Onze identiteit (11)
Zuerst kommt das Fressen, dann die Moral, het is een oud Duits gezegde dat nog steeds standhoudt. Nu ik de vorige keer ben uitgegaan van het “vreten”oftewel de Hollandse keuken, wil ik nu de moraal wat meer als uitgangspunt nemen.
Deze week was ik aanwezig op een discussieavond over pracht- krachtwijken, de paradepaardjes die voor de koets van Ellen Vogelaar lopen. Zij wil veertig achterstandswijken omtoveren tot prachtwijken, met als gevolg dat veertig andere wijken weer achterop raken, maar goed, dat is later zorg.
De minister heeft daar heel veel geld voor nodig, honderden miljoenen en die wil ze vooral wegslepen bij de woningbouwcorporaties. Niet uit de schatkist want die is nodig voor de inrichting van prachtdorpen in Afghanistan. Ieder zijn deel, zal ik maar zeggen.
Nu is de minister op bezoek geweest in een aantal van die wijken maar tijdens de discussieavond bekroop mij toch het gevoel dat ze niet goed heeft gekeken. Qualitate qua kom ik ook nog wel eens in een achterstandswijk en volgens mij heb je veel empathisch (inlevend) gevoel nodig om te begrijpen wat zich daar precies heeft afgespeeld.
Waar het natuurlijk om draait, is dat de sociale structuur is vernietigd. Deze wijken waren prachtwijken zolang daar grote groepen mensen woonden die dezelfde, platte, taal spraken en dezelfde, simpele, genoegens deelden. Dat het plat en simpel was, doet daarbij eigenlijk niet ter zake. Er was begrip voor elkaar en sociale samenhang.
Wie nu in deze wijken rondkijkt, ziet veel leegstand. Massa’s mensen hebben de wijk verlaten omdat zij begrip en samenhang gingen missen of, dat was ook het geval, doodeenvoudig te oud werden of overleden. De leegstaande woningen werden niet opnieuw bevolkt omdat samenhang en begrip waren vertrokken. Dat kun je zien.
Die samenhang vertrok met de komst van veel mensen met een andere cultuur. De oorspronkelijke bewoners begrepen die “nieuwe gasten” niet en ze begrepen ook niet waarom ze allemaal bij hen in de buurt moesten wonen. Objectief gezien is de reden daarvan echter duidelijk: de woningen in die wijken behoren tot de goedkoopste en dure woningen konden de nieuwkomers niet betalen.
Er groeide haat en tegenzin, soms van beide kanten. Haat en tegenzin zijn een onvruchtbare ondergrond voor begrip en sociale samenhang. Zowel de oorspronkelijke bewoners als de nieuwkomers verloren hun belangstelling voor de omgeving en zo sloeg de verloedering toe. Hoewel, natuurlijk, de woningbouwcorporatie was ook wel eens laat met onderhoud en vernieuwing en dat droeg zeker niet bij aan verbetering van de situatie.
In de loop van de discussieavond meenden de meeste mensen dat de bewoners zelf de koe bij de horens zouden moeten vatten om de woonwijk te verbeteren. Veel gesmijt met geld zou dan niet nodig zijn en gedeeltelijk hadden de deelnemers daarin gelijk. Een prachtwijk creëer je niet met een kwast verf maar vooral met een goed gevoel bij de bewoners. Als zij allemaal een kwast verf zouden nemen om de wijk op te knappen, dan zou je een heel eind verder zijn.
Ik denk dat het waar is maar hoe krijg je mensen van zo heel verschillende afkomst zover dat ze aan dat gezamenlijke doel gaan werken? Niet door de wijken op te knappen. Nu kom ik aan een uiterst gevaarlijk onderwerp. Dat heeft te maken met een stelling van mij dat de oorspronkelijke bewoners van deze wijken zoals zoveel inwoners van Nederland het gevoel met hun cultuur zijn kwijtgeraakt. Toch is een bewuste beleving van eigen cultuur noodzakelijk om tot sociale samenhang te komen.
