Triumfeminaat

Hoe krijgt ze het toch voor elkaar? Het kapsel van Hillary Clinton zit altijd even onberispelijk. Storm, kou, regen of zon, steeds zijjn er die haast klassiek kunstzinnige slagen in het haar en, niet te vergeten, de onverzettelijke oorknoppen.

Ik zie haar graag. Ze heeft een leuk koppie, ook op haar 59e. Ik maak me geen illusies. Achter het leuke koppie gaat heel wat schuil, mooie en minder mooie dingen. Maar toch, ik zie haar graag ook al is het niet meteen het type waarmee ik als “maatje” de jungle in zou willen.

President van de Vrouwlijke Staten. Waarom ook niet? Het lijkt mij persoonlijk een prachtige ontwikkeling. Het links-radicale miljonairtje zal best iets leuks kunnen doen voor de arme luizen in de brakke onderkomens van die afschuwelijk, eentonige Amerikaanse steden. Links-radicaal voor Amerikaanse begrippen natuurlijk, hè! In het beleid zal ongetwijfeld het stempel terug te vinden zijn van Bill want in huize Clinton geldt één vaste stelregel: even napraten op het kussen en tussen de lakens.

Nog spannender vind ik de situatie die gaat ontstaan als Hillary daadwerkelijk president wordt. In de VS een vrouw aan het roer, in Duitsland Angela Merkel en in Frankrijk de vrouw met de merkwaardige combinatie Présidente Royale. Een drievrouwschap dat een belangrijk deel van de wereld bestuurt. Dat zal toch tot iets moeten leiden dat alle feministische hartjes sneller doet kloppen!

Echt, het lijkt mij heel boeiend om te zien hoe zoiets gaat. Eerlijk gezegd denk ik dat de drie vrouwen netzo zullen handelen als hun manlijke voorgangers. Alleen de presentatie en hier en daar een accentje zal anders zijn maar…ik wacht vol verwachting af. Ze kunnen mij geen groter plezier doen dan een globaal triumfeminaat: Hillary, Ségolène en Angela.  Wauw! Drie is een magisch getal.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.stefbos.nl

www.elsevier.nl

www.tawiza.nl

De zweep erover

In het Britse parlement kent iedere fractie een tweedeling. Er zijn front- en backbenchers. De frontbenchers ondersteunen de officiële partijlijn. Bij de regeringspartij is dat dus de koers van het kabinet. De backbenchers zijn de bewakers van de ideologie. Zij staan kritisch tegenover de officiële koers van de fractie. De leiding van de backbenchers is in handen van de Chief Whip, de hoofdzweep. Hij voert de backbenchers aan in hun kritiek en maakt daarmee zelfs kans op het premierschap.

De Chief Whip is in Groot-Brittannië echt een begrip. In het verleden was er zelfs een sigarettenmerk dat die naam droeg. In Nederland en ook in Duitsland kennen we dat niet. Daar heerst de fractiediscipline, in wezen een absoluut ondemocratisch verschijnsel aangezien volksvertegenworodigers op persoonlijke titel worden gekozen. Zij zweren of beloven zelfs hun functie uit te oefenen “zonder last of ruggespraak”. De fractiediscipline is in wezen daarmee strijdig.

De vraag is wie de functie van de zweep moet uitoefenen als er zo weinig kritische geluiden uit de fractie naar buiten komen. De aangewezen instantie daarvoor is de pers maar die laat het de laatste jaren veelal lelijk afweten. Veel journalisten schrijven uitsluitend brave stukjes over voornemens, plannen, nota”s en notities en ze durven niet eens achter de coulissen te loeren. Daarmee verlagen ze zichzelf tot verlengstuk van voorlichters en zegslieden.

Ja, dan krijg volksvertegenwoordigers die klagen dat ze het zo druk hebben, zich voortdurend het vuur uit de sloffen lopen en ga zo maar door. Volksvertegenwoordigers ook die zelden of nooit onder het volk komen omdat ze druk doende zijn half begrepen documenten door te ploeteren.

Ik zou zeggen, journalisten, de zweep erover. Gun de mensen op het pluche geen rust en volg ze hinderlijk kritisch. Ga niet, bij wijze van alternatief, onderbuikgevoelens “uit den volke optekenen” als sensationele berichtgeving. Dat leidt tot niets. Nee, bij de politici en bestuurders moet je zijn. En politici…als het ergens jeukt, krabbel dan nog maar eens achter het oor bij de gedachte aan de fractiediscipline.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service 

www.parlement.com

www.debatforums.net

Boerka goed voor democratie

Het is echt gillen en schreeuwen geblazen als het onderwerp boerka ter tafel komt. De één weet het nog beter dan de ander en vooral is dat het geval aan de cafétafel waar ik vannacht rondhing. Je moet wel eens wat als journalist.

Het papegaaicircuit is echt ongelofelijk. Kortweg gezegd zijn er twee partijen: de boerka- en de antiboerkapartij. De boerkapartij vindt dat moslima’s zelf mogen weten of ze zo’n ding willen meesjouwen. Zij houden ook vol dat vrouwen er vrijwillig voor kiezen. De antiboerkapartij vindt het “geen gezicht”, “vrouwenonderdrukking” en “onsociaal”. Dat laatste heeft te maken met het gebrek aan contact dat je met een boerkadrager zou hebben. Ik heb gisteravond maar eens een nieuwe zienswijze ingebracht en gesteld dat de boerka goed zou zijn voor de democratie. Die gedachte kwam een beetje voort uit mijn vorige column. Onbewust laat je je beïnvloeden door het uiterlijk van een politicus/a en dat leidt af van de inhoud. Dat is niet goed want het gaat om ideeën en niet om een strak lijf of een brede glimlach.

