Het mislukte biertje van Bush

Ooit had ik een goocheldoos. Ik was gek op goochelen en keek mijn ogen uit als, de nu al lang vergeten, Fred Kaps zijn kunsten uithaalde. Dat wilde ik ook. Mensen om de tuin leiden! Het ging me nog behoorlijk goed af ook, dacht ik. Hoewel ik nooit een kampioen vingervlugheid ben geweest, zaten vriendjes, broer, ouders, ooms en tantes, allemaal te kijken van mijn kunsten. Ik hield ze toch maar mooi voor de gek. Of was het andersom? Hadden ze misschien al lang door hoe onhandig ik met al die spullen aan het worstelen was? 

Wie zal het weten. In elk geval heb ik het goochelen al lang afgezworen en ben ik overgegaan tot toveren. Het verschil tussen goochelen en toveren wordt bepaald door de werkelijkheid. Goochelen is flauwekul, toveren maakt wezenlijk verschil in de wereld. Hans Klok kan het niet, Harry Potter wel. Toveren eist offers van lichaam en geest.

Goochelen berust op imago, een schijnvertoning, de vaardigheid om iemand een rad voor de neus te draaien. Het is het vak van de marketingcommunicatieman of vrouw. Hij of zij  spuit (laat spuiten)  een wrak in een mooie kleur, klopt de butsen eruit, poetst hem zorgvuldig op en…wij vinden zo´n ding intimiderend lekker en kopen een toekomstige berg roest. Ja, imago daar draait veel om in onze tijd en het medicijn voor een slecht imago is communicatie. Die boodschap is ook bij politiek en bestuur goed overgekomen.

Laat ik eens kijken naar het nieuws van vanmorgen. De Ge8e afgevaardigden in Heiligendamm hebben iets met elkaar afgesproken. Ze zullen serieus overwegen om in 2050 de uitstoot van CO2 te halveren. Kijk, dat is imago. Imago zoals de marketingspecialist het graag heeft. Het lijkt iets maar het stelt helemaal niets voor. Goed voor de verkoop. Wie er het dichtst met zijn neus op staat, gelooft er in.

De eeuwige ooggetuige. Die zal het toch wel bij het rechte eind hebben? Als historicus heb ik een ingegroeid wantrouwen tegen de ooggetuige. Wie met zijn neus op een gebeurtenis staat, ziet de context niet, past het in zijn of haar eigen referentiekader in en zo wordt een gebeurtenis tot een verfomfaaid verhaal omgegoocheld. Het is de historicus die in het zweet zijns aanschijns moet toveren totdat de werkelijkheid weer tevoorschijn komt, bedolven als zij was onder het vermaleldijde imago.

Wat een inleiding! Gisteravond was in de raadscommissie onder meer het vrijwilligerswerk aan de orde. Er zijn te weinig jongelui die hun handjes willen laten wapperen zonder betaling. Volgens de hedendaagse vrijwilligers komt dat door een slecht imago van het vrijwilligerswerk. De ooggetuigen aan het woord dus. En jawel hoor, de marketingspecialist in de commissie kwam met de oplossing. Goede communicatie was er nodig. Dus als ik luie, lapswanzerige pubers ga vertellen hoe leuk het is om oude vrouwtjes in hun rolstoel voort te duwen, dan laten ze zich wel verleiden?

Ik dacht het niet. Communicatie is misschien wel een deel van het medicijn maar zeker niet de volledige pil. Vrijwilligerswerk lijdt niet in de eerste plaats aan een imagoprobleem. Dat zou trouwens elke individuele vrijwilliger ook in een kwaad daglicht stellen en daaraan wil ik niet meewerken. Het lijdt wel aan gebrekkige referentiekaders, zo lijkt me. Ik vraag me af of kinderen niet veel te weinig sociaal worden opgevoed. Of ze misschien van niemand krijgen voorgeleefd hoe je betrokken kunt zijn bij de samenleving. In plaats daarvan krijgen ze volop de kans om als gnomen in het duister achter de computer te zitten, te chatten en met wildvreemden adembenemede, virtuele avonturen te beleven. Daarvoor hebben ze niemand nodig. Imagoprobleem, communicatie! Ga toch weg!

