Livestro, zijn rechtse tuig, de linkse tragiek

Gisteren ontdekte ik dat een zekere Ben Kok bij de opening van een nieuwe moskee een reclamevliegtuigje erboven heeft laten cirkelen. De tekst gaf te kennen dat de christelijke God de enige ware is. Ben Kok noemt de Islam een bedriegelijke godsdienst omdat de moslims keer op keer beweren dat Allah de enige god is. Ja, ik heb ook uit de geschiedenis, nog heel recentelijk begrepen, dat christenen zoiets over hun God nooit zouden zeggen. O sorry, ik vergis me, als een Christen zoiets zegt, heeft hij natuurlijk gewoon gelijk.

In mijn ogen is Ben Kok een godsdienstwaanzinnige die hoort bij het rechtse tuig als Livestro, Ayaan Hirsi Ali, meneer Boekestein, Geert Wilders, Rita Verdonk, Blood and Honour, het Vrije Volk, de Dietsche Kameraden, de Nederlandse (of moet het `Nederlandsche` zijn?) Volksunie en meer van dit verdriet. Zeker, ik gooi ze allemaal op één hoop hoewel ik het woord `hoop` nooit in verband heb willen brengen met `rechts`. Die ene hoop zal het rechtse regiment zeker aanspreken aangezien ze zelf voortdurend aan generalisaties doen.

Pas dus op! Wat mij betreft heeft `rechts` niet te maken met een godsdienstige overtuiging maar het kan er wel mee samengaan. Rechts houdt een onverbloemd superioriteitsgevoel in dat voortkomt uit frustraties die grotendeels door links zijn veroorzaakt. De voorkeursbehandeling die buitenlanders soms kregen en krijgen, de toegeeflijkheid tegen zielig ogende mensen, hebben bijgedragen aan de verwording van buurten en wijken. Gezellige volksbuurten veranderden in sfeerloze steenwoestijnen waar de oorspronkelijke bevolking zich niet thuisvoelde en -voelt. Die oorspronkelijk bevolking had namelijk geen flauw begrip van `hoe om te gaan` met de nieuwe buren. En dat was wederzijds. Links heeft daar behoorlijk wat steken laten vallen.

De oplossingen die het rechtse tuig aandraagt zijn allesbehalve oplossingen. Zij zijn gebaseerd op de gedachte dat de nieuwkomers zich `doodgewoon netzo moeten gaan gedragen als wij`.  Dat zal al evenmin iets opleveren als de `we-zijn-allemaal-mensen-en hippie` gedachte van links. Integendeel het provoceert en jaagt de andere partij terug in zijn of haar hok. Het vertrouwen neemt er niet door toe terwijl dat wel zou moeten.

Daar komt bij dat het rechtse tuig ons meesleurt in een wereldwijde provocatie vol van `grote offensieven` in Irak en Afghanistan en misdadige handelingen zoals het tot ridder slaan van Salman Rushdie. Wat heeft die laatste eigenlijk uberhaupt voor betekenis voor de mensheid? Nul! De man kan niet schrijven en doet niet anders dan provocaties uitdelen aan gemakkelijk kwetsbare groeperingen. Zielig is hij allerminst maar wel doortrapt.

De `grote offensieven` vormen vooral een flink stuk symboliek want zij zullen de `eindoverwinning` niet dichterbij brengen. Misschien schakelen de `vredestroepen` wel één of twee organisaties uit maar daarvan maken vier of vijf andere organisaties dan weer gebruik om zelf rotzooi te trappen. Dat is een soort caroussel waarvan westerse politici en militairen geen flauw benul hebben. Dat er strijders sneuvelen is in de ogen van deze groepen niet betreurenswaardig maar heroisch en noodzakelijk. Zij staan niet dagenlang stil bij een gesneuvelde kameraad maar worden door iedere dode opnieuw gevoed in hun geloof. Het geloof dat de `vredebrengers` vooral de duivel vertegenwoordigen.

Het is de tragiek van links  dat ze zelf het rechtse tuig stevig in de zeilen heeft geblazen door niet scherpzinniger te denken en te handelen. Nu moet links tegen de stroom oproeien en dat kan alleen affect hebben als er intelligent, uiterst zorgvuldig maar ook vastberaden wordt gehandeld. Geen vastbijterij in het fata morgana van de maakbare samenleving maar zeker ook geen overgave aan `laat-maar-waaien-en-als-het-ons-niet-bevalt-slaan-we-de-ander-op-zijn smoel` tactiek van rechts.

