Zero democratie

Al heel wat jaren kennen we de “nimby” mentaliteit. Als er een herberg voor dak- en thuislozen, een gevangenis of een school nodig is, zet die dan niet bij mij in de buurt neer. Angstdromen van rondslingerende zakjes cocaïne, spuiten en pillen worden ingezet om de bouw van de voorziening in de buurt te voorkomen.

Ja, als het moet dreigen we er zelfs mee dat de gevangenen zullen zorgen voor vernielingen in de buurt. En de buurt gelooft het. Ongeveer in dezelfde periode als de opkomst van nimby ontstond de “SHOP”, minder opgemerkt maar even zo goed een realiteit. De “SHOP” is de “Surely Human Obvious Performer”. Een andere benaming is de SHOW (Self Helping Overconscious Weirdo) of “ASK” (Alll Self Kicking”). Er zijn ook gezinnen die uit deze soorten bestaan en die worden dan weer NOW genoemd (No Outside Windows). Het containerbegrip voor al deze typen is IGNI (I Got No Ideals).

Het zal duidelijk zijn, de typeaanduidingen slaan allemaal op mensen die vooral bezig zijn zichzelf te helpen en veelal nauwelijks begrijpen dat er iemand naast hen woont. Burenruzies kunnen het gevolg zijn maar de invloed gaat veel verder.  In de politiek is dat wel heel erg merkbaar met een desastreuze uitwerking op de democratische fundamenten van de samenleving. Hard werken, geld verdienen en carrièremaken zijn dermate belangrijke richtingaanwijzers geworden dat veel mensen uitsluitend nog bezig zijn hun eigen problemen op te lossen. Ze willen niet worden lastig gevallen met de maatschappelijke nood van anderen. In dat verband is er ook het IGNITION type (I Got No Ideals Totally Ignorant Of Needs). Dat draait uit op ZERO (Zombie Earning Resources Overload).

Deze ZERO bepaalt voor een groot deel de samenleving. Hij of zij ziet de wereld als een loden last en stemmen of kiezen zijn geen voorrechten maar onaangename barrières op de weg om geld en goed te verwerven. De ZERO laat de samenleving dan ook graag over aan de politieke NERD (Non Earning Resources Dude). ZERO tolerance, zullen we maar zeggen. Hij of zij gilt alleen van de pijn als de NERD zou besluiten tot onverdoofd castreren. Dat wil zeggen, een verbod op voetballen of tv-kijken.

Zolang de ZERO geen last heeft van de NERD moet deze onaangetast blijven. Als er al heibel is, dan zijn het de mindere totempalen die omvallen. Dat is nu precies wat er bij VVD en PvdA gebeurt. Veel fouten, dingen die verkeerd gaan maar de leider is onaantastbaar. Niemand vraagt zich af of de leider wel een echte leider is en, wat belangrijker is, waarvan hij precies de leider is. Tot mijn schrik las ik over het liberalisme van Wouter Bos. Liberalisme? En ik maar denken dat de PvdA een socialistische partij was. Misschien zou het niet zo gek zijn om eens uit te zoeken wat voor partij de PvdA eigenlijk is. Wat de rode (!) draad in de partij eigenlijk inhoudt. Voor de VVD geldt niet veel anders. Mark Rutte zou een echte liberaal en internationalist zijn. Die combinatie is volgens de literatuur kletskoek. Liberalen zijn nationalistisch ingesteld, socialisten richten zich op de internationale gemeenschap. En zie, de Socialistische Partij herbergt een virulent nationalisme. 

Om de puzzelstukjes weer op rij te krijgen zijn leiders nodig. Dat wil zeggen mannen en vrouwen met een duidelijk ideaalbeeld voor ogen en een sterk analytisch en bindend vermogen. Zulke leiders ontwaar ik op het ogenblik nergens. Niet in de liberale PvdA en ook niet in de radicaliserende VVD. Voor de ZERO betekent dat totale ontreddering. Naast het ideaal is ook de leider hem of haar ontvallen.  Van ZERO wordt hij of zij NIHIL (Not Interested Human Individual Liability).

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.nieuwetijd.net

www.heinpragt.com

  

Gezellige buurt

Soms kan ik de bewondering lezen in de ogen van een passant die de weg vraagt. Bijna altijd weet ik hoe hij of zij moet lopen of rijden. Zelfs bestemmingen buiten de wijk en de stad weet ik meestal wel aan te wijzen. Misschien is dat wel het voordeel van mijn beroep, je leert je omgeving vrij aardig kennen. Al zijn er straatnamen die ook ik met moeite kan plaatsen.

Ik ben een goudvinkje want in onze tijd weten veel mensen niet eens meer de naam van hun buren, geen voor- en geen achternaam. Daar is tussen het drinkontbijt, de creche en de breaker geen tijd meer voor. Om wat meer samenhang in de buurt te krijgen heeft ons gemeentebestuur bedacht dat er activiteiten voor de sociale cohesie moeten komen, of nog mooier, civil society. Daarvoor heb je natuurlijk wel een Engels woord nodig anders kun je het op je computer niet spellen. Maar goed, er zitten ongetwijfeld goede bedoelingen achter. Bedoelingen die ik kan volgen en zelfs ondersteunen.

Actieve burgers in de wijk. mensen die zich inzetten voor desamenhang. Nou, dat hebben we geweten. Een stel overdaadkrachtige figuren gaat hier eens in het half jaar tekeer om de rotzooi op te ruimen. Ze krijgen daarvoor apparatuur van de gemeente te leen die zoveel herrie maakt dat je zou willen dat je op de bulderbaan woonde.

Maar de mesen doen er wel heel zinvolle dingen mee, hoor. Ze blazen vooral afgevallen blaadjes weg die hadden kunnen dienen als voeding voor bomen en struiken. Maar…het ziet er allemaal weer proper uit. Als beloning krijgen ze koffie, taart en een plantje van de dienst groen. En gelachen dat we hebben!

Nou zeker, de volgende dag laat de goegemeente met een uitgestreken gezicht de honden loslopen, poepen, peisen en rgaven in de pas schoongemaakte gemeentelijke perkjes en in het voorbijgaan ook in de tuin van omwonenden. De plaatselijke politieagent trekt zich in dat opzicht ook niets aan van de gemeentelijke verordeningen en de `hondenkaart`. Goed voorbeeld doet goed volgen!  Zoiets bevordert enorm de sociale cohesie. Dat wil zeggen, mensen raken met elkaar in gesprek. Hoe dan ook. En trouwens, het is een misvatting om te denken dat mensen bij de politie gaan om wet en orde te handhaven. Je wordt agent om je veilig aan regels en wetten te kunnen onttrekken. Wie er iets van zegt, krijgt een bon.

Sociale cohesie, daar hadden we het over, hè? Nou, de buurtbewoners leren elkaar goed kennen, zij het bij snelle, eenlettergrepige voor- en achternamen.. Ondertussen zie ik dat er maar weinig nieuwe vriendschappen ontstaan op basis van de activiteiten voor sociale cohesie. Nee, mensen piekeren er niet over om bij elkaar op bezoek te gaan. Veel tevee werk en we hebben het al zo druk, druk, druk…

Voor het geval dat je het nog niet begrepen had, beste lezer, ik woon in een gezellige buurt. Een buurt waar ik heel regelmatig hallucinaties krijg van een vrijstaande boerderij in een bos- en heuvelrijke omgeving. Hartstikke leuk om daar te verdwalen.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com