Zak van Irak

Vandaag las ik een artikel in de meest volkse krant van Nederland waarin de schrijfster zich beklaagt over de PvdA en haar sociaal-democratische gehalte. In sommige opzichten had zij gelijk in andere was ik het niet met haar eens. Een partij is niet een plek waar je je thuisvoelt. Het is een gemeubileerd appartement waarvan de meubels je aanstaan maar misschien staan ze wel op de verkeerde plaats. Mogelijk zou er ook best eens iets weg kunnen.  Het betekent dat je je handen uit de mouwen moet steken.Maar goed.

Eén van de bezwaren die zij tegen de partij heeft het de manier waarop is afgezien van een onderzoek naar de redenen voor deelname aan de oorlog (of vredesmissie)  tegen Irak. Ja, inderdaad, het was mooi geweest als zo’n onderzoek er was gekomen. WEat mij betreft is het daarvoor nu al lang te laat.

De halstarrige weigering van Balkenende maakt zo’n onderzoek volslagen overbodig. Als er niets te verbergen zou zijn, zou er ook geen reden zijn om zo onverzettelijk te zijn in de weigering. Nederland is dus gewoon “verkocht” aan Bush en heeft op een smerige manier gehoereerd met Bush. Dat mens van Babyl;on was er niets bij. Anders kan ik het niet zien. Als klap op de vuurpijl moesten we nog die godvergeten straaljager van hem aanschaffen ook. Het is godgeklaagd maar met klagen tegen God heeft Balkenende meer ervaring dan ik, vrees ik. 

De weigering om het onderzoek door te laten gaan is in mijn ogen een soort terreur. Het is overduidelijk, wat mij betreft is Jan Peter niet meer dan de grootste “Zak van Irak”. Het gevolg zal zijn dat hij (politieke) zelfmoord pleegt en dat in combinatie met zijn terreur brengt hem op een niveau dat ze in Irak heel goed kennen. Misschien zou het aardig zijn om eens met een paar schoenen te gaan gooien. Dat is volgens Bush een blijk van democratie. Als aanhanger van de PvdA kun je er weer niet voor zijn want het heeft met sociaal weinig te maken.

De manier waarop Nederlanders in de kwestie Irak zijn “genaaid” maakt een politieke explosievengordel bij de eerstvolgende verkiezingen niet meer dan een zuiver democratische reactie. Van het CDA blijven alleen nog splinters over. Dat biedt grote kansden aan de sociaal-democratie. Godzijdank, als ik me dan maar niet weer paars hoef te ergeren. De terreur van het poldermodel is net zo moeilijk te verdragen als die van een wat blasé-achtige Christen. 

Polderen leidt tot snelle beloften omdat het een manier is om nog een eigen gezicht te laten zien. Eén van de andere bezwaren van de schrijfster was het achterwege blijven van een veel goedkopere kinderopvang. Ja, dat is een ingewikkelde zaak maar eigenlijk ben ik het met haar ééns. Een herhaaldelijk gedane belofte moet je gestand doen.

Persoonlijk ben ik niet zo’n voorstander van gratis kinderopvang en van al die vrouwenemancipatie met steunkousen maar beloften moet je nakomen. dat vind ik wel. Ja, dat betekent dus dat je altijd heel goed moet nadenken voordat je iets belooft. Overigens zit een goede vriendin van me vandaag te blokken op een antwoordstuk in de Volkskrant. Ik kijk daar met veel belangstelling naar uit. 

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.paulvermast.nl/wp/archives/837

www.hyves.nl/redirect/%7C6%7C%7C1831435%7C%7…

www.elsevier.nl/web/Artikel.htm?contentid=217636

www.denieuwereporter.nl/?p=1203

www.aol.nl/nieuws/story/VVD-senatoren-steunen-onderzoek-Irak/7233594/index.html

www.nu.nl/algemeen/1455270/vvd-flirt-met-onderzoek-irak.html

www.volkskrantblog.nl/bericht/116865

www.youtube.com/watch?v=DmXoMynM_Xs

Helikopterview

Het valt niet mee, zo’n democratie. Dat moet vaak door het hoofd van Jan Peter Balkenende spelen. Al dat geklets, gepraat, gedraai en vooral al die tegenspraak! Je wordt er toch hondsmoe van. Ik begrijp ook echt niet wat zo’n man drijft om voor de vierde keer aan een kabinet te beginnen. En dan, als een dolksteek in de rug, komen er nog rotopmerkingen uit eigen gelederen ook. Die Ben Bot toch! En zelfs al doe je nog zo je best om het volkslied en de vlag uit het Europese Verdrag te houden, toch word je geen politicus van het jaar. Nooit een schouderklopje. Sterker nog, die vlag en het volkslied worden in een aaanhangsel toch nog genoemd. ” Alle menschen werden Bruder”!

Hoewel je je met hand en tand verzet tegen een onderzoek naar de gang van zaken rond de Irakoorlog, wordt de mislukking steds helderder. In nog sterkere mate geldt dat voor Afghanistan waar de vooruitzichten aanvankelijk veel zonniger leken. Daar hebben ” onze”  en ” andermans”  jongens en meisjes het grondig verknald. Ja zeker, verknald! Nou ja ze hebben een stad ingenomen die in handen was van de Taliban. Een geweldige overwinning of …verschijnt daar Pyrrhus aan de horizon? Moet ik iets laten doorschemeren van de strategie van de guerilla? ” Een stad verloren? Doen we volgend jaar er twee!”  

Nee, dan is er gelukkig onze Jaap de Hoop Scheffer, ook al uit dezelfde kamp al is hij van het verkeerde blok. Die man rent zich het zweet op zijn voorhoofd en verslijt zijn tong nu vooral om de bouw van een nieuw hoofdkwartier van de NAVO te bouwen. Geraamde kosten: 1,1 miljard euro dus dat wordt uiteindelijk minstens twee keer zoveel. Waar heeft de NAVO eigenlijk zo’n hoofdkwartier voor nodig? Om in een meer luxe omgeving leiding te kunnen geven aan alle mislukte projecten zoals daar zijn: Bosnie Herzegowina, Afghanistan, Cyprus, Irak, Cambodja en straks misschien Darfur en Tsjaad of wordt het Somalie en gaan we ook klungelen in Zimbabwe?

