Het misverstand regeert

Mijn goede vriendin Anneke van Ammelrooy die ik nog ken uit de tijd dat ze bij het tijdschrift De Zaak werkte, was vrijdag vanuit Bagdad op tv. Samen met haar irakese man is zij jaren geleden naar Irak vertrokken om na het aftreden van Saddam Hoessein een nieuw Irak op te bouwen. Ze geeft sindsdien leiding aan de enige onafhankelijke krant in het land.

Ja, ik zag destijds de tragiek al hangen maar wat moet je tegen iemand zeggen die je respecteert? Herhalen dat ze het verkeerd ziet? Vrijdag zei ze letterlijk: “Als ik kon, kwam ik  naar Nederland terug.” Ze is er inmiddel van overtuigd dat Irak een verloren zaak is maar haar man wil nog blijven. Maar ja, een groot deel van de Iraki’s vindt dat alles onder Saddam beter was. Dat is pas echt resultaat als je democratie komt brengen. Het misverstand dat je van uit den vreemde zoiets tot stand kan brengen, woekert nog even voort.

Ronald Duck en Guusje Geluk deden ook mee aan de regering van het misverstand. Het was een heel gesnater in de Hofvijver. Ronald wil de examentermen niet aanscherpen omdat jongeren dan wel eens een jaar extra op school zouden moeten zitten. Ik vraag me dan af of dat erg is. Heeft niet ieder mens recht op een tweede kans? Ook om een vak te beheersen dat hem of haar niet ligt? Na een extra jaar proberen, kunnen de leerkrachten altijd nog besluiten een leerling te laten slagen ook al zijn de resultaten niet helemaal goed. Ja zeker, de leerkrachten. Die mensen kunnen heus wel wat en zo’n beroep op hun oordelend vermogen verhoogt meteen de status van het vak.

Guusje wil met een nieuwe verwijzing naar de positieve discriminatie allerlei groepen versneld een plek laten krijgen in het ambtenarencorps. Positief maar het blijft discrminatie en dus zal een deel van de bevolking zich tekort gedaan voelen en dus lopen de spanningen tussen bevolkingsgroepen alleen maar op.

Ronald en Guusje zijn ongeduldig en lijden daardoor onder een ernstig misverstand. Zij denken dat er spoed is bij maatschappelijke ontwikkelingen. Ronald denkt dat de school er alleen maar is om jongeren zo snel mogelijk aan een baan te helpen. Dat is natuurlijk niet waar. De school helpt jongeren mens te worden zodat  zij zelfstandig in staat zijn een passend beroep te vinden.

Guusje lijdt aan bijziendheid die ertoe leidt dat zij haar neusgaten ziet als de opening naar een groter geluk.

Er was nog een misverstand, deze week. De Volkskrant kopte dat Paarlberg de dupe was van Neelie Kroes. Nou is Neelie geen katje om zonder handschoenen aan te pakken maar Paarlberg heeft zijn verliezen toch echt aan zijn eigen hebberigheid te danken. Om de Europese Commissaris daar nu ook weer te schuld van te geven…

Op de vensters van een restaurant in het Duitse stadje Bitburg (ja, inderdaad, het stadje waar Ronald Reagan ooit een begraafplaats bezocht waar heel wat SS-ers liggen en ook de stad van “Bitte, ein Bit”. ) staat geschreven “Hasst is der feind des Genusses”= Haast is de vijand van het genieten”. Alles is minder waar. Uit haast komen misverstanden voort en uit misverstanden tijdgebrek dat weer tot haast leidt. Door haast zien mensen de details en de kleine essenties niet meer, koersen ze op grote lijnen en walsen ze juist de gevoeligheden plat. Het misverstand regeert, soms in combinatie met onverstand. Verstand staat voor een gesloten deur.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

http://www.good-life.blogs.com

www.bright.nl

www.hoegin.blogspot.com

www.dagelijksegedachte.net

www.cphaast.nl

www.jeetjemina.web-log.nl

Geert Wilders is een rechtse rat

Nooit zal iemand mij bij Geert Wilders in de auto aantreffen. Dat heeft niets te maken met die airbag die hij op zijn hoofd heeft maar wel met zijn verkeersgedrag. Hij haalt voortdurend rechts in, desnoods over de vluchtstrook, en zegt dan dat zijn medeweggebruikers ook alsmaar links blijven rijden. Ja, onverantwoordelijk verkeersgedrag speelt zich vooral rechts af, zoals Heynsbroek ook al toonde.

