Mijn vrijheid om een trut te zijn

Vanmorgen bij het ontbijt zette mijn vrouw een nieuw soort dieetmargarine op tafel. Voor mij is dat niet direct noodzakelijk want van de week zei de dokter mij dat ik de bloeddruk heb van een jonge bok.  Mijn vrouw houdt niet van gewone margarine. De nieuwe soort margarine smaakt meer naar roomboter en dat vindt ze wel lekker. Tja…haar vrijheid.

Even later probeerde ik de nieuwe margarine ook en ik moet toegeven, ze was lekkerder. Dat gaf ik ook toe en toen nam mijn vrouw meteen de kans te baat: “Zal ik die dan ook maar voor jou kopen?” Ik had nog geen beslissing genomen en dat vertelde ik haar waarop ze besloot: “Dus je kiest voor de oude?” Nee, dat was niet het geval. Het feit dat ik niet kies voor het nieuwe, wil niet zeggen dat ik een keuze doe voor het oude.

Vrijheid zit ingewikkeld in elkaar maar je kunt best kiezen voor oud en nieuw tegelijk. Vandaag St Nicolaas (nou ja…vandaag)  en morgen het suikerfeest (nou ja…morgen). Aan het einde van de meimaand is het mooi om eens te evalueren. Niet voor niets begint de maand met drie dagen die veel met vrijheid te maken hebben: de dag van de Arbeid, de dodenherdenking en bevrijdingsdag. Dat hebben ze toch maar niet in het buitenland. Zo, die zit!

Middenin de lente, het begin van het nieuwe leven, drie dagen voor de vrijheid. Is dat geen mooi symbool? Op 4 mei gaat het om de mensen die zó kwaad werden van de onvrijheid dat ze hun leven offerden voor de vrijheid van anderen. Op 5 mei vieren we dat we die vrijheid mogen genieten en op 1 mei  geven we te kennen dat alle mensen in de hele wereld vrijheid verdienen.

Prachtige symboliek en nu de praktijk. Wat doen we met die vrijheid?  Wie niet het rechtvaardigheidsgevoel, de moed of de doodsverachting heeft meegekregen van de verzetsstrijder, die zal zich aanpassen. Misschien heeft hij of zij wel het idee dat de ellende op die manier het snelste voorbijgaat.

Is zo iemand dan `fout`?  Wie niet kiest voor de vrijheidsstrijd, kiest voor onderdrukking? Ben je fout als je bunkers bouwt voor de onderdrukker en het geld gebruikt voor de evacuatie van vrienden en familie? Ben je fout als je drie Joden verraadt en er daarmee twintig redt? Ben je fout als je dienst neemt bij de Waffen SS om weerstand te kunnen bieden aan het oprukkende monster van het Stalinistisch Communisme? 

Niks dan vragen! Uiteindelijk, vermoed ik,  gaat het erom dat je de kans krijgt en neemt om jezelf te zijn. Wie zichzelf kan zijn, heeft ook ruimte om open te staan voor het nieuwe, het suikerfeest bijvoorbeeld. Maar wat doet Geert Wilders dan met zij Partij voor de Vrijheid? Hij gooit deuren dicht en viert uitsluitend St. Nicolaas. Vooral geen nieuwigheid. In gesprek met Wilders’ volgelingen hoor ik vaak dat de multiculturele samenleving als los zand aan elkaar hangt omdat groepen mensen niets met elkaar te maken willen hebben. Dat is de ultieme truttigheid.

Daar staat tegenover dat elke trut de vrijheid heeft om trut te zijn. Natuurlijk. Aan die tolerantie van mij komt pas een eind als de Partij voor de Truttigheid probeert mijn leven te bestieren. Mij de kans te ontzeggen om vandaag St. Nicolaas en morgen het suikerfeest te vieren. En waarom doen ze dat eigenlijk? Mogen ze geen Sinterklaas en Kerstmis of carnaval vieren? Mag Geert Wilders, als hij dat wil, niet aan gay-parade meedoen? Mag hij geen achttiende eeuws kapsel dragen? Mag hij zich niet vol laten lopen met drank en mag hij niet gaan kijken naar die wanstaltige evenementen die voetbalwedstrijd worden genoemd? O ja, zeker, hij mag dat allemaal en zijn truttige volgelingen mogen dat ook. Ze mogen alleen maar niet komen aan de vrijheid van anderen.