Nee, die Navo presteert geen drol al moet ik zeggen dat het knap is van zo’n Apachepiloot om precies de stroomkabels te raken tijdens een oefening laagvliegen. Nou zeker, laagvliegers blijken er genoeg te zijn. Hoe zou dat trouwens voelen, mayday met een Apache? Zoiets als een Indiaan die dodelijk getroffen van zijn paard dondert?

Een van de geoefende laagvliegers is zonder meer Rita die ineens is gebombardeerd (maar niet door de NAVO) tot politicUS van het jaar. Helaas is zij een zij en zou het politicA moeten zijn. Of misschien wel a-politiek. Rita die files wil oplossen door er zoutzuur overheen te gieten of in elk geval door een milieu-onvriendelijke maatregel. Zij heeft niet zoveel met het milieu omdat ze stiekem heeft geleerd hoe je CO 2 kunt inademen. Een boom van een meid. Politica van het jaar (2007). Laat het daar maar bij blijven.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.indianer-web.de

www.users.telenet.be

www.cgi.nos.nl/cgi/politicus2007/

www.johanboef.blogvandaag.nl

www.nieuws.marokko.nl

www.HelikopterVluchten.nl

Hemelse seks als bonus

Zelfmoordterroristen krijgen na het explosieve einde van hun werkzame leven 77 maagden toegeschoven. Tenminste, als ze van moslimhuize zijn. Wat er de lol van is, heb ik nooit begrepen. Na 77 keer neuken zijn de maagden op en met de Hollandse regelmaat betekent dat maximaal een half jaar plezier. Tenzij de wonderbaarlijke vernieuwing van maagden plaats heeft maar dat is meer een Bijbels wonder. Nou ja, een beetje religieus  leentjebuur moet kunnen vooral omdat God en Allah twee verschijningen van hetzelfde zijn. En trouwens, in ons digitale tijdperk kun je misschien ook met één klik op de muis  de vagina vernieuwen.

Naast deze Hemelse beloning voor het brengen van het opperste offer, is er ook nog de beloning voor de familie. Die krijgt veelal een uitkering van staat of organisatie. Wie zichzelf opblaast voor het goede doel, hoe dat ook omschreven mag zijn, is een aanwinst voor familie, vrienden en gemeenschap.

Hoe armetierig steekt de beloning voor onze Nederlandse militairen daarbij af. Een luizige paar duizend euro en een oorlogstrauma is het enige dat je aan deelname aan zo’n veldtocht overhoudt. Ja, dat is wel een kale boel.  Ik heb zoiets van “als militair steek je daarvoor je nek niet uit”. 

Eerste wilde ik zeggen: “ik denk dat je daarvoor als militair je nek niet uitsteekt” maar dat klinkt betweterig en autoritair. Nee, bij ons is het de mode om zo vaag mogelijk te zijn. We “hebben iets van” omdat we onze gevoelens en opvattingen heel gemakkelijk voor andere inruilen. We geloven nergens echt meer in. Al helemaal niet in die dwaze gedachte dat wij in Afghanistan of Irak de democratie komen brengen. Dat is ook onzin natuurlijk maar wel eindeloos herhaalde onzin zodat beroepsmilitairen erin gaan geloven. Een beetje en heel voorzichtig. Alles moet heel voorzichtig want anders komt zo’n militair niet aan zijn of haar bonus toe. Voorwaarde is dat je in leven blijft.

Wie een leugen vaak genoeg herhaalt, ziet dat deze het gezicht van de waarheid krijgt maar daarmee gaat het geloof in de waarheid wel weer verloren. Onze overheid geeft al vele eeuwen het voorbeeld als het om verlies van geloof gaat. Voor een Christelijke natie is het handhaven van een krijgsmacht een daad van ongeloof. En ja, dan wordt het duidelijk waarom waarden en normen vervagen.

Vaagheid beheerst ons hele geloofsgedrag en daarom vragen we ook steeds goedkeuring aan anderen als we een mening naar voren brengen door er het woordje “toch” in vragende vorm achteraan te plakken. En ja, omdat iedereen wel íets kan, heet een debiel bij ons “iemand met mogelijkheden” en militairen “sneuvelen” niet meer maar “overlijden”. De roze bril zit doodeenvoudig aan onze oren vastgegroeid.

Daar komt nog bij dat we het sociale gevoel zijn kwijtgeraakt. Verenigingen lopen leeg, net als kerken en politieke partijen. Eigelijk willen we zo min mogelijk met anderen te maken hebben. In de woonbuurt praten we niet meer met elkaar. Bah nee, misschien is die ander wel een gevaarlijke pedofiel of lijdt hij aan aids. Brrrr. Of misschien is hij wel een, door ons natuurlijk volledig geaccepteerde, homo.

En met zo’n instelling gaan “onze jongens en meisjes” naar landen om de democratie te brengen aan mensen die hun opperste gelukzaligheid zien in het opblazen van de tegenstander en tijdens de voorbereiding daarop het liefst wat opium tot zich nemen. Voor hen geldt de hemelse seks als bonus en de explosieve daad voor het collectief als eer.

