Ik heb gelijk

 

. 

Ik heb gelijk. Jij niet, jullie niet, zij niet maar ik wel. Ik wil het hier maar eens gezegd hebben want het wordt zolangzaamaan tijd dat iedereen het gaat beseffen. Nog een keer dus: ik heb

Ik ben ook niet de enige die dat van zichzelf weet. Het geldt ook voor staatssecretaris Verbijsterveld die stug en star blijft vasthouden aan haar 1040 lesuren per leerling in het voortgezet onderwijs. Ze doet lekker geen stap terug, nou ja, een verrot klein stapje dan, vooruit…

Natuurlijk mag je als overheidsdienaar nooit je ongelijk toegeven. Ook niet als  je jezelf daarmee belachelijk maakt. En dat doet mevrouw Verbijsterveld volop. Het probleem zit hem natuurlijk in de definitie van “kwaliteit”. De staatssecretaris denkt dat de kwaliteit van onderwijs afhankelijk is van het aantal uren dat een pubertje in de lesbanken doorbrengt. Niets is minder waar.

Kwaliteit hangt van heel veel factoren af als het om onderwijs gaat. In de eerste plaats is er de inhoud van de leerkracht als mens. Heeft hij of zij daadwerkelijk iets mede te delen aan de volgende generaties? Hebben zijn of haar gedrag en uitingen betekenis voor hun verdere leven. Leerkrachten kunnen daarin geschoold worden door veel te discussiëren over vaktechnische en over maatschappelijke onderwerpen en vervolgens ook analyses te maken van die discussies. Dan is de vraag: kent de leerkracht zijn vak goed genoeg? Daarvoor is niet altijd de hoogstmogelijke opleiding voorwaarde. Het gaat vooral om de affectie die de leerkracht met zijn of haar vak heeft en inzicht in de inhoudelijke kanten die het vak leuk maken voor de leerling.

In de derde plaats gaat het om de aandacht die de leerkracht bereid is te geven aan de individuele leerlingen. Het gaat tenslotte om kinderen die hun weg moeten vinden in de micromaatschappij die de school is. Het gaat niet aan de kinderen tijdens deze ontdekkingstocht ook nog eens heel veel zelfstandig onderzoek te laten doen naar informatie. Daarvoor zijn zij als puber nog niet geschikt. Leerlingen hebben vakinhoudelijke en emotionele begeleiding nodig.

Tegenover de eis dat leerkrachten goed inzicht in maatschappij, vak en kind moeten hebben, staat dat de kinderen daadwerkelijk naar school komen. Om te leren, wel te verstaan. Niet om leerkrachten of het lesprogramma te beoordelen. Kinderen kunnen niet bepalen of een bepaalde les voor he van belang is. Misschien is dat belang niet onmiddellijk waarneembaar maar dat wordt het later veelal wel.

Er zijn duizenden scholieren die maar niet begrijpen waarom zij geschiedenis- of godsdienstlessen moeten volgen. Later in hun leven blijken zij er heel vaak toch blij mee te zijn. Het is het ministerie maar vooral de leerkracht die de keuze voor de kinderen moet maken.

Ik snap ook wel dat leerlingen het dolletjes vinden om over van alles en nog wat mee te praten. Net als volwassenen blablablaten ze het liefst over zaken waarvan zij geen verstand hebben. Dat draagt niet bij aan een hogere kwaliteit onderwijs, wel aan meer geschreeuw zonder wolproductie.

Misschien is Verbijsterveld zelf wel het kindje van zo’n blablablaat-cultuur. Zeker is, dat daaraan u maar eens een eind moet komen en dat er kaders gesteld moeten worden. Maar geen rammelende kaders. Van mij mag 1040 uur best en ook wel 1100 maar dan moeten school en leerkrachten dondersgoed weten dat elk uur een zinvolle inhoud heeft gekregen. De staatsscretaris moet lak hebben aan Laks maar niet aan kinderen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.adburdias.nl

www.gezond-vitaal.nl

www.docentenplein.nl

www.laks.nl

www.ocw.nl

www.sathyasai.nl

VOC mentaliteit

  

De Verenigde Oostindische Compagnie werd ooit bestuurd door de “Heren XVII”. Zeventien machtige heren, en beslist geen vrouwen, uit verschillende gewesten waren de baas. Zij hadden de “koorden der beurs” in handen. Zeventien machtige mannen die vooral vertegenwoordigers waren van andere rijke en machtige mannen die ook erg op de pennig waren. Er werd lang gewikt en gewogen voordat een project tot uitvoering kwam.