Ze moeten me alleen maar niet te diep in de ogen kijken. Wie dat doet, treedt binnen in het allerbinnenste van de ander. Of het nu een zilverrug is of een mens. In de ogen kijken is zo belangrijk omdat het oog naast het gevoelsorgaan het enige zintuig is dat beide partijen tegelijkertijd en aan elkaar ervaren. Je kunt nog zo je best doen maar het lukt bijvoorbeeld nooit om een ander in de oren te horen of in de neus ruiken (wat ook wel weer erg smerig klinkt). 

Diep in de ogen kijken en daarmee mijn gedrag bepalen. Daar houd ik niet van. Ik beleef vrijheid als: ’s Morgens om kwart voor zeven opstaan. Om zeven uur met de hond wandelen, om half acht aan het ontbijt en om kwart over acht aan het werk. Op zondagochtend vóór het beieren van de kerkkokken terug zijn met de hond en capuccino maken. Margarine eten waarvoor ik misschien niet eens echt hebt gekozen en, op verkiezingsdag, stemmen op een partij waarmee ik het lang niet altijd eens ben. Elke dag ervaren dat je jezelf weer beperkingen kunt opleggen. Misschien klinkt dat truttig maar het is dan wel mijn truttigheid.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.onderzoekjegrens.nl

www.durfoverjegrens.nl

Relativiteitstheorie

Nog niet zolang geleden heb ik me voorgesteld hoe het zou zijn om multimiljonair te zijn. Om te beginnen leek het me heel gemakkelijk en rustgevend. Ik heb ook precies bepaald wat ik met al dat geld zou doen en als ik die prijs win, dan weet ik dus wat me te doen staat.

Kun je met een vrouw vrijen die zich niet wil laten verleiden (ik bedoel “vrijen en niet “verkrachten”)? Kun je vliegen? Vast wel, maar voordat het zover is, moet je je voorstellingsvermogen aan het werk zetten en dan…

Ooit zei een bergbeklimmer: “De hoogste bergtop bestaat alleen maar tijdens de klim. Als je eenmaal boven bent, is het gewoon de grond onder je voeten.” En daar begint de relativiteit. Als die bergbeklimmer zich van tevoren goed had ingeleefd in zijn positie boven op de berg, had hij al die moeite niet hoeven doen. Dan was de sensatie al aan hem voorbijgetrokken. Meer dan eens grijpen we naar datgene wat buiten ons bereik ligt en als we het hebben, valt het toch weer tegen.

Dat ligt wat anders voor degenen die op een dieptepunt zijn beland. Doodziek, psychisch in de kreukels en noem maar op. Als de weg omhoog is begonnen, tekent zich een heel nieuwe ervaring af. Meer dan eens blijkt dat mensen die doodziek zijn geweest, minder belangstelling hebben voor miljoenen, de onbereikbare vrouw, de kans om te vliegen of de bergtop. Zij zien in hun alledaagse leven de hoogste top en genieten van het uitzicht, en de rijkdom. 

Psychisch of fysiek relativeren zij ook de tragedies die zich in de wereld afspelen. Kortgeleden las ik van een man die op sterven na dood is geweest. Zijn lichaam kan zich afsluiten voor fysieke pijn, althans op het moment zelf. Bij mij ligt het weer anders.

Bij mij ligt de bron in het overlijden van mijn moeder toen ik 14 was. Omdat mijn vader zich geen raad wist en ik ook niet, hadden we niets aan elkaar. Zo waren we allebei eenzaam en hebben we in eenzaamheid ons verdriet verwerkt. Een dieptepunt, een tragische episode, dramatisch bij tijd en wijle maar ook eindig.

En nu denk ik dat mijn gevoel mij niet snel meer terug zal gooien in de diepste van de diepe putten. Ik heb me weinig aangetrokken van de aanslag op de Twint Towers in New York. Mensen gilden ineens dat de wereld was veranderd terwijl zij, in mijn ogen, zelf de wereld aan het veranderen waren. Niet die aanslag heeft de wereld veranderd maar de hysterische reacties daarop.

Toen Theo van Gogh werd vermoord dacht ik: “Dat heb je.” (Ik weet nog precies waar ik was, op de N 207 om iemand naar Schiphol te brengen)  Tot mijn verbijstering ontdek ik mensen die die moord nog niet hebben verwerkt. En zo vult het leven van anderen zich met treurmarsen, stille tochten, herdenkingen, desnoods aan een mijnramp van tientallen jaren geleden en ik zit het allemaal verwonderd aan te kijken.Wat bezielt die mensen dat ze alsmaar weer in herdenking en treurnis willen duiken?

