Bedrog en Beerenburg

Kommer Sybenga schrikt op als ik zijn woonkamer binnenkom. Hij is net de horizontale stand van zijn relaxfauteuil aan het uitproberen en zoiets doet hij liever zonder publiek. `Aha, bent u daar al, op dit vroege uur?` vraagt hij om zichzelf een houding te geven. `Ik neem aan dat u om te beginnen liever capuccino wilt dan Beerenburg? Mij maakt het niet uit. Ik drink alles door elkaar, de hele dag door. Zelfs karnemelk.´

Zijn ogen twinkelen van zelfspot maar de stand van zijn wenkbrauwen wijst op ernst. `Ik meen het`, hij rekt een stuk van de huis van zijn rechter arm op. `Kijk maar, karnemelk is goed voor je huid. Vooral als hij uit Friesland komt.` Ik geloof hem graag en laat hem nog even met zijn stoel stoeien terwijl ik bevestig dat ik graag capuccino lust. Na wat gehannes heeft de oude, wijze politicus de rugleuning van zijn stoel weer rechtovereind. `Teveel knoppen`, glimlacht hij. Het is voor het eerst dat ik enige verlegenheid in zijn ogen bespeur.

`Bedrog`, begint hij terwijl hij zijn capuccino tot koud wordens toe roert. `Ja, hoe zal ik het zeggen`, even staart hij naar de koffie alsof hij toch liever een Beerenburg had gehad en dan lijkt hij zich iets te herinneren. Van het tafeltje naast zijn stoel pakt hij zijn Friesche pijp en uit een zeemleren zakje begint hij die met tabak te vullen. `Bedrog, jongeman, is een veel gehoord woord in de politiek. Kiezersbedrog, bedrog van bondgenoten, en bedrog van het publiek. Ik heb er ook mee te maken gehad. Kijk, zelden gaat het om echt bedrog. Haast niemand weet dat alleen een dictator precies helemaal kan doen wat hij vantevoren heeft beloofd. En zelfs, dan nog… Je hebt bij alles wat je doet te maken met anderen, anderen die vooral bezig zijn blokkades op te werpen voor alles wat je wilt. Als er één ding is waarin mensen goed zijn, dan is het tegenwerking. Als je eigen ideeën uit de mond van de andere partij komen, dan zijn ze volslagen onuitvoerbaar`, snap je wat ik bedoel?`

`Maar ik dacht altijd dat een politicus in zo´n geval zei dat de tegenpartij zijn ideeën had overgenomen?´ werp ik tegen. Kommer steekt zijn pijp aan en blaast een paar grote rookwolken voor zich uit. Een rookgordijn waarachter zijn gezichtsuitdrukking nauwelijks is te zien. `Je moet de taal der politiek leren verstaan, jongen. Je bent toch politiek journalist?`Zij stem lijkt nu zelfs een beetje geërgerd te klinken maar als de rookwolken optrekken  is van die ergernis op zijn gezicht niets meer te zien. `Als een politicus zegt dat de tegenpartij zijn idee heeft overgenomen, dan ziet hij kans er verbeteringen in aan te brengen. Het is verdomd vervelend als de tegenpartij met jouw paradepaardjes beginnen te draven. Dat kan je alleen  tegengaan door ze zelf tot galop aan te zetten. Je gaat dus opnoemen wat je aan de voorstellen van de tegnstander mist, zelfs als je daaraan vantevoren nooit had gedacht.`

De oude, wijze politicus krijgt nu een ironische trek op zijn gezicht. `Dat heet bijsturen. Je gebruikt de voorstellen van de tegenpartij om een wetswijziging door te drijven die beter is dan je eigen idee. Daarbij moet je er voor zorgen dat je aan het publiek goed duidelijk maakt dat jij voor verbeteringen hebt gezorgd. Ja, ja, je dacht zeker dat politiek alleen maar een beetje uit slappe praatjes bestond. Nou, helemaal niet hoor. Het is gewoon hard werken en vooral masseren. En kijk, als je erin bent geslaagd om jezelf te presenteren als kampioen van het voorstel, dan krijgt de tegenstander te horen dat hij de kiezers heeft bedrogen. Hij had er voor zijn partij best méér uit kunnen halen.` Kommer lijkt heel tevreden over die analyse. Hij inhaleert twee keer na elkaar en blaast zelfs kringen in de lucht.

