Auschwitzcomité en de gemiste kans

 

De naam Auschwitz staat symbool voor één van de meest verschrikkelijke kampen uit de Tweede Wereldoorlog en de daaraan verbonden slachting onder de Joden. Nog jaarlijks worden de slachtoffers herdacht en voor de familie en overlevenden is dat een belangrijk moment. Ik heb er alle begrip voor.

En toch zit ik met die Van Bommelzaak in mijn maag. Ik kan me best voorstellen dat mensen met herinneringen aan Auschwitz of aan mensen die er zijn omgekomen, daaraan eer willen bewijzen. Aan de andere kant is zo’n herdenking toch ook een symbool voor het verzet tegen onrecht in de wereld. Vooral als latere generaties aan zo’n herdenking mee gaan doen, gaan er andere overwegingen meespelen. Dan gaat het er óók om de doorgaande lijn van het onrecht te laten zien. Barbaars gedrag van mensen onder elkaar is niet gestopt in 1945. Het zijn de oudere generaties waarvan het verdriet is verstikt en versteend.

Zeker, er zijn verschillen maar er zijn ook overeenkomsten. Door het onrecht van vandaag niet toe te laten tot het onrecht van gisteren, missen we met z’n allen een kans. Het lijkt erop alsof we oog hebben voor wat in het verleden is misdaan en vergeten hoe de geschiedenis zich herhaalt. 

Juist door inzichtelijk te maken dat er sprake is van een doorgaande keten van grof geweld, zou de mensheid tot introspectie en begrip van zijn of haar eigen onmacht en gebreken kunnen komen. Van Bommel met zijn strijd voor een vrije Palestijnse staat en een einde aan het Israëlische geweld zou juist een prachtsymbool zijn op de Auschwitherdenking. Terwille van de slachtoffers van nu, eerbied betonen aan de slachtoffers van toen. Een mooier, ruimhartiger en zinvoller gebaar is niet denkbaar.

Zeker, er zijn verschillen. De Joden van toen schoten niet met raketten op de huizen van niet-Joden. Het antisemitisme van de Nazi’s berustte op een welbewuste  uitbuiting van negatieve onderhuidse gevoelens. Dat is waar. Maar ook de stichting van Israël is geen schoolvoorbeeld van onbevangenheid en open en eerlijke maatschappelijke verhoudingen geweest. Al bij het allereerste begin zijn de splijtzwammen gezaaid, die tot op de dag van vandaag de partijen gescheiden houden. Ook toen was er veel sprake van irrationele motieven op basis van een duizenden jaren oude geschiedenis. Nee, de scheiding tussen schuld en onschuld is flinterdun en in veel opzichten is het slachtoffer dader geworden. Dat had een samenzang van Van Bommel en Auschwitzherdenkers kunnen duidelijk maken. Het is alweer een gemiste kans.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.aanbidding.net/levenslessen/articles/98/1/Omgaan-met-boosheid-en-onrecht/Page1.html

www.auschwitz.nl

www.sp.nl/partij/gekozen/harry.stm

www.terdiscussie.nl/index.php?showtopic=10824&pid=305390&mode=threaded&start=

De zweep erover

In het Britse parlement kent iedere fractie een tweedeling. Er zijn front- en backbenchers. De frontbenchers ondersteunen de officiële partijlijn. Bij de regeringspartij is dat dus de koers van het kabinet. De backbenchers zijn de bewakers van de ideologie. Zij staan kritisch tegenover de officiële koers van de fractie. De leiding van de backbenchers is in handen van de Chief Whip, de hoofdzweep. Hij voert de backbenchers aan in hun kritiek en maakt daarmee zelfs kans op het premierschap.

De Chief Whip is in Groot-Brittannië echt een begrip. In het verleden was er zelfs een sigarettenmerk dat die naam droeg. In Nederland en ook in Duitsland kennen we dat niet. Daar heerst de fractiediscipline, in wezen een absoluut ondemocratisch verschijnsel aangezien volksvertegenworodigers op persoonlijke titel worden gekozen. Zij zweren of beloven zelfs hun functie uit te oefenen “zonder last of ruggespraak”. De fractiediscipline is in wezen daarmee strijdig.

