Hoofddoekjes en hersenhoekjes

Het was wel weer even schrikken vandaag. Een minister die de laan uit werd gestuurd en haar opvolger kwam er naadloos achteraan. Het lijkt weel organisatie! Veel commotie natuurlijk over die geluidloze opvolging, te meer omdat het niet zo gemakkelijk lijtk te zijn om Aboutalebs post in te nemen. Kunnen ze niemand vinden met een dubbele nationaliteit? Ik kan het me niet voorstellen, ik ken ze tot in de hoogste kringen van dit land.  Sörensen misschien? 

Hoe dan ook, Ella Vogelaar heeft kortgeleden nog verklaard dat moslima’s vooral niets in de weg gelegd moet worden bij het dragen van hoofddoekjes. Ik ben het met haar ééns en degene die denken dat hoofddoekjes de integratie in de weg staan, hebben vermoedelijk last van schimmige hersenhoekjes. Hoe kun je nu toch geloven dat je de integratie bevordert door mensen hun gewoonten en gebruiken onmogelijk te maken?

Hoofddoekjes zijn een symbool van vrouwenonderdrukking. Tenminste, dat is een veel gehoorde opvatting. Dat betekent dat de bestrijding van hoofddoekjes symboolpolitiek is. Nu is dat geen nieuws want, bijvoorbeeld, de hele drugsbestrijding in het :”vrije westen” is een schanddalige vorm van symboolpolitiek. Die hoofddoekjes kunnen er ook nog wel bij. Het tegengaan van hoofddoekjes zal echter niet tot het gewenste resultaat leiden. Vrouwenonderdrukking heeft plaats in binnenkamers, de moskee en de kerk, de synagoge, de camping en noem maar op. Sissende,nauwelijks hoorbare stemmen of geschreeuw en gekrijs van neanderthalische mannen die denken dat niemand hen durft te horen, onopgemerkt blauwgeknepen armen maar ook voleldig tot moes geslagen gezichten, dat zijn de middelen waarvan vrouwenonderdrukking zich bedient. Hoofddoekjes! Je kunt ze zien als vrouwenonderdrukking maar ook als hoofddeksel.

En trouwens, waar zijn we nu mee bezig? Integratie of vrouwenbevrijding? Moet alles weer door elkaar en geprakt worden totdat het één grote, onherkenbare soep is zodat niemand er nog iets van snapt?

Het zou helemaal niet zo gek zijn als we ons tot één thema tegelijkertijd probeerden te beperken. Dat maakt de kans op succes aanzienlijk groter. Persoonlijk vind ik hoofddoekjes vaak heel charmant staan, vooral als ze gepaard gaan met hoge hakken, oorbellen of piercings en spijkerbroeken. Hoeveel nationaliteiten bezit zo’n meisje eigenlijk? Ook met één paspoort kun je er twee hebben.
Als een hoofddoek een meisje de zekerheden geeft die ze nodig heeft om onze westerse samenleving te leren kennen, dan pleit ik voor de hoofddoek.

Nee, Ella had in elk geval voor wat betreft de hoofddoekjes het gelijk volledig aan haar kant en trouwens, mijn moeder droeg vroeger ook een hoofddoekje. Het was toen heel gebruikelijk en niemand zeurde over onderdrukking.

In plaats van steeds weer terug te komen op getuttebol over vrouwenonderdrukking, zouden we beter eens kunnen kijken naar de krankzinnig fundamentalistische stokpaardjes waarmee we in het””vrije westen” door de wereld galopperen: mensenrechten, positieve discriminatie, glazige plafonds, seksuele vrijheden, recht op vrije meningsuiting, wetenschappelijke bewijsvoering en nog een paar futiliteiten. Wie al die onderwerpen onder een vergrootglas legt, kan alleen maar concluderen dat we in het “vrije westen” niet eens in staat zijn los te komen van rechten die we ons zelf voortdurend aankletsen. Dat is een vorm van autisme.

