van de armen probeert te plunderen ten gunste van zijn vriendin, een Bush die nog niet eens de wijsheid heeft van de Baron van
Münchhausen. Die had tenminste nog het besef dat hij zich bijtijds uit het moeras moest trekken, al was het maar aan zijn eigen haren. Je ziet ook een Turks leger dat haren noch streken heeft verloren.

Vanmorgen bij GMNL zat een actrice die had geaccepteerd dat het leven geen zin had en daarom was het maar het beste om toneel te gaan spelen. Misschien is dat wel waar. Dan kun je altijd nog spelen dat het allemaal zin heeft.  Een tijdje geleden heeft Marlous Wessels, die wel eens op dit blog reageert, op haar eigen blog een interessant stuk geschreven naar aanleiding van de zestigste verjaardag van Johan Cruijff en heldenverering. Ook zij stelt zich vragen bij de zin van het menselijk leven en handelen. 

Dat doen ook de Turken die bang zijn voor een islamitische president en de Turken die vinden dat een islamitische president het beste middel is tegen het westerse hedonisme. Voor beide is iets te zeggen. Voor de gemiddelde Nederlander is dat allemaal niet zo overzichtelijk want “kunnen we over een jaar nog wel naar Antalya?” is voor hen de belangrijkste vraag. In de gang naar Antalya ligt de zin van het leven voor hen besloten. Ik denk dat ze niet bang hoeven te zijn.

Turken zijn geen Iraniërs en maar een heel klein deel van de Iraniërs is fundamentalistisch moslim. De inwoners van dat laatstgenoemde land laten zich vreemd genoeg voor een groot deel leiden door dezelfde motieven als wij: “hebben we vandaag te eten, gaat dat morgen ook nog en zal het lukken in het hele volgende jaar?” Tegelijkertijd proberen zij zich zo min mogelijk aan trekken van de absurde regeltjes die verwarde Islamitische geesten of geestelijken hen opleggen. Als Amerika al de duivel is, dan heeft dat voor de meeste Iraniërs niets te maken met de Islam. Wel met een mogelijke inval want Iraniërs zijn trots en nationalistisch en bovendien erg gesteld op hun eigen moestuintje. Dat zien ze liever niet onder een rupsband vermorzelen. Gek hè? Als een fundamentalistisch-nationalistisch regiem daartegen de beste bescherming biedt, dan moet dat maar.

Iran noch Turkije vormen voor het westen een bedreiging tenzij het westen bij voortduring de indruk weet te wekken dat er een oorlog in het verschiet ligt. Juist die spastische opstelling van westerse politici maakt mij depressief. Een monoloog op de WC is een groter schrikbeeld dan een roepende in de woestijn te zijn. Prozac? Ach, dat poep je er toch ook zo weer uit?

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.onverwachte-ontmoetingen.nl 

www.eenzaamheid.info

www.thebecompany.nl

www.eutopia.nl

www.gebladerte.nl

 

 

Aantekening: President Ahmadinejad van Iran heeft onlangs de beslissing  genomen om vrouwen in de voetbalstadions toe te laten. Bovendien heeft hij gisteren de hand gekust van zijn oud-lerares. Dat heeft veel stof doen opwaaien bij de superfundamentalisten!

De camouflage van de onzinnigheid

Deze week nog sprak ik met een politicus over “keuzen maken”. Hij stelde dat het maken van keuzen essentieel was voor de politiek. Daar ben ik het mee eens. Het is alleen wel de vraag wanneer je die keuzen gaat maken.

Wat mij betreft ligt de eerste keuze in de politiek bij een ideaalbeeld van de samenleving en ik nestel mij in de stroming die zich daar het meest bij aansluit. Dat is overigens niet het enige criterium. Ik moet me ook echt thuisvoelen bij mijn “clubgenoten”. Iemand kan  idealen met mij delen zonder ooit mijn vriend te zullen zijn maar enige vorm van gelijk gedachtengoed en gedrag moet er toch wel zijn. Het moeten ook echte idealen zijn en niet alleen maar pragmatische selecties.  In tegenstelling tot de laatste, geeft een ideaal zin aan wat ik denk en doe.

Onzinnigheid kent vele idealen zoals “help de immigranten het land uit”. Het is een ideaal al kan ik het niet omschrijven als een loffelijk streven. Een ideaal kan ook zijn “help de dictatuur de wereld uit”. Dat komt al dichter bij me maar daarna gaat de vraag knagen of het bieden van collectieve zekerheden, normen en waarden hetzelfde is al dictatuur. Loopt er een rechte lijn van vrijheid via betutteling naar dictatuur? Hoever kan de overheid tegemoet komen aan een collectieve behoefte aan veiligheid zonder dictatoriaal te worden?