Daarom lijkt het mij een beter idee om mensen met éénzelfde cultuur inderdaad bij elkaar te laten wonen in dezelfde wijk. Zij kunnen daar hun eigen cultuur beleven en zich daarin gelukkig voelen en zelfrespect ontwikkelen. Vanuit dat zelfrespect is het mogelijk om op een respectvolle wijze contacten te leggen met andere culturen. Het bewustzijn dat culturen in volle glorie naast elkaar bestaan, hoort daar wel bij. Dat is een kwestie van opvoeding en onderwijs. En soms ook van controle van overheidswege. Controle op ophitsing.
De opzet van zogenaamde mixwijken zal niet leiden tot meer begrip voor elkaar of tot integratie. Integratie van voedsel ontstaat niet door boerenkool en pindasaus lukraak door elkaar te gooien. Dat moet op een zorgvuldige, kunstzinnige en doordachte manier gebeuren. Boerenkool kun je heel goed dippen in pindasaus of tzatziki maar een ruwweg “geklutste prak” leidt tot darmstoornissen.
Zo zijn we toch weer terug bij het eten. Tja, je ontkomt er nergens aan. Begrijp me goed, ook bij de opzet van cultuurgebonden wijken, is het best mogelijk dat mensen migreren van de ene naar de andere cultuurkring. Op individuele basis en dat kan soms met heel veel individuen tegelijk gaan. Het is de individu die kiest en niet de gemeenschap die dwingt.
Nergens, helemaal nergens ter wereld is de mix van mensen een succes. In voormalig Joegoslavië sloegen ze elkaar de hersens in zodra de eerste de beste stokebrand het op zijn heupen kreeg. En ze doen het nog steeds in Kosovo en Bosnië. In Irak vliegen mensen met dezelfde religieuze achtergrond elkaar zelfs in de haren. In China is het nooit rustig al denken we dat in onze gemakkelijke leunstoel heel graag. Indonesië kent sinds het vertrek van de Nederlanders meer onderlinge twist dan daarvoor. In de VS leven groepen volslagen langs elkaar heen en in het zuiden is een “nigger” nog steeds een “nigger”.
Integratie is veel minder een zaak van “dicht bij elkaar zijn” dan “respect hebben voor elkaar”. Op basis van respect kunnen best bruggen worden gebouwd en vriendschappen ontstaan. Allereerst is daarvoor bij ieder individu de zekerheid nodig dat zijn of haar fundamenten deugen, gewoon vanuit eigen gezichtspunt. En, laten we eerlijk zijn: in Duitsland, Spanje en Frankrijk of Canada en Australië kruipen alle Nederlandse expats het liefste bij elkaar in één gezellige woonwijk. Samen rond de boerenkool en “gezelligheid”. Dat is toch mooi?
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.arieboomsma.nl/arieBlog/?p=28
www.bertanciaux.be/mainweblog.php?2005-04-16T00:00:00
www.vrouw.blog.nl/advertorial/2007/11/03/lieke-van-lexmond-naakt-in-de-playboy
www.ouders.nl/mtip2002-expattips.htm
Zwijnerij op Cuba
Tijdens het journaal van vanmiddag zei de nieuwslezer dat boeren op Cuba sinds enige tijd ongebruikte grond mogen verbouwen. Verbouwen? Het is nu dus zeker: in de toekomst kun je op Cuba nog meer grond te vreten krijgen. Wat een zwijnerij!
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
PS: Het had natuurlijk “bebouwen” moeten zijn.
Evenals Agnes Jongerius vind ik dat er een wettelijk quotum voor vrouwen in topfuncties moet komen. Zo kunnen wij ervoor zorgen dat rond 2020 vrouwen uit alle topfuncties zijn geweerd en dat de normale toestand van het land terug is gekeerd.
Wat nou, topfuncties? Ze zijn nog niet eens in staat tot het schrijven van een kort stukje op www.kajman.wordpress.com! Kunnen ze wel door één van deze vijf hoepels springen?
Onze identiteit (10): Zonde!
Tja, maar hoe zit dat dan met onze identiteit en onze cultuur? Omdat mensen erg veel op huisdieren lijken, zullen we beginnen met het eten. De Hollandse pot wordt vooral gekenmerkt door boerenkool met worst, hutspot met klapstuk, zuurkool met worst en spek maar, van later datum, ook door nasi goreng want “Indisch” is ook “Hollands”.