Ik moest eraan denken toen ik Wilders vanmorgen nog maar weer eens hoorde zeggen dat de Publieke omroepen een links boevennest zijn. Daarmee dumpte hij Andries Knevel en Mathijs van den Brink in één klap in de linkse hoek bij de VPRO. Voor mijn gevoel kan Wilders niet zo goed het onderscheid maken tussen links en rechts en misschien moeten we het hem leren met hooi en strooi. Links hooit het land en oogst en rechts strooit met beschuldigingen.

Nou, dat lijkt me wel weer ongenuanceerd genoeg. Het lukraak schelden met termen als “links”en “rechts”,  SS-er, Nazi en fascist heeft geleid tot een flinke slijtage van al die begrippen en er is nog nauwelijks iemand die een fatsoenlijke definitie ervan durft of kan geven. Daarom durf ik rustig te zeggen dat Wilders een rechtse rat is want “rechts” betekent niets meer en een rat is een uitermate nuttig dier dat ons van veel rotzooi verlost*.

Toch heb ik die kop niet voor niets gekozen. Het klinkt heel anders dan “Geert Wilders kiest rechtse terminologie” of “De PPV houdt duidelijke rechtse elementen in zich”. Beide formuleringen zijn nauwkeuriger dan de kop hierboven maar ze trekken geen aandacht  en daar gaat het om. Uit onderzoek is gebleken dat het gebruik van de naam Geert Wilders “hits” oplevert en in combinatie met een agressieve one-liner gaat dat nog beter. Dus vooruit met de geit…

Dat onderzoek was van mijzelf en proefondervindelijk door het afwisselende gebruik van felle, ongenuanceerde koppen en meer verantwoorde teksten. De laatste kregen aanmerkelijk minder bezoekers. Ook “neuken” ligt erg goed bij het publiek evenals “moslimterrorisme”, terrorisme”, “dramatisch ongeluk”, “aanslagen”, “Bush ïs gek”,  “politici liegen”(wordt al minder) of “Aids mag van de paus”. Allemaal koppen die leden tot snel succes, d.w.z. `hits`. Als blogger gaat het daar immers om. 

 

Waar het op neer komt is dat koppen die de negatieve emotie raken, de meeste kans op succes bieden. In dat opzicht hebben mensen zich niet ontwikkeld sinds de eerste man de eerste vrouw aan haar haren naar zijn grot sleepte ( een fabeltje want de eerste vrouw was Ciska Dresselhuys en die wil niemand in zijn grot hebben (50 points!)).  

Wie de emotie van mensen raakt, heeft het meeste succes. Eigenlijk moet ik zeggen “het snelste succes”. Ook de ogenschijnlijk positieve emotie van de lach wordt daarbij misbruikt door grapjes vooral te laten bestaan uit leedvermaak. De reclame op tv en radio staat er bol van. Vreemd genoeg maakt de politicus daarvan zelden gebruik. Integendeel, in het politieke debat mag emotie niet meetellen. Daardoor ontstaan vaak bloedeloze debatten waarbij de tegenstanders elkaar soms met allerlei wetenschappelijke rapporten om de oren slaan. Heel vaak zonder ze ooit gelezen te hebben. Alleen de resultaten die erin zijn vermeld, tellen.

Nu interviewde ik gisteren een vrouwelijke wetenschapper die zich daarover verbaasde. Zij toonde zich verwonderd over het gemak waarmee bestuurders en politici heenwalsen over vraagtekens en twijfels die in veel rapporten, ook in de hare, liggen opgesloten. “Ik denk vaak dat ik die verantwoordelijkheid niet op me zou willen nemen”, zei zij. Ze heeft gelijk want beslissingen, zogenaamd, op basis van wetenschappelijke onderzoek leiden meestal tot desastreuze resultaten. Maar ja, zoiets heet een `leermoment`en dan is iedereen weer tevreden.