Kletsen, ja, daarin zijn we echt niet minder goed dan vrouwen met hoofddoekjes. Volgens mij is al dat geklets een symbool van de onderdrukking van zelfkennis en denkvermogen. Denk daar maar eens over na, trek je in jezerlf terug en doe desnoods een hoofddoekje over je gezicht. Als je maar eens even een tijdje stil bent.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst,

https://politiek.wordpress.com

Service
http://www.volkskrantblog.nl/bericht/87510
nl.novopress.info/?p=1045
http://www.maghreb.nl/2007/08/17/vogelaar-verbod-hoofddoekjes-is-onnodig
nl.wordpress.com/tag/hoofddoekjes
http://www.sairaramira.wordpress.com
http://www.kajman.wordpress.com

Integratie en de bonnie banks of Loch Lomond

In een verleden dat lang vervlogen lijkt, trok ik met een goede vriendin naar Schotland. De vriendin is een paar jaar geleden veel te vroeg overleden en mogelijk lijkt het verleden daardoor zo ver weg.  Wij vertoefden in die tijd een keer of drie aan het meer van Lochmond dat uit de Schotse mist voor eenieder naarvoren komt in het lied over de “Bonnie banks of Loch Lomond (de mooie oevers van het meer Lomond, je kunt aan de Havank van Thomas Ross zien dat hij nooit een boek van een Schot heeft gelezen want Schotten spellen het woord inderdaad als “bonnie” en niet als “bonny). En inderdaad, het zijn mooie oevers met hier en daar een verschrikkelijk toeristische puist,

Hoe dan ook, de oevers bleven onverbrekelijk verbonden aan de vriendin en Schotland zit sindsdien mij als gegoten, ik ben er niet verliefd op…ik houd ervan. Als het klimaat wat beter zou zijn, zouden we er zeker naartoe verhuizen na ons pensioen en dan zou ik Schot worden, met of zonder kilt ( en ja, ze dragen er een onderbroek onder).

Ik zou een Schot worden, hun keltische taal leren, de Schotse knauw van het Engels me eigen maken en Schotse gerechten, zoals “haggis and tatties”, eten. Dat is toch wel even wat anders dan die Nederlandse kampeerder die ik laatst op tv zag en niet ééns de moeite nam om de eerste de beste Franse tekst in Frankrijk te lezen. Gek eigenlijk, ik dacht dat alleen Fransen zich zo gedroegen. Integreren, maar natuurlijk zou ik ook Nederlandse gewoonten overhouden omdat ik er nu eenmaal niet vanaf kan komen en omdat ik er gek op ben. En ik zou hopen dat mijn Schotse vrienden daarvan zouden gaan houden, alleen al omdat ik hun vriend ben.

Want bij integratie hoort ook verdraagzaamheid e aan het éne uiteinde daarvan ligt “onverschilligheid”.  Het kan me niet schelen wat een ander doet of eet. Het kwam van de week ter sprake tijdens een etentje waar een jonge moslima de ham uit haar aardappelsalade pullekte. Een door mij zeer gerespecteerd  en gewaardeerd raadslid zei toen: “Weet je dat ik dat helemaal accepteer (ironieteken) ?” Ik vulde dat aan met “Het kan me geen reet schelen wat je eet, als ik er maar geen last van heb.” 

Dat laatste is onverschilligheid maar aan het andere uiteinde ligt “vriendschap” want je kunt door vriendschap de gewoonten van een ander niet accepteren maar waarderen. Dat is goed voor de vriendschap want meestal is een vriend interessant doordat hij of zij anders is dan jezelf bent. Natuurlijk, er moeten ook overeenkomsten zijn en dus…dus ben ik best bereid vriendschap op te brengen voor een jonge moslima die perfect Nederlands spreekt en zich goed kan voegen in het Nederlands bestel. Dat geruzie met die stukjes ham geeft hooguit aanleiding voor een gesprek en zo wordt mijn wereld ook weer een stukje rijker.

Dat gesprek zou dan ook kunnen gaan over mijn geloof dat ervan uitgaat dat je een eenmaal geslacht varken ook moet opeten. Anders is het voor niets gestorven. Maar ja, mijn goede vriendin zal dan ongetwijfeld opmerken: “Maar ik heb niet om de dood van het varken gevraagd.” Zij houdt namelijk van logica.

