Samenleving is lam geslagen

Geen Islamdebat dus, geen modistisch gedoe alleen maar om niet “achterlijk” genoemd te worden. J, daar gaat het natuurlijk om. Wie niet meedoet aan het Islamdebat , is niet modegevoelig en dus “achterlijk”en wat dat betekent, weten we allemaal: hoofddoekjes, handen afhakken, vrouwenbesnijdenis, homo’s ophangen en de hele mantra die Wilders in zijn hoofd heeft zitten.

Maar nee, wij doen daar niet aan. Wij gaan lekker iets heel anders doen want wij weten al dat over religie geen discussie te voeren is. O ja, Thomas Aquino deed dat nog wel in de Middeleeuwen en Thomas a Kempis probeerde het ook. Of dat iets met hun voornaam, die op ongeloof wijst, te maken heeft, weet ik niet. Om te beginnen zal ik eens een balletje opgooien over theologische discussies.

De hanvraag is: kan God een steen maken die hij zelf niet kan optillen? Deze vraag lijkt heel provocatief omdat ze de almacht van God lijkt aan te tasten. Lijkt aan te tasten want in wezen gaat het hier om een sofisme. We stellen de vraag of een almachtige iets kan of niet kan. Die vraag is bij een almachtige helemaal niet aan de orde. Om dat aan te tonen, ga ik in op een geloof dat wijd verbreid is, zelfs in agnostische en atheïstische kringen wordt beleden. Naast onze eigen dimensie bestaan andere dimensies waarin mensen zich mogelijk kunnen bewegen. Een almachtige God kan zich in elk geval en zonder bewaren daarin bewegen. Het gaat er dus maar om wat voor definitie je geeft aan het woord “almachtig”, en hoe je het begrip “kunnen” uitlegt. Dat zal een fors probleem worden want zelfs in onze eigen dimensie zijn niet alle definities eenduidig en steekhoudend. Zo is in de ruimte de rechte lijn niet altijd de kortste weg tussen twee punten. Te raden valt hoe moeilijk het voor ons zal zijn om een invalshoek te kiezen vanuit een andere dimensie.

Natuurlijk is het mogelijk om op dit weblog een discussie over definiies en interpretaties van deze begrippen te openen. Bij voldoende enthousiasme zal dat ongetwijfeld leiden tot vele honderden reacties. Wat leuk is, voor mij. Met hetzelfde gemak zullen wij een discussie kunnen voeren over de vraag of het Christen- of Jodendom de betiteling “Godsdienst van de liefde” meer verdient dan de Islam. Dat wordt een ware farizeeische en ook Babylonische spraakverwarring die vermoedelijk eindigt in oneliners als “Jullie zijn Christenhonden” of “Jullie zijn  aanhangers van de Anti-Christ”.

De samenleving zal lamgeslagen zijn, uitgeput en wanhopig als de bommen de woorden gaan vervangen. Maar gelukkig, beide partijen zijn erg goed in het gooien van bommen. Dat kan dus nog wel even duren.

Heel wat economischer lijkt het mij om een discussie of geprek aan te gaan in kleine kring met mensen over de vraag hoe ze met elkaar om willen gaan. in de straat, buurt, wijk of gemeente. Mensen die elkaar recht in de ogen kunnen kijken en spreken over hun idealen en wensen en niet over de niet te analyseren woorden en begrippen uit oude boeken. In plaats daarvan komen de begrippen die ieder van ons helder voor ogen staan. Onze verwachtingen van het leven.

De conclusie kan duidelijk zijn. Laat Wilders vooral in zijn eigen troebele vet gaar komen en stimuleer open contacten tussen individuen en groepen mensen. Als daaruit iets moois voortkomt, dan sluipen Wilders en de zijnen haast onhoorbaar naar ons toe, jaloers over het succes. En als we dat merken, vragen we hen er gezellig bij te komen zitten. De samenleving is lam geslagen maar er is niet eens een wonder nodig om haar weer te laten lopen. Idealistisch? Misschien, maar in elk geval vele malen realistischer en leuker dan het vastgelopen Islamdebat.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.praktischidealisme.nl

www.25xeurope.com/onderwerpen.php?1&onderwerp

www.uvt.nl/univers/nieuws/0203/34/mipa.html

www.loewak.nl/2008/03/19/idealisme-is-een-hersenziekte

www.guinnifer.wordpress.com

www.maharaj.org/blog.shtml

 