Daar ligt het camouflagenet van de onzinnigheid zo’n beetje. De onzinnigheid lijkt een alternatief te bieden. De onzinnigheid maakt Joden tot zondebok in een Naziregime en maakt immigranten tot een vijfde kolonne van de verschikkelijke “Kalief”. De vraag is hoe ik die onzinnigheid moet herkennen met mijn kennis van de Tweede Wereldoorlog en de Shoa in het achterhoofd. Hoe zou ik moeten weten of de anti-immigranten ongelijk hebben. Zijn zij de Nazi’s van deze tijd of is het net andersom? Hoe kan ik in het Verzetsmuseum ontdekken of Geert Wilders, bij wijze van spreken, de nieuwe NSB-er is? Hoe weet ik zeker dat Wouter Bos of André Rouvoet het bij het goede eind hebben? Klinkt Henk Kamp redelijk of juist wankelmoedig? Ook in de periode 1933-1945 waren er velen die moeite hadden met kiezen tussen Hitlergroet en V-teken.

Die keuze en die herkenning is niet zo eenvoudig want het is een feit dat duizenden jongens en meisjes uit de moslimwereld bereid zijn zich op te blazen voor hun ideaal, voor de keuze die zij hebben gemaakt. Dat ziet er angstaanjagend uit, niet minder verschrikkelijk dan de laarzen van de SS en de parades op het Rode Plein of het Plein van de Hemelse Vrede (!). En die vliegtuigen zijn toch daadwerkelijk in de Twintowers binnengevlogen en Theo van Gogh is toch door een fundamentalist vermoord en de treinen in Madrid zijn toch door terroristen opgeblazen?  En elke keer klinkt het antwoord bevestigend. De onzinnigheid heeft recht van spreken, zo schijnt het.

Nogmaals, is dus de vraag hoe de onzinnigheid ontmaskerd kan worden. Vandaag las ik nog op een racistisch blog een tekst van iemand die het maar moedig vond om zo open en “erudiet” over de Islam te discussiëren. In werkelijkheid is er ter plekke geen sprake van een discussie en alleen maar de wens om de bezoekers te sturen in een anti-Islamrichting. De onzinnigheid camoufleert zich voor de schrijfster onder schijnbaar erudiete schrijfsels. De ware aard van het blog komt naar boven als de tegenstand te groot wordt. Dan volgen jij-bakken en scheldpartijen.

De onzinnigheid kan volgens mij haar angstgevoelens niet verbergen. Angst voor niet nader omschreven ontwikkelingen zoals een vaag begrip met de naam “tsunami van moslims”. Alleen al het gebruik van het trendy woord “tsunami” werkt verwarrend en beangstigend. Een tsunami is een onbeheersbare, nietsontziende kracht die niet uitsluitend haar tegenstanders maar in werkelijkheid elk schepsel en voorwerp vernietigd. “Rücksichtlos”, het woord dat de Nazi’s zo graag gebruikten, is daar een nog te vriendelijke omschrijving voor.

Onzinnigheid heeft geen monopolie op angstgevoelens. Ook anderen kunnen bang zijn voor aanslagen en oorlog. Maar daar waar de onzinnigheid steeds een vormeloze zondebok zoals “de Joden” of “de moslims”of “de Islam” aanwijst, daar geldt aan de andere kant uitsluitend angst voor het daadwerkelijke gevaar, zoals terroristen. Onzinigheid ontkent ook het bestaan van de individu en ziet, in onze tijd, wel de Islam maar niet de moslim. Dat heeft de ozinnigheid nodig want een groot collectief aan vijanden boezemt meer angst in dan individuen, schijnbaar zonder verbondenheid.

Onzinnigheid heeft te allen tijde een zondebok nodig, een gemeenschappelijke vijand, iets om op neer te kijken,  tegenaan te trappen en om onderuit te halen. Onzinnigheid richt zich op vernietiging. Die eigenschap kan ze niet camoufleren, niet onder “erudiete” teksten en niet onder de halve waarheden die ze verkondigt.

Politiek is het maken van keuzen en ik denk dan ook dat het goed zou zijn als de niet-onzinnigen hun idealen scherper zouden omlijnen, meer contrasterend zouden omlijnen. Meer polarisatie? Ja, maar polarisatie hoeft geen voorwaarde voor moord en doodslag te zijn. Niet met spontane emotionaliteit en al helemaal niet met zondebokken, ook niet als die Geert Wilders heten. Wel met weloverwogen, concreet vormgegegeven modellen, niet uit een academische mal maar uit de mal van het dagelijks leven. Dat kan, pro actief en anticiperend.