En daarom denk ik dat het overlijden van mijn moeder zo´n diep dieptepunt is geweest dat niets nog echte indruk op me kan maken. Ik relativeer tragedies want ik ben op de hoogste top van het verdriet geweest. Ik heb gezien dat het de grond is waarop ik sta.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.panoramas.dk

De camouflage van de onzinnigheid

Deze week nog sprak ik met een politicus over “keuzen maken”. Hij stelde dat het maken van keuzen essentieel was voor de politiek. Daar ben ik het mee eens. Het is alleen wel de vraag wanneer je die keuzen gaat maken.

Wat mij betreft ligt de eerste keuze in de politiek bij een ideaalbeeld van de samenleving en ik nestel mij in de stroming die zich daar het meest bij aansluit. Dat is overigens niet het enige criterium. Ik moet me ook echt thuisvoelen bij mijn “clubgenoten”. Iemand kan  idealen met mij delen zonder ooit mijn vriend te zullen zijn maar enige vorm van gelijk gedachtengoed en gedrag moet er toch wel zijn. Het moeten ook echte idealen zijn en niet alleen maar pragmatische selecties.  In tegenstelling tot de laatste, geeft een ideaal zin aan wat ik denk en doe.

Onzinnigheid kent vele idealen zoals “help de immigranten het land uit”. Het is een ideaal al kan ik het niet omschrijven als een loffelijk streven. Een ideaal kan ook zijn “help de dictatuur de wereld uit”. Dat komt al dichter bij me maar daarna gaat de vraag knagen of het bieden van collectieve zekerheden, normen en waarden hetzelfde is al dictatuur. Loopt er een rechte lijn van vrijheid via betutteling naar dictatuur? Hoever kan de overheid tegemoet komen aan een collectieve behoefte aan veiligheid zonder dictatoriaal te worden?

Daar ligt het camouflagenet van de onzinnigheid zo’n beetje. De onzinnigheid lijkt een alternatief te bieden. De onzinnigheid maakt Joden tot zondebok in een Naziregime en maakt immigranten tot een vijfde kolonne van de verschikkelijke “Kalief”. De vraag is hoe ik die onzinnigheid moet herkennen met mijn kennis van de Tweede Wereldoorlog en de Shoa in het achterhoofd. Hoe zou ik moeten weten of de anti-immigranten ongelijk hebben. Zijn zij de Nazi’s van deze tijd of is het net andersom? Hoe kan ik in het Verzetsmuseum ontdekken of Geert Wilders, bij wijze van spreken, de nieuwe NSB-er is? Hoe weet ik zeker dat Wouter Bos of André Rouvoet het bij het goede eind hebben? Klinkt Henk Kamp redelijk of juist wankelmoedig? Ook in de periode 1933-1945 waren er velen die moeite hadden met kiezen tussen Hitlergroet en V-teken.

Die keuze en die herkenning is niet zo eenvoudig want het is een feit dat duizenden jongens en meisjes uit de moslimwereld bereid zijn zich op te blazen voor hun ideaal, voor de keuze die zij hebben gemaakt. Dat ziet er angstaanjagend uit, niet minder verschrikkelijk dan de laarzen van de SS en de parades op het Rode Plein of het Plein van de Hemelse Vrede (!). En die vliegtuigen zijn toch daadwerkelijk in de Twintowers binnengevlogen en Theo van Gogh is toch door een fundamentalist vermoord en de treinen in Madrid zijn toch door terroristen opgeblazen?  En elke keer klinkt het antwoord bevestigend. De onzinnigheid heeft recht van spreken, zo schijnt het.

Nogmaals, is dus de vraag hoe de onzinnigheid ontmaskerd kan worden. Vandaag las ik nog op een racistisch blog een tekst van iemand die het maar moedig vond om zo open en “erudiet” over de Islam te discussiëren. In werkelijkheid is er ter plekke geen sprake van een discussie en alleen maar de wens om de bezoekers te sturen in een anti-Islamrichting. De onzinnigheid camoufleert zich voor de schrijfster onder schijnbaar erudiete schrijfsels. De ware aard van het blog komt naar boven als de tegenstand te groot wordt. Dan volgen jij-bakken en scheldpartijen.

