Actie “Pluk ze” heeft succes

Vandaag heb ik de opgaven voor mijn belastingaangifte over 2006 afgerond. Lekker vlot hè? Eerlijk gezegd kan het me niet zoveel schelen, zolang de zaak maar rond is binnen de uitgestelde termijn die de consulent heeft anagevraagd. Aan de andere kant deed ik dat vroeger wel wat sneller, in twee zondagmiddagen was ik door de hele ellende heen.

Zolangzamerhand begin ik me wel af te vragen waar al dat belastingbetalen eigenlijk goed voor is. Bij elke boer of scheet die ik aan de overheidsbalie laat, moet ik kostendekkende tarieven betalen. Wat is dat nu voor flauwekul? Ik heb toch al belasting betaald? Ja, als het gaat om diensten die de overheid voor anderen verricht, dan kan ik me er nog iets bij voorstellen. Maar voor de rest…die kostendekkende tarieven moeten eruit of…een deel van de belastingen. In wezen zijn kostendekkende tarieven niets anders dan een verkapte belastingverhoging.

Daarbij komt dat mijn  hele wezen zich steeds meer gaat verzetten tegen de besteding van al dat geld. Er zitten een paar honderd man in Afghanistan en tot voor kort ook in Irak te niksen en in elk geval doen ze er niets dat nut heeft. Het Talibantuig loopt zolangzamerhand zelfs rond met materiaal dat van mijn geld is betaald. En dat allemaal in naam van de zogenaamde vredesoperatie. Ik kan  hier opnieuw een hele lijst van dat soort onzinnige acties opnoemen die tot niets hebben geleid, maar dat heb ik al zo vaak gedaan. Wat te denken bijvoorbeeld van Unifil dat totaal effectloos heeft gepatrouilleerd op de grens van Israël en Libanon. Ze schieten mekaar nog meer verrot dan vroeger.

Dat is één. Verder wil ik af van die idiote investeringen in de topsport. Breedtesport is wat mij betreft prima maar het ongelimiteerde subsidiëren van andermans hobbyisme, daar gruw ik van. Er is niemand die mijn boeken subsidieert en die getuigen van minstens zoveel  inspanning als al dat gezweet en gestink in doucheruimten.

In de derde plaats wil ik absoluut dat er nu eens wordt geïnvesteerd in openbaar vervoer en dat de overheid ophoudt met die meer dan psychotische asfaltverslaving. Het gedonder over de Antillen moet ook maar eens afgelopen zijn. Dat worden gewoon zes gemeenten van Nederland, punt uit. Niks referenda, inspraak en overleg. En gaan ze schieten, nou dan mag Hugo Chavez de zooi hebben.

Ten vijfde, moet de zorg weer gewoon een overheidstaak worden. Die verzekeraars horen teruggeschopt te worden in hun hol want ze maken er alleen maar een melkkoe van. Weg met die artsen met de euro’s tussen de billen. Eens even kijken … o ja de bemoeizucht van de overheid met het onderwijs mag vanaf vandaag stoppen. Salarissen betalen en gebouwen beschikbaar stellen, een eindtermenoverzicht mag ook nog en voor de rest: de school mag school zijn.

Nou, we schieten al aardig op. Daarnaast ben ik van mening dat de gemeente de belasting hoort te innen binnen centraal vastgestelde marges. Gemeenten staan vervolgens een deel van de inkomsten af aan de overige bestuurslagen. Zo worden de verhoudingen weer duidelijk.

Waarom ik me daar nu ineens zo druk over maak? Vanwege die aangifte? Ook, maar vandaag hoorde ik dat de moeder van een oude vriendin van ons op een verschrikkelijke manier kinds aan het worden is. Ze is lastig, uitgesproken vervelend en houdt mensen tijdenlang bezig met klachten die op niets berusten. Haar huisarts zou haar en zijn eigen vrouw willen vergitigen en dat soort waanverhalen. 

Kijk, in plaats van een beetje gereedschap uit te reiken aan de terroristen van de Taliban, zouden onze jongens en meisjes beter iets kunnen doen tegen oude mannen en vrouwen die “wat afwzeig en opstandig” beginnen te worden”. Daar voorkom je pas terreur mee! En voor alle duidelijkheid: ik ga over een paar jaar naar het buitenland dus van mij zal niemand last hebben, tegen die tijd tenminste.