Natuurlijk namen de Heren ook risico’s waarvan zij de gevolgen niet goed konden overzien. Alles stond echter in het teken van rijk worden en de verwerving van gunstige handelsposities. Heel belangrijk was daarbij alles wat andere staten deden zoals Spanje, Portugal en Engeland. De VOC moest hen vooral te vlug af zijn, overal ter wereld. Het minuscule lapje modder aan de Noordzee dat de trotse naam “Republiek der Zeven Gewesten” heette, werd een wereldmacht waarop koningen als Lodewijk XIV van Frankrijk later stinkend jaloers waren.

Onze Minister-President heeft opgeroepen tot herleving van de VOC mentaliteit. Jan Peter lijkt wel een beetje op Jan Pieterszoon (Coen). “Hijscht ons vaandel en bedrijf de handel” moet hij gedacht hebben. Welnu, hij is nu al vier kabinetten onderweg en de VOC mentaliteit heerscht volop.

Nog voor de Tweede Wereldoorlog riep Mussert in zijn opperste VOC blijdschap uit “Houdt vast aan Indien”. Wat daarvan terecht is gekomen weet inmiddels iedereen. En ons kabinet onder leiding van Jan Peter roept nu uit alle macht “Houdt vast aan Afghanistan” en daarbij zal het vrijwel zeker niet blijven want onze koene jongen Koenders houdt den blick al gericht op Darfur. Is het niet prachtig om die Nederlandse, fiere driekleur te zien wapperen boven het moedig standhoudende fort Holland  en de niet-versagende jongemannen in de woestijn van de westelijke Soedan teneinde de daden van de Mahdi te wreken?

Jahaa, maar ook vanwege de machtspositie die de Nederlanden in de wereld kunnen innemen door zo’n dertienhonderd van haar beste zonen en dochters naar het front te sturen. De dank te oogsten van de bondgenoten die ons pas echt voor vol aanzien. Dat is allemaal wel even iets heel anders danw at dat onbenullige België doet of Denemarken. In dat laatste land doen ze niet veel anders dan schunnige tekeningetjes over Mohammed maken. Nee, Nederland staat pal dankzij de Jongens van Jan de Witt (die later ook op afschuwelijke wijze is vermoord, zo gaat dat).

Ook nu zijn de risico’s moeilijk te overzien maar het geeft toch een warm gevoel dat wij vanuit onze Christelijk/Sociale imborst straks kunnen bogen op twee akkertjes met tuinkruiden en een ongebruikte basisschool in het dichtstbij gelegen dorpje. Dat alles onder het mom “Daar kan iets grootsch verricht worden”.

Wij bregen geloof, hoop en liefde in de wereld, een wereld waarin anderen de democratie het land inbombarderen (dat zijn overigens woorden die ik laatst van een ander hoorde).

Het kabinet is eruit. Wij blijven aan vreemde kust en als het even kan gaan wij nog veel meer vreemde kusten opzoeken. En alleen de enkelingen die de geschiedenis begrijpen zien aan de horizon drie woorden verschijnen: Dien Bien Phoe! Wie even niet meer paraat heeft wat die woorden inhouden, moet maar eens gaan praten met die Franse exporteur van westers geluk: Sarkozy. Zojuist heeft hij een reeks van kerncentrales aan China verkocht. Kijk, dat noem ik pas VOC mentaliteit. Hij neemt wraak. Niet de Heren XVII maar de Franse president heeft straks de koorden der beurs in handen, als opvolger van die jaloerse Lodewijk XIV. En ondertussen krijgen onze moedige jongens en meisjes natte voeten in het verraderlijke moeras dat toch echt eerst op woestijn leek.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 Service

www.vocsite.nl

www.webataljon.blogspot.com

www.batavia-restaurant.nl

www.overheidsterreur.nl

www.inveztor.nl

www.ldkarskens.blogspot.com

www.cafezool.nl

Hemelse seks als bonus

Zelfmoordterroristen krijgen na het explosieve einde van hun werkzame leven 77 maagden toegeschoven. Tenminste, als ze van moslimhuize zijn. Wat er de lol van is, heb ik nooit begrepen. Na 77 keer neuken zijn de maagden op en met de Hollandse regelmaat betekent dat maximaal een half jaar plezier. Tenzij de wonderbaarlijke vernieuwing van maagden plaats heeft maar dat is meer een Bijbels wonder. Nou ja, een beetje religieus  leentjebuur moet kunnen vooral omdat God en Allah twee verschijningen van hetzelfde zijn. En trouwens, in ons digitale tijdperk kun je misschien ook met één klik op de muis  de vagina vernieuwen.