De vraag is wie de functie van de zweep moet uitoefenen als er zo weinig kritische geluiden uit de fractie naar buiten komen. De aangewezen instantie daarvoor is de pers maar die laat het de laatste jaren veelal lelijk afweten. Veel journalisten schrijven uitsluitend brave stukjes over voornemens, plannen, nota”s en notities en ze durven niet eens achter de coulissen te loeren. Daarmee verlagen ze zichzelf tot verlengstuk van voorlichters en zegslieden.

Ja, dan krijg volksvertegenwoordigers die klagen dat ze het zo druk hebben, zich voortdurend het vuur uit de sloffen lopen en ga zo maar door. Volksvertegenwoordigers ook die zelden of nooit onder het volk komen omdat ze druk doende zijn half begrepen documenten door te ploeteren.

Ik zou zeggen, journalisten, de zweep erover. Gun de mensen op het pluche geen rust en volg ze hinderlijk kritisch. Ga niet, bij wijze van alternatief, onderbuikgevoelens “uit den volke optekenen” als sensationele berichtgeving. Dat leidt tot niets. Nee, bij de politici en bestuurders moet je zijn. En politici…als het ergens jeukt, krabbel dan nog maar eens achter het oor bij de gedachte aan de fractiediscipline.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service 

www.parlement.com

www.debatforums.net

Obsessie rond de Koran

Wat is een obsessie? Volgens mij is dat een zelf gefabriceerd beeld van een begrip dat in werkelijkheid iets anders is. Je kunt geobsedeerd zijn door een vrouw die je dan allerlei eigenschappen toedicht die ze niet bezit. Ze wordt een droombeeld, een ideaalbeeld de vrouw die in alles precies met jouw eigen wensen overeenkomt. De desillusie zit achter de volgende deur.

Dat pakt altijd negatief uit. Je gaat achter zo’n vrouw aanhollen (oei grote fout), staat voor haar deur te wachten (fouter), probeert alles van haar te weten te komen (helemaal mis), gaat haar middenin de nacht bellen (echt ziek) en voor je het weet ben je een stalker (bijna gek). Straat-, buurt en stadverbod! En dat terwijl je (namaak)liefde zo groot was!

Een obsessie kan ook echt van meet af aan negatief zijn. Zo is er op wordpress.com, mijn digitale huismeester zal ik maar zeggen, een auteur actief die te laf is om zijn gezicht en naam te laten zien. Hij doet niet anders dan dagelijks gehakt maken van Islam en moslims. Hij ziet daarin de grootste ellende en bedreigingen van de wereld gecombineerd.

Natuurlijk, op een log mag je overdrijven, spotten en zelfs schelden, bij tijd en wijle. Het wordt ernstiger als je je eigen obsessies gaat verkondigen als de enige waarheid. Dan lijk je op Osama bin Laden.

Dat is gevaarlijk. Door elke zinswending uit de koran zo uit te leggen dat ze past in het zieke beeld dat je zelf hebt gefabriceerd, maak je jezelf tot een gevaarlijk en ongewenst fenomeen. Je woelt in negatieve gevoelens en doet een beroep op het allerlaagste in mensen. Dat is nu niet bepaald waarop deze samenleving zit te wachten. Het was ook de grote vergissing van Theo van Gogh en Hirsi Ali. De één is dood, de ander heeft asiel gevonden in de VS.

Het zogenaamde waarschuwen voor de spookbeelden die je zelf hebt opgeroepen, zou op een goede dag moeten stoppen. Je zou zelf moeten inzien dat het niet zo verder kan. Zelfs als je lijdt aan de meest verschrikkelijke atheïstische grootheidswaanzin, dan nog zou je over de benodigde zelfdiscipline moeten beschikken. “Politiek incorrect” is goed maar op den duur wordt het incorrecte politiek.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.morpheus-emotionele-bevrijding.com

Scheuren

Vanmorgen vroeg is de halfbroer van Saddam Hoessein opgehangen. Geen frisse jongen hoor, hij had veel op zijn kerfstok. Bij zijn ophanging is er weer eens iets mis gegaan.