Een beetje beteuterd zit ik wel voor me uit te staren. `Maar dan gaat het niet om bedrog maar om onhandigheid`, mijn woorden komen er wat traag en twijfelend uit. Kommer knipoogt. `Ik denk dat je zolangzamerhand rijp begint te worden voor een post als premier`, grijnst hij. `Nog een capuccino?` die vraag komt er aanmerkelijk trager uit dan het“nog een Beerenburg?` van gisteren maar ik besluit toch `ja` te zeggen. `Kijk nu eens naar onze Jan Peter´, vervolgt hij nadat hij de order heeft doorgegeven aan `de keuken`. ´Bijna was het misgegaan met dat hele Irakverhaal. Bijna had hij ten overstaan van het hele volk moeten toegeven dat hij uit gretigheid maar al te graag Bush´zijn lariekoek heeft geloofd. Echt, het was niets dan jeugdige gretigheid en goedgelovigheid.`Kommer krijgt er pretoogjes bij.

`Hoe handig heeft die man nu de pionnen geschoven? Zodra de uitslag van de laatste parlementsverkiezingen duidelijk was, zag hij in dat het kabinet moest gaan bestaan uit CDA, CU en PvdA. Vooral die laatste. Met de sociaaldemocraten binnenboord, zou hij een vervelend onderzoek naar zijn onbenullige gedrag rond Irak kunnen voorkomen. En hij had gelijk. Meteen kwam de PvdA als ongeloofwaardig in het beklaagdenbankje terecht. Voor de lieve vrede kiest de partij ervoor om tegen zo´n onderzoek te stemmen terwijl ze daar eerst volmondig op heeft aangedrongen. Dat is geen bedrog. Het is onhandigheid en gretigheid, eigenschappen die voor een politicus niet passen. Eigenschappen die de politicus in de weg zitten bij zijn pogingen om zijn beloften na te komen (Kommer spreekt altijd alléén over manlijke politici, de rest vindt hij onzin. Het zij zo). Eigenlijk hoef je als tegenstander alleen maar die eigenschappen op te wekken, dan weet je zeker dat de tegenpartij de mist ingaat en dat geeft je de kans om de buit binnen te halen, vriendelijker gezegd `je beloften na te komen`.

De pijp is uit en het verhaal ook. Kommer staat op en de rugleuning klapt nu helemaal in verticale stand. `Het is mooi om politicus te zijn maar wie eerlijk is tegenover zichzelf, vindt het nog mooier om oud-politicus te zijn`, hij glimlacht deze ochtend op een manier die ik niet helemaal vertrouw. `Tot morgen, jongeman“, hij steekt mij ferm en fors de hand toe.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.schoolplaten.nl

www.lichaamstaal.nl

www.eerlijkuden.nl

www.personeelslog.nl

kathalijnebuitenweg.hyves.nl

vrouw.blog.nl

De DDR en Arend Jan Boekesteijn

Het WC-papier in de DDR was zó hard dat met behulp daarvan zelfs “der letzte Arsch  rot wird’. Dat was humor in de communistische heilstaat van Erich Honnecker wiens portret nu voor 5 euro te koop is in het nieuwe DDR-Hostel in Berlijn. Alles doet er herinneren aan de DDR: grauwe eentonige buitenkant, krakkemikkig en slecht fumctionerend interieur, het WC-papier en noem maar op. Het enige wat niet gelijk is gebleven, is de service. De gast wordt er niet meer als een ongewenste hond behandeld zoals destijds gebruikelijk was. DDR-Hostels waren een schoolvoorbeeld van ongastvrijheid. En nog iets: de slaapkamers zijn niet meer voorzien van afluistermicrofoons, iets wat ik persoonlijk wel betreur.