De onzinnigheid kan volgens mij haar angstgevoelens niet verbergen. Angst voor niet nader omschreven ontwikkelingen zoals een vaag begrip met de naam “tsunami van moslims”. Alleen al het gebruik van het trendy woord “tsunami” werkt verwarrend en beangstigend. Een tsunami is een onbeheersbare, nietsontziende kracht die niet uitsluitend haar tegenstanders maar in werkelijkheid elk schepsel en voorwerp vernietigd. “Rücksichtlos”, het woord dat de Nazi’s zo graag gebruikten, is daar een nog te vriendelijke omschrijving voor.

Onzinnigheid heeft geen monopolie op angstgevoelens. Ook anderen kunnen bang zijn voor aanslagen en oorlog. Maar daar waar de onzinnigheid steeds een vormeloze zondebok zoals “de Joden” of “de moslims”of “de Islam” aanwijst, daar geldt aan de andere kant uitsluitend angst voor het daadwerkelijke gevaar, zoals terroristen. Onzinigheid ontkent ook het bestaan van de individu en ziet, in onze tijd, wel de Islam maar niet de moslim. Dat heeft de ozinnigheid nodig want een groot collectief aan vijanden boezemt meer angst in dan individuen, schijnbaar zonder verbondenheid.

Onzinnigheid heeft te allen tijde een zondebok nodig, een gemeenschappelijke vijand, iets om op neer te kijken,  tegenaan te trappen en om onderuit te halen. Onzinnigheid richt zich op vernietiging. Die eigenschap kan ze niet camoufleren, niet onder “erudiete” teksten en niet onder de halve waarheden die ze verkondigt.

Politiek is het maken van keuzen en ik denk dan ook dat het goed zou zijn als de niet-onzinnigen hun idealen scherper zouden omlijnen, meer contrasterend zouden omlijnen. Meer polarisatie? Ja, maar polarisatie hoeft geen voorwaarde voor moord en doodslag te zijn. Niet met spontane emotionaliteit en al helemaal niet met zondebokken, ook niet als die Geert Wilders heten. Wel met weloverwogen, concreet vormgegegeven modellen, niet uit een academische mal maar uit de mal van het dagelijks leven. Dat kan, pro actief en anticiperend.

Mijn excuses voor de zware maaltijd van vandaag. Dat ze u wel moge bekomen.

Tot sterkte,

 Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.levenskracht.info

De kracht van de onzinnigheid

Gaan we onze humor verliezen? Het lijkt er wel op. Wie wil lachen, moet zich voorbereiden op chagrijn zou ik dezer dagen zeggen als variant op een bekend Romeins spreekwoord. De discussie in de Tweede Kamer van gisteren valt niet op door argumenten maar door de toon. Wilders heeft zich voorgoed geïsoleerd van de rest al kan de VVD niet nalaten zo nu en dan een handje toe te steken. Dat laatste zal haar overigens niet helpen.

Gisteravond was ik bij een vergadering van de raadscommissie en daarbij ging het om veiligheid. Ook het rechts-extremisme kwam aan bod. De burgemeester antwoordde op vragen dat hem geen verontrustende ontwikkelingen bekend waren in onze gemeente. Hoewel ik hem geloof, laat het me niet rustiger slapen. Zelf heb ik andere ervaringen.

Ik bedoel met rechts-extremisme. Het klimaat is er rijp voor want er is een maatschappelijke kloof ontstaan door het grote aantal immigranten en de weigering hen te accepteren in Nederland. Dat is aanleiding, geen oorzaak, van spanningen in wijken en in het hele land. Op internet verschijnt ondertussen de ene na de andere website waarin onzinnigheid en geschiedvervalsing elkaar afwisselen om bijvoorbeeld aan te tonen dat moslims minderwaardige criminelen zijn. Ieder “bewijs” wordt verzameld om het eenmaal ingenomen standpunt kracht bij te zetten. Letterlijk stellen sommigen dat de Islam een besmettelijke hersenziekte is. Dat ziet men op deze websites als humor.

Dat lijkt mij respectloos genoeg. Ook gevaarlijk, omdat totaal onwetende websurfers zich op anecdotische wijze aansluiten bij de stellingname. Zij zijn bereid totale onzinnigheid te geloven als het maar in het straatje past.

Zo zouden Nazi’s een soort socialisten zijn en hebben moslims nog nooit iets bijgedragen aan de wetenschap. Die stelling is niet vol te houden omdat nog tweehonderd jaar na het optreden van Mohammed het Midden-Oosten in veel opzichten voor lag op West-Europa. Dat de Islam eem remmende werking heeft gehad op wetenschappelijk onderzoek, is mogelijk maar niet rampzalig. 

