VOC mentaliteit

  

De Verenigde Oostindische Compagnie werd ooit bestuurd door de “Heren XVII”. Zeventien machtige heren, en beslist geen vrouwen, uit verschillende gewesten waren de baas. Zij hadden de “koorden der beurs” in handen. Zeventien machtige mannen die vooral vertegenwoordigers waren van andere rijke en machtige mannen die ook erg op de pennig waren. Er werd lang gewikt en gewogen voordat een project tot uitvoering kwam.

Natuurlijk namen de Heren ook risico’s waarvan zij de gevolgen niet goed konden overzien. Alles stond echter in het teken van rijk worden en de verwerving van gunstige handelsposities. Heel belangrijk was daarbij alles wat andere staten deden zoals Spanje, Portugal en Engeland. De VOC moest hen vooral te vlug af zijn, overal ter wereld. Het minuscule lapje modder aan de Noordzee dat de trotse naam “Republiek der Zeven Gewesten” heette, werd een wereldmacht waarop koningen als Lodewijk XIV van Frankrijk later stinkend jaloers waren.

Onze Minister-President heeft opgeroepen tot herleving van de VOC mentaliteit. Jan Peter lijkt wel een beetje op Jan Pieterszoon (Coen). “Hijscht ons vaandel en bedrijf de handel” moet hij gedacht hebben. Welnu, hij is nu al vier kabinetten onderweg en de VOC mentaliteit heerscht volop.

Nog voor de Tweede Wereldoorlog riep Mussert in zijn opperste VOC blijdschap uit “Houdt vast aan Indien”. Wat daarvan terecht is gekomen weet inmiddels iedereen. En ons kabinet onder leiding van Jan Peter roept nu uit alle macht “Houdt vast aan Afghanistan” en daarbij zal het vrijwel zeker niet blijven want onze koene jongen Koenders houdt den blick al gericht op Darfur. Is het niet prachtig om die Nederlandse, fiere driekleur te zien wapperen boven het moedig standhoudende fort Holland  en de niet-versagende jongemannen in de woestijn van de westelijke Soedan teneinde de daden van de Mahdi te wreken?

Jahaa, maar ook vanwege de machtspositie die de Nederlanden in de wereld kunnen innemen door zo’n dertienhonderd van haar beste zonen en dochters naar het front te sturen. De dank te oogsten van de bondgenoten die ons pas echt voor vol aanzien. Dat is allemaal wel even iets heel anders danw at dat onbenullige België doet of Denemarken. In dat laatste land doen ze niet veel anders dan schunnige tekeningetjes over Mohammed maken. Nee, Nederland staat pal dankzij de Jongens van Jan de Witt (die later ook op afschuwelijke wijze is vermoord, zo gaat dat).

Ook nu zijn de risico’s moeilijk te overzien maar het geeft toch een warm gevoel dat wij vanuit onze Christelijk/Sociale imborst straks kunnen bogen op twee akkertjes met tuinkruiden en een ongebruikte basisschool in het dichtstbij gelegen dorpje. Dat alles onder het mom “Daar kan iets grootsch verricht worden”.

Wij bregen geloof, hoop en liefde in de wereld, een wereld waarin anderen de democratie het land inbombarderen (dat zijn overigens woorden die ik laatst van een ander hoorde).

Het kabinet is eruit. Wij blijven aan vreemde kust en als het even kan gaan wij nog veel meer vreemde kusten opzoeken. En alleen de enkelingen die de geschiedenis begrijpen zien aan de horizon drie woorden verschijnen: Dien Bien Phoe! Wie even niet meer paraat heeft wat die woorden inhouden, moet maar eens gaan praten met die Franse exporteur van westers geluk: Sarkozy. Zojuist heeft hij een reeks van kerncentrales aan China verkocht. Kijk, dat noem ik pas VOC mentaliteit. Hij neemt wraak. Niet de Heren XVII maar de Franse president heeft straks de koorden der beurs in handen, als opvolger van die jaloerse Lodewijk XIV. En ondertussen krijgen onze moedige jongens en meisjes natte voeten in het verraderlijke moeras dat toch echt eerst op woestijn leek.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 Service

www.vocsite.nl

www.webataljon.blogspot.com

www.batavia-restaurant.nl

www.overheidsterreur.nl

www.inveztor.nl

www.ldkarskens.blogspot.com

www.cafezool.nl

De zweep erover

In het Britse parlement kent iedere fractie een tweedeling. Er zijn front- en backbenchers. De frontbenchers ondersteunen de officiële partijlijn. Bij de regeringspartij is dat dus de koers van het kabinet. De backbenchers zijn de bewakers van de ideologie. Zij staan kritisch tegenover de officiële koers van de fractie. De leiding van de backbenchers is in handen van de Chief Whip, de hoofdzweep. Hij voert de backbenchers aan in hun kritiek en maakt daarmee zelfs kans op het premierschap.

De Chief Whip is in Groot-Brittannië echt een begrip. In het verleden was er zelfs een sigarettenmerk dat die naam droeg. In Nederland en ook in Duitsland kennen we dat niet. Daar heerst de fractiediscipline, in wezen een absoluut ondemocratisch verschijnsel aangezien volksvertegenworodigers op persoonlijke titel worden gekozen. Zij zweren of beloven zelfs hun functie uit te oefenen “zonder last of ruggespraak”. De fractiediscipline is in wezen daarmee strijdig.

