Klik door naar www.nieuwepolitiek.wordpress.com
Lees daar: “Holocaust en pannenkoek” en vele andere.
Of ga naar www.4politicians.wordpress.com en lees daar:
“Genesis”
“Anttiracisme top!!!”
“Ascoiaal geleuter”
“Volksgenossen, Männer des Reichstages” (“Geburtstag des Führers”)
en ga ook naar
www.nieuwepolitiek.wordpress.com
www.badplaatsalphen.wordpress.com
www.rossia.wordpress.com (Rusland)
Kortgeleden interviewde ik een geslaagde, vrouwelijke ondernemer van een IT-bedrijf. Tijdens het gesprek vroeg ik haar of ze als vrouw bij een klant niet gemakkelijker binnenkwam dan een manlijke concurrent. Het antwoord was veelzeggend: “binnenkomen doe ik misschien wel sneller maar in het vervolggepsrek moet ik veel beter mijn best doen dan een manlijke collega.”
Ik moest aan dat gesprek denken toen ik donderdag in de auto op BNR de zoveelste oeverloze discussie hoorde over vrouwen aan de top. Die discussies bewegen zich meestal in eindeloze, vicieuze cirkels en het gekke is dat men steeds weer bij dezelfde vertrekpunten begint. Het meest populair in dat opzicht is: “vrouwen zijn niet ambitieus genoeg” en “Nederland loop achter als het gaat om het aantal vrouwen aan de top.” Het eerste argument beschouw ik als een leugen en het tweede is absoluut irrelevant.
Ik ken minstens één vrouw die ik inmiddels als een goede vriendin beschouw en die zichzelf tot de succesvolle ondernemers mag rekenen. In dat opzicht heeft ze het vermoedelijk verder geschopt dan ik. Nu is dat laatste geen graadmeter maar het is toch aardig om even te vermelden. Zij onderschrijft tegelijkertijd grotendeels mijn mening als het gaat om werkende vrouwen en vrouwen aan de top. Wie ambitieus genoeg is, moet de top kunnen bereiken zonder veel meer moeite te doen dan een man. Niemand hoeft echter naarboven geschopt te worden terwille van het maatschappelijk evenwicht. De hierboven genoemde vriendin voelt zich ook beledigd door gedachten over quota. Vrouwen die over kwaliteiten beschikken, kunnen het best redden zonder overheidssteun. Ik kan die gedachtengang heel goed volgen.
Er zijn wel eens mensen geweest die dachten dat ik een absolute tegenstander was van vrouwen aan de top. Sommige van mijn publicaties lijken ook in die richting te wijzen, vooral als ik spreek over het “glazige plafond” (typ in onder “search”) . Het tegendeel is waar. Ik zie heel veel heil in vrouwen aan de top mits zij zichzelf blijven en hun vrouwelijkheid behouden. Wie probeert een man te imiteren, staat wat mij betreft naast de pot te plassen. (Ja, inderdaad, in dat geval is het “staat”). Broekpakken en stropdassen zijn in mijn ogen voor een vrouw geen teken van emancipatie maar juist van verdere onderwerping aan de man.
Tijdens de discussie hoorde ik het méér dan ergerlijke verhaal van raden van bestuur en commisssarissen die geen vrouw in de bedrijfstop willen toelaten omdat zij risico’s willen mijden. Vrouwen zouden een ander carrièrepatroon vertonen dan mannen. Ja, natuurlijk stelletje idioten! Daar gaat het nu juist om. Het moet ook anders zijn. Bedrijven zouden zich in de handen moeten knijpen en God op hu blote knieën moeten danken als ze een vrouwelijke manager krijgen die haar vrouwelijkheid tot onderdeel van het management maakt. Waarom? Omdat vrouwen, al dan niet genetisch bepaald, andere zienswijzen en kwaliteiten met zich meebrengen dan mannen. Kwaliteiten die het management in een heel goede richting kunnen sturen. Wie die andere, nieuwe inbreng niet aandurft, moet zichzelf geen ondernemer en ook niet eens manager noemen maar professionele looser.