Een andere groepering roept op tot steun aan Hezbollah in Libanon “omdat die beweging ook tegen Joden vecht”.  Vanzelfsprekend is het niet de bedoeling van die groepering dat hun Libanese “bondgenoten” massaal naar Nederland komen. Cirkelredenering volgt op cirkelredenering maar juist wie niet zoveel intellectuele bagage heeft, is daarvoor gevoelig. Daarin schuilt een groot risico.

Dat risico wordt nog sterker doordat het rechts-extremisme inmiddels in de Tweede Kamer een icoon van formaat heeft gevonden in de vorm van Geert Wilders. De agressieve boventoon wordt gevoed door acceptatie van respectloosheid. Die vindt haar wortels dieper in de samenleving dan we zo op het eertse gezicht zouden vermoeden. Ze begint bij het voetbalvandaslisme dat door sommigen is geaccepteerd als onderdeel van de voetbal”cultuur”. Een feit is dat dit vandalisme een uiting is van gebrek aan respect. De koppeling met TV-programma’s van Tien is gauw gelegd. Big Brother, de Gouden Kooi, de ontleding van lijken op TV en de voorgenomen uitzending van een masturbatiemarathon maken gebrek aaan respect tot vermaak. Zo wordt het aanvaardbaar om respect voor de ander af te zweren. In die zin is TV Tien zelfs een wegbereider van het rechts-extremisme.

Als respectvol mens en min of meer redelijk denkend wezen heb ik vertrouwen in de burgemeester. Ik geloof dat bij hem geen zorgwekkende rapportages binnenkomen over het rechts-extremisme in mijn gemeente. Tegelijkertijd betwijfel ik of deze voortwoekerende ziekte wel voldoende onder controle is. Ondertussen weet het Verzetsmuseum niets beters te doen dan een expositie over de Shoa. Alsof dat helpt!

De kinderen die ernaar kijken, krijgen niet het vermogen om de “goodies” te onderscheiden van de “baddies”. Hooguit ontwikkelen zij een misplaatst anti-Duitsisme. En ondertussen geven tal van websites onze jeugd een vertekend beeld van wat goed is en wat slecht. Naar aanleiding daarvan doen jongeren een, nogal eens verkeerde, keuze. Het is de kracht van de onzinnigheid.

Http://politiek.wordpress.com

Service

3voor12.vpro.nl

forum.onzin.com

afanederland.antifa.net

In hoc signo (3)

Van lang geleden wil één beeld mij maar niet verlaten. Een Libanese Christen ligt in de heuvels en kijkt om zich heen. Om zijn nek hangt een levensgroot kruisbeeld. Dat is duidelijk te zien al gaat het kruisbeeld bijna schuil achter de nog veel groter mitrailleur die de Christen bedient. March on, Christian soldiers!

Dat beeld raak ik al helemaal niet kwijt als ik denk aan Eimert van Middelkoop als minister van Defensie. Een Christen die de trekkers van een 70.000 man controleert. Wapens in handen van Christenen doorboren mijn ziel erger dan de vlijmscherpe tong van de vrouw die ik liefheb. Een Christen die een wapen hanteert, is vergelijkbaar met een moeder die haar kindje doodmaakt. Tegennatuurlijk en weerzinwekkend. Natuurlijk hebben deze Christenen voor zichzelf altijd “een goede reden” maar in wezen gaat het daarbij om amateur apocriefjes die thuishoren in de bundel “Chiliastische hypocrysieën”. Terwijl zij in eigen land een zwaar gehandicapte de doodsspuit ontzeggen, schieten ze in den vreemde  tegenstanders dood “voor het goede doel”.  A cry for life.   

De enige daad van agressie die ons uit het Nieuwe Testament “gewordt” is de ranselpartij die Jezus uitvoerde om de tollenaars uit de tempel te verdrijven. Dat is overigens een daad die Christenen nog wel eens willen vergeten als zij stellen dat de Islam oproept tot geweld. Ook de Bijbel kan daarvan meepraten, vooral in het Oude Testament maar het gif van het geweld druppelt door tot in het Nieuwe Testament.

Nu wordt er tegen het pacifistische gedachtengoed nog al eens  ingebracht dat het`onrealistisch` zou zijn. Op z’n minst echter valt het realisme van wapengeweld ook behoorlijk te betwijfelen. Geen enkele vredesoperatie van de VN heeft tot vrede geleid, hooguit tot scheiding van strijdende partijen. Een glashelder voorbeeld daarvan is mijn geliefd Cyprus waar de geweren zwijgen en de rancune voortleeft. De effectiviteit van zo´n actie is op de keper beschouwd dan ook vrijwel 0.