In mijn vorige column heb ik beschreven dat het moreel van onze militairen niet kan tippen aan het moreel van de tegenstanders. Het zal nu toch wel een beetje duidelijk zijn waarom dat zo is. Ik heb zoiets van “ga toch weg daarginds. Het wordt daar nooit iets, toch?”.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com 

Service 

nl.wordpress.com

www.nujij.nl

www.wordpress.com/tag/hip-in-het-groene-hart

www.teammoreel.nl

www.mediargus.be

www.home.tiscali.nl

Bedrog en Beerenburg

Kommer Sybenga schrikt op als ik zijn woonkamer binnenkom. Hij is net de horizontale stand van zijn relaxfauteuil aan het uitproberen en zoiets doet hij liever zonder publiek. `Aha, bent u daar al, op dit vroege uur?` vraagt hij om zichzelf een houding te geven. `Ik neem aan dat u om te beginnen liever capuccino wilt dan Beerenburg? Mij maakt het niet uit. Ik drink alles door elkaar, de hele dag door. Zelfs karnemelk.´

Zijn ogen twinkelen van zelfspot maar de stand van zijn wenkbrauwen wijst op ernst. `Ik meen het`, hij rekt een stuk van de huis van zijn rechter arm op. `Kijk maar, karnemelk is goed voor je huid. Vooral als hij uit Friesland komt.` Ik geloof hem graag en laat hem nog even met zijn stoel stoeien terwijl ik bevestig dat ik graag capuccino lust. Na wat gehannes heeft de oude, wijze politicus de rugleuning van zijn stoel weer rechtovereind. `Teveel knoppen`, glimlacht hij. Het is voor het eerst dat ik enige verlegenheid in zijn ogen bespeur.

`Bedrog`, begint hij terwijl hij zijn capuccino tot koud wordens toe roert. `Ja, hoe zal ik het zeggen`, even staart hij naar de koffie alsof hij toch liever een Beerenburg had gehad en dan lijkt hij zich iets te herinneren. Van het tafeltje naast zijn stoel pakt hij zijn Friesche pijp en uit een zeemleren zakje begint hij die met tabak te vullen. `Bedrog, jongeman, is een veel gehoord woord in de politiek. Kiezersbedrog, bedrog van bondgenoten, en bedrog van het publiek. Ik heb er ook mee te maken gehad. Kijk, zelden gaat het om echt bedrog. Haast niemand weet dat alleen een dictator precies helemaal kan doen wat hij vantevoren heeft beloofd. En zelfs, dan nog… Je hebt bij alles wat je doet te maken met anderen, anderen die vooral bezig zijn blokkades op te werpen voor alles wat je wilt. Als er één ding is waarin mensen goed zijn, dan is het tegenwerking. Als je eigen ideeën uit de mond van de andere partij komen, dan zijn ze volslagen onuitvoerbaar`, snap je wat ik bedoel?`

`Maar ik dacht altijd dat een politicus in zo´n geval zei dat de tegenpartij zijn ideeën had overgenomen?´ werp ik tegen. Kommer steekt zijn pijp aan en blaast een paar grote rookwolken voor zich uit. Een rookgordijn waarachter zijn gezichtsuitdrukking nauwelijks is te zien. `Je moet de taal der politiek leren verstaan, jongen. Je bent toch politiek journalist?`Zij stem lijkt nu zelfs een beetje geërgerd te klinken maar als de rookwolken optrekken  is van die ergernis op zijn gezicht niets meer te zien. `Als een politicus zegt dat de tegenpartij zijn idee heeft overgenomen, dan ziet hij kans er verbeteringen in aan te brengen. Het is verdomd vervelend als de tegenpartij met jouw paradepaardjes beginnen te draven. Dat kan je alleen  tegengaan door ze zelf tot galop aan te zetten. Je gaat dus opnoemen wat je aan de voorstellen van de tegnstander mist, zelfs als je daaraan vantevoren nooit had gedacht.`

De oude, wijze politicus krijgt nu een ironische trek op zijn gezicht. `Dat heet bijsturen. Je gebruikt de voorstellen van de tegenpartij om een wetswijziging door te drijven die beter is dan je eigen idee. Daarbij moet je er voor zorgen dat je aan het publiek goed duidelijk maakt dat jij voor verbeteringen hebt gezorgd. Ja, ja, je dacht zeker dat politiek alleen maar een beetje uit slappe praatjes bestond. Nou, helemaal niet hoor. Het is gewoon hard werken en vooral masseren. En kijk, als je erin bent geslaagd om jezelf te presenteren als kampioen van het voorstel, dan krijgt de tegenstander te horen dat hij de kiezers heeft bedrogen. Hij had er voor zijn partij best méér uit kunnen halen.` Kommer lijkt heel tevreden over die analyse. Hij inhaleert twee keer na elkaar en blaast zelfs kringen in de lucht.

Een beetje beteuterd zit ik wel voor me uit te staren. `Maar dan gaat het niet om bedrog maar om onhandigheid`, mijn woorden komen er wat traag en twijfelend uit. Kommer knipoogt. `Ik denk dat je zolangzamerhand rijp begint te worden voor een post als premier`, grijnst hij. `Nog een capuccino?` die vraag komt er aanmerkelijk trager uit dan het“nog een Beerenburg?` van gisteren maar ik besluit toch `ja` te zeggen. `Kijk nu eens naar onze Jan Peter´, vervolgt hij nadat hij de order heeft doorgegeven aan `de keuken`. ´Bijna was het misgegaan met dat hele Irakverhaal. Bijna had hij ten overstaan van het hele volk moeten toegeven dat hij uit gretigheid maar al te graag Bush´zijn lariekoek heeft geloofd. Echt, het was niets dan jeugdige gretigheid en goedgelovigheid.`Kommer krijgt er pretoogjes bij.

