Bedrog en Beerenburg

Kommer Sybenga schrikt op als ik zijn woonkamer binnenkom. Hij is net de horizontale stand van zijn relaxfauteuil aan het uitproberen en zoiets doet hij liever zonder publiek. `Aha, bent u daar al, op dit vroege uur?` vraagt hij om zichzelf een houding te geven. `Ik neem aan dat u om te beginnen liever capuccino wilt dan Beerenburg? Mij maakt het niet uit. Ik drink alles door elkaar, de hele dag door. Zelfs karnemelk.´

Zijn ogen twinkelen van zelfspot maar de stand van zijn wenkbrauwen wijst op ernst. `Ik meen het`, hij rekt een stuk van de huis van zijn rechter arm op. `Kijk maar, karnemelk is goed voor je huid. Vooral als hij uit Friesland komt.` Ik geloof hem graag en laat hem nog even met zijn stoel stoeien terwijl ik bevestig dat ik graag capuccino lust. Na wat gehannes heeft de oude, wijze politicus de rugleuning van zijn stoel weer rechtovereind. `Teveel knoppen`, glimlacht hij. Het is voor het eerst dat ik enige verlegenheid in zijn ogen bespeur.

`Bedrog`, begint hij terwijl hij zijn capuccino tot koud wordens toe roert. `Ja, hoe zal ik het zeggen`, even staart hij naar de koffie alsof hij toch liever een Beerenburg had gehad en dan lijkt hij zich iets te herinneren. Van het tafeltje naast zijn stoel pakt hij zijn Friesche pijp en uit een zeemleren zakje begint hij die met tabak te vullen. `Bedrog, jongeman, is een veel gehoord woord in de politiek. Kiezersbedrog, bedrog van bondgenoten, en bedrog van het publiek. Ik heb er ook mee te maken gehad. Kijk, zelden gaat het om echt bedrog. Haast niemand weet dat alleen een dictator precies helemaal kan doen wat hij vantevoren heeft beloofd. En zelfs, dan nog… Je hebt bij alles wat je doet te maken met anderen, anderen die vooral bezig zijn blokkades op te werpen voor alles wat je wilt. Als er één ding is waarin mensen goed zijn, dan is het tegenwerking. Als je eigen ideeën uit de mond van de andere partij komen, dan zijn ze volslagen onuitvoerbaar`, snap je wat ik bedoel?`

`Maar ik dacht altijd dat een politicus in zo´n geval zei dat de tegenpartij zijn ideeën had overgenomen?´ werp ik tegen. Kommer steekt zijn pijp aan en blaast een paar grote rookwolken voor zich uit. Een rookgordijn waarachter zijn gezichtsuitdrukking nauwelijks is te zien. `Je moet de taal der politiek leren verstaan, jongen. Je bent toch politiek journalist?`Zij stem lijkt nu zelfs een beetje geërgerd te klinken maar als de rookwolken optrekken  is van die ergernis op zijn gezicht niets meer te zien. `Als een politicus zegt dat de tegenpartij zijn idee heeft overgenomen, dan ziet hij kans er verbeteringen in aan te brengen. Het is verdomd vervelend als de tegenpartij met jouw paradepaardjes beginnen te draven. Dat kan je alleen  tegengaan door ze zelf tot galop aan te zetten. Je gaat dus opnoemen wat je aan de voorstellen van de tegnstander mist, zelfs als je daaraan vantevoren nooit had gedacht.`

De oude, wijze politicus krijgt nu een ironische trek op zijn gezicht. `Dat heet bijsturen. Je gebruikt de voorstellen van de tegenpartij om een wetswijziging door te drijven die beter is dan je eigen idee. Daarbij moet je er voor zorgen dat je aan het publiek goed duidelijk maakt dat jij voor verbeteringen hebt gezorgd. Ja, ja, je dacht zeker dat politiek alleen maar een beetje uit slappe praatjes bestond. Nou, helemaal niet hoor. Het is gewoon hard werken en vooral masseren. En kijk, als je erin bent geslaagd om jezelf te presenteren als kampioen van het voorstel, dan krijgt de tegenstander te horen dat hij de kiezers heeft bedrogen. Hij had er voor zijn partij best méér uit kunnen halen.` Kommer lijkt heel tevreden over die analyse. Hij inhaleert twee keer na elkaar en blaast zelfs kringen in de lucht.

Een beetje beteuterd zit ik wel voor me uit te staren. `Maar dan gaat het niet om bedrog maar om onhandigheid`, mijn woorden komen er wat traag en twijfelend uit. Kommer knipoogt. `Ik denk dat je zolangzamerhand rijp begint te worden voor een post als premier`, grijnst hij. `Nog een capuccino?` die vraag komt er aanmerkelijk trager uit dan het“nog een Beerenburg?` van gisteren maar ik besluit toch `ja` te zeggen. `Kijk nu eens naar onze Jan Peter´, vervolgt hij nadat hij de order heeft doorgegeven aan `de keuken`. ´Bijna was het misgegaan met dat hele Irakverhaal. Bijna had hij ten overstaan van het hele volk moeten toegeven dat hij uit gretigheid maar al te graag Bush´zijn lariekoek heeft geloofd. Echt, het was niets dan jeugdige gretigheid en goedgelovigheid.`Kommer krijgt er pretoogjes bij.

`Hoe handig heeft die man nu de pionnen geschoven? Zodra de uitslag van de laatste parlementsverkiezingen duidelijk was, zag hij in dat het kabinet moest gaan bestaan uit CDA, CU en PvdA. Vooral die laatste. Met de sociaaldemocraten binnenboord, zou hij een vervelend onderzoek naar zijn onbenullige gedrag rond Irak kunnen voorkomen. En hij had gelijk. Meteen kwam de PvdA als ongeloofwaardig in het beklaagdenbankje terecht. Voor de lieve vrede kiest de partij ervoor om tegen zo´n onderzoek te stemmen terwijl ze daar eerst volmondig op heeft aangedrongen. Dat is geen bedrog. Het is onhandigheid en gretigheid, eigenschappen die voor een politicus niet passen. Eigenschappen die de politicus in de weg zitten bij zijn pogingen om zijn beloften na te komen (Kommer spreekt altijd alléén over manlijke politici, de rest vindt hij onzin. Het zij zo). Eigenlijk hoef je als tegenstander alleen maar die eigenschappen op te wekken, dan weet je zeker dat de tegenpartij de mist ingaat en dat geeft je de kans om de buit binnen te halen, vriendelijker gezegd `je beloften na te komen`.