Koersen tussen Scylla en Charybdis. Als er één beeld uit de Griekse mythologie wijs- en waarheid bevat voor de alledaagse praktijk, dan is het dit wel. Dat is geen schipperen, ook al lijkt dat beeld over te komen. Het is sturen naar een evenwichtige samenleving waarin mensen weer zelf verantwoordelijk kunnen zijn voor hun daden in plaats van uitsluitend mee te deinen op de golven. Zelfs het rechtse tuig zal daar wel bij varen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

 

 

https://politiek.wordpress.com

 Service

 www.geenstijl.nl

www.forum.at5.nl/viewtopic.php?t=3463

www.hetvrijevolk.nl

www.dietschekameraden.nl

www.etiennevermeersch.be/media_reacties/bio-ethiek_uvvinfo

www.nvu.info

www.vb.be

Ge8e vrienden

Sinds ik van mijn ouders de deur uit mocht om daarna ook echt achter de horizon te verdwijnen, ben ik aan het reizen geweest. In het begin ging het met de brommer net even “bie Enschede de grenze euver” om dan naar Bad Bentheim en omstreken te vertrekken. Soms deed ik dat ook op de fiets met of zonder lieflijk gezelschap, het was allemaal prachtig. Later werd het vliegtuigen- en autowerk. Mijn allereerste panoramische uitzicht vanuit het vliegtuig over het Parthenon staat in mijn geheugen gegrift.

In de loop van de jaren heb ik mij tot wereldburger ontwikkeld. Dat wil zeggen dat er weinig plaatsen op aarde zijn waar ik me niet thuis voel. Ik hoop nog een reis naar de zuidpool te maken maar om onverklaarbare redenen is dat godsgruwelijk duur. De wereld is mijn speelterrein geworden en even zo goed werd mijn eigen gemeente een belangrijk werkterrein. Hoe dan ook, ik was al geglobaliseerd voordat de vermaledijde G8 bestond.

Nu is die G8 een monstrum, een incestueus oncontroleerbaar gezelschap dat op een afgrijselijke wijze roert in het heksenpotje van de toekomst der mensheid. Griezelig en groezelig discussieert het groepje met allerlei psychosen uitgeruste middelmatige denkers zich over het lot van zes miljard soortgenoten. Meestal komen er ruzies en oorlogen uit voort. Heel fijn! Overigens, met Angela heb ik wel medelijden. Je zult maar zo’n zooitje over de vloer krijgen!

Kortgeleden sprak een wat minder observatief ingestelde blogger dan ik dat de jongeren die in Heiligendamm protesteren tegen de G8 vechten tegen windmolens. Hij noemde ze Don Quichots. Dat lijkt mij wat kort door de bocht. Zoals ik eerder anagaf zijn het vooral de sappelende en ploeterende kleine mannetjes en vrouwtjes die er de nadelen van ondervinden. Dat probeerde Don Quichot altijd te voorkomen. Bovendien doet mijn confrere blogger net alsof de globalisering iets is dat wij maar over ons heen moeten laten komen. Alsof wij het lijk zijn waarmee de necrofiel zijn uitspattingen beleeft.  Nee, zo zit het niet.

Ik verzet mij tegen die onvermijdelijkheid. Ze heeft ook een rol gespeeld bij de opkomst van de kompjoeter waarvan niemand eigenlijk iets beter is geworden. Al vele jaren geleden, toen mijn opponent nog een korte broek was, werd er geroepen dat de opkomst van de digitalitijd niet te stoppen was. Alsof het over een zelfstandig handelend en denkend wezen ging of liever nog: over een natuurverschijnsel. Nee, de gemoedstoestand die ons ertoe brengt om te zeggen “dat iets niet te stoppen is” zorgt ervoor dat iets niet te stoppen is. Dat is jammer want vaak zou het beter zijn om zulke ontwikeklingen bijtijds tot staan te brengen. het kan veel leed voorkomen, zoals kinderporno op het web en zie maar. Ik verzet me niet alleen tegen die hersenloze lijdzaamheid, ik gruw ervan.  

Het is namelijkw el degelijk de vraag hoe die globalisering er uit ziet en tot op heden ben ik daar weinig optimistisch over. Nu word ik sowieso al niet optimistisch als George Bush ergens zijn mond over open doet maar ook de hele boudoirerie rond de bijeenkomst in Heiligendamm geeft zeker te denken.