Om dat te verwezenlijken heb ik een plan. Binnenkort ga ik bij het openbaar Ministerie sterk de indruk wekken dat ik een moord heb begaan. Ik word tot twaalf jaar gevangenisstraf veroordeeld want die uitgesproken sukkels van het OM trappen overal in als ze maar van een zaak af zijn. Vervolgens zorg ik ervoor dat blijkt, dat ik het nooit gedaan kan hebben. Na vijf jaar word ik vrijgesproken en dien ik een claim in voor geestelijke schade, gebrek aan inkomsten en vernieitiging van mijn reputatie. Nou, als ik dat heb gedaan, kan ik pas echt comfortabel met pensioen. Ja zeker, zo prop ik een berg belastinggeld in mijn binnenzak. Wie zal het me kwalijk nemen? Eindelijk gerechtigheid. Het staat bij mij bekend als de actie “Pluk ze”.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.nederlandkritisch.nl

www.libertarian.nl

Het mislukte biertje van Bush

Ooit had ik een goocheldoos. Ik was gek op goochelen en keek mijn ogen uit als, de nu al lang vergeten, Fred Kaps zijn kunsten uithaalde. Dat wilde ik ook. Mensen om de tuin leiden! Het ging me nog behoorlijk goed af ook, dacht ik. Hoewel ik nooit een kampioen vingervlugheid ben geweest, zaten vriendjes, broer, ouders, ooms en tantes, allemaal te kijken van mijn kunsten. Ik hield ze toch maar mooi voor de gek. Of was het andersom? Hadden ze misschien al lang door hoe onhandig ik met al die spullen aan het worstelen was? 

Wie zal het weten. In elk geval heb ik het goochelen al lang afgezworen en ben ik overgegaan tot toveren. Het verschil tussen goochelen en toveren wordt bepaald door de werkelijkheid. Goochelen is flauwekul, toveren maakt wezenlijk verschil in de wereld. Hans Klok kan het niet, Harry Potter wel. Toveren eist offers van lichaam en geest.

Goochelen berust op imago, een schijnvertoning, de vaardigheid om iemand een rad voor de neus te draaien. Het is het vak van de marketingcommunicatieman of vrouw. Hij of zij  spuit (laat spuiten)  een wrak in een mooie kleur, klopt de butsen eruit, poetst hem zorgvuldig op en…wij vinden zo´n ding intimiderend lekker en kopen een toekomstige berg roest. Ja, imago daar draait veel om in onze tijd en het medicijn voor een slecht imago is communicatie. Die boodschap is ook bij politiek en bestuur goed overgekomen.

Laat ik eens kijken naar het nieuws van vanmorgen. De Ge8e afgevaardigden in Heiligendamm hebben iets met elkaar afgesproken. Ze zullen serieus overwegen om in 2050 de uitstoot van CO2 te halveren. Kijk, dat is imago. Imago zoals de marketingspecialist het graag heeft. Het lijkt iets maar het stelt helemaal niets voor. Goed voor de verkoop. Wie er het dichtst met zijn neus op staat, gelooft er in.

De eeuwige ooggetuige. Die zal het toch wel bij het rechte eind hebben? Als historicus heb ik een ingegroeid wantrouwen tegen de ooggetuige. Wie met zijn neus op een gebeurtenis staat, ziet de context niet, past het in zijn of haar eigen referentiekader in en zo wordt een gebeurtenis tot een verfomfaaid verhaal omgegoocheld. Het is de historicus die in het zweet zijns aanschijns moet toveren totdat de werkelijkheid weer tevoorschijn komt, bedolven als zij was onder het vermaleldijde imago.

Wat een inleiding! Gisteravond was in de raadscommissie onder meer het vrijwilligerswerk aan de orde. Er zijn te weinig jongelui die hun handjes willen laten wapperen zonder betaling. Volgens de hedendaagse vrijwilligers komt dat door een slecht imago van het vrijwilligerswerk. De ooggetuigen aan het woord dus. En jawel hoor, de marketingspecialist in de commissie kwam met de oplossing. Goede communicatie was er nodig. Dus als ik luie, lapswanzerige pubers ga vertellen hoe leuk het is om oude vrouwtjes in hun rolstoel voort te duwen, dan laten ze zich wel verleiden?