Repelsteeltje en de ontluikende integratie

Terwijl Geert Wilders als een woeste mastodont tekeer gaat tussen het Ming-porselein en zijn collega’s voortdurend menen daarover te moeten vallen en jammeren, schrijdt de integratie voort. Het kan ook haast niet anders want integratie komt niet uit de stoelen van de Tweede kamer naarbeneden rollen, het groeit en bloeit in de harten van de gewone sukkels die zich dag in dag uit van en naar hun werk, vriendje of vriendinnetje begeven.  In stilte maar goed doorbloed voltrekt zich een waarlijk integratieproces.

Terwijl een grote groep jankende wolven, jeremieert over de onzindelijke gedachte van islamisering van onze samenleving, zijn veel jongeren met een islamitische achtergrond al aan het afdwalen van het spoor dat haatdragende Repelsteeltje-achtige moslimgeestelijken voor hen proberen uit te stippelen (weet iedereen nog wat er met Repelsteeltje gebeurde? Juist, hij stampvoette zo hard van kwaadheid omdat hij zijn zin niet kreeg dat hij in  tweeën spleet, politici zouden eens wat vaker de waarheden van oeroude sprookjes moeten bestuderen).

Ik hoor sommige van mijn lezers en lezeressen zich al verbijsterd afvragen: “Waar heeft die man het over?” Ik heb het over de goede en kritische observatie, gewoon in het dagelijks leven. Niet het globaal kijken zoals een politicus of een extremist ter linker- of rechterzijde dat doet, maar kijken naar je eigen dagelijkse omgeving. En zie…

Bliepbliep daar ontdekte in vanmorgen op het station van Utrecht een moslima compleet met hoofddoek en…naaldhakken. Dat laatste is toch echt ook uit den boze in de ogen van de strenge moslimmannen. De naaldhak is immers het symbool van de zelfbewuste, zichzelf aantrekkelijk vindende vrouw? En dat mag niet, niet volgens de strenge leer. En laat ik nou vanmiddag op hetzelfde station een moslima voorbij zien wandelen met hoofddoek, spijkerbroek  en…sportschoenen van Nike!

Integratie, nog enigszins verborgen maar steeds meer in het oog springend. Integratie is niet het overnemen van andermans gewoonten maar het uitkiezen van diens gewoonten voor zover je ze prettig vindt. In een zich gestaag ontplooiend proces als heen en weer waaiende boomkruinen. Een proces, een langdurig proces maar een proces waarbij allereerst gevoelens, voorliefde en genegenheid een rol spelen. Nederkrant en de hele overige rechtse pulpmedia die de Islamisering van Nederland hebben afgekondigd als onheilsprofeet en wrekende god tegelijkertijd, kunnen tegen die onvermijdelijkheden van het detail niet op. De onvermijdelijkheden die zo verbonden zijn aan de diepste wens van haast ieder mens: zichzelf een positie te verschaffen die past bij eigen ambitie en capaciteiten. Meneer Ariel Bruéns mag inpakken. Hij is blind voor de combinatie van hoofddoekjes en naaldhakken. Misschien ziet hij ze wel maar begrijpt hij ze niet en dat geldt ook voor Wilders en diens horde. Ze herkennen de woordjes wel maar begrijpen de inhoud niet (sorry Marlous).

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service 

www.emerce.nl

www.goodadvicebooks.nl

www.springerlink.com

www.writersblog.nl

www.slionhead.com

www.aminoke.spaces.live.com

Rechts, links en Beerenburg

“Wie niet kan laveren, moet niet in de politiek gaan”, Kommer Sybenga, de oude en wijze politicus, zakt onderuit in zijn relaxfauteuil met hocker en sabbelt aan zijn Friesche pijp. Hij weet waar hij over praat want in zijn vrijetijd, tegenwoordig bijna altijd, is Kommer een verwoed zeiler. Hij heeft kanalen, rivieren, meren en zeeën en zelfs de oceaan bezeild en elke keer weer kwam hij met man en muis gezond thuis.