De pijp is uit en het verhaal ook. Kommer staat op en de rugleuning klapt nu helemaal in verticale stand. `Het is mooi om politicus te zijn maar wie eerlijk is tegenover zichzelf, vindt het nog mooier om oud-politicus te zijn`, hij glimlacht deze ochtend op een manier die ik niet helemaal vertrouw. `Tot morgen, jongeman“, hij steekt mij ferm en fors de hand toe.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.schoolplaten.nl

www.lichaamstaal.nl

www.eerlijkuden.nl

www.personeelslog.nl

kathalijnebuitenweg.hyves.nl

vrouw.blog.nl

Zero democratie

Al heel wat jaren kennen we de “nimby” mentaliteit. Als er een herberg voor dak- en thuislozen, een gevangenis of een school nodig is, zet die dan niet bij mij in de buurt neer. Angstdromen van rondslingerende zakjes cocaïne, spuiten en pillen worden ingezet om de bouw van de voorziening in de buurt te voorkomen.

Ja, als het moet dreigen we er zelfs mee dat de gevangenen zullen zorgen voor vernielingen in de buurt. En de buurt gelooft het. Ongeveer in dezelfde periode als de opkomst van nimby ontstond de “SHOP”, minder opgemerkt maar even zo goed een realiteit. De “SHOP” is de “Surely Human Obvious Performer”. Een andere benaming is de SHOW (Self Helping Overconscious Weirdo) of “ASK” (Alll Self Kicking”). Er zijn ook gezinnen die uit deze soorten bestaan en die worden dan weer NOW genoemd (No Outside Windows). Het containerbegrip voor al deze typen is IGNI (I Got No Ideals).

Het zal duidelijk zijn, de typeaanduidingen slaan allemaal op mensen die vooral bezig zijn zichzelf te helpen en veelal nauwelijks begrijpen dat er iemand naast hen woont. Burenruzies kunnen het gevolg zijn maar de invloed gaat veel verder.  In de politiek is dat wel heel erg merkbaar met een desastreuze uitwerking op de democratische fundamenten van de samenleving. Hard werken, geld verdienen en carrièremaken zijn dermate belangrijke richtingaanwijzers geworden dat veel mensen uitsluitend nog bezig zijn hun eigen problemen op te lossen. Ze willen niet worden lastig gevallen met de maatschappelijke nood van anderen. In dat verband is er ook het IGNITION type (I Got No Ideals Totally Ignorant Of Needs). Dat draait uit op ZERO (Zombie Earning Resources Overload).

Deze ZERO bepaalt voor een groot deel de samenleving. Hij of zij ziet de wereld als een loden last en stemmen of kiezen zijn geen voorrechten maar onaangename barrières op de weg om geld en goed te verwerven. De ZERO laat de samenleving dan ook graag over aan de politieke NERD (Non Earning Resources Dude). ZERO tolerance, zullen we maar zeggen. Hij of zij gilt alleen van de pijn als de NERD zou besluiten tot onverdoofd castreren. Dat wil zeggen, een verbod op voetballen of tv-kijken.

Zolang de ZERO geen last heeft van de NERD moet deze onaangetast blijven. Als er al heibel is, dan zijn het de mindere totempalen die omvallen. Dat is nu precies wat er bij VVD en PvdA gebeurt. Veel fouten, dingen die verkeerd gaan maar de leider is onaantastbaar. Niemand vraagt zich af of de leider wel een echte leider is en, wat belangrijker is, waarvan hij precies de leider is. Tot mijn schrik las ik over het liberalisme van Wouter Bos. Liberalisme? En ik maar denken dat de PvdA een socialistische partij was. Misschien zou het niet zo gek zijn om eens uit te zoeken wat voor partij de PvdA eigenlijk is. Wat de rode (!) draad in de partij eigenlijk inhoudt. Voor de VVD geldt niet veel anders. Mark Rutte zou een echte liberaal en internationalist zijn. Die combinatie is volgens de literatuur kletskoek. Liberalen zijn nationalistisch ingesteld, socialisten richten zich op de internationale gemeenschap. En zie, de Socialistische Partij herbergt een virulent nationalisme. 

Om de puzzelstukjes weer op rij te krijgen zijn leiders nodig. Dat wil zeggen mannen en vrouwen met een duidelijk ideaalbeeld voor ogen en een sterk analytisch en bindend vermogen. Zulke leiders ontwaar ik op het ogenblik nergens. Niet in de liberale PvdA en ook niet in de radicaliserende VVD. Voor de ZERO betekent dat totale ontreddering. Naast het ideaal is ook de leider hem of haar ontvallen.  Van ZERO wordt hij of zij NIHIL (Not Interested Human Individual Liability).

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.nieuwetijd.net

www.heinpragt.com

  

Gezellige buurt

Soms kan ik de bewondering lezen in de ogen van een passant die de weg vraagt. Bijna altijd weet ik hoe hij of zij moet lopen of rijden. Zelfs bestemmingen buiten de wijk en de stad weet ik meestal wel aan te wijzen. Misschien is dat wel het voordeel van mijn beroep, je leert je omgeving vrij aardig kennen. Al zijn er straatnamen die ook ik met moeite kan plaatsen.

Ik ben een goudvinkje want in onze tijd weten veel mensen niet eens meer de naam van hun buren, geen voor- en geen achternaam. Daar is tussen het drinkontbijt, de creche en de breaker geen tijd meer voor. Om wat meer samenhang in de buurt te krijgen heeft ons gemeentebestuur bedacht dat er activiteiten voor de sociale cohesie moeten komen, of nog mooier, civil society. Daarvoor heb je natuurlijk wel een Engels woord nodig anders kun je het op je computer niet spellen. Maar goed, er zitten ongetwijfeld goede bedoelingen achter. Bedoelingen die ik kan volgen en zelfs ondersteunen.

Actieve burgers in de wijk. mensen die zich inzetten voor desamenhang. Nou, dat hebben we geweten. Een stel overdaadkrachtige figuren gaat hier eens in het half jaar tekeer om de rotzooi op te ruimen. Ze krijgen daarvoor apparatuur van de gemeente te leen die zoveel herrie maakt dat je zou willen dat je op de bulderbaan woonde.

Maar de mesen doen er wel heel zinvolle dingen mee, hoor. Ze blazen vooral afgevallen blaadjes weg die hadden kunnen dienen als voeding voor bomen en struiken. Maar…het ziet er allemaal weer proper uit. Als beloning krijgen ze koffie, taart en een plantje van de dienst groen. En gelachen dat we hebben!