Van de redacties waarvoor ik werk, wordt de meerderheid aangestuurd door een vrouw en ik voel me daar heel prettig bij. Ben ik niet ambitieus genoeg? Gezien mijn ervaring en leeftijd had ik al lang een reeks aan hoofdredacteurschappen op mijn naam kunnen schrijven. Het zou mij qua verantwoordelijkheden en inkomensniveau dichter in de buurt hebben gebracht van mijn eerder genoemde vriendin maar ik houd teveel van het journalistieke handwerk. Dat is óók ambitie. Groeien in het handwerk. Misschien dat veel vrouwen het moeilijk vinden om dat los te laten. Het zou kunnen zijn en in dat geval zou ik ze graag gelukkig laten zijn in het werk dat ze doen. Het zou mooi zijn als we ons voor het Nieuwe Jaar eens voornamen wat minder te letten op cijfers in binnen- en buitenland en méér op de geluksscore. Als ik me niet vergis, biedt de financiële crisis in dat opzicht ruime mogelijkheden.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.blogjump.eu/index.php?2008/12/16/1061-hoogtevrees
www.carrieretijger.nl/carriere/vrouwen/valkuilen
www.adriaanmeij.com/2007/06/15/als-meppeler-meiden-meer-kinderen-baren
www.carrieretijger.nl/carriere/vrouwen/succes
www.depers.nl/economie/118279/Verplicht-meer-vrouwen-aan-top.html
www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=68871
www.nrc.nl/W2/Lab/Profiel/Vrouwen/aandetop.html
www.volkskrant.nl/economie/article377306.ece/Aantal_vrouwen_in_top_is_onbekend
“Orang Malu”, Kommer spreekt de woorden uit alsof hij zijn verliefdheid wil uiten. Ondertussen streelt zijn hand over het beeld van een volledig in elkaar gekropen mens. Het beeld was mij al eerder opgevallen maar tot vandaag was het geen aanleiding voor gesprek geweest. “De bescheiden mens”, vertaalt Kommer bijna even liefdevol als zijn versie van de Maleise benaming. “Dit kunstwerk heeft mijn vrouw twee jaar geleden bij de voordeur geplaatst. Er staat er óók één bij de achterdeur en als je straks bij het weggaan goed oplet, vind je er één in de gemetselde stijlen van het poorthek.” Kommer laat zijn hand opnieuw over de rug van het beeld glijden.
“Orang Malu” vormt een bescherming tegen het kwaad dat wil binnendringen”, gaat hij verder terwijl hij zijn blik gericht houdt op het beeld. “Wij geloven dat “het kwaad” bestaat als onafhankelijk wezen. Het kan zich verplaatsen van mens naar mens en van groep naar groep. In onze ogen zijn er geen verderfelijke personen maar alleen slechte daden.” “Maar dat pleit iedereen vrij”, roep ik spontaan uit en Kommer knikt. “Tot op zekere hoogte. Ik ben er geen voorstander van om mensen te bestraffen maar wel om het kwaad uit te bannen. Wie het kwaad in zich heeft, kan beter geïsoleerd worden. Ondertussen moeten we alle moeite doen om het kwaad uit hem of haar te verdrijven.” “The exorcist” komt nu wel ineens heel dichtbij!
“Duiveluitdrijving?”, De oude en wijze politicus glimlacht flauw. “Laat ik het zo zeggen: de daden van elk mens zijn te beïnvloeden, ten goede en ten kwade. Welke kant de meter opslaat, is moeilijk te voorspellen. Het hangt af van de geaardheid die je hebt meegekregen en de ervaringen die je opdoet. Op geen van beide heb je helaas invloed. De keuzen die je doet, worden altijd daardoor gestuurd. Ook dat wat men wel het “ik” noemt, is afhankelijk ervan. Of het sterk of zwak is, daarvan ligt de oorzaak buiten je zelf.” Hij laat nu de Orang Malu los en wenkt me om me te late volgen naar zijn werkkamer.
“Wees eerlijk”, begint hij nadat hij zich behagelijk heeft genesteld in zijn relaxfauteuil en het kruikje Beerenburg ontkurkt. “Is er geen moment geweest dat je dacht dit alles te kunnen erven als je mijn vriend werd? Helemaal geen moment, al was het maar een seconde?” Ik bijt op mijn tong. Wat moet ik zeggen? Meteen al op de eerste dag stelde ik mijzelf voor als Kommers beste vriend en erfgenaam van zijn landgoed. Het duurde niet lang maar het kwam als een flits. “En nu zit je je te bedenken hoe je je hieruit gaat redden”, lacht de oude en wijze politicus weer. Ondertussen schenkt hij de glazen vol. “Je mag wel gaan zitten hoor, daar had je abders ook niet zoveel moeite mee”, hij grijnst op ene gelijkhebberige manier. Het liefste zou ik hem dat betaald zetten en misschien kan dat het beste door eerlijk te zijn.