Het valt mij op hoe de relaxfauteuil vloekt bij de rest van het interieur. De beige-bruin gestuukte muren, de witte schouw met eikenhouten lijst, de zware, bruine Friese stoeltjesklok en dan is er ineens de diarreekleurige relaxfauteuil. Kommer moet de verwondering in mijn ogen hebben opgemerkt. “Ik kon hem in geen andere kleur krijgen”, zucht hij. “Hoewel het ding me een godsvermogen heeft gekost. Alles is elektrisch, weet je. Er zit zelfs een automatisch massagebedrijf in zitting en rugleuning. Toch  ben ik wel eens bang dat als ik in deze stoel een hartaanval krijg, dat het ding me automatisch voorover eruit zal kieperen. Hij zit lekker maar hij houdt niet van me. Soit.”

Inderdaad, daarover zouden we het niet hebben. Ik ben deze keer met mijn blocnote bij de éminence grise van de Nederlandse politiek binnengevallen om over links en rechts te spreken. “Laveren`, herhaal ik. `Als een stuurman naast God?` Kommer barst in een onbedaarlijke maar door het pijproken aangevreten lach uit. `Kijk, dat is nu rechts`, zegt hij eindelijk. `Alles altijd koppelen aan wat het meest voor de hand ligt.`

`Laveren is een activiteit waarbij je links en rechts nodig hebt`, gaat hij verder. `Vooral bij tegenwind kom je er het beste mee vooruit al moet je goed opletten hoe ver je van de middenlijn afblijft. En`, laat hij daar nadrukkelijk op volgen. `Die middenlijn heeft niets te maken met een zogenaamd politiek midden. De middenlijn is de rode draad die jou als politicus (het woord `politica`ligt Kommer wat minder gemakkelijk in de mond, wat ik dan weer als rechts beschouw) op het juiste spoor houdt. De middenlijn bepaalt wat acceptabel is en wat niet en hoever je het evenwicht mag verstoren. Van jezelf.` Hij lurkt borrelend aan zijn pijp en stampt de tabak nog eens aan.

`Zin in een glaasje Beerenburg?` Ik ben geen liefhebber van het spul maar als Kommer je zoiets aanbiedt, kun je het niet weigeren. Je zou de man tot in het diepste van zijn Friese ziel treffen. Hij schenkt het roodbruine vocht haast liefdevol in en drukt de kurk met een absolutistisch gebaar op het kruikje. `Die moet goed  dicht zijn, anders gaat het aroma verloren`, lacht hij terwijl hij de pijp van zijn linker naar zijn rechter mondhoek beweegt. 

`Links is `zorg` voor de mensen en zien dat niemand verloren gaat of buiten blijft staan. `Rechts is handhaven van goede, oude gebruiken en gewoonten. `Links` is openstaan voor nieuwe mogelijkheden omdat je denkt dat de wereld er beter van zal worden. `Rechts` is het afkeuren van nieuwigheid omdat je bang bent dat de wereld verloedert. `Links` is welzijn, `rechts` is welvaart. `Links` is `letten op de behoeften van de individu zodat iedereen tot zijn recht komt. `Rechts` is initiatief nemen om er beter van te worden en te zorgen dat je gezin het goed heeft. `Links` is buiten op straat, `rechts` is lekker thuis bij de open haard`.

Kommer kijkt nu even zwijgend en nadenkend voor zich uit terwijl hij ziet dat zijn pijp uitgaat maar hij steekt hem niet opnieuw aan. “Links` en `rechts` hebben elkaar nodig. Het zijn twee paarden die de wagen van je leven vooruittrekken. `Midden` is niks. `Midden loopt in het tweespan niets, er bestaat evenwicht maar er gaat geen kracht van uit`, gaat hij verder. `Midden` is onverschilligheid omdat door de onbewegelijkheid niets er meer toe doet. Stuurmanskunst drijft je van links naar rechts en weer terug, steeds door het midden maar daar verblijf je maar heel kort. Bijna steeds ben je aan één van beide zijden van `midden`. Praat me dus niet van het politieke midden. Dat is dood en het absolute niets.` Nijdig stanpt hij nog een keer zijn uitgebrande pijp aan. `Praat me niet van het midden`, zegt hij nog een keer. Dan kijkt hij of hij zich bedenkt. `Alleen…het werkelijke politieke midden ligt in je zelf. Zoek het op en houd het vast, gewoon om overeind te blijven.`