Onze nationale gerechten zijn meestal zwaar en stevig en dat is niet zo gek. In het Hollandse klimaat was het in het verleden prettig om met een goed met energievol voedsel gevulde maag het land op te gaan. Tegenwoordig hoeft dat niet meer want thuis is het warm, we gaan niet meer moeizaam zwoegend het land op en de meesten van ons zitten veel teveel stil.
Tot mijn stomme verbazing hoor ik mensen wel eens vol trots zeggen dat ze geen stamppot lusten. Ze kijken op dat soort gerechten neer. Vanwaar dat dédain? Wat is er mis met een heerlijke zuurkoolschotel? Natuurlijk we hebben keuze gekregen uit veel meer mogelijkheden maar dat neemt niet weg dat zo’n stamppot op zijn tijd nog best smaakt: zelfs met een kuiltje in het midden, gevuld met vette jus.
Verder zijn de molens, klompen, kaas, klompendans en tulpen natuurlijk absoluut uit de mode. Op talloze verjaarspartijtjes wordt om die kenmerken van de Nederlandse cultuur gelachen en mij is nog steeds niet duidelijk waarom. Kennelijk schamen we ons ervoor net zoals we ons schamen voor het feit dat onze voorouders in slaven handelden. Waarom eigenlijk? Slavenhandel is tot op de dag van vandaag altijd een lucratieve business geweest. En schamen voor de daden van je vooruders? Héet zou wat! Kijk eens naar wat de stammen in Afrika onderling voor ellende over elkaar brachten en nog steeds brengen. In Nieuw Guinea en Nieuw Zeeland aten sommige stammen hun vijanden op. Is dat minder erg? De Maya’s en inca’s brachten mensenoffers aan de goden, is dat zo’n humane handelwijze? Schamen de mensen in Afrika of latijns Amerika zich daarvoor?
Misschien is het het zondebesef dat Calvijn ons heeft bijgebracht want als er één cultureel ijkpunt is onder de Hollanders, dan is het wel het Calvinisme. Zelfs de katholieken van Nederland zijn Calvinistisch van inslag en misschien worden de moslims het ook wel, als we ze niet helemaal van ons vervreemden.
Eén kenmerk van de Nederlandse cultuur is wel grotendeels verloren gegaan: ondernemingszin. In plaats van te ondernemen, investeren we in allerlei dubieuze activiteiten van onpersoonlijke bedrijven die medewerkers voornamelijk ontslaan. Nee, daar is geen ondernemingszin voor nodig, daarvoor hoef je niet met gevaar voor eigen lijf en leden de zee op. En daar, in dat verlies ligt de wortel van de verloedering die de afgunst voortbrengt waarmee we naar andermans cultuur kijken. “Hé kijk eens, daar heb je iemand met een cultuur. Wat een achterlijk beest zeg! Zo zijn wij niet, hoor. Wij hebben geen cultuur!” Wij aanbidden onvrede en angst, de angst om te verliezen wat we nog wel hebben: onze welvaart. Vanavond nog was ik getuige van een competitie tussen twee mannen die ieder van zichzelf beweerden dat ze meer arbeidsuren maakten dan de ander. Alsof dat iets is om trots op te zijn. Het gaat er niet om hoeveel je werkt want dat is te Calvinistisch. het gaat erom met welk doel je werkt.
Die mentaliteit van onvrede en geëtaleerde arbeidsmoraal zijn een vruchtbare bodem voor het verliezen van onze welvaart. Ze doden durf en creativiteit.
Als ik de slappe kin van Geert Wilders bekijk, dan weet ik dat zijn “standvastigheid”en “volharding” niet meer dan spel is. Dan weet ik dat hij slecht tegen zijn verlies kan en dat hij heel ver af staat van het motto “de vis wordt duur betaald”. Dat is onze cultuur.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.statenvertaling.net/kunst/zondeval.html
www.evolutie.blog.com/1639123/ – 44k
www.ethesis.net/brugge_calvinistisch/brugge_calvinistisch_hfst_3b.htm
www.cultuurwijzer.nl/www.cultuurwijs.nl/cultuurwijs.nl/cultuurwijs.nl/i000900.html
www.cego.be/CEGO_C01/default.asp?modid=182&itemid=0&time=0424
Onze identiteit (9)
Fit na de musical wilde ik me weer op iets anders richten. Opwindender dan Fitna vind ik de klakkende hakken van een paar dameslaarzen middenin de avond op straat. Een kennis van me zei me ook dat hij zich meer gestoord had aan onze omgang met vlees dan aan de “film”. Balkenende of balkenbrij.