Naast deze Hemelse beloning voor het brengen van het opperste offer, is er ook nog de beloning voor de familie. Die krijgt veelal een uitkering van staat of organisatie. Wie zichzelf opblaast voor het goede doel, hoe dat ook omschreven mag zijn, is een aanwinst voor familie, vrienden en gemeenschap.

Hoe armetierig steekt de beloning voor onze Nederlandse militairen daarbij af. Een luizige paar duizend euro en een oorlogstrauma is het enige dat je aan deelname aan zo’n veldtocht overhoudt. Ja, dat is wel een kale boel.  Ik heb zoiets van “als militair steek je daarvoor je nek niet uit”. 

Eerste wilde ik zeggen: “ik denk dat je daarvoor als militair je nek niet uitsteekt” maar dat klinkt betweterig en autoritair. Nee, bij ons is het de mode om zo vaag mogelijk te zijn. We “hebben iets van” omdat we onze gevoelens en opvattingen heel gemakkelijk voor andere inruilen. We geloven nergens echt meer in. Al helemaal niet in die dwaze gedachte dat wij in Afghanistan of Irak de democratie komen brengen. Dat is ook onzin natuurlijk maar wel eindeloos herhaalde onzin zodat beroepsmilitairen erin gaan geloven. Een beetje en heel voorzichtig. Alles moet heel voorzichtig want anders komt zo’n militair niet aan zijn of haar bonus toe. Voorwaarde is dat je in leven blijft.

Wie een leugen vaak genoeg herhaalt, ziet dat deze het gezicht van de waarheid krijgt maar daarmee gaat het geloof in de waarheid wel weer verloren. Onze overheid geeft al vele eeuwen het voorbeeld als het om verlies van geloof gaat. Voor een Christelijke natie is het handhaven van een krijgsmacht een daad van ongeloof. En ja, dan wordt het duidelijk waarom waarden en normen vervagen.

Vaagheid beheerst ons hele geloofsgedrag en daarom vragen we ook steeds goedkeuring aan anderen als we een mening naar voren brengen door er het woordje “toch” in vragende vorm achteraan te plakken. En ja, omdat iedereen wel íets kan, heet een debiel bij ons “iemand met mogelijkheden” en militairen “sneuvelen” niet meer maar “overlijden”. De roze bril zit doodeenvoudig aan onze oren vastgegroeid.

Daar komt nog bij dat we het sociale gevoel zijn kwijtgeraakt. Verenigingen lopen leeg, net als kerken en politieke partijen. Eigelijk willen we zo min mogelijk met anderen te maken hebben. In de woonbuurt praten we niet meer met elkaar. Bah nee, misschien is die ander wel een gevaarlijke pedofiel of lijdt hij aan aids. Brrrr. Of misschien is hij wel een, door ons natuurlijk volledig geaccepteerde, homo.

En met zo’n instelling gaan “onze jongens en meisjes” naar landen om de democratie te brengen aan mensen die hun opperste gelukzaligheid zien in het opblazen van de tegenstander en tijdens de voorbereiding daarop het liefst wat opium tot zich nemen. Voor hen geldt de hemelse seks als bonus en de explosieve daad voor het collectief als eer.

In mijn vorige column heb ik beschreven dat het moreel van onze militairen niet kan tippen aan het moreel van de tegenstanders. Het zal nu toch wel een beetje duidelijk zijn waarom dat zo is. Ik heb zoiets van “ga toch weg daarginds. Het wordt daar nooit iets, toch?”.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com 

Service 

nl.wordpress.com

www.nujij.nl

www.wordpress.com/tag/hip-in-het-groene-hart

www.teammoreel.nl

www.mediargus.be

www.home.tiscali.nl

Beweging

Nederland in beweging. Een goeie zaak want wie stijf op zijn stoel blijft zitten, wordt er niet beter van. Tenzij je, zoals ik gisteravond, op bezoek bent in een restaurant. Daar is teveel beweging nu juist weer de oorzaak van veel ellende. Het restaurant zelf maakte overigens ook weer onderdeel uit van een beweging want het is een zogenaamd sociaal restaurant waar je voor vijf euro lekkerder kunt eten dan bij Cas Spijkers. Drie gangen, gezellig, leuk, lekker en dat allemaal onder het motto “Schuif aan”. 