Nou zeker, de volgende dag laat de goegemeente met een uitgestreken gezicht de honden loslopen, poepen, peisen en rgaven in de pas schoongemaakte gemeentelijke perkjes en in het voorbijgaan ook in de tuin van omwonenden. De plaatselijke politieagent trekt zich in dat opzicht ook niets aan van de gemeentelijke verordeningen en de `hondenkaart`. Goed voorbeeld doet goed volgen!  Zoiets bevordert enorm de sociale cohesie. Dat wil zeggen, mensen raken met elkaar in gesprek. Hoe dan ook. En trouwens, het is een misvatting om te denken dat mensen bij de politie gaan om wet en orde te handhaven. Je wordt agent om je veilig aan regels en wetten te kunnen onttrekken. Wie er iets van zegt, krijgt een bon.

Sociale cohesie, daar hadden we het over, hè? Nou, de buurtbewoners leren elkaar goed kennen, zij het bij snelle, eenlettergrepige voor- en achternamen.. Ondertussen zie ik dat er maar weinig nieuwe vriendschappen ontstaan op basis van de activiteiten voor sociale cohesie. Nee, mensen piekeren er niet over om bij elkaar op bezoek te gaan. Veel tevee werk en we hebben het al zo druk, druk, druk…

Voor het geval dat je het nog niet begrepen had, beste lezer, ik woon in een gezellige buurt. Een buurt waar ik heel regelmatig hallucinaties krijg van een vrijstaande boerderij in een bos- en heuvelrijke omgeving. Hartstikke leuk om daar te verdwalen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

Het meer van Galilea

Debatteren, discussiëren, ik ben er gek op en volgens mij kan ik het ook redelijk goed. Precies over het scherp van de snede zonder de tegenpartij definitief tegen me in het harnas te nemen. Dat is nodig want wie discussieert, kan niet zonder de welwillendheid van zijn opponent. Openlijke of verholen vijandschap en zelfs vooringenomenheid leiden tot oeverloze discussies.

Een tijdje geleden startte een notoir atheïst op zijn weblog de discussie over de vraag of God bestaat. Eigenlijk moet ik zeggen: of de goden bestaan want meneer is niet alleen atheïst maar ook onversneden agnost. De onzienbare wereld bestaat uit flauwekul, zo meent hij. De vraag is: Waarom start je dan zo’n discussie?”

Het antwoord was duidelijk. Meneer wilde van de bezoekers van zijn weblog horen dat God niet bestond of…ondeugdelijke Godsbewijzen die hij gemakkelijk kon afbranden. Zo verwek je de min of meer wonderbaarlijke verdwijning van de oevers van het Meer van Galilea. Er vond echter inderdaad een wonder plaats want er barstte een ware woordwaterval los van mensen die vonden dat het bestaan van God niet te bewijzen was maar ook het niet-bestaan was niet te bewijzen. Ik heb er zelf ook nog even aan mee gedaan. De oevers van het meer kwamen weer tevoorschijn.

Dat viel de webmaster zwaar tegen en sindsdien likt hij stilzwijgend zijn wonden. Hij heeft het te druk om te reageren, zo stelt hij. Wat een geluk! Al die reageerders hadden verder klaarblijkelijk helemaal niets te doen?  In werkelijkheid is het natuurlijk slap om je op die manier terug te trekken. Hij had kunnen weten dat het zo zou uitpakken.

In de eerste plaats kun je je afvragen of het zin heeft om het bestaan van God (of de goden) te bewijzen. Zij die erin geloven hebben het bewijs al vele malen gezien en dat lijkt me meer dan voldoende. Daar komt bij dat eigenlijk de atheïsten moeten bewijzen dat God niet bestaat.

Alle volkeren op aarde geloofden aanvankelijk in God of goden. Op een slechte dag kwam een meneer beweren dat zij het allemaal bij het verkeerde eind hadden. Daarbij voegde hij geen enkel bewijs maar een halfblinde kudde volgde hem even zo goed. Dat is gek. Zij die geloofden in het bewijs, verlangden geen bewijs van het niet-bestaan van God.

Absurd. Als op een ochtend een vrouw bij mij aanbelt en beweert dat ze mijn zusje is, dan gaat in eerste instantie een lang gekoesterde wens in vervulling. Ik heb altijd graag een jonger zusje willen hebben. Toch zal ik haar vragen met de nodige bewijzen op de proppen te komen.

Maar wie zegt dat God of de goden  niet bestaan, krijgt voetstoots aanhang. Nu is dat ook wel weer een beetje begrijpelijk omdat God zich niet altijd in een herkenbare vorm voordoet. In dat opzicht is de Griekse hoofdgod Zeus bijna het rolmodel voor alle goden. Hij kon elke vorm aannemen die hij wilde. Meestal deed hij dat om een vrouw te verleiden maar even zo goed…

De klassieke Grieken hebben nooit de Olympus beklommen om te kijken of de goden daar echt woonden. Zij hadden helemaal geen belangstelling voor een godsbewijs en gelijk hadden ze. Wie gelovig is, kan aan de ongelovige nooit het bewijs verschaffen dat God bestaat. Andersom lukt het ook niet.

Op natuurwetenschappelijke wijze is God niet aan te tonen en al helemaal niet met behulp van de vrij bekrompen onderzoekmethoden die op de universiteiten worden gehanteerd. Het niet-bestaan is er ook niet mee aan te tonen. Overigens zijn sommige mensen via de natuurwetenschap wel tot dieper inzicht in God gekomen. Einstein was daar een groot voorbeeld van. “Wetenschap zonder religie is kreupel, religie zonder wetenschap is blind”, zo meende hij.

God is van een dimensie die door natuurwetenschappelijk onderzoek niet eens te benaderen is. De tweedeling die Einstein maakte, benadrukt dat nog eens. Wetenschap en religie kunnen gezamenlijk ingespannen worden voor onze levenskar. Zij trekken hem voort. Wie kiest voor één van beide, moet steeds bijsturen.