`Hoe handig heeft die man nu de pionnen geschoven? Zodra de uitslag van de laatste parlementsverkiezingen duidelijk was, zag hij in dat het kabinet moest gaan bestaan uit CDA, CU en PvdA. Vooral die laatste. Met de sociaaldemocraten binnenboord, zou hij een vervelend onderzoek naar zijn onbenullige gedrag rond Irak kunnen voorkomen. En hij had gelijk. Meteen kwam de PvdA als ongeloofwaardig in het beklaagdenbankje terecht. Voor de lieve vrede kiest de partij ervoor om tegen zo´n onderzoek te stemmen terwijl ze daar eerst volmondig op heeft aangedrongen. Dat is geen bedrog. Het is onhandigheid en gretigheid, eigenschappen die voor een politicus niet passen. Eigenschappen die de politicus in de weg zitten bij zijn pogingen om zijn beloften na te komen (Kommer spreekt altijd alléén over manlijke politici, de rest vindt hij onzin. Het zij zo). Eigenlijk hoef je als tegenstander alleen maar die eigenschappen op te wekken, dan weet je zeker dat de tegenpartij de mist ingaat en dat geeft je de kans om de buit binnen te halen, vriendelijker gezegd `je beloften na te komen`.

De pijp is uit en het verhaal ook. Kommer staat op en de rugleuning klapt nu helemaal in verticale stand. `Het is mooi om politicus te zijn maar wie eerlijk is tegenover zichzelf, vindt het nog mooier om oud-politicus te zijn`, hij glimlacht deze ochtend op een manier die ik niet helemaal vertrouw. `Tot morgen, jongeman“, hij steekt mij ferm en fors de hand toe.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.schoolplaten.nl

www.lichaamstaal.nl

www.eerlijkuden.nl

www.personeelslog.nl

kathalijnebuitenweg.hyves.nl

vrouw.blog.nl

FC Hamas, dor als zand of groen als gras?

Vrijdagavond, een jaarlijkse bijeenkomst bij de chef redactie van de lokale krant waarvoor ik werk. Alle redacteuren en correspondenten zijn aanwezig. lekker weertje, lekker biertje, lekker hapje en een gezellige tafeldame. Een bijeenkomst zoals je die in een min of meer geregelde samenleving verwacht.

Het gezelschap is behoorlijk gemengd en onder de correpsondenten bevindt zich ook een aantal oud-militairen. Plotseling krijgt één van hen, heel actief in het voetbal, overduidelijk de kans om zijn stem te laten horen. Zijn boodschap is al even duidelijk: of je het nou leuk vindt of niet, Hamas laat in de Gaza zien hoe je problemen in het Midden Oosten moet oplossen. Met veel geweld, moord en doodslag dus.

Nu is mij duidelijk dat militairen niet bang moeten zijn voor een beetje geweld in de omgeving. Het zou zoiets zijn als een brandweerman die bang is voor vuur of onweer. Toch daagt de spreker mij uit en ik vraag hem welk probleem er in de Gazastrook eigenlijk is opgelost. “Hamas is de baas”, zegt hij kort en krachtig zoals dat bij een beroepsmarcheerder hoort. Halt, stop, plaats rust.

Tja, ik denk dat daar het verschil zit tussen het voetbal- of soldatendenken en  het denken van de politicus. De baas! Wat heb je eraan om de baas te zijn? Als je de baas bent, moet je daar iets mee doen. Dan moet je doelstellingen en vooral verbeteringen bereiken. Gebeurt dat niet, dan is binnen de kortste keren weer iemand anders de baas. Bij de soldaat hangt alles af van de verovering van een heuveltop. Wat het doel daarvan is, zal hem worst zijn. Het feit dat hij de heuvel heeft veroverd, is voldoende.

In dat opzicht lijkt de voetballer op de soldaat. Hij moet zorgen dat de bal zo vaak mogelijk in het doel van de tegenstander terechtkomt. Als het aantal doelpunten hoger is dan dat van de tegenpartij, hebben hij en zijn kameraden gewonnen. Dan is hij, met zijn club, de baas. Daarna volgt er niets meer want eigenlijk heb je er niets aan om de baas te zijn op het voetbalveld. Het gras gaat niet harder groeien, de tribune wordt niet automatisch schoongespoeld, je bent niet ineens van je aambeien af en je relatie wordt er ook niet beter door. Behalve dan bij Noppen en Naaldhakken.

De baas zijn, heeft nut als je er iets mee kunt bereiken en wat dat betreft ziet het er slecht uit voor Hamas. Zeker, oorspronkelijk waren ze goed op dreef. Door scholen en ziekenhuizen te bouwen, wonnen ze de harten van de mensen. Door onverzettelijk partij te kiezen tegen Israël, kreeg hun naam in eigen land nog meer glans. Maar hun belofte maakten ze, gelukkig, nog nooit waar: Israël van de kaart vegen. Nu ze de baas zijn in Gaza zal daarin weinig veranderen. Ze kunnen misschien een raketje meer afschieten dan vroeger maar daar krijg je op den duur ook de balen van.

Hamas heeft het groene gras onder eigen voeten al lang kapot gespeeld. De inwoners van Gaza zijn de groepering niet dankbaar voor het geweld van de afgelopen dagen. Tal van aanhangers hebben doorgekregen dat ook Hamas hen niet uit de rotzooi zal halen. Tenslotte lopen de grenzen tussen Hamas en Fatah nog al eens dwarsdoor families heen.

Nee, Hamas heeft helemaal niet laten zien hoe je een probleem in het Midden-Oosten oplost. Het heeft laten zien hoe je jezelf buitenspel zet. Maar wacht even! Dat probleem is misschien wel opgelost. Als Hamas buitenspel staat, zijn er meer mogelijkheden voor de oplossing van het conflict Israël-Palestijnen. Zoiets heet “je doel voorbij schieten”  en elke voetballer of soldaat kemt daarvan de risico’s.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.onmacht.nl

www.hamas.org

www.geenstijl.nl

www.frontpage.fok.nl

www.nieuwnieuws.nl

www.nederkrant.wordpress.com

www.voetballen.jouwpagina.nl

Actie “Pluk ze” heeft succes

Vandaag heb ik de opgaven voor mijn belastingaangifte over 2006 afgerond. Lekker vlot hè? Eerlijk gezegd kan het me niet zoveel schelen, zolang de zaak maar rond is binnen de uitgestelde termijn die de consulent heeft anagevraagd. Aan de andere kant deed ik dat vroeger wel wat sneller, in twee zondagmiddagen was ik door de hele ellende heen.