Cultuur is het allemaal en dus hoort het ook bij onze identiteit. Maar ja, cultuur is ook een moeilijk begrip want het omvat eigenlijk nog meer dan economie. Ook onze economische aanpak behoort tot onze cultuur. In alle onderdelen van die cultuur hebben zich gewoonten opgebouwd, zoals de manier waarop we met bazen en concurrenten omgaan. We willen graag “je” zeggen tegen elkaar, iets wat lang niet overal in de wereld normaal is. We houden ook van snel tot zaken komen maar in sommige andere landen, zoals in delen van Spanje, moet je eerst uitgebreid dineren voordat er over zaken gesproken kan worden Die directheid, “je” zeggen en snel tot zaken komen horen daartoe, maken essentieel onderdeel uit van onze cultuur en dus…van onze identiteit. Ja, want identiteit is gebaseerd op cultuur en wie zegt dat er geen Nederlandse identiteit is, beweert tegelijkertijd dat er geen Nederlandse cultuur bestaat.
Nu is dat niet helemaal gelogen. Nederlanders hebben als geen ander volk er een handje van om hun cultuur over de schutting te gooien. Wij willen altijd vernieuwen vanwege een soort collectieve angst om “achter” te blijven bij de rest van de wereld. Die angst maakt integraal onderdeel uit van iets wat ik ooit hoorde omschrijven als het “Calimero syndroom”. We zijn klein maar we vinden onszelf wel erg belangrijk, we willen een centrale rol spelen in de wereld. Een beetje flauwekul maar dat is de eer die de Fransen nog steeds aan Napoleon bewijzen ook.
En hoe staat het met de identiteit van een volk dat vergeet dat het een president heeft, de Duitsers? Hoe heet die man, zegt u? Horst Köhler? Nooit van gehoord! De discussie republiek/monarchie is ook flauwekul en de weerzin om er van Duitsland weer een te maken is dat ook. Persoonlijk zou ik er geen moeite mee hebben als Duitsland het keizerrijk weer uitriep. Ook het buitenland kent dus zijn flauwekul maar cultuur weggooien? Nee, dat doen ze nergens zo snel als hier. Alleen al de meest minimale spellingsbijstelling heeft in Duitsland vele, vele jaren gekost en bijna een burgeroorlog.
Wij gooien onze cultuur wel erg snel weg omdat ze oubollig zou zijn. Het feit dat er geen buitenlandse vertaling bestaat voor “gezelligheid” leidt bij ons niet tot trots maar tot twijfel. Is gezelligheid ook niet oubollig? We lachen om de Volendammer pofbroek en de Zeeuwse “kopspiegels” terwijl de Duitser zijn Lederhosen en de Schot zijn kilt te vuur en te zwaard verdedigt. In het zuiden van Frankrijk en het noorden van Spanje peinst niemand erover om de béret basque af te schaffen en zelfs, ja zelfs, het stierengevecht sterft maar heel langzaam uit. Ik ben ook altijd verbaasd over de aanbeveling “Hij is Joods van huis uit maar hij doet er niets mee aan”. Is dat dan zo’n voordeel? En waaraan doet hij dan wel iets? (Naar behoefte mag je ook katholiek, protestant of anderszins invullen). En hoe zouden we het ervaren als iemand zegt: ” Van huis uit ben ik “man” maar ik doe er niets meer aan”?
Kortgeleden las ik dat de socioloog Schinkel een boek heeft geschreven waarin hij aangeeft dat wij de moslims uitzuigen. Hij noemt ons in dat opzicht “vampiers” en die zijn ons het beste bekend als levende doden die het bloed uit een schoonheid zuigen. Wij gebruiken moslims om in elk geval van onszelf te kunnen zeggen wat we niet zijn: moslims. Met die opvatting over ons vampirisme ben ik het grotendeels eens. Ik heb al eens eerder betoogd dat wij ons tegen de moslimcultuur verzetten omdat wij zelf geen cultuur meer hebben, of die in elk geval niet meer kennen. We hebben haar bij de tweedehandsgoederen gedaan onder de noemer “oubollige flauwekul”. Daarmee is echter de bron waaruit het sap voor de toekomst vloeide, opgedroogd. Schinkel zegt: “Wij zijn elk gevoel voor doel en richting kwijtgeraakt”. Geen wonder als je de stroom die je zou moeten volgen, hebt drooggelegd.
