Voor de laatste week hebben we wat andere interviews op het programma staan. Wie is Kommer zelf, hoe zit hij in elkaar en wat voor leven wil hij eigenlijk? Geen politiek dus, hoewel, alles is politiek. `De diepste wensen van elk individu probeert hij waar te maken door de politiek`, zei Kommer meer dan eens in een vertrouwelijke bui tegen me. Maar toch, even geen partijen en strijd tussen bewegingen.
`Dit`, lacht Kommer terwijl hij op de zwarte en witte zwanen in de vijver voor zijn huis wijst, dit is leven´. Deze zwanen leven meer dan wij. Er is geen moment dat hen ontgaat en daardoor ervaren ze verleden, heden en toekomst intenser dan wij. Alles één keer want één keer is leuk.`
Hij neemt mij bij de arm en schuift mij bijna onmerkbaar in de richting van de tuinen achter zijn huis, de stallen, het kippenhok, de bloemen- en de moestuin, de orangerie. `Weet je waarom ik dit zo graag om me heen heb?`vraagt hij langzaam maar hij weet dat ik het antwoord nooit kan raden. `Hierdoor heb ik het uitzicht op de vrijheid, het betrekt mij bij alles wat er echt toe doet. Het is natuurlijk niet de vrijheid, integendeel. Al die tuinen en planten en dieren betekenen alleen maar heel veel werk. Maar ze bieden me wel het uitzicht erop.`
Vrijheid is datgene waar Kommer steeds naar heeft gestreefd en nog naar streeft in zijn leven. `Maar ik heb alles gedaan om mezelf die vrijheid te ontnemen. Ik heb een vermogen vergaard, ben getrouwd en heb kinderen gekregen en ik heb verschrikkelijk hard gewerkt. Steeds weer heb ik mezelf grenzen en beperkingen gesteld. Misschien was het wel uit angst de vrijheid niet aan te kunnen. Misschien…`Ja, Kommer is bij tijd en wijle een filosoofje.
Hij gespt een veldfles van zijn riem en opent ook een bijvakje waarin zich twee tinnen bekertjes bevinden. De Beerenburg komt tevoorschijn. Beerenburg mag in de natuur, roken mag niet. `Stel je voor dat ik al die vogels en vlinders laat meeroken`, grapt Kommer maar in werkelijkheid is hij bang voor een heide of bosbrand. In de buurt van de paardenstallen is roken op straffe van ontslag aan het personeel zelfs verboden.
`Veel mensen zijn bang voor de vrijheid. Ik ken een man die de hele dag zijn vrouw achterna loopt`, mijmert Kommer verder terwijl hij zijn eerste slok neemt. `Die man vraagt alsmaar aan zijn vrouw wat ze gaat doen en waar ze heen gaat. Hij kan geen twee tellen alleen op het balkon zitten en over het land uitkijken of een boek lezen in een lege kamer. Verschrikkelijk. Ik heb daar geen last van en mijn vrouw ook niet. Er zijn dagen dat ze de hele dag op haar atelier zit en dat we elkaar pas bij het avondeten zien. Dat is dan wel weer leuk.`
Kommers vrouw gaat ook nog wel eens met vriendinnen op stap, een dag een week, tien dagen, nooit langer. `Heerlijke perioden zijn dat`, Kommers stem klinkt diep en ontspannen. `Van die dagen dat er niemand op me zit tewachten. Ze vormen een rijkdom, een rijkdom. Ik sta op wanneer ik wil, ga op toer wanneer ik wil en bezoek jonge meiden die ik leuk vind. Ja heus, de jonge meiden zijn gek op me. Vraag me niet waarom. Soms gebeurt er wel eens iets dat eigenlijk niet door de beugel kan maar wie maalt daar om? Er is niemand die het ziet en ik ga altijd weer terug naar huis, naar mijn vrouw. Ik moet er niet aan denken om daarin verandering te brengen, daarvoor is ze me te dierbaar.`Zelfs met haar hele zorgelijke gedoe.` En na een kort pauze. `De band met haar is één van de belangrijkste pijlers onder mijn vrijheid. Vreemdgaan is geen vrijheid, de vrijheid zit hem in de keuze die je hebt.`
Vrijheid, een beetje vreemdgaan maar tegelijkertijd een onwrikbare trouw aan de zijnen. Het is een deel van de gecompliceerde wereld waarin Kommer zich heel behagelijk en comfortabel voelt. Wie zou hem dat kwalijk willen nemen?
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
https://politiek.wordpress.com
Service
Politiek 