Zolangzamerhand begin ik me wel af te vragen waar al dat belastingbetalen eigenlijk goed voor is. Bij elke boer of scheet die ik aan de overheidsbalie laat, moet ik kostendekkende tarieven betalen. Wat is dat nu voor flauwekul? Ik heb toch al belasting betaald? Ja, als het gaat om diensten die de overheid voor anderen verricht, dan kan ik me er nog iets bij voorstellen. Maar voor de rest…die kostendekkende tarieven moeten eruit of…een deel van de belastingen. In wezen zijn kostendekkende tarieven niets anders dan een verkapte belastingverhoging.

Daarbij komt dat mijn  hele wezen zich steeds meer gaat verzetten tegen de besteding van al dat geld. Er zitten een paar honderd man in Afghanistan en tot voor kort ook in Irak te niksen en in elk geval doen ze er niets dat nut heeft. Het Talibantuig loopt zolangzamerhand zelfs rond met materiaal dat van mijn geld is betaald. En dat allemaal in naam van de zogenaamde vredesoperatie. Ik kan  hier opnieuw een hele lijst van dat soort onzinnige acties opnoemen die tot niets hebben geleid, maar dat heb ik al zo vaak gedaan. Wat te denken bijvoorbeeld van Unifil dat totaal effectloos heeft gepatrouilleerd op de grens van Israël en Libanon. Ze schieten mekaar nog meer verrot dan vroeger.

Dat is één. Verder wil ik af van die idiote investeringen in de topsport. Breedtesport is wat mij betreft prima maar het ongelimiteerde subsidiëren van andermans hobbyisme, daar gruw ik van. Er is niemand die mijn boeken subsidieert en die getuigen van minstens zoveel  inspanning als al dat gezweet en gestink in doucheruimten.

In de derde plaats wil ik absoluut dat er nu eens wordt geïnvesteerd in openbaar vervoer en dat de overheid ophoudt met die meer dan psychotische asfaltverslaving. Het gedonder over de Antillen moet ook maar eens afgelopen zijn. Dat worden gewoon zes gemeenten van Nederland, punt uit. Niks referenda, inspraak en overleg. En gaan ze schieten, nou dan mag Hugo Chavez de zooi hebben.

Ten vijfde, moet de zorg weer gewoon een overheidstaak worden. Die verzekeraars horen teruggeschopt te worden in hun hol want ze maken er alleen maar een melkkoe van. Weg met die artsen met de euro’s tussen de billen. Eens even kijken … o ja de bemoeizucht van de overheid met het onderwijs mag vanaf vandaag stoppen. Salarissen betalen en gebouwen beschikbaar stellen, een eindtermenoverzicht mag ook nog en voor de rest: de school mag school zijn.

Nou, we schieten al aardig op. Daarnaast ben ik van mening dat de gemeente de belasting hoort te innen binnen centraal vastgestelde marges. Gemeenten staan vervolgens een deel van de inkomsten af aan de overige bestuurslagen. Zo worden de verhoudingen weer duidelijk.

Waarom ik me daar nu ineens zo druk over maak? Vanwege die aangifte? Ook, maar vandaag hoorde ik dat de moeder van een oude vriendin van ons op een verschrikkelijke manier kinds aan het worden is. Ze is lastig, uitgesproken vervelend en houdt mensen tijdenlang bezig met klachten die op niets berusten. Haar huisarts zou haar en zijn eigen vrouw willen vergitigen en dat soort waanverhalen. 

Kijk, in plaats van een beetje gereedschap uit te reiken aan de terroristen van de Taliban, zouden onze jongens en meisjes beter iets kunnen doen tegen oude mannen en vrouwen die “wat afwzeig en opstandig” beginnen te worden”. Daar voorkom je pas terreur mee! En voor alle duidelijkheid: ik ga over een paar jaar naar het buitenland dus van mij zal niemand last hebben, tegen die tijd tenminste.

Om dat te verwezenlijken heb ik een plan. Binnenkort ga ik bij het openbaar Ministerie sterk de indruk wekken dat ik een moord heb begaan. Ik word tot twaalf jaar gevangenisstraf veroordeeld want die uitgesproken sukkels van het OM trappen overal in als ze maar van een zaak af zijn. Vervolgens zorg ik ervoor dat blijkt, dat ik het nooit gedaan kan hebben. Na vijf jaar word ik vrijgesproken en dien ik een claim in voor geestelijke schade, gebrek aan inkomsten en vernieitiging van mijn reputatie. Nou, als ik dat heb gedaan, kan ik pas echt comfortabel met pensioen. Ja zeker, zo prop ik een berg belastinggeld in mijn binnenzak. Wie zal het me kwalijk nemen? Eindelijk gerechtigheid. Het staat bij mij bekend als de actie “Pluk ze”.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.nederlandkritisch.nl

www.libertarian.nl

Eén beeld kan méér verhullen

“Die in het donker ziet men niet!” Het is een bekende zegswijze over mensen in het verleden die woonden in de sloppen van Parijs, Berlijn, Londen en zelfs Amsterdam. Het zijn niet alleen schrijvers maar ook schilders en fotografen geweest die hun licht over deze bewoners van het duister lieten schijnen.

Vooral naar aanleiding van foto’s deed de gedachte opgeld dat één beeld meer duidelijk maakte dan duizend woorden kunnen zeggen. Op de golven van die gedachte kwam oorlogsfotograaf James Nachtwey in de algemene belangstelling te staan. Zijn foto’s van de Vietnam oorlog, de oorlogen in centraal Afrika en de oorlog in Irak hebben wereldwijde faam gekregen. De fotograaf `gaf de oorlog een gezicht`. Zijn werk is nu te bekijken in het Ammsterdamse fotomuseum FOAM. 