“Dat klopt”, geef ik toe. “Het is bij me opgekomen.” Kommer glimlacht. “Je eerlijkheid siert je maar ze zal nooit een rijk man van je maken. Waarom niet? Omdat je nu de verdenking op je laadt dat je contact met me hebt gezocht vanwege mijn bezittingen. En geloof me. ik denk niet dat het zo is maar de onschuld is weg. En als die eenmaal weg is, sta je open voor het kwaad, het kwaad in onze betrekkingen. En daar zit hem de verraderlijkheid in, jongeman.” Hij neemt een lange teug van zijn Beerenburg en haalt zijn pijp tevoorschijn.
“Zij was mooi, jong en niet dom. Ik heb het nu over mijn eerste assistente die ik ooit als kamerlid heb gehad. Zij heeft mij verleid en dat was geen probleem want ik was op dat moment nog een vrije jongen. Zij heeft mij zó erg verleid dat ik met haar getrouwd ben en gebleven.” De spanning van het verhaal loopt op want zó saai en braaf kan het niet zijn. Kommers gezicht begint te glimmen. “De vraag is of ik me later wéér heb laten verleiden, getrouwd en vader en wel. Het antwoord is “ja”. Weer door een bloedmooie en deze keer een veel jongere assistente. Ik heb daarover nooit gesproken met mijn vrouw maar op een goede dag heb ik me wel versproken. Toen wist ze het en vanaf die dag veranderde er iets. De eerste Orang Malu kwam in huis en ze ging schilderen. Over scheiden is nooit gesproken en dat is maar goed ook. De verleiding is mij nog veel vaker overkomen en mijn vrouw wist dat ik zo in elkaar zat. Weet je wel hoe leuk en lekker de verleiding is? Weet je wel hoe onschuldig ze zich aandient? Weet je wel dat je verslaafd kan raken aan de verleiding? En toch, zal geen assistente, geen Antje ooit tussen mij en mijn vrouw komen staan. Ik sta open voor het kwaad van de verleiding maar niet voor het grotere kwaad: de verlating.”
“Wat wilt u me daarmee zeggen?” is mijn verblufte reactie. “Snap je het niet? Ik wil zeggen dat iedereen aangetast kan worden door eeen groter of kleiner deel van het kwaad en dat straffen daartegen geen remedie is. Straffen heeft niet meer dan een symbolische betekenis. Het zegt de gemeenschap “wat hier gebeurd is, is kwaad, wij zijn daar tegen”, het zegt niet “dit is een verrotte mens”. Wie begrijpt wat de Orang Malu is, kan dat accepteren. ” Kommer legt zijn benenop de hocker die voor zijn stoel staat en blaast ene paar blauw wolken uit. “De afrekenmaatschappij is berust op wraakgevoelens maar bereikt niet meer dan het slaan van piketpalen voor ene geordende samenleving.”
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
wwwkatenhond.blog.nl
www.mathieu-groenlinks.hyves.nl
Een vrachtwagen vol zandzakken verspert vandaag de oprijlaan naar het huis van Kommer. De wagen is vastgelopen in een kuil in het pad en door het gewicht kan hij niet weg. Kommer staat er een beetje mistroostig bij te kijken. Hij had de zandzakken juist besteld voor het geval dat de regen zou toeslaan. “Mijn vrouw heeft een beetje veel naar de Engelse tv gekeken”, vertrouwt hij mij met een knipoog toe.
Het is natuurlijk ook dweilen met de kraan dicht. Onder het lopen naar het huis toe begint de oude en ook zeer wijze politicus zijn verhaal al. “Wij kunnen hier in Nederland nu wel dijken bouwen en verhogen en waterbuffers aanleggen, als meneer Boesj door blijft gaan zich niets aan te trekken van de opwarming van de aarde, zal het niets uithalen.” Met zijn rubber laarzen durft hij niet door de hoofdingang en de marmeren hal te lopen. Daarom kiezen we deze keer voor een zij-ingang die voert door kelders vol voorraden voor de keuken en de stallen en natuurlijk rekken vol wijn en Beerenburg. Bovendien vermoed ik in haast onzichtbare hoeken en gaten de bizarre uitvindingen die hij in de loop van de jaren heeft gedaan zoals de automatische zakdoek die als een soort airbag uit de bomen van je bril kon komen zakken bij een niesbui. Kommer zelf heeft ze ver weggestopt omdat hij ze als jeugdzonden beschouwt.
Het is duister in de kelders want Kommer staat bij zijn voorraden alleen maar spaarzaam licht toe. “Dat is beter voor de voorraden en voor het milieu. Weet je dat ik in mijn hele huis al lang spaarlampen heb? Voor mij zijn het echt spaarlampen geworden. Ik ben een liberale milieufreak”, lacht hij. “Sommigen denken dat die twee niet samengaan.”
