
Het liegen valt premier Blair bij elke uitspraak tegenwoordig onmiddellijk van het gezicht af te lezen. Dubbeltong en tweespraak zijn hem zo vertrouwd geworden dat hij rare trekjes begint te vertonen als hij een keer de waarheid spreekt. Waarschijnlijk klinkt er in hem dan een stemmetje “toe maar, je kunt het”.
Noodgedwongen door de kritiek heeft deze vleesgeworden gedachtenwolk van George Bush commentaar geleverd op de ophanging van Saddam Hoessein. Hij had iets te mompelen over de wijze van ophangen. Onmiddellijk daarop liet hij weten dat we niet blind mogen zijn voor de wandaden van deze verschrikkelijke dictator.
En natuurlijk, het was een verschrikkelijke dictator. Hij was daarin zeker zo verschrikkelijk als de hypocrisie die Blair in zijn verhaaltje … eh …”ophangt?” De man had beter kunnen zeggen dat het hem in wezen geen donder kon schelen. Dan was hij eerlijk geweest. Maar ja, zoals gezegd, dat valt hem niet erg mee.
Heb ik nu Blair vergeleken met Saddam Hoessein? Is het niet verschrikkelijk? Is het niet minstens zo erg als een vergelijking van Bush met Hitler? Het maken van die laatste vergelijking kan je op een rechtszaak komen te staan. Nog steeds, omdat we nog steeds denken dat we alleen maar alle “monsters” hoeven op te ruimen om een ideale wereld te krijgen. Nou we zijn aardig op weg. Alleen nog het Chinese regiem. het Pakistaanse bestuur, de regering van Soedan, de president van Iran, Loekasjenko, Assad van Syrië en die gek van Zimbabwe, Mugabe. De president van Kongo, Kabila, Khadaffi, Berlusconi, de presidenten van een paar ex-Sovjetrepublieken, de koning van Nepal en dan, dan is de klus geklaard. Misschien ook nog de rpesident van Somalië en van Ethiopië, Tsjaad maar dan hebben we het toch wel gehad. O ja en natuurlijk Fidel Castro en de baas van Noord-Korea.
Misschjen is van al die mensen Tony Blair en zijn onverbloemde huichelarij nog wel de ergste. Die man is in staat elke goedgelovige onbenul ervan te overtuigen dat we vorderingen maken in de strijd tegen het terrorisme. De ophanging van Saddam Hoessein is een belangrijke stap in de richting van de democratie en vrede. Hij gelooft, denk ik, in zijn eigen leugens. Wat mij betreft mogen alle genoemde lieden voor een behoorlijk gekort prijsje de voorjaarsopruimig in.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Http://politiek.wordpress.com
Service
www.omroep.vara.nl
www.geolinks.nl
www.suzisparts.nl
De zweep erover
In het Britse parlement kent iedere fractie een tweedeling. Er zijn front- en backbenchers. De frontbenchers ondersteunen de officiële partijlijn. Bij de regeringspartij is dat dus de koers van het kabinet. De backbenchers zijn de bewakers van de ideologie. Zij staan kritisch tegenover de officiële koers van de fractie. De leiding van de backbenchers is in handen van de Chief Whip, de hoofdzweep. Hij voert de backbenchers aan in hun kritiek en maakt daarmee zelfs kans op het premierschap.
De Chief Whip is in Groot-Brittannië echt een begrip. In het verleden was er zelfs een sigarettenmerk dat die naam droeg. In Nederland en ook in Duitsland kennen we dat niet. Daar heerst de fractiediscipline, in wezen een absoluut ondemocratisch verschijnsel aangezien volksvertegenworodigers op persoonlijke titel worden gekozen. Zij zweren of beloven zelfs hun functie uit te oefenen “zonder last of ruggespraak”. De fractiediscipline is in wezen daarmee strijdig.
De vraag is wie de functie van de zweep moet uitoefenen als er zo weinig kritische geluiden uit de fractie naar buiten komen. De aangewezen instantie daarvoor is de pers maar die laat het de laatste jaren veelal lelijk afweten. Veel journalisten schrijven uitsluitend brave stukjes over voornemens, plannen, nota”s en notities en ze durven niet eens achter de coulissen te loeren. Daarmee verlagen ze zichzelf tot verlengstuk van voorlichters en zegslieden.
Ja, dan krijg volksvertegenwoordigers die klagen dat ze het zo druk hebben, zich voortdurend het vuur uit de sloffen lopen en ga zo maar door. Volksvertegenwoordigers ook die zelden of nooit onder het volk komen omdat ze druk doende zijn half begrepen documenten door te ploeteren.
Ik zou zeggen, journalisten, de zweep erover. Gun de mensen op het pluche geen rust en volg ze hinderlijk kritisch. Ga niet, bij wijze van alternatief, onderbuikgevoelens “uit den volke optekenen” als sensationele berichtgeving. Dat leidt tot niets. Nee, bij de politici en bestuurders moet je zijn. En politici…als het ergens jeukt, krabbel dan nog maar eens achter het oor bij de gedachte aan de fractiediscipline.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Http://politiek.wordpress.com
Service
www.parlement.com
www.debatforums.net