Hij leunt nu achterover in zijn stoel en laat de rugleuning wat verder naar achteren zakken. `Nog een Beerenburg?` en ik stem opnieuw in. `Weet je, als een vrouw haar armen om je nek slaat dan raken haar handen elkaar achter je. De linker en de rechter hand en hoe steviger ze elkaar vastpakken, des te beter voel jij je.` Hij heeft zijn pijp opnieuw aangestoken en blaast een eerste onbeholpen wolkje uit. Daarmee geeft hij mij de tijd om over zijn woorden na te denken. Niet veel trouwens want ik moet het allemaal nog opschrijven ook. `Links en rechts, het is allemaal niet principieel, het is niet meer dan een verschil in graden ooster- en westerlengte. Wie vergeet op tijd over stag te gaan, valt van de aardbol af. Die heeft ons niets meer te zeggen. En daarbij wilde ik het graag laten, jongeman.`

Die laatste woorden van Kommer zijn kenmerkend voor hem. Ik ben 61.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.fertiliteit.info

www.tamaraengert.wordpress.com

www.red-star.nl

www.digischool.nl

www.intensievemenshouderij.nl

marbel.info

www.denieuwereporter.nl

`

De DDR en Arend Jan Boekesteijn

Het WC-papier in de DDR was zó hard dat met behulp daarvan zelfs “der letzte Arsch  rot wird’. Dat was humor in de communistische heilstaat van Erich Honnecker wiens portret nu voor 5 euro te koop is in het nieuwe DDR-Hostel in Berlijn. Alles doet er herinneren aan de DDR: grauwe eentonige buitenkant, krakkemikkig en slecht fumctionerend interieur, het WC-papier en noem maar op. Het enige wat niet gelijk is gebleven, is de service. De gast wordt er niet meer als een ongewenste hond behandeld zoals destijds gebruikelijk was. DDR-Hostels waren een schoolvoorbeeld van ongastvrijheid. En nog iets: de slaapkamers zijn niet meer voorzien van afluistermicrofoons, iets wat ik persoonlijk wel betreur.

De opening van het Hostel is een commerciële grap. Er is een bepaald publiek dat graag eens wil meemaken hoe het was om het als gast te doen met de opzettelijke en schandelijke armoe in de heilshoreca. De hoteleigenaar denkt er goed aan te kunnen verdienen, mede dankzij de souvenirs uit de DDR-tijd. Het mooie ervan is dat het gaat om een persiflage van iets dat inmiddels geen dagelijkse werkelijkheid meer is.

Ja, het is een bekende uitspraak “later lach je erom”. Ik vraag me af of dat ook het geval zal zijn met Arend Jan Boekesteijn. Deze zoetgevooisde agressieveling heeft volkomen ten onrechte een plaats verworven in de VVD-fractie. Dat zou nog niet zo erg zijn als hij zijn mond hield maar dat is beslist niet het geval. Boekesteijn lijkt wel een soort rijzende ster binnen de partij ook al staat hij even ver van het liberalisme af als Honnecker. Hij is het vleesgeworden verval van het liberalisme.

Het probleem met Boekesteijn is dat hij maar één mondhoek heeft: de rechter. Hij wil als het even kan in de komende vier jaar 1,2 miljard van mijn zuur verdiende centen over de balk smijten om de koloniale macht in Afghanistan in stand te houden. Ik krijg het gevoel dat je in zijn ogen beter 10 Afghaanse meisjes dood kunt schieten dan één Talibanstrijder laten ontsnappen. Hij gloeit van trots als hij kan melden dat Nederland aan dergelijke glorieuze operaties heeft meegedaan. Ja, ja, Hollands vlag  aan vreemde kust, of liever: in vreemde steenwoestijn.

Echte walging komt over mij als ik zie hoe deze man met een vriendelijk gezicht en op zachte toon zijn agressiviteit presenteert. Hij doet dat op basis van vermeende intellectualiteit die hij dan weer heeft ontleend aan een, op het eerste gezicht mislukte, studie geschiedenis.

Wat hij maar niet wil begrijpen, is dat terroristen geen “thuisland” nodig hebben. De laatste, mislukte aanslagen in Londen en Glasgow onderstrepen dat. Eén van de verdachten is nota bene arts in een ziekenhuis in Australië. Niks Afghanistan, niks Irak, niks Taliban en zelfs niks Osama. Gewoon met vrienden in de garage gezellig bommetjes in elkaar knutselen en die heel ergens anders in de wereld af laten gaan. Het mag nu toch wel duidelijk zijn dat de zogenaamde succesvolle strijd tegen Talibandieten in Afghanistan geen enkele invloed heeft op het handelen van dit soort “artsen”. Misschien dat er binnenkort ook priesters en soldaten van het Leger des Heils bij betrokken zijn.

