” Ach ja”, Kommer neemt een paar trekjes van zijn oud-Friesche pijp. ” Die Kessler, ik ben blij dat ik niet bij hem in de klas heb gezeten”, zucht hij terwijl hij onderuit zakt in zijn relaxfauteuil. Hij schuift een glas Berenburg naar me toe. ” Alsjeblieft jong, je kunt het gebruiken met deze kou.”
Ik neem het glas maar al te graag aan want het is inderdaad dodelijk koud buiten. De verwarming van mijn auto werd al weer helemaal teniet gedaan op het moment dat ik uitstapte. Kommer staat onrustig op en gaat nu voor het raam van zijn studeerkamer staan. ” Heb je al uit het raam gekeken?” vraagt hij. Ik vind het onbeleefd om hoofdschuddend in mijn stoel te blijven zittenen dus ga ik naast hem staan. Het uitzicht is prachtig. Het gazon, de struiken en de bomen zijn allemaal bedekt met een laag rijp. ” Alsof het gemaakt is voor een kerstkaart”, zeg ik. Kommer glimlacht trots. ” Dat is het ook, mijn vrouw heeft hier een schilderij van gemaakt en dat wordt gebruikt voor een kerstkaart van Unicef”, zegt hij opgewekt. ” Toch mooi dat mijn tuin zo’n goed doel kan dienen.”
Hij draait zich weer om en gaat opnieuw in zijn relaxfauteuil zitten, wachten op mijn eerste vraag. Een probleem kan dat niet zijn. ” Wat heeft u het meest gestoord aan de politiek sinds de zomer?” vraag ik behoedzaam. Kommer kijkt peinzend voor zich uit. Je ziet Wilders en Verdonk passeren, het SP-congres en de klimaatconferentie op Bali maar de lopende band in Kommers hersens stopt bij geen van die onderwerpen.
” Het meest, jongeman”, zegt hij bedachtzaam, ” is nog steeds het gedrag van de dames en heren politici, die in de Tweede Kamer voorop. Hun neiging om op elke bezopen vraag van de media in te gaan, is overdreven sterk. Ze lijken haast te juichen als er zo’n microfoon voor de voergrijper wordt gehouden. Meestal gaat het om een zaak waarmee politici zich helemaal niet moeten bemoeien, iets wat buiten hun werkterrein ligt. Bijvoorbeeld de zaak van Lucienne B, de verpleegster. Politici zouden er goed aan doen eens wat vaker te zeggen” Meneer, mevrouw desnoods, dit is mijn zaak niet. Ik ga er niet over en ik ga u niets vertellen”. Jammer genoeg zal dat wel niet gauw gebeuren.”
Ik kijk hem verbaasd aan. ” Waarom zal dat niet gauw gebeuren?” wil ik weten. Kommer is nu minder bedachtzaam en neemt een slok van zijn Berenburg. ” Omdat het allemaal om jankerige emotie gaat, mijn beste”, hij pauzeert even en kijkt me doordringend aan. ” Kijk eens, het zou best kunnen zijn dat die mevrouw onschuldig opgesloten zit. In dat geval is het een schande maar ik zou niet weten wat de eerste de beste minister daarover voor zinnigs kan zeggen. Het gaat hem of haar er dus om dat je met je emotionele geboudeer een deel van het kiezerspubliek voor je wint. Dat kan weer schelen bij de volgende verkiezingen. Alsof er een burgeroorlog gaande is tussen kabinet en openbaar ministerie. Al die uitspraken op deelonderwerpen en gebeurtenissen zijn nodig om het gebrek aan principes te verhullen. Dat geldt voor alle partijen, extremistisch of niet.”
Kommer laat zich weer eens gepeperd uit en ik weet al heel lang dat hij dan nog lang niet is uitgesproken. “Feitjes en gebeurtenissen zijn niet meer dan de vruchten van de samenleving. Het gaat niet aan steeds opnieuw vast te stellen dat vruchten rot zijn en de boom ongemoeid te laten”, Kommers stem begint nu zijn oude, vertrouwde, loeivolume aan te nemen. ” En je kunt de boom niet gezond maken door de vruchten aan te pakken. Je moet bij de wortels zijn of de schors. Het is zaak deze anders te voeden of weerbaarder te maken.”
De oude, wijze politicus staat opnieuw op en kijkt uit over zijn wit bevroren tuin. ” Het is misschien de laatste keer dat ik dit zie”, bromt hij. ” Als het aan de politici ligt, gaat het maar door met opwarming en opwarming van de aarde totdat het een grote magnetron is geworden en we allemaal Bali-goreng eten. Het diepgewortelde geloof dat welvaart en welzijn met elkaar te verzoenen zijn, is daarvan de oorzaak. Daar moet andere mest bij. Laat de dames en heren daar eens wat aan doen.”
Mijn hand is moe en slap van het schrijven maar nog net krachtig genoeg om de Berenburg weg te klokken voordat ik moet opstaan om mijn trouwe vriend gedag te zeggen. ” Morgen Komer, morgen kom ik weer.” Ik kijk uit over het gazon van Kommer. Witte kerst is vooral een droom.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.cuhype.com
www.ogt-popronde.weblogs.ncrv.nl/blog/4
www.mokkamarketing.blogspot.com
Politiek 