Net als bij de Europese Unie beginnen de dames en heren `wereldleiders` (die in mijn ogen allesbehalve wéreldleiders zij) aan de verkeerde kant van het touwtje. Het beginpunt ligt bij de economie en dat zou niet moeten. De wereld zegt de mensen niets. Er zijn zelfs mensen in de wereld die niet eens weten inw elk land ze wonen. Soms is dat bovendien terecht omdat ze vandaag in het ene en morgen in het andere land verblijven met geiten en herdersstaf.

Wie wil globaliseren, moet beginnen met een culturele kennismaking. Op die manier krijgt iedere betrokkene het gevoel dat hij iets voorstelt in een wereld waarin hij of zij samen met anderen moet werken en leven. Als het alleen maar om geld en welvaart gaat, blijft het hommeles. Niet voor niets is de EU in de ogen van velen een fiasco. De Europese Commissie noch de nationale overheden hebben ook maar íets gedaan om te laten zien hoe mooi die unie is. De euro? Laat me niet lachen! Dat omwisslen aan de grens ging me altijd heel goed af en prijsvergelijkingen kon ik vroeger ook al heel goed maken.

Nu hadden de wreldleiders aan de ontwikkeling van de EU een voorbeeld kunnen nemen. Ze hadden kunnen denken dat globalisering zonder cultureel fundament tot niets zou leiden maar die kans hebben ze voorlopig voorbij laten gaan. De oorzaak daarvan kan hun beperkte denkvermogen zijn. Nog annemelijker is dat zij de hete adem in de nek voelen van het internationale bedrijfsleven. Een wereldunie op economisch belang is vooral in het belang van zonsverduisterend grote economische organisaties.

Ja, arme maar ook ietwat simplistische opponent, daar sta je dan met je flinterdunne opmerking dat de demonstranten Don Quichots zijn. Zij mogen dan de verkeerde aanpak volgen, ze vormen wel de symptomen van een ziekte die onze samenleving van binnenuit bedreigt. Die ziekte heet “vervreeemding” en zoals gebruikelijk weigeren degenen die haar zouden kunnen genezen elke ingreep.

In kaders van gewapend beton ingemetseld gaan zij maar voort met ontwikkelingen die zij in hun beperkte voorstellingsvermogen hebben uitgestippeld. De kloof wordt wijder en waartoe dat zal leiden? Vraag het Robespierre of wat mij betreft Lenin. Er valt nog heel veel te doen aan die “onvermijdelijkheid” van globalisering. Ja zeker, wij zullen wereldburger zijn maar de vraag is via welke weg dat wordt bereikt. Tot op heden staat de temperatuurmeter op 10 graden onder nul dankzij prikkeldraad en helikopters waarmee de familie “Pluche” zich afschermt van degenen die zij vertegenwoordigt.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.spunk.nl

www.exto.nl

www.frontpage.fok.nl

Charles Taylor aan den Rijn

Het was president Taylor van Liberia die er de voorkeur aan gaf de burgeroorlog op andermans gebied voort te zetten. met alle ellende van dien. Sinds vandaag ontwaar ik het begin van een kleine burgeroorlog tussen twee andere partijen op mijn blog. Normaal gesproken zou ik de twee  vliegen in één klap slaan want ik houd niet van neukpartijen op mijn ontbijttafel. Maar…in dit geval ben ik geen onschuldige burger want, ik geef het ongaarne toe, ik ben de bedenker van het woord “nachtschade” in dit verband. Daarmee heb ik een relatie gelegd tussen het late uur en de tomaat als plant.

Ik heb nu eenmaal de ergerlijke gewoonte gebeurtenissen in ironisch terminologieën om te zetten en zo kwam ik op het begrip “nachtschade” voor een conflict tussen de SP en bijna de hele rest van de raad. Ik ga het verhaal hier niet opnieuw oprakelen maar ik wil wel mijn positie verduidelijken. Als journalist functioneer ik zoveel mogelijk als waakhond van de democratie en vertegenwoordig ik ook het gewone, platte volk dat van politiek niets snapt. Een feit is dat ik het beteur als er in de gemeenteraad acties plaatshebben die in mijn ogen het reilen en zeilen en de gebruiken in de raad op een nodeloze wijze verfomfaaien. Dat is ook niet goed voor het aanzien van de politiek als geheel. Ik heb, helaas, de actie van de SP op donderdagavond 31 mei als zodanig ervaren.