Boekesteijn lijkt geïnvesteerd te hebben in terroristische netwerken. Hij wil ze stimuleren door de bevolking van Afghanistan en Irak en het hele Midden-Oosten tegen ons in het harnas te jagen. Als historicus zou hij moeten weten dat al dat wapengeweld nog nooit een probleem heeft opgelost en dat geldt dubbel en dwars voor de waanzin van vredesoperaties. En tegen zulke echte mannen moet onze nationale sufmuts Gerdi Verbeet het opnemen (sorry hoor, in mijn ogen gaat het met haar van kwaad tot erger en dat is vooral zo erg omdat zij een belangrijke representante is van de sociaaldemocratie).

Ja, daarom heb ik Boekesteijn en het DDR-Hostel in één verhaal gegoten. Ik kan gewoon niet wachten tot het vriendelijk klinkende maar o zo verraderlijke stemgeluid van Boekesteijn tot het verleden is gaan behoren zodat we hartelijk kunnen lachen om de Bokito-praat die hij heeft uitgekraamd. Begrijp me goed, het gaat me om zijn  optreden in de politiek en in de publiciteit. Voor het overige doet hij maar want ja, geen mens is feilloos. Daar moet ik altijd aan denken als ik de portrettengalerie van Adolf Hitler, Erich Honnecker, Kurt Waldheim, Walter Ulbricht, Lenin, Marx, Poetin, George Bush senior en junior, maar ook Kennedy, De Gaulle, Churchill, Kaj Elhorst, Said (volgens sommigen is dat mijn pseudoniem) en Prins Hendrik, zie. Geen mens is feilloos, de één heeft meer fouten dan de ander maar fouten zijn er altijd. Ik hoop dat we over een paar jaar voor vijf euro een foto van Boekesteijn te koop zien staan in Kaboel.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 Service

www.bouhammer.com/nucleus/AfghanBlog.php

www.afghanwarrior.blogspot.com

www.afghanistan.blogvandaag.nl 

www.wikipedia.org/wiki/Liberalisme

http://www.vvd.nl/index.aspx?ChapterID=1159 http://www.vvd.nl/index.aspx?ChapterID=1159

Tijden veranderen

“For the times, they are a changing”, dichtte en zong Bob Dylan eind zestiger jaren van de vorige eeuw. Het verderfelijke tijdperk van vrije seks, lang haar en goede moed. Weg met de zinloze oorlog in Vietnam en zijn napalmbommen op kinderen en weg vooral met de zinloze hebberigheid en inhaligheid. Weg van de tijden waarin alles om geld draaide.

De laatste jaren hebben we meer met Frans Bauer die vraagt of we even tijd voor hem hebben want iedereen heeft het druk, druk, druk …om zijn of haar carrière na te jagen. Vanwege het geld natuurlijk. Ondertussen zitten we tot aan onze nek in twee zinloze oorlogen, Irak en Afghanistan. Tesamen vormen ze een onbegrepen moeras waarin we steeds verder wegzakken. En dan te denken dat ik eind zestiger jaren nog heel vriendelijk met Afghaanse wietboertjes in de buurt van Tarin Kowt om kon gaan.

Vaak heb ik het gevoel dat de tijden wel veranderen maar wij niet. De tijd heeft ons al lang ingehaald en dendert voort terwijl wij als mens in onze ontwikkeling stil zijn blijven staan. Het geloof in geweld is gebleven, de gedachte dat je de hele wereld naar je hand kunt zetten, beheerst ons nog steeds. Dat is ook logisch voor een volk dat eeuwenlang gewend is geweest dat “de wilden” precies deden wat we zeiden.

Ja zeker, “de wilden” dat is in negentiende eeuwse literatuur een uitdrukking die van toepassing is op alle inwoners van Afrika ten zijden van Egypte en Marokko, op Noord- en Zuidamerika voor zover het gaat om mensen van niet-Europese afkomst, op de inwoners van de onbeduidende eilandjes van de Stille Oceaan, Nieuw-Guinea, Australië en Nieuw-Zeeland, India en op een deel van de bewoners van Centraal Azië. Daarmee houdt het dan wel op want de uitdrukking “de wilden” is nooit toegepast op Indonesiërs, Chinezen, Japanners. Nee, daar kregen we een brok in de keel want die mensen bleken een cultuur te hebben opgebouwd. Dat was schrikken!