Natuurlijk is het goed als politici luisteren naar deskundigen en  simpele zielen uit de bevolking zoals ik. Ik vind dat die nuttige informatie niet het enige mag zijn om te komen tot een analyse. Gemakkelijk, dat is het wel maar tot een oplossing zal het niet leiden. Maar ja, ook de politicus zoekt graag naar een glanzend imago en daarom zal de ene schijnoplossing de andere nog wel even blijven volgen.

Gelukkig is het niet zo moeilijk om een onzinnig imago binnen de kortste keren ook door te prikken. Vanmorgen op het nieuws was goed te zien dat George Bush zelfs het inschenken van een pilsje nog niet tot een goed einde kan bregen. Dag imago van Texaanse Zilverrug! Angela Merkel, die er waarschijnlijk veel meer kaas van heeft gegeten, zag het gebeuren en hield haar mond. Ze heeft een goed imago nodig bij George.  Ik was er ooggetuige van.   

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.flexmens.org

www.hofnet.nl

Jerommeke, de achterlijke autonomen en de gluiperige globaliseerders

Sorry Marlous, ik heb van je gejat. Alleen maar een idee en geen fiets en bovendien zeg ik het nog eerlijk ook. Het kwam me zo goed uit. Jatten is een soort wereldwijd cultuurgoed geworden en het mag ook wel zolang je er maar een goede smoes voor hebt.

Kijk nu eens naar de “Autonomen”. Hun autonomie berust vooral op het zelfbedachte recht op vernietiging van andermans eigendommmen. Niet de grote internationals of de wereldleiders hebben van hen het meeste te lijden. Nee, het zijn de kleine, sappelende,  zwoegende winkeliers en ondernemers die letterlijk met de brokken zitten. Het is ook de “oppassende burger” (wat dat dan ook moge zijn) die er last van ondervindt. En verbaasd over zoveel tegenwerking van alle kanten, probeert hij of zij de eigen verantwoordelijkheid te nemen. Die wordt overigens wel door een gummiknuppel uit handen geslagen.

De “Autonomen” strijden tegen de globalisering, die dezer dagen weer eens vorm krijgt in de bijeenkomst van de allermachtigsten der aarde. Nou ja, machtig… het zijn ook maar zielige, zeurpieterige zeikerds, hoor. Compleet met jeuk aan de kont, urineleiderproblemen, maagzweer en aambeien (een aandoening die veroorzaakt wordt door het veelvukldig zitten op pluche). Heel die jeukerige  jetset wordt afgeschermd door politiemensen, blokkades, pantserwagens en al die andere symbolen van vrijheid, democratie, transparantie en participatie. Alleen het schuurpapier wordt doorgelaten, tegen de jeuk.

Wie het zich allemaal ziet afspelen, krabt  zichzelf onvermijdelijk achter het oor. Zou één van die zeurende zeikerds wel eens bij zichzelf te rade gaan en zich afvragen wie hij of zij eigenlijk vertegenwoordigt? Wie het goed meent met “het volk”, zou zich toch niet zo hoeven afschermen? Hij zou bejubeld en verafgood moeten worden. Het zou er uit moet zien als een paus die nieuwe heiligverklaringen uitspreekt.

“Wir sind das Volk” scandeerden de Oostduisters aan de vooravond van de val van de Muur. De communistische leiders waren vergeten wie het volk eigenlijk was en zagen zichzelf, dikgebuikt en wel, als de intellectuele voorhoede van de armzalige massa die ze zelf verder naar de verdommenis hadden geholpen. De G8 is niet meer dan het Politbureau van het “Vrije Westen”. Terwijl zij nog de laatste kaviaar met champagne opboeren, brult de massa buiten “Wir sind das Volk”. 