Het restaurant komt voort uit een sociale beweging die door Nederland waart en…natuurlijk uit het initiatief  van de restaurateur die er zijn en haar ziel en zaligheid in steekt.

En dan hoor ik ineens dat Rita Verdonk een beweging heeft opgericht. Het is jammer voor haar maar dat is onmogelijk. Een beweging kun je niet oprichten. Een beweging ontstaat spontaan of wordt op gang gebracht en je kunt een beweging uiteindelijk ook weer tot staan brengen. Maar oprichten? Nee, dat kan niet. Je kunt niet zeggen :”Vanaf vandaag is er een beweging”. Stel dat er niets beweegt. Dan zit je voor gek.

Nee, Rita heeft zich eigenlijk aan het hoofd gesteld van een beweging die al was ontstaan. Dat is het. Een politieke beweging en eerlijk gezegd heb ik daar niet zoveel mee. De laatste keer dat we in Nederland een politieke beweging van betekenis hadden, is het op een drama uitgelopen: de NSB. Nou vooruit, de provo´s dan maar ja, dat heeft uiteindelijk ook niets goeds opgeleverd. 

Daar komt bij dat politieke bewegingen de neiging hebben te veranderen in een lawine die meer tot vernieling leidt dan tot herstel. Gek genoeg hebben voormannen en voorvrouwen van politieke bewegingen vaak de mond vol over “herstel”. Dat klopt dus ook al niet.

Politieke bewegingen gaan ook vaak met vlaggen zwaaien en hullen zich meestal in uniform en dan zijn we nog verder van huis bewogen. Ik blijf voorlopig liever eens eventjes heel stil toekijken waar deze beweging op uitdraait. Hopelijk komt ze in de grindbak terecht want dat is het beste wat er met een op hol geslagen beweging kan gebeuren.  

De beweging is natuurlijk niet zo maar ontstaan. Eerder hadden we de Partij voor Volksverlakkerij van Wilders die ook al een soort beweging was en die zich losmaakte uit het liberale gedachtengoed. Bedenk het goed “losmaakte”. Aan Wilders en zijn buiswater is niets liberaals te ontdekken. 

Verdonk en Wilders zijn afvallige liberalen en wat dat betreft zou Rita’s beweging een club van afvalligen kunnen zijn. Dan kan Jami er ook bij, al het afval bij elkaar, op één hoop.

Dat afval ontstaat niet zo maar. De afvalbeweging komt voort uit het gebrek aan beginselen in de grote politieke partijen. Althans, de handhaving ervan. Die beginselen zijn op drift geraakt en iedereen met een grote mond zou dus wel eens gelijk kunnen hebben. Overigens hebben ook de losgelagen afvalligen geen beginselen maar alleen maar doelstellingen om naar te streven. Dat zal op den duur te weinig zijn om de boel bij elkaar te houden. Om dat voor elkaar te krijgen heb je beginselen nodig. Die zorgen er dan voor dat er geen ongewenste bewegingen plaatshebben.

Tja, het is moeilijk, Nederland in beweging is goed maar als het een losgeslagen toestand wordt, is niemand blij. Misschien moeten we maar een beetje meebewegen, meedeinen op de golven en hopen dat we het strand bereiken. Het goudgele strand van Nederland waar ik zo trots op ben, met blanke top der duinen en al. Vaste grond onder de voeten. Nieuwe stevigheid! Zal ik een beweging op gang brengen die daarnaar streeft?

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 Service

www.beweging.nu

www.nisb.nl

www.extent.nl

www.vrijspreker.nl

www.janvanduppen.be

www.nl.novopress.info

www.mythologie.wordpress.com

Wollen onderbroekjes

Wat een blunder! Ons ministerie van Buitenlandse zaken geeft miljoenen subsidie aan een Iraanse radiozender waarvan het democratische gehalte discutabel is, misschien zelfs wel pro Ayatolla. En dat allemaal om de Iraanse jongeren een hart onder de riem te steken. Het zoveelste voorbeeld van onzinnige inmenging.  