Het sloeg ook niet op de Arabieren die zo goed waren geweest ons technisch en cultureel erfgoed voor ons te bewaren en te verrijken totdat we het spul weer kwamen ophalen. Tegenwoordig gebruiken sommigen het woord “wilden” wel het liefst voor Arabieren of volkeren die ze daarvan niet kunnen onderscheiden zoals de Afghanen. En dat allemaal vanwege de Islam.

Natuurlijk, de tijden veranderen. Er zijn computers gekomen, massavernieitigingswapens, een terreinwagen voor iedereen en een heel nieuwe indeling van beschaafde volkeren en wilden. Een nieuwe indeling maar nog steeds een indeling. Dat was nu precies hetgene waartegen de liedjes van Bob Dylan waren gericht: het onderscheid en vooral het denken in termen van “wij” en “zij”. Daarom putten we daar geloof, hoop en liefde uit die inmiddels alle drie zijn begraven onder het stof dat de veranderde tijd heeft doen opwaaien met aanslagen en oorlog.

Vanmorgen was de meest volkse krant van Nederland uitgerust met een katern over de stand van zaken rond de emancipatie, het verdwijnen van onderscheid. De bijgeplaatste foto’s wekten bij mij een gevoel van misselijkheid op. Ze drukten niet de verdwijning van onderscheid maar van verschillen uit. Daarin ligt het gezichtsbedrog, lijkt mij. We heffen de verschillen op en zeggen dat het onderscheid is verdwenen. Precies het omgekeerde zou moeten gebeuren, naar mijn idee. Ik zou willen dat het onderscheid verdween terwijl we meer pracht en glans zouden moeten geven aan de verschillen.

Nadat ik me een tijdlang aan het katern had zitten vergapen, ging ik uit met de hond en daarbij passeerde ik drie mannen die druk aan het riool werkten. Eén van hen sprak de anderen toe: “De tijden veranderen”. Geen idee waarom hij dat zei maar het klonk zo’n beetje filosofisch. Toch kwam het anders over dan die zinnen van Bob Dylan. Het geloof kon de man bij het riool me niet geven. Vooral niet toen ik zag hoe hij onaangedaan een benzinemotor startte en deze zichtbaar nodeloos een half uur door liet draaien. We veranderen nooit en de tijd gaat verder.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

 

www.bloggen.be

www.sampol.be

www.muiswerk.nl

www.gummbah.nl

De gouden strop

Al een tijdje ben ik bezig met een groot acquisitie-offensief. Ja zeker, ook ik doe aan grote offensieven net als de Amerikanen. Het verschil is dat er ondertussen geen kleine ettertjes aan de poten van mijn  stoel zitten te zagen. Ik stort me ook nooit in ondoordachte avonturen. Even zo goed blijft  het ondernemerschap een avontuur en op de achtergrond vraag je je altijd af hoe het zal aflopen.

In dat opzicht lijkt mijn werk wel een beetje op een thriller, een spannende roman. Gisteren is de winnaar van de Gouden Strop bekend geworden en ik wens hem er geluk mee. Kennelijk kan hij schrijven want het merendeel van de ingezonden manuscripten  was het inzien niet waard. In de woorden van Clairy Polak: `dan ging het er niet eens meer om of het verhaal spannend was. Zo slecht was het geschreven.`Het is bedroevend.

Het is nog treuriger als je bedenkt dat al die `verhalen` wel worden uitgegeven en zelfs enigermate gelezen. Als Clairy gelijk heeft, vraag je je af hoe die `auteurs` dat voor elkaar krijgen. Als docent Creatief Schrijven komen mij geregeld verhalen onder ogen die zonder meer rijp zouden zijn voor publicatie in boekvorm. Als ze de uitgevers al bereiken, dan kijken ze er niet naar om. De eerste de beste hansworst die genoeg idioterie in zijn verhaal verpakt en verder uitsluitend kromme zinnen schrijft, vindt wel een plekje in de schappen. Ja, zelfs nog met een adorerend verhaal op de achterflap.