Hij gaf de oorlog een gezicht. Veelal een beschadigd gezicht en ieder van ons kon zich voorstellen wat de afgebeelde persoon moest hebben geleden. Hoewel? We konden zien hoe diep de wonden waren en op welke plaatsen hij of zij het meest was toegetakeld. Zelfs waren woede, angst of wanhoop af te lezen aan de ogen van de mensen die hij van nabij fotografeerde en fotografeert. Ja zeker, Nachtwey is nog volop actief.

Toch blijft er ook iets in het donker, iets dat we niet zien. Iets dat onvatbaar is in de chemicaliën van de fotografie. Iets dat ook door digitatliteit geen vorm krijgt. Wat waren de bronnen van die woede, angst en wanhoop? Op het eerste gezicht lijken die heel begrijpelijk. We kunnen ons goed verplaatsen in de positie van de gefotografeerde man of vrouw. Alleen…wat we doen is:  onze gevoelens en denkbeelden in het hoofd van de afgebeelde plaatsen.

We laten onze eigen ellende de plaats innnemen van de gevoelens van de geportretteerde en nemen onze eigen gedachten, drijfveren en emoties als uitgangspunt. Dat is het moment waarop de sluiter de werkelijkheid ontwijkt. Zelden of nooit blijken de slachtoffers van geweld gedachten en gevoelens te hebben die congruent zijn aan de onze. Dat zou oook haast niet kunnen. Wij denken en voelen vanuit een luie stoel in de woonkamer. Zij denken en voelen temidden van honger, dood, verderf en vooral een andere cultuur en belevingswereld. Precies die situatie is letterlijk onvoorstelbaar voor een bijna altijd ontkerkelijkte, gedigitaliseerde mens die aan zijn ribbelchips knabbelend de foto’s bekijkt.

Het gezicht van de oorlog dat Nachtwey ons geeft, is vals. Dat wil zeggen: hij licht ons niet verkeerd voor maar wel onvolledig. Inmiddels heeft “het gezicht van de oorlog” zich vastgezet in ons brein. Zó stevig dat we geen  argumenten en redenaties meer willen accepteren die een ander licht op de zaak kunnen werpen. Het jongetje dat feitelijk een oorlogsmisdadiger is, heeft zich op ons netvlies vastgeplakt als een schatje. Op die manier verduistert het gezicht van de oorlog de werkelijkheid. Eén beeld kan meer verhullen dan duizend woorden kunnen vertellen.

Daar waar het over psycholgie gaat, valt het allemaal vaak moeilijk aan te tonen. Daardoor is het allemaal niet minder waar maar er zijn ook andere voorbeelden. Zij maken directer duidelijk hoe het beeld onze waarneming vertroebelt. Bij de demonstraties in Pakistan naar aanleiding van de beruchte Deense cartoons over Mohammed, bleef de camera gericht op de demonstranten. Ze liet niet zien hoe klein die groep demonstranten eigenlijk maar was. En toch was ze dat. Het beeld van massale demonstraties is inmiddels bij ons vastgespijkerd. Schrijf daar maar eens tegenop.

En zo gaat het maar door. Het beeld van de verfoeilijke discussie over twee nationaliteiten bijvoorbeeld. Wilders heeft de toon gezet. Haast niemand durft nog op een fatsoenlijke manier zijn voorkeur uit te spreken voor één nationaliteit voor hoge bestuurders. In het buitenland is die opvatting nota bene wijd verbreid maar bij ons is ze besmet geworden. Het éénmaal gegeven zwarte beeld, valt moeilijk meer wit te wassen.

Toch is het een feit dat ik nog niet één goed argument heb gehoord voor de handhaving van een dubbele nationaliteit. Goede argumenten ertegen zijn wel de revue gepasseerd. En pas op: dat heeft niets te maken met de religie of het land van herkomst van betrokken personen. Ons beeld is vertroebeld en de argumenten liggen in het duister. Die ziet men niet.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service 

www.foam.nl

www.planetperplex.com

www.mengerink.fol.nl

De camouflage van de onzinnigheid

Deze week nog sprak ik met een politicus over “keuzen maken”. Hij stelde dat het maken van keuzen essentieel was voor de politiek. Daar ben ik het mee eens. Het is alleen wel de vraag wanneer je die keuzen gaat maken.

Wat mij betreft ligt de eerste keuze in de politiek bij een ideaalbeeld van de samenleving en ik nestel mij in de stroming die zich daar het meest bij aansluit. Dat is overigens niet het enige criterium. Ik moet me ook echt thuisvoelen bij mijn “clubgenoten”. Iemand kan  idealen met mij delen zonder ooit mijn vriend te zullen zijn maar enige vorm van gelijk gedachtengoed en gedrag moet er toch wel zijn. Het moeten ook echte idealen zijn en niet alleen maar pragmatische selecties.  In tegenstelling tot de laatste, geeft een ideaal zin aan wat ik denk en doe.

Onzinnigheid kent vele idealen zoals “help de immigranten het land uit”. Het is een ideaal al kan ik het niet omschrijven als een loffelijk streven. Een ideaal kan ook zijn “help de dictatuur de wereld uit”. Dat komt al dichter bij me maar daarna gaat de vraag knagen of het bieden van collectieve zekerheden, normen en waarden hetzelfde is al dictatuur. Loopt er een rechte lijn van vrijheid via betutteling naar dictatuur? Hoever kan de overheid tegemoet komen aan een collectieve behoefte aan veiligheid zonder dictatoriaal te worden?