Ondertussen krijgen megalomane bedrijven volop de kans om elkaar op te slokken en daarbij met budgetten te smijten waarmee de honger in Afrika en de oorlog in Darfur in één klap tot een eind gebracht kunnen worden. Economische groei! Get lost! Er is trouwens nog nooit een bewijs gevonden voor de positieve uitwerking van bedrijfsconcentraties op de economie. Alleen de hijgerige peterpauldevriesachtige hebzuchtigen spinnen er garen bij.

Onder het mom van individualisering en particulier ondernemerschap krijgt een reeks van zelfbedachte mega-ondernemingen volop de kans om te spelen met nationaal gevoel, werkgelegenheid en sociale samenhang. Langzaamaan nemen mastodontische organisaties (bedrijven kun je het niet meer noemen) de plaats in van nationale staten. Democratische controle 0, belangstelling voor sociale cohesie en milieu 0, uitsluitend gericht op het vullen van de eigen, bodemloze maag. De inhoud daarvan wordt afgeschermd door kapitaalvretende afweersystemen, raketschilden genaamd, want de monsters zijn desnoods bereid elkaars maag leeg te vreten. Dat moet je zien te voorkomen.

Ik zou hier in kunnen gaan op de absurditeiten rond ABN Amro maar dat kost me gewoon teveel tijd en plaats. Wie het horen wil, komt maar met me praten. Wat zeker is, is dat we van de drogreden van economsiche groei  af moeten. Het zou waarschijnlijk goed zijn te werken aan economische krimp: minder overhead, minder hoge kostprijzen, minder hoge lonen, meer kleine zelfstandigen, minder druk op het milieu en vooral minder G8.

En natuurlijk, er zijn altijd profeten die het beter weten en zeggen dat het niet zo’n vaart zal lopen. “We zijn er immers zelf bij.” Ja en? Dat is nu juist precies het probleem. We zijn er bij en laten het maar voortgaan omdat we worden gechanteerd met werkgelegenheid en welvaart. En als dat niet meer helpt, dan begint één van de zeurderige zeikerds wel iets te roepen over terrorisme.

Terrosisme waarvan de inwoner van de gemiddelde stad of het gemiddelde dorp geen last heeft. Die heeft alleen maar ellende van opdringerige projectontwikkelaars, uitbreidende bedrijven die meeuweneieren platwalsen en uit hun krachten groeiende vliegvelden. De lokale gemeenschap heeft last van internationale ontwikkelingen en daar zijn lokale bestuurders zich nog veel te weinig van bewust.

Kortgeleden wenste de gemeenteraad van mijn gemeente een motie niet te bespreken die een internationale zaak aanging. Dat is al jaren zo en het indienen van de motie was dan ook ondoordacht, ja zerlfs een beetje Weltfremd. Toch zou het goed zijn als gemeenteraden zich beraadden op standpunten over internationale zaken en een manier om daarmee om te gaan. Duurzame afzijdigheid is nauwelijks vol te houden. Dat betekent politiek denken met verdieping.  Juist nu de politieke partijen aan invloed inboeten, is de inbreng van gecontroleerde, lokale vertegenwoordigers van belang.

Niet een wilde motie  en ook geen verwijten in de richting van andere partijen maar een zorgvuldige analyse van de mogelijkheden kan de weg daar naartoe zijn. Een noodzakelijke weg want, globalisering of niet, mensen in de hele wereld hebben wel meer met elkaar te maken gekregen dan in het verleden. Wie zijn autonomie wil behouden, moet daarvan doodrongen zijn. Met z’n allen kunnen lokale bestuurders op die manier de kracht ontwikkelen van Jerommeke en autonome relschoppers en G8e afgevaardigden met de koppen tegen elkaar beuken. Hier, op het dorpsplein ligt het fundament van de macht. Wir sind das Volk!

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.globalisering.nl

www.indymedia.nl