Hoe komt dat toch? Waarom laten politici zich zo gemakkelijk afserveren? Gisteravond was ik er nog getuige van hoe een wethouder in zijn eentje zonder enige zichtbare moeite een hele raadscommissie om zijn vinger wond. Er zal nog wel wat gedebatteerd worden in de komende raadsvergadering maar de eerste winst is binnen. Naar mijn mening komt het door het marketingsyndroom. Door de allesoverheersende verkopersmentaliteit zijn we eraan gewend geraakt dat een succesje met een soepel praatje en wat wetenschappelijk ogende leuterpraat binnen te halen valt. Lukt dat niet, dan laten we ons overbluffen door het soepele praatje en wetenschappelijk ogende leuterpraat van de ander. Dat is raar want de democratie geeft ons het recht om het met elkaar oneens te zijn, altijd, heftig, voortdurend en gefundeerd.

De bereidheid tot voorbereiding en onderzoek is onvoldoende aanwezig, ook bij onze politici. De bereidheid om de confrontatie werkelijk aan te gaan en een debat met degens in de hand te voeren, is al lang weggesmolten door gepolder, overtrokken gevoelens van menselijke gelijkheid en gebrek aan eigen structuur. Die structuur zou een samenhangend geheel van politieke emotie en rationele inzichten en informatie moeten bevatten. Aan beide ontbreekt het. De emotie is uitgebannen en informatie inwinnen kost de hedendaagse politicus teveel tijd en inspanning. Alles moet snel en gemakkelijk.

Als ik Geert Wilders een rechtse rat vind, is het zaak dat ik rattenvanger of rattenval word. Dan moet ik hem op rationele wijze in de val lokken en mag ik mijn emotionele trots tonen als het beest gevangen zit. Dat mag allemaal als het leidt tot de verwezenlijking van mij politieke doelstellingen, gedragen door mijn achterban. Dat is iets heel anders dan voortdurend naar de ander te wijzen en, godbetert, te stellen dat via zijn aanpak onze doelstellingen nooit gehaald worden. Nee, natuurlijk niet dumbo! 

Varen op eigen kracht, laat zien wie je bent en geef eens minder een interpretatie van de doelstellingen van de ander. Die doen er niet toe, ze zijn dom, per definitie asociaal en volledig ontoepasbaar. Als politicus zou je gek moeten zijn als je daaraan al teveel woorden vuil maakt. En zo doet onze rechtse rat dat ook. Hij heeft doorzien hoe het politieke spel gespeeld moet worden. De standpunten van zijn tegenstanders zijn slechts decor, zijn eigen ideeen acteren.

Geert Wilders is een rechtse rat, nu is het wachten op de linkse rattenvager.

 

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

*Mijjn vrouw wijst mij er zojuist terecht op dat een rat ook de vlooien bij zich draagt die de pest verspreiden. Tja…

https://politiek.wordpress.com

En lees tijdens het reces eens een goed boek dames en heren politici! Heus het helpt! U kunt ook kijken op www.mythologie.wordpress.com. Vanaf volgende week komt hier een oude, wijze politicus aan het woord.

 

Service 

mattiastimmen.web-log.nl

latin.blog.nl/tropical_salsa_etc/2006/11/29/de

www.eventbuzz.nl

www.yayabla.nl

www.denieuwereporter.nl

www.dietsekameraden.nl

www.nederkrant.wordpress.com

www.phlegmnet.nl

www.frietmetstoofvlees.blogspot.com

antifa.web-log.nlantifa.web-log.nl

Het uitstel van de menselijke maat

“Misschien moet een huis wel je buddy worden, een overjas met veel binnenzakken die we kamers noemen.” Dat zijn van die passages die soms door mijn hoofd spoken na een interview. Niet zo vaak en zeker niet als ik net een gesprek heb gehad met een projectleider van een bouwbedrijf. Dan hoort je hoofd te gonzen van beton, baksteen en aluminium of glas.

Gisteren was het anders. Gek genoeg verliep het gesprek helemaal niet zo gesmeerd. Pas toen het grotendeels was afgelopen, kwam het op gang. Of de projectleider zou willen wonen in het appartementencomplex dat hij zelf aan het bouwen was? “Ik ben niet zo’n appartementenmens”, bekende hij heel snel. Al gauw kwam hij tot de uitspraak dat hij meer iemand was voor een wat oudere woning, zoiets van halverwege de vorige eeuw en daar woonde hij dan ook. Hij genoot ook van het historisch centrum van de stad waar hij woonde en in het buitenland waren het vooral het Forum Romanum en de middeleeuwse centra van Italiaanse steden die hem trokken. “Ik ga nooit kijken naar de hedendaagse buitenwijken.”