Daar ligt het camouflagenet van de onzinnigheid zo’n beetje. De onzinnigheid lijkt een alternatief te bieden. De onzinnigheid maakt Joden tot zondebok in een Naziregime en maakt immigranten tot een vijfde kolonne van de verschikkelijke “Kalief”. De vraag is hoe ik die onzinnigheid moet herkennen met mijn kennis van de Tweede Wereldoorlog en de Shoa in het achterhoofd. Hoe zou ik moeten weten of de anti-immigranten ongelijk hebben. Zijn zij de Nazi’s van deze tijd of is het net andersom? Hoe kan ik in het Verzetsmuseum ontdekken of Geert Wilders, bij wijze van spreken, de nieuwe NSB-er is? Hoe weet ik zeker dat Wouter Bos of André Rouvoet het bij het goede eind hebben? Klinkt Henk Kamp redelijk of juist wankelmoedig? Ook in de periode 1933-1945 waren er velen die moeite hadden met kiezen tussen Hitlergroet en V-teken.

Die keuze en die herkenning is niet zo eenvoudig want het is een feit dat duizenden jongens en meisjes uit de moslimwereld bereid zijn zich op te blazen voor hun ideaal, voor de keuze die zij hebben gemaakt. Dat ziet er angstaanjagend uit, niet minder verschrikkelijk dan de laarzen van de SS en de parades op het Rode Plein of het Plein van de Hemelse Vrede (!). En die vliegtuigen zijn toch daadwerkelijk in de Twintowers binnengevlogen en Theo van Gogh is toch door een fundamentalist vermoord en de treinen in Madrid zijn toch door terroristen opgeblazen?  En elke keer klinkt het antwoord bevestigend. De onzinnigheid heeft recht van spreken, zo schijnt het.

Nogmaals, is dus de vraag hoe de onzinnigheid ontmaskerd kan worden. Vandaag las ik nog op een racistisch blog een tekst van iemand die het maar moedig vond om zo open en “erudiet” over de Islam te discussiëren. In werkelijkheid is er ter plekke geen sprake van een discussie en alleen maar de wens om de bezoekers te sturen in een anti-Islamrichting. De onzinnigheid camoufleert zich voor de schrijfster onder schijnbaar erudiete schrijfsels. De ware aard van het blog komt naar boven als de tegenstand te groot wordt. Dan volgen jij-bakken en scheldpartijen.

De onzinnigheid kan volgens mij haar angstgevoelens niet verbergen. Angst voor niet nader omschreven ontwikkelingen zoals een vaag begrip met de naam “tsunami van moslims”. Alleen al het gebruik van het trendy woord “tsunami” werkt verwarrend en beangstigend. Een tsunami is een onbeheersbare, nietsontziende kracht die niet uitsluitend haar tegenstanders maar in werkelijkheid elk schepsel en voorwerp vernietigd. “Rücksichtlos”, het woord dat de Nazi’s zo graag gebruikten, is daar een nog te vriendelijke omschrijving voor.

Onzinnigheid heeft geen monopolie op angstgevoelens. Ook anderen kunnen bang zijn voor aanslagen en oorlog. Maar daar waar de onzinnigheid steeds een vormeloze zondebok zoals “de Joden” of “de moslims”of “de Islam” aanwijst, daar geldt aan de andere kant uitsluitend angst voor het daadwerkelijke gevaar, zoals terroristen. Onzinigheid ontkent ook het bestaan van de individu en ziet, in onze tijd, wel de Islam maar niet de moslim. Dat heeft de ozinnigheid nodig want een groot collectief aan vijanden boezemt meer angst in dan individuen, schijnbaar zonder verbondenheid.

Onzinnigheid heeft te allen tijde een zondebok nodig, een gemeenschappelijke vijand, iets om op neer te kijken,  tegenaan te trappen en om onderuit te halen. Onzinnigheid richt zich op vernietiging. Die eigenschap kan ze niet camoufleren, niet onder “erudiete” teksten en niet onder de halve waarheden die ze verkondigt.

Politiek is het maken van keuzen en ik denk dan ook dat het goed zou zijn als de niet-onzinnigen hun idealen scherper zouden omlijnen, meer contrasterend zouden omlijnen. Meer polarisatie? Ja, maar polarisatie hoeft geen voorwaarde voor moord en doodslag te zijn. Niet met spontane emotionaliteit en al helemaal niet met zondebokken, ook niet als die Geert Wilders heten. Wel met weloverwogen, concreet vormgegegeven modellen, niet uit een academische mal maar uit de mal van het dagelijks leven. Dat kan, pro actief en anticiperend.

Mijn excuses voor de zware maaltijd van vandaag. Dat ze u wel moge bekomen.

Tot sterkte,

 Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.levenskracht.info

Dubbelspel (2!)

In de Tweede Kamer wordt vandaag op een dubbele manier dubbelspel gespeeld. Twee oppositiepartijen maken bezwaar tegen de dubbele nationaliteit van twee bestuurders. Twee oppositiepartijen maken bezwaar tegen de dubbele moraal rond de deelname aan de tweede Golfoorlog. Eigenlijk moet je zoiets herhalen voordat het doordringt.

Over die dubbele nationaliteit van twee bestuurders is niet zoveel te zeggen. Mij dunkt dat ze er in België al heel lang ervaring mee hebben. Bovendien is de dubbele nationaliteit ver in ons Koningshuis doorgedrongen, tot haast onzichtbare intrensikiteit. Wie dit blog volgt, weet dat ik niet zo bang ben voor de loyaliteit van beide bestuurders maar meer problemen zie in de betrouwbaarheid van die andere naties: Marokko en Turkije. Voor het overige geloof ik dat Aboutaleb en Albayrak prima bestuurders zullen zijn, in elk geval niet slechter dan de rest.

Een vraag is wel hoe je dit in de toekomst gaat oplossen als zich mogelijk minder scrupulevolle bestuurders gaan aandienen. Een regeling is goed maar ik vraag me echt af of daarvoor een motie van wantrouwen de meest geëigende weg is. Het lijkt me redelijk overtrokken en zelfs onbeschoft.