Samen optrekken kan alleen maar zinvol zijn als beide trekkers een heel eigen karakter hebben, een eigen gebied bestrijken, elkaar aanvullen en een eigen dimensie hebben. Wie probeert het éne trekdier te ontkennen door op het andere te wijzen, is wel een heel slechte voerman. De vraagstelling “bestaat God? ”  is wat mij betreft dan ook volkomen loos en laat het Meer van Galilea droogvallen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.apologetique.org

www.home.student.utwente.nl

www.student.uva.nl

Drama’s, herhaling en cultuur

Eigenlijk zou elke baby moeten weigeren geboren te worden. Het leven is een aaneenschakeling van risico’s en daartussendoor liggen de drama’s voor het opscheppen. Om te beginnen, krijg je al een lijf dat alleen maar tussen smalle marges normaal functioneren kan. Met de geest is het al netzo. Ik ben bijvoorbeeld niet helemaal goed bij mijn hoofd en dat komt doordat ik ter wereld ben gebracht met een forceps. Dat is een soort tang waarmee je ook de kroketten uit de friteuse haalt. Thuis noemen we zo’n ding ook wel een “klotenknijper”. Hoe dan ook, je kunt het nog zien aan de vorm van mijn hoofd. En ik ben de enige niet.

Daarna ontrolt zich een reeks van risico’s waarvoor wij als mens eigenlijk helemaal ongeschikt zijn. Wij willen op aarde zekerheid en die is nu juist niet te krijgen. Mensen willen altijd vooral hebben wat ze niet kunnen krijgen. Dat is het grootste risico. Het enige waarvan ze zeker zijn, is iets dat ze niet willen: de dood.

Alhoewel, sommigen zien in die dood een oplossing voor al hun problemen. In de opperste wanhoop springen ze voor treinen met kind en al of schieten ze elkaar dood vanwege wat dingetjes in de familie. Nou ja, “wat dingetjes”, er zal heus wel meer aan de hand zijn geweest. Of zoiets een oplossing biedt voor de zelfmoordenaars? Daarover lopen de meningen uiteen. Wie in reïncarnatie gelooft, weet heel zeker dat het geen oplossing is. Het leidt dan alleen maar tot herhaling. Ook anderen zien nog al wat belemmeringen omdat niemand weet wat er precies gebeurt na het overlijden. Daar begint het monopolie van het geloof.

Zeker is dat zij veel anderen met trauma’s achterlaten, zoals treinmachinisten. Met een beetje pech raken die door zo’n daad rijp voor zelfmoord, een gezinsdrama. Aan deze drama’s wordt door de media maar ook door anderen uitgebreid aandacht besteed en zo krijgen we elke week er de beelden van te zien: witte tentjes en mannen en vrouwen die met een strak gezicht heen en weer lopen. De mensen zijn aangeslagen en tot op zekere hoogte moet dat potentiële zelfmoordenaars tevreden stellen. “Als ik het doe, heb ik de anderen ook lekker te pakken, die lui die mij het leven zo zuur hebben gemaakt.”

Mensen zijn kopieermachines. Dat is gemakkelijk  bij de opvoeding en in het onderwijs. Lastiger wordt het als het om mode en platte beeldbuizen gaat. Mensen gaan allemaal hetzelfde dragen voor zover ze zich dat kunnen veroorloven en of het ze staat of niet. Ze lenen geld voor een platte beeldbuis en een auto en soms voor de vakantie naar zonnestranden. Kopiëren en nog eens Xerox. En wie niet meedoet? Die wordt over de streep getrokken door de zich tot vervelens toe herhalende reclame. Misschien kopen mensen wel eens een product in de hoop dat die ellendige reclame dan over zal zijn.

Hoe dan ook, zelfs wie niet in reïncarnatie gelooft, is gevoelig voor herhaling. Wie altijd maar gewelddadige films kijkt en spelletjes speelt, gaat op den duur heus denken dat geweld een normale omgangsvorm is. Hetzelfde geldt voor bordeelbezoek, vreemdgaan en SM-sex. Ik vrees dat het ook van toepassing is op zelfmoord, iets waarover de media in het verleden maar mondjesmaat schreven. Expres. Nu de kijkcijfers gehaald moeten worden door elke vorm van sensatie, is niets mooier dan vader en kinderen op het spoor te laten zien vlak voor de botsing. En…erna. Liefst met uitleggerige pijltjes en cirkeltjes erbij in de trant van “het totaal verpletterde hoofdje van de zesjarige Roel”.

Een soort strip waar we aan wennen. Het wordt bijna een hype. Een stukje hedendaags cultuurgoed. Gezinsproblemen? Hup, weg gezin. Echt, de reclame daarvoor moet stoppen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

 www.brainsatwork.com

De zin van de onzinnigheid

Ja, de zin van de onzinnigheid en dat al in de eerste zin. Hoe verzint iemand zoiets? En toch…de lezers van mijn drie vorige columns hebben zich kunnen verkneukelen  in de onzinnigheid. Dat lijkt zo op het eerste gezicht de betekenis van onzinnigheid: lachen.

Nou, dat is nog maar de vraag. Vanmorgen las ik met grote blijdschap in de meest volkse krant van Nederland dat René Cuperus het met mij eens is. Dat is belangrijk want wie ben ik nou helemaal? René Cuperus is medewerker van het wetenschappelijk instituut van de PvdA, de Wiardi Beckmanstichting. Cuperus is dus iemand en hij zegt dat er een te grote kloof is tussen het kader van de partij en de “gewone” achterban.

Je zou ook kunnen zeggen: de doctorandussen en de Jannen met de Pet. Je kunt je afvragen waarom hij dat nu pas zegt maar misschien is het een jong vogelken. Zonder mezelf op de roodborst te willen kloppen, kan ik zeggen dat ik die kloof twaalf jaar geleden al zag. Niet alleen bij de PvdA maar ook bij andere partijen.

Het konijn uit de hoed was “Jip en Janneketaal”. Ineens moesten politici zich gaan uitdrukken in een soort Nederlands die ook begrijpelijk is voor negenjarigen (volgens psychologen een bijzonder lastige leeftijd). Ik heb daar nooit iets van geloofd want de inhoud van de boodschap verandert daardoor niet en dat is nu juist wel de bedoeling. Bovendien leidt ze tot belachelijke uitglijders zoals die van Rita Verdonk “Ik ben niet links, ik ben niet rechts, ik ben recht door zee.” Over onzinnigheid gesproken!

Wie in Jip en Janneketaal uitlegt dat de omgewoelde binnenstad goed is voor ontwikkelingen in de toekomst en natuurlijk de economie en dus de werkgelegenheid, maakt nog steeds niet duidelijk waarom al dat “gewone volk” jarenlang in de rotzooi moet leven. Zonder werk, trouwens. Tegen de tijd dat “de toekomst” is begonnen, gaan ze in de AOW!