In de negentiende eeuw zetten gegoede burgerdames in Groot-Britannie zich in om wollen onderbroekjes te breien voor de naaktlopende negerkinderen in Afrika. Zij hadden de beste bedoelingen en wilden `die onderontwikkelde wilden` in de jungle graag de helpende hand toesteken. Ja zeker, het bedekken van de schaamdelen is een essentieel onderdeel van het christelijk geloof hoewel Jezus het er bij mijn weten nooit over heeft gehad. 

Een vorm van solidariteit dus. Nu heb ik twee columns geleden gesproken over de internationale solidariteit die hoort bij het ware socialisme. Als onderscheid ten opzichte van het Nazisme. Maar hoe zie ik dat nu, die internationale solidariteit? Wat moeten we ermee? Nou, dat valt nog wel tegen.

Eerlijk gezegd spreekt internationale solidariteit me wel aan. Als wereldburger met een redelijk Nederlandse identiteit (ik spreek de taal aardig en ken de cultuur redelijk) vind ik dat we solidair moeten zijn met iedereen in de wereld. Uiteindelijk zitten we allemaal in hetzelfde schuitje. Wie probeert een ander uit dat schuitje te gooien, verdient het om in zijn kraag gepakt te worden.

Internationale solidariteit is zolangzamerhand niet meer het monopolie van socialisten. Ook allerlei christelijke groeperingen hebben zich er meester van gemaakt en met z´n allen maken we er een aardig potje van. Die solidariteit komt er vaak op neer dat wij onze cultuur, levenswijze en vooral politieke verhoudingen willen opdringen aan volkeren die daar geen band mee hebben. Waarom? Soms omdat we denken  dat onze maatschappij de prettigste leefomgeving biedt voor iedereen. Heel vaak ook uit doodgewoon eigenbelang. Een democratische, open samenleving biedt ons de beste mogelijkheden om onze economische idealen te verwezenlijken. De hele wereld als markt voor onze industriele rotzooi.

Een ideele en een pragmatische kant dus, zo ongeveer als de kruistochten in de twaalfde eeuw. Net als toen blijkt het effect vrijwel altijd 0 te zijn. Dat komt dan weer doordat de mensen met wie wij ons solidair hebben verklaard helemaal niet op ons zitten te wachten.

O ja, uit Soedan, Haiti, Afghanistan en Irak komen geregeld mensen die ons vragen om te helpen. Gek genoeg vragen we dan nooit welke doelstellingen zij hebben. Wie roept dat hij of zij de democratie in zijn land wil vestigen, heeft onze steun. Toch pakt dat nog al eens verkeerd uit. Dat bleek bijvoorbeeld bij de Palestijnen die democratischerwijze een heel andere keuze deden dan wij wensten. En dan zijn we boos. Wel kiezen zoals wij in het westen dat willen hoor!

Wat wij met onze hulp in wezen doen, is steun geven aan de ene clan om de andere kliek te verdrijven. Als dat gelukt is, zijn we blij totdat blijkt dat onze oorspronkelijke bondgenoten ook niet meer doen wat wij willen. Jarenlang hebben we Mugabe gesteund en nu is het zo´n verschrikkelijke dictator dat hij volgens de Bushdoctrine best wat bommen op zijn kop verdient.

Let wel, overal waar wij ingrijpen, gaat het mis. Somalie, Eritrea en Ethiopie, Irak, Afghanistan, Cambodja, het Midden Oosten, Irak, Afghanistan en het Victoriameer. In dat laatste meer zijn met behulp van de ontwikkelingshulpgelden victoriabaarzen uitgezet. Die zouden de lokale vissersbevolking een eiwitrijker dieet gaan geven. Er is gebeurd wat sommigen al vreesden, de baars heeft alle andere soorten vis opgevroten. Een milieuramp van de bovenste plank. Bovendien varen er Europese vissersboten die alle vis voor de neus van de lokale bevolking wegkapen. 

China, waar het in elk geval economisch goed gaat, heeft nooit met ingrijpen te maken gehad. Hooguit met economische toenadering. Hetzelfde geldt voor India.