Ik dacht het niet. Communicatie is misschien wel een deel van het medicijn maar zeker niet de volledige pil. Vrijwilligerswerk lijdt niet in de eerste plaats aan een imagoprobleem. Dat zou trouwens elke individuele vrijwilliger ook in een kwaad daglicht stellen en daaraan wil ik niet meewerken. Het lijdt wel aan gebrekkige referentiekaders, zo lijkt me. Ik vraag me af of kinderen niet veel te weinig sociaal worden opgevoed. Of ze misschien van niemand krijgen voorgeleefd hoe je betrokken kunt zijn bij de samenleving. In plaats daarvan krijgen ze volop de kans om als gnomen in het duister achter de computer te zitten, te chatten en met wildvreemden adembenemede, virtuele avonturen te beleven. Daarvoor hebben ze niemand nodig. Imagoprobleem, communicatie! Ga toch weg!

Natuurlijk is het goed als politici luisteren naar deskundigen en  simpele zielen uit de bevolking zoals ik. Ik vind dat die nuttige informatie niet het enige mag zijn om te komen tot een analyse. Gemakkelijk, dat is het wel maar tot een oplossing zal het niet leiden. Maar ja, ook de politicus zoekt graag naar een glanzend imago en daarom zal de ene schijnoplossing de andere nog wel even blijven volgen.

Gelukkig is het niet zo moeilijk om een onzinnig imago binnen de kortste keren ook door te prikken. Vanmorgen op het nieuws was goed te zien dat George Bush zelfs het inschenken van een pilsje nog niet tot een goed einde kan bregen. Dag imago van Texaanse Zilverrug! Angela Merkel, die er waarschijnlijk veel meer kaas van heeft gegeten, zag het gebeuren en hield haar mond. Ze heeft een goed imago nodig bij George.  Ik was er ooggetuige van.   

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.flexmens.org

www.hofnet.nl

Ge8e vrienden

18.jpg

Sinds ik van mijn ouders de deur uit mocht om daarna ook echt achter de horizon te verdwijnen, ben ik aan het reizen geweest. In het begin ging het met de brommer net even “bie Enschede de grenze euver” om dan naar Bad Bentheim en omstreken te vertrekken. Soms deed ik dat ook op de fiets met of zonder lieflijk gezelschap, het was allemaal prachtig. Later werd het vliegtuigen- en autowerk. Mijn allereerste panoramische uitzicht vanuit het vliegtuig over het Parthenon staat in mijn geheugen gegrift.

In de loop van de jaren heb ik mij tot wereldburger ontwikkeld. Dat wil zeggen dat er weinig plaatsen op aarde zijn waar ik me niet thuis voel. Ik hoop nog een reis naar de zuidpool te maken maar om onverklaarbare redenen is dat godsgruwelijk duur. De wereld is mijn speelterrein geworden en even zo goed werd mijn eigen gemeente een belangrijk werkterrein. Hoe dan ook, ik was al geglobaliseerd voordat de vermaledijde G8 bestond.

Nu is die G8 een monstrum, een incestueus oncontroleerbaar gezelschap dat op een afgrijselijke wijze roert in het heksenpotje van de toekomst der mensheid. Griezelig en groezelig discussieert het groepje met allerlei psychosen uitgeruste middelmatige denkers zich over het lot van zes miljard soortgenoten. Meestal komen er ruzies en oorlogen uit voort. Heel fijn! Overigens, met Angela heb ik wel medelijden. Je zult maar zo’n zooitje over de vloer krijgen!

Kortgeleden sprak een wat minder observatief ingestelde blogger dan ik dat de jongeren die in Heiligendamm protesteren tegen de G8 vechten tegen windmolens. Hij noemde ze Don Quichots. Dat lijkt mij wat kort door de bocht. Zoals ik eerder anagaf zijn het vooral de sappelende en ploeterende kleine mannetjes en vrouwtjes die er de nadelen van ondervinden. Dat probeerde Don Quichot altijd te voorkomen. Bovendien doet mijn confrere blogger net alsof de globalisering iets is dat wij maar over ons heen moeten laten komen. Alsof wij het lijk zijn waarmee de necrofiel zijn uitspattingen beleeft.  Nee, zo zit het niet.