De inwoners hebben niet anders dan hun buurt en wijk. Daar is het nu al sinds jaren een zooitje vanwege die belangrijke toekomst met z’n werkgelegenheid en vooraan lopen in economisch opzicht. Moet hun levensgeluk worden opgeofferd aan een stralende toekomst van kenmniseconomie en beursgang waarin medewerkers worden ontslagen terwijl de bedrijven vette winsten maken? Is dat geloofwaardig? De PvdA weet niet hoe ze met dat probleem om moet gaan en de buurt radicaliseert.

 Dat is gek want de afgevaardigden van deze partij hebben de taak ook het “gewone” volk te vertegenwoordigen. Zij lezen nu wel vaak Jip en Janneke en proberen zich die taal aan te leren maar ze praten nog steeds over zaken die het “gewone” volk niet interesseert. Daar leeft vooral één grote vraag: “Waar is mijn sociale nest?” Het “gewone volk” heeft het gevoel te worden opgeofferd aan een toekomst die mijlenver over de horizon ligt. Dan kun je tienduizend keer zeggen dat het niet zo is, het geloof leeft voort en de kloof gaapt verder.

Boven die kloof heeft Geert Wilders een hangbrug gespannen, gammel maar begaanbaar. Jan Marijnissen heeft een iets soliedere houten brug getimmerd. En zie: het volk kwam in groten getale, hoorde deze profeten aan en zij knikten dat het waar was en zij zagen hun wensen op ongelofelijke wijze vermenigvuldigd en vervuld. Althans, zo lijkt het.

Voor Cuperus, Van Hulten, Bos en Tichelaar en al hun volgelingen (en voor veel andere politiek partijen, de VVD voorop)  kan dat in de praktijk niet moeilijker zijn. Meer gerichtheid op het heden en minder op de toekomst. Vanwaar toch die eeuwigdurende leus ‘we moeten klaar zijn voor de toekomst”? Me dunkt, er zijn redenen genoeg om klaar te zijn voor het heden maar daaraan ontbreekt het in ruime mate.

 Minder collectieve luchtkastelen in de vorm van Betuwelijnen en HSL’s  en meer stoeptegels en hondenpoep, dubbele nationaliteiten, leegstaande woonwijken, verstoorde buurten,  hoofddoeken en…

Daar zit de zin van de onzinnigheid. De onzinnigheid die op diverse weblogs over het volk wordt uitgestrooid is een rijke bron van informatie voor iedereen die dit land wil besturen. Daar komen de ergernissen en onderwerpen aan de orde die ons volkje bezighouden. In rechtsradicale, racistische en ook gewoon “volkse” publicaties. Daar gaat het over de vraag of de opzet van gemengde woonwijken bijvoorbeeld wel gaat leiden tot het gewenste resultaat. Daar blijkt dat zo’n mix soms eerder tot conflicten leidt dan tot integratie. Daar komen de problemen van Jan met de Pet over zijn werk, gezinsverbanden, woonbuurt en voeding aan bod.

Het heeft geen pas om die signalen, hoe radicaal ook, terzijde te schuiven. Zij zijn een teken aan de wand dat wordt afgegeven door een volk dat zich onbegrepen en vergeten voelt. Politici moeten er rekening mee houden en oplossingen zoeken zonder radicaal te zijn. René Cuperus en de anderen zouden er dan ook eens vaker daar moeten kijken.

Weg met de academische modellen en terug naar de solidariteit met hen die in het gedrang komen in de alledagelijksheid van hun bestaan. De onzinnigheid kan daarbij als gids dienen zonder haar over te nemen. Solidariteit met mensen in achterstandswijken heeft gevoel nodig, idealen die herkenbaar zijn. Wie verstandige dingen zegt, mag het gevoel niet vergeten.

En tot slot. Ik las kortgeleden dat de PvdA mikt op meer deskundigheid en verjonging. Het laatste beschouw ik als een redelijk loos begrip, zoals ik al eerder aangaf. Het eerste is vaag. Welke deskundigheid? Deskundighieid van de tekentafel of van de zieleroerselen van Jan met de Pet? Als het aan mij ligt, is die laatste deskundigheid voorlopig het eerste aan de beurt.  

Dat kan vorm krijgen door de fractie een betere afspiegeling van de samenleving te laten zijn. Weliswaar is ze in toenemende mate meer cultureel samengesteld en zitten er vrouwen in maar hoe zit het met het percentage Jan met de Petten? Juist in een grote fractie kan hun invloed de juiste sterkte krijgen. Oftewel: de teksten zijn begrepen, het commentaar is relevant. 

En als uitsmijter: dit is geen pleidooi voor pragmatisme of rechtsradicalisme. Beide beschouw ik grotendeels als onzinnigheid. Het is een pleidooi voor solidariteit van politici met mensen die daar de meeste behoefte aan hebben.

En als allerlaatste uitsmijter: doen ze dan helemaal iets goed bij de PvdA? O zeker wel, het idee van wijkgericht werken is uitstekend, Het sluit naadloos aan op het bovenstaande maar … de uitwerking moet gericht zijn op het nu, niet op de lange termijn.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.nu.nl

www.fos.socsol.be

De camouflage van de onzinnigheid

Deze week nog sprak ik met een politicus over “keuzen maken”. Hij stelde dat het maken van keuzen essentieel was voor de politiek. Daar ben ik het mee eens. Het is alleen wel de vraag wanneer je die keuzen gaat maken.

Wat mij betreft ligt de eerste keuze in de politiek bij een ideaalbeeld van de samenleving en ik nestel mij in de stroming die zich daar het meest bij aansluit. Dat is overigens niet het enige criterium. Ik moet me ook echt thuisvoelen bij mijn “clubgenoten”. Iemand kan  idealen met mij delen zonder ooit mijn vriend te zullen zijn maar enige vorm van gelijk gedachtengoed en gedrag moet er toch wel zijn. Het moeten ook echte idealen zijn en niet alleen maar pragmatische selecties.  In tegenstelling tot de laatste, geeft een ideaal zin aan wat ik denk en doe.

Onzinnigheid kent vele idealen zoals “help de immigranten het land uit”. Het is een ideaal al kan ik het niet omschrijven als een loffelijk streven. Een ideaal kan ook zijn “help de dictatuur de wereld uit”. Dat komt al dichter bij me maar daarna gaat de vraag knagen of het bieden van collectieve zekerheden, normen en waarden hetzelfde is al dictatuur. Loopt er een rechte lijn van vrijheid via betutteling naar dictatuur? Hoever kan de overheid tegemoet komen aan een collectieve behoefte aan veiligheid zonder dictatoriaal te worden?