Zelfs onze taal hoort daarbij want wie er nog let op een juist woordgebruik en een goede spellign staat al gauw te boek als purist en prinzipienreiter. Dat geldt ook in de journalistieke wereld waar respect voor de taal juist bon ton zou moeten zijn.
Het is misschien wel beter om opnieuw op zoek te gaan naar onze eigen cultuur en dus ook onze eigen identiteit dan om die van een ander te bestempelen als achterlijk en de grond in te trappen. Het is niet achterlijk om een cultuur te hebben, het is veel achterlijker om er géén te hebben en dat is de bron van filmisch prutswerk als Fitna.
Gek genoeg werken ook de tegenstanders van Wilders daar niet mee aan een cultureel reveil. Zij zetten zich tegen de geblondeerde schandknaap af zoals hij zich afzet tegen de moslims. De vraag is wie nu weer eens eer betoont aan alles wat ons Nederlander maakt. Ja, ik weet het, dat klinkt gevaarlijk maar soms moet je risico’s nemen. Het gaat in ieder geval verder dan het Recht op vrije meningsuiting, iets wat menigeen nog wel weet. Kennis van de meest basale historische feiten hebben maar heel weinig Nederlanders zoals kortgeleden weer eens bleek.Dat is een levengroot probleem want de historie is de kapstok van onze cultuur. En laten we eerlijk zijn: onkunde, dat is geen cultuur maar wel achterlijk.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.vampier.startpagina.nlnachtdichter-vampier.blogspot.com
www.nachtdichter-vampier.blogspot.com
www.buitenlandsepartner.nl/forum/viewtopic.php?printertopic=1&t=5665&start=0&postdays=0&p
www.nrc.nl/W2/Lab/Profiel/Historie/jaartallen.html
Fitna, de musical
Dezer dagen vond ik een foutief bericht in de krant. Er stond “Rustige nacht na fitna”. Volgens mij moest het zijn: “Fit na rustige nacht”.
Hoe dan ook, ik heb mij voorgenomen voor het einde van het jaar in het Circustheater in Scheveningen op de planken te brengen: “Fitna, de musical” met in de hoofdrol Geert Wilders als aan lager wal geraakte en mislukte regisseur, omgeven door schandalen vanwege plagiaat. Gefrustreerd daardoor zoekt hij zijn heil in de politiek onder het pseudoniem “Loksnor” en optredend als heldentenor. Ik zelf zal de rol van zijn ietwat Ciske de Ratachtige zoon spelen.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.kruipruimte.web-log.nl/kruipruimte/nachtkaars/index.html
Looking in the eyes of Jenny
Ja, de titel van een best aardig popliedje uit de zestiger jaren(Sandy Coast) kwam vandaag in me op toen ik het bericht hoorde: Jenny Thunnissen, directeur-generaal van de Belastingdienst ligt onder vuur. De NRC heeft er maar een een artikel aan gewaagd en inderdaad: het is het oude liedje van “ik wist het niet en hoezo ?”
Jenny Thunnissen-Tonnemans was ooit kandidaat voor de post van minister van Veiligheid en of dat zo’n verstandige keuze geweest zou zijn, is nog maar de vraag. Veiligheid is toch in de eerste plaats erg goed letten op details en haken en ogen. Als directeur-generaal of minister ligt er veel rotzooi op de grond waarachter je kunt blijven haken. En bovendien zou zo’n Ministerie een ramp worden: de fouten van het OM (Justitie) gecombineerd met het arbeidsconflict van de politie (Binnenlandse Zaken).
In de eerste plaats heeft Jenny zich niet al te geliefd gemaakt binnen haar eigen organisatie. Dat is moeilijk als je de baas bent maar een beetje respect en waardering kun je wel afdwingen door in elk geval steeds goed voor je mensen te zorgen. Door achter ze te staan en ze niet te dreigen met “uitroken” als je het over reorganisaties hebt. Maar zo niet Jenny, zij verkoos de ruige toer en wie haar diep in de ogen kijkt, weet ook dat het bij haar hoort.Die ruige toer is wel riskant en dat blijkt nu ook uit de ontboezemingen van de krant.