Tegelijkertijd zijn de kosten hoog, in mensenlevens, geld, materiaal en milieuschade. Aan de andere kant is de geweldloze actie van Ghandi de basis geweest van de dekolonisatie van India en Pakistan. Zeer succesvol al heeft die `bevrijding` niet tot vrijheid geleid.

Een Christen als minister van Defensie. Ja, nou ja, een CDA-er had gekund en een PvdA-man of -vrouw had niet misstaan maar een expliciete Christen? Als er één oorzaak is van de ondergang van de West-Europese cultuur, dan zal het de verloochening van onze eigen waarden en normen zijn.

Tot sterkte,

 Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.spiritueeltrefpunt.nl

www.home.hetnet.nl

 

Grote woorden

Vandaag las ik een verhaal van mijn vriend Ariel die de PvdA-voorman Ton Heerts aanduidt met de term NSB-er. Het is dus goed om even uit de doeken te doen wat een NSB-er precies is.

Een NSB-er is sowieso moeilijk onder één definitie te vangen omdat er op zijn minst twee stromingen waren binnen de NSB, de oorspronkelijke leden en de meikevers. Meikevers waren de leden die uit opportunistische overwegingen lid werden na de bezetting van Nederland door de Duitsers. Zij werden binnen de partij met laatdunkendheid beschouwd. Voor het overige waren er ook leden van de NSB die de Duitse inval juist aanpakten om hun lidmaatschap op te zeggen

NSB-ers waren mensen met grote verwachtingen van een dictatoriale of autoritaire staatsvorm. Daarbij kenden zij bijzondere eigenschappen toe aan het eigen, Nederlandse volk. Aanvankelijk was antisemitisme niet echt endemisch binnen de partij. Er waren wel racisten zoals Rost van Tonningen. Het racistische element werd gestimuleerd door de fusie met Zwart Front, een splinterpartij van Brabantse origine.

De grote meerderheid van de NSB-ers zag in de Duitse bezetting een belangrijke stap op weg naar het einddoel. In die zin waren zij landverraders, hoewel ze meestal pleitten voor een onafhankelijke Nederlandse staat.

Heeft Ton Heerts voorkeur voor een autoritaire staatsvorm en geeft hij onvoorwaardelijk voorrang aan het Nederlandse “eigen”  volk? Ik heb daarvan tot op heden nog niets gemerkt. Volgens Elsevier heeft hij de pers ingelicht over misdragingen van Nederlandse soldaten in Irak. De redacties hebben daarover verder een bericht naar buiten gebracht dat mogelijk overtrokken was. Dat valt binnen de redactionele verantwoordelijkheid.

De aanduiding van de heer Heerts als “NSB-er” lijkt mij tot op heden ver over de schreef gaan. Misschien is ze zelfs gevoelig voor een aanklacht wegens smaad. Ariel heeft zich zoals gewoonlijk weer eens te sensationeel uitgelaten. Dat alles in zijn onvermoeide strijd tegen “links” en alles wat hij daarmee in verband brengt. Een objectief-positieve houding ten opzichte van de Islam bijvoorbeeld. Dat is wel erg rechts en voor zover ik ben voorgelicht, ligt rechts dichter bij de NSB dan links.

Tot terkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 Service

www.home.zonnet.nl

Drama

Reality tv! Er zijn echt geen gouden kooien of smerige huizen voor nodig. Soaps zijn links en rechts te vinden in het “alledaagse”. Vanmorgen waren er twee die zonder al teveel moeite aan elkaar te koppelen zijn.

Ik ben niet iemand die tot drie uur ’s nachts wacht om te kijken hoe de Amerikaanse president de handen al dan niet op elkaar krijgt. De State of the Union heb ik al enkele weken geleden zelf geschreven en iedereen kan de tekst daarvan vinden op dit blog.

Even zo goed is het vermakelijk om George Bush te zien tegen de achtergrond van Nancy Pelosi als de vreselijke Republikeinen-vampier en in confrontatie met een wat zurig kijkende Hillary Clinton. Aan de ogen van de laatste kun je de ergernis aflezen: “Man, wat bazel je nou?” lijkt zij zich af te vragen. Ondertussen doet George, die zijn hele leven lang nog nooit iets tot een goed einde bracht, zijn best overeind te blijven. Die grap van die 20 procent minder benzineverbruik was wel om te lachen. Deze president heeft de belachelijk grote terreinwagens van veel te rijke onthersende Amerikanen alleen maar gestimuleerd.