Daar ligt het camouflagenet van de onzinnigheid zo’n beetje. De onzinnigheid lijkt een alternatief te bieden. De onzinnigheid maakt Joden tot zondebok in een Naziregime en maakt immigranten tot een vijfde kolonne van de verschikkelijke “Kalief”. De vraag is hoe ik die onzinnigheid moet herkennen met mijn kennis van de Tweede Wereldoorlog en de Shoa in het achterhoofd. Hoe zou ik moeten weten of de anti-immigranten ongelijk hebben. Zijn zij de Nazi’s van deze tijd of is het net andersom? Hoe kan ik in het Verzetsmuseum ontdekken of Geert Wilders, bij wijze van spreken, de nieuwe NSB-er is? Hoe weet ik zeker dat Wouter Bos of André Rouvoet het bij het goede eind hebben? Klinkt Henk Kamp redelijk of juist wankelmoedig? Ook in de periode 1933-1945 waren er velen die moeite hadden met kiezen tussen Hitlergroet en V-teken.

Die keuze en die herkenning is niet zo eenvoudig want het is een feit dat duizenden jongens en meisjes uit de moslimwereld bereid zijn zich op te blazen voor hun ideaal, voor de keuze die zij hebben gemaakt. Dat ziet er angstaanjagend uit, niet minder verschrikkelijk dan de laarzen van de SS en de parades op het Rode Plein of het Plein van de Hemelse Vrede (!). En die vliegtuigen zijn toch daadwerkelijk in de Twintowers binnengevlogen en Theo van Gogh is toch door een fundamentalist vermoord en de treinen in Madrid zijn toch door terroristen opgeblazen?  En elke keer klinkt het antwoord bevestigend. De onzinnigheid heeft recht van spreken, zo schijnt het.

Nogmaals, is dus de vraag hoe de onzinnigheid ontmaskerd kan worden. Vandaag las ik nog op een racistisch blog een tekst van iemand die het maar moedig vond om zo open en “erudiet” over de Islam te discussiëren. In werkelijkheid is er ter plekke geen sprake van een discussie en alleen maar de wens om de bezoekers te sturen in een anti-Islamrichting. De onzinnigheid camoufleert zich voor de schrijfster onder schijnbaar erudiete schrijfsels. De ware aard van het blog komt naar boven als de tegenstand te groot wordt. Dan volgen jij-bakken en scheldpartijen.

De onzinnigheid kan volgens mij haar angstgevoelens niet verbergen. Angst voor niet nader omschreven ontwikkelingen zoals een vaag begrip met de naam “tsunami van moslims”. Alleen al het gebruik van het trendy woord “tsunami” werkt verwarrend en beangstigend. Een tsunami is een onbeheersbare, nietsontziende kracht die niet uitsluitend haar tegenstanders maar in werkelijkheid elk schepsel en voorwerp vernietigd. “Rücksichtlos”, het woord dat de Nazi’s zo graag gebruikten, is daar een nog te vriendelijke omschrijving voor.

Onzinnigheid heeft geen monopolie op angstgevoelens. Ook anderen kunnen bang zijn voor aanslagen en oorlog. Maar daar waar de onzinnigheid steeds een vormeloze zondebok zoals “de Joden” of “de moslims”of “de Islam” aanwijst, daar geldt aan de andere kant uitsluitend angst voor het daadwerkelijke gevaar, zoals terroristen. Onzinigheid ontkent ook het bestaan van de individu en ziet, in onze tijd, wel de Islam maar niet de moslim. Dat heeft de ozinnigheid nodig want een groot collectief aan vijanden boezemt meer angst in dan individuen, schijnbaar zonder verbondenheid.

Onzinnigheid heeft te allen tijde een zondebok nodig, een gemeenschappelijke vijand, iets om op neer te kijken,  tegenaan te trappen en om onderuit te halen. Onzinnigheid richt zich op vernietiging. Die eigenschap kan ze niet camoufleren, niet onder “erudiete” teksten en niet onder de halve waarheden die ze verkondigt.

Politiek is het maken van keuzen en ik denk dan ook dat het goed zou zijn als de niet-onzinnigen hun idealen scherper zouden omlijnen, meer contrasterend zouden omlijnen. Meer polarisatie? Ja, maar polarisatie hoeft geen voorwaarde voor moord en doodslag te zijn. Niet met spontane emotionaliteit en al helemaal niet met zondebokken, ook niet als die Geert Wilders heten. Wel met weloverwogen, concreet vormgegegeven modellen, niet uit een academische mal maar uit de mal van het dagelijks leven. Dat kan, pro actief en anticiperend.

Mijn excuses voor de zware maaltijd van vandaag. Dat ze u wel moge bekomen.

Tot sterkte,

 Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.levenskracht.info

De verleiding van de onzinnigheid

Humor is verleidelijk maar onzinnigheid ook. Humor verleidt doordat ze de schermen afbreekt die mensen tussen elkaar overeind houdt. Humor nuanceert rotsvaste waarneden en stelt wetenschappelijke zekerheden ter discussie. Onzinnigheid doet dat ook. 

Ik kan me de verleiding van de Nazi’s nog goed voor ogen halen. De mooie uniformen, jongetjes die in de bergen niet anders deden dan soldaatje spelen en bij het kampvuur zingen. Kameraadschap, avontuur, ontberingen in veiligheid. Wat is er mooier?  De verleiding van de onzinnigheid ziet er minstens even aantrekkelijk uit. Onzinnigheid is altijd rebels en dat spreekt jongeren aan. Bovendien hoef je niet al teveel kennis te hebben of intellectuele vaardigheden om aan de onzinnigheid bij te kunnen dragen. Het is slechts een kwestie van meedoen aan het onzinnige gesmoezel.

Een voorbeeld. Mij is een man bekend die op zijn weblog Islamhaat predikt. Hij gaat uit van de stelling `de Islam is gevaarlijk en moslims zijn dom en onwetend`. Vervolgens zoekt hij alle documenten bij elkaar die zijn stelling kunnen onderbouwen. Erg kritisch over de herkomst of de auteurs van de documenten is hij niet en hij zet ze ook niet in de context van tijd en plaats. Toch zijn daarbij de nodige vraagtekens te plaatsen want wat is de geloofwaardigheid  van sites als “De Dutch Disease Report” of www.hetvrijevolk.nl ? Discutabel, lijkt me.