Nu is het zo lastig dat ik niet met alle moslims in Nederland vrienden kan zijn. Vriendschap is iets dat je deelt van individu tot individu. Dat gaat niet lukken maar dat hoeft ook niet. Door vriendschap te kennen voor die ene die in mijn omgeving verkeert, gaan de voor mij opmerkelijke gewoonten die zij deelt met geloofsgenoten er weer een stukje anders uitzien. Je kunt één en dezelfde gewoonte niet bij een vriendin waarderen en bij alle andere aanhangers van haar geloof verafschuwen. Ze worden gerelativeerd en losgemaakt van het “onbekend maakt onbemindpricipe”.

En daar ligt dan ook de grote scheidslijn tussen vriendschap en onverschilligheid. Bij de laatste blijft alles wat onbekend is, onbekend. Op een slecht moment zal het daardoor ook onbemind raken.

Dat heeft grote consequenties voor iedereen die nadrukkelijk de integratie een impuls wil geven. Het sluiten van vriendschap met een vertegenwoordiger van die andere cultuur, vormt daarvoor een goede basis. Misschien moeten we hier maar een site van maken die autochtone Nederlanders koppelt aan allochtone vrienden en vriendinnen. En dan ééns in het jaar met z’n allen naar de bonnie banks.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.users.telenet.be/vzw_vriendschap/Diversen/visietekst.html

www.snsbank.nl/particulier/over-sns-bank/…/recordpoging-zoenen-tijdens-nacht-van-oranje-emmeloord.ht

www.zeeburg.nu/index.php/site/comm/vriendschap_met_sociaal_isolement_was_begin_nieuw_leven

www.helpdesk.hyves.nl/forum/2446601/Vl7N/Dagelijks_aanpassing_Blog

www.dieet.blog.nl/groente__fruit/2008/01/28/bittere-groente-door-aanpassing-minder-bitter

www.spiritualiteit.blog.nl/cursussen__workshops/2008/05/08/spiritualiteit-in-je-leven-integreren

www.bastiaan.wordpress.fulbright.nl/2007/08/30/integratie

www.sairaramira,wordpress.com

www.kajman.wordpress.com

 

 

 

 

 

Hoe schaf je een woord af?

Gisteren was op tv een meisje waarvan de vader een moord had gepleegd. Wat er precies was gebeurd, weet ik niet maar de man had drie jaar gevangenisstraf gekregen. Voor het meisje opende dat mooie kansen want ze kon nu meedoen aan de trend om een boek te schrijven. Boeken schrijven lijkt tegenwoordig iets te zijn dat iedereen kan, zelfs Arnon Grunberg.

Het meisje vertelde dat ze in haar dorp tot op de dag van vandaag wordt nagewezen als “de dochter van een moordenaar”. Kennelijk is het een onuitroeibare behoefte van het menselijk ras om anderen te beoordelen op negatieve kenmerken, ook al zijn die niet het gevolg van eigen daden of meningen. In het dagelijks woordgebruik heet dat “discriminatie”. Misschien gaat “discriminatie” nog wel wat verder. Gisteren sprak de blinde conferencier Vincent Bijlo zijn column op BNR uit. Hij had orgaandonatie als onderwerp gekozen en wilde zijn ogen wel aan Geert Wilders schenken. Zelfs dat zou je als discriminatie kunnen opvatten want Wilders is niet blind maar hij ziet de dingen “anders”. Misschien ziet hij wel méér dan de meeste mensen: spoken.

Het is niet alleen mogelijk om één individu te discrimineren maar hele groepen tegelijkertijd gaat ook. Wat dat betreft is de Jodenvervolging van de vorige eeuw natuurlijk een mooi voorbeeld, of liever: een lelijk voorbeeld. Even zo goed vindt die discriminatie tot op de dag van vandaag steeds opnieuw plaats. Soms gaat het daarbij om iedereen die niet op Neerlands bodem is geboren maar zijn of haar kinderen horen er ook al gauw bij. Dan zijn het alochtonen en allochtone jongeren. Een enkele keer gaat het ook om een deel van die allochtonen, zoals de Marokkaanse jongeren van Gouda. 