Ziekenhuizen hebben een financiële constructie gehanteerd om te ontkomen aan de betaling van BTW bij de aanschaf van materiaal. Wat mij betreft heel legitiem al mag het natuurlijk niet. Jenny vond ook niet dat het mocht en zij gelastte een onderzoek naar deze praktijken. Daarmee stapte ze met één been in haar ambtelijke graf want ze was zelf bestuurslid van het Reinier de Graaf ziekenhuis in Delft en…lid van de financiële commissie. Nu is gebleken dat ook haar ziekenhuis het niet zo nauw nam. Had Jenny dat met haar “thousand eyes” niet gezien?
Inderdaad, de excuses van ik wist het niet en ik dacht dat het later allemaal wel goed zat, waren niet van de lucht maar feit bleef dat er een lelijke vlek op haar witsatijnen rok zat.Politici en hoge ambtenaren die een beetje de ogen open hebben gehad, hebben toch wel gemerkt dat je de laatste jaren niet zo maar alles kunt maken? Het is héél onverstandig om vanaf je hoofdbezigheden (De Belastingdienst) een regelrecht lijntje te leggen naar je vrijetijdsbesteding waarmee je probeert te ontkomen aan man en kinderen (financiële commissie van een verdachte organisatie, zoals een ziekenhuis). En zelfs al was die organisatie niet verdacht geweest, dan nog is het onverstandig.Bijbaantjes blijken bijna altijd beentjeslichters te zijn.
Tal van politici en hoge ambtenaren hebben al een doodsmak gemaakt in hun carrière en dat is jammer want Jenny was zo lekker op weg. Als een bulldozer ging ze tekeer binnen de Belastingdienst als het erom ging te bezuinigen. Niet dat het veel opleverde maar het stond wel goed.Bezuinigen op ambtenaren is maar op één manier mogelijk: vandaag ontslaan we de helft: meteen naar huis met een uitkering. De zogenaamde reorganisatieprojecten schieten allemaal hun doel voorbij en kosten meer geld dan ze opleveren.
Maar ja, ik vrees dat Jenny zich daar voorlopig geen zorgen over hoeft te maken. Looking in the eyes of Jenny zie ik diep van binnen een vloek. “Had ik nou die Veiligheid maar gekregen, altijd zit alles tegen!”
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.zoekbijbaan.nl www.nrc.nl/binnenland/article58856.ece
www.xbrl-.nl/publicaties/Thunnissenwww.hollandsemeester.nl/?p=14
www.werkwijzer.blog.nl/solliciteren/2008/02/11/knutselen-met-je-cv-er-kan-meer-dan-je-denkt
www.weblog.tipsvoordaten.nl/weblog/2007/02/afwijzen_over
Groeien of stoeien
Het zal voor Mark Rutte toch een tegenvaller zijn geweest dat Wouter Bos nu geen “pot wil verteren maar sparen”. In het verleden maakten de VVD-ers, of ze nu liberaal waren of niet, de PvdA-ers altijd uit voor potverteerders, of ze nu socialist waren of niet. Dat gaat nu niet meer en daarmee heeft Mark een probleem want hij valt toch al zo weinig op tussen al die anderen.
Op zich is dat niet slecht. Een politicus die niet opvalt, kan het nog steeds bij het rechte eind hebben. Sterker nog, dat gebeurt meer dan eens. Alleen, bij Mark vraag je je vaak af “bij welk eind heeft hij het eigenlijk, recht of krom?” Ik hoor nooit dat hij het sowieso bij één of ander eind heeft.
Toch zou hij nu zijn gang kunnen gaan want in deze tijd staat de economische groei op de tocht en economische groei is een onderwerp dat VVD-ers vroeger niet koud liet. Sterker nog, zij hebben kans gezien ons te doen geloven dat economische groei datgene is waar de wereld om draait. Jammer voor hun is dat economische groei helemaal niet belangrijk is. Waarvoor is de economie in het leven geroepen? Om mensen te laten voortbestaan. De groei ervan is dan ook alleen maar van belang als er veel meer mensen komen. Als de groei gelijke tred houdt met de groei van de bevolking, dan kan de welvaart op eenzelfde niveau blijven. Gesteld dat iedereen een fatsoenlijk bestaan kan leiden, is dat voldoende. Ongebreidelde groei is hetzelfde als “overeten”. Daarom gaat het ook gepaard met krampen oftewel crises. Dat zou niet het geval zijn als economische groei geen doelstelling was maar hooguit een bijverschijnsel.