Dat is dan wel duidelijk maar het wil niet zeggen dat er voor het optreden van de SP geen valide argumenten in de democratische samenleving bestaan. Zie ook mijn column “Jerommeke, achterlijke autonomen etc”. Het probleem ligt te gecompliceerd en genuanceerd dan dat het zich zou lenen voor een eenvoudige burenruzie.

Dat de gemeenteraad de iure geen invloed heeft op zaken van nationale en internationale aard, is juist. Dat zij er de facto geen invloed op zou mogen uitoefenen, klopt niet. Voor dat laatste bestaan nu wel degelijk enkele goede argumenten.

In de eerste plaats vormt de communio, de gemeente, de kiem van de democratie. Daar ligt in wezen de grootste macht in een staat die de volkssoevereiniteit heeft omarmd. De lokale gemeenschap is de plaats waar mensen zich allereerst ontplooien en beschermd weten.

In de tweede plaats trekt het burgergevoel de laatste jaren steeds meer naar de lokale gemeenschap. Daar zoeken mensen hun zekerheden. De oorzaak daarvan zit hem in de vorming van een gezichtsloze Europese Unie, de globalisering en…het steeds brutaler optreden van grote economische eenheden zoals de internationals. De overnamestrijd rond ABN Amro is daarvan een goed voorbeeld. Mensen herkennen zich niet meer in deze grensoverschrijdende economische grootmachten die vaak meer in de melk te brokkelen hebben dan nationale overheden.

In de derde plaats is er de politieke globalisering die een verdere vervreemding met zich meebrengt. Dat blijkt alleen al uit de absurd omvangrijke veiligheidsmaatregelen die op het ogenblik zijn genomen voor de G8 in Heiligendamm.

Tenslotte is er de aloude oproep: denk internationaal (zo u wilt Europees) en handel lokaal. Dat uitgangspunt onderstreept het belang van de Europese en ruimere internationale bewustwording van raad en raadsleden. Bedenk daar ook bij dat politieke partijen in het verleden functioneerden als trait d’union tussen burger en politici op alle niveaus. Die functie oefenen zij nog maar heel beperkt uit, onder meer door het kleine aantal leden. Daar komt bij dat door bovengenoemde ontwikkelingen de politiek ook voor de leden eigenlijk te gecompliceerd en onoverzichtelijk geworden is.

De partij kan nauwelijks nog fungeren als een representatieve visvijver voor politieke ideeën of als antenne voor gedachten die onder het volk leven. Een belangrijk deel van die functie zou kunnen worden overgenomen door de lokale volksvertegenwoordigers.

Zit u allemaall? Om deze en andere redenen lijkt het mij heel zinvol en mogelijk zelfs vruchtbaar als alle partijen in de raad gezamenlijk een studie plegen naar:

 – de verantwoordelijkheden van de raad in nationale en internationale (Europese)  vraagstukken;

– de te volgen strategie en tactiek bij het uitoefenen van deze (mogelijke)  verantwoordelijkheden;

– de technische uitvoering ervan.

Te bedenken valt nog dat gemeenten als sinds de zestiger jaren van de vorige eeuw (en daarvoor)  eigen internationale contacten onderhouden.

Bescheiden als altijd, ben ik best bereid als onafhankelijk voorzitter stuur te geven aan deze studie. Nou ja stuur, laat ik zeggen:  coördinatie. Ik ben daar te meer toe bereid omdat ook ik vind dat het landsbestuur in het geval van Irak een hiaat heeft laten ontstaan. Er zijn tal van vragen en onduidelijkheden over onze betrokkenheid bij de heilloze strijd in dat land. Het Nederlandse volk verdient meer inzicht daarin en minstens één coalitiepartij deelt die mening.  

Het zou de gemeenteraden (als fundamenten van de democratie)  helemaal niet ontsieren als zij de initiatoren waren van een studie die meer inzicht biedt in onze deelname, vooral omdat zulks in andere landen ook al is gebeurd. Laat ik duidelijk zijn: als de democratische instellingen deze vragen niet oppakken, dan zal de pers dat doen, vroeger of later. U begrijpt dat ik, vanuit mijn achtergrond, ook tegen dat laatste geen bezwaar zou hebben.

Wilt u dan uw burgeroorlog, hoe vermakelijk voor mij als columnist ook, staken en met mij in overleg gaan over de mogelijkheden in de toekomst? Ik zal daartoe graag een discussiedocument samenstellen.

Tot sterkte,

 Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.denhaag.nl