Even zo goed beleeft hij wel plezier aan het bouwen van het grote appartementencomplex waarmee hij op het ogenblik bezig is. Niet alleen omdat hij er zijn brood mee verdient. Belangrijk voor hem is het denken over logistieke problemen, de coördinatie van werkzaamheden en het inzicht in de mogelijkheden daarvan. Straks als het complex klaar is, heeft hij er niet zoveel meer mee.

De projectleider is geschoold in getallen, cijfers en afmetingen die ver boven de menselijke maat uitgaan. Afmetingen die ook hij nauwelijks kan bevatten, lijkt me. Hij pijnigt zijn hersens af om die massale grootheden in te delen in overzichtelijke eenheden van bouwvolume en tijd. Alleen op die manier kan hij er greep op houden. Hij brengt de onmetelijke grootte van zijn project terug tot eenheden met een menselijke maat. Zijn ratio is op dat gebied geoefend en talentvol. Dat is leuk.

Temidde van de cijfers en afmetingen ontbreekt de emotie en die vindt hij terug in zij bewondering voor oude stadscentra. Hij kan weer iets mooi en gezellig vinden zonder dat getallen en maten hem in de weg zitten. De principes van de bouw zijn niet veranderd maar de liefde ervoor is wel teruggekeerd. Emotie en liefde zijn tweelingen.

Later op de dag ontmoet ik een politicus die zich beklaagt over de holle emotie die op veel weblogs en fora terug te vinden is. Het kan zijn. Misschien is ze hol maar even goed emotie. Het is aan de politici om aan die holle emotie weer inhoud te geven, een richting, een doel. Dat is lastig maar niet onmogelijk want ook de bouwkundige projectleider kent beide. De politicus van vandaag is net als de projectleider geschoold in analyse en die moet hij of zij daartoe inzetten.

Net als de hedendaagse bouw gaat ook de politiek van vandaag de menselijke maat te boven. Misschien moeten politici eerst maar eens leren weer te genieten van de producten van hun voorgangers zonder ernaar te kijken als verleden en afgedaan. Nee, symbolen en producten zijn geen “dingen die voorbijgaan” maar spiegels van gedrevenheid en ambitie, van behoeften en verlangens. Zie de schoonheid en bruikbaarheid ervan. Wie daarvoor liefde heeft opgevat, kan zich storten op de hedendaagse cijferbergen van globalisering, massahuisvesting, schaalvergroting en noem maar op.

Dat is uitstel van de menselijke maat maar geen afstel en menselijke maat is waar de kiezers naar snakken. Geen tijd? Ach kom, we hebben alle tijd. We hebben pas tijd gemist als de menselijke maat ons is ontschoten. Haast is de vijand van genieten en doodt gevoelens. Doe eens net of de burger een man of een vrouw is die je wilt verleiden en zet je charmes in of, politicus/a, ben je die ook al kwijt? 

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.it4humans.org

www.menselijkemaat.nl

www.godendemenselijkemaat.tasmedes.nl

www.keepthefaith.nl

 

Zero democratie

Al heel wat jaren kennen we de “nimby” mentaliteit. Als er een herberg voor dak- en thuislozen, een gevangenis of een school nodig is, zet die dan niet bij mij in de buurt neer. Angstdromen van rondslingerende zakjes cocaïne, spuiten en pillen worden ingezet om de bouw van de voorziening in de buurt te voorkomen.

Ja, als het moet dreigen we er zelfs mee dat de gevangenen zullen zorgen voor vernielingen in de buurt. En de buurt gelooft het. Ongeveer in dezelfde periode als de opkomst van nimby ontstond de “SHOP”, minder opgemerkt maar even zo goed een realiteit. De “SHOP” is de “Surely Human Obvious Performer”. Een andere benaming is de SHOW (Self Helping Overconscious Weirdo) of “ASK” (Alll Self Kicking”). Er zijn ook gezinnen die uit deze soorten bestaan en die worden dan weer NOW genoemd (No Outside Windows). Het containerbegrip voor al deze typen is IGNI (I Got No Ideals).