Binnen in de werkkamer voelt het behagelijk aan en het eerste glas Beerenburg verdrijft kou en vocht uit ons binnenste. Juli 2007 en er zijn nog steeds mensen die denken dat het alleen maar gaat om een wat slechtere zomer. Kommer schudt zijn hoofd. “Het is de ontkenningsfase. Zolang je maar beweert dat de kwaal niet bestaat, kun je volhouden dat ze er niet is…totdat je eraan bezwijkt. Politici zijn helden in dat opzicht. De één beweert met het grootste gemak dat de uitstoot van CO-2 door de mens niets te maken heeft met de klimaatverandering. Hij of zij slaat ook waarschuwingen van de ozongaten in de wind. Ja, sterker nog, de grootste vervuiler van allemaal zorgt voor een piek door Bagdad aan barrels te gooien met een piek aan luchtvervuilend wapentuig. De ander denkt dat het wel zal meevallen met de gevolgen van straling nabij zendmasten en zo gaan we maar door. Zelfs als het wetenschappeklijk bewijs er is, dan roepen politici nog dat het allemaal erg meevalt. Dan zoeken ze naar manieren om de technische noviteiten door te voeren op een ogenschijnlijk ongevaarlijke manier. Ik heb in mijn tijd altijd gepleit voor bedachtzaamheid en voorzichtigheid.”
Hij zakt nog eens lekker onderuit in zijn stoel en neemt een forse nip van zijn Beerenburg. “Vandaag geen pijp”, zegt hij. “Zo’n ding is niet veel beter dan een mini-kolencentrale. “Het is natuurlijk wel raar als mensen ervan opkijken dat het wonen langs een snelweg ongezond is. Dat fijnstof op elke manier je lijf afbreekt, was onder de mijnwerkers al eeuwen bekend. Praat me niet van de klachten die daar voorkwamen behalve een stoflong: kanker, hartziekten en vergiftiging van organen. Hoe dom kun je zijn als je denkt dat het allemaal maar goed gaat? Er zijn echt dagen dat ik naar de Eerste Kamer terugverlang om al die hoofden eens flink door elkaar te schudden.” Het is duidelijk, het enige dat goed is voor een mens is: Beerenburg. “Nou ja”, glimlacht Kommer, “en een goede maaltijd en niet te vergeten nachtrust natuurlijk.” Hij kijkt me doordringend aan maar niet te lang. Al gauw dwalen zijn ogen weer af naar de troosteloos neerdruppende regen buiten en de storm in de kruin van de bomen. “Gewoon een slechte zomer!” spot hij.
Dan veert hij overeind om de glazen opnieuw vol te schenken. Tussendoor wijst hij op een kleine tekening, of eigenlijk een ets, in een donkere hoek van de kamer. “Kijk, daar staat een echte Friesche windmolen, een eeuwenoude uitvinding die gebruikmaakte van een natuurlijke energiebron. Nu verrijzen er ineens overal oerlelijke, eenbenige propellors om die energie op te vangen. Het zou minstens zo efficiënt zijn om huizen in het buitengebied in de vorm van een molen te bouwen en ze hun eigen energie te laten opleveren. Een leuker gezicht en ook toepasbaar in sommige delen van de stad.” Ik kijk even verbluft voor me uit en vrees te maken te hebben met een oprisping van één van zijn “jeugdzondige gedachten”. Kommer lijkt mijn verbijstering niet op te merken en gaat verder.
“Voor het verkeer en vervoer is er maar één oplossing, een revolutionaire overstap naar openbaar vervoer. Laten we zeggen tussen nu en 2017. Versmalling van snel- en binnenwegen, verruiming en verfijning van het net van spoorlijnen en de invoering van kleine bussen met tien tot twintig zitplaatsen. Het is helemaal niet nodig om de privé-auto in te leveren, het ding zal vanzelfsprekend veel minder gebruikt gaan worden.”
Ondertussen blijven politici maar beweren dat “je de mensen de auto niet uitkrijgt”. “Nee, natuurlijk niet”, lacht Kommer. “Niet als je de benzineprijs ééns in de tien jaar met een eurootje verhoogt. Daar worden de mensen niet angstig van. ” Politici in de ontkenningsfase, voor Kommer vormen ze een legioen staatsgevaarlijke en lugubere types. “De war on terrorism zou tegen hen gevoerd moeten worden”, besluit hij.
Lopen naar huis is net zo leuk als rijden met de auto. Ik durf de motor gewooon niet meer te starten na het milieu-infuus dat Kommer ten beste heeft gegeven. En onderweg krijg ik al de neiging omvergereden bloemetjes weer rechtop te zetten.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
Politiek 