Zak van Irak

Vandaag las ik een artikel in de meest volkse krant van Nederland waarin de schrijfster zich beklaagt over de PvdA en haar sociaal-democratische gehalte. In sommige opzichten had zij gelijk in andere was ik het niet met haar eens. Een partij is niet een plek waar je je thuisvoelt. Het is een gemeubileerd appartement waarvan de meubels je aanstaan maar misschien staan ze wel op de verkeerde plaats. Mogelijk zou er ook best eens iets weg kunnen.  Het betekent dat je je handen uit de mouwen moet steken.Maar goed.

Eén van de bezwaren die zij tegen de partij heeft het de manier waarop is afgezien van een onderzoek naar de redenen voor deelname aan de oorlog (of vredesmissie)  tegen Irak. Ja, inderdaad, het was mooi geweest als zo’n onderzoek er was gekomen. WEat mij betreft is het daarvoor nu al lang te laat.

De halstarrige weigering van Balkenende maakt zo’n onderzoek volslagen overbodig. Als er niets te verbergen zou zijn, zou er ook geen reden zijn om zo onverzettelijk te zijn in de weigering. Nederland is dus gewoon “verkocht” aan Bush en heeft op een smerige manier gehoereerd met Bush. Dat mens van Babyl;on was er niets bij. Anders kan ik het niet zien. Als klap op de vuurpijl moesten we nog die godvergeten straaljager van hem aanschaffen ook. Het is godgeklaagd maar met klagen tegen God heeft Balkenende meer ervaring dan ik, vrees ik. 

De weigering om het onderzoek door te laten gaan is in mijn ogen een soort terreur. Het is overduidelijk, wat mij betreft is Jan Peter niet meer dan de grootste “Zak van Irak”. Het gevolg zal zijn dat hij (politieke) zelfmoord pleegt en dat in combinatie met zijn terreur brengt hem op een niveau dat ze in Irak heel goed kennen. Misschien zou het aardig zijn om eens met een paar schoenen te gaan gooien. Dat is volgens Bush een blijk van democratie. Als aanhanger van de PvdA kun je er weer niet voor zijn want het heeft met sociaal weinig te maken.

De manier waarop Nederlanders in de kwestie Irak zijn “genaaid” maakt een politieke explosievengordel bij de eerstvolgende verkiezingen niet meer dan een zuiver democratische reactie. Van het CDA blijven alleen nog splinters over. Dat biedt grote kansden aan de sociaal-democratie. Godzijdank, als ik me dan maar niet weer paars hoef te ergeren. De terreur van het poldermodel is net zo moeilijk te verdragen als die van een wat blasé-achtige Christen. 

Polderen leidt tot snelle beloften omdat het een manier is om nog een eigen gezicht te laten zien. Eén van de andere bezwaren van de schrijfster was het achterwege blijven van een veel goedkopere kinderopvang. Ja, dat is een ingewikkelde zaak maar eigenlijk ben ik het met haar ééns. Een herhaaldelijk gedane belofte moet je gestand doen.

Persoonlijk ben ik niet zo’n voorstander van gratis kinderopvang en van al die vrouwenemancipatie met steunkousen maar beloften moet je nakomen. dat vind ik wel. Ja, dat betekent dus dat je altijd heel goed moet nadenken voordat je iets belooft. Overigens zit een goede vriendin van me vandaag te blokken op een antwoordstuk in de Volkskrant. Ik kijk daar met veel belangstelling naar uit. 

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com

Service

www.paulvermast.nl/wp/archives/837

www.hyves.nl/redirect/%7C6%7C%7C1831435%7C%7…

www.elsevier.nl/web/Artikel.htm?contentid=217636

www.denieuwereporter.nl/?p=1203

www.aol.nl/nieuws/story/VVD-senatoren-steunen-onderzoek-Irak/7233594/index.html

www.nu.nl/algemeen/1455270/vvd-flirt-met-onderzoek-irak.html

www.volkskrantblog.nl/bericht/116865

www.youtube.com/watch?v=DmXoMynM_Xs

Gelukkig!!!!!