Mijn excuses voor de zware maaltijd van vandaag. Dat ze u wel moge bekomen.

Tot sterkte,

 Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.levenskracht.info

De verleiding van de onzinnigheid

Humor is verleidelijk maar onzinnigheid ook. Humor verleidt doordat ze de schermen afbreekt die mensen tussen elkaar overeind houdt. Humor nuanceert rotsvaste waarneden en stelt wetenschappelijke zekerheden ter discussie. Onzinnigheid doet dat ook. 

Ik kan me de verleiding van de Nazi’s nog goed voor ogen halen. De mooie uniformen, jongetjes die in de bergen niet anders deden dan soldaatje spelen en bij het kampvuur zingen. Kameraadschap, avontuur, ontberingen in veiligheid. Wat is er mooier?  De verleiding van de onzinnigheid ziet er minstens even aantrekkelijk uit. Onzinnigheid is altijd rebels en dat spreekt jongeren aan. Bovendien hoef je niet al teveel kennis te hebben of intellectuele vaardigheden om aan de onzinnigheid bij te kunnen dragen. Het is slechts een kwestie van meedoen aan het onzinnige gesmoezel.

Een voorbeeld. Mij is een man bekend die op zijn weblog Islamhaat predikt. Hij gaat uit van de stelling `de Islam is gevaarlijk en moslims zijn dom en onwetend`. Vervolgens zoekt hij alle documenten bij elkaar die zijn stelling kunnen onderbouwen. Erg kritisch over de herkomst of de auteurs van de documenten is hij niet en hij zet ze ook niet in de context van tijd en plaats. Toch zijn daarbij de nodige vraagtekens te plaatsen want wat is de geloofwaardigheid  van sites als “De Dutch Disease Report” of www.hetvrijevolk.nl ? Discutabel, lijkt me.

 Alle documenten die ondertussen zijn stelling zouden kunnen weerleggen, laat hij buiten beschouwing. De conclusie is, zie ik heb gelijk! Op dezelfde manier gaan `wetenschappers` te werk die aantonen dat de aarde plat is. Ja zeker, ze zijn er nog. Er zijn meer rebelse opvattingen zoals het gerucht dat de Amerikanen nooit op de maan zijn geland en dat president Kennedy niet is vermoord door Lee Harvey Oswald. En altijd weer wordt een zorgvuldige selectie van bewijzen gepresenteerd, vergelijkbaar met de tunnelvisie die justitie van tijd tot tijd laat zien.  

In zijn onzinnige opvattingen wordt voornoemde blogger gestaafd door het merendeel van de bezoekers van zijn weblog. De onzinnigheid verleidt velen want er komen maar liefst zo’n 600-700 hits per dag binnen en soms veel meer. Dat komt overeen met veertig keer het aantal mensen dat aan de “discussies” meedoet. Oud en jong die om uiteenlopende redenen een appeltje met de maatschappij te schillen hebben en daarom bereid zijn elke rebelse opvatting te omarmen. Appeltjes en verleiding, er zijn boeken vol over geschreven. De één komt met nog `sterkere` verhalen over Islam en moslims dan de ander. En zie, ook hier bloeit iets moois op tussen mensen die elkaar vinden in de onzinnigheid.

Het heeft er dus de schijn van dat het alleen maar voordelen heeft om een onzinnige stelling aan te hangen. Eenstemmigheid, afzetten tegen het establishment en de heersende opvattingen, het voeden van eigen superioriteitsgevoelens ten opzichte van het “domme volk” dat de gewone krant gelooft enzovoorts. Geloof in onzinnigheid is de hemel op aarde, vooral als het als enige en universele waarheid wordt gepresenteerd.

Verleiding is heerlijk, nee kan heerlijk zijn. De verleiding door een vrouw is een aangename ervaring mits…ze op ware gevoelens van sympathie is gebaseerd en dus niet onzinnig is. Wie zich laat verleiden om gebruikt te worden, komt vaak pas na lange tijd tot spijt en inkeer. Misschien zou je kunnen zeggen dat “onzinnigheid” een vrouw is die uitsluitend eigen bevrediging nastreeft? Al kent ze dan een moment van verleidelijkheid? Hoogst onbevredigend en uiteindelijk ook humorloos.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

Service

www.vrouwenversieren.com

www.mennonicolai.nl

www.frontpage.fok.nl

De kracht van de onzinnigheid

Gaan we onze humor verliezen? Het lijkt er wel op. Wie wil lachen, moet zich voorbereiden op chagrijn zou ik dezer dagen zeggen als variant op een bekend Romeins spreekwoord. De discussie in de Tweede Kamer van gisteren valt niet op door argumenten maar door de toon. Wilders heeft zich voorgoed geïsoleerd van de rest al kan de VVD niet nalaten zo nu en dan een handje toe te steken. Dat laatste zal haar overigens niet helpen.