Zelf heb ik ook wel last van die professionele tegenwerking van uitgevers die vooral gebaseerd is, denk ik, op het onvermogen om eigen product en persoonlijkheid goed te verkopen. Zowel op het gebied van mijn CV als bij mijn acquisitie heb ik de hulp van anderen ingeroepen en waarschijnlijk niet zonder resultaat. In elk geval hebben zij mij op een andere manier tegen mezelf aan laten kijken en dat helpt. Het geeft een steuntje in de rug.

Dingen die ik heel gewoon vind, blijken anderen ineens  te waarderen als heel `knap` en `bijzonder`. Dat zijn, in moderne termen vervat, `unique sellingpoints`. Het zal wel, ik ga er in elk geval gebruik van maken.

Wie ook over een unique sellingpoint moet beschikken,  is Tony Blair. Hij wordt gezant voor het Midden-Oosten van een aantal grootmachten in de wereld. Het zal zijn taak zijn om vrede in die regio te bewerkstelligen. Dus eerst moet je groteske leugens verkopen,  twee landen in het Midden-Oosten binnenvallen en er oorlog voeren, mensen uit hun huizen sleuren en de wereld aanzetten tot meer geweld. Daarna krijg je tot taak in de zelf aangewakkerde brandhaard het vuur te doven.

Nu kan ik me herinneren dat Saddan Hoessein,  onder meer dankzij Tony Blair, stierf aan een gewoon stuk touw. Voordien werd Saddam  gesteund door westers wapentuig en westerse gifgassen. Het levensverhaal van Tony Blair maakt kans op de Gouden Strop, moorddadig, bizar, absurd bij tijd en wijle spannend. Alleen ontbreekt één karkateristiek. Het geheimzinnige slot. We weten al hoe het verhaal afloopt. Meneer Blair vliegt heen en weer tussen Londen, New York en het Midden-Oosten, bereikt niets en ontvangt de Nobelprijs voor de Vrede. Toch nog een prijs! Zou ik eerst een oproep moeten doen om boekverbrandingen, vooral van de Koran natuurlijk, om toch nog een boek uitgegeven te krijgen?

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.dokterbizar.nl

www.bizarsite.nl

www.smsbizar.nl

www.bizar.web-log.nl

www.thegosthunter.nl

 

Geert Wilders, de Joods-Christelijke lariekoek en shoarma

Vandaag las ik het verhaal van een christelijk fundamentalistische Cornelia die vond dat de Heilige Geest ons moest beschermen tegen het Islamitische gevaar. Och jee, je ruikt het al op een afstand, daar kwam ook weer de Joods-Christelijke waarden en normen rimram om de hoek kijken. Conelia mag door de paus heilig worden verklaard want zij ziet dingen die met de beste wil van de wereld nergens te ontdekken zijn. Joods-Christelijke verbondenheid! Volgens mij gaat die niet verder dan een bordje shoarma. 

Dat er zoiets als een Joods-Christelijke cultuur of een Joods Christelijk waarden- en normen patroon zou bestaan, beweegt mij afwisselend tot uitbundige lach- en huilbuien. Het is de lariekoek van Geert Wilders die dit soort terminologie in de wereld helpt. Vandaag hoorde ik één van zijn aanhangers vragen om de opheffing van het Europees Parlement. Als dat Joods-Christelijke waarden en normen zijn, dan zou ik willen voorstellen Duitsland op te delen in een westelijk en een oostelijk deel. En wat dacht Wilders van de restauratie van het Habsburgse keizerrijk? Tenslotte heeft bij Wenen een belangrijke slag gewoed die de Turken, en dus de moslims, tegenhield. 

Zeker, aan onze samenleving liggen Joodse, Griekse en Christelijke waarden en normen ten grondslag maar dat betekent niet dat er een soort gemeenschappelijk patroon of een vorm van eclectische cultuur op zou zijn gebaseerd. Daar komt nog bij dat het Christendom oorspronkelijk een Joodse sekte was en dat alleen door herrie ook niet-Joden het voorrecht kregen er lid van te worden. 

Laten we het allemaal nog eens onder het vergrootglas leggen. In de Oude Testament wordt de komst van de Verlosser, de Heiland, aangekondigd. De religieuze plaats of historische betekenis die deze figuur uiteindelijk zou krijgen, wordt niet duidelijk. De Heiland zou de zonden van de mensen op zich nemen maar of hij daarme ook in de harten van de mensen gesloten zou worden, blijft buiten beschouwing. Deze aankondiging is in wezen de enige verbinding tussen het Oude en het Nieuwe Testament.