Gisteravond belegden de Jonge Socialisten in mijn gemeente een discussie-avond over integratie. Eén van de beste vragen van de avond vond ik “wat doen we ermee?” en één van de beste antwoorden was “doe er zelf iets mee”.  Inderdaad, in Nederland is al een eindeloze serie van avonden en bijeenkomsten georganiseerd over onderwerpen en thema’s als integratie en discriminatie. Wie denkt dat zo’n avond tot concrete maar algemene resultaten leidt, zit daar met een verkeerd idee. De zin van zo’n avond is, dat er opnieuw over gesproken wordt. De zin van zo’n avond is dat sommige aanwezigen zich bewust worden van hun eigen ongewenste gedrag of denkpatroon.

Ook op deze avond deden de organisatoren toch een poging concrete en algemene resultaten te boeken. Zo was er de stelling dat het woord “allochtoon” afgeschaft moest worden. Daarover is lang en breed gediscussieerd maar de énige vraag die niet werd gesteld was: hoe schaf je een woord af? Dat is namelijk nog helemaal niet zo eenvoudig. Zo’n veertig jaar geleden wilde de PTT al van het woord “postbode” af. Het wordt nog steeds algemeen gebruikt. De Europese Unie heeft pogingen ondernomen om de woorden “pond” en “ons”  af te schaffen: Dat lijkt iets aardiger te lukken doordat ze in het officiële taalgebruik niet meer voorkomen. Een winkelier mag geen “ons” bonbons meer aanbieden. Eigenlijk een beetje gek omdat iedereen weet dat “ons” een ander woord is voor 100 gram.

Het afschaffen van een woord is niet zo eenvoudig en…er moet iets anders voor in de plaats komen. Gisteravond deed iemand het voorstel om de uitdrukking “een mens van diversiteit” als alternatief te gaan gebruiken. Dat idee is ten dode opgeschreven. ik krijg het al niet eens mijn bek uit. Het “bekt” niet en maakt dus geen schijn van kans.

Beter zou het zijn om “allochtoon” ook eens van de positieve kant te bekijken. Er zijn vele migranten die zich in korte tijd ontwikkelen tot zeer waardevolle deelnemers aan onze samenleving. Daarvoor valt alleen maar waardering en bewondering te tonen, tenzij het een bankier is natuurlijk. En wanneer ben je geen allochtoon meer? Dat is pas het geval als je jezelf en als anderen je niet meer als zodanig zien.

Eén misvatting van gisteravond wil ik nog rechtzetten. In de VS zouden ze beter omgaan met buitenlanders dan bij ons. Dat is echte kletskoek. Negers zijn in de VS nog steeds buitenlanders en de VS zijn het enige land in de wereld waar je het woord “nigger” ongestraft kunt uitspreken. De VS hebben sinds de aanslagen op de twintowers vliegtuigen teruggestuurd, alleen omdat er een passagier was die geen ham wilde eten. Hoe schaf je het woord moslim af?

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.art1.nl/artikel/1376-De_definitie_van_allochtoon

www.relatie.blog.nl/gezin/2008/09/27/meer-relatiestress-voor-allochtoon

www.nivel.nl/oc2/page.asp?PageID=9587&path=/…/Allochtoon%20geen%20grootve

www.geenstijl.nl/paginas/mijnburen

www2.werkstuknetwerk.nl/uu/uu//229/thema.html

www.rutgersnissogroep.nl/…/Middelbaar_tot_hoger_opgeleide_allochtoon_vergelijkbare_problemen_met_s…

 

Integratie uit de gratie

De afgelopen weken heb ik op een andere site een aardig debatje gevoerd over integratie en assimilatie en alles waardoor mensen zoveel mogelijk op elkaar gaan lijken. Dat alles onder het mom van de foutieve gedachte dat alle mensen gelijk zijn. In mijn ogen zijn ze alles behalve gelijk maar wel gelijkwaardig. En gelukkig maar!