En dan was er Van Gaal. Ik maak me zelden druk over voetbal en alles wat er omheen hangt maar mijn hemel, wat een zielige vertoning! Hij had kritiek op de bondscoach en dat had niet gemogen, zo vindt de door Van Gaal e.c. opgerichte Commissie Betaald Voetbal. Wat een afgang als je eigen club je laat vallen. Nog groter is de afgang als je er dan vervolgens afscheid van neemt.

Twee mannen, twee drama’s, leuke humor om te lachen. Voetbal is oorlog en oorlog is niet leuk. Dat weten we inmiddels allemaal dankzij Georgie boy. Zonder blikken of blozen wil hij nog zo´n 21.000 jonge Amerikanen aan een spelletje Russisch roulette in de woestijn laten meedoen.

Het blijft een groot spel. Eén van de grootste schurken ter wereld, El Zawahiri (ook El Quaida)  heeft Bush uitgenodigd zijn hele leger naar Irak te sturen om het daar in de pan te laten hakken. Lijkt mij een goed idee want de Amerikanen zullen best in staat zijn om ook die boevenbende van Osama uit te roeien. Dan zijn we in één klap van twee problemen af. Wat een kletskoek van zo´n brulboei!Tweemaal moord, hartstikke leuk. En daarna wordt Van Gaal Bondscoach van Irak om de oorlog voort te zetten. Geen kritiek, want daar maken ze in dat land korte metten mee. Desnoods trekken ze letterlijk je kop van je romp* (zie `scheuren`). Is dat drama genoeg?

To tsterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

 

Service

www.wikipwedia.org  (drama)

 

De waarschuwing

Het is bekend. Anoniempje heet Ariel Bruéns. De achternaam zegt me niets maar de voornaam doet me denken aan een Israëlische generaal die Beiroet vermorzelde. Alles de schuld natuurlijk van de Palestijnen en hun bondgenoten.

Nu komt een pijnlijk verhaal. Niemand zal zeggen, behalve wat malloten in Iran, dat de Joden niet hebben geleden. Ik zal nooit ontkennen dat de Shoa een beproeving van de ersgte soort is geweest. Ze heeft even zo goed wel geleid tot discutabele beslissingen. Plotseling kregen de Joden alle recht van de wereld te gaan wonen in een land dat al was bewoond.

Alleen de Britten probeerden die ontwikkeling tegen te gaan. Een paar jaar lang sloten zij zelfs Joodse emigranten in op het eiland Cyprus. Met antisemitisme had dat niets te maken. Op alle mogelijke manieren probeerden zij te voorkomen dat een Joodse tsunami in Palestina tot een drama zou leiden. Maar…de wereld kon het niet meer aanzien. Joden achter prikkeldraad was onbestaanbaar geworden. En daar gingen ze.

Nadat de Joodse verzetsbeweging, Haganah, nog wat Britse militairen had afgeslacht, besloot de VN tot de stichting van de Joodse staat hoewel daar van meet af aan bedenkingen tegen bestonden. Meteen al op de eerste dag van haar bestaan, barstte de oorlog uit. Een teken aan de wand: mene, mene, tekel ufarsin.

Het zou mooi zijn als er serieuze pogingen waren ondernomen om tot overeenstemming te komen maar dat is van beide kanten hardnekkig geweigerd. Zo ontstond de weerzin, een weerzin die zich in de moslimlanden uitstrekte tot het westen dat immers “haar Joodse probleem” in het Midden Oosten had “opgelost”.  De moslimwereld zag het afschuiven van eigen schuld door de westerse wereld als een schrikbarend staaltje van arrogantie. En dat was het ook.

Deze veenbrand gevoegd bij een sluimerende competitie tussen Islam en Christendom, een onbeschaamd uitbuiten van Arabische en Perzische oliebronnen en een onverhuld steunen van schandalige regimes, zoals het Saoedische koningshuis, hebben Al Quaida ontketend.

Natuurlijk, Al Quaida bestaat uit terroristen. Dat is zeker. Ik heb Ariel B. niet nodig om dat te kunnen zien. Ik wil alleen helemaal niet door hem gewaarschuwd worden. Oplossingen zijn er te over voor het probleem maar zijn gestook hoort daar niet bij.

Tot  sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.militair.net

www.vecip.com

Triumfeminaat

Hoe krijgt ze het toch voor elkaar? Het kapsel van Hillary Clinton zit altijd even onberispelijk. Storm, kou, regen of zon, steeds zijjn er die haast klassiek kunstzinnige slagen in het haar en, niet te vergeten, de onverzettelijke oorknoppen.