Om die reden pleit ik er dan ook voor om campagnevoerende politici te verplichten een boerka te dragen. Je hebt dan geen enkel zicht op sensualiteit, sex appeal of charisma, je krijgt geen natte droom als je fantaseert over dankbaarheid van een verkozen kamerlid en je moet helemaal afgaan op de boodschap van een politicus/a. Ik zal maar zeggen: hoe zou Geert Wilders overkomen als je niet zou zien dat zijn hersens bovenop zijn hoofd zitten in plaats van erin?

De boerka is dus een hulpmiddel bij het verkrijgen van objectiviteit. Het is als wijn proeven zonder dat je het etiket ziet, een boek lezen zonder de naam van de auteur te kennen. Echt, we kunnen het toch op zijn minst eens proberen, nu meteen al met de provinciale verkiezingen in maart? Het zou veel “spijtoptanten” kunnen schelen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.extra-media.nl

www.observant.unimaas.nl

Angela mantelt Europa Ein

Ik kan er niets aan doen maar elke keer dat ik Angela Merkel zie, moet ik lachen. Zij is de personificatie van de houterigheid die het voormalige Oost-Duitsland in haar greep hield. Opgetrokken schouders en een wat kortademig mondje zijn nou niet bepaald de beste “Voraussetzungen” voor een glanzende politieke carrière.

Ik ken mensen die haar steevast “Angela Mütze” noemen. En toch, dat wijffie lapt het hem allemaal toch maar. Kind van een communistisch achterstandsgezin, opgewerkt tot het meest invloedrijke ambt van de Bondsrepubliek. Al weer zo iemand waarvan je zou gaan vermoeden dat ze over capaciteiten beschikt.

Uitgerekend zij verbindt haar lot aan de zogenaamde Europese Grondwet. Ik wil het nog wel eens zeggen: het ding is helemaal geen grondwet. Het is een samenraapsel van verdragen en wetten die al lang bestaan, hier en daar met een toefje slagroom. Alleen de tegenstanders ervan hebben kans gezien het woord “Grondwet” eraan te geven omdat het beangstigend klinkt.

Veel beangstigender natuurlijk dan een dertigtal ministaatjes in de grote wereld die kans lopen vermorzeld te worden tussen de al maar voortwoekerende agressie van de VS en de geldzucht van Poetin (the money) of de overbevolking van productieautomaatjes in een gebied dat China heet.

De tegenstanders zijn bang dat hun eigen, kleinschalige leefomgeving zal worden aangetast door de Europese molog. Ze zijn niet bereid deze “molog” te zien als een beschermende wintermantel die hun kleinschalige omgeving koestert, een mantel die zij zelfs kunnen herstellen en voeden als het moet.

De Europese Unie is niet het enige maar wel een goed middel om de kleinschaligheid in eigen kring nog een beetje in stand te houden. Wie de Unie afwijst, zet de deur open voor nog veel grotere mologgen die geen ekele boodschap hebben aan Europese kleinschaligheid. De Europese Unie verdient dan ook met al haar tekortkomingen onze steun en als daar een wat rammelend verdrag voor nodig is, dan zal ik voor stemmen. Angela, mijn stem heb je.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.grondweteuropa.nl

Boerka hier, boerka daar, hophophop!

In het begin dacht ik dat de “boerka” een dans was van de Balkan en nog vóórdat ik er weet van had, liep ik door het huis te springen: boerka, hier, boerka daar, hop, hop, hop! Leuk was het wel maar het sloeg nergens op. Zoals zo vaak met iets dat leuk is. 

Al gauw ontdekte ik dat de boerka een kledingstuk was en toen heb ik mijn kleermaker gevraagd er één voor mij te maken. Zuchtend en hoofdschuddend begaf hij zich aan de arbeid. Omdat hij begreep dat ik er geen snars van begreep heeft hij het ding voor me gemaakt tegen een vriendenprijsje. Nu loop ik er geregeld in rond.

Eerlijk gezegd doet het ding me denken aan zo’n bunkertje zoals de Nederlanders voor de Tweede Wereldoorlog langs de Grebbelinie bouwden. Een smalle gleuf om door te kijken en om de mitrailleur door te steken. Je krijgt in zo’n boerka een heel vijandig beeld van de wereld. Eigenlijk loop je de hele dag rond in je eenpersoons ruimteschip.

Wil ik een boerkaverbod? Nee, dat heb ik in mijn vorige column al aangegegeven. Toch heb ik er wel bedenkingen bij. Zo’n mobiele poppenkast is bedoeld om vrouwen te vrijwaren van de brutale blikken van mannen. Een zelfbewuste vrouw is heel goed in staat om zulke blikken met haar eigen strenge oogopslag te beantwoorden. Alle mannen, behalve ik, zullen hun ogen dan neerslaan. Dat heeft te maken met vrouwelijk zelfbewustzijn.

Als je het zo ziet, snap je dat de boerka een middel is om bij vrouwen het zelfbewustzijn te laten afsterven. In die zin helpt het ding om de vrouw te “onderdrukken”. Een boerkaverbod gaat daaraan niets veranderen. Een beter middel zou het zijn om mannen en vrouwen meer kansen te geven hun zelfbewustzijn te versterken. Als dat eenmaal is gebeurd, dan kunnen we misschien samen ooit mijn versie van de boerka dansen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service 

www.tanec.nl