 Alle documenten die ondertussen zijn stelling zouden kunnen weerleggen, laat hij buiten beschouwing. De conclusie is, zie ik heb gelijk! Op dezelfde manier gaan `wetenschappers` te werk die aantonen dat de aarde plat is. Ja zeker, ze zijn er nog. Er zijn meer rebelse opvattingen zoals het gerucht dat de Amerikanen nooit op de maan zijn geland en dat president Kennedy niet is vermoord door Lee Harvey Oswald. En altijd weer wordt een zorgvuldige selectie van bewijzen gepresenteerd, vergelijkbaar met de tunnelvisie die justitie van tijd tot tijd laat zien.  

In zijn onzinnige opvattingen wordt voornoemde blogger gestaafd door het merendeel van de bezoekers van zijn weblog. De onzinnigheid verleidt velen want er komen maar liefst zo’n 600-700 hits per dag binnen en soms veel meer. Dat komt overeen met veertig keer het aantal mensen dat aan de “discussies” meedoet. Oud en jong die om uiteenlopende redenen een appeltje met de maatschappij te schillen hebben en daarom bereid zijn elke rebelse opvatting te omarmen. Appeltjes en verleiding, er zijn boeken vol over geschreven. De één komt met nog `sterkere` verhalen over Islam en moslims dan de ander. En zie, ook hier bloeit iets moois op tussen mensen die elkaar vinden in de onzinnigheid.

Het heeft er dus de schijn van dat het alleen maar voordelen heeft om een onzinnige stelling aan te hangen. Eenstemmigheid, afzetten tegen het establishment en de heersende opvattingen, het voeden van eigen superioriteitsgevoelens ten opzichte van het “domme volk” dat de gewone krant gelooft enzovoorts. Geloof in onzinnigheid is de hemel op aarde, vooral als het als enige en universele waarheid wordt gepresenteerd.

Verleiding is heerlijk, nee kan heerlijk zijn. De verleiding door een vrouw is een aangename ervaring mits…ze op ware gevoelens van sympathie is gebaseerd en dus niet onzinnig is. Wie zich laat verleiden om gebruikt te worden, komt vaak pas na lange tijd tot spijt en inkeer. Misschien zou je kunnen zeggen dat “onzinnigheid” een vrouw is die uitsluitend eigen bevrediging nastreeft? Al kent ze dan een moment van verleidelijkheid? Hoogst onbevredigend en uiteindelijk ook humorloos.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

Service

www.vrouwenversieren.com

www.mennonicolai.nl

www.frontpage.fok.nl

De kracht van de onzinnigheid

Gaan we onze humor verliezen? Het lijkt er wel op. Wie wil lachen, moet zich voorbereiden op chagrijn zou ik dezer dagen zeggen als variant op een bekend Romeins spreekwoord. De discussie in de Tweede Kamer van gisteren valt niet op door argumenten maar door de toon. Wilders heeft zich voorgoed geïsoleerd van de rest al kan de VVD niet nalaten zo nu en dan een handje toe te steken. Dat laatste zal haar overigens niet helpen.

Gisteravond was ik bij een vergadering van de raadscommissie en daarbij ging het om veiligheid. Ook het rechts-extremisme kwam aan bod. De burgemeester antwoordde op vragen dat hem geen verontrustende ontwikkelingen bekend waren in onze gemeente. Hoewel ik hem geloof, laat het me niet rustiger slapen. Zelf heb ik andere ervaringen.

Ik bedoel met rechts-extremisme. Het klimaat is er rijp voor want er is een maatschappelijke kloof ontstaan door het grote aantal immigranten en de weigering hen te accepteren in Nederland. Dat is aanleiding, geen oorzaak, van spanningen in wijken en in het hele land. Op internet verschijnt ondertussen de ene na de andere website waarin onzinnigheid en geschiedvervalsing elkaar afwisselen om bijvoorbeeld aan te tonen dat moslims minderwaardige criminelen zijn. Ieder “bewijs” wordt verzameld om het eenmaal ingenomen standpunt kracht bij te zetten. Letterlijk stellen sommigen dat de Islam een besmettelijke hersenziekte is. Dat ziet men op deze websites als humor.

Dat lijkt mij respectloos genoeg. Ook gevaarlijk, omdat totaal onwetende websurfers zich op anecdotische wijze aansluiten bij de stellingname. Zij zijn bereid totale onzinnigheid te geloven als het maar in het straatje past.

Zo zouden Nazi’s een soort socialisten zijn en hebben moslims nog nooit iets bijgedragen aan de wetenschap. Die stelling is niet vol te houden omdat nog tweehonderd jaar na het optreden van Mohammed het Midden-Oosten in veel opzichten voor lag op West-Europa. Dat de Islam eem remmende werking heeft gehad op wetenschappelijk onderzoek, is mogelijk maar niet rampzalig. 

Een andere groepering roept op tot steun aan Hezbollah in Libanon “omdat die beweging ook tegen Joden vecht”.  Vanzelfsprekend is het niet de bedoeling van die groepering dat hun Libanese “bondgenoten” massaal naar Nederland komen. Cirkelredenering volgt op cirkelredenering maar juist wie niet zoveel intellectuele bagage heeft, is daarvoor gevoelig. Daarin schuilt een groot risico.

Dat risico wordt nog sterker doordat het rechts-extremisme inmiddels in de Tweede Kamer een icoon van formaat heeft gevonden in de vorm van Geert Wilders. De agressieve boventoon wordt gevoed door acceptatie van respectloosheid. Die vindt haar wortels dieper in de samenleving dan we zo op het eertse gezicht zouden vermoeden. Ze begint bij het voetbalvandaslisme dat door sommigen is geaccepteerd als onderdeel van de voetbal”cultuur”. Een feit is dat dit vandalisme een uiting is van gebrek aan respect. De koppeling met TV-programma’s van Tien is gauw gelegd. Big Brother, de Gouden Kooi, de ontleding van lijken op TV en de voorgenomen uitzending van een masturbatiemarathon maken gebrek aaan respect tot vermaak. Zo wordt het aanvaardbaar om respect voor de ander af te zweren. In die zin is TV Tien zelfs een wegbereider van het rechts-extremisme.

Als respectvol mens en min of meer redelijk denkend wezen heb ik vertrouwen in de burgemeester. Ik geloof dat bij hem geen zorgwekkende rapportages binnenkomen over het rechts-extremisme in mijn gemeente. Tegelijkertijd betwijfel ik of deze voortwoekerende ziekte wel voldoende onder controle is. Ondertussen weet het Verzetsmuseum niets beters te doen dan een expositie over de Shoa. Alsof dat helpt!