Vanmorgen werd ik nog eens gestijfd in mijn opvatting. Ik sprak een  Marokkaanse moslima van begin twintig. Zij vertelde mij dat ze haar inkopen veelal doet bij een Marokkaanse winkel, niet ver van haar huis. Nee, ze komt nooit in de Turkse winkel die even verderop is. Als Marokkaanse kijkt ze wel lekker uit!

Toen ik haar verhaal hoorde, moest ik ineens denken aan een gesprek dat ik ooit had gevoerd met een jonge Turkse. Zij is lid geworden van een politieke partij en ze is zelfs het jongste raaslid in mijn gemeente. Met haar jeugdig enthousiasme wil ze zich inzetten om allochtone vrouwen het huis uit te krijgen en meer van de wereld te laten genietn. Ik vond dat toen prachtig en ik vind het nog steeds schitterend. Dat meen ik echt.

Toch is er een vraag die mij toen al meteen te binnen schoot. Hoe zullen Marokkaanse, Somalische en andere vrouwen reageren als zij hen komt vertellen  hoe ze zich in onze samenleving moeten opstellen? Zullen zij  niet meteen roepen: “Jij Turkse, jij bent hier ook vreemd! Wie denk je wel dat je bent?” Zij was daarvoor niet bang en vond dat andere haar niet als Turkse moesten zien. Dat is mooi gedacht maar de werkelijkheid is anders. Dat bleek ook uit de woorden van mijn gesprekspartner van vanmorgen.

Als autochtonen spreken wij altijd heel gemakkelijk en snel over “allochtonen” en daarmee vergeten we we dat het gaat om mensen van ruim 100 nationaliteiten. Nationaliteiten die elkaar in het land van herkomst soms bestrijden of helemaal niet zien zitten. Nationaliteiten die elkaar belachelijk of minderwaardig vinden. Het is onbegonnen werk om hen aan te spreken op hun allochtone positie en te vergeten welke andere scheidslijnen er zijn. Mijn Marokkaanse gesprekspartner zal eerder in een Nederlandse winkel haar boodschappen doen dan in een Turkse of Somalische.

Nu heb ik daar eigenlijk best vrede mee. In de VS leven al honderden jaren talloze nationaliteiten grotendeels vreedzaam langs elkaar heen. Ze hebben een minimum aan gemeenschappelijke kenmerken zoals het spreken van Engels (niet eens allemaal), respect voor de nationale vlag en de plicht om in dienst te gaan.

Ook in Nederland zou het helemaal niet erg zijn als de diverse bevolkingsgroepen doodleuk langs elkaar heen leefden, ieder in de eigen cultuurkring. Daaraan zijn wel een paar voorwaarden te verbinden. Zo is het zaak dat groepen ook met respect langs elkaar heen leven. Bovendien moeten de groepsleden een gelijkwaardige kans maken een economisch bestaan op te bouwen. Niet gelijk maar wel gelijkwaardig. Die integratie? Die komt of komt niet maar in elk geval komt ze uiterst langzaam. Vreeemde culturen komen per jet en gaan te voet.

Wat mij betreft is de integratie uit de gratie. Dan kunnen we ook die belachelijke Islamdebatten afsluiten en het gewoon weer gaan hebben over onderling respect.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.blogger.xs4all.nl/bezinnen/articles/189922.aspx

www.reliflex.nl/article.aspx?ArticleId=288

www.coolegames.com/spelletjes/582-Hond+en+kat.html

www.kathalijnebuitenweg.hyves.nl/blog/11528229/Integreren_ho_maar/Dgtm

www.denieuwereporter.nl/?p=1513

www.gregoriusnekschot.nl/blog/index.php?title=ahmed_aamp_suhayb_tegen_assimilatie&more=1&c=1&tb=1

 

 

Ahmed Aboutaleb en de straatnaambordjes

Toen Ahmed Aboutaleb naar Nederland kwam, was hij 15 jaar. Hij verruilde door toedoen van zijn ouders het warme en droge Marokko voorhet koude, natte Nederland. Aangekomen op Schiphol verwonder hij zich over het platte landschap en het in zijn ogen vreemde gedrag van de mensen. Hij realiseerde zich ook dat dit zijn nieuwe vaderland zou zijn.