Normaal gesproken zorgt een strop voor een gebroken nek. Dat gebeurde nu niet. Het hoofd van Al Tikriti werd van zijn romp gescheurd. Dat is weer eens iets anders. Ik denk dat George Bush zulke anecdotes bewaart om aan zijn  kleinkinderen te vertellen voor het slapen gaan.

De ranzige details zal ik voor- en tegenstanders besparen ook al was ik één van de weinigen die de plaatjes mocht zien. Dankzij mijn Bagdadconnection krijg ik nog wel eens wat informatie. Wie echter zelf de ervaring wil hebben, moet zijn been eens in het mechanisme van een vuilniswagen steken. Voor de liefhebbers van SM en misschien wurgseks is dat waarschijnlijk wel lekker.

Barbaars? Welnee, zo’n ontheiliging van alles wat menselijk is, is met het woord barbaars veel te zachtaardig uitgedrukt.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

service

nl.wikipedia.org (vierendelen) 

Wat krijgen we nou?

Naar aanleiding van mij laatste column van gisteren zijn er nog al wat vragen binnengekomen. Wat was dat voor masker? Wat had het met lijkenpikkers te maken? Het antwoord luidt: het masker is een Afrikaans hyenamasker. Hyena’s zijn lijkenpikkers die alleen tanden en kiezen versmaden.

Begrijp me goed, ik heb niets tegen die diertjes, alleen tegen de mensen waarvoor ze symbool staan. Zoals John de Mol. Nu kreeg ik op mijn column ook kritiek. Ik zou afgunstig zijn en die man zou heus wel zijn capaciteiten hebben. “Anders had hij niet zoveel succes gehad.”

Ik heb dat argument eerder gehoord en het is een bewijs uit het ongerijmde. Natuurlijk heeft hij capaciteiten. Het is wel de vraag of het capaciteiten zijn  die we willen. Ik ken tal van mensen die in hun streven zeer succesvol waren maar die ongewenste effecten teweegbrachten. Een voorbeeld? Om in de hedendaagse trend van vergelijkingen te blijven: Adolf Hitler, Holleeder of Osama bin Laden. Succes valt hen niet te ontzeggen. Vanuit hun standpunt bezien hebben ze, in elk geval gedurende een bepaalde tijd, veel bereikt. Tal van mensen hebben tegen hen opgezien vanwege dat succes.

Oeps! Heb ik nu beweerd dat John de Mol te vergelijken is met Adolf Hitler? Natuurlijk is hij dat. Je kunt mij of Moeder Theresa ook vergelijken met Hitler. Het is alleen maar de vraag hoe de vergelijking uitvalt. Ik heb niet beweerd dat John de Mol een soort Adolf Hitler is. Ik heb alleen betoogd dat succes niet zoveel zegt over de kwaliteit van capaciteiten.

Persoonlijk schat ik de capciteiten van John de Mol hoog in als het gaat om handig gedoe met geld. Op het instemmen met absurde en bizarre ideetjes schat ik hem ook heel hoog in. Als het gaat om grensverleggend optreden op het gebied van vunzigheid niet minder.  Voor wat betreft creativiteit en breed inzicht ken ik hem een vermogen van 75 op de schaal van het IQ toe. Op de schaal van moraliteit belandt hij op een punt ver beneden nul.

Tja, het viel te verwachten dat een zo eenzijdig gerichte persoonlijkheid het goed zou doen in deze tijd. John de Mol weet dat zijn eigen onbenul wordt gedeeld door een groot kijkerspubliek en dat is het enige wat er toe doet.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

Talpa_kijkcijfers_maandag.xml

http://www.talpafan.nl