Ik zie haar graag. Ze heeft een leuk koppie, ook op haar 59e. Ik maak me geen illusies. Achter het leuke koppie gaat heel wat schuil, mooie en minder mooie dingen. Maar toch, ik zie haar graag ook al is het niet meteen het type waarmee ik als “maatje” de jungle in zou willen.

President van de Vrouwlijke Staten. Waarom ook niet? Het lijkt mij persoonlijk een prachtige ontwikkeling. Het links-radicale miljonairtje zal best iets leuks kunnen doen voor de arme luizen in de brakke onderkomens van die afschuwelijk, eentonige Amerikaanse steden. Links-radicaal voor Amerikaanse begrippen natuurlijk, hè! In het beleid zal ongetwijfeld het stempel terug te vinden zijn van Bill want in huize Clinton geldt één vaste stelregel: even napraten op het kussen en tussen de lakens.

Nog spannender vind ik de situatie die gaat ontstaan als Hillary daadwerkelijk president wordt. In de VS een vrouw aan het roer, in Duitsland Angela Merkel en in Frankrijk de vrouw met de merkwaardige combinatie Présidente Royale. Een drievrouwschap dat een belangrijk deel van de wereld bestuurt. Dat zal toch tot iets moeten leiden dat alle feministische hartjes sneller doet kloppen!

Echt, het lijkt mij heel boeiend om te zien hoe zoiets gaat. Eerlijk gezegd denk ik dat de drie vrouwen netzo zullen handelen als hun manlijke voorgangers. Alleen de presentatie en hier en daar een accentje zal anders zijn maar…ik wacht vol verwachting af. Ze kunnen mij geen groter plezier doen dan een globaal triumfeminaat: Hillary, Ségolène en Angela.  Wauw! Drie is een magisch getal.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.stefbos.nl

www.elsevier.nl

www.tawiza.nl

Obsessie rond de Koran

Wat is een obsessie? Volgens mij is dat een zelf gefabriceerd beeld van een begrip dat in werkelijkheid iets anders is. Je kunt geobsedeerd zijn door een vrouw die je dan allerlei eigenschappen toedicht die ze niet bezit. Ze wordt een droombeeld, een ideaalbeeld de vrouw die in alles precies met jouw eigen wensen overeenkomt. De desillusie zit achter de volgende deur.

Dat pakt altijd negatief uit. Je gaat achter zo’n vrouw aanhollen (oei grote fout), staat voor haar deur te wachten (fouter), probeert alles van haar te weten te komen (helemaal mis), gaat haar middenin de nacht bellen (echt ziek) en voor je het weet ben je een stalker (bijna gek). Straat-, buurt en stadverbod! En dat terwijl je (namaak)liefde zo groot was!

Een obsessie kan ook echt van meet af aan negatief zijn. Zo is er op wordpress.com, mijn digitale huismeester zal ik maar zeggen, een auteur actief die te laf is om zijn gezicht en naam te laten zien. Hij doet niet anders dan dagelijks gehakt maken van Islam en moslims. Hij ziet daarin de grootste ellende en bedreigingen van de wereld gecombineerd.

Natuurlijk, op een log mag je overdrijven, spotten en zelfs schelden, bij tijd en wijle. Het wordt ernstiger als je je eigen obsessies gaat verkondigen als de enige waarheid. Dan lijk je op Osama bin Laden.

Dat is gevaarlijk. Door elke zinswending uit de koran zo uit te leggen dat ze past in het zieke beeld dat je zelf hebt gefabriceerd, maak je jezelf tot een gevaarlijk en ongewenst fenomeen. Je woelt in negatieve gevoelens en doet een beroep op het allerlaagste in mensen. Dat is nu niet bepaald waarop deze samenleving zit te wachten. Het was ook de grote vergissing van Theo van Gogh en Hirsi Ali. De één is dood, de ander heeft asiel gevonden in de VS.

Het zogenaamde waarschuwen voor de spookbeelden die je zelf hebt opgeroepen, zou op een goede dag moeten stoppen. Je zou zelf moeten inzien dat het niet zo verder kan. Zelfs als je lijdt aan de meest verschrikkelijke atheïstische grootheidswaanzin, dan nog zou je over de benodigde zelfdiscipline moeten beschikken. “Politiek incorrect” is goed maar op den duur wordt het incorrecte politiek.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.morpheus-emotionele-bevrijding.com