En we leren het maar niet. Zelfs onze socialistisch solidaire minister Koenders begrijpt niet dat ingrijpen nooit helpt. Dat komt allemaal doordat onze samenleving niet de samenleving is van de mensen die wij denken te moeten helpen. Onze democratie is in drieduizend jaar gegroeid van de Atheense aristocratie ( die meer dan elders het vrije woord kende en daarom gezien wordt als bakermat van de democratie) Noord-Italie, de Lage Landen (Nederland en Vlaams Belgie), de steden van Noord Duitsland ( ja zeker) en de regio rond Londen. Verder niet. En die cultuur, die nog niet eens heel Europa dekt, moet met alle geweld (letterlijk) worden opgelegd aan de hele wereld. Ahmadinejad, de president van Iran, en Hugo Chavez van Venezuela hebben temidden van al hun geblaat daar een punt. Het westen blijft koloniaal op basis van een superioriteitsgevoel Dat is  weer gebaseerd op een cultuurmodel dat geboren is in een heel klein deel van de wereld. 

Maar wat is dan nog solidariteit? Het is meer dan de meeste mensen op het ogenblik nog kunnen opbrengen. Het houdt respect in voor mensen in andere streken van de wereld, zoals zij zijn. Helpen? Dat kan maar alleen op heel kleine schaal. Door microkredieten, door steun aan families en soms aan een dorpje. Zodra intellectuele vluchtelingen, opstandelingenleiders of machthebbers erom vragen, moeten we oppassen. Nee, moeten we afwijzen. Wie solidair is, geeft mensen de kans hun eigen weg te kiezen. 

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

Service

www.minbuza.nl

www.bbo.org

www.antenna.nl

www.oruzgan.web-log.nl

www.arnoldkarskens.blogspot.com

www.radioactive.blog.nl

Ontzinning

Theo Thijssen en de Gelukkige Klas. Ik heb het boek al vele jaren geleden gelezen en vond het best aardig. Langzaamaan blijkt dat `ontlezing` onzin is. Mensen lezen wel en graag. Het is wel van belang om ze op jeugdige leeftijd te interesseren voor het boek. Dat is iets dat veel te weinig gebeurt.

Door onzinnige oceanen van tijd te besteden aan het gebruik van de computer, wordt de aandacht van het boek afgeleid. Nuttig zijn al die computeruren niet. Leren wordt er niet leuker van, het wekt wel meer stress op. Het overmatige gebruik van de computer op school houdt bovendien niet in dat de kinderen later beter worden met het ding. Natuurlijk, ze moeten de fijne kneepjes weten en enige oefening hebben maar voor het overige is al die extra aandacht compleet overbodig. Oefenen doen ze thuis ook al heel veel.

Oefenen met de computer leidt tot ontzinning, de afbraak van ambities en verdrinkingsnood in een overmaat van gegevens en mogelijkheden. Verlies van de wil om iets in de wereld te zijn. Niet voor niets keren steeds meer mensen zich tot de virtuele wereld. Belangrijker is de aandacht voor het boek. Lezen is een prima middel om fantasie en voorstellingsvermogen te stimuleren. Beter ook dan films. Die komen vaak alleen maar met voorgekookte fantasie. Eigen beeldvorming blijft uit. In het verleden is er aan boeken veel te winig aandacht besteed.

Er zijn kinderen groot geworden met de gedachte dat het lezen van een boek verloren tijd is. `In die tijd kun je ook geld verdienen`, menen sommige twintigers en dertigers hoewel ze zelf nog nooit een stuiver hebben verdiend.

Fantasie is vermoedelijk de grootste voorsprong die mensen hebben op computers. Juist in deze digitalitijd is het daarom van belang te lezen. Dankzij fantasie kunnen we de computer de baas blijven. De overheid heeft op dat gebied een schone taak. Overtuigd van de verplichting om de veiligheid van burgers te waarborgen, zou ze deze weg schielijk moete kiezen. Het heeft bovendien het grote voordeel dat we nog eens een Nederkrant meemaken die in goed Nederlands is gesteld en geschreven.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.maurice.nl

www.nrc.nl

 

Triumfeminaat

Hoe krijgt ze het toch voor elkaar? Het kapsel van Hillary Clinton zit altijd even onberispelijk. Storm, kou, regen of zon, steeds zijjn er die haast klassiek kunstzinnige slagen in het haar en, niet te vergeten, de onverzettelijke oorknoppen.