Gisteravond was ik bij een vergadering van de raadscommissie en daarbij ging het om veiligheid. Ook het rechts-extremisme kwam aan bod. De burgemeester antwoordde op vragen dat hem geen verontrustende ontwikkelingen bekend waren in onze gemeente. Hoewel ik hem geloof, laat het me niet rustiger slapen. Zelf heb ik andere ervaringen.

Ik bedoel met rechts-extremisme. Het klimaat is er rijp voor want er is een maatschappelijke kloof ontstaan door het grote aantal immigranten en de weigering hen te accepteren in Nederland. Dat is aanleiding, geen oorzaak, van spanningen in wijken en in het hele land. Op internet verschijnt ondertussen de ene na de andere website waarin onzinnigheid en geschiedvervalsing elkaar afwisselen om bijvoorbeeld aan te tonen dat moslims minderwaardige criminelen zijn. Ieder “bewijs” wordt verzameld om het eenmaal ingenomen standpunt kracht bij te zetten. Letterlijk stellen sommigen dat de Islam een besmettelijke hersenziekte is. Dat ziet men op deze websites als humor.

Dat lijkt mij respectloos genoeg. Ook gevaarlijk, omdat totaal onwetende websurfers zich op anecdotische wijze aansluiten bij de stellingname. Zij zijn bereid totale onzinnigheid te geloven als het maar in het straatje past.

Zo zouden Nazi’s een soort socialisten zijn en hebben moslims nog nooit iets bijgedragen aan de wetenschap. Die stelling is niet vol te houden omdat nog tweehonderd jaar na het optreden van Mohammed het Midden-Oosten in veel opzichten voor lag op West-Europa. Dat de Islam eem remmende werking heeft gehad op wetenschappelijk onderzoek, is mogelijk maar niet rampzalig. 

Een andere groepering roept op tot steun aan Hezbollah in Libanon “omdat die beweging ook tegen Joden vecht”.  Vanzelfsprekend is het niet de bedoeling van die groepering dat hun Libanese “bondgenoten” massaal naar Nederland komen. Cirkelredenering volgt op cirkelredenering maar juist wie niet zoveel intellectuele bagage heeft, is daarvoor gevoelig. Daarin schuilt een groot risico.

Dat risico wordt nog sterker doordat het rechts-extremisme inmiddels in de Tweede Kamer een icoon van formaat heeft gevonden in de vorm van Geert Wilders. De agressieve boventoon wordt gevoed door acceptatie van respectloosheid. Die vindt haar wortels dieper in de samenleving dan we zo op het eertse gezicht zouden vermoeden. Ze begint bij het voetbalvandaslisme dat door sommigen is geaccepteerd als onderdeel van de voetbal”cultuur”. Een feit is dat dit vandalisme een uiting is van gebrek aan respect. De koppeling met TV-programma’s van Tien is gauw gelegd. Big Brother, de Gouden Kooi, de ontleding van lijken op TV en de voorgenomen uitzending van een masturbatiemarathon maken gebrek aaan respect tot vermaak. Zo wordt het aanvaardbaar om respect voor de ander af te zweren. In die zin is TV Tien zelfs een wegbereider van het rechts-extremisme.

Als respectvol mens en min of meer redelijk denkend wezen heb ik vertrouwen in de burgemeester. Ik geloof dat bij hem geen zorgwekkende rapportages binnenkomen over het rechts-extremisme in mijn gemeente. Tegelijkertijd betwijfel ik of deze voortwoekerende ziekte wel voldoende onder controle is. Ondertussen weet het Verzetsmuseum niets beters te doen dan een expositie over de Shoa. Alsof dat helpt!

De kinderen die ernaar kijken, krijgen niet het vermogen om de “goodies” te onderscheiden van de “baddies”. Hooguit ontwikkelen zij een misplaatst anti-Duitsisme. En ondertussen geven tal van websites onze jeugd een vertekend beeld van wat goed is en wat slecht. Naar aanleiding daarvan doen jongeren een, nogal eens verkeerde, keuze. Het is de kracht van de onzinnigheid.

Http://politiek.wordpress.com

Service

3voor12.vpro.nl

forum.onzin.com

afanederland.antifa.net