De meeste mensen die mij kennen, zullen mij beschouwen als een zachtaardig, vredelievend mens. Denk ik. Ik zie mij zelf in elk geval wel zo en inderdaad…een juffrouw die naast mij in de trein uitsluitend aan één stuk door ieders kop gek rebbelt over bruiloften en haar professionele aanpak van het zeer jonge kind, deert mij niet. Pubers die mij op de spoorwegovergang bij het station haast ondersteboven rijden omdat ze te belazerd zijn om van hun fiets te stappen, trap ik niet van hun rijwiel maar laat ik ongehinderd passeren. Passagiers die in de trein een klapdeur bijna in mijn gezicht laten klappen omdat ze te belazerd zijn om om zich heen te kijken, schop ik op het perron niet onderuit en zo kan ik nog weel even doorgaan. Heus, ik houd van mijn medemens al weet ik niet waar die medemens dat aan te danken heeft.
Maar er is een grens en die is nu ver overschreden. Vanmorgen tetterden haast alle kranten mij omver met berichtgeving over Tibet. Eén krant had op de voorpagina een artikel geplaatst over het onderschatte gevaar van tekenbeten. Nu houd ik van kritisch nadenken maar om het uitgekauwde onderwerp van tekenbeten nu buiten de komkommertijd als voorpaginanieuws te gaan beschouwen, ’t is mij een stap te ver. En toch…ik tollereer het allemaal. Wat me dwarszit is de absolute hypocrisie rond Tibet.
Ik kan mij uit mijn jonge jaren nog goed herinneren dat de Chinese militaire overmacht de Dalai Lama en zijn volgelingen Tibet uit barbaarden. In de film “Seven years in Tibet” heb ik gezien hoe Chinese barbaren de mandela’s vertrapten die door Tibetaanse monniken met veel geduld en liefde en toewijding waren gemaakt. De Chinese inval in Tibet had dezelfde mate van heldhaftigheid als de Iraakse inval in Koeweit.
Komt het doordat Tibet geen olie heeft? Weten we dat trouwens wel zeker? Hoe dan ook, haast niemand besteedt ook maar enige aandacht aan de gruwelijke bezetting waaronder de Tibetanen moeten leven. Nee, het Internationaal Olympisch Comité bestaat het om de Olympische Spelen te organiseren in een dictatuur in vergelijking waarmee de Nazi’s van Adolf Hitler doetjes waren.
In 1936 zag het Comité ook kans de spelen te organiseren in Berlijn waar toen al lang en breed een regiem aan de macht was waarvan de misdaden niet in een encyclopedie te beschrijven vallen. In die traditie vallen straks ook de spelen van Peking. Met Olympia en de spelen ter ere van de goden, heeft dat allemaal niets te maken. Wel met het opportunisme dat de zogenaamde “internationale gemeenschap” kenmerkt. Die internationale gemeenschap heeft zich daarmee medeplichtig gemaakt aan één van de meest walgelijke bezettingen van de wereld, zoniet dé meest walgelijke.
En dan hebben we het alleen nog maar over Tibet en niet over de permanente agressie van China tegen Taiwan. En we hebben het ook niet over het Olympisch kampioenschap van de Chinese overheid als het om de uitvoering van doodvonnissen gaat. Nee, daar beginnen we maar niet eens aan.
Inderdaad, Olympische Spelen en politiek hadden oorspronkelijk niets met elkaar te maken. In de klassieke Griekse wereld werden oorlogen afgelast om de Olympische Spelen doorgang te kunnen laten vinden. Dat is in de loop van de tijd allemaal verwaterd, ook al in de klassieke oudheid.
Dat de wereld de Spelen van het menselijk kunnen en vermogen, zou organiseren in het land waar dat vermogen en kunnen voortdurend wordt vertrapt, dat is een schande waarbij die van Wilders’ film compleet verbleekt.
Ik hoop dat Tibetanen kans zullen zien om het Olympisch stadion in Peking door middel van een bom zodanig te beschadigen dat er de komende twaalf jaar niemand ook maar iets zal kunnen doen. Of…dat zij erin zullen slagen in het stadion een miljardenvoudig tekenvolk los te laten. Wat dat betreft was dat krantenbericht van vanmorgen dan misschien toch nog erg actueel.
En heus, ik ben nog steeds dezelfde vredelievende man waarvoor zovelen mij al jarenlang houden. Aan alles is een grens. En ja, mijn woede richt zich meer op de westerse onverschilligheid en hypocrisie dan op het Chinese barbarendom. Van de Chinezen konden we niet anders verwachten dan barbarendom maar wij brullen als machtige leeuw in Irak, Afghanistan en Darfur vanwege de mensenrechten. En tegenover China trekken we ons als een autistisch stille muis terug. In de hoop dat het allmaal ooit goed komt. Maar dat zal niet gebeuren.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Service
www.klap.net/vogelvlucht/tibet/index.html
http://www.dag.nl/1064663/NIEUWS/Artikelpagina-Nieuws/Infographic-Situatie-tibet.htm – 9 uur geleden
www.maroc.nl/forums/showthread.php?t=241178
www.tibet.nu/index.php?option=com_content&view=section&id=1&Itemid=5
www.volkskrantblog.nl/bericht/190054
http://www.dutchcowboys.nl/online/13205 – 67k
http://www.jeroenimus.nl/?p=357 – 1 uur geleden
www.forum.fok.nl/topic/1124981
Politiek 