Uit de hebzucht die aan de basis ligt van de economische groei, is de kedietvrisis in de VS ontstaan. In hun begeerte om steeds grotere winsten te maken, hebben banken totaal onverantwoorde kredieten verstrekt. En dan zit je met de zwart geblakerde peren, peren die nog vunziger worden doordat de VS kampen met een staatsschuld die nooit meer te repareren valt en die gedekt wordt door economischgroeimonster China. Als communisten tot kapitalist worden is het einde zoek.
Jammer voor al die aandeelhouders die een glazige blik in de ogen krijgen als ze horen over de volgende, lucratieve overname, moeten we van die waanzinige groeicijfers af en van de overnames ook. Laten we wel wezen, overnames hebben nog nooit geleid tot enig economisch voordeel behalve voor de aandeelhouders. En…als dat voordeel is verdwenen, dan wordt het samengefusilleerde bedrijf weer even zo leuk opgesplitst om te winsten binnen te laten rollen. Fuseren en splitsen is een spel dat de economie schaadt.
Het schaadt de economie en ook milieu en maatschappij doordat het afleidt van verantwoord ondernemen. In tegenstelling tot groeien of fuseren en splitsen, heeft ondernemen wel zin. Ondernemen is een positieve actie, streeft naar vernieuwing en let op kansen in plaats van zekerheden. Groeien haakt naar zekerheden, het wegnemen van risico’s en dat is niet goed. Niet goed voor bedrijven, niet goed voor de mensen en al helemaal niet voor Mark.
Nee Mark, liberaal kun je alleen zijn als je risico’s durft aan te gaan want risico’s zijn de vrucht van de vrijheid. Neem eens een risico en laat zien wie je bent, als echte liberaal, met de blik gericht op de toekomst en vol verwachting als het om nieuwigheden gaat. Neem het oranje vaandel fier in de hand en wandel voorwaarts en zie hoe je aanhang groeit. Er is behoefte aan positiviteit en optimisme en niet aan gemummel in de negatieve marge. Daar zijn de frustraten aan zet, de scheldenaars en de kwaaien. Daar hoor jij niet thuis.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
https://politiek.wordpress.com
Service
www.frontpage.fok.nl/nieuws/88756161k
www.meervrijheid.nl/index.php?pagina=585
www.bpo.post.be/site/nl/content/save-invest/investments/funds/postinvest/pi_II_semestrial_nl
www.intensievemenshouderij.nl/www/2006/05/20/groei-is-goed
Eieren zoeken
Het kan iemand ontgaan zijn maar de verhoudingen in de Tweede Kamer zijn op een dieptepunt. Scheldpartijen, spotternij en beledigingen zijn er aan de orde van de dag. Om de sfeer wat te verbeteren had de voorzitter, mevrouw Verbeet, iets bedacht. Ze had de kamerleden alle 150 voor Tweede Paasdag uitgenodigd om eieren te zoeken. Tot haar eigen stomme verbazing kwamen ze allemaal opdagen behalve de leden van de SGP. Die lagen nog met hoofdpijn in bed van de preek van de vorige dag en bovendien wilden ze aan “dat heidense gedoe” niet meedoen.
Nou, je kon beter zeggen “heidens werk” want er was geen beginnen aan. Eerst kwam Geert Wilders binnen die Femke Halsema in haar kraag had gevat en haar aankodigde als grootste ei ooit. Even later werd Geert weer in zijn kraag gegrepen door Jan Marijnissen maar die was daarna weer de prooi van Rita Verdonk en deze trotse diva dreigde al gauw gepeld te worden door Mark Rutte, Hero Brinkman kwam alleen maar met lege doppen aanzwalken terwijl bij het spreekgestoelte een hele knoop kamerleden elkaar in de houdgreep hield. En dat terwijl mevrouw Verbeet nog wel op zaterdag bij Albert Heijn was langs geweest voor een kilo eieren en in plaats van de Paasbrunch voor zichzelf en de kinderen voor te bereiden, was ze de hele dag bezig geweest geweest die krengen te verstoppen, samen met vier scheldende en vloekende bodes. Ook al een reden voor de SGP om het af te laten weten. Niet voor de ChristenUnie want die zag in die bodes goede klanten voor de Centra voor Jeugd en Gezin.