Ik zie haar graag. Ze heeft een leuk koppie, ook op haar 59e. Ik maak me geen illusies. Achter het leuke koppie gaat heel wat schuil, mooie en minder mooie dingen. Maar toch, ik zie haar graag ook al is het niet meteen het type waarmee ik als “maatje” de jungle in zou willen.

President van de Vrouwlijke Staten. Waarom ook niet? Het lijkt mij persoonlijk een prachtige ontwikkeling. Het links-radicale miljonairtje zal best iets leuks kunnen doen voor de arme luizen in de brakke onderkomens van die afschuwelijk, eentonige Amerikaanse steden. Links-radicaal voor Amerikaanse begrippen natuurlijk, hè! In het beleid zal ongetwijfeld het stempel terug te vinden zijn van Bill want in huize Clinton geldt één vaste stelregel: even napraten op het kussen en tussen de lakens.

Nog spannender vind ik de situatie die gaat ontstaan als Hillary daadwerkelijk president wordt. In de VS een vrouw aan het roer, in Duitsland Angela Merkel en in Frankrijk de vrouw met de merkwaardige combinatie Présidente Royale. Een drievrouwschap dat een belangrijk deel van de wereld bestuurt. Dat zal toch tot iets moeten leiden dat alle feministische hartjes sneller doet kloppen!

Echt, het lijkt mij heel boeiend om te zien hoe zoiets gaat. Eerlijk gezegd denk ik dat de drie vrouwen netzo zullen handelen als hun manlijke voorgangers. Alleen de presentatie en hier en daar een accentje zal anders zijn maar…ik wacht vol verwachting af. Ze kunnen mij geen groter plezier doen dan een globaal triumfeminaat: Hillary, Ségolène en Angela.  Wauw! Drie is een magisch getal.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.stefbos.nl

www.elsevier.nl

www.tawiza.nl

De zweep erover

In het Britse parlement kent iedere fractie een tweedeling. Er zijn front- en backbenchers. De frontbenchers ondersteunen de officiële partijlijn. Bij de regeringspartij is dat dus de koers van het kabinet. De backbenchers zijn de bewakers van de ideologie. Zij staan kritisch tegenover de officiële koers van de fractie. De leiding van de backbenchers is in handen van de Chief Whip, de hoofdzweep. Hij voert de backbenchers aan in hun kritiek en maakt daarmee zelfs kans op het premierschap.

De Chief Whip is in Groot-Brittannië echt een begrip. In het verleden was er zelfs een sigarettenmerk dat die naam droeg. In Nederland en ook in Duitsland kennen we dat niet. Daar heerst de fractiediscipline, in wezen een absoluut ondemocratisch verschijnsel aangezien volksvertegenworodigers op persoonlijke titel worden gekozen. Zij zweren of beloven zelfs hun functie uit te oefenen “zonder last of ruggespraak”. De fractiediscipline is in wezen daarmee strijdig.

De vraag is wie de functie van de zweep moet uitoefenen als er zo weinig kritische geluiden uit de fractie naar buiten komen. De aangewezen instantie daarvoor is de pers maar die laat het de laatste jaren veelal lelijk afweten. Veel journalisten schrijven uitsluitend brave stukjes over voornemens, plannen, nota”s en notities en ze durven niet eens achter de coulissen te loeren. Daarmee verlagen ze zichzelf tot verlengstuk van voorlichters en zegslieden.

Ja, dan krijg volksvertegenwoordigers die klagen dat ze het zo druk hebben, zich voortdurend het vuur uit de sloffen lopen en ga zo maar door. Volksvertegenwoordigers ook die zelden of nooit onder het volk komen omdat ze druk doende zijn half begrepen documenten door te ploeteren.

Ik zou zeggen, journalisten, de zweep erover. Gun de mensen op het pluche geen rust en volg ze hinderlijk kritisch. Ga niet, bij wijze van alternatief, onderbuikgevoelens “uit den volke optekenen” als sensationele berichtgeving. Dat leidt tot niets. Nee, bij de politici en bestuurders moet je zijn. En politici…als het ergens jeukt, krabbel dan nog maar eens achter het oor bij de gedachte aan de fractiediscipline.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service 

www.parlement.com

www.debatforums.net

Hoop

Voor mij ligt een artikel uit de Volkskrant van een paar weken geleden. “Atheïst heeft de waarheid niet in pacht`. Je kunt je afvragen of er iemand was die dacht dat atheïsten de waarheid in pacht hadden. Misschien een paar atheïsten.