De opening van het Hostel is een commerciële grap. Er is een bepaald publiek dat graag eens wil meemaken hoe het was om het als gast te doen met de opzettelijke en schandelijke armoe in de heilshoreca. De hoteleigenaar denkt er goed aan te kunnen verdienen, mede dankzij de souvenirs uit de DDR-tijd. Het mooie ervan is dat het gaat om een persiflage van iets dat inmiddels geen dagelijkse werkelijkheid meer is.

Ja, het is een bekende uitspraak “later lach je erom”. Ik vraag me af of dat ook het geval zal zijn met Arend Jan Boekesteijn. Deze zoetgevooisde agressieveling heeft volkomen ten onrechte een plaats verworven in de VVD-fractie. Dat zou nog niet zo erg zijn als hij zijn mond hield maar dat is beslist niet het geval. Boekesteijn lijkt wel een soort rijzende ster binnen de partij ook al staat hij even ver van het liberalisme af als Honnecker. Hij is het vleesgeworden verval van het liberalisme.

Het probleem met Boekesteijn is dat hij maar één mondhoek heeft: de rechter. Hij wil als het even kan in de komende vier jaar 1,2 miljard van mijn zuur verdiende centen over de balk smijten om de koloniale macht in Afghanistan in stand te houden. Ik krijg het gevoel dat je in zijn ogen beter 10 Afghaanse meisjes dood kunt schieten dan één Talibanstrijder laten ontsnappen. Hij gloeit van trots als hij kan melden dat Nederland aan dergelijke glorieuze operaties heeft meegedaan. Ja, ja, Hollands vlag  aan vreemde kust, of liever: in vreemde steenwoestijn.

Echte walging komt over mij als ik zie hoe deze man met een vriendelijk gezicht en op zachte toon zijn agressiviteit presenteert. Hij doet dat op basis van vermeende intellectualiteit die hij dan weer heeft ontleend aan een, op het eerste gezicht mislukte, studie geschiedenis.

Wat hij maar niet wil begrijpen, is dat terroristen geen “thuisland” nodig hebben. De laatste, mislukte aanslagen in Londen en Glasgow onderstrepen dat. Eén van de verdachten is nota bene arts in een ziekenhuis in Australië. Niks Afghanistan, niks Irak, niks Taliban en zelfs niks Osama. Gewoon met vrienden in de garage gezellig bommetjes in elkaar knutselen en die heel ergens anders in de wereld af laten gaan. Het mag nu toch wel duidelijk zijn dat de zogenaamde succesvolle strijd tegen Talibandieten in Afghanistan geen enkele invloed heeft op het handelen van dit soort “artsen”. Misschien dat er binnenkort ook priesters en soldaten van het Leger des Heils bij betrokken zijn.

Boekesteijn lijkt geïnvesteerd te hebben in terroristische netwerken. Hij wil ze stimuleren door de bevolking van Afghanistan en Irak en het hele Midden-Oosten tegen ons in het harnas te jagen. Als historicus zou hij moeten weten dat al dat wapengeweld nog nooit een probleem heeft opgelost en dat geldt dubbel en dwars voor de waanzin van vredesoperaties. En tegen zulke echte mannen moet onze nationale sufmuts Gerdi Verbeet het opnemen (sorry hoor, in mijn ogen gaat het met haar van kwaad tot erger en dat is vooral zo erg omdat zij een belangrijke representante is van de sociaaldemocratie).