Ik verzet mij tegen die onvermijdelijkheid. Ze heeft ook een rol gespeeld bij de opkomst van de kompjoeter waarvan niemand eigenlijk iets beter is geworden. Al vele jaren geleden, toen mijn opponent nog een korte broek was, werd er geroepen dat de opkomst van de digitalitijd niet te stoppen was. Alsof het over een zelfstandig handelend en denkend wezen ging of liever nog: over een natuurverschijnsel. Nee, de gemoedstoestand die ons ertoe brengt om te zeggen “dat iets niet te stoppen is” zorgt ervoor dat iets niet te stoppen is. Dat is jammer want vaak zou het beter zijn om zulke ontwikeklingen bijtijds tot staan te brengen. het kan veel leed voorkomen, zoals kinderporno op het web en zie maar. Ik verzet me niet alleen tegen die hersenloze lijdzaamheid, ik gruw ervan.  

Het is namelijkw el degelijk de vraag hoe die globalisering er uit ziet en tot op heden ben ik daar weinig optimistisch over. Nu word ik sowieso al niet optimistisch als George Bush ergens zijn mond over open doet maar ook de hele boudoirerie rond de bijeenkomst in Heiligendamm geeft zeker te denken.

Net als bij de Europese Unie beginnen de dames en heren `wereldleiders` (die in mijn ogen allesbehalve wéreldleiders zij) aan de verkeerde kant van het touwtje. Het beginpunt ligt bij de economie en dat zou niet moeten. De wereld zegt de mensen niets. Er zijn zelfs mensen in de wereld die niet eens weten inw elk land ze wonen. Soms is dat bovendien terecht omdat ze vandaag in het ene en morgen in het andere land verblijven met geiten en herdersstaf.

Wie wil globaliseren, moet beginnen met een culturele kennismaking. Op die manier krijgt iedere betrokkene het gevoel dat hij iets voorstelt in een wereld waarin hij of zij samen met anderen moet werken en leven. Als het alleen maar om geld en welvaart gaat, blijft het hommeles. Niet voor niets is de EU in de ogen van velen een fiasco. De Europese Commissie noch de nationale overheden hebben ook maar íets gedaan om te laten zien hoe mooi die unie is. De euro? Laat me niet lachen! Dat omwisslen aan de grens ging me altijd heel goed af en prijsvergelijkingen kon ik vroeger ook al heel goed maken.

Nu hadden de wreldleiders aan de ontwikkeling van de EU een voorbeeld kunnen nemen. Ze hadden kunnen denken dat globalisering zonder cultureel fundament tot niets zou leiden maar die kans hebben ze voorlopig voorbij laten gaan. De oorzaak daarvan kan hun beperkte denkvermogen zijn. Nog annemelijker is dat zij de hete adem in de nek voelen van het internationale bedrijfsleven. Een wereldunie op economisch belang is vooral in het belang van zonsverduisterend grote economische organisaties.

Ja, arme maar ook ietwat simplistische opponent, daar sta je dan met je flinterdunne opmerking dat de demonstranten Don Quichots zijn. Zij mogen dan de verkeerde aanpak volgen, ze vormen wel de symptomen van een ziekte die onze samenleving van binnenuit bedreigt. Die ziekte heet “vervreeemding” en zoals gebruikelijk weigeren degenen die haar zouden kunnen genezen elke ingreep.

In kaders van gewapend beton ingemetseld gaan zij maar voort met ontwikkelingen die zij in hun beperkte voorstellingsvermogen hebben uitgestippeld. De kloof wordt wijder en waartoe dat zal leiden? Vraag het Robespierre of wat mij betreft Lenin. Er valt nog heel veel te doen aan die “onvermijdelijkheid” van globalisering. Ja zeker, wij zullen wereldburger zijn maar de vraag is via welke weg dat wordt bereikt. Tot op heden staat de temperatuurmeter op 10 graden onder nul dankzij prikkeldraad en helikopters waarmee de familie “Pluche” zich afschermt van degenen die zij vertegenwoordigt.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.spunk.nl

www.exto.nl

www.frontpage.fok.nl