Ik ben bijna voor alles waar “a” voor staat allergisch. “Atheïsme” , ik vind het een vreemde overtuiging. Atheïsten gaan ervan uit dat het hele zijn en niet-zijn met het menselijk verstand te behappen is. Misschien is het nu nog niet zover maar het komt. Dat is bijna een chiliastische boodschap. Nee…het is een chiliastische boodschap. Ook atheïsten hebben behoefte aan een heilsverkodiging. Dat is dan tenminste mooi om te weten.

De laatste tijd zijn er veel boeken en geschriften verschenen die het atheïsme verdedigen. Kennelijk is het ongodige geloof in de verdediging. Nou, dat kan. Wat bijna al die auteurs vergeten,  is het voorstellingsvermogen. De oneindigheid van het voorstellignsvermogen., de fantasie. Ga je ervan uit dat het hele zijn en niet-zijn door de menselijke geest te behappen valt, dan stel je grenzen, de grenzen van de menselijke geest. Die is grenzenloos? Dat kan niet. De uitdrukking “menselijke geest” geeft per definitie grenzen aan, al is het alleen maar door het woordje “menselijke”. Als je dat weg laat, kom je bij “geest” en die zweefde over de wateren en daar geloven de atheïsten niet in.

Nee, niet alleen vind ik het atheïsme van eindeloze zelfoverschatting en grootheidswaanzin getuigen, het is mij ook te beperkt. Mijn fantasie leeft bij de gedachte dat er dingen zijn of niet-zijn die ik me niet kan voorstellen. De kans daarop is groot. In het verre verleden waren bacillen en bacteriën bij de mensen onbekend. Ze konden zich er ook geen voorstelling van maken. Dat wilde niet zeggen dat ze er niet waren.

Nu is het de mens wel gelukt om die kleine kriebels te vinden maar dat houdt niet in dat er geen zijn of niet-zijn bestaat, dat niet te kennen valt. Bacteriën en bacillen vallen kennelijk nog binnen de kenbare wereld. Ik denk dat er een enorm groot (niet)zijn bestaat dat we nooit zullen kennen en…dat stiekum toch invloed op ons leven heeft. Gelukkig maar, anders zou ik het willen controleren.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.defantasie.com

Boerka goed voor democratie

Het is echt gillen en schreeuwen geblazen als het onderwerp boerka ter tafel komt. De één weet het nog beter dan de ander en vooral is dat het geval aan de cafétafel waar ik vannacht rondhing. Je moet wel eens wat als journalist.

Het papegaaicircuit is echt ongelofelijk. Kortweg gezegd zijn er twee partijen: de boerka- en de antiboerkapartij. De boerkapartij vindt dat moslima’s zelf mogen weten of ze zo’n ding willen meesjouwen. Zij houden ook vol dat vrouwen er vrijwillig voor kiezen. De antiboerkapartij vindt het “geen gezicht”, “vrouwenonderdrukking” en “onsociaal”. Dat laatste heeft te maken met het gebrek aan contact dat je met een boerkadrager zou hebben. Ik heb gisteravond maar eens een nieuwe zienswijze ingebracht en gesteld dat de boerka goed zou zijn voor de democratie. Die gedachte kwam een beetje voort uit mijn vorige column. Onbewust laat je je beïnvloeden door het uiterlijk van een politicus/a en dat leidt af van de inhoud. Dat is niet goed want het gaat om ideeën en niet om een strak lijf of een brede glimlach.

Om die reden pleit ik er dan ook voor om campagnevoerende politici te verplichten een boerka te dragen. Je hebt dan geen enkel zicht op sensualiteit, sex appeal of charisma, je krijgt geen natte droom als je fantaseert over dankbaarheid van een verkozen kamerlid en je moet helemaal afgaan op de boodschap van een politicus/a. Ik zal maar zeggen: hoe zou Geert Wilders overkomen als je niet zou zien dat zijn hersens bovenop zijn hoofd zitten in plaats van erin?

De boerka is dus een hulpmiddel bij het verkrijgen van objectiviteit. Het is als wijn proeven zonder dat je het etiket ziet, een boek lezen zonder de naam van de auteur te kennen. Echt, we kunnen het toch op zijn minst eens proberen, nu meteen al met de provinciale verkiezingen in maart? Het zou veel “spijtoptanten” kunnen schelen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.extra-media.nl

www.observant.unimaas.nl