Tja, je kunt ook niets meer goed doen in deze wereld. Dat is een gevoel dat ze bij de NS al vele jaren hebben want zelfs als de treinen op tijd rijden, dan klaagt het publiek wel, over het gebrek aan catering onderweg en ga zo maar door. Het is echt nooit goed. Nee, dan maar in de auto. Hoewel, als het ook maar even hard regent, loopt de boel vast. We hebben het dan nog niet over wat er gebeurt als op derde Paasdag het begint te sneeuwen (waarom zeggen mensen toch steeds weer Paasdàg terwijl Páásdag veel logischer klinkt?)
Nee, ons zelfstandige en mondige kiezerspubliek dat altijd heus wel keuzen weet te maken en kritisch is, had een file van 730 kilometer georganiseerd vanwege een beetje hagelsneeuw. Natuurlijk heb je je eerst laten voorlichten door het “weer…dat mogelijk wordt gemaakt door velux” en vervolgens stap je in je auto om alles weer gewoon te vergeten. Je racet, scheurt en vergeet richting aan te geven zoals elke dag en even later staat de boel muurvast. Je probeert nog voor te dringen via vluchtstrook aan de linker- en rechterkant van de weg maar dat levert alleen maar een “stop” op van een stel onderbetaalde blauwbekkers en…nog meer verkeersknopen. Gelukkig hoor je op de autoradio dat de trein ook niet rijdt vanwege dichtgesneeuwde wissels. Zie je wel, het openbaar vervoer is ook al geen alternatief.
Ja, wie eieren wil zoeken, moet eens in de spits gaan rijden. Je kunt overigens ook heel goed thuisblijven en op de ochtend van derde Paasdag naar “Goede Morgen, Haasje Over” kijken. Daar traden dan twee dames op die een boekje hadden geschreven en getekend waaruit kinderen moesten opmaken dat het helemaal geen schande is als je twee mama’s hebt, twee papa’s, alleen maar één mamam of papa of een papa en mama die eigenlijk helemaal de jouwe niet zijn en waarvan de ogen dan ook een andere vorm hebben.
Het motto van het boekje is “alles is gewoon en uitzonderingen bestaan niet”. Dat boekje stuurt op die manier kinderen opnieuw het bos in en weigert ze een keuze te laten maken. Beter was het geweest om als motto te kiezen “er zijn wel veel uitzonderingen maar dat is helemaal niet erg”. Door te stellen dat alles gewoon is, fluister je de kinderen voor dat alles gewoon moet zijn. Nu weet ik wel, kinderen willen graag gewoon zijn maar dat komt alleen maar doordat iedereen “ongewoon” altijd meteen “abnormaal” vindt.
De auteurs waren overigens twee heel gewone vrouwen die het niet verkeerd hadden gedaan in een programma als “Hoe schoon is jouw huis?” Tot mijn verbazing bleek de ene “cabaretière” te zijn en de ander tekenares. Nou waren die tekeningetjes best wel aardig hoor maar die cabaretière was het levende bewijs van de stelling dat vrouwen geen gevoel voor humor hebben. Oeps! Ja, zolangzamerhand begin ik daarvan namelijkw el overtuigd te raken. Op mijn forum “vrouwen tegen humor” heeft nog geen enkele dame een artikel geschreven, laat staan dat ze humoristsich uit de hoek is gekomen. Ze gaan misschien liever “Retteketet naar beter Bed” dan “ei, ei, ei naar dat forum van mij”. Is dat rolbevestiging of niet?
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.pasen.paintingfun.nl/Eieren%20zoeken/Eierenzoeken1.htm
www.eigenwijzetuin.wordpress.com/2007/04/12/ei-goed-al-goed
www.wildzwijn.hyves.be/blog/1668647/In_mei_leggen_alle_vogels_een_ei
www.jufdesiree.nl/2007/05/14/eihoofd
Politiek 