
Kortgeleden interviewde ik een geslaagde, vrouwelijke ondernemer van een IT-bedrijf. Tijdens het gesprek vroeg ik haar of ze als vrouw bij een klant niet gemakkelijker binnenkwam dan een manlijke concurrent. Het antwoord was veelzeggend: “binnenkomen doe ik misschien wel sneller maar in het vervolggepsrek moet ik veel beter mijn best doen dan een manlijke collega.”
Ik moest aan dat gesprek denken toen ik donderdag in de auto op BNR de zoveelste oeverloze discussie hoorde over vrouwen aan de top. Die discussies bewegen zich meestal in eindeloze, vicieuze cirkels en het gekke is dat men steeds weer bij dezelfde vertrekpunten begint. Het meest populair in dat opzicht is: “vrouwen zijn niet ambitieus genoeg” en “Nederland loop achter als het gaat om het aantal vrouwen aan de top.” Het eerste argument beschouw ik als een leugen en het tweede is absoluut irrelevant.
Ik ken minstens één vrouw die ik inmiddels als een goede vriendin beschouw en die zichzelf tot de succesvolle ondernemers mag rekenen. In dat opzicht heeft ze het vermoedelijk verder geschopt dan ik. Nu is dat laatste geen graadmeter maar het is toch aardig om even te vermelden. Zij onderschrijft tegelijkertijd grotendeels mijn mening als het gaat om werkende vrouwen en vrouwen aan de top. Wie ambitieus genoeg is, moet de top kunnen bereiken zonder veel meer moeite te doen dan een man. Niemand hoeft echter naarboven geschopt te worden terwille van het maatschappelijk evenwicht. De hierboven genoemde vriendin voelt zich ook beledigd door gedachten over quota. Vrouwen die over kwaliteiten beschikken, kunnen het best redden zonder overheidssteun. Ik kan die gedachtengang heel goed volgen.
Er zijn wel eens mensen geweest die dachten dat ik een absolute tegenstander was van vrouwen aan de top. Sommige van mijn publicaties lijken ook in die richting te wijzen, vooral als ik spreek over het “glazige plafond” (typ in onder “search”) . Het tegendeel is waar. Ik zie heel veel heil in vrouwen aan de top mits zij zichzelf blijven en hun vrouwelijkheid behouden. Wie probeert een man te imiteren, staat wat mij betreft naast de pot te plassen. (Ja, inderdaad, in dat geval is het “staat”). Broekpakken en stropdassen zijn in mijn ogen voor een vrouw geen teken van emancipatie maar juist van verdere onderwerping aan de man.
Tijdens de discussie hoorde ik het méér dan ergerlijke verhaal van raden van bestuur en commisssarissen die geen vrouw in de bedrijfstop willen toelaten omdat zij risico’s willen mijden. Vrouwen zouden een ander carrièrepatroon vertonen dan mannen. Ja, natuurlijk stelletje idioten! Daar gaat het nu juist om. Het moet ook anders zijn. Bedrijven zouden zich in de handen moeten knijpen en God op hu blote knieën moeten danken als ze een vrouwelijke manager krijgen die haar vrouwelijkheid tot onderdeel van het management maakt. Waarom? Omdat vrouwen, al dan niet genetisch bepaald, andere zienswijzen en kwaliteiten met zich meebrengen dan mannen. Kwaliteiten die het management in een heel goede richting kunnen sturen. Wie die andere, nieuwe inbreng niet aandurft, moet zichzelf geen ondernemer en ook niet eens manager noemen maar professionele looser.
Van de redacties waarvoor ik werk, wordt de meerderheid aangestuurd door een vrouw en ik voel me daar heel prettig bij. Ben ik niet ambitieus genoeg? Gezien mijn ervaring en leeftijd had ik al lang een reeks aan hoofdredacteurschappen op mijn naam kunnen schrijven. Het zou mij qua verantwoordelijkheden en inkomensniveau dichter in de buurt hebben gebracht van mijn eerder genoemde vriendin maar ik houd teveel van het journalistieke handwerk. Dat is óók ambitie. Groeien in het handwerk. Misschien dat veel vrouwen het moeilijk vinden om dat los te laten. Het zou kunnen zijn en in dat geval zou ik ze graag gelukkig laten zijn in het werk dat ze doen. Het zou mooi zijn als we ons voor het Nieuwe Jaar eens voornamen wat minder te letten op cijfers in binnen- en buitenland en méér op de geluksscore. Als ik me niet vergis, biedt de financiële crisis in dat opzicht ruime mogelijkheden.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Http://politiek.wordpress.com
Service
www.blogjump.eu/index.php?2008/12/16/1061-hoogtevrees
www.vrouwenmetambitie.nl
www.carrieretijger.nl/carriere/vrouwen/valkuilen
www.adriaanmeij.com/2007/06/15/als-meppeler-meiden-meer-kinderen-baren
www.wietdebruijn.nl
www.carrieretijger.nl/carriere/vrouwen/succes
www.depers.nl/economie/118279/Verplicht-meer-vrouwen-aan-top.html
www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=68871
www.nrc.nl/W2/Lab/Profiel/Vrouwen/aandetop.html
www.volkskrant.nl/economie/article377306.ece/Aantal_vrouwen_in_top_is_onbekend
Taalles
Zo en nu is het genoeg. Natuurlijk kreeg ik twee columns geleden al weer te horen dat ik onderwijzer-onvriendelijk ben. Wat een kletskoek! De onderwijzers kunnen er niets aan doen dat zij geen fatsoenlijk onderwijs krijgen. Dat is de schuld van pseudowetenschappers en politici!
Een mooi voorbeeld van slecht Nederlands trof ik vandaag aan bij de Islamhater op worldpress.com. Doodleuk schrijft hij `Australische media wraakt….`. Dat is één van de meest irritante taalfouten die worden gemaakt. `Media` is meervoud, kluns! Media is het meervoud van `medium` en dus moet het werkwoord in het meervoud worden geplaatst, dat wordt dus `wraken`.
Gisteren kwam een onbenulletje op tv met het idee om de spelling dan maar te vereenvoudigen. Tot welk niveau en voor wie? Het nationale niemendalletje dat Goedemorgen Nederland presenteert, spreekt `kranten`uit als `krantah`. Moeten we het meervoud van krant dan maar gaan spellen als `krantah`? En ik ken mensen die `boer` uitspreken als `boeah` of `schuur` als `schuuah`.
Nee, sukkels, we moeten de kinderen doodgewoon goed Nederlands leren. Ze spannen hun hersencellen maar in. Dat is hartstikke belangrijk om de computer de baas te bljven. Sinds het ontstaan van de mensheid is de mens relatief steeds minder hersencellen gaan gebruiken. Laten we daar maar eens een eind aan maken. Studiedruk? Die kan heel goed worden tegengegaan door jongeren met de neus op de feiten te drukken en duidelijk te maken wat de prioriteiten zijn. Is er dan niemand meer die zijn kinderen opvoedt zonder breezers of bier?
Concentratie, aandacht, liefde voor wat moet gebeuren. Vooral dat laatste. Dat is punt nummer één. Alle andere zaken zijn leuk en mooi en komen zeker aan bod. Zelf ben ik een redelijke bon vivant met trekjes van flamboyance maar…alles op zijn tijd. `There is a season for everything…`nota bene een song van de Birds, uit de woelige zestiger jaren, de tijd van langharig, werkschuw tuig dat voor niets deugde. Spul zoals ik.
En ten slotte, sorry voor mijn galsheldere kwaadheid
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
https://politiek.wordpress.com
Service
www.reynaarde.nl