Voor het overige getuigt het oudere boek uitsluitend van moord en doodslag en van een wrekende God. Het oudere boek is niet gebaseerd op een geloof van liefde maar op één van angst. Oog om oog valt niet te rijmen met “de andere wang toekeren”. De band tussen de Joodse en Christelijke geschriften is dan ook flinterdun. Het Oude testament en daarmee de Tora vertoont veel meer overeenkomsten met de Koran dan met het Nieuwe Testament.

Als er al een levensovertuiging bestaat die aansluit bij het Christendom, dan is dat het Boeddhisme. De treden omhoog naar een beter leven zijn te vergelijken met de zelfreiniging die de RK-kerk  kent in de vorm van de biecht. Het protestantisme kent de individuele band met het hogere zijn, i.c. God, een belangrijker plaats toe dan het katholicisme en daar ligt ook een verband met het Boeddhisme.

Het Joods-Christelijke samengaan is een mythe. Tot mei 1945 leefden Joden en Christenen in Europa vrijwel volledig gescheiden al deden zij wel zaken met elkaar. Over en weer bestonden tal van vooroordelen en het onderlinge imago was al eeuwen slecht zoals blijkt uit termen als “jodenstreek”en “voddenjood”. In de tweede Wereldoorlog heerste in Nederland een wijdverbreide opvatting dat “die Rotmoffen met hun Rotpoten van onze Rotjoden moesten afblijven”. Joods-Christelijke waarden en normen! De Joden woonden ook vaak in al dan niet gesloten ghetto’s. Niks gezamenlijk waarden- en normenpatroon, niks gezamenlijke cultuur. Over de eeuwen die daaraan voorafgingen, hoeven we het hier liever niet te hebben. De wijze waarop Oost-Europese “Christenen” omgingen met Joden, toont, aardig gezegd, geen vorm van een gezamenlijk waarden- en normenpatroon. Het woord pogrom is niet voor niets van Russische herkomst. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Gewoon integratie door segregatie en in sommige landen was het geregeld moord en doodslag.

De term Joods-Christelijk is een verzinsel van een verkeerd begrepen cultuurhistorie en bedoeld om de tegenstand tegen de Islam op alle fronten te mobiliseren. Vanuit het paranoïde gevoel dat onze samenleving islamiseert, moet er worden gevochten tegen het gevaar van iets dat zelfs door sommigen als “woestijnnazisme ” wordt getypeerd. Dat gaat volkomen voorbij aan de historische functie van de Islam als ordenaar en brenger van recht in een periode van volslagen chaos en verloedering van de Arabische wereld, de tijd waarin Mohammed leefde.

Joden en Christenen delen geen waarden behalve de heilige overtuiging dat hun eigen god de enige ware is. Die overtuiging hebben moslims ook. Ergens las ik dat de Joods-Christelijke waarden “vergeving, vrijheid, rechtvaardigheid en hoop” zouden zijn. Ik eet mijn  hoed op als ik daarover iets in het Oude Testament lees. Ik word kanibaal als ik van die waarden iets ontdek in de uitingen van de partij van Wilders.

Het feit dat Joden en Christenen in het westen eeuwenlang volslagen naast elkaar hebben geleefd totdat er een zekere integratie ontstond, geeft te denken. Ik durf te pleiten voor moslimscholen, moslimtheehuizen en moslimverenigingen en ongemengde wijken en buurten. Wie vanuit zijn eigen cultuur kennis kan maken met andere culturen, zal dat veel gemakkelijker doen. Eerst moet er veiligheid zijn en het vertrouwen geaccepteerd te worden. Dan volgt de toenadering. Zo zit het leven in elkaar. Maar ook van een Islam-Christelijke waarden en normenpatroon zullen we nooit kunnen spreken. Cultrele groepen zullen eeuwenlang hun eigenheid behouden. Het streven moet gericht zijn op vreedzame coëxistentie. De echte integratie verloopt druppelsgewijs en naarmate er minder conflicten zijn, gemakkelijker.

Tot sterkte,

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

http://www.army-chaplaincy.be

www.elsevier.nl

www.forums.marokko.nl

www.wijblijvenhier.nl

.