Ja, daarom heb ik Boekesteijn en het DDR-Hostel in één verhaal gegoten. Ik kan gewoon niet wachten tot het vriendelijk klinkende maar o zo verraderlijke stemgeluid van Boekesteijn tot het verleden is gaan behoren zodat we hartelijk kunnen lachen om de Bokito-praat die hij heeft uitgekraamd. Begrijp me goed, het gaat me om zijn  optreden in de politiek en in de publiciteit. Voor het overige doet hij maar want ja, geen mens is feilloos. Daar moet ik altijd aan denken als ik de portrettengalerie van Adolf Hitler, Erich Honnecker, Kurt Waldheim, Walter Ulbricht, Lenin, Marx, Poetin, George Bush senior en junior, maar ook Kennedy, De Gaulle, Churchill, Kaj Elhorst, Said (volgens sommigen is dat mijn pseudoniem) en Prins Hendrik, zie. Geen mens is feilloos, de één heeft meer fouten dan de ander maar fouten zijn er altijd. Ik hoop dat we over een paar jaar voor vijf euro een foto van Boekesteijn te koop zien staan in Kaboel.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 Service

www.bouhammer.com/nucleus/AfghanBlog.php

www.afghanwarrior.blogspot.com

www.afghanistan.blogvandaag.nl 

www.wikipedia.org/wiki/Liberalisme

http://www.vvd.nl/index.aspx?ChapterID=1159 http://www.vvd.nl/index.aspx?ChapterID=1159

De gouden strop

Al een tijdje ben ik bezig met een groot acquisitie-offensief. Ja zeker, ook ik doe aan grote offensieven net als de Amerikanen. Het verschil is dat er ondertussen geen kleine ettertjes aan de poten van mijn  stoel zitten te zagen. Ik stort me ook nooit in ondoordachte avonturen. Even zo goed blijft  het ondernemerschap een avontuur en op de achtergrond vraag je je altijd af hoe het zal aflopen.

In dat opzicht lijkt mijn werk wel een beetje op een thriller, een spannende roman. Gisteren is de winnaar van de Gouden Strop bekend geworden en ik wens hem er geluk mee. Kennelijk kan hij schrijven want het merendeel van de ingezonden manuscripten  was het inzien niet waard. In de woorden van Clairy Polak: `dan ging het er niet eens meer om of het verhaal spannend was. Zo slecht was het geschreven.`Het is bedroevend.

Het is nog treuriger als je bedenkt dat al die `verhalen` wel worden uitgegeven en zelfs enigermate gelezen. Als Clairy gelijk heeft, vraag je je af hoe die `auteurs` dat voor elkaar krijgen. Als docent Creatief Schrijven komen mij geregeld verhalen onder ogen die zonder meer rijp zouden zijn voor publicatie in boekvorm. Als ze de uitgevers al bereiken, dan kijken ze er niet naar om. De eerste de beste hansworst die genoeg idioterie in zijn verhaal verpakt en verder uitsluitend kromme zinnen schrijft, vindt wel een plekje in de schappen. Ja, zelfs nog met een adorerend verhaal op de achterflap.

Zelf heb ik ook wel last van die professionele tegenwerking van uitgevers die vooral gebaseerd is, denk ik, op het onvermogen om eigen product en persoonlijkheid goed te verkopen. Zowel op het gebied van mijn CV als bij mijn acquisitie heb ik de hulp van anderen ingeroepen en waarschijnlijk niet zonder resultaat. In elk geval hebben zij mij op een andere manier tegen mezelf aan laten kijken en dat helpt. Het geeft een steuntje in de rug.

Dingen die ik heel gewoon vind, blijken anderen ineens  te waarderen als heel `knap` en `bijzonder`. Dat zijn, in moderne termen vervat, `unique sellingpoints`. Het zal wel, ik ga er in elk geval gebruik van maken.

Wie ook over een unique sellingpoint moet beschikken,  is Tony Blair. Hij wordt gezant voor het Midden-Oosten van een aantal grootmachten in de wereld. Het zal zijn taak zijn om vrede in die regio te bewerkstelligen. Dus eerst moet je groteske leugens verkopen,  twee landen in het Midden-Oosten binnenvallen en er oorlog voeren, mensen uit hun huizen sleuren en de wereld aanzetten tot meer geweld. Daarna krijg je tot taak in de zelf aangewakkerde brandhaard het vuur te doven.