Het zal duidelijk zijn, de typeaanduidingen slaan allemaal op mensen die vooral bezig zijn zichzelf te helpen en veelal nauwelijks begrijpen dat er iemand naast hen woont. Burenruzies kunnen het gevolg zijn maar de invloed gaat veel verder.  In de politiek is dat wel heel erg merkbaar met een desastreuze uitwerking op de democratische fundamenten van de samenleving. Hard werken, geld verdienen en carrièremaken zijn dermate belangrijke richtingaanwijzers geworden dat veel mensen uitsluitend nog bezig zijn hun eigen problemen op te lossen. Ze willen niet worden lastig gevallen met de maatschappelijke nood van anderen. In dat verband is er ook het IGNITION type (I Got No Ideals Totally Ignorant Of Needs). Dat draait uit op ZERO (Zombie Earning Resources Overload).

Deze ZERO bepaalt voor een groot deel de samenleving. Hij of zij ziet de wereld als een loden last en stemmen of kiezen zijn geen voorrechten maar onaangename barrières op de weg om geld en goed te verwerven. De ZERO laat de samenleving dan ook graag over aan de politieke NERD (Non Earning Resources Dude). ZERO tolerance, zullen we maar zeggen. Hij of zij gilt alleen van de pijn als de NERD zou besluiten tot onverdoofd castreren. Dat wil zeggen, een verbod op voetballen of tv-kijken.

Zolang de ZERO geen last heeft van de NERD moet deze onaangetast blijven. Als er al heibel is, dan zijn het de mindere totempalen die omvallen. Dat is nu precies wat er bij VVD en PvdA gebeurt. Veel fouten, dingen die verkeerd gaan maar de leider is onaantastbaar. Niemand vraagt zich af of de leider wel een echte leider is en, wat belangrijker is, waarvan hij precies de leider is. Tot mijn schrik las ik over het liberalisme van Wouter Bos. Liberalisme? En ik maar denken dat de PvdA een socialistische partij was. Misschien zou het niet zo gek zijn om eens uit te zoeken wat voor partij de PvdA eigenlijk is. Wat de rode (!) draad in de partij eigenlijk inhoudt. Voor de VVD geldt niet veel anders. Mark Rutte zou een echte liberaal en internationalist zijn. Die combinatie is volgens de literatuur kletskoek. Liberalen zijn nationalistisch ingesteld, socialisten richten zich op de internationale gemeenschap. En zie, de Socialistische Partij herbergt een virulent nationalisme. 

Om de puzzelstukjes weer op rij te krijgen zijn leiders nodig. Dat wil zeggen mannen en vrouwen met een duidelijk ideaalbeeld voor ogen en een sterk analytisch en bindend vermogen. Zulke leiders ontwaar ik op het ogenblik nergens. Niet in de liberale PvdA en ook niet in de radicaliserende VVD. Voor de ZERO betekent dat totale ontreddering. Naast het ideaal is ook de leider hem of haar ontvallen.  Van ZERO wordt hij of zij NIHIL (Not Interested Human Individual Liability).

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.nieuwetijd.net

www.heinpragt.com

  

Niemand verdient respect

Soms vind ik het moeilijk om uit te leggen hoe dat nou precies zit met die maatschappelijke kloof. Die afstand tussen de `doctorandussen` en `het volk`. Vanmorgen hoorde ik iets dat mij een mooi voorbeeld lijkt. Een terminale kankerpatiente mag niet naar huis omdat het ziekenhuis nog allemaal onderzoek moet doen. Waarvoor en waarom? Nou, dat werd al gauw duidelijk. Mevrouw had erge buikpijn maar na een onderzoek bleek al gauw dat aan haar longen niets mankeerde en dat werd haar uiterst opgelucht medegedeeld.

Het zal wel aan mij liggen maar mij is de lariekoek van het bovenstaande onderzoek wel duidelijk. De kloof! De zeer geleerde dames en heren hebben ieder contact met de werkelijkheid verloren ern zitten vastgeroest in hun eigen kaders en wtenschappelijke valstrikken. Ik vind het bovendien behoorlijk respectloos om iemand die terminaal is de gang naar huis te weigeren.

Respectloos is ook dat in de Communistische Heilstaat China gevangenen dagelijks tien uur moeten werken en dan elke week een appel krijgen. Respectloos is de stapel apekoppen en toekansnavels die ik gisteren in de krant zag als bewijs van een haperende wetgeving tegen handel in bedreigde diersoorten. 

