Vandaag las ik het verhaal van een christelijk fundamentalistische Cornelia die vond dat de Heilige Geest ons moest beschermen tegen het Islamitische gevaar. Och jee, je ruikt het al op een afstand, daar kwam ook weer de Joods-Christelijke waarden en normen rimram om de hoek kijken. Conelia mag door de paus heilig worden verklaard want zij ziet dingen die met de beste wil van de wereld nergens te ontdekken zijn. Joods-Christelijke verbondenheid! Volgens mij gaat die niet verder dan een bordje shoarma.
Dat er zoiets als een Joods-Christelijke cultuur of een Joods Christelijk waarden- en normen patroon zou bestaan, beweegt mij afwisselend tot uitbundige lach- en huilbuien. Het is de lariekoek van Geert Wilders die dit soort terminologie in de wereld helpt. Vandaag hoorde ik één van zijn aanhangers vragen om de opheffing van het Europees Parlement. Als dat Joods-Christelijke waarden en normen zijn, dan zou ik willen voorstellen Duitsland op te delen in een westelijk en een oostelijk deel. En wat dacht Wilders van de restauratie van het Habsburgse keizerrijk? Tenslotte heeft bij Wenen een belangrijke slag gewoed die de Turken, en dus de moslims, tegenhield.
Zeker, aan onze samenleving liggen Joodse, Griekse en Christelijke waarden en normen ten grondslag maar dat betekent niet dat er een soort gemeenschappelijk patroon of een vorm van eclectische cultuur op zou zijn gebaseerd. Daar komt nog bij dat het Christendom oorspronkelijk een Joodse sekte was en dat alleen door herrie ook niet-Joden het voorrecht kregen er lid van te worden.
Laten we het allemaal nog eens onder het vergrootglas leggen. In de Oude Testament wordt de komst van de Verlosser, de Heiland, aangekondigd. De religieuze plaats of historische betekenis die deze figuur uiteindelijk zou krijgen, wordt niet duidelijk. De Heiland zou de zonden van de mensen op zich nemen maar of hij daarme ook in de harten van de mensen gesloten zou worden, blijft buiten beschouwing. Deze aankondiging is in wezen de enige verbinding tussen het Oude en het Nieuwe Testament.
Voor het overige getuigt het oudere boek uitsluitend van moord en doodslag en van een wrekende God. Het oudere boek is niet gebaseerd op een geloof van liefde maar op één van angst. Oog om oog valt niet te rijmen met “de andere wang toekeren”. De band tussen de Joodse en Christelijke geschriften is dan ook flinterdun. Het Oude testament en daarmee de Tora vertoont veel meer overeenkomsten met de Koran dan met het Nieuwe Testament.
Als er al een levensovertuiging bestaat die aansluit bij het Christendom, dan is dat het Boeddhisme. De treden omhoog naar een beter leven zijn te vergelijken met de zelfreiniging die de RK-kerk kent in de vorm van de biecht. Het protestantisme kent de individuele band met het hogere zijn, i.c. God, een belangrijker plaats toe dan het katholicisme en daar ligt ook een verband met het Boeddhisme.
Het Joods-Christelijke samengaan is een mythe. Tot mei 1945 leefden Joden en Christenen in Europa vrijwel volledig gescheiden al deden zij wel zaken met elkaar. Over en weer bestonden tal van vooroordelen en het onderlinge imago was al eeuwen slecht zoals blijkt uit termen als “jodenstreek”en “voddenjood”. In de tweede Wereldoorlog heerste in Nederland een wijdverbreide opvatting dat “die Rotmoffen met hun Rotpoten van onze Rotjoden moesten afblijven”. Joods-Christelijke waarden en normen! De Joden woonden ook vaak in al dan niet gesloten ghetto’s. Niks gezamenlijk waarden- en normenpatroon, niks gezamenlijke cultuur. Over de eeuwen die daaraan voorafgingen, hoeven we het hier liever niet te hebben. De wijze waarop Oost-Europese “Christenen” omgingen met Joden, toont, aardig gezegd, geen vorm van een gezamenlijk waarden- en normenpatroon. Het woord pogrom is niet voor niets van Russische herkomst. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Gewoon integratie door segregatie en in sommige landen was het geregeld moord en doodslag.
De term Joods-Christelijk is een verzinsel van een verkeerd begrepen cultuurhistorie en bedoeld om de tegenstand tegen de Islam op alle fronten te mobiliseren. Vanuit het paranoïde gevoel dat onze samenleving islamiseert, moet er worden gevochten tegen het gevaar van iets dat zelfs door sommigen als “woestijnnazisme ” wordt getypeerd. Dat gaat volkomen voorbij aan de historische functie van de Islam als ordenaar en brenger van recht in een periode van volslagen chaos en verloedering van de Arabische wereld, de tijd waarin Mohammed leefde.
Joden en Christenen delen geen waarden behalve de heilige overtuiging dat hun eigen god de enige ware is. Die overtuiging hebben moslims ook. Ergens las ik dat de Joods-Christelijke waarden “vergeving, vrijheid, rechtvaardigheid en hoop” zouden zijn. Ik eet mijn hoed op als ik daarover iets in het Oude Testament lees. Ik word kanibaal als ik van die waarden iets ontdek in de uitingen van de partij van Wilders.
Het feit dat Joden en Christenen in het westen eeuwenlang volslagen naast elkaar hebben geleefd totdat er een zekere integratie ontstond, geeft te denken. Ik durf te pleiten voor moslimscholen, moslimtheehuizen en moslimverenigingen en ongemengde wijken en buurten. Wie vanuit zijn eigen cultuur kennis kan maken met andere culturen, zal dat veel gemakkelijker doen. Eerst moet er veiligheid zijn en het vertrouwen geaccepteerd te worden. Dan volgt de toenadering. Zo zit het leven in elkaar. Maar ook van een Islam-Christelijke waarden en normenpatroon zullen we nooit kunnen spreken. Cultrele groepen zullen eeuwenlang hun eigenheid behouden. Het streven moet gericht zijn op vreedzame coëxistentie. De echte integratie verloopt druppelsgewijs en naarmate er minder conflicten zijn, gemakkelijker.
Tot sterkte,
Service
.
Politiek 