In zij geboortedorp was Ahmed altijd ezeldrijver geweest maar vermoedelijk zou hij het ooit gebracht heben tot wijze man van het dorp. Veel meer zat er ter plekke niet in. Nopu ja, wijze man is al heel; wat want je moet over visie, intelligentie en naastenliefde beschikken en kom daar nou nog eens om.

In Nederland kon hij naar school, iets waarva zijn ouders zich overigens niets aantrokken. Na de basisschool volgde de LTS en zo klom hij trede na trede omhoog. Ondertussen werd hij lid van de PvdA waar hij zich wonderwel thuisvoelde. Hij leerde ook vloeiend Nederlands spreken, een taal die hem tot op de dag van vandaag blijft verwonderen.

Ambitieus, intelligent, energiek en ijdel als hij was, klom hij naar de toppen van de Nederlandse samenleving waar hij een dik half jaar geleden eindigde in de positie van staatssecretaris van Sociale Zaken. Het einde is nog niet zicht. Zal hij ooit premier zijn? Wie weet.

Ahmed is een schoolvoorbeeld van geslaagde integratie, een succesvolle mix van eigen cultuur en cultuur van Nederland. Nu gaat dat lang niet alle Marokkanen, Turken en anderen uit ver weg gelegen landen zo gemakkelijk af. Natuurlijk, niet iedereen heeft dezelfde ambitie en intelligentie of hetzelfde taalgevoel. Sommigen krijgen na twintig jaar er met moeite woordjes uit als “goeiemiddag en goeienavond”. Niet genoeg moeite gedaan? Dat zou kunnen maar er speelt ook nog iets anders mee.

Vorige week bracht de meest volkse krant van Nederland een artikel over de massale inteelt in Turkse en Marokkaanse kringen en ook de gevolgen ervan. Die houden onder meer in dat er een sterk groeiende groep verstandelijk gehandicapten in Nederland ontstaat. Verstandelijke handicaps horen tot de gevolgen van inteelt. Dat was in het verleden vooral op het platteland van Nederland ook het geval en door wetgeving en maatregelen is daar in de vorige eeuw een halt aan toegeroepen.

Massa’s ongeregistreerde verstandelijk gehandicapten gaan op den duur een zware belasting vormen voor de samenleving. De Nederlandse overheid zal dus met maatregelen moeten komen om dit gevolg van een traditionele levenswijze tegen te gaan.  Dat betekent ingrijpen in tradities en levensstijl maar er is één troost: de Marokkaanse en Turkse overheid doet in eigen land niet anders.

Terwijl de tijd dringt, komt een mevrouw op een veel te hoge functie met een andere noodkreet. Zij wijst erop dat er veel minder vrouwen op straatnaambordjes in herinnering worden gebracht dan mannen! Deze gekte houdt dus nooit op, deze vorm van verstandelijke handicap blijft maar doorzeuren. Mij persoonlijk maakt het niets uit wat er op een straatnaambordje staat, als ik maar weet dat ik op de juiste plek ben. Het is te hopen dat Ahmed en zijn collega van volksgezondheid duidelijk zien waar de prioriteiten liggen. Welke traditie moet het eerst doorbroken worden, die van de inteelt of die van de straatnaambordjes? Je kunt nu eenmaal niet alles tegelijk doen. Nee, dat is nu juist één van de makken van deze tijd: we willen alles tegelijk doen en daardoor doen we alles maar half. Ik heb nog wel vertrouwen in een staatssecretaris die in elk geval zijn eigen integratie volledig voor elkaar heeft gekregen. 

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 Service

www.thebecompany.nl

www.wijkalliantie.nl

www.vandaalmeer.nl

www.slowmanagement.nl

www.hetkanwel.net

www.deburgerislos.medialab.hva.nl