De kinderen die ernaar kijken, krijgen niet het vermogen om de “goodies” te onderscheiden van de “baddies”. Hooguit ontwikkelen zij een misplaatst anti-Duitsisme. En ondertussen geven tal van websites onze jeugd een vertekend beeld van wat goed is en wat slecht. Naar aanleiding daarvan doen jongeren een, nogal eens verkeerde, keuze. Het is de kracht van de onzinnigheid.

Http://politiek.wordpress.com

Service

3voor12.vpro.nl

forum.onzin.com

afanederland.antifa.net

Kip, koe en achterstandswijk

Vandaag kreeg ik een fraai verhaal voor ogen. Een Indiase boer (Hindoe) merkte dat hij elke dag een aantal kippen miste. Dat ging dagenlang achtereen door en de boer vreesde al dat hij zijn hele bepluimde veestapel zou moeten missen. Op een nacht besloot hij eens te gaan kijken wat de oorzaak van zijn ellende was. En zie: middenin de nacht kwam een koe die een paar kippen oppeuzelde. De boer stond voor een dilemma want zoals bekend zijn koeien in India heilig. Voorlopig heeft hij het verhaal de wereld in geholpen dat de koe in haar vorige leven een tijger was. Dat sluit aan bij het geloof in reïncarnatie van de Hindoes.

Dat sluit allemaal naadloos aan op de verkieizingsuitslag van gisteren. De PvdA leed zwaar verlies. Dat was overigens ongeveer hetzelfde verlies als bij de Tweede Kamerverkiezingen. Het kwam er niet nog eens bovenop. Een groot deel van de voormalig PvdA-kiezers lijkt over te lopen naar de SP. Wat moet de partij daar nu mee?

Net als de Indiase koe blijkt de identiteit van de PvdA voor veel kiezers onherkenbaar te zijn. Let wel, de partij is de Partij van de Arbeid en niet van de Arbeiders. Ze is ontstaan uit een samengaan van de SDAP (Sociaal Democratische Arbeiders Partij) en de VD (Vrijzinnig Democraten). Deze laatste was voor de Tweede Wereldoorlog een soort sociaal-liberale groepering. Na de oorlog meenden beide partijen dat de scherpe klassenscheiding maar eens moest worden opgeheven. Het gekissebis had immers alleen maar geleid tot de opkomst van onvredepartijen zoals de NSB en Zwart Front.

Een gevolg van die afspraak was onder meer dat Willem Drees sr. een AOW maakte die voor alle Nederlanders toegankelijk was en dus niet alleen voor de arbeiders. Dat was een eerste stap “weg” van de oorspronkelijke SDAP achterban.

En nu wordt er al wel eens gesproken van de Partij van de Adel of de Partij van de Academici. Sommigen menen dat de kloof tussen academici en adel en aan de andere kant de arbeiders kan worden overbrugd door het sociale gevoel te laten spreken. Ik ben ervan overtuigd dat zoiets onvoldoende is want juist de “arbeiders” moeten dat gevoel ook vertrouwen. Zoals ik kortgeleden aan een raadslid uitlegde, heb je eerst vertrouwen nodig en kun je pas daarna draagvlak krijgen voor je plannen. Hoe mooi die ook zijn.

Wie met een aardappel in de keel, een dikke dienstauto onder de kont en een driedelig maatpak de “arbeiders” komt vertellen dat hij goed voor ze zal zorgen, wint hun vertrouwen niet. Vooral niet als die boodschap wordt verpakt in macro-sociaal-economische context (ja, ik kan het ook!). Daarbij komt dat de PvdA al jarenlang ontkent dat er nog arbeiders zijn. Wie bepaalde wijken van Rotterdam. Den Haag, Amsterdam en andere grote steden doorkruist, weet dat ze er beslist nog wel zijn. Zij hebben niet alleen een smalle portemonnee maar zitten ook maatschappelijk in het verdomhoekje.

En nu komt het gladde ijs. Deze arbeiders zien hun woonwijken plotseling voor een groot deel bevolkt door mensen waarvan zij de taal niet snappen, de kleding bespottelijk vinden, de gewoonten verafschuwen en het dagelijks gedrag storend. Inderdaad. immigranten komen voor het grootste deel in deze arbeiderswijken terecht. De oorspronkelijke bevolking voelt zich in de veilig gewaande “eigen omgeving” niet meer thuis. Je zou het de “volksburchten” kunnen noemen noemen. De Schilderwswijk in Den Haag was daarvan een voorbeeld. De eigen leiders, de PvdA-kopstukken, krijgen daarvan de schuld. Gedeeltelijk terecht omdat juist deze partij heeft aangedrongen op gemengde bewoning van wijken, een aanpak waarvan het heilzame karakter nog verre van zeker is.

Het is de arbeiders nu eenmaal niet gegeven om een breder maatschappelijk inzicht te hebben. Ze kunnen zich die inzichten wel verwerven maar tegen de tijd die stap gelukt is, zijn ze geen arbeider meer. Dat klinkt denigrerend maar het berust op feitelijkheden. Die feitelijkheden worden nog vergroot doordat de oude arbeidersberoepen, het handwerk, al zeker 25 jaar met het nodige dédain wordt bekeken. Dat geldt ook voor de PvdA met haar onderwijshervormingen die iedereen naar intellectueel hoogstaande beroepen moesten voeren.

De druiven zijn zuur. De PvdA moet nu kiezen, voor de arbeider of voor de arbeid of, zo mogelijk, voor allebei. Het is de SP wel gelukt om die keuze te maken en daardoor vormen het kiezersvolk en het ledenbestand ook een mix van arbeiders en hoog opgeleide intellectuelen die hand in hand ten strijde trekken. Voorwaarts kameraden! Kiest de PvdA niet, dan zit er nog maar één oplossing op: een fusie met D66 en de linkervleugel en het midden van de VVD. In wezen is dat een herhaling van zetten met een kleine beweging naar rechts.

Natuurlijk ben ik maar een marginaal denker en schrijver maar ik ben bereid mijn denkkracht in te zetten voor een opmars op de weg terug van de PvdA. Take it or leave it. Ik denk dat de PvdA in haar vorige leven rood was en conservatieven vrat. Nu lijkt ze die te koesteren. Wat wordt de volgende trede in de reïncarnatieve reeks?

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.phoenixcontact.nl

wwws.ncpn.nl

www.js.nl