Wat zijn we toch een gelukkig volkje met elkaar! En terecht want wie een beetje om zich heen kijkt in de wereld, snapt dat we alle reden hebben om gelukkig te zijn. Geen tsunami’s, geen wijd verspreide honger en epidemie, geen vijanden die ons land bezetten om ons te helpen, geen oorlog.

Nederlanders voelen zich veel gelukkiger dan een paar jaar geleden. Ik ook, ik ben zo gelukkig met het Sociaal Cultureel Planbureau dat dit soort onzinnige mededelingen doet aan de hand van hun geluksmeter. Wat een domper trouwens voor iedereen die zich niet gelukkig voelt. Kennelijk doet hun gevoel er voor de samenleving niet toe. En dan te bedenken dat ongelukkige mensen dat gevioel vaak toch al hebben.

Verder ben ik gelukkig met, ja met wat eigenlijk? Een voetbaloverwinning op Albanië? Een flatscreen tv (die er voorlopig bij ons niet in komt vanwege het asociale energieverbruik), de toenemende populariteit van de PC Hoofttrekker waarin de chauffeur zich zo veilig voelt dat hij het hele overige verkeer in gevaar kan brengen en er bovendien voor zorgt dat zijn fijnstof in mijn ogen terechtkomt?

Ik ben wel gelukkig met mijn vrouw, mijn kinderen, mijn dieren, mijn whisky en mijn werk. Volgens mij is dat eigenlijk genoeg om gelukkig mee te zijn.

Gelukkig ben ik natuurlijk niet met die idioterie van de vredesmissies, zoals die oorlog in Afghanistan waaraan we met volle energie meedoen en die volgens onze superchristelijke Minister van Defensie tot vaderlandslievende  gevoelens moeten leiden. Je mag namelijk best doden als je er eerst een goede drogreden voor hebt bedacht. Hollands vlag, je bent mijn glorie, Hollands vlag je bent mijn lust, ‘k roep van louter vreugd victorie, als ik u zie aan vreemde kust ( nou ja, met die kust valt het wel mee in Afghanistan, hoewel er inderdaad een verrekte breed strand is).

Ja, we zijn gelukkiger, meer geld in de portefeuille en minder bang voor terreur. Nou zeker! Wat ben ik bang geweest zeg! Na die befaamde elfde september heb ik wekenlang onder de salontafel gelegen uit angst dat er een bom op mijn hoofd zou vallen. Na de moord op Pim Fortuyn heb ik me maandenlang op mijn slaapkamer opgesloten uit vrees neergeschoten te worden op straat. Nog enger was, even later, het idee dat een gek je twee messen in de borst zou steken. Elke ochtend sloop ik, alsof ik in het Achterhuis woonde, naar beneden om te kijken of er geen doorgeladen pistool in de brievenbus lag. Niks van dat alles. Kennelijk ben ik niet belangrijk genoeg.

Eigenijk ben ik pas dit voorjaar weer uit mijn schuilplaats gekropen om om mij heen te zien. En zie, de tuin was er nog, de straat, de stad, het platteland, het buitenland, vrienden, bekenden, ze waren er allemaal nog. Het is toch geen wonder dat ik gelukkig ben?

Nu word ik de laatste tijd wel weer wat bedroefder als ik al die strenge mannen zie zoals Wilders en Jami en al die andere kerels die alsmaar hun eigen agressie over straat willen gooien zonder dat iemand daarop mag reageren. Misschien kruip ik binnenkort wel weer terug in mijn schuilplaats. Daar ben ik pas echt gelukkig.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://politiek.wordpress.com 

 

Service

www.home.wanadoo.nl

www.home.planet.nl

www.blog.seniorennet.be

www.frontpage.fok.nl/nieuws/81629

www.communityplaza.nl

www.vrouw.blog.nl