Nu kan ik me herinneren dat Saddan Hoessein,  onder meer dankzij Tony Blair, stierf aan een gewoon stuk touw. Voordien werd Saddam  gesteund door westers wapentuig en westerse gifgassen. Het levensverhaal van Tony Blair maakt kans op de Gouden Strop, moorddadig, bizar, absurd bij tijd en wijle spannend. Alleen ontbreekt één karkateristiek. Het geheimzinnige slot. We weten al hoe het verhaal afloopt. Meneer Blair vliegt heen en weer tussen Londen, New York en het Midden-Oosten, bereikt niets en ontvangt de Nobelprijs voor de Vrede. Toch nog een prijs! Zou ik eerst een oproep moeten doen om boekverbrandingen, vooral van de Koran natuurlijk, om toch nog een boek uitgegeven te krijgen?

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://politiek.wordpress.com

 

Service

www.dokterbizar.nl

www.bizarsite.nl

www.smsbizar.nl

www.bizar.web-log.nl

www.thegosthunter.nl

 

De Nationale Eigen Verantwoordelijkheid Loterij

Goedkope espresso-apparaten hebben een groot nadeel. Vroeg of laat zal het stoompijpje bezwijken. Meestal vroeg en dat is vervelend want het stoompijpje is karakteristiek voor een espresso-apparaat. Het is onmisbaar om espresso om te toveren tot capuccino.

Nadat het stoompijpje van de zoveelste goedkope aanbieding het had laten afweten, besloten mijn vrouw en ik tot krachtige maatregelen. We zijn allebei gek op een goede kop capuccino en dus togen we naar de winkel om een nieuwe espressomachine te kopen. Al gauw vonden we er één die ze in de horeca vermoedelijk semi-professioneel noemen. Stevige stoompijp, maximaal wettelijke toegestane druk (1,5 bar), bonenmaler en een variatie aan koffiekopgrootten waar ik nog steeds beroerd van word. 

Die aankoop was al heel lang onze bedoeling maar eigenlijk hadden we elkaar zo’n ding cadeau willen doen bij onze gezamenlijke pensionering. Nu ik in de winkel stond en de teerling was geworpen, bekroop mij plotseling het gevoel dat ik de allerduurste moest hebben. Er overviel mij een soort onweerstaanbare hebberigheid. Daar heb ik zelden last van maar deze keer wel. De verkoper liet duidelijk merken dat hij het apparaat heel graag wilde verkopen. Waarschijnlijk gebeurt hem dat ééns in de maand. Even later stonden we buiten, een zware doos rijker en ruim zeshonderd euri lichter.

Een week later reden we de auto aan gort, iets dat mij nog minder overkomt dan een aanval van hebberigheid. Tja, dat was en forse schadepost voor het budget. Een nieuwe auto, ook daarop hadden we nog niet gerekend. Kan ik nu niet met geld omgaan? Ben ik niet in staat om mijn verantwoordelijkheden te dragen en werk ik mezelf in de schulden voor een kopje koffie?

Gisteravond tijdens de commissievergadering ging ik het bijna denken. Minstens twee fracties wezen op de eigen verantwoordelijkheid van mensen die diep in de rode cijfers zitten en er niet meer zelf uit kunnen komen. Hoe zit dat nou toch? Had ik mezelf bestraffend toe moeten spreken toen ik dat espresso-apparaat kocht? Volgens mij valt dat nog wel mee want die zeshonderd euro’s zijn een druppel op een gloeinde plaat bij de aankoop van een nieuwe auto.

Maar hoe zit het als je nooit hebt geleerd om overzicht te hebben over prioriteiten, beschikbare budgetten en risico’s van lenen? Hoe zit het als je van huis hebt meegekregen dat je altijd moet toegeven aan je eigen hebberigheid? Of, nog erger, hoe zit het als je thuis nooit iets hebt gehad en plotseling lijk je genoeg geld te hebben om de wereld te kopen? Waar blijft dan je eigen verantwoordelijkheid?