Dan is er de dubbele moraal die vriend Wilders zo graag hanteert want hij ziet niets in een onderzoek naar onze deelname aan de tweede Golfoorlog, de oorlog die Saddam van de troon stootte. Kortom, hij vindt niet dat het Nederlandse volk mag weten waarom we in ’s hemelsnaam aan die heilloze martelgang zijn begonnen. Rond deze oorlog heeft het kabimnet volop dubbelspel gespeeld en steeds met een gespleten tong gesproken. Uit de mond van Kamp en Balkenende kwamen in die tijd voortdurend adders en padden. Eerst ging het om de massavernietigingswapens maar die bleken er, zoals verwacht, niet te zijn.

Toen werd het verhaal nog onsmakelijker want we gingen een verschrikkelijke dictator verdrijven. Dat klonk als een ware kruistocht maar dan wel tegen een dictator die ons lange tijd goede diensten had bewezen. De dubbele moraal ten top.

Voor Wilders is zijn tegenzin des te gekker omdat die oorlog een repatriëring van Irakezen eerder tegenhoudt dan stimuleert. En hij wil zo graag van die mensen af! Wilders is dus ook zichzelf ontrouw. Verbaast me niks want onder dat enige blonde dosje gaat heel wat diep water verscholen.

Tenslotte is er het homohuwelijk dat vanavond ook in mijn gemeente ter discussie staat. Dat wil zeggen, de noodzaak om ambtenaren van de burgerlijke stand te verplichten zo’n huwelijk te sluiten. Ik vind dat een bizarre vraag. Kun je een politieman die principieel gelooft in de superioriteit van het blanke ras toestaan om niet in te grijpen als een Somalische familie in zijn gemeente wordt aangevallen door een bende Blood and Honour? Vrijwel niemand zal twijfelen over het antwoord maar als een ambtenaar van de burgerlijke stand met zijn geweten in conflict komt, dan liggen de zaken ineens anders.

Ambtenaren voeren de wet uit en daarmee punt. Wat minister Verdonk nooit goed had begrepen, is dat het aan de politieke verantwoordelijken is om van die wet af te wijken. Tenminste, als het nodig is. Bij een ambtenaar van de burgerlijke stand geldt nog iets anders. Het huwelijk is voor veel mensen zo niet de belangrijkste, dan toch één van de belangrijkste dagen in hun leven. Daarom kunnen zij, desgewenst, voor een bepaalde persoon kiezen om als ambtnaar van de burgerlijke stand op te treden. Ik zou dat recht veel meer accentueren. Laat mensen een ambtenaar kiezen. De kans dat deze weigert het huwelijk te sluiten, daalt dan tot vrijwel 0. Bovendien deelt hij of zij volop mee in het feestgedruis. Romantischer kan het toch niet worden. Meteen bij aanvang van het huwelijk al een triootje. Dat verdient iedereen  dubbel en dwars.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.verdec.com

www.nu.nl

Wildersnis

Zo langzamerhand ga ik me afvragen of de Tweede Kamer en het kabinet een wilder(s)nis vormen. Een ondoordringbaar oerwoud met slingerapen die elkaar proberen te overtreffen als het gaat om de meest verbluffende en verspillende capriolen. Aapje Maria vertoont zich in de tijd van de Partij voor de Dieren met een vos om haar hals “omdat het haar zo goed staat”. Ik zou zeggen, als ze een dood beest om haar nek wil, laat ze een olifant nemen. Die past beter bij de dikte van haar huid.

Wilders wil een motie van wantrouwen indienen tegen twee bestuurders die nog niets hebben gedaan, alleen omdat zij paspoorten in twee kleuren kunnen laten zien. Zeker, dat is niet perfect maar het mag en het kan. Meteen daarop springt de hele Tweede Kamer overeind als een groep apen waarbij je net een tros bananen in het midden hebt gegooid. Onder luid gekwetter en gekrijs storten ze zich op de prooi.

Dat allemaal om maar te laten zien hoe politiek correct ze wel zijn. Het mag er dan vergaan van de academisch geschoolden, veel verstand lijkt er niet te huizen in politiek Den Haag. Het ergste is dat de paranoialijders van `rechts` gelijk krijgen als ze zeggen dat Wilders monddood wordt gemaakt en dat hij wordt gedemoniseerd. Is hij echt met de NSB en de Nazi´s te vergelijken? En zelfs dan nog, kun je die dan het beste bestrijden door jezelf te gedragen als een roedel hersenloze springbokken? Het Vlaamse cordon sanitaire bewijst het tegendeel.

Wie rationeel en tactisch met de Partij voor de Pubers van Wilders om wil gaan, laat hem zijn gang gaan. Al zijn voorstellen en moties zijn zonder enige moeite weg te stemmen. Hoe minder gekwetter daarbij te horen valt, des te beter. Er wordt dan minder aandacht aan besteed en dat is wat Geert zo zal missen. Ten einde raad zal hij zijn haardos misschien pimpelpaars met sterretjes moeten spuiten om nog voor de camera te mogen verschijnen. Het gedrag van de Kamerleden op dit moment geeft hem de kans zich te presenteren als de enige die geeft om de belangen van Nederland. Tja, dan is electoraal verlies bij de andere partijen voor de hand liggend.

We hebben gestemd om een daadwerkelijke verandering in het politieke klimaat teweeg te kunnen brengen. Dat leek een mogelijkheid al kregen we een beetje het lit op de neus toen het onderzoek naar de bijdrage aan de `vredesoperaties` in het Midden-Oosten niet door mocht gaan. Nu blijken de Kamerleden zich ook nog eens te gedragen als groep 3 van het basisonderwijs waarvan het schoolreisje niet doorgaat. Waar is een spiegel te vinden die bij de dames en heren een duidelijk beeld laat overkomen? Het programma Pekingexpres in de jungle is een saaie vertoning in vergelijking met het Binnenhof en het zou nu juist andersom moeten zijn. Althans, volgens de democratische traditie.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

Service

www.waroftheworlds.com

www.enchantedlearning.com