Triumfeminaat

Hoe krijgt ze het toch voor elkaar? Het kapsel van Hillary Clinton zit altijd even onberispelijk. Storm, kou, regen of zon, steeds zijjn er die haast klassiek kunstzinnige slagen in het haar en, niet te vergeten, de onverzettelijke oorknoppen.

Ik zie haar graag. Ze heeft een leuk koppie, ook op haar 59e. Ik maak me geen illusies. Achter het leuke koppie gaat heel wat schuil, mooie en minder mooie dingen. Maar toch, ik zie haar graag ook al is het niet meteen het type waarmee ik als “maatje” de jungle in zou willen.

President van de Vrouwlijke Staten. Waarom ook niet? Het lijkt mij persoonlijk een prachtige ontwikkeling. Het links-radicale miljonairtje zal best iets leuks kunnen doen voor de arme luizen in de brakke onderkomens van die afschuwelijk, eentonige Amerikaanse steden. Links-radicaal voor Amerikaanse begrippen natuurlijk, hè! In het beleid zal ongetwijfeld het stempel terug te vinden zijn van Bill want in huize Clinton geldt één vaste stelregel: even napraten op het kussen en tussen de lakens.

Nog spannender vind ik de situatie die gaat ontstaan als Hillary daadwerkelijk president wordt. In de VS een vrouw aan het roer, in Duitsland Angela Merkel en in Frankrijk de vrouw met de merkwaardige combinatie Présidente Royale. Een drievrouwschap dat een belangrijk deel van de wereld bestuurt. Dat zal toch tot iets moeten leiden dat alle feministische hartjes sneller doet kloppen!

Echt, het lijkt mij heel boeiend om te zien hoe zoiets gaat. Eerlijk gezegd denk ik dat de drie vrouwen netzo zullen handelen als hun manlijke voorgangers. Alleen de presentatie en hier en daar een accentje zal anders zijn maar…ik wacht vol verwachting af. Ze kunnen mij geen groter plezier doen dan een globaal triumfeminaat: Hillary, Ségolène en Angela.  Wauw! Drie is een magisch getal.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.stefbos.nl

www.elsevier.nl

www.tawiza.nl

De zweep erover

In het Britse parlement kent iedere fractie een tweedeling. Er zijn front- en backbenchers. De frontbenchers ondersteunen de officiële partijlijn. Bij de regeringspartij is dat dus de koers van het kabinet. De backbenchers zijn de bewakers van de ideologie. Zij staan kritisch tegenover de officiële koers van de fractie. De leiding van de backbenchers is in handen van de Chief Whip, de hoofdzweep. Hij voert de backbenchers aan in hun kritiek en maakt daarmee zelfs kans op het premierschap.

De Chief Whip is in Groot-Brittannië echt een begrip. In het verleden was er zelfs een sigarettenmerk dat die naam droeg. In Nederland en ook in Duitsland kennen we dat niet. Daar heerst de fractiediscipline, in wezen een absoluut ondemocratisch verschijnsel aangezien volksvertegenworodigers op persoonlijke titel worden gekozen. Zij zweren of beloven zelfs hun functie uit te oefenen “zonder last of ruggespraak”. De fractiediscipline is in wezen daarmee strijdig.

De vraag is wie de functie van de zweep moet uitoefenen als er zo weinig kritische geluiden uit de fractie naar buiten komen. De aangewezen instantie daarvoor is de pers maar die laat het de laatste jaren veelal lelijk afweten. Veel journalisten schrijven uitsluitend brave stukjes over voornemens, plannen, nota”s en notities en ze durven niet eens achter de coulissen te loeren. Daarmee verlagen ze zichzelf tot verlengstuk van voorlichters en zegslieden.

Ja, dan krijg volksvertegenwoordigers die klagen dat ze het zo druk hebben, zich voortdurend het vuur uit de sloffen lopen en ga zo maar door. Volksvertegenwoordigers ook die zelden of nooit onder het volk komen omdat ze druk doende zijn half begrepen documenten door te ploeteren.

Ik zou zeggen, journalisten, de zweep erover. Gun de mensen op het pluche geen rust en volg ze hinderlijk kritisch. Ga niet, bij wijze van alternatief, onderbuikgevoelens “uit den volke optekenen” als sensationele berichtgeving. Dat leidt tot niets. Nee, bij de politici en bestuurders moet je zijn. En politici…als het ergens jeukt, krabbel dan nog maar eens achter het oor bij de gedachte aan de fractiediscipline.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service 

www.parlement.com

www.debatforums.net

Voorjaarsopruiming

 Het liegen valt premier Blair bij elke uitspraak tegenwoordig onmiddellijk van het gezicht af te lezen. Dubbeltong en tweespraak zijn hem zo vertrouwd geworden dat hij rare trekjes begint te vertonen als hij een keer de waarheid spreekt. Waarschijnlijk klinkt er in hem dan een stemmetje “toe maar, je kunt het”.

Noodgedwongen door de kritiek heeft deze vleesgeworden gedachtenwolk van George Bush commentaar geleverd op de ophanging van Saddam Hoessein. Hij had iets te mompelen over de wijze van ophangen. Onmiddellijk daarop liet hij weten dat we niet blind mogen zijn voor de wandaden van deze verschrikkelijke dictator.

En natuurlijk, het was een verschrikkelijke dictator. Hij was daarin zeker zo verschrikkelijk als de hypocrisie die Blair in zijn verhaaltje … eh …”ophangt?” De man had beter kunnen zeggen dat het hem in wezen geen donder kon schelen. Dan was hij eerlijk geweest. Maar ja, zoals gezegd, dat valt hem niet erg mee.

Heb ik nu Blair vergeleken met Saddam Hoessein? Is het niet verschrikkelijk? Is het niet minstens zo erg als een vergelijking van Bush met Hitler?  Het maken van die laatste vergelijking kan je op een rechtszaak komen te staan. Nog steeds, omdat we nog steeds denken dat we alleen maar alle “monsters” hoeven op te ruimen om een ideale wereld te krijgen. Nou we zijn aardig op weg. Alleen nog het Chinese regiem. het Pakistaanse bestuur, de regering van Soedan, de president van Iran, Loekasjenko, Assad van Syrië en die gek van Zimbabwe, Mugabe. De president van Kongo, Kabila, Khadaffi, Berlusconi, de presidenten van een paar ex-Sovjetrepublieken, de koning van Nepal en dan, dan is de klus geklaard. Misschien ook nog de rpesident van Somalië en van Ethiopië, Tsjaad maar dan hebben we het toch wel gehad. O ja en natuurlijk Fidel Castro en de baas van Noord-Korea.

Misschjen is van al die mensen Tony Blair en zijn onverbloemde huichelarij nog wel de ergste. Die man is in staat elke goedgelovige onbenul ervan te overtuigen dat we vorderingen maken in de strijd tegen het terrorisme. De ophanging van Saddam Hoessein is een belangrijke stap in de richting van de democratie en vrede. Hij gelooft, denk ik, in zijn eigen leugens. Wat mij betreft mogen alle genoemde lieden voor een behoorlijk gekort prijsje de voorjaarsopruimig in.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service 

www.omroep.vara.nl

www.geolinks.nl

www.suzisparts.nl