Nu is respectloosheid iets dat in onze tijd ongeveer gemeengoed is. `Respect moet je verdienen`, is een veel gehoorde uitspraak. Gisteren bracht ook een wethouder met wie ik goede betrekkingen onderhoud dat naar voren. Ik ben het niet met hem eens. Respect is niet iets dat je ontvangt van een ander maar een manier van kijken naar de wereld. Letterlijk vertaald betekent het `omkijkgedrag`en `omkijken naar iemand` doe je ook zonder je af te vragen wat hij of zij voor iemand is, wat hij of zij heeft verdiend. Wat mij betreft geldt dat trouwens voor alle levende wezens.

Anders staat het met `waardering. `Waardering kun je aan iets of iemand hechten vanwege bepaalde kwaliteiten. Je kunt het ook verdienen door je manier van leven of de dingen die je doet. Zelfs door de goede stukken die je schrijft.  Als derde in het rijtje bestaat er ook nog zoiets als `ontzag`. Dat heb je voor iets of iemand waarvan je vermoedt dat de capaciteiten groter zijn dan de jouwe. Nou, dat is al weer een heel brok voor de vroege ochtend.

Toch heeft het veel te maken met de discussie die ik had met voornoemde wethouder. Die had te maken met de fameuze kreet `luisteren naar de burger`. In de afgelopen jaren is dat een stuk gemakkelijker geworden al lijkt het misschien niet zo. In mijn ogen vatten veel bestuurders dat `luisteren` veel te eenzijdig en voor de hand liggend op. Ze bezoeken wijken en instellingen, horen verhalen aan en menen daarna te hebben geluisterd naar de burger. Niets is minder waar.

O zeker, het is goed om burgers op te zoeken maar om echt te luisteren is nog iets anders nodig. De eerste de beste burger in een achterstandswijk heeft namelijk ontzag voor burgemeester en wethouders. Om dat gevoel een beetje te verminderen beginnen ze al gauw met `je` en `jouw`of zetten ze een grote mond op. Soms verzamelen ze alle geleerd klinkende woorden bij elkaar voor het gesprek, of ze nu in de juiste context worden gebruikt of niet. Op die manier hopen ze respect te krijgen van de bestuurder.

Ze wekken de indruk heel goed te weten waarover ze praten hoewel dat meestal maar ten dele zo is.  Bovendien verwachten burgers die met een wethouder spreken, dat er ook direct iets gebeurt. Meneer of mevrouw de wethouder kan dat toch wel even regelen? Dat laatste wijst al op een wereld van verschil in denken. Meneer of mevrouw de wethouder kan `het` helemaal niet even regelen. Omdat het allemaal zolang duurt en uiteindelijk toch verkeerd uitpakt, verdwijnt de waardering voor de wethouder en, nog erger, zelfs het respect.

Luisteren naar de burger houdt dan ook meer in dan een praatje maken. In onze tijd betekent het dat je als bestuurder van tijd tot tijd weblogs afwandelt om te bekijken wat `het volk` met elkaar te bespreken heeft. Daar vind je de emoties en het diepgewortelde wantrouwen of de hoog oplopende wanhoop die in een gesprek niet naar boven komen.

De wethouder met wie ik de discussie had, zag dat niet zitten. `Daar vind ik alleen maar ongenuanceerde onderbuikgevoelens`, was zijn verweer. Nou breekt me de klomp! Moet je als bestuurder dan niet de gevoelens en emoties van `het volk` kennen? Onderbuikgevoelens en gebrek aan nuance. Wat vroeger uitsluitend binnenskamers en in  de kroeg werd besproken, is nu voor iedereen zichtbaar. Daarvan zouden bestuurders meer kennis moeten nemen. Het is de weg om het denken en handelen van `het volk` te gaan begrijpen.

De zeer geleerde wethouder, hij heeft zelfs een doctorstitel,  heeft zijn analytisch vermogen niet voor niets gekregen. Met zijn gevoel voor ratio en nuance kan hij de emotiebrij aan. Daaruit kunnen nog heel mooie, creatieve oplossingen voortkomen. Ik zou het dan ook helemaal niet gek vinden als het college van B en W anderhalf uur per week, 18 minuten per werkdag,  zou uittrekken om weblogs van `het volk` te bestuderen. Bij mij zou dat leiden tot waardering en misschien zelfs tot ontzag.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.omnino.nl

www.infeite.nl