Terwijl Geert Wilders als een woeste mastodont tekeer gaat tussen het Ming-porselein en zijn collega’s voortdurend menen daarover te moeten vallen en jammeren, schrijdt de integratie voort. Het kan ook haast niet anders want integratie komt niet uit de stoelen van de Tweede kamer naarbeneden rollen, het groeit en bloeit in de harten van de gewone sukkels die zich dag in dag uit van en naar hun werk, vriendje of vriendinnetje begeven. In stilte maar goed doorbloed voltrekt zich een waarlijk integratieproces.
Terwijl een grote groep jankende wolven, jeremieert over de onzindelijke gedachte van islamisering van onze samenleving, zijn veel jongeren met een islamitische achtergrond al aan het afdwalen van het spoor dat haatdragende Repelsteeltje-achtige moslimgeestelijken voor hen proberen uit te stippelen (weet iedereen nog wat er met Repelsteeltje gebeurde? Juist, hij stampvoette zo hard van kwaadheid omdat hij zijn zin niet kreeg dat hij in tweeën spleet, politici zouden eens wat vaker de waarheden van oeroude sprookjes moeten bestuderen).
Ik hoor sommige van mijn lezers en lezeressen zich al verbijsterd afvragen: “Waar heeft die man het over?” Ik heb het over de goede en kritische observatie, gewoon in het dagelijks leven. Niet het globaal kijken zoals een politicus of een extremist ter linker- of rechterzijde dat doet, maar kijken naar je eigen dagelijkse omgeving. En zie…
Bliepbliep daar ontdekte in vanmorgen op het station van Utrecht een moslima compleet met hoofddoek en…naaldhakken. Dat laatste is toch echt ook uit den boze in de ogen van de strenge moslimmannen. De naaldhak is immers het symbool van de zelfbewuste, zichzelf aantrekkelijk vindende vrouw? En dat mag niet, niet volgens de strenge leer. En laat ik nou vanmiddag op hetzelfde station een moslima voorbij zien wandelen met hoofddoek, spijkerbroek en…sportschoenen van Nike!
Integratie, nog enigszins verborgen maar steeds meer in het oog springend. Integratie is niet het overnemen van andermans gewoonten maar het uitkiezen van diens gewoonten voor zover je ze prettig vindt. In een zich gestaag ontplooiend proces als heen en weer waaiende boomkruinen. Een proces, een langdurig proces maar een proces waarbij allereerst gevoelens, voorliefde en genegenheid een rol spelen. Nederkrant en de hele overige rechtse pulpmedia die de Islamisering van Nederland hebben afgekondigd als onheilsprofeet en wrekende god tegelijkertijd, kunnen tegen die onvermijdelijkheden van het detail niet op. De onvermijdelijkheden die zo verbonden zijn aan de diepste wens van haast ieder mens: zichzelf een positie te verschaffen die past bij eigen ambitie en capaciteiten. Meneer Ariel Bruéns mag inpakken. Hij is blind voor de combinatie van hoofddoekjes en naaldhakken. Misschien ziet hij ze wel maar begrijpt hij ze niet en dat geldt ook voor Wilders en diens horde. Ze herkennen de woordjes wel maar begrijpen de inhoud niet (sorry Marlous).
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
Politiek 