De vraag is wie de functie van de zweep moet uitoefenen als er zo weinig kritische geluiden uit de fractie naar buiten komen. De aangewezen instantie daarvoor is de pers maar die laat het de laatste jaren veelal lelijk afweten. Veel journalisten schrijven uitsluitend brave stukjes over voornemens, plannen, nota”s en notities en ze durven niet eens achter de coulissen te loeren. Daarmee verlagen ze zichzelf tot verlengstuk van voorlichters en zegslieden.

Ja, dan krijg volksvertegenwoordigers die klagen dat ze het zo druk hebben, zich voortdurend het vuur uit de sloffen lopen en ga zo maar door. Volksvertegenwoordigers ook die zelden of nooit onder het volk komen omdat ze druk doende zijn half begrepen documenten door te ploeteren.

Ik zou zeggen, journalisten, de zweep erover. Gun de mensen op het pluche geen rust en volg ze hinderlijk kritisch. Ga niet, bij wijze van alternatief, onderbuikgevoelens “uit den volke optekenen” als sensationele berichtgeving. Dat leidt tot niets. Nee, bij de politici en bestuurders moet je zijn. En politici…als het ergens jeukt, krabbel dan nog maar eens achter het oor bij de gedachte aan de fractiediscipline.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service 

www.parlement.com

www.debatforums.net

Boerka goed voor democratie

Het is echt gillen en schreeuwen geblazen als het onderwerp boerka ter tafel komt. De één weet het nog beter dan de ander en vooral is dat het geval aan de cafétafel waar ik vannacht rondhing. Je moet wel eens wat als journalist.

Het papegaaicircuit is echt ongelofelijk. Kortweg gezegd zijn er twee partijen: de boerka- en de antiboerkapartij. De boerkapartij vindt dat moslima’s zelf mogen weten of ze zo’n ding willen meesjouwen. Zij houden ook vol dat vrouwen er vrijwillig voor kiezen. De antiboerkapartij vindt het “geen gezicht”, “vrouwenonderdrukking” en “onsociaal”. Dat laatste heeft te maken met het gebrek aan contact dat je met een boerkadrager zou hebben. Ik heb gisteravond maar eens een nieuwe zienswijze ingebracht en gesteld dat de boerka goed zou zijn voor de democratie. Die gedachte kwam een beetje voort uit mijn vorige column. Onbewust laat je je beïnvloeden door het uiterlijk van een politicus/a en dat leidt af van de inhoud. Dat is niet goed want het gaat om ideeën en niet om een strak lijf of een brede glimlach.

Om die reden pleit ik er dan ook voor om campagnevoerende politici te verplichten een boerka te dragen. Je hebt dan geen enkel zicht op sensualiteit, sex appeal of charisma, je krijgt geen natte droom als je fantaseert over dankbaarheid van een verkozen kamerlid en je moet helemaal afgaan op de boodschap van een politicus/a. Ik zal maar zeggen: hoe zou Geert Wilders overkomen als je niet zou zien dat zijn hersens bovenop zijn hoofd zitten in plaats van erin?

De boerka is dus een hulpmiddel bij het verkrijgen van objectiviteit. Het is als wijn proeven zonder dat je het etiket ziet, een boek lezen zonder de naam van de auteur te kennen. Echt, we kunnen het toch op zijn minst eens proberen, nu meteen al met de provinciale verkiezingen in maart? Het zou veel “spijtoptanten” kunnen schelen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.extra-media.nl

www.observant.unimaas.nl

Boerka hier, boerka daar, hophophop!

In het begin dacht ik dat de “boerka” een dans was van de Balkan en nog vóórdat ik er weet van had, liep ik door het huis te springen: boerka, hier, boerka daar, hop, hop, hop! Leuk was het wel maar het sloeg nergens op. Zoals zo vaak met iets dat leuk is. 

Al gauw ontdekte ik dat de boerka een kledingstuk was en toen heb ik mijn kleermaker gevraagd er één voor mij te maken. Zuchtend en hoofdschuddend begaf hij zich aan de arbeid. Omdat hij begreep dat ik er geen snars van begreep heeft hij het ding voor me gemaakt tegen een vriendenprijsje. Nu loop ik er geregeld in rond.

Eerlijk gezegd doet het ding me denken aan zo’n bunkertje zoals de Nederlanders voor de Tweede Wereldoorlog langs de Grebbelinie bouwden. Een smalle gleuf om door te kijken en om de mitrailleur door te steken. Je krijgt in zo’n boerka een heel vijandig beeld van de wereld. Eigenlijk loop je de hele dag rond in je eenpersoons ruimteschip.

Wil ik een boerkaverbod? Nee, dat heb ik in mijn vorige column al aangegegeven. Toch heb ik er wel bedenkingen bij. Zo’n mobiele poppenkast is bedoeld om vrouwen te vrijwaren van de brutale blikken van mannen. Een zelfbewuste vrouw is heel goed in staat om zulke blikken met haar eigen strenge oogopslag te beantwoorden. Alle mannen, behalve ik, zullen hun ogen dan neerslaan. Dat heeft te maken met vrouwelijk zelfbewustzijn.

Als je het zo ziet, snap je dat de boerka een middel is om bij vrouwen het zelfbewustzijn te laten afsterven. In die zin helpt het ding om de vrouw te “onderdrukken”. Een boerkaverbod gaat daaraan niets veranderen. Een beter middel zou het zijn om mannen en vrouwen meer kansen te geven hun zelfbewustzijn te versterken. Als dat eenmaal is gebeurd, dan kunnen we misschien samen ooit mijn versie van de boerka dansen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service 

www.tanec.nl