Eigen verantwoordelijkheid voor je portemonnee dragen, kun je volgens mij alleen als je dat thuis hebt geleerd. Als je ouders je tijdig hebben leren omgaan met zakgeld dat doodgewoon op een dag op is. Er komt ook niets meer bij voordat het betaaldag is. Wie diep in de schulden zit, kan eruit geholpen worden. Dat vinden ook de voorstanders van de eigen verantwoordelijkheid En daarna? Daarna, zo menen zij, heb je geleerd hoe je met geld om moet gaan. Dat betwijfel ik. Wie krom heeft gelegen om z’n schulden af te betalen, kijkt verheugd op als de dag van de bevrijding is aangebroken. Wat een berg nieuw geld om uit te geven!

“Het gaat om het leermoment”, meende één van de raadsleden. Ik hecht daar niet zoveel waarde aan. Mensen leren niet. Ze zijn blij dat iemand helpt in moeilijke tijden maar daarna zullen ze veelal in oude fouten vervallen, tenminste als je geen nazorg biedt.

Opmerkelijk genoeg vond hetzelfde raadslid dat vreemdelingen de kans moeten krijgen op kosten van de overheid Nederlands te leren. Alleen wie die taal beheerst, kan in ons land volledig meedoen aan het maatschappelijk en economisch leven. Daar ben ik het wel mee eens maar ik blijf toch met een zware vraag zitten. Waarom mag je de ene techniek (Nederlands) leren op kosten van de overheid en moet je de andere essentiële vaardigheid (budgettteren) maar een beetje zelf uitzoeken?

De laatste jaren klinkt aan alle kanten de uitdrukking “eigen verantwoordelijkheid” maar ik heb het idee dat het maar zo’n beetje wordt gebruikt als het goed uitkomt. Het is ook een soort toverwoord geworden en daarmee is aan de eigen verantwoordelijkheid geen recht gedaan. Wie zelf zijn verantwoordelijkheden wil dragen, moet daarvoor diepgaand en langdurig zijn getraind. Eigen verantwoordelijkheden worden volgens mij ook stukje bij beetje overgedragen en niet van de ene dag op de andere. Laten we het vooral niet gebruiken als eufemisme voor: zoek het verder zelf maar uit.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.leren.nl

www.bpv.nl

www.zinfo.nl

www.sargasso.nl

Actie “Pluk ze” heeft succes

Vandaag heb ik de opgaven voor mijn belastingaangifte over 2006 afgerond. Lekker vlot hè? Eerlijk gezegd kan het me niet zoveel schelen, zolang de zaak maar rond is binnen de uitgestelde termijn die de consulent heeft anagevraagd. Aan de andere kant deed ik dat vroeger wel wat sneller, in twee zondagmiddagen was ik door de hele ellende heen.

Zolangzamerhand begin ik me wel af te vragen waar al dat belastingbetalen eigenlijk goed voor is. Bij elke boer of scheet die ik aan de overheidsbalie laat, moet ik kostendekkende tarieven betalen. Wat is dat nu voor flauwekul? Ik heb toch al belasting betaald? Ja, als het gaat om diensten die de overheid voor anderen verricht, dan kan ik me er nog iets bij voorstellen. Maar voor de rest…die kostendekkende tarieven moeten eruit of…een deel van de belastingen. In wezen zijn kostendekkende tarieven niets anders dan een verkapte belastingverhoging.

Daarbij komt dat mijn  hele wezen zich steeds meer gaat verzetten tegen de besteding van al dat geld. Er zitten een paar honderd man in Afghanistan en tot voor kort ook in Irak te niksen en in elk geval doen ze er niets dat nut heeft. Het Talibantuig loopt zolangzamerhand zelfs rond met materiaal dat van mijn geld is betaald. En dat allemaal in naam van de zogenaamde vredesoperatie. Ik kan  hier opnieuw een hele lijst van dat soort onzinnige acties opnoemen die tot niets hebben geleid, maar dat heb ik al zo vaak gedaan. Wat te denken bijvoorbeeld van Unifil dat totaal effectloos heeft gepatrouilleerd op de grens van Israël en Libanon. Ze schieten mekaar nog meer verrot dan vroeger.

Dat is één. Verder wil ik af van die idiote investeringen in de topsport. Breedtesport is wat mij betreft prima maar het ongelimiteerde subsidiëren van andermans hobbyisme, daar gruw ik van. Er is niemand die mijn boeken subsidieert en die getuigen van minstens zoveel  inspanning als al dat gezweet en gestink in doucheruimten.

In de derde plaats wil ik absoluut dat er nu eens wordt geïnvesteerd in openbaar vervoer en dat de overheid ophoudt met die meer dan psychotische asfaltverslaving. Het gedonder over de Antillen moet ook maar eens afgelopen zijn. Dat worden gewoon zes gemeenten van Nederland, punt uit. Niks referenda, inspraak en overleg. En gaan ze schieten, nou dan mag Hugo Chavez de zooi hebben.

Ten vijfde, moet de zorg weer gewoon een overheidstaak worden. Die verzekeraars horen teruggeschopt te worden in hun hol want ze maken er alleen maar een melkkoe van. Weg met die artsen met de euro’s tussen de billen. Eens even kijken … o ja de bemoeizucht van de overheid met het onderwijs mag vanaf vandaag stoppen. Salarissen betalen en gebouwen beschikbaar stellen, een eindtermenoverzicht mag ook nog en voor de rest: de school mag school zijn.

Nou, we schieten al aardig op. Daarnaast ben ik van mening dat de gemeente de belasting hoort te innen binnen centraal vastgestelde marges. Gemeenten staan vervolgens een deel van de inkomsten af aan de overige bestuurslagen. Zo worden de verhoudingen weer duidelijk.

Waarom ik me daar nu ineens zo druk over maak? Vanwege die aangifte? Ook, maar vandaag hoorde ik dat de moeder van een oude vriendin van ons op een verschrikkelijke manier kinds aan het worden is. Ze is lastig, uitgesproken vervelend en houdt mensen tijdenlang bezig met klachten die op niets berusten. Haar huisarts zou haar en zijn eigen vrouw willen vergitigen en dat soort waanverhalen. 

Kijk, in plaats van een beetje gereedschap uit te reiken aan de terroristen van de Taliban, zouden onze jongens en meisjes beter iets kunnen doen tegen oude mannen en vrouwen die “wat afwzeig en opstandig” beginnen te worden”. Daar voorkom je pas terreur mee! En voor alle duidelijkheid: ik ga over een paar jaar naar het buitenland dus van mij zal niemand last hebben, tegen die tijd tenminste.

Om dat te verwezenlijken heb ik een plan. Binnenkort ga ik bij het openbaar Ministerie sterk de indruk wekken dat ik een moord heb begaan. Ik word tot twaalf jaar gevangenisstraf veroordeeld want die uitgesproken sukkels van het OM trappen overal in als ze maar van een zaak af zijn. Vervolgens zorg ik ervoor dat blijkt, dat ik het nooit gedaan kan hebben. Na vijf jaar word ik vrijgesproken en dien ik een claim in voor geestelijke schade, gebrek aan inkomsten en vernieitiging van mijn reputatie. Nou, als ik dat heb gedaan, kan ik pas echt comfortabel met pensioen. Ja zeker, zo prop ik een berg belastinggeld in mijn binnenzak. Wie zal het me kwalijk nemen? Eindelijk gerechtigheid. Het staat bij mij bekend als de actie “Pluk ze”.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

 

Service

www.nederlandkritisch.nl

www.libertarian.nl